1
Grote Piet
Aj
ax
Ouderland voor
matchwinner
Nasleep van het relletje
Zandvoort aan zee
m
Opwindend voetbalduel
in de Watergraafsmeer
Rust roest in Eerste Divisie
VVV.Rapid JC en Enschede staan
nu afgetekendonder de streep
NAC-nieuwe-s tijl is
óók niet de ideale
formatie
Het ballet der
paarse benen
Beltman en Go Ahead laten
AGOVV één helft vrijheid
I
M1
H
Twaalf meldingen
met 13 punten
Voetbaltrainer in
rust overleden
VOLEWIJCKERS
GRIJPT KANS
Hoopvol Deventer mijmert over
de tijden van Han Hollander
en de ..leeuw"
ERE-DIVISIE
55
MAANDAG 15 JANUARI 1962
PAGINA 7
AMSTERDAM, 15 jan. Ne
gentig minuten lang vocht hij
met moed en volharding voor de
zaak van Ajax. Zijn strijd was er
een van bloed, zweet en tranen
op de gladde, soppige grond in de
Watergraafsmeer. Maar aan het
slot stond hij fier overeind, de be-
modderde armen juichend gehe
ven. Piet Ouderland, als midvoor
„een probeersel" tegen het stug
ge DOS, dat juist tegen Ajax
grimmiger is dan ooit beëindigde
een fel en bewogen voetbalduel
buiten adem en op de knieën,
maar met de prettige wetenschap,
dat zijn flitsende kopstoot, kort
voor het einde, Ajax een kleine,
maar verdiende zege van 3-2
bracht.
Troetelkind
VOETBALTOTO
Vreedzaam
Trainen in kazerne
I
Blauw WitGVAV 21
Meuken O1. Koeman 11 en 2—1. 8000
toeschouwers.
Duel was slechts interessant vöör rust,
toen GVAV snel de leiding nam. maar
Blauw Wit met twee goals van Koeman
eveneens snel een antwoord klaar had-
MVV—DWS/A 0—0
5000 toeschouwers.
Zonder Boskamp, Vonhoff en De Oude
bleek DWS/A een delensieve tactiek te
hebben verkozen. Achteraf gezien ten on
rechte, wnnt de Maastrichtse aanval kon
het tegen Niessen c.s. niet bolwerken. Van
de Amsterdamse uitvallen ging meer ge
vaar uit.
VolendamEnschede
4—1
Rust 0—0, Tol 1—0, Rahn 1—1, Tol 2—1,
Kras 31 en 41. 8500 toeschouwers.
Aanvalslinie van Volendam komt pas in
de tweede helft op volle toeren. Onver
wachte gelijkmaker van Rahn mag Twente
naren niet baten.
AjaxDOS
3—2
Ouderland 10, rust, Henk Groot (straf
schop) 20, Theunissen 21, Van der Lin
den 22, Ouderland 32. 14.000 toeschou
wers.
Ajax startte oppermachtig, maar verzuim
de de vele kansen te benutten. DOS kwam
bekwaam terug, werkte een achterstand
van 2o in amper vijf minuten weg, maar
werd door een fantastische kopbal van
Ouderland toch nog geklopt.
Willem II—Sparta 0—1
Rust O—0, Van Ede 0—1. 7000 toeschou-
wers.
Veel spanning in deze ontmoeting die pas
kort voor tijd in het voordeel van de Rot
terdammers beslist werd.
FeijenoordRapid JC 30
V. d. Gijp 1—0, rust, v. d. Gijp 2—0,
Kreijermaat (strafschop) 30. 30.000 toe
schouwers.
Rapid J.C. legde het accent uitsluitend
op de defensie, die de Rotterdamse voor
hoede dan ook weinig kansen toestond.
NACDe Volewijckers12
Rust 00, Schaft 01, Visschers 11, Pe
tersen 12. 6000 toeschouwers.
Slechte wedstrijd. Over het algemeen wa
ren De Volew ckers iets sneller, iets agres
siever ook, waarom de beide punten hun
toekomen.
FortunaADO 30
Rust 0—0, Wilkes 10, P. Ousters 20.
Wilkes 30 5000 toeschouwers.
In de eerste helft had de verdediging van
ADO niet de minste moeite met de aanval
van Fortuna en kreeg ADO ruimschoots
gelegenheid het Geleense doel te bestoken,
maar de Haagse combinaties duurden veel
te lang. Na de rust begon echter de aan
valslinie van Fortuna op volle toeren te
draaien en werd ADO snel weggespeeld.
psv—VVV 2—1
Pijs 10, Schattorjé 11, Brusselers 21,
rust en einde. 10.000 toeschouwers.
Na een eerste helft met aantrekkelijke
momenten, zakte het tempo bij de Eindho-
venaren in de tweede helft, zodat de meer
strijdlustige Venlonaren de beste kansen
kregen. De man die de opportunistische
attaques nuchter kon afronden ontbrak
•chter.
Feijenoord
Ajax
PSV
Blauw Wit
Fortuna
Willem n
MVV
Volendam
GVAV
DOS
Sparta
DWS/A
NAC
ADO
Volewijckers
VVV
Rapid JC
Enschede
17
13
3
1
29
51—14
17
11
4
2
26
50—26
17
11
1
5
23
44—24
17
9
5
3
23
33—29
17
9
2
6
20
36—24
17
8
2
7
18
35—28
17
6
6
5
18
25—23
17
8
2
7
18
34—41
17
6
5
6
17
31—32
17
5
6
6
16
31—33
17
5
5
7
15
24—32
17
3
9
5
15
16—22
17
5
4
8
14
23—26
17
5
3
13
32—36
17
5
3
9
13
28—46
liilllllllllllllllllllllllillllllllllllilili
17
3
5
9
11
16—30
17
3
3 11
9
19—43
17
3
2 12
8
2342
Bij de ta feite nni«-k amp: oenschappen
van Amsterdam heeft Frans Sehoofs drie
titels gewonnen, t.w. in het heren-enikel-
spel, waarbenlhij Onnes versloeg, in het
heren-dubbelspel tezamen met Bert Onnes
en in bet gementgd-dubbelspel met mej.
Anneke Overweg.
dè
Piet Ouderland, plotseling Ajax' nieuwe
middenvoor en dus met een „9" op de
rug, belaagt doelman Van Zoghel. Op
de foto ernaast verkeert Van Zoghel bij
«en doorbraak van de Ajacied Prins in
ernstige moeilijkheden. DOS' spil Roo
iers kwam juist op tijd tussenbeide.
Ajax in een nieuwe opstelling: Ouder
land leidde de aanval, de reserve-van-
een-ton Henk Tijm kreeg zyn kans als
linksback en de gebroeders Groot vorm
den de linkervleugel. De omzetting vond
zijn oorzaak in een „relletje" te Zand
voort aan de zee, dat voor rekening
kwam van de jonge, talentvolle Pietje
Keizer, een speler met „gouden" be
nen, maar met zijn hart nog vol puber-
teits complexen. Ajax heeft er de
grootste moeite mee en de club niet
alleen.
Ajax' elftalleiding had de vorige week
een niet alleen nuttig, maar ook gezel
lig dagje in elkaar gezet, helemaal in
de geest van Davids' „We gaan naar
Zandvoort al aan de zee en nemen
broodjes en koffie mee". Een stevige
conditietraining op het mulle zand voor
de vloedlijn, een lekker hapje eten en tot
besluit een bezoek aan het Spaanse Cir-
co Americano. „Jongens wat willen jul
lie nog meer", moeten de heren hebben
gedacht.
Ajax trok in een jofele stemming
naar het winderige strand en de trai
ner Keith Spurgeon, die als echte Brit
de zee al rook, had er zin in. „Zeg
Pietje draag jij de ballen even", zei
hij vrolijk tot de jongste van het team.
Wat Pietje daarop antwoordde was
niet in het Engels gesteld, maar liet
aan duidelijkheid niets te wensen over.
Het was goed verstaanbaar geweest.
Ook zonder vertaling zou Spurgeon het
niet „genomen" hebben. Daarvoor is
de aistand tussen de duurbetaalde
trainer van Ajax en een kwajongen
te groot. Keizer werd prompt ge
schorst en uit de puzzle van de opstel
ling kwamen de hierboven vermelde
wijzigingen uit de bus van kleine
Piet naar grote Plet, een stunt met
een trieste achtergrond die toch suc
ces afwierp.
Grote Piet Ouderland, na zijn omscho
ling van origine achterspeler, leidde on
gecompliceerd en doeltreffend de voor
hoede van Ajax, die voor de rust liep
op de gebenedijde rood-witte rolletjes.
Sjakie Swart, „het troetelkind op rechts"
rende als herboren uit de winterrust-
periode, trok met zijn bekende lange,
verrassende sprints de Utrechtse ver
dediging open en bood zijn medespelers
niet te missen kansen. Ouderland be
nutte er een van, maar Henk Groot en
Prins lieten er vele liggen en daarom
was het bij de rust slechts 1-0. En daar
om wenste DOS, dat in deze periode
herhaaldelijk overspeeld werd, ook niet
te capituleren. Het keerde terug op de
opengespeelde grasmat, mentaal gehard
en in een geladen stemming.
De strijd ontbrandde in alle hevigheid,
stukken vlogen er
De stukken vlogen er zo gezegd af.
Ajax dat gewoon door wilde gaan,
strandde nu op een muur van listig uit
gestoken benen en de eerste die daar
over kreunend en kermend in het natte
gras rolde was de midvoor Ouderland.
De scheidsrechter Roomer hief bezwe
rend zijn rechterwijsvinger op naar de
breedgeschouderde spil Rooders en gaf
zonder blikken of blozen een strafschop,
die Henk Groot onberispelijk benutte.
Vijf minuten heeft DOS nodig ge
had om de achterstand weg te wer
ken. Met meesterlijke precisie-scho-
ten deden Theunissen en Van der Lin
den de kansen keren, brachten zij
de strijd op een peil van alles of niets.
Ajax deed wat het kon en DOS
wilde daarbij niet achterblijven. Men
vloog elkaar daarbij letterlijk en fi
guurlijk in de haren en omdat spil
Rooders dat wel heel erg openlijk
deed, werd hij de zondebok, kreeg hij
de ene Amsterdamse banvloek na de
andere naar het hoofd geslingerd. De
Utrechtenaren werden er een beetje
nerveus van en ook de anders altijd
even kalme en bedaarde scheidsrech
ter Roomer kwam er van onder de
indruk. Hij ging er nu eens echt voor
lopen, begon werkelijk op alles te let
ten en zag daarbij heel wat Utrecht
se overtredingen. De mannen met de
vlaggen deden dapper mee.
Het Utrechtse strafschopgebied werd
de bekende heksenketel, waar opmerke
lijk vaak de vinger naar het voorhoofd
DEN HAAG, 15 jan. - Aan de toto van
zondag 14 januari is door 642.437 Neder
landers deelgenomen. De totale inleg
waarbij ook gerekend is de 820.279.—
van de laatste toto van de beide toto's
61 en 63 bedraagit 1.587.348.Voor de
eerste prijs is een totaalbedrag van
288.093.beschikbaar, voor de tweede
prijs 157.142.—. De extra-p. ijs voor de
vijf gelijke spelen bestaat uit 78.571.—.
Zondagavond hadden zich op het
bondsbureau van de K.N.V.B. 12 deelne
mers gemeld die 13 uitslagen goed had
den. Voor de tweede prijs kwamen 40 aan
meldingen binnen. Er wa^ vijf deelne
mers die in aanmerking komen voor de
extra-prijs.
Het juiste rijtje luidt:
131 122 132 312 1.
Voor de extra-prüs van de gelijke spe
len komen de volgende wedstrijden in
aanmerking.
MW—DWS/A 0—0, DFC—Vitesse 0—0,
Go Ahead—AGOVV 1—1, Tubantia—UVS
11, HelmondFortuna VI. 11, Wage-
ningenRBC 1—1, SHS—HVC 0—0.
BUSSUM, 15 jan. Tijdens de rust
van de voetbalwedstrijd SDORood
wit A. is de trainer van Rood-Wit A.
f*? heer W. Damman, in de
kleedkamer door een hartaanval getrof
fen. De heer Damman, die vroeger o.a.
spejer van Blauw Wit en trainer van
SDO is geweest, werd naar het Majella-
ziekenhuis te Bussum overgebracht,
waar hij bij aankomst bleek te zijn over
leden. De wedstrijd is na de rust niet
voortgezet.
Precies een maand hebben de betaalde voetballers
biogen uitblazen van de vermoeienissen van een half
seizoen. Of het iedereen deugd heeft gedaan, is de vraag.
In de Ere-Divisie viel het allemaal nogal mee. Het „over
winteren" bleek de volgens de ranglijst bestaande
Krachtsverhoudingen nauwelijks te bebben aangetast
gezien het feit, dat de vijf hoogst geplaatsten (Feijen
oord, Ajax, PSV, Blauw Wit en Fortuna) zegevierden
en dat het drietal „onder de streep" (VVV, Rapid JC en
Enschede) met nederlagen huiswaarts keerde. In de
onderlinge posities kwam dan ook nauwelijks een ver
andering van betekenis. Alleen de overwinning van De
Volewijckers op NAC had enige vergroting van het
gedrang tot gevolg.
Heel anders pakten de zaken echter uit in de Eerste
Divisie. Men zie maar eens, wat er met de „groten" is
gebeurd: Fortuna VI. in bedwang gehouden door de
hekkesluiter Helmond, DHC, SW en Eindhoven ver
slagen in groep A, terwijl in groep B nederlagen wer
den geïncasseerd door de leider Heracles en Limburgia.
Dat ook Heerenveen verloor was minder opmerkelijk,
omdat het gebeurde tegen Enschedese Boys. Door al die
wat onverwachte resultaten Is uiteraard de onderlinge
strijd nog verscherpt. In groep A bijvoorbeeld bedraagt
het onderlinge verschil tussen nummer drie, Fortuna
VI. en nummer elf, Vitesse, slechts twee punten. Kan
het spannender? En in groep B is precies hetzelfde aan
de hand. ZFC, derde op de ranglijst, heeft eveneens
slechts twee punten meer dan het als elfde geklasseerde
Be Quick. De volgende week al kan alles anders zijn.
Het opmerkelijkste feit in de Tweede Divisie was de
forse nederlaag van de leider Helmondia tegen het nu
theoretisch veel gunstiger staande Roda Sport.
werd gebracht. Vooral de arme doel
man Van Zoghel, die overigens zijn doel
voortreffelijk verdedigde had het hier
te kwaad mee. De arbitragecommissie
van-drie heeft hem dat met veel be
grip voor de situatie vergeven, maar
dat hij eenmaal bij een uittrap buiten
het strafschopgebied kwam, kon toch
niet door de beugel. De heer Roomer
ontging het halve metertje-te-veel niet.
Hij gal er een vrije schop voor en die
plaatste Sjakie Swart, met als vanouds
het gouden rechterbeen, óp het hoofd
van Piet Ouderland-in-volle-glijvlucht.
De bal spatte in het net met de kracht
van een genadeklap. De weg van een
onheuse bejegening op het Zandvoortse
strandnaar het laatste fluitsignaal bij
Ajax-DOS was niet gemakkelijk. Maar
zij leidde naar een alleszins bevredigen
de triomf.
Leo Horn was deze keer de gast van zijn
ex-collega Beltman. Go Ahead noch
AGOVV hebben het hem moeilijk ge
maakt
(Van onze sportredacteur)
BREDA, 15 jan. Het was (nog?)
geen kwestie van paniek, dat NAC pre
cies een maand geleden besloot de zaken
wat energieker aan te pakken. Natuur
lijk, het feit dat de plaats die na prac-
tisch een half voetbalseizoen op de rang
lijst van de Ere Divisie was bereikt, niet
bepaald de fraaiste perspectieven open
de, speelde mee toen ferm de hand in ei
gen boezem werd gestoken. Maar bij alle
feitien, die zich in de afgelopen maan
den hadden geopenbaard, wilde men
toch ook niet uit het oog verlllezen, dat
NAC enkele onfortuinlijke momenten
had beleefd en dat daardoor wellicht
een aantal technische ingrepen reeds
voldoende waren om van NAC weer de
ploeg te maken, waarom het bekend
staat- een fris, enthousiast spelend team,
dat bovendien voetbaltechnisch gezien
best uit de voeten kon komen. Het win
terse weer was er de oorzaak van, dat
eerst gisteren, toen De Volewijckers op
bezoek was, de proef op de som kon
worden genomen. Welnu, de cijfers
(12 voor De Volewijckers) vertellen
reeds, dat men by NAC beslist niet te
vreden zal zijn. Meer echter het ver
toonde spel, gevoegd bij de intussen
lichtelijk hachelijk geworden positie,
zal de leiders van NAC opnieuw aan
het denken hebben gezet.
„Nog niet zo lang geleden," zo werd
ons uiteengezet, deerde het NAC niet of
het in een wedstrijd met 10 of 20
achter kwam. „Dan begonnen we eigen
lijk pas goed en als 't afgelopen was,
keken we elkaar heel dikwijls opgewekt
aan. We hadden niet verloren." Hoe
anders was het echter in de laatste tijd.
Stond NAC eenmaal achter, al was het
zelfs met 10, te talrijk waren dan de
spelers die de moed in de schoenen
zonk en feitelijk al dachten aan de vol
gende wedstrijd, waarin het dan maar
weer beter moest gaan. NAC's leiders
zochten die verslapping in, laten we
zeggen, temperament voornamelijk in de
premieregeling. Wie tot d egroep cory
feeën behoorde, behoefde zich eigenlijk
geen zorgen te maken. Of hij nu in het
eerste of het tweede elftal speelde, hij,
de begenadigde, kreeg altijd de premie,
die voor het eerste elftal werd uitge
keerd.
Bij het NAC-nieuwe-stijl, zoals dat
gisteren voor het eerst in actie kwam,
is de gang van zaken veel straffer. Wie
ln het eerste elftal speelt, krijgt de
premie van het eeerste elftal. Wie voor
de reserves uit' omt, krijgt of hij een
al of niet vermeende „grootheid"' is of
niet het bedrag, dat voor het tweede
elftal vast staat. NAC ging zelfs nog
verder. Hel haalde enkele spelers uit
het eerste elftal en verwees ze naar de
reserves, omdat zij het meest kwetsbare
moreel zouden hebben: Canjels, Visschers
en Van Gastel. Drie aanvallers dus. Van
die drie kwam Visschers risteren toch
in de hoofdploeg uit, omdat Schrijvers
geblesseerd was, maar Canjels en Van
Gastel werden vervangen door Hubert
en Peters, twee jonge spelers, die overi
gens een slecht debuut maakten.
Welaan, dit NAC, dat wist waar het
aan toe was, had dus de taak om tegen
De Volewijckers aan te tonen, dat
men nu weer op de goede weg was.
Hoe anders pakten de zaken echter
uit. Op het morele 'lak mocht een
vooruitgang worden geconstateerd.
Want, na een hoogst matige eerste
ft
LEO CANJELS
reserve-premie
helft waarin een gladde doorbraak
van het Volewijck-duo Kick-Boo
gaard en een schot van Meijers
tegen de lat als hoogtepunten onvol
doende waren om de teleurstelling over
het bedenkelijk lage spelpeil weg te
werken, kwam De Volewijckers vier
minuten na de rust aan een kostbare
voorsprong. Er was aan de treffer
weer een van de vele onbegrijpelijke
acties, waaraan deze wedstrijd „rijk"
was, voorafgegaan Kick had met
de bal aan de voet twee passen
vooruit moeten maken om helemaal
vrij te staan, maar ging in plaats daar
van langs het gesloten gedeelte van
NAC's verdediging een zwerftocht in
de breedte van het veld maken
maar deze keer liep het goed af. Kick
vond nog een gaatje voor een haar-
zuivere pass, die Schaft in een voor
treffelijke schietpositie bracht: 0—1.
NAC toonae loen, dat het zich door
een kleine achterstand met meer het
ueprimeren. net ging energiek tot de
tegenaanval over. Het drong ver, heel ver
op. aeea aat autmaai wei op een enigs
zins chaotische manier, maar goed, het
vocnt tenminste terug. En toen He Vole-
wycKers' doelman V an Hilten faalde bij
een noge voorzet, miauenvoor v isschers
een scnot loste, aat op wonderlijke wijze
even actucr ue uoeiiijn Deianade en
scneiasreciuei Martens aamtonaigde, dat
nu ue gt^Aiuazer naa geconstateerd,
leek de steinng oevestigd, aat het nooit
te laat is om te Olijven strijden. Des
ondanks kreeg NAC tien minuten voor
het einde tocü de nederlaag te incas
seren. Belaagd door Pelkmans en Mul
Kreeg De Volewijckers' linksbuiten
ePtersen de bal. Petersen hield ondanks
het „geweldwa .rmee hij werd aange
vallen de bal, omzeilde zelfs de toege
snelde Kuys, die bekwaam en rustig
NAC's verdediging had geleid en gaf
vervolgens zon geraffineerd fraaie
curve aan de loop van de bal, dat de uit
gelopen doelman Van der Merwe kans
loos werd gepasseerd. Dat was 12 en
uit de voortijdige uittocht van de toch
ai schaarse „aanhangers" viel op te
maken, dat niemand in een tweede ge
lijkmaker geloofde.
(Van onze speciale verslaggever)
DEVENTER, 15 jan. Deventer
heeft de verse voetbalbonbon genietend
achter de kiezen laten glijden. Het was
dan ook een traktatie om uitvoerig b(j
stil te staan, een voetbalspektakel van
jewelste, te vergelijken met een Feijen
oordSparta voor Rotterdam. Go Ahead
en het Apeldoomse AGOVV, twee riva
len van formaat in een lange reeks van
jaren, kruisten de degens al talloze m®.
len in een beklemmende derby-sfeer.
Maar zelden botsten hun belangen zó
frontaal als juist over de drempel van
dit jaar, dat voor Go Ahead het zestig
ste is sinds zijn oprichting. Of het in
december een uitbundig feest wordt dan
wel een reeks bijeenkomsten met een
bijsmaak, hangt er van af of de „kost
winner" der rood-gelen, het eerste elf
tal, aan de saneringsbeul weet te ont
snappen.
Dat de roemrijke club uit een „ver-
feten" voetbalgebied weer de allure pro-
eert op te brengen, waarvan Leo Halle,
getuige zijn ere-naam „De leeuw van
Deventer", het prototype was, spreekt
vooral de oude garde aan. Zij herinnert
zich de eerste jaren van Goj Aheads
bestaan, toen Han Hollander nog mee-
draafde op de midvoorplaats en zijn
broer Karei al even bekwaam het doel
verdedigde. Meer concreet heeft zij de
wapenfeiten in het geheugen, die de De
venter ploeg in de amateurtijd met ver
heugende regelmaat aandroeg: elf dis-
trictstitels en vier maal het landskam
pioenschap.' De voor zovele respectabe
le voetbalbastions onwelkome overgang
naar het zeer zakelijke bestel (in 1954)
viel ook Go Ahead te zwaar. Van een
sterke eerste klasser degradeerde het
weldra tot een onbetekenend lid van de
betaalde sector, waarin het pas een drie
tal jaren geleden een bemoedigend
sprongetje maakte naar de Eerste Divi
sie.
In de afgelopen drie jaar zijn de
voetballeiders in Deventer zich be
wust geworden van de noodzaak de
amateuristische zienswijze af te zwe
ren. Bij het begin van dit seizoen
ging de kogel door de kerk: men reor
ganiseerde de club op basis van een
bedrijf, verzekerde zich van een ma
nager, interesseerde de industrie voor
het verstrekken van kapitaal en zet
te alles op de kaart, die recht geeft
op een langer verblijf in de Eerste
Divisie.
De man die de touwtjes in handen
kreeg gestopt, was Wim Beltman. Hij
voelde niets voor dit baantje, scheids
rechterende naar zijn zin in de Ere-
Divisie en hoopte dit nog een jaar of
vier vol te houden. Men overtuigde hem
echter van de plicht als geboren en
getogen Deventenaar Go Ahead te
redden. Wim Beltman haastte zich de
precaire financiële positie van zijn ver
eniging te verbeteren. Zijn volgende ma
noeuvre betrof de spelers. Met het aan
wezige materiaal zou het voorkomen
yer en De Vries haar opwachting zou
maken. Zo kon het, hoewel Beltman
zonder de intense voorbereidingen, die
hij in de jongste stille voetbalperiode
trof, vermoedelijk een ontgoocheling
had moeten incasseren. De vorige zon
dag nog bracht hij met de spelers vier
en een half uur door ln een kazerne
om de conditie op peil te brengen. Tus
sen de bedrijven door arrangeerde de
voormalige scheidsrechter een van de
beste korpsen in het „boerenfluutjes"-
genre, de Stroodorpers uit Zutphen. die
rond het duel met AGOVV de gespan
nen atmosfeer zou moeten breken. Ten
slotte verscheen daar nog de vertrouw-
wekkende figuur van Leo Horn om alle
schijnbare en werkelijke overtredingen
in het veld te ontrafelen.
De Stroodorpers en Horn droegen er
toe 'oij, dat Go Ahead en AGOW elkaar
vriendelijk tegemoet traden en dit twee
maal drie kwartier afgezien van klei
ne dissonanten voortreffelijk volhiel
den. De eindstand paste volkomen bij
het vreedzame én evenwichtige spel-
beeld, dat in de eerste helft beheerst
werd door de Apeldoorners en na de
rust door Go Ahead. In die pauze was
Beltman verplicht zijn coaching-reser
ves tot op de bodem uit te putten, want
zijn pupillen hadden bedroevend spel
laten zien en mochten blij zijn met de
Wim Beltman, zoals men hem tot aart geringe achterstand (0-1). „Wij kunnen
het begin van dit seizoen kende in de zeker gelijk komen", donderde Beltman,
voetbalwereld. Nu leidt hij Go Ahead „zelfs in Apeldoorn kregen ze ons er r.iet
als manager en met succes.
onder". Dat is zo, dacht vooral de Duit-
van de degradatie een onmogelijke op
gave worden. Piekerend in zijn riante,
in zijn vrije tijd zelf gebouwde bungalow
ontdekte hij een viertal spelers, die de
ploeg aanzienlijk zouden versterken. De
geroutineerde Faber, 'n vroegere kracht
van Go Ahead, kwam van AGOW om
opnieuw zijn stempel te drukken op de
middenlinie: de aanval werd opgevij
zeld met Pfeiffer van Enschede, de
DOS'er Lammers en de amateur Wös-
tefeld.
Zo moest het kunnen, ook wanneer
de befaamde stormlinie van AGOW
met zijn scherpschutters Hartjes, Kra-
se linksbinnen Pfeiffer, die de tweede
helft de fraaiste passes uitdeelde en de
gelijkmaker met een knallend schot via
de paal op zijn naam bracht. Dat is zo,
maar ik kan niet beter, *reurde zijn
teamgenoot Niehaus een kwartier vóór
het eindsignaal, nadat hij voor open doel
schromelijk had gefaald. Wim Beltman
keek toen even heel kwaad, maar later
kon hij weer lachen. 1-1 tegen dit
AGOVV betekent tenslotte geen kleinig
heid.
-r joetbal is een soort verslaving
waar het eenmaal door gegre-
y pen deel der mensheid nooit
meer van af komt. Spinrag en
schimmel bedekten de leren opium-
prop, maar koud hadden de verslaaf
den van de winterse cipier een dag
proefverlof gekregen of zij gingen weer
aan het schuiven met de bal. Eigenlijk
was het helemaal geen weer ervoor.
Zulk weer als gisteren is erger dan de
Siberische vorst, lange-onderbroeken-
weer, weer om stro in de klompen
te doen, om een neuswarmertje bij de
hand en de neus te houden, tegelijk
met een gevulde heupflacon. En dan
nóg gaat een gewoon mens de deur
niet uit. Maar maak dat de verslaaf
de eens wijs.
Het Franse rugby-vijftien tal heeft
zaterdag in Murrayfield een ruime over
winning behaald op het Schotse team
(11—3). Bij de rust was de stand nog
gelijk: 8—3.
Met stro in de klompen en een
neuswarmertje bij de neus
stond gisteren een mannetje
langs de lijn dat al tien jaar
weigert zich naar de gedragsvormen
van het bejaardenhuis te schikken.
Toen de scheidsrechter met de eerste
noot van zijn fluitsolo het stramme
ballet der paarse benen in beweging
zette, zei het mannetje morrend: „Die
slappelingen van tegenwoordig..." Ein
delijk zijn ze weer achter de kachel
vandaan... Nou, het wordt tijd dat
ze eens een luchie komen scheppen".
Langs min of meer onnaspeurlijke
wegen was ik verzeild geraakt in Bo
venkerk. een dorpje dat bij alle aard
rijkskundelessen over het hoofd is ge
zien, maar dat niettemin met zijn
kolossale Urbanuskerk al vrjj lang tus
sen Aalsmeer en Amstelveen in het
polderland ligt genesteld. De club van
Bovenkerk is Roda. In grote trekken
ook herkenbaar als de jongerengroep
van de plaatselijke KAB-afdeling. En
Roda, een fiere derdeklasser, speel
de tegen zijn geloofsgenoten uit de In
dische buurt In Amsterdam, de club
Ambon. De naam alleen al geeft een
hoop strijdlust te vermoeden. En juist
strijdlust had ik nodig om mjj te ver
warmen. Voor wie niet behoort tot de
trouwe bezoekers van clubs uit de la
gere afdelingen, moet ik terzijde mel
ding maken van een zonderling na
tuurverschijnsel. Roomse clubs van
boven de Moerdijk onderscheiden zich
door hun hardheid, hun robuste spor
tiviteit. Men zou er zo ijshockeyclubs
van kunnen maken. En als roomse
clubs van boven de Moerdijk tegen
elkaar spelen, krijgt men gewoonlijk
veldslagen. De oorlogskreet „Bloed
aan de palen!" zal dan ook geboren
zijn op een rooms veld, en wie-weet
moet men zelfs een geestelijk advi
seur uit de ijstijd van de voetbalge
schiedenis zoeken als de dichter van
deze hartstochtelijke schone woorden.
Ik hoopte op „Bloed aan de palen"
en dat verklaart al veel omtrent mijn
tocht naar de derdeklassers in Boven
kerk. Al heb ik natuurlijk wel enige
spelers kreunend over het veld zien
rollen, ik kan nauwelijks van enig
bloed aan de palen gewag maken. De
ware geest der martelaren was in de
afgelopen twee voetballoze maanden
(althans voor de amateurs) ingevro
ren. Het wekelijkse trainingsavondje
in de catacomben van een of andere
school had slechts versuffing gebracht
ln de hoofden der voetballieden. Hoe
de zondagen waren gepasseerd, kon
ik wel opmaken uit de klagerijen van
een jonge, pronte, hoog op de benen
staande Bovenkerkse. Zy ontpopte zich
als het vrijende aanslibsel van een
der spelers. „Ik had nog zo gehoopt
dat het veld afgekeurd zou worden",
zei ze tegen haar vriendinnen. „Het
was zo fijn, dat hij niet hoefde te spe
len. Wij konden elke zondag naar de
film, en nou sta ik hier weer in de
kou. Ik zei nog tegen hem: - schrijf
dat je verhinderd bent, dan kunnen
we weer naar de film, maar hij wou
voetballen, zei-die.-"
Ze behoorde niet tot het legioen
der verslaafden, dat was wel duidelijk.
De verslaafden waren na zovéél we
ken onthouding weer volledig in tran
ce. Zij hadden hun poolformulier bij
de radio gereed gelegd, hun zoons van
de straat gehaald, hun echtgenoten
en kleuters in de steek gelaten, en
waren met kloppend hart naar het
weiland getogen. Hoe hoog waren hun
verwachtingen gespannen! Alles zou
weer worden zoals het moest wezen,
inclusief de klagende verloofden en de
eenzame huisvrouwen. Iedereen had
er zin in.
aar Roda heeft Ambon niet afge
maakt, het heeft slechts ijve
rig en keurig gewonnen. Want
het lichaam was verstoft en het
bloed ondergekoeld. De spieren had
den iets plankerigs en de longen iets
huismusserigs. De waterkoude grim
migheid van deze zondag verdreven
zij weliswaar tot buiten de lijnen, maar
daar wisten de toeschouwers zich er
niet van los te maken. Zelfs niet dege
nen die met trots voor he eerst
plaats hadden genomen op het spik
splinternieuwe, overdekte toto-tnbu-
netje van Roda. De spelers streden
tegen het stof van hun lichamen en
de toeschouwers tegen de sarrende
kou, waar alleen de oude, modeloze
garde met stro in de klompen geen
overheersende hinder van ondervond.
Ach, je moet maar be
denken dat het eerste ro
kertje na maanden vasten
nooit het lekkerste is. Maar
je wilt het natuurlijk niet
missen. Het is toch
altijd beter dan een
zondag thuis of naar
de film nietwaar 7
