Vertrouwen in de Franse
rechtspraak geschokt
proces wegens folteringen
l|N,A-,^ngp>
CONTACT
JOAN SUTHERLAND,
ster van grote allure
Vanavond voor het eerst op
een
de Nederlandse televisie
STRAKS CHAMPAGNE UIT DUIVENDRECHT
TV inspireert
tot moord
,Passkontrolle'
Bewogen woorden van GILBERT CESBRON
Na vrijspraak in mi
„Eer en geweten'
van het leger en
van de rechters
Berlijn in
de ijskast.
POTTERS
vertrouwen waard!
rn
IS uw
r.
Vanavond
Zondagavond
ZATERDAG 20 JANUARI 1962
PAGINA 7
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS, 19 januari Het vrij
sprekend vonnis, dat drie wegens
„foltering" terechtstaande offi
cieren en onderofficieren dinsdag
hebben verkregen van de Parijse
permanente rechtbank der strijd
krachten, heeft begrijpelijkerwijze
nogal enig commentaar uitgelokt,
en waarlijk niet alleen omdat de
door dezelfde militairen wegens
zijn hulp aan Algerijnse opstande
lingen berechte Abbé Davezies
tot drie jaar veroordeeld is. In de
„folterings-affaire" was, zoals
men zich zal herinneren, het
slachtoffer geweest een moham
medaanse vrouw te Algiers, be
zweken tijdens een „ondervraging"
op grond van de verdenking, dat
BUITENLANDSE
KRONIEK
zij propaganda had gevoerd voor
niet-deelname aan verkiezingen.
Leugenachtig,
hoe dan ook
Wanorde
Vraagtekens
.HAV LEVENSVERZEKERINGEN - SCHIEDAM - TELEFOON (010) 693 04 - HAV LEVENSVERZEKERINGEN
Liturgische weekkalender
Bestaat er enig verband tussen de
Berlijnse kwestie en de wrijvingen
binnen de communistische wereld?
Toen deze vraag deze week op een
persconferentie werd voorgelegd aan
de Amerikaanse minister van Buiten
landse Zaken, Dean Rusk, antwoord
de de „Secretary of State: „Ik weet
bet niet.'' Uit andere recente verkla
ringen van Rusk blijkt, dat hij zich
eenvoudig niet aan het uitspreken van
speculaties wil wagen over de moge
lijke consequenties voor de wereld
politiek van Khroesjtsjevs moeilijkhe
den met de Stalinisten, of dogmatici,
in Rusland zelf en in China. De af-
faire-MoIotov, de kwestie-AIbanië en
bet ideologisch dispuut tussen Mos
kou en Peking worden echter in
Washington met de grootst mogelijke
aandacht gevolgd, omdat de Ameri
kaanse regering uiteraard wel reke
ning houdt met de mogelijkheid dat
die problemen tot een wijziging van
de Sovjet-politiek ten aanzien van het
Westen zullen leiden.
De Russische minister van Buiten
landse Zaken, Gromyko, heeft in zijn
besprekingen over de Berlijnse kwes
tie met de Amerikaanse ambassadeur
in Moskou, Thompson, een zeer starre
houding aangeno
men. Rusland toont
geen bereidheid tot
concessies aan het
Westen, maar an
derzijds schijnt de
Sovjet-Unie de
Berlijnse krisis ook niet te willen ver
scherpen. Er zijn redenen om te ver
onderstellen, dat de Sovjet-premier
de affaire Berlijn voorlopig wil be
vriezen.
De correspondent in Washington
van de Londense „Times" heeft gis
teren gemeld, dat Khroesjtsjev aan
UIbricht heeft laten weten, dat het
Russisch-Oostduitse vredesverdrag
Ook in 1962 niet zal worden onder
tekend. In de zomer van het vorig jaar
dreigden de Russen nog met een slui
ting van dit pact vóór het einde van
'961. Maar in de herfst ontnam
Ahroesjtsjev het ultimatieve karakter
®an zijn waarschuwing en sindsdien
beeft hij geen nieuwe termijn gesteld
v°or het verdrag met de Duitse De
mocratische Republiek. De corres
pondent van de „Times" veronder
stelt. dat de Russische premier de
öerlijnse affaire in de ijskast wil Ia-
ten, zolang hij nog de handen vol
"eeft aan zijn geschillen met de Rus-
s'sche Stalinisten en met de Chine-
?en. Volgens de commentator van de
r'tse „Daily Mail' John Dickie,
W Khroesjtsjev eerst afrekenen met
..anti-partijgroep" in de Sovjet-
n'e, om vervolgens het probleem
han de „vreedzame coëxistentie' met
joking uit te vechten. Eerst als de
Ossische regeringsleider zijn ideolo-
li'kL confIict me': Mao Tse-toeng zou
ebben opgelost, zou hij onderhan-
olingen met het Westen willen be-
j'nnen over kwesties als Berlijn en
e ontwapening.
L |.°TUrnabs'en kunnen zich gemak-
iker aan het uiten van speculaties
agen, dan een Amerikaanse minis-
v?o Va>n buitenlandse Zaken, die veel
s^0rj'cbtiger moet zijn met het uit-
dat Cn Van Z^n vermoe<dens- Maar
Si er inderdaad enig verband be
de lussen de Berlijnse kwestie en
ti-^njvingen binnen de cc
scJ1jj®l'^ereId is althans niet
commums-
onwaar-
De zaak werd na voorlezing van de
akte, waarbij het Hof van Cassatie haar
voor behandeling naar bovengenoemde
rechtbank verwees, behandeld met „ge
sloten deuren". Dit bracht mee, dat het
publiek slechts kennis heeft gekregen
van de in genoemde akte vervatte be
schuldigingen en van het daarmede niet
in overeenstemming zijnde vrijsprekend
vonnis, zonder enige opgave van de
redenen van deze niet-overeenstemming.
Men weet dus bijvoorbeeld niet
of de terechtstaanden misschien heb
ben geprofiteerd van „een schaduw van
twijfel" van de zijde der rechtbank,
dan wel van .omstandigheden". Wel
is nog bekend geworden dat de rege
ringscommissaris (de procureur-gene
raal) gevangenisstraffen had geëist.
Hoe dan ook: de pers kor, gewagen
van „vrijspfaak zonder meer", of,
in het letterlijk vertaalde Franse
spraakgebruik „vrijspraak puur en
eenvoudig".
Dit „puur en eenvoudig" heeft nu de
bekende Franse schrijver, Gilbert Ces
bron (auteur onder andere van „Heili
gen gaan naar de hel") tot punt van
uitgang genomen voor een beschouwing,
gepubliceerd op de voorpagina van „Le
Monde". Hij begint met vast te stellen,
dat de bewuste vrijspraak alles is be
halve „puur en eenvoudig". Wat de
eenvoudigheid betreft, zo stelt hij, zijn
er twee mogelijkheden
Of de officieren zijn onschuldig aan
het hun ten laste gelegde en welk ver
trouwen kunnen wij dan stellen in een
politie en justitie, waarvan het vooron
derzoek een zo leugenachtige akte van
beschuldiging oplevert? En laat in dat
geval de officieren zelf een nieuwe in
structie van hun zaak eisen en een open
bare behandeling.
Of het is waar, dat zij deze vrouw
gefolterd hebben en laat men ons
dan de gezichten tonen van de rechters,
die hen durfden vrijspreken. Hun „eer
en geweten?" En de onze dan! zo roept
Cesbron uit.
De schrijver zegt vervolgens, dat hij
evenals alle Fransen, die niet verblind
zijn door partijdigheid of wier oordeel
niet beneveld is door de droefenis of
de rouw, slechts de waarheid eist. Want
die alleen is „puur en eenvoudig".
„Wij moeten weten", zo schrijft hij. „of,
ja dan nee, het toegestaan, wettelijk is,
dat militairen burgers folteren. Want
in dat geval kunnen wjj ons rechtbank
en instructie besparen. „Instructies"
zijn dan voldoende. En wat betreft de
drie vrijgesproken officieren hebben wij
nog het recht te schrijven: „ofwel ze zijn
onschuldig en laat men het ons dan zeg
gen: of wel ze zijn schuldig en laat
het leger ze dan desa
voueren. Iedere andere oplossing, met
name die welke de militaire rechtbank
gekozen heeft, is slechts een afschuwe
lijke bespotting, al te eenvoudig, al te
onpuur in onze ogen". Tot zover Gilbert
Cesbron.
De geruchtmakende vrijspraak in
spireerde voorts „France Soir' 'tot een
hoofdartikel, waaraan het als titel -
meegaf „De wanorde in de
rechtspraak". Het blad doet hierin
een ganse reeks vonnissen of in het
zand vastgelopen rechtszaken de re
vue passeren „die te denken geven dat
ook de rechtspraak niet gespaard
blijft door het huidige tumult".
Zo werden te Avesnes drie gendar
mes, die vier Moslims onderworpen
hadden aan de foltering met elektrische
stroom, Veroordeeld, tot 150 N.Frs. boe
te ieder. Te Parijs blijft het onderzoek
naar het overlijden van een door twee
politieagenten doodgeranselde Moslim
omgeven met een muur van ondoor
dringbaar stilzwijgen. De veertiende
strafkamer van Parijs verklaart zich
onbevoegd om een andere agent te be
rechten, die een Moslim dodelijk letsel
had toegebracht. Te Montpellier werd
een pleger van meerdere kneedbomaan-
slagen veroordeeld tot drie jaar voor
waardelijk, maar een jongeman, die zich
(Advertentie)
MENTHOLPELLETS
Teden hoest en Keelpij
i Uitwerking frappant
schuldig had gemaakt aan het schrij
ven van dreigbrieven, kreeg drie jaar
onvoorwaardelijk.
„France Soir" gewaagt dan ook van
de talrijke gearresteerde moordenaars
van het FLN, waarvan de berechting
reeds lang op zich laat wachten of
waaraan de vonnissen, indien zij wer
den uitgesproken, nog altijd niet zijn vol
trokken. Hoe staat liet, vraagt het blad
verder, met de affaire Audin en met
de affaire Djemila Boupacha? En wat
moet de man op straat denken wanneer
hij officieren, die in opstand zijn geko
men tegen het wettige gezag, tot voor
waardelijke straffen veroordeeld ziet,
welke hun alle vrijheid laten om de gele
deren van het geheime leger te gaan
versterken? „Het is het recht en de
plicht van de burger", aldus besluit
„France Soir", om zich vragen te stel
len over de wjjze waarop de openbare
zaken behartigd worden. Maar de justi
tie moet boven alle vragen, verdenkin
gen en twijfels verheven zijn". Het arti
kel heeft onderwijl wel duidelijk ge
maakt, dat dit niet helemaal het geval
is.
Het laatste nieuws in verband met het
bovenstaande is inmiddels dat de mi
nister van de strijdkrachten de rege
ringscommissaris opdracht heeft gege
ven bij het Hof van Cassatie een zo ge
heten „beroep om herziening in het be
lang van de wet" in te dienen. Een der
gelijk beroep is niet hetzelfde als het
gebruikelijke „hoger beroep", dat in het
onderhavige geval door de regels van
de militaire rechtspraak is uitgesloten.
Zelfs incjien tengevolge van het inge
stelde ..beroep in het belang van de wet"
het door de rechtbank gegeven oordeel
voor nietig zou worden verklaard, blijft
voor de drie betrokken militairen de vor
kregen vrijspraak van kracht. Daar kan
niet op worden teruggekomen.
In ieder geval heeft de regering door
haar toevlucht te nemen tot de genoem
de procedure haar afkeuring te kennen
willen geven van het vrijsprekend von
nis bij een in alle objectiviteit zo uiter
mate bezwarend te achten dossier. Waar
schijnlijk wenst de regering vooral ook
een principiële juridische veroordeling
te verkrijgen van de „foltering als werk
tuig van ondervraging" en te voorkomen
dat het onderhavige vrijsprekend von
nis een precedent zal gaan scheppen.
Overigens houdt het vrijsprekend von
nis natuurlijk niet in dat de betrokken
militairen nu ook gevrijwaard blijven
voor maatregelen van tucht.
(Advertentie)
VERZEKERD KAPITAAL: MEER DAN I'M MILJARD GULDEN!
Ruim tien jaren geleden gaf de jon
ge Australische pianist Richard Bonyn-
ge een recital in zijn geboorteplaats
Sydney, niet zijn eerste, maar wel voor
de eerste maal begeleidde lijj ook een
jonge zangeres, met wie hij weldra in
het huwelijk zou treden, Joan Suther
land. Zij was eigenlijk nog niet gereed
voor een openbaar optreden. Overdag
werkte zij nog als typiste om haar dure
zanglessen te betalen. De critieken van
dit beschieden debuut waren dermate
geestdriftig dat zij er zich toe liet over
halen in de jaarlijkse vocale wedstrijd
van het grote dagblad „The Sun" mee
te dingen. Zij behaalde de eerste prijs
van duizend pond en al waren dat
dan maar Australische ponden, toch
stelde haar dit in de gelegenheid zich
in Londen te vestigen, om daar de bes
te zanglessen te nemen. De twee jonge
artiesten trouwden voor hun vertrek en,
eenmaal in Engelse muziekkringen ge
lanceerd, waren de verwachtingen over
Joans fenomenaal geluid zc groot, dat
Richard zijn eigen loophaan er aan gaf,
om zich als haar artistieke mentor ge
heel aan de carrière van zijn vrouw te
wijden.
In 1953 volgde meteen een vijfjaar
contract aan de grote opera van Covent
Garden, die trouwens zonder het over
vloedige en prachtige Australische stem
men materiaal niet zou kunnen be
staan. De artistieke leider, David Web
ster, begreep onmiddellijk dat hij hier
potentieel sterremateriaal had, doch
ook dat de lange, schuchtere, niet be
paald elegante jonge vrouw nog niet
rjjp was voor het vertolken van hoofd-
ZONDAG 21 JANUARI: 3e zondag n. Drie
koningen; eigen Mis; credo; pref v d
H. Drieëenheid groen
MAANDAG: H.H. Vincentius en Anastasius.
martelaren; Mis Intret rood
DINSDAG: H. Raymundus van Pinafort,
belijder; Mis Os Justi; 2e geb. H. Erae-
rentiana wit
WOENSDAG.' H. Timotheus, bisschop-mar
telaar: Mis Statuit rood
DONDERDAG: Bekering v. d. apostel Pau-
lus; eigen Mis; comm. H. Petrus: pref
v. d. apostelen wit
VRIJDAG: H. Polycarpus, bisschop-mar
telaar; eigen Mis; Roermond: 2e geb
voor Bisschop, verjaardag van de keuze
rood
ZATERDAG: H. Johannes Chrysostomus,
bisschop-belijder-kerkleraar; eigen Mis:
wit
ZONDAG 28 JANUAHI: 4e zondag na Drie
koningen; eigen Mis; credo; pref. v. d.
H. Drieëenheid groen
rollen. Vier jaren lang trad zij slechts
in min of meer onbelangrijke rollen op.
Doch haar toneelbeheerslng nam steeds
toe en, haast in het geheim, werd zij
voorbereid voor enkele sterre-rollen van
het coloratuur repertoire, dat heden ten
dage nog door slechts enkelen wordt ver.
tolkt.
Het was wel een goede zet van de
directie het eigenlijke debuut van
Joan Sutherland eind 1958 te doen
samenvallen met het optreden als ere
gast van de fameuze Callas. De laat
ste zou de eerste avond een van haar
glansrollen zingen in Donizetti's an
ders niet zo vaak in Engeland opge
voerde Lucia di Lammermoor en de
volgende avond zou Joan Sutherland
de spectaculaire hoofdrol overnemen.
Geheel tegen de eigenaardige reputa
tie van de „zingende tijgerin" in was
Joan Sutherland in Poulencs „Dialogue des Carmelites"
Callas zelf in een loge tegenwoordig
en na afloop zag men haar ostentatief
mee applaudiseren bij het record aan
tal malen dat het doek openging. Su
therland was „gemaakt".
Dit debuut betekende tevens het ein
de van Sutherlamls vast contract met
Covent Garden, want in het volgende
seizoen bewees zij bü een eerste toer-
nee door Italië, een stormachtig suc
ces in de Parijse opera en een uitzon
derlijke verschijning in het artistiek hoog
staande Glvndebourne festival, dat zü
inderdaad 'in ongehoord korte tijd tot
internationaal niveau was gerezen. De
hoekige, altüd nog wat starre en stille
vrouw Was eerst aJs een soort Trilby
door haar geadoreerde Svengali-echtge-
noot Richard geleid.... doch in haar
tweede en derde grote successen van
zulke uiteenlopende rollen als de pure
coloratuur in Bellini's „I Puritani" en
de meer dramatisch van „Traviata"
bewees zij toch reeds dat zij zich einde-
liik een eigen stijl had verworvenja
het leek wel of het zelfvertrouwen dat
met het succes kwam, ook haar hele
verschijning vlotter en haar spel spon
taner hadden gemaakt.
Eind 1960 begon
haar eerste reis naar
Amerika, waar zij
o.a. met de opera in
het rijke Dallas
Texas optrad voor
dat zij de poorten
van de aloude Met
in New York be
stormde. Zij is daar
nu de gevierde pri
ma-donna, nog
steeds eenvoudig
van aard en voor
directeur Rudolf
Bing een verade
ming na de stormen
met haar voorgang
ster, Maria Callas.
Reeds is de familie
Bonynge, van de
eenvoudige flats
waar ik hen kende
in Sydney en daarna
in Londen, compleet
nu met kinderjuf
frouw en kraaiende
baby naar Zwitser
land vertrokken,
waar een huis van
15 kamers, een geo
grafisch meer cen
traal gelegen punt
en denkelijk ook
wel de milde belas
tingwetten, de idea
le huisvesting moe
ten geven aan een
diva, die zich van
avond voor het eerst
op de Nederlandse
televisie zal laten
zien en horen.
C. CONYN
Zijn brede vingers omstrengelen de
steel van het glas en heffen het
tot neushoogte. De wjjn wal{>t
rond in de buik van 't glazen-
tempeltje en het bouquet krijgt een
innig contact met de reukzintuigen.
Zijn ogen turen daarbij strak vooruit
n-.et iets van de weemoedige blik der
Hongaarse pusta. Arpad Szilagyi is
een „grand-degustateur", een wijn
proever in hart en nieren. Zij die hem
kennen verbazen zich daar echt niet
over. In hun kring circuleert het ver
haal, dat Arpad Szilagyi in een wijn
vat is geboren. Arpad Szilagyi is ook
niet los te denken van wijn. Samen
met dit kostelijke nat vormt hij een
hechte, combinatie, een pas-de-deux tot
meerdere eer en glorie van zichzelf,
de wijn in het bijzonder. En daarom
valt het ook niet moeilijk te begrijpen,
dat de man, die in de wijnbussines tot
tweemaal toe van de grond af aan op
nieuw moes! beginnen, succes heeft
gehad. Aan de Duivendrechtse Ivade
in Amsterdam is een hypermodern
pand verrezen, dat het uiterlijk heeft
van een moderne fabriek. Alleen het
woord fabriek past niet in de edele
vocabulaire van de wijn en vandaar,
dat de insiders liever spreken over het
nieuwe wijnhuis van Arpad Szilagvi.
Vandaar uit zullen vele wijnen dingen
naar de gunst van het publiek en hier
is het ook dat straks de doop zal
plaats vinden van een ware sensatie:
Nederlandse „champagne", brut, dry,
sec, demi-sec en doux, een feestelijk
bruisen van de kabbeling in het glas,
een tintelend en prikkelend vocht voor
tong en gel-.emelte.
Dat is van ons uit geredeneerd een
nieuwe stunt van Arpad Szilagyi. Hij
zelf moe': om het woord stunt bulde
rend lachen. Als de derde generatie
in zjjn wijnkópersgeslacht stapte hij
op de troon van een groot en respec
tabel wijnhuis in Boedapest. De troon
viel in 1945, werd eenvoudig onder de
voet gelopen toen de Russen de stad
binnentrokken om haar te „bevrijden".
Na een geweldige ravage en plundering
kon Szilagyi opnieuw beginnen. Hij
deed het en het lukte, maar het oog
van het nieuwe regiem keek mee, volg
de de ontwikkeling op de voet. De
breedgeschouderde Hongaar met zjjn
joviale manier van doen, mocht ge
rust aan de uitbreiding van zijn zaak
werken. Voor het maken van buiten
landse reizen werden hem geen extra
belemmeringen in de weg gelegd. En
het was op een van deze reizen dat hij
i besloot Hongarije voorgoed te verlaten
- en het avontuur nogmaals, maar dan
in vrijheid te beginnen. Met zijn vrouw
Anna vestigde hij zich in Nederland
en na enige tijd als bedrijfsleider in
het wijnwezen te hebben gewerkt, be
gon hij weer voor zichzelf. En zoals
gezegd: Arpad Szilagyi en de wijn ver
staan elkaar. Hun combinatie is een
sterke, draagt de onmiskenbare kracht
van het succes. Het nieuwe bedrijf
aan de Duivendrechtse Kade getuigt
er van, net zoals het plan om tot de
bereiding van Nederlandse „champag
ne" over te gaan. „Dat is helemaal
niets bijzonders", zegt Szilagyi met een
beminnelijke glimlach. „Duitsland de
Sekt, Hongarij de Peszgö. In wijnbou-
wende landen wordt het al lang ge
daan. Toen ik hier kwam en tot mijn
verbazing merkte dat men er eenvou
dig niet aan dacht, heb ik meteen een
plan opgezet". En dan komt het ver
haal over de procedure, dat heel sim
pel en toch heel echt berust op het
bewerkstelligen van een gistingspro
ces. Men neemt eenvoudig een basis
wijn. witte of rose, waarin likeur wordt
toegevoegd. Het percentage van het
suikergehalte in de likeur is omdat
men er hier helemaal niets van schijnt
te weten een geheimpje. Door mid
del van dat percentage suikergehalte
ontstaat de gisting, de krachtige wer
king, die een natuurlijk koolzuur voort
brengt. En daar is niets bijzonders
aan. Zo gaat het in Frankrijk, in
Duitsland, overal waar men wijn ver
bouwt.
De stunt van Arpad Szilézyi wacht
nog op het startsein. Er moe
ten nog wat officiële toestem
mingen binnenkomen, en de
kwestie van de naamgeving is een
probleem op zich. De naam Cham
pagne is het beschermde alleenrecht
van de Fransen en aan sekt hoeft men
ook niet te denken. Vrienden en be
kenden hebben Arpad en zijn sympa
thieke wederhelft tientallen suggesties
gedaan, maar de man, die wij een
zekere slimheid niet willen onthouden,
haalt geheimzinnig de schouders op.
Arpad Szilagyi zal ongetwijfeld een
goede naam vinden. In de enorme
kalksteenkelder bij Boedapest was hij
een koning met zachte, gevoelige hand
regerend tussen het strakke gelid van
de oxhoofden. Hier in het lichte be
drijf aan de Duivendrechtse Kade is
hij dat nog. Hij leidt er zijn gasten
rond, met de blos van de weelde, toont
hen zijn tanken en vaten, zijn kostba
re installaties, die er voor dienen een
bijzondere bewaarmethode op bepaal
de wijnen toe te passen, een soort
„pasteuriseren" al klinkt dat woord
een beetje eng in dit verband. Het
principe berust op een sterke stoom-
verhitting tot 60 a 70 graden, waarna
een afkoeling plaatsvindt tot 5 graden
onder nul. Dan ontstaat er de gewens
te stabiliteit, is ongewenste nagisting
uitgesloten, krijgt men een goedblij-
vend produkt. dat zijn oorspronkelijke
smaak behoudt
et deze belangrijke installaties
wil Arpad Szilögyi een groot
wijnoffensief ontketenen. De
opslag in zijn kelder van het
gemeentelijke entrepotdok kan er te
gen. „Men moet hier meer wijn drin
ken". roept hij enthousiast. „De wil is
er wel, maar de angst er voor ook. Je
moet bjj dat etentje die wijn drinken
en daarvoor zulke glazen gebruiken.
Of dat uur van de dag moet je daar
van afblijven enz. Aldus luidt de tra
gische wet van de kenners. Ze maakt
de eenvoudige man gek van de zenu
wen en uif angst voor pjjnijjke fouten
blijft hij maar bij zijn melk, bier en
genever. Maar dat is toch onzin. Ge
loof me. Wijn mag gerust ongecompli
ceerd gedronken worden, op ieder uur
van de dag en gewoon die wijn waar
je zin in hebt. Je favoreit smaakt op
elk tijdstip en is altijd lekker als je
haar tenminste oprecht bemint." In
ons glas gleed speels en soepel een
beste Bikavèr 195", een diep en plech
tig rood in de feestelijke flonkering.
Stierenbloed, populair gezegd, maar
dan van een goede soort, reeds op vol
le kracht bij de eerste teug, onweer
staanbaar in de opmars langs het ge
hemelte .Arpad Szilögyi zweeg eerbie
dig en tuurde met een fijn glimlachje
naar de strakke blauwe hemel boven
de Watergraafsmeer. Hp kent het ge
heim van de keuken, Zijn „champag
ne" zal verrassend zijn, zonder de
prijsverhogende factoren niet alleen
goedkoper, maar in smaak beant
woordend aan de zo gebenedijde „ex-
plosietjes", die men ervaart na fijne
teugjes brut, dry, sec, demi-sec en
doux.
OBfERHAUSEN, 20 jan. (Reuter)
In de Westduitse stad Oberhausen is
gisteren het lijk gevonden van een man,
die een sjaal om zijn hals droeg. De po
litie vermoedt dat hij met deze sjaal
is gewurgd en dat de moordenaar pre
cies dezelfde methode heeft toegepast
als de dader in een TV-spel, waarvan
het laatste bedrijf deze week werd op
gevoerd voor de Westduitse TV.
Het betreffende televisiespel, geschre
ven door Francis Durbridge, heet „De
sjaal". Naar schatting vijfentwintig
miljoen televisiekijkers volgden de ver
schillende afleveringen met grote span
ning. Gesprekken over dit spel waren
in de Bondsrepubliek op alle kantoren
en fabrieken aan de orde van de dag.
AMSTERDAM. Het spel „De sjaal-
is voor de Nederlandse televisie aan
gekocht door de AVRO en zal te zijner
tiid ook in de Nederlandse huiskamers
te zien zijn.
BUSSUM, 19 jan. Vanavond stelde
de NTS ons in de gelegenheid kennis
te maken met een speciaal voor de
televisie geschreven opera van Oosten
rijkse makelij, „Passkontrolle" die des
tijds in 1959 werd bekroond op een in
Salzburg gehouden congres over „ope
ra en ballet in televisie en film". Het
bleek te gaan om een zwaar van symbo
liek geladen verhaal, dat zich afspeelt
in een stationswachtkamer, waar de rei
zigers eerst vernemen dat de sneltrein
vertraging heeft en vervolgens dat het
vervoermiddel in het geheel niet meer
zal vertrekken: „Der Schnellzug aller
Hoffnung kommt nicht mehr". Een
krantenverkoper ontpopt zich nu als de
gestalte geworden dood en enige grie
zels van kruiers stellen reeds gestor
ven mensen voor. Elk van de plotseling
met al dit onheil geconfronteerde rei
zigers reageert op zjjn (haar) manier
en een afzonderlijk opgesteld liefdes-
paai neemt er zelfs vergif op in. Ten-
Advertentie)
Uw zorgen voor morgen bij DE OLVEH geborgen.
slotte blijkt alles echter maar fantasie
te zijn geweest, de trein komt toch en
het vergif heeft gelukkig niet gewerkt.
Iedereen vertrekt, zij het vanwege de
symboliek op de voet gevolgd door
de kruiers.
Ziehier het mistige melodrama in een
nutshell. Het geheel werd van een bij
zonder hikkerig soort muziek voorzien
door Paul Angerer. En een zanger als
Julius Patzak zag er niet tegen op om
aan de opvoering zijn stem te verlenen.
H.j moest op een gegeven moment deze
tekst zingen: „Die beiden wissen nicht
wie langweilig es ist im Totenland". En
deze woorden leken ons dan uitstekend
van toepassing op het vertoonde.
Deze televisie-opera kwam bovendien
tot ons in een telerecording, die leed aan
een verregaande technische onvolkomen
heid Men vraagt zich onwillekeurig af
wat er besproken moet zijn op een con
gres, tijdens hetwelk zulk een draak
werd bekroond.
H.Hn.
HILVERSUM, 20 jan. Het televi
sieprogramma van de AVRO beweegt
zich vanavond langs vaste paden. Na
de quiz van Mies Bouwman „Kom er
maar eens achter" volgt het amuse
mentsprogramma „Sterreofonie", een
uitzending in samenwerking met -de
Duitse televisie. Het literaire spel
„Hou je aan je woord" en de zwevende
aflevering in de Amerikaanse filmserie
„Mijn zuster Eileen" besluiten de avond.
De Nederlandse pianist John Blot
speelt vanavond om vijf vóór acht in
de rubriek „Populaire klassieken" van
de KRO met het Omroeporkest onder
leiding van Henk Spruit de „Burles
que" voor piano en orkest van Richard
Strauss. Het programma vermeldt
voorts de Ouverture Rosamunde van
Schubert en de „Polowetzer dansen"
van Alexander Borodin. In de rubriek
„Meesterwerken van de religieuze mu
ziek" worden om elf uur de „Krönungs-
messe", Psalm Exsultate", KV 165 en
Offertorium „Benedictus sit" KV 117
van Mozart besproken.
De NCRV-televisie zendt vanavond on
der de titel „De reis van hun leven"
de tweede aflevering uit van een film,
die onder regie van John Haggerty
door Associated British Pathé Ltd in het
H. Land is opgenomen. Na de Ameri
kaanse tv-film „Geen bezoek", waarin
de Nederlandse tekst wordt gesproken
door Lies de Wind. Anne-Marie Heyli-
gers, Mia Goossen, Sonja Brill, Leo de
Hartogh, Carl van der Plas en Peter
Holland, concerteert voor de tv-came-
ra's het Amsterdams Kamerorkest met
solistische medewerking van de Zwit
serse hoboïst Heinz Holliger. Het pro
gramma vermeldt de „Holbergsuite" van
Grieg en het Concerto in C-klein voor
hobo en strijkorkest van Alessandro
Marcello. De avond wordt besloten
met „Uw medemensen", een documen
taire over de verpleging en behande
ling van langdurig zieken.
Zondagmiddag om vier uur zenden
het RKK en de KRO gezamenlijk een
televisieprogramma uit, waarin onder
leiding van luitenant-kolonel P. C.
Groenendijk wordt gesproken over de
verschillende ideaalstellingen met be
trekking tot de eenheid van de chris
tenen. Aan dit gesprek nemen deel
prof. dr. J. C. Hoekendijk uit Utrecht,
prof. dr. J. H. Bavinck uit Amster
dam, drs. H. M. de Lange, secretaris
van de commissie voor sociale zaken
van de Oecumenische Raad en prof
drs. F. Haarsma van het groot-semina
rie „Rijsenburg" te Driebergen, die ge
zamenlijk de grote stromingen van de
Nederlandse christenheid vertegenwoor
digen. Onmiddellijk daarna, om half vijf,
volgt de uitzending van een Vesper
dienst, die gehouden wordt in de Fran
ciscaner kloosterkerk te Drachten.
In zijn radioprogramma zet de
KRO zondagavond om tien over half
negen het „Toernooi van het lichte
lied" voort, een wedstrijd voor compo
nisten en tekstdichters. Om vijf vóór
half tien speelt het Nederlandse Strijk
kwartet het Strijkkwartet in E. kl. t.
opus 44 no. 2 van F. Mendelssohn, ter
wijl men om kwart over elf in de cy
clus „De klankschoonheid in onze ker
ken" van Bernard Bartelink het orgel
kan horen van de parochiekerk van
de H. Gerlachus te Houthem-St. Ger-
lach in Limburg.
In de grammofoonplatenrubriek
„Rijkdom der welluidendheid" van de
AVRO hoort men zondagavond om tien
uur werken van Kreisler, Mozart en
Beethoven.
