Uitdrukkelijk verlangen de
Heel de Kerk moet zich
kunnen uiten op Concilie
Centrale Commissie krijgt
aansporing van de paus
Opnieuw vage
mededelingen
'hIm
Show
Kardinaal Bea: Concilie
rnimt misverstanden op
Verwacht geen ongedaan
making van dogma's
Streven naar
hereniging
H
Extra verlichting op Utrechtse zebrapaden
Vrouwenfilms
ReeopNrd.-Beveland
Mozaïek van Maaskeien
Thompson kan
het wel af
DOUWE EGBERTS
Imposante belangstelling tijdens rede in Parijs
Overleg Israël-
Sovjet-Unie
Celibaat blijft
WOENSDAG 24 JANUARI 1962
PAGINA 7
ROME, 24 jan. De derde zit
tingsperiode van de centrale voor
bereidingscommissie voor het ko
mend concilie is door de acht ver
gaderingen zelf, door de bespre
kingen daarnaast en de studies
der individuele leden vermoeien
der en zwaarder geweest dan de
voorafgaande. Het is meer dan
een voorteken, dat de thans voor
lopig vastgestelde maandelijkse
bijeenkomsten van de centrale
commissie in eenzelfde, zo niet
stijgende lijn zullen doorgaan.
Want deze commissie is met haar
werkzaamheden thans in het hart
BUITENLANDSE
KRONIEK
der voorbereidende ontwerpen
voor de algemene kerkvergade
ring gekomen.
Zachte geurige pijptabak
handige plastic tabakszak
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS, 24 jan. Kardinaal
Bea, de voorzitter van het Ro
meinse secretariaat voor de een
heid der christenen, die een be
zoek van enige dagen aan Frank
rijk brengt, heeft gisteren op uit
nodiging van het katholieke cen
trum van Franse intellectuelen in
de „Mutualité" een openbare le
zing gehouden over de eenheid
der christenen en het aanstaande
concilie. De grote Parijse congres
zaal was op het uur van aanvang
der „conférence" beneden en bo
ven tot berstens toe gevuld met
belangstellenden, clergé in groten
getale en nonnetjes in velerlei
dracht, maar veruit overwegend
leken, bejaarden en jongeren; zeer
veel jongeren.
Ceen illusies
Enthousiasme
(Van onze Romeinse correspondent)
In juli 1959 bracht de toenmalige
vice-president van Amerika, Richard
Nixon, een bezoek aan Moskou. Een
jaar later zou president Eisenhower
naar de Sovjet-Unie zijn gegaan, als
antwoord op Khroesjtsjevs bezoek aan
Amerika in september 1959. Maar ten
gevolge van het U-2 incident en de
mislukking van de Parijse topconfe
rentie werd Eisenhowers reis naar de
Russische hoofdstad afgelast. Recente
geruchten, uit Joegoslavische bron,
dat president Kennedy naar Moskou
zou komen voor een gesprek met pre
mier Khroesjtsjev werden door het
W itte Huis snel ontzenuwd, maar de
mogelijkheid van een bezoek aan de
Russische hoofdstad door Kennedy's
broer, de minister van Justitie, is de
zer dagen in Washington ernstig
overwogen.
Vorige week kreeg Robert Kennedy
een „informele uitnodiging'" van de
Russen, om in het programma van
zijn komende wereldreis ook de
Sovjet-Unie op te nemen. Na lang
durig overleg met de president en Plet
de minister van Buitenlandse Zaken,
Rusk, heeft Robert
Kennedy tenslotte
besloten de invita
tie af te slaan. De
officiële verklaring
die voor dit besluit
werd gegeven was,
dat het reisprogramma van de minis
ter, die volgende week vrijdag uit
Washington vertrekt, op zo korte ter
mijn niet meer gewijzigd kon worden.
Men mag echter verwachten, dat men
daar wel iets op gevonden had, als
het Witte Huis en het State Depart
ment een gesprek van Robert Ken
nedy met Khroesjtsjev op dit ogen
blik werkelijk gewenst geacht hadden.
De werkelijke redenen voor de vrien
delijke afwijzing van de uitnodiging
moeten dan ook in een andere rich
ting gezocht worden.
Washington wil voorlopig met
Mosk ou uitsluitend contact houden
via de normale diplomatieke kanalen.
De Amerikaanse ambassadeur in
Moskou, Llewellyn Thompson, heeft
opdracht te zoeken naar mogelijkhe
den voor een formele onderhande
lingsconferentie tussen oost en west
op het niveau van de ministers van
Buitenlandse Zaken. Thompson, die
uitstekend Russisch spreekt en die al
verscheidene gesprekken met Khroesj
tsjev heeft gevoerd, wordt volkomen
competent geacht om in Moskou het
politieke terrein te verkennen. In
Washington acht men het niet raad
zaam de behoedzame verkenningen
van de ambassadeur te doorkruisen
met een gesprek tussen een broer van
de Amerikaanse president en de Rus
sische premier. De Amerikaanse re
gering heeft ook rekening willen hou
den met de gevoelens van de Britten
en de Fransen, die zich door een
Amerikaans-Russisch gesprek op hoog
niveau gepasseerd zouden kunnen
Voelen. Washington wil zelfs de
schijn vermijden van bilaterale onder
handelingen.
De Westerse Grote Drie zijn het
er op het ogenblik over eens, dat
Khroesjtsjev eerst maar eens aan
Thompson moet laten blijken of hij
tot ernstige onderhandelingen met het
^Vesten bereid is, voor men van
W'esterse zijde enige toenadering kan
tonen. Als Khroesjtsjev de Amerika
nen iets belangrijks te zeggen heeft,
hoeft hij niet op een bezoek van Ro
bert Kennedy te wachten, maar kan
hij zijn boodschap langs de normale
diplomatieke kanalen aan de presi
dent van de V.S. doen toekomen.
Zeker niet alles, soms slechts het es
sentiële van wat commissies en secre
tariaten hebben geprepareerd, wordt
directe agendastof voor het concilie. De
beoordeling dier ontwerpen vergt in de
eerste plaats een grote inspanning om
dat liet gaat om de meest wezenlijke
zaken van en in de Kerk. Het advies aan
de paus, hoe deze materie in te bouwen
in het grote ontwerp van het concilie
zeif, is een niet minder moeilijk werk.
Bij een meningsvorming in de „centra
le", die geheel of gedeeltelijk afwijkt
van de schema's der commissies, vindt
de overkoepelende commissie een in
ternationaal corps van deskundigen
tegenover zich, die „hun mannetje
staan". Voor het plaatsen dier studies
verder in het algemene kadei poogt
uiteraard elke commissie haar druk uit
te oefenen om de onderwerpen, die zjj
in vele maanden van voortdurende ar
beid hebben voorbereid, zo volledig mo
gelijk in de conciliebesprekingen te doen
voorkomen.
De paus woonde de slotvergadering
bij en hij heeft in zijn toespraak de
centrale commissie en alle medewer
kers op uiterst eenvoudige wijze be
dankt voor hun werk: dank u, eerbied
waardige broeders en beminde zonen.
Meer woorden en lof zoekt gij niet:
dank u. Daarna gaf de paus een korte
samenvatting der thans verrichte
werkzaamheden. Hij voegde er aan
toe, dat zoals bij alle vorige algemene
kerkvergaderingen het goede uitgangs
punt der voorbereidingen de gevoelens
en verlangens zijn, die in de gehele
Kerk onder clerus en leken leven, en
waarvan de bisschoppen de tolk zijn.
Voor het thans komende concilie zijn
deze gevoelens en verlangens samen
gevat in de bekende 16 delen, die het
resultaat zijn van de recente rond
vraag onder de episcopaten en de
kerkelijk-wetenschappelijke instituten.
Een belangrijke bron van inlichtin
gen, aldus do paus, verschaffen voorts
de gegevens van de provinciale conci
lies en van de diocesane synodes. Een
derde bron zijn de publikaties van af
zonderlijke geestelijken en leken, ook
die van buiten de Rooms-Katholieke
Kerk. Deze aansporing van de Heilige
Vader op dit ogenblik, dat is midden in
de studie der vakspecialisten en van de
exponenten der kerkelijke leiders, ver
enigd in de centrale commissie, spreekt
op een bijzonder openlijke wijze van zijn
wil en streven om de stem van heel de
Kerk en ook de synthese van de mening
der andere christen-gelovigen op het con
cilie tot volle uitdrukking te laten ko
men.
De paus kondigde tevens aan het ver
schijnen binnenkort van twee documen
ten. Het eerste zal handelen over een
bidden voor het concilie. Een „brief aan
de gehele clerus" zal voor ieder naar
eigen ritus en regels aanwijzingen ge
ven voor de misgebeden voor het welsla
gen van het concilie. Een andere pau
selijke richtlijn zal gaan over het ge
bruik van de latijnse taal in de semina
ries. De paus wil dat de officiële taal
der Rooms-Katholieke Kerk, het latijn,
daar bij studies en in het gebruik gecul
tiveerd wordt en in ere gehouden, zon
der iets tekort te doen aan de verschil
lenden eisen der gewoonten en der riten
van een andere taal.
De centrale commissie heeft in haar
thans afgelopen derde zittingsperiode
zich voor haar advies aan de paus een
oordeel gevormd over de studie der
theologische commissie, die handelde
over de morele orde. De commissie van
de sacramenten heeft haar schemata
voorgelegd over bet vormsel, de biecht
en het priesterschap. Wij berichtten hier
reeds over.
B j de studie over het priesterschap
is ook ter sprake gekomen het diaco
naat en wel het diaconaat in de oud
christelijke vorm van een blijvende
functie in de kerkelijke bediening. Het
coi.-muniqué hierover was, als nage
noeg alle communique's over het con
cilie, allerminst duidelijk en heeft dan
ook prompt aanleiding gegeven tot com
mentaren, waar men een vraagteken
achter moet zetten. Men kan op goede
gronden aannemen dat het denkbeeld
over het kerkelijk ambt van het diaco
naat de centrale commissie is voorge
steld, zoals dit in de gedachtenwisse-
lingen en de litteratuur der laatste ja
ren gerijpt is.
Advertentie
Het celibaat der priesters is geen
goddelijk gebod. In de Oosterse kerk en
ook zij het in enkele uitzonderings
gevallen in de latijnse Kerk bestaan
gehuwde priesters. Maar eeuwenlange
ervaringen en zeer ernstige redenen van
bovennatuurlijke en van zielkundige
aard hebben de Kerk de instelling van
het celibaat voor priesters gebracht en
deze motieven gelden algemeen tot
heden onverkort. In beginsel maakt het
diaconaat, de eerste sacramentele wij
ding tot het priesterschap, daarop geen
uitzondering, ook niet voor de diaken
„nieuwe stijl".
De uitbreiding die het concilie even
tueel op di"1 stuk zou kunnen geven is,
dat de kerk in bepaalde omstandigheden
gehuwde personen zou kunnen toelaten
tot de diakenwijding. Deze bepaalde om
standigheden kunnen zich overal voor
doen, maar in de eerste plaats denkt
men in de litteratuur hierover aan die
streken, waarin de nood aan geestelijke
leiders hoog is: in de kerkelijke ontwik
kelingslanden. Voor de zogenaamde lar
gere niet sacramentele wijdingen
geeft de litteratuur hierover ook andere
aspecten, dan uit de mededelingen van
het secretariaat der centrale commissie
blijkt.
Van die lagere wijdingen - zijn sinds
de dagen van paus Gregorius de Grote
alleen nog actueel die van de lektor en
van de akoliet. De overige kan men met
een oneerbiedig woord rangschikken on
der de kerkelijke folklore, het subdia
conaat uitgezonderd. Niet alleen in de
missielanden, maar in de gehele Kerk
zouden naaste medewerkers ln het apos
tolaat en in de eredienst tot lektor en
akoliet gewijd kunnen worden. De lektor
zou de godsdienstleraar kunnen zijn, de
leider der kerkelijke ceremonieën of als
vanouds de verzorger van de kerkelijke
zang. De akoliet is degene die nauw
medewerkt aan de eredienst. Men denke
hierbij o.a. aan het te onzent in de loop
der historie niet meer op zijn waarde
geschatte ambt van koster.
Over de belangrijke besprekingen over
de Oosterse kerk berichtten wij reeds
uitvoerig. De laatste reeks discussies
gingen over voorstellen van de theolo
gische commissie inzake de „geloofs
schat", de openbaring en de ontwikke
ling der dogma's in de Kerk. De theolo
gische commissie waarvan de leiding
berust bij de secretaris van de congre
gatie van het Heilig Officie, kardinaal
Ottaviani, en bij zeer belangrijke mede
werkers dezer congregatie, heeft volgens
de (wederom) schaarse gegevens zich
als taak gesteld om naast de studie over
het Geloven en de dogma's ook de bui
ten- en binnenkerkelijke stromingen die
deze commissie als gevaarlijk of on
juist beoordeelt, naar voren te brengen.
Wij vernemen dat de discussies over de
voorstellen der theologische commissie
zeer levendig zijn geweest.
De heer Pierre Cardin
heeft in Parijs enige mode
shows gegeven. „De avond
show", zo meldt onze mode
redactrice „was zo opge
propt vol dat een laatko-
mende Amerikaanse in een
mouwloze chinchillamantel
genoegen nam met een
krukje en een bejaarde Deense van top
tot teen in persianer, smeekte om op
de grond te mogen zitten." Nu heb ik
er begrip voor dat die Amerikaanse
op een krukje werd weggeduwd; dan
had ze haar mouwen ook maar moeten
meenemen. Maar ik hoop toch van
harte dat ze die bejaarde Deense na
haar van enig persianer te hebben ont
daan, een zetel hebben aangeboden.
Sommige smeekbeden moet je, vind
ik, weerstaan en ik neem aan dat
Pierre Cardin héér is gebleven.
Overigens, kras zijn zij wel, deze
twee voorbeelden van verregaande be
langstelling. Niettemin heb ik het wel
eens sterker meegemaakt. Zij het niet
bij een modeshow, maar dan toch bij
een voetbalwedstrijd. Het moet in
1931 zijn- geweest dat ik tegelijk met
een jongetje van een jaar of tien voor
de loketten van Ajax stond. Wij kon
den er geen van beiden meer in, maar
dat jongetje was niet gek en smeekte
om toegelaten te worden, want hij
wilde desnoods wel bal wezen Aldus
geschiedde, en het knaapje heeft alles S
gezien, maar is door een of ander be
treurenswaardig misverstand nooit
teruggekeerd.
Een ander saillant voorbeeld, dat
mijzelf ten nauwste raakt. Op een
avond had ik ineens een onbegrijpe
lijke trek in de „Lohengrin". Ik be
gaf mij dus naar de Schouwburg, maar
alles was uitverkocht en bovendien
was ik in de haast een beetje laat.
Géén dóórkomen aan. Ik zette echter
dóór en bood mij aan als houten
zwaan op wieletjes; jazeker daar nam
ik genoegen mee. Èri óf ik alles goed
gezien en gehoord heb.
Ik wil maar zeggen, waar een wil
is, is een weg. En dat hebben die
mouwloze Amerikaanse dame en die
bejaarde in persianer verpakte Deense
terecht ook gedacht. Het krukje en de
grond.
Ik veronderstel dat Pierre Cardin
zelve tijdens zijn show, aan eên
touwtje bevestigd, tegen het plafond
heeft gehangen.
Honderden moesten genoegen nemen
met staanplaatsen, terwijl enkele an
dere honderden veelal jongens en
meisjes zich genoeglijk maar rus
tig en vol aandacht neergevlijd hadden
in het brede middenpad van het par
terre. Naar buiten toe prijkten de en
treedeuren van het gebouw met bor
den „complet" (vol). Op de tribune
plaats die wij hadden weten te be
machtigen hoorden wq een groepje jon
ge studenten, blijkbaar habitué's van
de meetings in de „Mutualité" bewon
derende vergelijkingen maken: zelfs
geen door de Parijse communisten al
daar belegde bijeenkomsten wisten zo
veel publiek te trekken en ook de on
langs gehouden debatavond „Marxis
me en christendom" met onder an
deren Sartre als spreker had bij lange
niet zo'n volle zaal.
Augustin, kardinaal Bea S.J. nam
achter de tafel op het podium plaats,
in gezelschap van kardinaal Feltin,
aartsbisschop van Parijs, er> van tal
van andere bisschoppelijke hoogwaardig
heidsbekleders, en na een korte be
groeting door de voorzitter van het uit
nodigend centrum ving de Duitse kar
dinaal onmiddellijk zijn conférence aan,
die een bijzonder gedegen, helder ge
steld en veelomvattend exposé zou blij
ken van goed vijf kwartier sprekens,
voorgelezen van papier in een uitste
kend Frans met het lichte zachte ac
cent waaraan men hier ook wel de El-
zassers pleegt te herkennen. Bij de
meer gloedvolle passages accentueer
de een vermanend geheven wijsvinger
van de rechterhand de nadruk van het
gesproken woord. Hoewel kennisname
van het exposé in zijn geheel onge
twijfeld zeer dienstig zou zijn, zij hier
voor het ogenblik volstaan met een
samenvatting van enkele der meest mar
kante delen.
Kardinaal Bea begon met nog eens
duidelijk te maken hoe door een on
juiste, zij het in de moderne contex
wel begrijpelijke interpretatie van de
term „oecumenisch", onmiddellijk na
de bekendmaking van 's Pausen beslis
sing om het tweede Vaticaanse con
cilie bijeen te roepen, dit concilie be
stempeld werd als te zijn „het conci
lie van de hereniging", voor deelna
me waaraan vertegenwoordigers van
alle christelijke kerken en gezindten
uitgenodigd zouden worden.
In de traditionele concilie-termino
logie heeft „oecumenisch" evenwel
betrekking op alle kerken, die in
gemeenschap staan met de kerk van
Rome.
illusies van het aanstaande concilie
in verband met de begeerde vereniging,
legde kardinaal Bea in het vervolg van
zijn uiteenzetting er ook de nadruk op,
dat van dit tweede Vaticaanse concilie
niet verwacht moest worden een onge-
daanmaking of verdoezeling van de be
staande dogma's. De waarheid mag
niet worden opgeofferd aan de onder
linge liefde; de zaak der eenheid zou
er ook geenszins mee gebaat zijn.
Het concilie zou echter we: een gro
te bijdrage kunnen leveren aan een ver
heldering van de leer van het katholie
ke dogma, aan de opruiming van mis
verstanden, die terzake van de inter
pretatie heersen. In dit verband wees
de eminente spreker op de grote in
vloed welke sinds de Reformatie en
voora' in de jongste twee eeuwen
moderne wijsgerige stelsels hebben uit
geoefend op het veelal individualistisch
beoefende theologische denken bij de
„afgescheiden broeders", waarvan
onbegrip voor de in de traditionalisti
sche terminologie gehouden theologie
van de kerk van Rome een gevolg is
geweest. Maar thans is er aan beide zij
den het streven om, onder aanwending
van een moderne sociologische en histo
rische methodiek, terug te keren „tot
de bronnen".
Hoezeer voorzichtigheid vereist was
bij de benadering van het herenigings
probleem toonde de spreker onder meer
aan met een verwijzing naar de twee
herenigingsconcilies van Lyon en van
Florence. Zij liepen op een mislukking
uit omdat de geesten voor de hereni
ging toenmaals nog niet rijp waren.
Het ging hier om vereniging van de
orthodoxe kerken met Rome.
Sinds de nieuwe maatregel, waar- (niiiiMlllllllimillllllllllllllimitlimilililMlllllllllltllllllimil
bij de voetgangers op de zebrapa
Bij zijn waarschuwen tegen het koes
teren van overdreven verwachtingen
Warm applaus uit de zaai onderbrak
kardinaal Bea toen hij naar voren had
gebracht, dat, hoe dan ook, alle in
Christus gedoopten reeds een zijn in de
genade van Christus, die in hen allen
werkzaam is. Maar hieraan voegde hij,
na het applaus toe: „Hoeveel gena
den evenwel worden niet het bezit
van onze afgescheiden broeders, gena
den die de kerk hun zou kunnen be
zorgen door haar sacramenten. En kar
dinaal Bea ontwikkelde daarna de ge
dachte. dat, zo de kerk van Rome alle
christenen in haar schoot wil vereni
gen, zij dit alleen doet gedreven door
de liefde. Men mag achter haar stre
ven niets anders zoeken, geen machts
begeerte of welk ander duister motief
ook. Het primaat van de paus wil
den bescherming genieten, is er
een nieuw probleem ontstaan. De
voetganger, die overdag in het alge
meen voldoende zichtbaar is voor het
naderende snelverkeer, ic dit 's avonds
vaak niet. De over het algemeen te
lage verlichtingsniveaus van de mees
te straatverlichtingen zijn hiervan de
oorzaak.
In Utrecht heeft men daarom, bij
wijze van proef, recht boven enkele
moeilijk herkenbare of onlogisch gele
gen oversteekplaatsen een of meer
lampen aangebracht. Deze methode
geeft wel een voldoende markering van
de oversteekplaats maar doet de voet
ganger als het ware in hét niet ver
dwijnen. Hierdoor zijn ongelukken niet
denkbeeldig, temeer daar de voetgan
ger zichzelf wél bijzonder veilig acht.
Om hierin verbetering te brengen
zal men in enkele gemeenten binnen
kort een proef gaan nemen waarbij
persglasspiegellampen zullen worden
aangebracht op het weggedeelte ter
weerszijden van de zebrapaden. In
Eindhoven heeft men, alvorens tot
plaatsing over te gaan, deze lampen
op een vrachtauto gemonteerd (zie
foto) en hiermee enkele proeven ge
nomen.
Men hoopt dat door deze nieuwe
lampen de overstekende voetganger
duidelijker zal afsteken tegen het weg
dek en daardoor veiliger zal zijn.
Bioscoopdirectrices in dit land zijn
schaars. Mej. J. E. Folmering.
die belast is met de dagelijkse
leiding van het Nijmeegse Stu
dio en Luxor-theater, is er een van,
zo niet de enige. Zij bekijkt films met
routine-ogen, maar dan toch met de
ogen van een vrouw. Al Jaren is ze er
tan overtuigd dat het merendeel van
de films is afgestemd op mannen en
jongens. De vrouwen worden schrome-
lpk verwaarloosd.
Zjj heeft nu de conclusies getrokken
en de knoop doorgehakt. Gistermid
dag is het Nijmeegse Luxor-theater
met een speciale reeks voor de vrouw
gestart: Dinsdag-matinee voor de
vrouw. Voorlopig tien dinsdagen: tien
romantische, vrouwenharten ver
overende rolprenten. Napoleon's ro
zige liefdeleven, verfilmd in Desiree,
opende de rij. Op het programma
staan verder nog o.m. Three coins in
the fountain. Les quatre cent coups.
Anastasia, The inn of the sixth happi
ness e.a.
slechts een dienst zijn aan allen, een
soort „dia okumene".
In het laatste deel van zijn rede
verklaarde kardinaal Bea, dat zo het
aanstaande concilie niet het concilie
van de hereniging zal zijn, het toch
voorwaarden zal scheppen om „zo
God de wasdom wil geven die slechts
van Hem kan komen" met vrucht
voor de hereniging te werken. En
een volgend concilie zou dan wellicht
inderdaad het concilie der eenheid
kunnen zijn. Tot zijn slotwoorden hoor
den, eveneens onder onstuimige bijval,
dat „hetgeen alle christenenen verenigt
tenslotte iets veel groters is dan wat
hen verdeeld houdt."
Een geestdriftig dankwoord werd tot
de eminente spreker gericht door kar
dinaal Feltin. Hoezeer en hoe gelukkig
had de taal die hij gesproken had, ge
contrasteerd met de taal van geweld
plegingen en aanslagen waarvan de
omringende wereld thans zo vol is. En
terwijl men elders muren tussen de
mensen optrekt, aldus kardinaal Feltin.
gaan wij nu aan het werk om in vroe
ger tijden opgeworpen barrières te door
breken. Kardinaal Feltin dankte heel in
het bijzonder de vertegenwoordigers
van protestanten en orthodoxen, die zo
van harte gevolg hadden gegeven aan
de uitnodiging om op deze avond tegen
woordig te zijn. Tot besluit ging hij alle
aanwezigen voor met het hardop bidden
van een „Onze Vader", dit „ons allen
gemeen zijnde eerste gebed."
Zegt film-psychologe Folmering:
„Van een vijfdaagse werkweek voor
vrouwen komt toch niets terecht,
's Maandags hebben zij achter het
wasmasjien gestaan, dan is er dins
dagmiddag best behoefte om eens
even uit te blazen. De kinderen zijn
naar school en er is tijd om even met
een vriendin een bioscoopje te pikken.
Ik zorg wel, dat er een film draait,
die vrouwen aanspreekt".
En, voegt ze er aan toe: „Zelfs naar
de televisie kan een huisvrouw niet
ontspannen kijken. Ze heeft toch altijd
wel iets te beredderen of moet voor
de thee zorgen. U zult zien, dat die
dinsdagmiddagfilms het doen. Ik heb
de pauze wat gerekt om de dames
uitgebreid gelegenheid te geven thee
te drinken en wat te babbelen."
Een speciale dinsdagmatinee voor
vrouwen is een Nederlandse bioscoop-
primeur. Een primeur, die aanslaat,
getuige de vele huisvrouwen, die zich
gistermiddag in het Luxor-theater nes
telden met de verzuchting: Ja, gezel
lig naar de film. Een vrouwenfilm.
Een voor deze streek volkomen
onbekende gast heeft sedert kor
te t(jd domicilie gekozen op het
ex-eiland Noord-Beveland. In de
Kamperlandse duinen is namelijk on
langs een ree waargenomen. En aan
gezien er op Noord-Beveland niemand
is, die deze dieren bezit, staat het
vast, dat dit exemplaar vanuit Wal
cheren (waar in een gedeelte van de
duinen deze dieren leven) over de
twee kilometer lange dam, die Noord-
Beveland met Walcheren verbindt, op
Beveland is gekomen. Het dier werd
op verschillende plaatsen, o.a. in de
duinen, op de schorren en op de dijken
gesignaleerd en is zelfs eenmaal ge
zien in het bungalowpark De Ban-
jaard. Natuurliefhebbers op Noord-
Beveland hopen, dat ook spoedig een
avontuurlijke ree-bok de weg over de
dam zal weten te vinden en dat bin
nen niet al te lange tijd een gelukkig
en kinderrijk huwelijk het gevolg zal
mogen zijn.
iiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiii
ubert Dirx, de 61-jarige gemeente-arbeider van het Noord-Limburgse
stadje Wessem, kijkt met welgevallen naar het kunstwerk, dat hij eigen
handig in de bestrating voor het raadhuis heeft gewrocht. Een meters
groot mozaïek, het stadswapen voorstellend, vervaardigde hij van ver
schillend gekleurde maaskeien. Hubert is een van de laatste Wessemers, die
behalve stratenmaker, ook nog kunstenaar is. Vroeger genoot Wessem vanwege
dergelijke artistieke ambachtslieden een landelijke faam.
(Advertentie)
JERUZALEM, 24 jan. (UPI) De
Russische ambassadeur in Israël, Mi
chael Bodrov, heeft in Jeruzalem ge
confereerd met de directeur-generaal
van het Israëlische ministerie van bui
tenlandse zaken, Haim Yahil. Volgens
waarnemers was het gesprek gegaan
over beschuldigingen van communis
tische zijde dat Russische Joden spio
neren voor de Verenigde Staten.
Genoemde waarnemers wezen in dit
verband met nadruk op een artikel van
19 januari in „Troed", het orgaan van
de Russische vakbondsfederatie. Vol
gens dit blad hadden Israëlische diplo
maten in de Sovjet-Unie in samen
werking met Russische Joden een
spionagecentrum ten gunste van de
Verenigde Staten opgericht, waarvan
de activiteiten zich afspeelden in syna
gogen.
De Israëlische minister van buiten
landse zaken, mevrouw Golda Meir,
heeft de beschuldiging als „belache
lijk" van de hand gewezen. Zo ook het
State Department in Washington.
