Flexibele politiek om kiezers te winnen
DUITSE socialisten houden
vast aan „Brandt-lijn"
In Nedersaksen handhaven
zij coalitie met de FDP
I
D
«tóf v&tgêtw
SüNIL HALEN!
Spelen
L
LONDENSE BRIEF
W
H
In Scandinavië kost de
winter handenvol geld
A lie huizen zijn goed verwarmd
en sneeuw wordt goed geruimd
Laatste Eliza van Margriet de Groot Katwijks ruime hemel
Invaliden-Rijnreis
Doorwerth-resfaurant
Strijdhamervolk
Stukje oud Delft wijkt voor T.H.
Pamfletten
in de nacht
Ontwapeningsplan
van V.S. gereed
„Muilkorving
van officieren?
Verenigde Staten
Moise Tsjombe naar
Verenigde Staten
„Naar de hel met iedereenDe wittemuizen- 1
bende Gillende winkelmeisjes
DONDERDAG 25 JANUARI 1962
(Van onze correspondent
in Bonn)
BONN, januari
De strijd om de „erf-opvol-
ging" in de Westduitse deel
staat Nedersaksen na de
plotselinge dood van de socialis
tische „Landesvater" Hinrich
Wilhelm Kopf heeft niet lang ge
duurd. De hoop van de christen-
demokraten om aan het overlijden
van Kopf een regeringswisseling
te koppelen en de socialisten in de
oppositie te dwingen, is vervlo
gen. Hun coalitiegenoten in Bonn,
de liberale Vrije Demokraten, zet
ten in de landshoofdstad Hanno
ver de bestaande coalitie-rege
ring met de socialisten en de
Vluchtelingenpartij voort. Zij heb
ben zich niet ingelaten met pogin
gen van de christendemokraten
om samen met hen en de rest van
de conservatieve „Deutsche Par
tei" een nieuwe regering te vor
men.
NEDERLANDS MEEST GEBRUIKTE WASMIDDEL
i Kroniek
De nieuwe premier van Nedersaksen
Zo lang niet is aangetoond, dat
hier sprake is van een lage list der ka
pitalisten, moet aangenomen worden,
dat een vliegtuig van onbekende her
komst in de nacht van 17 januari jl.
duizenden neo-Stalinistische pamflet
ten heeft afgeworpen hoven een deel
van Oost-Duitsland. De pamfletten
hadden de vorm van een speciale edi
tie in de Duitse taal van het orgaan
van de Albanese communistische par
tij, ,,Zeri I Populit". Zij bevatten uit
treksels uit een rede, die de eerste
secretaris van die partij, generaal En-
ver Hodzja, op het jongste congres in
Tirana heelt uitgesproken en waarin
hij Nikita Khroesjtsjev ervan beschul
digde een opportunist te zijn en het
beginsel van het „proletarische inter
nationalisme" te hebben geschonden.
Een aantal van de uitgeworpen pam
fletten is op Westduits grondgebied
(Hessen) terecht gekomen. De grens
bewaking van de bondsrepubliek
heeft voor de publiciteit gezorgd.
Voorlopig houdt men in Bonn vast
aan de oorspronkelijke veronderstel
ling, dat het hier gaat om een Alba
nees vliegtuig, dat
onder ongunstige
BUITENLANDSE weersomstandighe
den op grote hoog-
KRONIEK te over Joegoslavië,
y Oostenrijk en Tsje-
choslowakije is ge
vlogen om de ideologische vete van
de Albanezen met Khroesjtsjev uit te
dragen naar het gebied van de Duitse
Democratische Republiek. Dat de
communistische luchtmachten in
Oost-Europa in staat zijn tot vreemde
capriolen is bewezen door het Bul
gaarse toestel, dat in Zuid-Italië dicht
bij een belangrijke NAVO-basis is
neergekomen.
Maar ook indien zou blijken, dat er
uitsluitend sprake is geweest van een
propaganda-stunt van een van de
vele organisaties, die het Westen op
dit gpbied telt, dan nog blijft het een
feit, dat men een geraffineerde aan
sluiting heeft gevonden bij een bi
zarre werkelijkheid. De positie van
het kleine Albanië, dat zich, vol ver
trouwen op de steun van het verre
P eking, in een felle polemiek
heeft begeven met Moskou, is hoogst
merkwaardig. Het wordt tegen de
Russische toorn overigens doeltref
fender beschermd door de geografische
ligging van Joegoslavië dan door de
ideologische steun van communistisch
China.
Ofschoon de Russen als gevolg van
hun geschil met de Albanezen een
nuttige duikbootbasis aan de Adriati-
sche Zee zijn kwijtgeraakt, maken zij
zich natuurlijk niet de meeste zorgen
om Albanië zelf. Voor Khroesjtsjev
c.s heeft Albanië vooral symbolische
Waarde. In alle communistische partij
en gaat nog een brok heimwee schuil
naar de oude methoden en theorieën
uit de dagen van Stalin. De afschei
ding van Albanië want daar komt
het toch praktisch op neer Iaat de
heren in het Kremlin zien, wat er ge
beurt als die nostalgie het wint van
Khroesjtsjevs nieuwe richtlijnen. In
landen als Bulgarije en Tsjechoslowa-
kije zijn de besmettingskansen mis
schien groter dan in de D.D.R. van
Olbricht. Toch zuil en de regenten in
het Kremlin wel even geschrokken
fcijn van de berichten over het afwer
pen van pamfletten boven Oost-
Duitsland. „Stel je voor hebben zij
misschien gezegd, „als het eens waar
geweest".
is de 61-jarige socialist dr. Georg Die-
derichs, in de lederale politiek een vol
komen onbekende man. Hij blijft aan
het hoofd van de landsregering tot aan
het einde van de legislatieve periode in
het voorjaar van 1963. Dr. Diederichs is
van beroep apotheker.
Ongetwijfeld is het besluit van de
F.D.P.-afdeling in Nedersaksen om de
coalitie met de socialisten voort te zet
ten sterk beïnvloed door de onverkwik
kelijke koehandel, die na de algemene
verkiezingen van vorig jaar werd ge
voerd over de samenstelling van de fe
derale regering. Men zal zich herinne
ren dat de meerderheid van de Bonds
dagfractie van de F.D.P. er tegen was,
dat partijvoorzitter dr. Erich Mende
toch besloot deel te nemen aan een coa
litieregering onder leiding van de bijna
86-jarige dr. Konrad Adenauer.
n F.D.P.-kringen in Bonn had men
eigenlijk graag gezien, dat de partij
in Hannover de federale politieke
lijn van samenwerking met de
christendemokraten had overgenomen,
maar de F.D.P. in Hannover heeft de
partijleiding in Bonn zonder meer over
rompeld. Voor de deelstaat Noordrijn-
land-Westfalen waar op het ogenblik
de christendemocraten met absolute
meerderheid regeren voorspelt dit
niet veel goeds. Ook daar wil de lan
delijke F.D.P.-leiding dit jaar een coa
litie met de C.D.U. tot stand brengen,
maar ook in de Dusseldorfse F.D.P.
heerst heftige tegenstand tegen de re
geringscoalitie in Bonn.
Voor de Westduitse socialisten be
tekent het voortbestaan van de rege
ringscoalitie in Hannover de voort
zetting van de „Bnrandt-lijn".
Dr. Georg Diederichs is voor de Ne-
dersaksische socialisten zoiets als de
Berlijnse burgemeester Willy Brandt
voor de partij als geheel. Hij is een fi
guur, die ook voor de burgerlijke kie
zers een acceptabele kandidaat is.
Hoewel hij reeds sinds 1946 lid is van
de Nedersaksische Landdag waar
hij zich onmiddellijk een reputatie
verwierf als een vlijmscherp en hu
moristisch debater bekleedt hij pas
sinds 1957 een ministersambt.
e benoeming van dr. Diederichs
bewijst, dat de sociaal-demokra-
ten ook op deelstaat-niveau flexi
bel zijn en meer heil zien in poli
tici van het soort Willy Brandt dan in
orthodoxe partijgangers. Met mensen
als Brandt en Diederichs hopen zij door
te breken naar het grote reservoir van
„burgerlijke" stemmen, dat door rode
vlaggen en wimpels tot dusverre van
de S.P.D. werd afgeschrikt. Zij hebben
daarmede voorlopig bereikt, dat in Ne
dersaksen ook na de dood van de zeer
populaire Hinrich Wilhelm Kopf het so
cialistische bewind voorlopig wordt
voortgezet.
In de deelstaat-verkiezingen, die dit
voorjaar worden gehouden, hopen de
socialisten onder dr. Diederichs te kun
nen verhinderen, dat de christendemo
kraten weer aan de macht komen. De
huidige stemmenverhouding in de Han-
noveriaanse Landdag is 65 socialisten,
53 christendemokraten, 18 conservatie
ven (Deutsche Partei) en 10 zetels elk
voor de liberalen en de Vluchtelingen-
partij. De conservatieven neigen er ech
ter toe, na het voorbeeld van hun ex-
partijvoorzitter Heinrich Hellwege, over
te stappen naar de C.D.U. Dit zou de
stemmenverhouding zeer ten gunste
van de christendemokraten wijzigen. Het
zou de Nedersaksische C.D.U. in staat
stellen de Vluchtelingenpartij een coa
litie aan te bieden, die de socialisten en
de liberalen buiten in de kou zou zet
ten.
WASHINGTON, 25 jan. (UPI)
Doorgaans welingelichte kringen in de
Amerikaanse hoofdstad hebben meege
deeld, dat de Verenigde Staten een al
gemeen en compleet ontwapeningsplan
in gereedheid hebben gebracht. Het plan
zal worden voorgelegd aan de uit afge
vaardigden van achttien landen be
staande ontwapeningscommissie van de
Verenigde Naties, die op 14 maart in
Genève bijeen zal komen.
De zegslieden zeiden, dat de kernstop
in het eerste gedeelte van het plan aan
de orde komt. Amerika zal waarschijn
lijk de commissie verzoeken enkele
punten uit dit kernstopgedeelte onmid
dellijk te behandelen. Volgens de zegs
lieden voorziet het Amerikaanse plan in
een strikte ban op en doelmatige inspec
tie en controle voor atmosferische en on
dergrondse kernproeven. Zij wezen er
op dat de registratiemiddelen voor on
dergrondse proefnemingen de laatste
maanden belangrijke verbeteringen heb
ben ondergaan, zodat zelfs ontploffingen
van geringe kracht kunnen worden ge
controleerd.
(Advertentie)
was
Als ik, na volbrachte dag
taak, in mijn hui., terugkeer
moet ik spélen met mijn
zoon. Hij staat in de gang
en zegt:
„Nou was jij Indiaan,"
„Natuurlijk," zeg ik, „ik
was Indiaan en wat was jij
dan?"
sjoernalist," antwoord hij
zegevierend.
En dat is dan een mooie basis om er
gezamenlijk iets moois op op te
bouwen. Wat overigens niet nodig is,
want het volgende ogenblik was ik
buschauffeur. Wat ik soms n'et was
in een tijdsverloop van een half uur
is nauwelijks met een pen te be
schrijven. Laat ik nochtans een poging
doen: buschauffeur dus, Pipo de
Clown, reiziger, groenteman wielren
ner, melkboer, dokter, stationschef,
tante en soms zelfs vader. Ik bereik
zo'n veelzijdigheid nooit meer en ik
onderwerp mij dus gaarne aan de
gang van zaken. Trouwens mijn zoon
zelf was binnen hetzelfde tijdsbestek
óók Pipo de Clown, en voorts politie
agent, kindje, koning, zwarte Piet,
conducteur, huisbaas en giraffe.
Mijn zoon was altijd iets, hij is niks;
het heden interesseert hem geen zier.
Hij heeft n.l. te weinig verleden.
Maar ik wil nog wel eens een blik
in de toekomst werpen. Ik was welis
waar Indiaan, maar ik kan het nu een
maal niet altijd blijven. Ik betreur dat,
maar het is nu eenmaal zo. Soms vraag
ik dan ook wel eens aan mijn zoon:
„Wat wil je worden, als je groot
bent?"
„Hij denkt dan even ingespannen na
en antwoordt:
„Nou, gewoon, mama of papa, of
politieagent."
Mijn vrouw en ik houden het er
voorlopig op, dat het toch wel weer
gewoon op Indiaan zal uitdraaien.
.een vuurtje van Wim.
11
WASHINGTON, 24 jan. (UPI) Een
subcommissie van de Amerikaanse Se
naat is vandaag begonnen met een om-
vangrjjk onderzoek naar de gaarheid
van beschuldigingen, dat officieren
van leger, luchtmacht en marine wor
den „gemuilkorfd" bij het geven van
anti-communistische voorlichting aan
de onder hun bevelen staande soldaten.
De eigenlijke kwestie is of Ameri
kaanse militairen het recht hebben in
het openbaar verklaringen af te leggen,
die een politieke strekking hebben. Ex-
president Eisenhower zorgde deze
week voor enige sensatie, doordat hij
de voorzitter van de commissie, Sena
tor Stennig, een brief stuurde waarin
hjj verklaarde dat naar zijn oordeel of
ficieren een taak te vervullen hebben
bij het voorlichten van de natie over
de gevaren van het communisme. „Zjj
moeten daarbij niet achter een Ame
rikaans IJzeren Gordijn worden ge
schoven."
Eisenhower sprak er zijn twijfel over
uit of het wenselijk is om i.e openbare
verklaringen van hoge ambtenaren, of
ficieren en andere personen te onder
werpen aan een vorm van controle
vooraf, hetgeen dus neerkomt op cen
suur.
NEW YORK, 25 jan. (UPI) Een
Katangaaiise regeringswoordvoerder
heeft gisteravond in New York meege
deeld dat president Tsjombe in maart
een bezoek zal brengen aan de Ver
enigde Staten.
Volgens de woordvoerder zal de Ka-
tangaans§ president de reis maken op
uitnodiging van de joumalistenorgani-
saties, radio- en televisiestations, uni
versiteiten en andere organisaties.
IIIIIIIHIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIMIIIIIIIlllllllllllllllllllllllllltllllllllllilllHi!
il Konstantin Vladi-
mirovitch Khart-
chenko-Ambrage-
vitch, geboren 1912,
Tsarkoye Selo, of een ieder
die iets van hem afweet, als
tublieft schrijven aan diens
bloedverwante Mejuffrouw
O. Konavoloff, Avenue des
Breguieres, Cros-de-Cagnes
(A.M.), Frankrijk." Deze on.
verwachte advertentie ver
scheen op maandagmorgen
van deze week op de voor
pagina van het dagblad The
Times in de 'Persoonlijke'
kolommen, in Brittannië be
ter bekend onder de naam
„Doodstrijdkolom". Wij dach
ten aan de Wit-Russen die
wij gekend hebben in Liers
ten zuiden van Parijs, waar
men in het grootste Russische
kerkhof buiten Rusland op de
grafzerken de namen kan le
zen van een aantal van de be
roemdste oude families van
Rusland. Wij dachten vooral
aan een andere Konstantin,
Hagondokow, generaal en een
van de laatste czaristische
goeverneurs van Oost-Siberië.
Met hem hebben wij wodka
gedronken in de herberg van
Dmitri Chierjajew tegenover
het kerkhof van Liers waar
in de crypte van de Russische
kerk met zijn uietorens de
vrouw van de generaal ligt
begraven.
Het was niet onze bedoeling
de advertentie te lezen, maar
de gedachte aan de wit-Rus-
sen stemde ons dromerig en zo
kwam het dat wij, verstrooid
starend naar de advertentie
kolom, plotseling in het ge
zicht werden geslagen door 'n
advertentie waarin het met
vette letters heette: „Naar de
hel met iedereen." In kleine
re letters volgde de zin:
„Voor verdere bijzonderheden
zie onder." Zelfs de be
kwaamste theologen schrik
ken terug voor het geven van
bijzonderheden over de hel,
en wij waren geïnteresseerd.
Wij begonnen zorgvuldig de
advertenties te lezen in de
hoop verdere inlichtingen te
vinden. Er was een gemeubi
leerd huis te huur in St.
John's Wood, Londen, voor
zeshonderd gulden per week,
maar dit leek ons niet de
juiste prijsklasse voor de eer
der genoemde verblijfplaats.
Of was het de hel van de
honger? Er stond een tref
fende advertentie van de bui
tengewoon actieve liefdadige
organisatie, Oxford Commit
tee voor het bestrijden van
hongersnood in de gehele we
reld. „Een stuiver voor elke
dag waarop u in 1961 geen
honger hebt geleden zou ge
durende een maand drie kin
deren voeden welke nu dage
lijks honger lijden." Verderop
werd een directrice gevraagd
^!llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllinillllllllllllilllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllHHIHIIIIIIIHIIIIIIIIllllMllllltllllliminil|llllM*«
voor een tehuis van Tibe
taanse kinder-vluchtelingen
in een tehuis in Indië. Daar
hadden wij het. Het was een
katten-hel. „Help!" zo luidde
de advertentie. „Onfortuinlijk
jongeman zoekt wanhopig
naar goede tehuizen voor der
tig katten welke liij geërfd
heeft; bereid de katten te be
zorgen." Maar het rijmde niet
helemaal met de eerste ad
vertentie welke ons allen
naar de hel wenste. De be
doelde advertentie bevond
zich aan de voet van de pa
gina tussen een advertentie
over vijftig jaren kunst uit
het oosten en het westen en
een advertentie over smalle
voeten.
„Naar de hel met iedereen.
Wij bedoelen u. Kijk naar de
onafhankelijke televisie op
woensdag vierentwintig ja
nuari om kwart voor tien
voor „Orpheus in de Onder
wereld" van Offenbach."
et loont altijd de moeite
om deze advertenties
te lezen, maar het kost
te veel tijd om het
iedere dag te doen. In som
mige gevallen leidt het zelfs
tot wroeging. Niet lang gele
den zagen wij een adverten
tie waarin tamme witte mui
zen te koop werden aange
boden. Wij knipten de adver
tentie uit. Niet omdat wij
hoopten terug te kunnen ke
ren tot het geluk van weleer
waarin witte muizen een be
langrijke rol speelden, doch
omdat wij de laatste tijd
veel nagedacht hadden over
de rol welke witte muizen
spelen in de misdaad. Wij
vroegen ons af of het niet
onze plicht was de adverten
tie met opgave van vind
plaats te zenden aan de poli
tie van Deptford om hen
wellicht bij te staan in hun
speurdersarbeid. Wij heb
ben de advertentie verloren
voordat wij onze plicht te
genover de politie konden
vervullen. Vandaar de wroe
ging. Maar wij bezitten ge
lukkig nog het knipsel uit
de Daily Telegraph met het
bericht over de jonge onver
laten. „Een bende van drie
jongens, ongeveer acht jaar
oud, gewapend met een half
dozijn witte muizen, heeft de
laatste tijd roofovervallen ge
pleegd in winkels in Dept
ford waar winkeljuffrouwen
werken. De buit heeft tot
heden vijftien gulden bedra
gen, alsmede een kinderpis
tool en drie blikken soldaat
jes. Twee keer deze week
heeft de Wittemuizenbende
toegeslagen. De bende gaat
ris volgt te werk. Een van de
jongens gaat de winkel bin
nen en laat de muizen los,
waarvan wordt aangenomen
dat ze uitstekend gedresseerd
zijn. Terwijl de winkelbe
diendes, altijd van het vrou
welijk geslacht, gillen en
dekking zoeken, komen twee
medeplichtigen de winkel
binnen, maken zich meester
/an het een of ander, steken
de muizen in hun zak en
gaan er van door. De eerste
overval vond plaats in de
winkel van Paramount Clea
ners in New Cross Road. De
directrice, mevrouw Nora
Mulhern, was alleen toen de
muizen werden losgelaten en
vluchtte gillend in een hoek.
De jongens stalen vijftien
gulden uit de kas. Vervol
gens brachten zij een bezoek
aan Mevrouw Dorothy Stemp
in een speelgoedwinkel ver
derop in de straat. Zij ver
haalde gisteren: „Ik bevond
mij met een werkvrouw in
de winkel toen er een jongen
binnenkwam die witte mui
zen losliet. Wij waren doods
benauwd en terwijl wij stom
den te gillen kwamen er
twee andere jongens binnen
die zich meester maakten van
enig speelgoed. Zij renden
naar buiten met de witte
muizen op hun armen."
Toen wij de advertentie
over de te koop aangeboden
witte muizen lazen, konden
wij slechts denken aan Dept
ford. Wij koesterden een ver
moeden dat zij, gedreven
door eer- en hebzucht, de
witte muizen van de hand
wilden doen om het hoger
op te zoeken en dat wij wel
licht weldra zouden lezen
over een jonge bende die
roofovervallen pleegde met
behulp van tamme ratten.
DAAN VAN DER VAT
De voorstelling van ,,My Fair La
dy" die donderdagavond 1 fe
bruari in theater Carré wordt
gegeven, zal voor Margriet de
Groot de zwaarste worden van de
vijfhonderd waarin zij tot dan toe
de rol van Eliza Doolittle heeft ge
speeld. De zwaarste voorstelling, om
dat zjj op die avond voor de laatste
maal zal optreden in de show, die
haar van een naamloos, doch niet-
ontalentvol cabaret-artieste tilde op
het niveau van de grote musical-ster.
..My Fair Lady" is een persoonlijke
belevenis geworden", vertelde zij gis
termiddag tijdens een kleine afscheids
receptie m het Amstelhotel. Zij was
daar om al die mensen te bedanken
die haar vooral in die moeilijke
beginperiode toen zij in enkele maan
den tijds voor de grote rol moest
worden klaargestoomd zo bijzonder
terwille zijn geweest. Met name haar
„steun en toeverlaat" Wim Sonneveld
kreeg veel lof toegezwaaid voor de
wijze waarop hij haar steeds uit de
moeilijkste situaties had geholpen.
Margriet de Groot gaat nu van een
welverdiende rust genieten. „Het
werd mij teveel", zei ze. „Ik moet
er echt eens helemaal uit. Denkt u
vooral niet dat dit afscheid tevens het
einde van mijn carrière betekent. Ik
heb grote planner voor de toekomst.
Helaas mag ik daarover nog geen na
dere medede'ingen doen". Een van de
aanwezige journalisten ontwrong
haar tenslotte de bekentenis „dat
haar hart nog altijd naar het grote
toneel trekt". „Daarnaast zal ik ech
ter altijd met zeer veel plezier de
„musical" blijven doen", voegde
de zich wat moeilijk uitende Mar
griet er haastig aan toe.
Mister Higgins-Sonneveld verklaar
de dat hij de prestatie van Margriet
indrukwekkend vond. Zelf zei hij ook
hard aan vakantie toe te zijn maar
voorlopig zal hij moeten wachten tot
1 juni, wanneer de „My Fair Lady"-
medewerkers voor enkele maanden
worden „losgelaten". Daarna gaat de
show naar Antwerpen. Ook Sonneveld
zal er dan wëfer bij zijn omdat mr.
Higgins nu eenmaal geen Vlaams be
hoeft te spreken „Wel zal ik een
klein en bescheiden zacht g-tje gebrui
ken. Dat moet de Vlaming toch wel miljoen gemoeid. Om deze te vol
sympathiek aan doen, denk ik", aldus ~~"J
Wim die verder meedeelde een spe
ciale arbeidstherapie te hebben ont
worpen om de sleur wat tegen te
gaan. In Engeland breien de actrices
tussen de bedrijven door; ik knoop
nu een kleedje tijdens de show en be
zoek overdag een landbouwcursus.
Dat is weer iets heel anders". Nog
deze week gaat hij een bezoek bren
gen aan de tentoonstelling „Het land-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiniiiiiiiüiiiiimi)
NA het welslagen van de verleden
jaar gehouden reis naar Lour-
des, zal de Ned. Katholieke in-
validenbond „Sint Liduina" in
het komende voorjaar een tiendaagse
Rijnbootreis organiseren en wel van 24
april tot en met 3 mei In eerste in
stantie is deze reis bedoeld voor zwaar
gehandicapten. De boot ,,Alia.' waar
mee men zal reizen, wordt op het ogen
blik nog afgebouwd en zal een ruime
accomodatie voor tachtig passagiers
bieden. Bij de bouw van de boot is in
het bijzonder rekening gehouden met
voorzieningen voor gehandicapten. Bij
de selectie wordt in het bijzonder ge
dacht aan de leeftijdsgroep tussen acht
tien en veertig jaar en bij voorkeur
aan degenen voor wie door hun handi-
cap een. dergelijke reis goed besteed
is. Het vertrekpunt is Arnhem; via
Königswinter, Andernach, Koblenz en
Boppard zal men naar Rüdesheim va
ren. Daar wordt een samentreffen ge
organiseerd met deelnemers aan een
soortgelijke bootreis voor gehandicap
ten georganiseerd door de general sy
node van de Ned. Hervormde kerk. De
terugres is via Keulen t l Dusseldorf,
aan welke beide steden een bezoek zal
worden gebracht. Zowel op de heen
als de terugtocht zullen verschillende
aangepaste tochten worden gehouden
bouwwerktuig 1962" in de nieuwe RAI.
Het afscheid zal voor Margriet de
Groot met weemoed gepaard gaan.
„Je wordt in het gewone leven ook
een beetje de Eliza Doolittle", zegt
ze en wat droevig staren haar ogen
in het niets. Iemand stelt haar de
onvermijdelijke vraag of ze nog iets
leuks, iets interessants heeft mee
gemaakt in al die vijfhonderd voorstel
lingen. Ze denkt na en zegt dan:
„Ik had wel gedacht dat men mij een
dergelijke vraag zou stellen, maar
ik weet het niet. Werkelijk niet. Alles
is zo gesmeerd verlopen. Een maal
kon ik bijna mijn lachen niet meer
inhouden toen tijdens de show in Til
burg zomaar een kroon op Wim's
hoofd viel. Maar even later zag ik
een klein straaltje bloed lopen. Op het
zelfde moment bestierf de lach op mijn
gezicht". „Ja, dat was geen pretje",
mengt Wim zich in het gesprek. ,.En
dan moet je het publiek eens zien.
Het barst uit in een hikkend gelach,
terwijl ik op m'n lippen moet bijten
om het niet uit te schreeuwen van de
pijn".
Wat Margriet verder getroffen
heeft? Vooral dat overweldigende aan
tal brieven, bloemstukken en dozen
bonbons van talrijke „My Fair Lady"-
bezoekers. „Je wordt er soms ver
legen onder", zegt Margriet.
Voor TV-kijkend Nederland zal
Margriet binnenkort te zien zijn in een
speciaal aan haar gewijde uitzending.
Wanneer ze voor de camera's komt,
mag ze ook al niet zeggen. „Het moet
een verrassing blijven", is haar enig
commentaar.
Er wordt naargestreefd, nog in de
komende zomer een restaurant te
openen in een van de bijgebou
wen van het kasteel Doorwerth
in de gemeente Renkum bij Arnhem.
Dit kasteel is, mede omdat het Airborne
Museum erin gevestigd is, een trek
pleister voor toeristen. Het kasteel
werd in de oorlog zeer zwaar bescha
digd. Tot dusver, was e met de res
tauratie reeds een bedrag van een
De inwoners van Katwijk aan Zee
maken zich op om in de komen
de zomer vele toeristen naar
zich toe te lokken. Zij zetten
geen pure dialectsprekers in vissers
tenue bij de invalswegen als lokaas
voor de vakantiegangers die afkomen
op het gerucht.' „Het is er zo rus
tiek, zo'n eenvoudig vissersplaatsje
waar de kunstenaarsinspiratie als
een zoete wind langs het strand
waait".
Katwijk attendeert de bezoeker er
op dat het hier een gemeente betreft
van meer dan 30.000 inwoners, groter
dus dan menige andere gerenomeer-
de badplaats. Het heeft de Noordzee
met een breed, kiezeivrij strand, het
heeft een boulevard met aantrekke
lijke terrasjes en gezellige winkel
straatjes. In de folders van de VW
heet het: „De hemel is er ruim, de
lucht is er zuiver, de zee is er wijd,
de gastvrijheid is er groot".
Ook aan de meer praktische kant
van het toeristen-trekken heeft men
gedacht: de logiescapaciteit. Die is er
groot. Duizenderu toeristen die in de
meer bekende bidplaatsen voor ge
sloten deuren kwamen gingen ten lan
ge leste maar naar Katwijk. De logies-
mogelijkheden zullen binnenkort wor
den uitgebreid. Men is begonnen met
de bouw van 2500 nieuwe woningen
die gezamenlijk een gehele nieuwe
wijk zullen vormen, in de nieuwe
Hoomespolder, en er voor een belang
rijk deel op is gericht, toeristen op te
vangen. Men wil afrekenen met de
oude formule: „Het is er knus en
klein". Voor wie de stilte een kwel
ling zou worden kan zich verheugen
over de activiteiten van de VW die
tijdens de top-maanden zorgt voor
strandspelen, lampionoptochten, tap-
toe's, vuurwerk en een bloemencorso.
Afgezien nog van de rondvaarten
over het Zuidhollandse merengebied
en de vluchten naar Amsterdam,
Madurodam, Alkmaar, Volendam en
Marken.
Pastoor W. Binck vsn de parochie
Sint H'illibrordus in het Noord
brabantse Alphen meent ten
westen van zyn dorp de sporen
te kunnen aantreffen van het z.g.
strijdhamervolk dat 2000 jaar voor
Christus in ons land moet hebben ge
leefd. Van dit volk, afkomstig uit de
Oekraïne, zijn tot nu toe overblijfse
len gevonden in de drie noordelijke
provincies, op de Veluwe cn in de
strandwal van de kop van Noord-Hol
land. Pastoor Binek is een bekend
amateur-archeoloog en voorzitter van
de commissie voor Oudheidkundig
bodemonderzoek van het Pro vinei aal
Genootschap.
Het opgravingswerk onder leiding
van de loco-conservator van het mu
seum van dit Genootschap, de heer
Gerrit Beex, zijn al enige tijd gaan
de, maar door de uitzonderlijk slech
te weersomstandigheden is het werk
vertraagd. Thans is men zo ver dat
een grafheuvel van ongeveer 25 me-
terdoorsnede is blootgelegd. Behoed
zaam wordt nu de bodem hiervan
afgeschaafd.
Pastoor Binck is op net spoor ge
komen van het strijdhamer-volk door
een geschrift van dr. M. A. Erens O
Praem dat gewaagt van de kommies
Oppers die in 1843 op de heide tussen
Alphen en Chaam schen en van urnen
vond, daterend uit het jongste stenen
tijdperk.
tooien zal andermaal een miljoen moe
ten worden geïnvesteerd.
iniiiiiiHiiimiitiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiiiiiiiiniiiimiitmiiiiiiiiiiiinitiiHiiiiiiiiiim
De uit 1608 daterende „Hamwoning" en de daarvoor staande ,fiampoort"
aan de Rotterdamseweg te Delft moeten verdwijnen om plaats te maken
voor nieuwe complexen voor de Technische Hogeschool. De oude boer
derij en de poort zijn sinds vele jaren geliefkoosd onderwerp van kunst
schilders. De protesten tegen de afbraak hebben in zoverre succes geboekt, dat
men zal trachten de poort op een andere plaats in Delft weer op te bouwen.
.wij waren doodsbenauwd.
(Van een Scandinavische correspondent)
Het klimaat van de Scandinavische
landen heeft over het algemeen
een slechte reputatie. Vooral de
winters zijn er in de verbeelding
van velen verschrikkelijk koud, streng
en bar. De in Zweden woonachtige bui
tenlanders zijn er dan ook aan gewend
va., hun familie en vrienden in het va
derland opmerkingen te horen in de
trant van: „Hoe houd je het daar uit,
in dat Noordpoolklimaat?" of: „Jullie
zjjn zeker al ingevroren, is het niet?"
Maar hoewel de winters in Zweden
wél erg lang zijn, zal in werkelijkheid
geen enkele buitenlander in Zweden of
een van de andere Scandiavische lan
den tijdens deze periode het gevoel heb
ben ingevroren of ingesneeuwd te zijn,
althans niet in de steden. Sterker nog:
hjj zal merken, dat hij het in Zweden
's winters dikwijls warmer heeft dan in
zijn westeuropese vaderland. Juist in
verband met het koude klimaat heeft
men er namelijk bij alles rekening mee-
gehouden, dat verwarming noodzake
lijk is. Vanaf begin oktober tot half mei
zyn alle openbare gebouwen, alle open
bare vervoermiddelen, enzovoorts ver
warmd. Iedere woning, van het groot
ste en modernste flatgebouw tot de
kleinste houten weekendhut, beschikt
over centrale verwarming in alle ver
trekken. Geen enkele Scandinavische
huisvrouw hoeft dus 's winters in een
koude keuken te staan, zoals menige
westeuropese vrouw en de gezinnen
hoeven dus ook niet opeengedrongen
rond de kachel in de huiskamer te zit
ten.
Ook bij de bouw van de woningen
zelf is rekening gehouden met het
koude winterklimaat. Alle buitenmu
ren zijn dubbelgebouwd en opgevuld
met isolerend materiaal. De vensters
hebben dubbele ruiten en op geen en
kele zolder kijkt men direct tegen de
pannen op. Hierdoor, en door de
alomaanwezige verwarming, is een
Scandinavische woning het gehele
jaar door bewoonbaar in alle vertrek
ken. De meeste buitenlanders erva
ren dit als een aangename verrassing.
Op het gebied van het verkeer en de
wegenverzorging is de situatie in het
winterse Scandinavië ook al veel beter
dan men zich meestal voorstelt.
Iedere stad en ieder dorp beschikt
over de modernste machines en ge
reedschappen om bij sneeuwval de
straten weer berijdbaar te maken. Bij
langdurige sneeuwval komen de
sneeuwploegen soms drie tot viermaal
per dag alle straten door, ook m de
stille buitenwijken.
Illustratief voor de winterparaatheid
van de Zweedse steden is o.a. het sta-
tistiekje van de Dienst Openbare Wer
ken in Stockholm over het materiaal,
dat werd ingezet tijdens de sneeuwval
vlak voor de afgelopen Kerstdagen.
Op de eerste sneeuw dag werden 996
man ingezet met 61 zandstrooi-auto's,
78 auto's met voorgebonden sneeuw
ploeg- en zandstrooitractoren, 1S8
sneeuwlaadmachines en 100 vrachtwa
gens voor het wegvoeren van de
sneeuwhopen.
Deze ene partij sneeuw kostte de stad
ruim een miljoen gulden. Een sneeuw
ruimer krijgt per dag al gauw 30 gul
den uitbetaald, waarvan de man na af
trek van belasting er ongeveer 23 over
houdt. Het zijn dikwijls gepensioneer
den, die zich voor deze zware karwei
tjes aanmelden, terwijl in de vacanties
rond de feestdagen ook vele scholieren
er op deze manier een extra zakgeld
bij proberen te verdienen.
liet is duidelijk dat een winter met
veel sneeuw bijzonder kostbaar kan
worden voor de steden in de Scandi
navische landen. Grote bevolkingscon
glomeraten zoals Stockholm, Got en-
burg, Oslo en Helsinki, kunnen er in
hun begroting dan ook gerust zeven
tot acht miljoen gulden voor uittrekken.
Valt er een winter toevallig weinig
sneeuw en dat komt niet zo vaak
voor dan wordt het eventuele over
schot gereserveerd voor de volgende
winter, want het gebeurt ook vrij dik
wijls, dat het uitgetrokken bedrag nie'
voldoende blijkt te zijn.
