DISCUSSIE OVER H. MIS
i OP
[Prinsen en narren in Limburg grijpen naar de macht
„Op Hoop van Zegen"
blijft een boeiend spel
ZWITSERSE
vertrouwen waards
Georges Ulmer
Paus en tuinman
Filmexpeditie en
stammenoorlog
Werkt TSJOMBF,
de V.N.testen
IS UW
,HAV LEVENSVERZEKERINGEN SCHIEDAM - TELEFOON (010) 69304 - HAV LEVENSVERZEKERINGEN
Vele facetten
Wat is een
t.v.-uitzending?
*8SL. gaat, aldus pater Ruf, om ,,die
Èifjjj gabe des optisch-akustischen
tgj.rfdckr jines Ereignisses über eine
ly/nhche (und zeitliche) Distanz.
beibh voel, waar het de schrijver om
inJSjbncn is: de televisie als publiciteits-
baawuni, dat gebeurtenissen in de open-
JfW brengt, gewild of ongewild,
la e technische overdracht van het
§&din als zodanig is bij pater Ruf in het
>wn8- Hjj geeft het één en ander ook
Én .erkele sprekende voorbeelden aan.
'StigUlst het laatste is toch ook van be-
tra' omdat hij daarmee een paar con-
ufTUrnenten ontzenuwt. Een koster
®l<ls Y°°rbeeld, in de sacristie op een
rf ar vS>erm het misoffer aan het al-
eb ii?gen- ^en Priester kan hetzelfde
sta^fi n de pastorie op enkele meters af-
p v&n de kerk.
^rchitectenprijs ingesteld
Technisch middel
niet nieuw
Het beeld niet de
werkelijkheid
Vanavond
Zondagavond
Nederlandse week in
Osnabruck
Zeepost
smakelijk
gezond
Be! geroofd
Geen dolle dwaas
Onderscheiding
ZATERDAG 24 FEBRUARI 1962
PAGINA 7
(Advertentie)
VERZEKERD KAPITAAL: MEER DAN U/4 MILJARD GULDEN!
HILVERSUM. Pater Ambrosius Karl Ruf O.P. heeft onlangs een be
langwekkende bijdrage in „UNDA" geschreven onder de titel „Das Mess-
®Pfer und der Bildschirm". De discussie over het al of niet geoorloofd zijn
Van een uitzending van de mis per televisie is, aldus pater Ruf, nog steeds
Piet verstomd. De proefuitzending in de kerk van St. Gereon in Keulen op
25 maart 1953 bracht het dispuut, althans in de Duits sprekende landen,
scherpe vormen onder de aandacht van het publiek. Overigens was het
mh eerste keer in de geschiedenis van de Kerk, dat van het jongste
Pi '""''teitsmedinm gebruik werd gemaakt. De eerste uitzending vond
P aats op 27 oktober 1948. Er is nauwelijks een argument te noemen, dat
sindsdien niet vóór of tegen een t.v.-uitzending van de mis is aangevoerd.
n mag iedereen die zich in het debat heeft gemengd dankbaar zijn, want
daarmee is de H. Eucharistie meer in het brandpunt van de belangstelling
«omen te staan. Onafhankelijk van een positief, of negatief antwoord heb
ben velen een bijdrage geleverd, om dit „mysterium fidei" opnieuw te ont
dekken.
Pater Ruf stelt, dat de heftigheid van
de discussie op de eerste plaats onom
wonden aantoont met welk een belang
stelling df Kerk en de intellectuele
katholieke kringen zich met het nieuwe
htedium hebben ingelaten. Aan de an
dere kant is het ook begrijpelijk, dat
J'ooral de nuchtere uiteenzetting vaak
tekort wordt gedaan, tengevolge van
Vooroordelen van verschillende oor
sprong.
Een verantwoord oordeel is slechts
tnogelijk aan de hand van een nauw
keurige analyse van de argumenten
Pro en contra. Daarbij valt de aan
dacht op de vele facetten van het pro
bleem, die van technische, juridische,
uturgische, ethische en dogmatische
bard zijn. Pater Ruf heeft het studie
materiaal geordend. Hij kwam tot de
navolgende schema-indeling. Ten eer-
°te: de vragen die worden opgewor
pen in verband met de mogelijkheden,
naar aanigiding van dogmatische en
Principiële overwegingen. Men kan
dan uitgaan van het wezen van de mis
en daarbij de mogelijkheid van de
IjParticipatio" betrekken. Ten twee-
tj?: de vragen inzake de beantwoor-
bjhg van een uitzending aan de tech
nische situatie, de positie van de kij-
pbrs en de situatie van de Kerk in
£bh bijzondere historische samenhang,
ren derde: de vragen met betrekking
°t de vormgeving van de uitzending
ecbnisch en liturgisch).
t6'ijjchl' wÜst vervolgens op de mo-
elck orn in Srote kerkgebouwen
°ok sl?errnen aan te brengen, zoals
Sebruitdert jaren luidsprekers worden
Ze feu Hij vindt het jammer, dat de-
va;itir>r.n,!in cIe discussie worden ver-
"gheirt h--' want ze manen tot voorzich
ten teln, -een principiële afwijzing van
Zoais lsie-uitzending, op grond van
vaak gebeurt het argument
'antj^HCHT, 23 febr. Het Neder-
6Jt bf.M„itecten Genootschap (NAG),
,vr°hitecti,^„ Pel? driejaarlijkse kleine
k ?teUinp ü=priJs *n te stellen. Door de
]5j>ap lfet d|Ze prijs wil het genoot-
to stimnio uwen in stad en
^aCd a»^VDe prijs zal worden
1, b Periode a architecten die in
Vo WPonhuis h« une.iaar voor het klei
nering brenilt ^?.ste ontwerp tot uit-
het NerW?' heeft de voorzitter
tJ}aP. de heer p ^fChitectengenoot"
op aar E. Reitsma uit Deven-
ln? van het NAG hP|ehliUden Ve,rga"
w bekend gemaakt.
dat het heilige zich niet met de tech
niek verdraagt.
In elk geval is de praktijk van de
Kerk, die sedert eeuwen de techniek in
de nabijheid van het Allerheiligste duldt,
een moeilijk te weerleggen feit. Het
moge dan nog geen gewoonte zijn ge
worden de techniek van de televisie in
bovenaangegeven zin toe te passen, men
vindt het toch tegenwoordig aanvaard
baar (en niemand zal zich daartegen
verzetten) wanneer door middel van
luidsprekers het woord van de predi
kant tot in de uiterste hoeken van het
kerkgebouw wordt verstaan. Waarom
wel de stem van de priester en niet zijn
beeld, vraagt pater Ruf zich af.
Overigens kan men niet van de in
voering van iets nieuws spreken. De
Kerk heeft zich in de ontwikkeling van
de liturgie altijd van technische hulp
middelen bediend, om de deelname van
de gelovigen aan het misoffer te verge
makkelijken. De klok en de kaars zijn
daarvan voorbeelden en thans, vervolgt
pater Ruf, rekent men klokken en kaar
sen tot liturgische voorwerpen. Het is
moeilijk aan te nemen dat er een wezen
lijk verschil bestaat tussen de dienen
de functie van een altaarschel en een
microfoonschelp. De schrijver noemt
dan nog andere voorbeelden.
Waar gesproken werd over het beel-
denscherm in de sacristie, de pastorie
of in de kerk. heeft men te maken met
een televisie-uitzending met een privaat
BUSSUM, 24 febr. In „Domino",
de „Club des Vedettes", trad gister
avond de cabaretier Georges Ulmer op.
En men heeft dan vooral genoegen aan
hem beleefd, inzover hij zich deed ken
nen als een man die op niet te misken
nen wijze de spot drijft met alle geves
tigde waarden op het gebied van het
lichte amusement-genre. Ulmer is ty
pisch een figuur, die met enig welbe
hagen de (toneel)planken onder zijn
eigen voeten wegzaagt. Dat is zijn char
me. Hij persifleert met een zuiver in
stinct het moderne cowboy-lied „sad
but intellectual" en hij zet met een
mooi op de wilde parodie afgestemd
lied de „Flamenco-zanger" te kijk. Van
de enigszins op het literaire afgestemde
gangster laat hij geen spaan over en hij
imiteert met grote vakkundigheid de
vettig-sentimentele zanger van het Duit
se lied. Ulmer voerde voor ons kijkers
een kleine „one man show" op en hij
liet ons lachen om onze eigen lachlust.
Dat was bepaald niet zijn geringste
verdienste. Zoals te doen gebruikelijk
presenteerde Denise Maes deze „Do
mino". Dat zij niet al te zeer op de
voorgrond trad bewees, dat zij haar *aak
verstaat.
Ir „Flits" zag en hoorde men een
kort (te kort) vraaggesprek met de
Haarlemse kunstschilder Boot Zijn dro
ge uitspraken contrasteerden doeltref
fend met de ietwat opgewonden toon,
waarop de interviewer hem benaderde.
H. Hn.
AMSTERDAM, 23 febr. Aan de
universiteit alhier is gepromoveerd tot
doctor in de rechtsgeleerdheid me
vrouw mr. M. Rood-De Boer uit Am
sterdam. Haar werd de bul overgereikt
na de verdediging van haar proef
schrift „Ouders en kinderen, aspecten
van het familierecht". Promotor was
proi mr. A. Pitlo.
karakter. De kwestie wordt ingewikkel
der zodra de televisie als openbaar pu
bliciteitsmedium wordt gehanteerd. De
vraag werpt zich dan op, of het wezen
van de mis zich met de openbaarheid
verdraagt. Uitvoerig heeft pater Ruf in
zjjn artikel zich met dit facet bezigge
houden. Hij komt, na een theologische
en filosofische uiteenzetting tot de slot
som, dat het wezen van de Eucharistie
niet in strijd is met de openbaarheid.
Een dubbele continuïteit 's voor deel
name aan de mis noodzakelijk: een tij
delijke en een ruimtelijke. Een tüdel"
ke is zonder twijfel bij een synchrone
uitzending aanwezig. De ruimtelijke is
zeer variabel.
Wat echter op de beeldbuis verschijnt
is, merkt pater Ruf op ,het beeld en niet
de werkelijkheid zelf. Wanneer dan ook
van de kant van de deelnemers aan het
misoffer alle voorwaarden daartoe aan
wezig zijn, dan blijft toch de niet te over
bruggen moeilijkheid bestaan, dat na
melijk slechts bij een uitzending een
beeldweergave aanwezig is. Een wer
kelijke deelname aan het misoffer bij
een televisie-uitzending zal derhalve
evenmin mogelijk zijn, als over de ra
dio-omroep, of welk ander middel dan
ook.
Heeft een televisie-uitzending van de
mis dan toch nut, zo vraagt pater Ruf
zich af. Het antwoord acht hij eenvou
dig. Wanneer het zinvol is, zuiver inner
lijk aan het misoffer deel te nemen (par-
ticipatio intentionalis) dan is het zeker
niet zonder betekenis, meent pater Ruf,
de mis uit te zenden, wanneer er althans
geen andere bezwaren zijn. Het is al
tijd met de wens van de Kerk in over
eenstemming geweest, dat zieken of de
genen die om een andere reden niet aan
wezig kunnen zijn. door de participatio
intentionalis, aan de mis zouden deel
nemen. Het is echter niet verstandig,
zo besluit pater Ruf, dat men juist bij
zondere moeilijkheden opwerpt bij een
optisch-akoestische indruk van de .nis,
terwijl andere hulpmiddelen zonder
meer worden erkend.
G.Gff.
Wat dat alleen eten be
treft kan ik helemaal met
de paus meevoelen. Voor
een geslaagd etentje is
enige vrijblijvende conver
satie van bijkomstige, maar
beslissende betekenis. Het
gezellige gesprek leidt af,
maar tussen de bedrijven
door bloeit de soep des te schoner op.
En ik heb nooit last gehad van onbe
wogen gevolg, maar ik kan mij best
voorstellen dat het de eetlust niet
stimuleert.
Zo'n onberispelijk man, die je eer
biedig iedere brok uit de keel kijkt,
ga je tenslotte, lijkt mij, of verachten
óf je noodt hem uit armoede aan je
dis. Daar een paus zich nog het een
noch het ander kan veroorloven, kan
ik mij best indenken dat Joannes
XXIII op een gegeven moment een be
roep deed op zijn overal buiten vallen
de tuinman.
Maar toen mocht het ineens niet van
het Vaticaan en het Vaticaan greep
in. Het Vaticaan heeft kennelijk zijn
eigen dogma's en bovendien eten ze
er waarschijnlijk onder elkaar. Het
scheidde in ieder geval paus en tuin
man. De paus eet weer alleen. De
tuinman ook. De een mét, de ander
zonder gevolg. De één verdrietig, de
ander ook. Alleen het gevolg bijlft al
tijd maar weer onbewogen.
En nu weet ik niet of het een sim
pel gelovige geoorloofd is een paus
op een idee te brengen, maar als ik
Joannes XXIII was, zou ik ineens een
opvallende behoefte vertonen aan een
permanent toegevoegd kardinaal, ge
specialiseerd in het kweken van on
verdacht rooms-katholieke druiven.
HILVERSUM, 24 febr. De NCRV-
televisie opent vanavond om half acht
het programma met een nieuwe af
levering in de serie „Vader weet het
beter". Na het NTS-journaal volgen de
actualiteitenrubriek „Memo" van Pe
ter van Campen, een optreden van het
„Orkest Pi Scheffer" met als gasten
de Engelse zangeres Alma Cogam en
de Nederlandse componist Kees van
Baaren, de vijfde aflevering in de tv-
feuilleton „De vier dochters Bennett"
en een dansrecital „Tweemaal twee"
door Belinda Wright en Oleg Briansky,
ballerina en solodanser bij het London
Festival Ballet. De avond wordt be
sloten met „Ontmoetingen met Elisa
beth Andersen", bestaande uit enkele
gedichten van M. Vasalis, een kort
spel van M. Nijhoff en een verhaal
van Emmy van Lokhorst.
De VARA-televisie brengt vanavond
het zeemansdrama „Op hoop van
zegen" van Herman Heijermans op
het scherm. Het betreft hier een
rechtstreekse uitzending in samen
werking met Het Amsterdams Volks
toneel uit het theater de Kleine Ko
medie te Amsterdam met Bep Nooy in
de rol van Kniertje. De toneelregie is
in handen van Beppie Nooy, die zelf
de rol van Kniertjes nicht Jo speelt,
terwijl Berend Boudewjjn de regie
voert. Vooraf bespreekt dr. L. de Jong
de laatste ontwikkelingen op het ge
bied van de internationale politiek.
AVRO, KRO, VARA en VPRO ver
zorgen zondagmiddag om één uur in
een gezamenlijk programma een recht
streekse reportage van de ritten op de
1500 en 10.000 meter in de drielanden-
wedstrjjd schaatsen tussen Noorwegen,
Zweden en Nederland op de Jaap Eden-
kunstijsbaan te Amsterdam.
De AVRO sluit de luisteraars van
avond om tien over acht aan met het
Concertgebouw te Amsterdam, waar
Joan Sutherland zingt met medewer
king van het Omroeporkest en het
Groot Omroepkoor onder leiding van
Fulvio Vernizzi. Uitgevoerd worden
composities van Rossini, Verdi, Han
del, Giordano, Catalani, Bellini, Mas-
cagni en Donizetti.
HAARLEM, 23 febr. Per gelegen
heid van de Nederlandse week in Os
nabruck van 5 tot 12 september is het
„Noordhollands Philharmonisch Or
kest" onder leiding van Henri Arends
uitgenodigd op de openingsdag een con
cert te verzorgen. Het concert zal ge
geven worden in een nieuw te bouwen
hal, die plaats zal bieden aan 2000 per
sonen.
DEN HAAG, 23 febr. Met ae volgende
schepen kan zeepost worden verzonden. De
data, waarop de correspondentie uiterlijk ter
post moet zijn bezorgd, staan, tussen haak
jes, achter de naam van het schip ver
meld.
Amerika, ss „Rijndam" (25/2); ss „Som-
melsdijk" (28/2): ss „Queen Elisabeth" (1/3).
Argentinië, ms „Cap San Nicolas" (27/2)
Australië, ms „Port.Lincoln" (27/2); ms „Al
gol" (27/2). Brazilië, ms „Rheinstein" (26/2):
ms „Cap San Nicolas' (27/2). Brits-Oost-
Afrika, ms „La Bourdonnais" (25/2). Cana
da ss „Rijndam" (25/2); ss „Sommelsdijk"
(28/2); ss „Queen Elisabeth" (1/3), Chili, ts
„Travestein" (1/3). Indonesië, verkeer ge
staakt. Ned. Antillen, ms „Edda Cords"
(27/2). Nieuw-Zeeland, ss „Cirrus" (26/2);
ms „Orsova" (28/2). Suriname, ms „Kreon"
(28/). Rep. van Z.-Afrika, ms „Windsor
Castle" (25/2) en Z.-W.-Afrika, ms „Jagers
fontein" (27/2).
Inlichtingen betreffende de verzendings
data van postpakketten geven de postkan
toren.
(Advertentie)
MAATSCHAPPIJ VAN LEVENSVERZEKERING EN LIJFRENTE
Herengracht 500 Amsterdam Telefoon 3717)-35095
Het Amsterdams Volkstoneel heeft
een poos geleden zijn voorstelling van
Herman Boubers „De Jantjes" voor
de televisie gebracht en dat is een
duidelijk succes geworden. Dezelfde
groep komt nu zondagavond terug met
Herman Heyermans „Op hoop van
zegen". Men kan er opnieuw een
succes van verwachten, want het is
een best toneelstuk. In sommige op
zichten is het verouderd. Heyermans
riep immers een beeld op van de
samenleving, zoals die in zijn tijd was.
de kleine samenleving in een vissers
dorpje, dat uitgebuit wordt door reder
Bos. Maar Heyermans deed dit, met
een oprecht en warm hart, van de
mensen uit.
Hij klaagde de onverantwoordelijk
heid en de winzucht, die Bos er toe
brengt ondeugdelijke schepen te
doen uitvaren aan door het leed te
tekenen, dat hij over mensen brengt.
Dit laatste is zijn blijvende kracht.
Wat. in zijn stukken verouderd aan
doet is niet alleen de sindsdien ge
wijzigde samenleving, maar ook de
wijze waarop mensen hun lief en hun
leed ervaren. En ten derde nog de
manier, waarop men dit op het toneel
gestalte doet aannemen. Toch schept
deze drievoudige afstand zelfs voor de
geroutineerde schouwburgbezoeker of
televisiekijker een nieuwe aantrekke
lijkheid. Beiden zijn langzamerhand
ver genoeg van Heyermans af komen
te staan om zijn wijze van uitdrukken
als nieuw te ondergaan en dus op een
boeiende wijze in kennis te komen met
een samenleving en gevoelswereld, die
des te verrassender zijn naarmate
men ze vergeten was.
Dit gaat vooral op, omdat het blij
vend menselijke er gemakkelijk in
herkenbaar is. Een reder Bos is nu
misschien onbestaanbaar. Mogelijk
zijn alle vissersboten thans deugdelijk.
Maar de zee blijft de zee en het varen
houdt iets van het ongewisse avontuur,
dat in leed kan uitmonden. Bovendien
blijft, bij alle sociale vooruitgang, (Ie
mens de mens een wolf. Er zullen
altijd wolven zijn en hun slachtoffers,
hardvochtige heersers en mensen die
onder hun tyrannie lijden. Dit voorge
steld te hebben als een menselijk ver
schijnsel, dat het gevoel beroert, is
Heyerman's blijvende grootheid.
„Schoenkelen" ter ere van Marotte-prins Jef V van Sittard.
Het denken en doen van vele zui
derlingen, met name van de
Limburgers, wordt momenteel
volkomen bepaald door het na
derende carnavalsfeest. Bleef vroe
ger de georganiseerde viering van dit
feest beperkt tot de grotere plaatsen,
thans heeft stad en dorp zijn eigen
raad van eif met prins, buuttered-
ners, hofkapel en wat dies meer zij.
In sommige plaatsen heeft men zelfs
aan één carnavalsvereniging niet ge
noeg. Daar geldt het principe „ver
deel en heers", maar dan in die zin.
dat het gemeentelijke territorium
wijks- of buurtschapsgewijs wordt ver
deeld om meer al dan niet geboren
carnavalsvorsten een kans te geven.
Van de buurten naar de verenigingen
is maar één stap en zo gebeurt het
thans dat tal van organisaties en
instellingen een eigen carnavalsclub
met prins of vorst proclameren. Op
die manier groeit elk jaar het leger
„carnavalsvierders - van - professie"
enorm aan. Voor hen is het jaarlijkse
volksfeest bij uitstek geen vrijetijds
besteding meer, maar beroepsmati
ge arbeid, welke vele uren van de
dag en vaak nog van de nacht ook
opeist.
De Maastrichtse prins carnaval bij
voorbeeld, Pierre II, de heer P. A.
Steffens, 32 jaar en vertegenwoordi
ger van beroep is sinds zjjn fees
telijke installatie, nu een week gele
den bijna niet meer op de zaak ge
weest en daarin zal wellicht geen ver
andering komen tot en met de laatste
dag van het eigenlijke feest. „Het
prins-zijn is thans mijn hoofdberoep",
lacht hij, „en in mijn vrije tijd ben ik
vertegenwoordiger
Daar Maastricht als stad met een
jarenlenge carnavalstraditie, nog niet
in ernstige mate geconfronteerd
wordt met het verschijnsel van „de
vele prinsen", is prins Pierre echt dé
prins van de hele stad. Als zodanig
wordt hij door alle Maastrichtena
ren erkend. Zelfs in die wijken, waar
men een eigen carnavalssociëteit be
zit onder leiding van een /orstelijke
figuur, die zich terwille van de nu
eenmaal bestaande hiërarchie veel
betekenend „groothertog" of „graaf"
noemt. In ruil voor deze erkenning
van zijn opperheerschappij, rust op
prins Pierre de plicht aan alle delen
van zijn rijk een of meer staatsiebe-
zoeken te brengen.
Als het hoogtepunt van zijn kortston
dige regering ziet prins Pierre II.
buiten de carnavalsoptocht zondag
Advertentie)
licht verteerbaar
BINGHAMPTON (New York) 23 febr.
(Rtr) Een Amerikaanse zendeling
uit westelijk Nieuw-Guinea, die met
verlof is in de Ver. Staten, heeft don
derdag gezegd, dat de Amerikaanse
expeditie naar westelijk Nieuw-Guinea,
waarvan de vermiste Michael Rockefel
ler deel heeft uitgemaakt, er voor ge
zorgd heeft, dat inheemsen een stam
men krijg voerden om wille van de film,
die de expeditie maakte.
D>- zendeling, ds. H. M. Lake, heeft
tegenover de pers verklaard, dat in
heemsen in zijn gebied hadden gemeld,
dat leden van de Amerikaanse expedi
tie de plaatselijke stamhoofden stalen
bijlen hadden aangeboden, als zij de
strijd met de traditionele vijanden zou
den hervatten. Er zou een film van ge
maakt worden. Volgens ds. Lake
zwichtten de stamhoofden en waren
er slachtoffers gevallen bij de gevech
ten die volgden.
De leider van de expeditie, dr. Ro
bert Gardner, heeft de beschuldiging
van ds. Lake „zo ongegrond" genoemd,
„da. zij eigenlijk geen antwoord waar
dig is". Volgens Gardner had de expe
ditie geen stalen bijlen en was vijan
delijkheid onder de inheemsen normaal.
Maar de expeditie had vriendschappe
lijke betrekkingen gevestigd en juist de
vijandelijkheid beperkt.
O
LEOPOLDSTAD, 24 febr. (Reuter)
Een functionaris van de V.N., de Noor
Lehmkuhl, heeft gezegd dat er tekenen
zijn die wijzen op kwade trouw van de
Katangaanse regering jegens de V.N.
President Tsjombe van Katanga voert
volgens hem „berekende oppositie" te
gen de volkerenorganisatie. De Noor
vraagt zich af, of Tsjombe en zijn me
dewerkers wel een oplossing van het
geschil met vreedzame middelen wen
sen. Er zijn ook tekenen van hernieuw
de militaire activiteit van Katangaan
se zijde.
Minder thuis in deze zaken is de
prins van het nabije Sittard Jef V
de 24-jarige bouwmaterialenhande-
laar J. Lahaye), en dit is ook het
geval met de „Uulle"-prins van Roer
mond Rein II, die munbeambte van
beroep is of met de prins van de
Venlose „Jocusse" Max Munnich,han
delaar in sportartikelen. Maar dit ge
mis aan kennis van het zuiver ge
meentelijke bestuursapparaat zullen
zij royaal compenseren door hun aan
geboren leiderschap in de vrolijke
dwaasheid. Hun regering zal er niet
onder lijden.
4 maart, de ontvangst ten stadhuiz
aan de vooravond van de drie dolle
dagen.
In de tot een ware „narretempel
omgetoverde stadhuishal zal hij zij:
regeringsverklaring moeten voorlezen,
als antwoord op de toespraak van Bur
gemeester mr. W. baron Michiels van
Kessenich, die de gebruikelijke
machtsoverdracht vervult. Burge
meester Michiels een gevat spre
ker zegt bij die gelegenheid altijd
rake dingen, waarop een prins-carna
val, van wie men verwacht, dat hij
de geestigheid zelve is, moeilijk een
minstens even raak antwoord kan
schuldig blijven.
Ten aanzien van dit punt meiken
de ministers van prins Pierre, „de
Tempeleers" zich geen zorgen. Hun
Kroon- en Kanselarijraad, het prin
selijk kiescollege keurt immers niet
de eerste de beste Maastrichtenaar
het prinsschap waardig. Van een prins
wordt verwacht, dat hij een vlot en
vooral gevat spreker is. Dit is overi
gens niet de enige voorwaarde, waar
aan de troonpretendent moet voldoen.
Een prins moet ondanks alle uit
gelaten vrolijkheid van zijn onderda
nen immers ook een waardige fi
guur zijn en bepaald om met de
Tempeleers te spreken „geen dolle
dwaas". Dit maakt de jaarlijkse prin-
se-keuze tot een niet gemakkelijke on
derneming, vaak zelfs tot een zeer
moeilijk probleem. Vooral op die
plaatsen, waar de prins krachtens
een ongeschreven, maar al jarenlang
Tot voor kort was ook prins Peter
van de Heerlense .Winkbuulle" zo
optimistisch gestemd, maar zjjn op
gewektheid is danig getemperd. Slu
we „rovers", die de prinselijke lijf
garde te slim af waren, hebben name
lijk kans gezien om een van zijn be
zittingen te roven. De scheepsbe!
een onmisbaar attribuut van het prin
selijke narreschip „die blauwe scuy-
te", dat elk jaar 's donderdags voor
carnaval een internationale tocht
langs Duitse en Nederlandse vorsten
dommen onderneemt is spoorloos
verdwenen. Politioneel speurwerk heeft
niet geleid tot de aanhouding van de
daders, wel tot het vermoeden, dat
de „rovers" zeer waarschijnlijk ge
zocht moeten worden onder de leden
Prins Pierre 11 van Maastricht.
geëerbiedigde wet, ongehuwd dient te
zijn.
Deze bepaling bestaat o.a. in Kerk-
rade en Venray. De raden van elf zijn
hier van oordeel, dat een prins-vrij
gezel zich vlotter en meer ongedwon
gen kan bewegen dan een huisvader
prins. Mogen wij de eerbiedwaardige
leden van de plaatselijke kiescolleges
geloven, dan zijn zij er ook dit jaar,
ondanks de beperkte keuze, in geslaagd
om een excellente prins te vinden.
In Kerkrade komt voor dit eervolle
predikaat in aanmerking een 24-jari-
ge automonteur, die reeds op 1 janua
ri geïnstalleerd is als Zijne Hooglus-
tigheid Laur I en in Venray de 34-
jarige inkoper B. Schim van der Loeff,
beter bekend als „Ben den Urste"
van de "Piëlhaze". Prins Ben ziet de
vrijgezellenstaat als een groot voor
deel, al was bet alleen maar, omdat
een vrijgezel bij de vrouwelijke onder
danen meer getapt is dan een ge
trouwde prins.
Wanneer deze zienswijze juist is,
dan behoeft de prins van de Geleen-
se „Flaarisse" niet bezorgd te zijn
over het welslagen van zijn regering.
Want ook hij is, zoals men daar bü
de recente proclamatie opmerkte,
„nog-zu-haben". Prins Paul I van Ge
leen (Paul Gilissen) is evenwel niet
alleen bij zijn vrouwelijke onderdanen
erg populair, maar ook bij de overi
ge burgers van „de waereldsjtad",
aangezien hij als geboren en getogen
Amsterdammer feilloos Limburgs
spreekt. Wie bijzonder ingenomen is
met deze prinse-keuze, dat is „de
grootvorst van de Flaarisse", burge
meester dr. J. P. D. van Bajining,
die met een gerust hart aan prins
Paul (kabinetsecretaris van de bur
gemeester) de gemeentelijke bestuurs
aangelegenheden durft toe te vertrou
wen.
'rins Ben 1 van Venray, die het „Peel-
hazenrijk" zal regeren.
van de Raad van Elf van de Heer-
:ense H.T.S., wier president Egon
Münzenberg een ras-carnavalist uit
Vaals tuk is op stunts tot meer
dere eer en glorie van de school
raad van elf „De Verkes".
Stellig waren ook enkele andere
rooflustige carnavalsvierders op pad.
In het kleine vorstendom Wijlré ont
vreemdden zij het wapen van prins
Jan I. Zij zagen evenwel het „ver
keerde" van hun daad in en bezorg
den het wapen onbeschadigd terug,
zodat dit trotse bezit van de Wijlrése
camavalsvoi-st vervaardigd door
de bekende kunstenaar Aad de Haas
maandag boven de prinselijke ze
tel kan prijken tijdens een buiten
gewone zitting van de raad van elf
in het Wijlrése Patronaat.
Uit handen van prins Jan I en ten
overstaan van veie prominente figu
ren aanvaardt de oud-Wijlrénaar. de
priester-musicus Huib Voncken, direc
teur van het Nederlands Instituut voor
Katholieke Kerkmuziek te Utrecht,
dan de pas ingestelde onderschei
ding van de Wijlrése carnavalsvereni
ging voor dorpsgenoten met culturele
verdiensten. Deze onderscheiding be
staat uit een, eveneens door Aad de
Haas ontworpen erepenning. „De
Meerssener Nachtegalen'' opge-
Prins Max I van de Venlose focussen.
richt door de gedecoreerde het
Limburgs Saxofoon-Kwartet. het
Utrechts Studentenkoor en uiteraard
de hofkapel van prins Jan luisteren
dit culturele camavalsevenement op.
Met deze en andere festiviteiten,
stunts en vooral niet te vergeten
de traditionele „Awwi ever bals" de
grootste vermaardheid in deze geniet
het „Awwieveri'-treffen van de Groen
straat korten de meest fervente
carnavalsvierders van Limburg de
töd, welke hen nog scheidt van het
eigenlijke feest van de zotheid. Het
wachten duurt anders té lang.*...
De ewiever" op weg naar het bal in de Groenstraat.
