Ngo Dinh Diem afkerig van
hervormingen in Z.-Vietnam
President wil rode guerrilla
alleen militair bestrijden
H
O
Nieuw TivolïUtrecht
gebouw van 24 m
Regering zal bijdrage in de
kosten worden gevraagd
iljoen
SNELFIX
Internationale berechting
verkeersovertredingen
Nieuwe smaak
medi
Studentikoos" afscheid
van Robert Kennedy
Onder
Radiopionier verlaat
D
r
HET ZORGENKIND VAN WASHINGTON
Familie-N. V.
in Saigon
Geen samenwerking met Jaarbeurs
Uniformiteit in de verkeersregels
van betrokken Europese landen nodig
Ongedwongen vragenuurtje met
ernstig woord over N.-Guinea
Prof. Zijlstra wil
geen S.E.R.-advies
ons
75
E. Bomli
V
C.K.V. zegt koop-
vaardij-c.a.o. op
John Birch-society
verliest terrein
65 jaar getrouwd
DINSDAG 27 FEBRUARI 1962
PAGINA 5
(Van een redacteur)
In de Rue Catinad te
Saigon straalt de
neonverlichting in alle
kleuren van de regenboog.
Twee reusachtige Ameri
kaanse negers, in het uni
form van de Militaire Po
litie, houden toezicht op
het gedrag van hun wapen
broeders, die daar vertier
Zoeken in de bars en de
dancings. Enkele tientallen
kilometers buiten de stad
vliegen de kogels door een
dorp, dat slechts wordt
Verlicht door een enkele
lichtfakkel, die aan een
Parachute boven de pal
men zweeft. Zuid-Vietnam
is gewikkeld in een gueril-
la-oorlog. De Verenigde
Staten zijn vast van plan
4ie oorlog te helpen win-
len. Zij hebben hun mili
taire bijstand in korte tijd
Verveelvoudigd. Er is in
Saigon een nieuw Ameri
kaans commando opge
richt, dat wordt geleid
door de vroegere stafchef
Van Patton, generaal Paul Harkins. President Kennedy heeft zich
al moeten verweren tegen de beschuldiging, dat hij het Amerikaanse
volk betrekt bij een oorlog, die niet onderdoet voor de Koreaanse.
De minister van defensie, Robert McNamara, is zojuist van een
bliksemconferentie in het hoofdkwartier van admiraal Feit in Hono-
loeloe teruggekeerd met de geruststellende mededeling, dat de
krijgskansen ten gunste van Amerika's bondgenoten zijn gekeerd.
ZUID
Cambodja
VIET-NAM®^2
£raa<nan RoCJ°eSelaan aan de
van Ceta Bever
vanaf ƒ745.
vraag nu een DRU
ÖRtlOSj^
tan or
Het fijnste
truitje voor uw baby
"•«"Sï. ars»-
Raglan
niscliverpaKt
in cellofaan.
President Ngo Dinh Diem in Zuid-Vietnam.
Het optimisme van Mc Kamara wordt
"iet door alle Amerikanen en zeker niet
°°°,r alle Vietnamezen gedeeld. Men is
zich bewust van de bijzondere proble
men. die worden opgeworpen door een
ireliikerPJgev06rde guerilla-oorlog. Te
rn Weet men, dat er een re-
miiif f**" bestaat. Niet alleen met
Kp®:i"""e middelen moet men zich te-
"en. maar vooral ook met het
van de politieke en sociale her-
arrmngen. De militaire adviseur van
president Kennedy, generaal Maxwell
aylor, heeft na afloop van het bezoek
"at hp vorig jaar oktober aan Zuid-
vietnam bracht, voorstellen gedaan op
«eide terreinen. Maar terwijl zijn krijgs
kundige aanbevelingen nu in snel tem
po worden verwezenlijkt, stuit het ver-
langen naar binnenlandse hervormin
gen af op de onwil van de katholieke
President van Zuid-Vietnam, Ngo Dinh
j 16m. Hij wenst zijn koers niet te ver-
joggen, zolang; de militaire toestand
niet aanzienlek is verbeterd.
ü.he guerilla speelt zich af om een
"drukking van minister McNamara te
5 "ruiken „in de schemerzone tus-
J-.P politieke strijd en nucleair conflict"
ken communisten in Zuid-Vietnam blij-
beï; ade f'jne kneepjes te kennen. Zij
v»n nen met de Politieke organisatie
ge? m® plaatselijke bevolking. Door een
en e mélange van propaganda
\Vpnurreur (in Zuid-Vietnam worden per
2oai soms mensen vermoord of,
Stella, de guerilla's zeggen, „terechtge-
güonin wordt zij ertoe gebracht de
Vooa te voorzien van kleding en
PUn, 1 en' 'n een later stadium, van
gen t\ recruten en gevechtsinlichtin-
■>n 1-ie communisten zorgen e
geval van nood steeds
en
HH communisten zorgen ervoor, dat
Opsi geval van nood steeds „veilige"
ög lesplaatsen en trainingskampen in
tjSrtPUUrt hebben, d.w.z. op communis-
bevrJn^bied. Hebben zij de plaatselijke
volking eenmaal in hun greep, dan
<ietr-.en ZÜ met uiterst bescheiden mid-
z\v n
riekar bewapende legers, die hen nume-
verreweg de baas zjjn.
?rote successen boeken tegen
Tussen 1945 en 1948 hebben 20.000
communistische guerilla's in Grieken
land een leger van vele honderddui
zenden getrotseerd. Nadat zij hun
strijd gestaakt hadden, bedroegen de
totale kosten van militaire en politie
ke pacificatie en van de economische
wederopbouw ruim 7 miljard gulden.
Een kleine kern van guerillastrijders,
met de briljante generaal Giap in het
midden, heeft voor 1954 de Fransen in
Indo-China eerst van het platteland ver-
dreveii, daarna uit de dorpen verjaagd
en hén tenslotte in enkele grote steden
bü elkaar gedreven.
et zuivër militaire antwoord op
deze tactiek is wel gevonden.
De aangevallen partij moet haar
fortificaties onmiddellijk verlaten
en opblazen. Zij moet haar kracht zoe
ken in grote mobiliteit en in een onon
derbroken patrouille-activiteit. De gue
rilla's moeten krachtig en op agres
sieve wijze worden achtervolgd in
hun eigen territoir en zij mogen niet
de tijd of de gelegenheid krijgen tot het
offensief over t^ gaan.
TOERANE
FAIFOO
KWANGNGAI
BINH DINH
KWINHON
NHA
TRANG
eV.VJLOC:N!NH«~ DALAT
HAN
PHANTHIET
SA/GON
V ET-NAM::
0 km 100
Generaal Taylor heeft in die zin en
kele aanbevelingen gedaan. Bovendien
heeft hij geadviseerd tot een verbete
ring van het inlichtingenapparaat en
van het communicatiesysteem van het
Zuidvietnamese leger. Voor dat doel ver
blijven nu omstreeks vierduizend Ame
rikaanse instructeurs en adviseurs in
Zuid-Vietnam (veel meer dan volgens
het akkoord van Genève van juli 1954
is toegestaan, maar door allerlei oorza
ken is dat akkoord reeds lang een do
de letter; het is bovendien niet getekend
door de V.S., noch door president
Diem). Zij hebben opdracht terug te
schieten als zij onder vuur komen. Ame
rikaanse torpedojagers patrouilleren
langs de kust om te voorkomen, dat de
guerilla's door jonken uit het noorden
worden bevoorraad. Tientallen Ameri
kaanse helikopters dragen ertoe bij de
mobiliteit van het Zuidvietnamese leger
te vergroten.
Er zijn aan Amerikaanse kant extre
misten, die veel verder willen gaan.
Admiraal Feit zou b.v. voorstander zijn
van een „mars naar Hanoi", d.w.z. een
militaire verovering van Noord-Viet-
nam.
De bestrijding van communistische
guerilla's is ook in Azië geen hopeloze
onderneming. Op Malakka en op de Phi-
lippijnen is het gelukt. Maar het geheim
van de successen van de Britse gene
raal Sir Gerald Templar en van presi
dent Magsaysay was, dat zij niet al
leen vochten, maar ook hervormden.
nlangs heeft president Kennedy
op een persconferentie toegege
ven, dat het heel moeilijk is pre
sident Ngo Dinh Diem tot het uit
voeren van voldoende politieke en eco
nomische hervormingen te brengen.
Verschanst achter de dubbeldikke mu
ren van zijn geel gepleisterd paleis in
Saigon voert hij een autoritair en niet
altijd even doeltreffend bewind, dat de
intellectuelen van hem vervreemdt. Tal
loze hoge ambtenaren nemen hun ont
slag, o.m. uit protest over het willekeu
rige arrestatiebeleid. Het parlement
heeft niets in te brengen en men spreekt
spottend van de „Diemocratie".
De enige mensen, aan wie Diem wel
iets van zjjn macht wil delegeren, zijn
zijn naaste verwanten. Daar is in de
eerste plaats zijn broer Ngo Dinh Nhu,
die de officiële titel draagt van „poli
tiek adviseur" van de president. Hij
heeft in eigen beheer een semi-geheim
politiek genootschap, de Can Lao, en
hij is verder de ontwerper (of bewer
ker) van de officiële ideologie, het „per
sonalisme". Een Britse verslaggever,
die eens een uur naar de toelichtingen
van Nhu had geluisterd, omschreef de
ze ideologie als een „existentialistisch
fascisme".
Een belangrijke plaats in de familie
hiërarchie wordt ook ingenomen door
de knappe vrouw van Nhu (dochter van
de Zuidvietnamese ambassadeur in
Washington, Tran van Chuong). Zij heeft
een vrouwenhulpkorps opgericht van
130.000 leden, zij organiseert betogingen
ten gunste van de president (een enkele
keer met averechtse gevolgen) en zij
gedraagt zich in het algemeen als een
suffragette. Haar naam en die van haar
man worden zo dikwijls in verband ge
bracht met corruptiezaken, dat zij het
onderwerp in gesprekken met buiten
staanders zelf aansnijden.
Een andere broer van Diem is am
bassadeur in Londen en de derde, mgr.
Pierre Martin Ngo Dinh Thuc, is aarts
bisschop van Hué.
Amerikaanse specialisten op het ge
bied van de guerillabestrijding ach
ten het noodzakelijk, dat e bewoners
van de hoogvlakte, de heuvels en de
rivierdelta van Zuid-Vietnam sympa
thie krijgen voor de werkwijze en de
doelstellingen van de regering in Sai
gon. Sommigen menen, dat het zon
der Diem niet mogelijk is de com
munisten te verslaan, anderen daar
entegen vinden, dat hij een absolute
hinderpaal is op het pad naar de
zege. Diem had zich nooit kunnen
handhaven zonder de twee miljard
dollar, die hij in de loop van de jaren,
aan economische en militaire hulp,
uit de V.S. heeft ontvangen. De dis
cussie in Amerika over de wenselijk
heid van zijn aanblijven of aftreden
is dus niet helemaal irrelevant.
LEIDEN, 26 febr. Het Bestuur
van de Rooms Katholieke Studenten
Vereniging „Sanctus Augustinus" te
Leiden heeft zich voor het jaar 1962-
1963 als volgt samengesteld:
B. A. J. M. Peek praeses. Th. J.
Meyer vice-praeses, Mej. M. M. van
Ditzhuijzen ab-actis I, W J. J. van Dis
sel quaestor, Mej. C. van Erp ab-actis
II, H. N. M. van der Lans assessor.
27 febr. Nadat de ge-
2?slotft*aad reeds in oktober 1959 had
i'Vojj tot de bouw van een nieuw
5* uw aan de Weg der Verenig-
m UrS het Kanaleneiland, hebben
fan nu bij de raad een voorlopig
Ject j' kedipnd, ontworpen door archi-
>5aajt Bijvoet, dat op donderdag 8
ln behandeling komt. Het is nog
'-hts een organisatieschema, dat
aankeeft hoe de in het kernpro-
t°or a van eisen vermelde ruimten
j ^hial? c°ncert- en congresgebouw
t weiwg 2°uden zijn te groeperen en
ieiaene6n 8'obaal bouwvolume dit
kernprogramma worden ge-
r^hcertpL®1} grote zaal, geschikt voor
(bezoekerscapaciteit 1600) en
p tonpÏÏ (bezoekerscapaciteit 1800),
f6Sohikt f,e? verenigingszaal, mede
tS1 biet et houden van congres-
ffveer bezoekerscapaciteit van on-
J?et balkoi dn? foyers, waarvan één
?hgeveer 7„en balzaal te gebruiken,
Waringen mZwa iel.¥0or bestuursver-
-'11 ook gem? e bijeenkomsten, ter-
Vaïd caffepa?k( wordt aan een doorlo-
g "bet openfuchtterras. beperkte om'
?ehkbeeld)r w d?arbeurs geopperde
UicornoVprop .meawe Tivoligebouw
ï?ex aan do ^ln f Jaarbeurscom-
de Julianahlf de.inSanK
ttuanal wordt n et nu.
liseerbaar geacht. Zelfs indien de Ho-
jelkazeme afgebroken zou worden,
achten B. en W. de beschikbare ruim
te voor een behoorlijk concert- en con
gresgebouw daar veel te gering, ter
wijl er ook te weinig gelegenheid voor
parkeren zou zijn.
Het terrein, waarop het gebouw thans
is geprojecteerd en dat reeds eigendom
van de gemeente is, heeft een opper
vlakte van ongeveer zeven ha, waarvan
1,2 ha voor het gebouw wordt benut,
2,5 ha als parkeerterreinen ter weerszij
den van Tivoli, terwijl reeds een parkeer
terrein in de naaste omgeving aanwezig
is, zodat ca. 1.700 auto's kunnen worden
geparkeerd.
Voor een samenwerking bij de ex
ploitatie van de restaurant-accomodatie
ziet de Jaarbeursdirectie weinig moge
lijkheden, omdat zjj de afstand tussen
het nieuwe gebouw en het Jaarbeurs
complex te groot acht. Het gemeente
bestuur gelooft wel, dat in de toekomst
het restaurant van Tivoli voor bepaalde
Jaarbeurs-manifestaties zeer dienst
baar kan zijn.
B. en W. verwerpen ook het voorstel
van het Collegium Musicum Ultrajecti-
num, geheel los van het nieuwe Tivoli
een afzonderlijk concertgebouw te stich
ten ten gerieve van het muziekleven.
Het concertgebouw zou indien het te
vens dienstbaar zou worden gemaakt
aan repetities en uitvoeringen van or
kest- en koorklassen van muziekonder
(Advertentie)
Kantfineren mei
(Advertentie)
wijs-instellingen (op de eerste plaats het
conservatorium) naar de 'mening van B.
en W. meer bijkomende ruimten ver
eisen dan het bestuur van het Collegium
Musicum Ultrajectinum, waartoe het
U.S.O. behoort, opsomt. Bouw en exploi
tatie van twee afzonderlijke gebouwen,
die, gegeven de thans beschikbare ter
reinen, vermoedelijk in elkanders nabij
heid zouden komen te liggen, zouden in
die mate doublures opleveren, dat de
doelmatigheid en financiële mogelijkhe
den van de gemeente in het gedrang
komen.
Te midden van een hoge bebouwing
is Tivoli gedacht met de ingangspartij
gericht naar de Domtoren en het sil
houet van de oude stad. Het hoogste
punt van het gebouw zal 23 meter boven
de begane grond zijn. Van een architec
tonische oplossing is met dit voorlopig
bouwplan overigens nog geen sprake.
Het bouwvolume wordt door architect
Bijvoet globaal geschat op circa 170.000
m3.
De totale bosten worden inclusief de
kosten van voorbereiding van de bouw
ter. bedrage van 2.100.000 en de bosten
voor uitrusting en inrichting geraamd
op 24.025.000; het jaarlijks exploita
tietekort op 1.119.635. Met het oog op
het belang van dit gebouw ook voor
landelijke evenementen zijn B. en W.
voornemens te, zijner tijd de regering
een rechtstreekse bijdrage in de bouw-
of exploitatiekosten te vragen. De hoop
bestaat, dat het nieuwe Tivoligebouw
er over vijf jaar zal staan.
DRU
waskombinatie
ROTTERDAM, 27 febr. De centrale
van zeevarenden der koopvaardij en vis
serij (CKV) heeft, als gevolg van de af
wijzende houding van de raad van be
stuur voor de zeevaart tegenover de
voorstellen van de CKV te'- verbetering
van de arbeidsvoorwaarden voor de Ne
derlandse zeevarenden, de collectieve
arbeidsovereenkomst voor de koopvaar
dij opgezegd. De consequentie van de
opzegging is, dat er voor de koopvaardij
1 mei een contractloos tijdperk in
treedt, hetgeen naar de mening van de
CKV ernstige gevolgen kan hebben voor
de arbeidsvrede in deze bedrijfstak.
De CKV, aangesloten bij het NVV, is
met zjjn circa dertienduizend leden de
grootste werknemersorganisatie in deze
bedrijfstak en tevens formeel de enige
CAO-contractant. Ook de beide confes
sionele centrales zijn echter gebonden
aan de overeenkomst; zij nemen deel
aan de onderhandelingen.
DEN HAAG, 27 febr. De landen
van de Raad van Europa, zestien in
totaal, zijn uitgenodigd een of twee des
kundigen af te vaardigen naar een stu
dieconferentie over lichamelijke opvoe
ding en sport voor doofstomme kinde
ren, die van 2 tot 4 mei in St. Michiels
gestel zal worden gehouden.
DEN HAAG, 27 febr. Voor de
Europese commissie voor criminele
vraagstukken van de Raad van Europa
is enige jaren geleden een conventie op
gesteld welke het mogelijk moet maken
verkeersovertredingen internationaal te
berechten. Deze conventie waarvan
de ratificatie nog niet vast staat kan
natuurlijk alleen dan goed werken, als
de verkeersregels in de be'rokken lan
den niet al te veel uiteenlopen. Daarom
zal in april in Parijs een bijeenkomst
worden gehouden van de ministers van
verkeer uit elf Europese landen (Neder
land, België, Luxemburg, Frankrijk,
Duitsland, Italië, Oostenrijk, Zwitser
land, Denemarken, Noorwegen en Zwe
den) om tot uniformiteit in de verkeers
regels dezer landen te komen. Deze con
ferentie kan beschouwd worden als een
sluitstuk op de ontworpen conventie, die
mede ondertekend zal worden door Grie
kenland en Turkije.
Dit heeft prof. mr. A. D Belinfante,
hoogleraar in het staats- en administra-
tiefrecht aan de faculteit der politieke-
en sociale wetenschappen van de Am
sterdamse universiteit en destijds voor
zitter van 't subcomité, dat de conven
tie heeft ongesteld, het A.N.P. medege
deeld.
Hij vertelde, dat hij enige jaren ge
leden op de gedachte was gekomen,
dat de overtredingen, die buitenlands
weggebruikers in de Westeuropese
landen begaan, internationaal berecht
zouden moeteh kunnen worden. De
wenselijkheid of liever de noodzaak
van een dergelijke regeling, zo ver
volgde de hoogleraar, wordt duidelijk
als men bedenkt, welk een enorme
omvam het verkeer tussen de landen
van W.-Europa heeft aangenomen. Zo
overschrijden bijvoorbeeld in de zo
mermaanden elke veertien dagen niet
minder dan één miljoen buitenlandse
auto's de grenzen van Italië.
Wanneer zich op 't ogenblik een weg-
f Advertentie)
grote
Uitsluitend verkrijgbaar bij H.H. apothekers, drogisten, kappers en de speciaal.branche
(Van een onzer verslaggevers)
SCHIPHOL, 27 febr. Evenals tij
dens de persconferentie in Den Haag
heeft de Amerikaanse minister van Jus
titie Robert Kennedy gisterenmiddag
voor zjjn vertrek naar Parijs op Schip
hol, ten overstaan van een kleine drie
honderd studenten, de nadruk gelegd op
het betrachten van redelijkheid voor het
oplossen van het Nederlands-Indone
sisch geschil over westelijk Nieuw-Gui-
nea.
Het gesprek met de studenten was ge
arrangeerd door de Nationaal Staatkun
dige Studenten Federatie en de Katho
liek Staatkundig- Studiegroepen Fede
ratie, tezamen een vijftigtal studenten
organisaties omvattend. De bijeenkomst
werd, zoals wjj gisteren nog in een deel
van onze oplage meldden, gekenmerkt
door een prettige ongedwongenheid,
waarin plaats was voor veel hilariteit
en gelach.
Met een kort woord van welkom had
de heer J. N. Scholten, president van
de NSSF minister Kennedy ingeleid.
Duidelijk bleek de instemming der toe
hoorders toen de heer Scholten stelde,
dat het grootste deel der studenten uit
ziet naar een verzoening tussen Neder
land en Indonesië en een herstel van de
vriendschap tussen beide landen.
De eerste van de reeks vragen die
Kennedy te beantwoorden kreeg was er
een over Amerika's houding jegens Cu
ba, waar zoals hjj opmerkte een veront
rustende situatie heerst. Een buurland
moet zich over een dergelijke politie
staat wel zorgen maken. Trouwens, ook
elders in de wereld kent men ten op
zichte van communistische regiems dat
onbehagen. Dat westerse landën met
Oost-Europa handel drijven is hun zaak.
De V.S. doen wat de meerderheid van
het volk voor het land het beste acht."
Op vragen over westelijk Nieuw-
Guinea zei Kennedy zijn optimisme te
kunnen handhaven als de oplossing
wordt gezocht door redel'jke mensen
aan beide zijden. „Er zjjn in Indonesië
zowel als in Nederland mlke -edelijke
mensen, alhoewel er ook onredelljken
zijn." Hierbij legde de 36-jarige staats
man en zjjn toon werd bjj dit ge
deelte ernstiger de nadruk op de
zeer ernstige gevolgen die een gewa
pend conflict om Nieuw-Guinea kan
hebben.
Voortgaande zei minister Kennedy,
de Papoea niet genegeerd te willen zien
bjj het Nederlands-Indonesisch gesprek.
Deze betrokkene moet zee: zeker ge
consulteerd worden. In dit verband wis
selde hij een handdruk met de Papoea
student C. W. Rumainum, die op Ken
nedy's vragen naar gegradueerden het
grote gemis aan gestudeerde leiders ont
hulde.
Of hem de grote kloof tussen de op
vatting der Nederlandse regering inzake
westelijk Nieuw-Guinea en de publieke
o -iiie was opgevallen? aldu een vraag,
die Kennedy beantwoordde met verwij
zing naar de korte duur van zijn ver
blijf in ons land.
„Amerika's rol bij het bevorderen van
een Nederlands-Indonesisch gesprek is
er geen van bemiddeling. Daarmee is
de heer Thant bezig. De vriendschap
voor beide landen en het belang van een
Met in zijn hand de klompen voor
zijn vandaag jarige zoon sprak Ro
bert Kennedy tijdens de studenten
bijeenkomst op Schiphol gistermid
dag met onder anderen de 24-jarige
Papoea-student Rumainum.
(Advertentie)
Uw zorgen voor morgen bij de OLVEH geborgen
vreedzame oplossing maken dat de V.S.
hun streven krachtig voortzetten".
Wjj maakten reeds melding van de
attentie waarmee de studenten de bij
eenkomst besloten: de aanbieding van
Nederlandse souvenir-klompen als ge
schenk voor de vandaag jarige zoon der
Kennedy's.
SCHIPHOL, 27 tebr. Het was niet
zonder een dosis Amerikaanse zelfspot
dat gistermiddag tijdens zijn gesprek
met Nederlandse studenten, minister
Robert Kennedy schampertjes opme.k-
te: „Ach in Amerika vindt men vooi
elke beweging, hoe absurd ook, wel eni
ge aanhang."
Deze opmerking plaatste de minister
naar aanleiding van een vraag over de
John Birch-society, de fel anti-com
munistische ex-militair, wiens aanhang
weer aan het afnemen is. De fanatieke
ling, die zeer veel onaangenaams aan
de communisten wijt. Vooral in de VS
waai velen hunner een fnuikende in
vloed zouden hebben, heeft uli met zijn
al te simplistisch gestelde oplossin
gen van grote problemen, zichzelf een
weinig vleiende beoordeling bezorgd.
John Birch heeft geappellc d aan het
anti-communistische gevoel bij een deel
van het Amerikaanse volk en njj heeft
hier en daar, waar zijn aanhang over
wat geld beschikt, heel wat tam-tam
kunnen maken. Maar ook d't gaat voor
bij, aldus Robert Kennedy.
gebruiker in het buitenland aan een ver
keersovertreding schuldig maakt, dan is
zo'n delinquent heel moeilijk te berech
ten. Een dergelijk iemand wordt niet
in preventieve hechtenis genomen en
tegen de tijd, dat zijn zaak voorkomt,
zit hjj meestal weer hoog en droog in
zjjn vaderland, zodat alleen maar een
veroordeling bij verstek kan volgen.
Daar komt bij, dat geen enkel land
met uitzondering van Groot-Brittannië
zijn onderdanen uitlevert. Om aan
deze zeer ongewenste toestand een einde
te maken, heeft de Europese commissie
voor criminele vraagstukken naar een
oplossing gezocht, welke thans een con
crete vorm heeft gekregen in het ont
werp, dat prof. Belinfante tezamen met
juristen uit de Westeuropese landen
heeft opgesteld en dat vorig jaar in Pa
rijs door de Westeuropes ministers van
justitie is besproken.
BU het zoeken naar een oplossing voor
deze kwestie hebben de rechtsgeleerden
twee mogelijkheden naar voren ge
bracht. De eerste komt hierop neer, dat
het land, waarin de buitenlandse weg
gebruiker zijn overtreding beging, een
verzoek richt tot het lanc', waarvan de
delinquent onderdaan is, om deze straf
rechtelijk te vervolgen. Bij deze proce
dure moeten dan de rechters de be
voegdheid krijgen om in het buitenland
begane verkeersovertredingen te behan
delen, een competentie die zij tot nu toe
in Nederland nog niet bezitten.
De tweede mogelijkheid is deze, dat
het land, waarin de verkeersovertreding
heeft plaats gevonden, deze zaak zelf be
recht en dan het gewezen vonnis laat
executeren door het land, waarvan de
veroordeelde onderdaan is.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 27 febr. Minister Zijl
stra is niet bereid in het algemeen aan
de Sociaal Economische Raad advies te
vragen over het fiscale beleid. Slechts
in gevallen, waarin het bijzondere karak
ter daartoe aanleiding geeft, zal het re
den kunnen zijn het advies van de S.E.R.
in te winnen, aldus de minister in zijn
antwoord aan de Eerste Kamer naar
aanleiding van de begroting van Finan
ciën.
Enige Senatoren hadden gewezen op
de klacht van de voorzitter van de
S.E.R. (in zijn nieuwjaarsrede), dat de
raad niet voldoende wordt geraadpleegd
als adviesorgaan op andere gebieden
dan sociaal-economische, en met name
niet over fiscale vraagstukken. Prof.
Zijlstra is van mening, dat de structuur
van het belastingstelsel in de allereer
ste plaats is gericht op een verantwoor
de verdeling van de totale belastingdruk
niet alleen over ondernemers en werk
nemers. maar over alle belastingschul
digen. Dat geldt ook voor fiscale maat
regelen die een sterk economisch of so
ciaal karakter dragen, aldus de bewinds
man. „De taak van de raad is in het bij
zonder verbonden met de belangen van
het bedrijfsleven. In zijn adviezen klinkt
het oordeel van het bedrijfsleven door".
Volgens prof. Zijlstra zou het vragen
van het advies van de raad over fiscale
vraagstukken dan ook betekenen, dat
alleen een bepaalde groepering van be
lastingplichtigen zou worden gehoord
over een zaak, die alle belastingplichti
gen aangaat.
„De afweging
strijdige belangen is een van de be-
van alle vaak tegen-
langrijkste aspecten van het fiscale be
leid. Alleen in een discussie tussen re
gering en staten-generaal kan dit op ver
antwoorde wijze plaats vinden. Het is
in het verleden ook gebleken dat de bei
de Kamers der staten-generaal die
de in alle geledingen van de maatschap
pij levende verlangens op fiscaal gebied
kennen in alle opzichten tot het be-,
oordelen van het fiscale beleid in staat
zijn". Prof. Zijlstra komt dan ook tot de
conclusie dat bepaalde uitzonderin
gen daargelaten de S.E.R. niet over
fiscale maatregelen dient te worden ge
raadpleegd.
Op gezette tijden spelen
mijn zoon en ik met het
spoor. Wij gaan dan overal
naar toe. Naar Londen, naar
Maastricht, naar Parijs,
Amsterdam en Berlijn. En
natuurlijk gaan wij her en
der even de stad in. Pas
sagieren. zogezegd. Mijn
zoon drinkt overal chocomel en ik
bier; en ons gezamenlijk etentje be
staat, steevast, uit spinazie met een
rietje.
Nu wil echter het geval wèl dat ze,
in al die steden, waar wij aanleggen,
een andere taal hanteren. In Londen
zeggen de mensen bijvoorbeeld „Houw
doe joe doe". Soms is het ook „Jes",
maar meestal is het „Houw doe joe
doe". In Parijs daarentegen wil het
nog wel eens „Oe-la-la" wezen of
„Wie"; neen, niet „Oui", maar
„Wie". Wat zeggen de mensen in
Maastricht? In Maastricht zeggen de
mensen iets heel merkwaardigs. Daar
zeggen de mensen: „Hiéringe" eti
„Pieringe". Heb je ooit van zo'n stad
gehoord'' Wat Berlijn betreft liggen de
zaken vrij simpel. Daar zeggen ze een
voudig: „Bieten!"
Enfin, laatst arriveerde wij, mijn
zoon en ik met zijn trein in Amster-
dam.
„Wat zeggen de mensen ruer.
vroeg ik, toen wij uitstapten, want
een spelletje is mooi, maar je moet er
ook iets didactisch doorheen gooien.
„Houw doe joe doe?", vroeg hij ge
ïntrigeerd.
„Ik maak het best", antwoordde ik
berispend,' „maar nou ben je dom.
We zijn in Amsterdam en wat zeggen
de mensen daar?"
„Nou, gewoon", zei mijn zoon schou
derophalend, „barst".
(Advertentie)
DE0€WSVAAR7
vanaf
Sokbroekje, katoen vanaf 1 95
Voo/tU^ef^wo3e^o-
(Van onze correspondent)
LOCHEM, 26 febr. In het afgelo
pen weekeinde vierde het echtpaar P.
J. Elders, wonende in huize „St. Gudu-
la" alhier zjjn 65-jarig huwelijksfeest. De
heer Elders, thans 87 jaar, is ruim veer.
tig jaar als solo-fagotist verbonden ge
weest aan het Concertgebouworkest te
Amsterdam.
,e heer E. Bomli, directeur
1 van de programmadienst
van de N.R.U.is vandaag
65 jaar geworden. Op 1
april gaat zijn pensioen in. Hij
heeft dan dertig jaar in de om
roepwereld doorgebracht, waar
van de eerste jaren in dienst
van de V.A.R.A. en de latere
sedert 1947 als één der toon
aangevende figuren van de
N.R.U. Hij is nog juist in de
gelegenheid begin maart het
feest van het derde lustrum van
de N.R.U. mee te vieren, waar
aan hij met hart en ziel is ver
knocht. Al die tijd heeft hij een
werkzaam aandeel gehad in de
samenstelling van het radiopro
gramma. Hij staat bekend als
een deskundige, waarvoor men
veel respect heeft. De functie
van programmadirecteur vraagt
een veelzijdig talent en een ster
ke persoonlijkheid. Men dient te
beschikken over artistieke kwa
liteiten, terwijl bovendien orga
nisatorische gaven nodig zijn en
men aanleg moet hebben om met
mensen te kunnen omspringen.
De heer Bomli voldoet aan de
ze eisen, hetgeen hem mogelijk
maakte de ladder van de om-
roephiërarchie tot boven aan
toe te beklimmen. Hij behoort
tot de pioniers van de Nederlandse omroep
vandaar ook zijn grote kennis
van zaken. Er is geen onderwerp aan de orde geweest in ai die jaren, of
het advies van de heer Bomli werd ingewonnen, wanneer het programma
zaken betrof. Zijn heengaan betekent voor de N.R.U. een verlies.
De heer Bomli bekwaamde zich in zijn jonge jaren voor de onderwijzers
akte. Maar hij had weinig ambitie voor de klas te staan. Hij voelde zich
meer aangetrokken tot organisatorische arbeid en kreeg een functie op het
secretariaat van het N.V.V. Hij maakte promotie toen hij een aanstelling
kreeg bij het Internationaal Verbond van Vakverenigingen. In zijn vrije
tijd beoefende hij de muziek. Er groeide een verdienstelijk violist uit de
jonge Bomli. Het was in de dagen, dat de radio nog een nieuwtje was. En
voor een ondernemend man als de heer Bomli met zijn veelzijdige interes
sen en lust tot pionieren lag hier een uitgebreid werkterrein, waarop hij
zich naar hartelust zou kunnen uitleven. Zijn eerste kennismaking met het
nieuwe medium bestond uit de medewerking aan de V,A.R.A.-gids. Het
duurde maar kort of men verzocht hem de leiding van de programmadienst
op zich te nemen. Het was een kolfje naar zijn hand. Want het betekende,
dat hij volkomer op zichzelf was aangewezen en derhalve op eigen initia
tieven, improvisaties en ervaringen moest drijven. Alles moest „life" ge
beuren. Van bandjes had men in die tijd nog geen meet. De meeste mede
werkers stonden nog volkomen vreemd tegenover de omroep; van micro
foonervaring was nauwelijks sprake.
De bezettingsjaren maakten voorlopig een eind aan zijn radiowerk. Hij
ging studeren aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Toen de studenten
opdracht kregen zich te melden, vluchtte de heer Bomli in het antiquariaat
in Hilversum. In de herfst van 1944 kreeg de S.D. hem te pakken en volgde
transport naar Duitsland.
Na de oorlog was hij één der eersten, die zich intens wierp op de her
opbouw van de omroep. Toen de Nederlandse Radio Unie werd gesticht
koos het bestuur hem uit om de leiding op zich te nemen van de afdeling
muziek. Daarna volgde zijn benoeming als programmadirecteur.
De heer Bomli is een nuchter zakelijk man. Hij is niet gauw uit zijn
evenwicht te brengen. „Dat kan ook moeilijk anders, want ik heb dagelijks
te maken met mensen, die vrij emotioneel van nature zijn," vertrouwde hij
ons eens toe. Zijn werk voor de omroep werd destijds beloond met de toe
kenning van de koninklijke onderscheiding ridder Oranje Nassau.
Het groepje radiopioniers slinkt. Nu de heer Bomli de commandobrug
verlaat wordt het aantal, dat nog in dienstverband is, opnieuw kleiner.
