Clerus is zich bewust van het
ontbreken van systematiek
Interessante gedachten over
„Pastoraal in de stadskerk"
Bokma
Socialistische beweringen
door feiten gelogenstraft
commentaar
SNIP EN SNAP, WONDERTJE VAN 25 JAAR
PYRMONT
m:
te
êmm.
Rapport Katholiek Sociaal Kerkelijk Instituut:
Botsende visies op
m
Mislukt
D
Harten troef
Steuntrekker
Haags dekenaat
studie-object
ONWAARACHTIGE
VOORLICHTING
SUGGESTIES OVER:
preek
huisbezoek
doopsel
misintenties
Evolutie
Uit kapel gestolen
kelken teruggevonden
Raketten-eenheid gaat
in Amerika oefenen
v-GV.'h
ZATERDAG 17 MAART 1962
PAGINA 7
avondmis
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 17 maart
Slechts bijna de helft van de
tachtigduizend katholieke huis
houdens die het dekenaat Den
Raag telt is „gaaf"; de andere
helft is problematisch, en wel in
hie zin dat op enigerlei wijze
sprake is van een zwak sociaal-
kerkelijk gedrag; in Amsterdam
en Rotterdam liggen die cijfers
hog ongunstiger. Gemiddeld der
tig procent van de in Haagse paro
chies ingeschreven katholieken
komt zijn kerkelijke plichten niet
na. In sommige parochies loopt
dit aantal op tot zestig procent.
De meerderheid van de clerus is
zich bewust geworden van een
tekort aan pastorele samenspraak
en van een ontbreken aan een
zekere systematiek in de zielzorg
Dit alles valt te lezen in een bij
zonder belangwekkend rapport
dat in opdracht van deken mgr.
W. A. E. Bokeloh door het Ka
tholiek Sociaal Kerkelijk Instituut
is gemaakt van de „pastorale
vraagstukken in het dekenaat
's-Gravenhage in het licht van
zijn sociaal-religieuze kenmer
ken".
Percentages
Liturgie
s
Examens
SA
ZIELZORG vereist vooral
interparochieel beraad
Het wetenschappelijke researchbu
reau heeft een groot aantal interessan-
j? aanbevelingen gedaan. Zo vindt het
dat er intensief interparo-
oieel beraad moet komen over de ziel-
welk beraad zal moeten worden
tri t 'leer een pastoraal-sociolo-
«'seh adviseur die de pastoors en kar
Ti K«ns so°iaal-wetenschappelijke voor-
chting zal moeten geven en die
Sancties zal moeten verr.chten die een
Jretenschappelijk-vakmat' karakter
«ragen.
Men is er zich van bewust, dat de ge
dane suggesties slechir zeer geleidelijk
«uilen kunnen worden ingevoerd. In het
rapport z^jn voorts interessante gedach-
«u ontwikkeld over vele problemen
5§§Tm©e men in de zielzorg te maken
pr als de eucharistieviering de
a e«, het huisbezoek, het doopsel en
Avondmis.
Aan het 125 pagina's dikke rapport
'■Pastoraal in de stadskerk" is een
Urenlange, intensieve studie vooraf
gegaan. (het woord pastoraal is on
der de geestelijkheid de gebruikelijke
term voor het geheel van inzichten
uitgangspunten van de zielzorg),
fjhzonder nuttig voor de opstellers
?Un geweest de groepsgesprekken
"iet de pastoors en kapelaans van
vrgwel alle Haagse parochies over
v®n groot aantal pastorale vraag
stukken. Uit deze gesprekken kwa
den soms opmerkingen die wezen op
®en bewustzijn van een tragisch te
kort aan planning en perspectief.
tJpuidat de sociaal-kerkelijke aspec-
jjjl van een parochie nauv verweven
een met stedebouwkundige, sociaal-
jt 0lk>mische en sociaal-culturele om-
aa"Uigheden, is in de studie uitvoerig
jjSUdacht besteed aan le maatschappe-
ckj kenmerken van de diverse paro-
Wil' Aanknopingspunten hiervoor
f6v. -en gevonden in vergelijkende cij-
«ti over beroepsbevolking, inkomen
is huurwaarde van de huizen. Voorts
b ogenschouw genomen de stede-
t>aau ige verouderingen van be-
OrnrJ stadswijken en de city-vorming,
hik u deze behalve tot sociaal-econo-
l6;?ch, ook tot sociaal-kerkelijk verval
Wan n" Gezegd wordt dat de problemen
bar uee de zielzorg thans in de oude
te t hies te maken krijgen in de naas-
toekomst ook in de nieuwe paro-
citvS llun intrede zullen doen. Door de
^corming immers zullen de bewo-
Vbm van de oude parochies worden
Ur even en z'cl1 'n andere stadsde-
concentreren.
is een bekend feit dat in de wij
lt.,?, der meer welgestelde het aantal
rgjhoueken laag, in de arbeiderswijken
hoe koog is. Om twee uitersten te
^ch(?.enBohemen-Meer en Bosch telt
j0pttien procent katholieken; de Pa vil
li «/gracht en omgeving 43 procent.
Sea t het uiterlijk sociaal-kerkelijke
8tpkaK van de katholieken in zeer
•ha»» mate samenhangt .met hun
i)i(.nischappeli, e welstand zijn de pro-
*ono60 in de oudere parochies in en
Het de binnenstad ook het grootst.
hoürt Percentage gave, katholieke huis-
sta Qe®s (dat zijn: gezinnen en alleen-
''ik .en) loopt van de maatschappe-
Oqk blindere tot de betere wijken dan
°p van 31 tot 59 procent.
de katholieken in de arbeiders-
c°Mfr wordt gezegd dat zij worden ge-
gie^onteerd met gevaarlijke anti-reli-
krachten, omdat zjj in een buurt
en met links-radicale kenmerken
„ni theïstische houdingen. Van de
therktVe middenstanders' wordt opge-
Ulke dat zjj een relatief hoge kerke-
Qv-ej.j "tthodoxie hebben, waarmee men
0ver ,?ns nog geen uitspraak wil doen
Maat* werkelijke godsdienstzin. De
ge3ra van de traditie in dit uiterlijk
te vindt men namelijk moeilijk af
ervan tegen de innerlijke beleving
- Een gunstige pastorele voor-
genog ,vo°r de nieuwe wijken wordt
Uitzon^1 i-et ^e't dat deze wijken een
ben teh r hk groot aantal jonge gezin-
Wi6": die nog wordei behoed door
van rt„ekse bindingen met de ouders
Qe gehuwden.
"oodzaak van interparochieel
Wordt waarvoor het rapport sterk
oog ipPleit, springt reeds in het
Een in I de grootscheepse verhuizin-
vraaPQti stacL omdat de zielzorgelijke
eens ken zich hierdoor even-
ging i v®rPlaatsen. Dat de bewe-
ornvanT- f ,stad inderdaad zeer om-
1959 K--1 is wijzen de cijfers uit; in
®6.0on voorbeeld verhuisden er
gy UU Personen.
W°rdt w, ^terparochiële samenwerking
grote vni-ÜS.—,,Ózonder gedacht aan de
°ohiea in j tussen de diverse pa-
ae aanwerving van leiding
gevend kader. De middenstandsparo
chies kunnen in dit opzicht grote steun
betekenen in het bijzonder voor arbei
dersparochies in de binnenstad, waar
kader nagenoeg geheel ontbreekt en
waar de ..zielzorgelijke problemen het
grootst zjjn. In dit verband wordt te
vens gedacht aan de noodzaak dat ma
terieel welvarende parochies blijvend
hun steun geven aan de materieel
zwakke parochies. In deze activiteiten
kan zich op voortreffelijke wijze de
eenheid van de stadskerk manifeste
ren, zo wordt opgemerkt.
De vernieuwing in de liturgie is on
derwerp van gesprek geweest in twee
groepen. De conclusie is dat vernieu
wing nod. g wordt geacht, maar met
mate. De grondstructuur van de H.
Mis mag niet worden aangepast. Deze
moet juist meer tot zijn recht komen.
De langzaam ingevoerde veranderin
gen dienen wel, zo vindt men, gepaard
te gaan met een voortdurende uitleg
over de betekenis hiervan. De liturgie
in haar nieuwe vorm wordt gezien als
een zeer waardevol pastoraal middel
om de van de kerk vervreemden bij
hun terugkomst te boeien en vast te
houden.
Niet voor alle categorieën zijn de
verwachtingen overigens even groot:
bij de oudere generatie wekken de
vernieuwingen onzekerheid. Men ziet
geen ljjn meer en beschouwt litur
gische experimenten als hobbies van
de pastoor. Vele priesters bleken er
van overtuigd te zjjn dat gebruik
van de volkstaal de liturgische ver
nieuwing pas tot haar recht zou doen
komen, maar vele anderen hadden
de mening dat de grote groep nog
niet rijp is voor de volkstaal. Een op
lossing voor het probleem van de
volkstaal wordt gezien in een uitleg
vanaf de preekstoel tijdens de H.
Mis. Sommigen echter zeggen dat de
parochianen dit hinderlijk vinden.
Tot een algemene lijn over de litur
gische vernieuwingen is men na de
gesprekken niet kunnen komen.
In het rapport worden ook concrete
suggesties gegeven over de eucharis
tieviering. Zo wordt met het oog op de
vele gelovigen die zondags niet com
municeren aanbevolen in het spreken
over de misliturgie niet eenzijdig het
accent te leggen op het „maaltijd"-ka-
rakter van de viering, maar duidelijk
het „lof- en dankoffer" in het licht te
Stellen, waardoor ook de zin van de
verplichting duidelijker spreekt. Voorts
wordt de wenselijkheid geuit de tijds
ruimte tussen woord- en offerdienst zo
beperkt mogelijk te houden, eigenlijk
te doen wegvallen door haar vrijwel
geheel te besteden aan de verkondi
ging.
Sprekende over de avondmis zeggen
de samenstellers van het rapport, het
verantwoord te achten de suggestie te
geven de stedelijke zielzorg af te stem
men op een evolutie in de zondagsbele
ving. De verkoniging, die 's morgens
eerder zal anticiperen op de zondags
beleving zal 's avonds eerder een te
rugblikkend karakter moeten dragen.
Over het bezoek van de avondmis thans
heeft men de indrr" dat een groot ge
deelte deze heeft gekozen op weinig of
geen dwingende gronden.
Opvallend is dat er weinig gelovigen
te communie gaan. Anderzijds wordt
niet ontkend dat velen aan de avondmis
bewust, actief en devcot deel hebben.
Om de eucharistieviering in de week te
activeren wurdt aangeraden de avond
missen een zo groot mogelijke frequen
tie te geven. Gezien het geringe aantal
gelovigen dat 's morgens de Mis bij
woont wordt geadviseerd deze ruimte
lijk dichter bij elkaar te brengen om
ook dan het gemeenschapskarakter dui
delijker te beleven en het dialogiseren
mogelijk te maken.
Het tekort aan misintenties wordt
gecompliceerder genoemd dan wordt
vermoed. Het KSKI meent dat het
individualistische karakter van de
huidige intenticgewoonte de jonge
mensen niet meer aanspreekt. Daar
om wordt voorgesteld de intenties een
gemeenschapskarakter te geven ge
richt op noden van kerkelijke aard in
de parochie, de stad, het diocees en
de universele kerk.
Uit de gesprekken met de priesters
over de preek krijgt men de indruk
dat er grote openheid en enthousiasme
is voor een verkondiging vanuit het
nieuwere denken en voelen in geloofs
zaken. Over de wijze waarop dit zou
moeten gebeuren heeft men geen dui
delijke opvatting. Men is zich er wel
van bewust dat mede onder invloed van
reclame en televisie met hun grotere
indringingskracht andere eisen aan de
preek worden gesteld dan vroeger. Zo
moet de preek ook kort zijn, hoogstens
tien 4 twaalf minuten. Weerstand bleek
er te bestaan tegen de te veelvuldige
en gedetailleerde instructie over de pre
ken die vanwege het diocees uitgaat.
Er zjjn teveel verplichte onderwerpen,
zo vindt men.
Van het huisbezoek wordt opgemerkt
dat dit zeer veel tjjd in beslag neemt,
soms wel drie dagen in de week. Men
tracht zich te houden aan het minimum
van één bezoek per jaar op één adres,
maar zelfs dit is niet overal mogelijk.
Assistentie door leken bij het huisbe
zoek wordt moeilijk geacht. De ambitie
ervoor is gering en men vertoont dik
wijls te weinig tact en discretie. De
kamerbewoners blijken voor het huis
bezoek een moeilijke groep te vormen,
omdat men hen vrijwel nooit thuistreft.
In Amsterdam zal het KSKI een onder
zoek verrichten dat zich tot de alleen
staanden zal bepalen.
De samenstellers van het rapport
besteden ook aandacht aan het doop
sel. Aangeraden word* bij het dopen
van kinderen uit niet kerkelijk geslo
ten huwelijken iedere pastorele kans
aan te grijpen. Er moet op worden
aangedrongen zoveel mogelijk fami
lie, vrienden en buren bij aanwezig
te doen zijn. Aan de ontvangst van
hen moet de grootste aandacht wor
den gegeven.
Gesuggereerd wordt in de prediking,
vooral in de jonge parochies, te pleiten
het H. Doopsel te beleven als een feest-
gebeuren, niet alleen voor de familie,
maar ook voor vrienden en bekenden,
die allen moeten worden uitgenodigd,
ook de niet-katholieken.
Het is de samenstellers van het rap
port niet gelukt een inzicht te krijgen
in het aantal keren dat de gelovigen
gemiddeld gaan biechten. Dit wordt be
treurd omdat daardoor de zielzorg in de
grote steden niet kan uitgaan van con
crete gevens hierover.
Om te voorzien in de wens en de nood
zaak te komen tot pastoraal beraad
heeft het KSKI een plan opgesteld, dat
later tevens als basis moet dienen voor
soortgelijke maatregelen in Amster
dam en Rotterdam en eigenlijk voor
de zielzorg in geheel Nederland. Er zul
len geregelde bijeenkomsten moeten
worden gehouden van pastoors en ka
pelaans uit parochies dit met dezelfde
problemen te kampen hebben. Deze bij
eenkomsten, die onder leiding van de
deken zouden staan, moeten geheel zjjn
gewijd aan de concrete problemen
van de zielzorg pastoraal, in het bij
zonder aan de praktische vraagstuk
ken op dit punt in die parochies. Het
zullen echte werkbijeenkomsten moeten
zjjn. Het beraad zal, zoals hierboven al
gemeld, moeten worden begeleid door
een pasto .al-sociologisch adviseur.
Jaarlijks zal volgens dt voorgestelde
plannen een verslag van activiteiten
moeten worden opgemaakt met ver
melding van de bevindingen waartoe het
beraad heeft geleid, de iniatieven die
daaruit zijn voortgekomen en de be
reikte t resultaten. Het KSKI is er van
overtuigd hiermee nog maar een soort
„blauwdruk" te hebben gegeven, waar
van de uitvoering eerst kan geschieden
na een experimenteel stadium.
(Advertentie)
Oude genever Bessenrood Citroen jenever
(Van een medewerker)
Achteraf gezien is er toch eigenlijk
wel reden om de P.v.d.A. dank
baar te zijn voor het feit dat zij
weer, nu reeds voor de zesde
maal, een Kamerdebat heeft uitgelokt
over het huidige loonbeleid. Die dank
baarheid geldt dan het feit dat op de
nagenoeg demagogische aanvallen, wel
ke de laatste maanden telkens door de
socialisten werden ondernomen op het
huidige loonstelsel, nu eens een publiek'
antwoord kon worden en ook werd
gegeven door de beste deskundigen
die ons land op dit gebied heeft.
De socialistische aanvallen zijn er
steeds geweest, vanaf het moment dat
de gedifferentieerde loonvorming een
begin van uitvoering kreeg.Telkens wan
neer zulk een aanval het publieke po
dium via een Kamerdebat bereikte
werd hij duidelijk door regering en Ka
mer afgeslagen, maar; Barbertje moet
hangen, en onverdroten gingen socialis
tische pers en radio, socialistische po
litieke en sociale voorlichters voort den
volke kond te doen, dat het heus mis
zou lopen met deze vorm van loonpo
litiek. Men trok en trekt zich eenvou
dig niets aan van welk redelijk argu
ment van de regering dan ook, men
verzuimt zelfs natuurlijk opzettelijk
deze te vermelden. We komen daar
straks nog op terug.
Nu heeft, constateerde drs. P. Bo-
gaers, het Nederlandse socialisme een
frontale aanval ingezet op het sociale
beleid van het kabinet De Quay. De
heer Roemers en zijn propagandistisch
geladen partijgenoten veronderstellen
toch wel een grote naïviteit bij de ove
rige Nederlandse politici, wanneer hij
verklaart, dat deze gevaarlijke rel
niets met politiek te maken heeft, al
thans niet in verband zou staan met de
komende verkiezingen.
Deze naïviteit is kennelijk wel aanwe
zig bij een niet onbelangrijk deel van
de socialistische, en zelfs bij een aan-
tal katholieke, werknemers. Wij hebben,
om dit te constateren de ingezonden
stukken in Het Vrije Volk niet nodig;
we weten dit uit drukke contacten met
veel werknemers.
Onnodig te zeggen, dat ons zulks
verdriet, zoals het altijd onaan
genaam treft, te moeten vaststel
len dat zo veel mensen zich no
deloos laten beetnemen. En dat is in
feite volop aan de gang. Zowel minister
Veldkamp als de heer Bogaers hebben
een beslist indrukwekkende opsomming
gegeven van de resultaten van het hui
dige loonbeleid:
In nog geen 2>/« jaar, ruim 15 pet. net
to loonsverhoging (dat is na de oorlog
nog nooit voorgekomen)behoorlijke ar
beidstijdverkorting; goede beheersing van
het prijspeil; en dat alles met behoud
van een volledige werkgelegenheid en
een gezonde nationale economie.
Deze zaken heeft de heer Roemers
ook niet trachten te ontkennen; derhal
ve is hij het er mee eens. Ook heeft hij
niet meer getracht de oude deun te zin
gen, dat al dat goeds Nederland per ge
luk in de schoot is gevallen. Dat sluit
naar onze mening in, dat zijn gevoel
als econoöm en als vakbondsleider hem
zegt: dat beleid van deze regering heeft
toch wel tot resultaten geleid die aan
spreken. Heel zijn betoog kwam dan ook
tenslotte op drie punten neer:
a. Het Nederlandse loonniveau is in
vergelijking met andere landen in Euro
pa te laag.
b. Het euvel van de zwarte lonen
schaadt het gezag van regering en vak
beweging.
c. Het loonsysteem deugt niet, omdat
de regering er duidelijk leiding aan
geeft.
Voor wat dat Europese loonpeil be
treft moge wel worden opgemerkt
overigens met erkenning van het feit
dat we naar dat peil toe moeten groeien
dat men dan ook moet letten op
het Europese prjjs-niveau. Zegt het niet
veel, dat de Duitsers, die dan een loon
hebben dkt ongeveer 15 pet. hoger ligt
dan het Nederlandse, alleen al in Lim
burg 12/3 maal zoveel levensmiddelen
kopen dan alle Nederlandse Limburgers
tezamen!
Over de kwestie van de zwarte lo
nen heeft minister Veldkamp zo
duidelijk gesproken, dat we er
hier niet over zullen uitweiden:
een kraptemarkt veroorzaakt altijd
zwarte prijzen, ook voor het „goed" ar
beid.
Wel nog een enkel woord over dat zo
genaamde falende loonsysteem „Het is
al failliet" zeggen de socialisten.
De heer Roemers erkende, dat er
goede resultaten zijn en dat het akkoord
van Wassenaar (dat dus inhield, dat er
even een beetje rustig aan moest wor
den gedaan om de goede resultaten
niet in gevaar te brengen) nodig was.
Toen een aantal werkgevers- en werk
nemersorganisaties onvoldoende met die
geringe matiging wensten rekening te
houden, zette de regering, zich haar
verantwoordelijkheid indachtig, de vrij
willige afspraak om in een voorschrift.
En dat had de_ regering dan niet mo
gen doen en daarom zou het stelsel fail
liet zijn en daarom neemt het grote
N.V.V. nu maar het standpunt in: als
mijn bonden niet willen, wat ik, N.V.V.
in het belang van de arbeiders acht,
dan zal ik wel doen wat de bonden wil
len, ook al roept dat nog zulke grote
gevaren op voor de arbeiders.
Van verantwoordelijkheid en leiding
geven gesproken!
Tenslotte nog een enkel woord over
de voorlichting in de socialistische
pers. We begrijpen en respecteren
volledig het recht en de plicht
van een krant om de opinie van de le
zers in een bepaalde richting te beïn
vloeden.
Maar het wordt toch wel hoogst be
denkelijk als gelijk thans Het Vrije
Volk weer doet de feiten uit de rede
van de minister worden geminimali
seerd, het constructieve betoog van
staatssecretaris Roolvink geheel wordt
doodgezwegen en een deskundig en van
sociale bewogenheid getuigend pleidooi
van drs. Bogaers, met nog geen tien re
gels wordt afgedaan.
Geen wonder dat vele socialistische
werknemers zich als misleiden gedra
gen.
TILBURG, 17 maart In een voor
afbraak bestemde woning in de Anna
Paulownastraat alhier heeft een klein
meisje dat in deze buurt woont onder
de vernielde vloer een gouden kelk ge
vonden. Het kind waarschuwde een zus
ter van het wijkhuis in de koningswei,
die op haar beurt de politie inlichtte.
De politie vond ook nog een cibori.
Beide kelken werden tezamen met een
hostiedoosje en een pateen (schaaltje)
juist een jaar geleden door tot nu toe
onbekende daders gestolen uit de kapel
van het wijkhuis. Blijkbaar hebben deze
geen raad geweten met de voorwerpen
en ze in de lege woning begraven. Het
hostiedoosje en de pateen zijn nog niet
gevonden.
SS*
heren
naar rechts
Willy
Walden, René Sleeswijk en Pief Muyselaar.
Vandaag 25 jaar geleden sprak
half Nederland nog gierend van
het lachen over een radionum
mer dat in AVRO's Bonte-Dins-
dagavondtrein voor het eerst te be
luisteren was geweest. Men had ge
luisterd naar twee taarten van da
mes, Snip en Snap, achter wie zich
de revue-artiesten Willy Walden
(achter wie weer de heer Kalde-
waay verscholen zat) en Piet Muy
selaar verborgen.
In deze toestand moet men twee
wondertjes opmerken. Allereerst het
wonder van het daverende radio
succes. Want heus, het travestie-num
mer was uit de ergste nood gebo
ren. Er waren kort voor de uitzen
ding nog twintig minuten ongevuld.
Niets beters vindend, kozen Willy
Walden en Piet Muyselaar in een
beduimeld tekstboek van Louis
Davids en Jacques van Tol een
sketch getiteld: Juffrouw Snip en
Snap. „Vooruit dan maar, er is al
tijd nog een categorie mensen die
zijn grootste vreugde in travestie
vindt," zeiden ze. „Laten wj) het
voor de mensen in de zaal maar doJ
maken en allebei een jurk aantrek
ken," besloten ze. De taarten van
juffrouwen hebben het een jaar of
twintig uitgehouden en hebben een
belangrijke bijdrage geleverd tot het
succes van de tegenwoordige, glans
rijke Sleeswijk-revue.
Het tweede wondertje lijkt nog al
tijd in de heren Walden en Muyse
laar te zitten. Zij zijn namelijk he
ren, op en top gentlemen als men ze
ontmoet, hoewel ze al spoedig met
een knipoog verraden dat ze niet per
ongeluk in de wereld van de revue
verzeild geraakt zijn. Maar het is al
tijd een ontdekking om achter de
loljurkerij van de snibbige taarten
twee gentlemen te ontwaren.
van een symbool; een symbool van
wat de doorsnee Nederlander aan
fevoel voor humor kan opbrengen,
nip en Snap waren dan ook tome
loos kletsende burgerjuffrouwen, in
wie de Nederlander twee specifieke
exemplaren onder zijn landgenoten
herkende. En dat geldt niet zozeer
voor de andere travestie-rollen die
rectie ook dit zinnetje nog overbo
dig, en Muyselaar zag zijn artistieke
aspiraties helemaal de bodem in
slaan. Neen, dan Walden. Die had
een dik tekstcahier ter bestudering
gekregen. Maarre... daar stond ook
maar één zin in, waarmee hij de
heer Buziau moest meedelen hoe
veel kinderen hij bezat. Dat ging
dan een jaar door.
Willy Walden is als Herman Kalde-
waay in de Amsterdamse Pijp ge
boren, een straatjongen als zovelen,
die op de Handelsschool gaandeweg
zjjn toekomst uitgestippeld zag, in
de effectenhandel. Om bij zijn kan
toorbaantje nog wat beweging en
plezier te krijgen, ging hij spelen
in een amateurtoneelvereniging. Op
een gedenkwaardige dag hoorde hy
iemand uit het gezelschap van Louis
Davids zeggen: „Neem bij ons even
een klein typetje op."
e dames bestaan alleen nog in
de herinnering en in het spraak
gebruik. Immer nog pleegt men
de Sleeswijk-revue ae Snip en
Snap-revue te noemen. Zo zal het
de nieuwe revue, de 25e, die van
de zomer begint en „Harten Troef
heet, ook vergaan. Maar de dames
zijn al enige jaren van het toneel
verdwenen.
Het vreemde verschijnsel van de
travestie heeft zowel Walden en Muy
selaar als de Nederlandse revueko
ning, René Sleeswijk ook al zo n
gentleman tot in de toppen van zgn
vingers tot op de dag van van
daag geboeid. Ook in de laatste re
vue zijn Walden en Muyselaar nog
in dames-kledij opgetreden, al had
de heer Muyselaar als Mariene
Dietrich wat meer om het lijf dan
de cacaobruine Willy Walden, die
als Josephine Baker ove rde Bühne
wervelde. Toch dubben zij er hard
over of zij het nu in de volgende
vestie van Snip en Snap had iets
(Advertentie)
Snip en Snap in hun beginjaren.
revue moeten voortzetten. De tra
in de Sleeswijk-revue vertoond zijn.
En toch hebben vele tienduizenden
bezoekers daverend gelachen om de
Muyselaar-Dietrich als hij laag en
gotsierlijk inzette met: Ich bin von
!opf bis Fuss... En om Walden-Ba
ker die gillend kraait: J'ai deux
amours...
Toch waardeert menigeen dit on
vergankelijke duo van de revue
meer in hun andere rollen. Zij
zfln artiesten die hun vak tot in
de perfectie verstaan. Ze hebben het
geleerd in de Bouwmeester-revues,
bij de grote Buziau die ze als „aan
gevers" terzijde stonden. Dit kar
wei is even onmisbaar als onderge
schikt. Muyselaar kan vertellen van
de zorg waarmee hij een maand lang
een piepklein rolletje voorbereidde.
Hij moest zich een maand lang heel
uitgebreid en zorgvuldig schminken
als een hongerige steuntrekker. Het
enige wat hij tegen Buziau moest
zeggen, was: „Gedenk mijn bloed
jes van kinderen, mijnheer." Maar
vlak voor de première vond de di-
Mineraalbad voor
hart bloed
vrouwenziekten
reumatiek
SCHIPHOL, 17 maart Met een
DC 8 van de KLM is gisteren een der
tigtal militairen van de groep geleide
wapens der luchtmacht van hier naar
Amerika vertrokken. Het gezelschap va
rieerde van dienstplichtige soldaten tot
kapiteins.
In de Mc Gregor Range in Nieuw
Mexico, waar uitgestrekte woestijnen
zijn worden voor de grote groep van 130
man die volgende week vertrekt, de
lanceerbases gereed gemaakt. Men
krijgt daar de beschikking over Ame
rikaans materiaal. Het afvuren van
twee raket-typen is doel van de oefe
ningen. Het zijn de Ajax, een geleid wa
pen van negen en de Hercules een van
ruim 12,5 meter hoogte.
AMSTERDAM, 17 maart (G.U.)
Doet scheikunde: W. Davids en J. Wee-
nen (Amsterdam)kand wiskunde en
natuurwetensch: mej. E. M Michelsen,
mej. H. de Jager en P. Tel, C. W. Lam
berts (Amsterdam); doet Engels. M.
Roselaar (Amsterdam); kand economie:
W. J. J. D. Thoe Scnwartzenberg en
Hohenlansberg (Amsterdam)
LEIDEN, 17 maart Doet Ned.
recht: R. C. van Schaardenburg (Was
senaar) en J. S. Rijkels (Den Haag)
doet examen Zuidafrikaans recht:A.
G. van der Spuy (Leiden); doet farma
cie: P. F. Veen (Leiden).
ROTTERDAM, 17 maart (Klinisch
Hoger Onderwijs) semi-arts: mej. H.
Hassink (Maastricht) en F. J. Chr. Vis
ser (Rotterdam); arts: mej. J. M. de
Haan (Den Haag) en L. M. Veneken
(Haelen).
Piet Muyselaar is de in Zaandam
geboren zoon van een adjudant-
onderofficier. Ook hij groeide op
in een Amsterdamse volksbuurt,
werd duvelstoejagertje op een kan
toor en deed pogingen in het voet
spoor van zijn vader te treden. Hij
zag zich na enige tijd gesierd met
de korporaalsstrepen, maar verder
succes bracht het militaire leven
hem niet. Ze zeiden dat htj maar
komiek moest worden. Muyselaar
stapte naar de liedjesschrijver Hen-
vo en die vond goed dat hjj ook
eens iets op een klein toneeltje pro
beerde te vertonen.
De Bouwmeester van de revues
zag zowel Walden als Muyselaar op
de planken hun best doen en liet
weten dat ze in zjjn revue een
grijpstuiver konden verdienen. Al
dus gebeurde, in de schaduw van Bu
ziau, een artiest van wie zij veel
leerden en die bij hen de ambitie deed
groeien ook eens een paar eigen
nummers op te Douwen. De enige
manier om daarmee voor de dag te
komen was een eigen revue te be
ginnen. Maar het publiek zat niet
op hen te wachten. Het duo trot
seerde een paar avonden een ga
pend lege zaal en vond het toen
maar beter in de nabijheid van Bu
ziau nog wat voort te modderen.
Intussen groeide er een andere
figuur in de revue-wereld, René
Sleeswjjk, die met Lou Bandy en
Louis Davids in zee was gegaan.
Sleeswijk kreeg ook de opdracht de
Bonte-Dinsdagavondtrein te verzor
gen. Daar trad Louis Davids regel
matig in op en dat wilde geen ra
dio-luisteraar missen. Maar door Da
vids' slechter wordende gezondheid
kwamen er gaten in het program
ma. Walden en Muyselaar kregen
af en toe een kans. En die kans
bleek ineens groot toen ze voor
twintig ongevulde minuten naar de
sketch van Juffrouw Snip en juf
frouw Snap grepen.
•f-
f .vs&r- v
Twee taarten van juffrouwen stapten van de radio naar de bühne.
r
