JEZUlETEN-novicen in Amerika
hebben het niet gemakkelijk
Ouders twee dagen met auto door
sneeuw voor middagje bezoek
de
Eschenbach
Anonieme zuster zingt
vertederende chansons
Verrassend platensucces van
Belgische „Soeur Sourire"
KLAVERBLAD
THEE
De Blinkert 2 en IJmond 3
verliezen verrassend
BRUINE BONEN EN DROOG BROOD
CONIMEX NASI GORENG KANT EN KLAA
„Alleen maar op
harde stoelen"
HBC boekt nuttige overwinning
op DSO in tweede klas dames
Maatkleermakers
porselein
in zijn
edelste vorm
Goudgele
geurige afschenk
4*
HANDBAL HAARLEM EN OMSTREKEN
RIJST
HAM
UIEN
KRUIDEN
WOENSDAG 28 MAART 1962
PAGINA 11
i***SSs#86feftB
verkwikking!
MIDDLE WEST, maart
De winter 1961-1962 zullen
we hier in de Middle West
niet licht vergeten. De
sneeuw, die half december begon
te vallen, valt nog steeds met tus
senpozen. We zijn vergeten hoe de
trottoirs er uitzien zonder sneeuw
en de rivieren zonder ijs. De kou
in januari was zo doordringend,
dat de gemeente-reinigingsdienst
een week lang de asketels niet
kwam legen. Auto's willen niet
aanslaan, treinen, bussen en vlieg
machines zijn te laat of lopen
helemaal niet en scholen zijn dik
wijls gesloten wegens onbegaan
bare wegen. Omdat het meeste
personenverkeer per auto ge
schiedt geeft de radio geregeld
informatie over de al-of-niet be
gaanbaarheid van de grote wegen.
heel blik:
f2.10
half blik:
f 1.10
MB mSés mUk aZa aZa «Zft
•J* ^1^ PW PJ*
Onder zulke omstandigheden blijft
men het beste veilig thuis en laat de
auto 'n de garage. Wij besloten echter
in het hartje van deze barre winter
een tocht van 350 myl te maken om on
ze zoon op te zoeken die in het najaar
bij de Jezuieten was ingetreden. Het no
viciaat ligt verstopt tussen de meren en
bossen in Minnesota, ver van stad, sta
tion of vliegveld en de enige manier om
het te bereiken is per auto. We waag
den het er maar op.
Onze oude Ford is een stationwagon,
speciaal geconstrueerd voor families
die van sport en kamperen houden en
hun rommel makkelijk in een ruimte
achter de banken willen laden. Die
zelfde ruimte, plus de neergeklapte ach
terbank dient ook als twee-persoons
slaapplaats. Toen we vertrokken was de
bergruimte ten dele gevuld met hand
bagage, een mand proviand, een mand
appels voor de paters, dekens, kussens,
een schaakspel en materiaal om ons uit
de sneeuw te baggeren indien zulks no
dig zou zijn. Dit laatste bestond uit een
emmer zand, een spade en kettingen.
Het leek overdreven veel voor een tocht
van drie dagen, maar Minnesota in het
hartje van de winter is in staat van
sneeuw-beleg.
Wij vertrokken op een avond vol goe
de moed en de eerste honderd mijl wer
den zonder incidenten afgelegd. De naeht
werd in een motel doorgebracht. De mo
tels zijn hier sinds de oorlog als padde
stoelen uit de grond gerezen. Men vindt
ze langs alle wegen, in alle graden van
comfort, luxe en prijzen.
De volgende morgen reden we vroeg
weg, in de hoop voor twaalf uur ter
plaatse te zijn, maar de wegen waren
met ijs bedekt en we konden niet har
der dan 25 of 30 mijl rijden. Het land
schap was veranderd; het mooie heu
velachtige bouwland met de enorme
boerderijen was verdwenen. Het was
vlak en öde, slechts onderbroken door
kleine stadjes, waarvan je je afvraagt
hoe ze ooit zijn ontstaan. De Noord-
Amerikaan heeft geen gevoel voor
schoonheid en geen behoefte aan schoon
heid. Zijn stadjes en dorpjes zijn lelijk,
zijn huis en tuin ongezellig. Een typisch
Amerikaanse straat bestaat uit een rij
kale huizen met een kaal grasveld er
voor. .Decor ontbreekt te enenmale
heggen en hekken zijn er niet. Je weet
nooit waar de grens van je grondbezit
is, totdat je ruzie krijgt met je buur
over een omgewaaide boom. Struiken
en planten zijn schaars, bloemen nog
schaarser. Als je een tuin vol bloemen
ziet, blijf je stilstaan en zegt: „Look
how pretty!" Als je in Holland voor
iedere tuin met bloemen zou blijven
stilstaan, zou je nooit thuis komen. Bo
vendien zijn in Amerika alle huizen van
hout en de architectuur is stijlloos.
Een lelijk houten huis is lelijker dan
een lelijk bakstenen huis. Baksteen
verdoezelt, maar hout kan eerlijk zijn.
Nu moet ik onmiddellijk verklaren, dat
er een grote verandering ten goede
langzaam, heel langzaam aan het door
breken is in architectuur en woning
inrichting. De jonge intellectuele Ame
rikaan heeft een veel meer gecultiveer
de smaak dan zijn ouders. Maar over
het hele land zijn de intellectuelen nog
met een lantaarntje te zoeken.
We waren nu in het midden van de
staat Minnesota en dat is het land van
de meren en de bossen. Onze tocht ver
liep verder zonder moeilijkheden, behal
ve dat we een keer op een smalle weg
in de sneeuw bleven steken. Hoe onze
twee jonge zoons en mijn man ook
werkten om de wielen vrij te graven
en er zand omheen strooiden, er was
geen beweging in de auto te krijgen.
Totdat we geholpen werden door een
groep vossenjagers die op sneeuwschoe-
nen door de velden kwamen aanschui
ven. Met vereende krachten kwamen
we weer in het gebaande spoor; ze hiel-
mijn man, „dat je niet met je mond vol
mag praten?" Nee, dat je Njew moet
zeggen inplaats van Noew (de Ameri
kaanse manier om „New" uit te spre
ken) en Because inplaats van Becaase.
„Onder het middagmaal moet je op
een katheder staan en hardop voorle
zen. Als je een foute uitspraak maakt
roept de docent: „Repetate", en dan
moet je de zin overlezen. Als je dezelf
de fout maakt roept hij weer: „Repe
tate", totdat je ontdekt welk woord je
fout hebt gezegd.„Boy, you don't make
that mistake again." „Is het eten goed?"
„Reuze goed! Op de feestdag van een
Jezuïeten-heilige krijgen we ieder een
pond biefstuk; gewoon geweldig." Er
moet iets op mijn gezicht gestaan heb
ben wat hem er gauw aan toe deed
voegen: „Don't worry Mam, twee keer
in de week krijgen we aan het ontbijt
bruine bonen <m als we 's middags hon
ger hebben krijgen we een stuk droog
brood." Ik slaak een zucht van verlich
ting, want dat pond biefstuk zat me een
beetje dwars.
Hij leidt ons door de gedeeltes van
het gebouw, waar het publiek mag ko
men: de kapel, de eetzaal en het sou
terrain, waar de kleine kapellen zijn,
de gymnastiek-zaal, het domein van
brother tailor, brother barber en brother
carpenter. Er zijn ook een pingpongka-
mer en een „hobbykamer."
Na de rondgang worden we op kof
fie en koekjes genodigd en krijgen we
ruim gelegenheid te constateren, dat
onze zoon al een ferme stap heeft ge
zet op de harde weg van zelfverloo
chening. Hij passeert de schalen ge
vuld met ronde koekjes, vierkante
koekjes, bruine en gele koekjes, grote
en kleine koekjes zonder zich zelf te
bedienen. Met bedriegende achteloos
heid. Het is bijna abnormaal voor een
achttienjarige en ik kan daardoor zelf
geen koekje door mijn keelgat krijgen.
We maken kennis met de novicen-
meester. We kjjken elkaar aan met
meer dan beleefde belangstelling., In
zijn ogen staat duidelijk te lezen: dus
dat zijn de mensen, die hem gevormd
hebben! In onze ogen leest hij waar
schijnlijk: dus jij bent de man, die een
Jezuiet van hem gaat maken! De no-
vicenmeester vertelt ons dat aanstaan
de zomer de novicen in een Indianen-
missie zullen gaan werken. De tweede
jaars novicen als catechisten, de jonge
broekjes als werklui om de missiege
bouwen op te knappen. Hij neemt af
scheid en zodra hij de deur uit is zegt
mijn zoon: „Dad, can I drive the car?"
We stappen allemaal in de auto, „toog"
aan het stuur en met een verheerlijkt
gezicht rjjdt hij rond en rond het park.
Om vijf uur gaat een bel en alle be
zoekers moeten verdwijnen. We nemen
afscheid en rijden weg. Voordat we de
laatste bocht omgaan kijk ik nog een
maal om en zie hem met een sprong
van het bordes terug in zijn hemel be
landen, een hemel van bidden en zwij
gen en bruine bonen aan het o-itbjjt en
geen chaufferen, geen meisjes, geen luie
stoelen, geen bioscopen, zelfs geen kran
ten of tijdschriften. Alles wat een niet-
katholiek tegennatuurlijk zou noemen
voor een normale jongen van achttien
jaar.
Hij is vijf jaar op een neutrale school
geweest. Zijn katholieke familie heeft
hij nooit ontmoet. Voor zijn protestantse
familie heeft hij (en terecht) een bijzon
dere genegenheid. Hij draagt een oude
Hugenoten-naam. Zijn stamboom gaat
terug tot vóór de St.-Bartholomeusnaeht
en zjjn familie heeft er zich altijd op be
roemd, dat de naam nooit door een paap
is „bezoedeld."
Totdat zjjn vader met de traditie brak
en zelf paap werd. En een paapse
vrouw nam. En paapse kinderen had.
Waarvan er een Jezuiet wordt.
En zo gebeurt het, dat zijn protestant
se tantes, die bang zijn dat hij honger
lijdt daar tussen de meren, en die hem
geregeld dozen met koekjes sturen, die
trotse Hugenoten-naam moeten „be
zoedelen" door te adresseren aan „St,
Bonifacius Jesuit College". Waarmee ai-
weer bewezen wordt, dat de Bijbel ge
lijk heeft, want daarin staat: „mijn we
gen zijn niet uw wegen, zegt de Heer."
CILIA AMIDON
I Advertentie)
ontwerp
A.D.Copier
.op een groot meer stonden auto's en bij
pen
lej
Schrijf voor foto's en prijzen naar:
Eschenbach International, Hilversum
zelfs de kettingen om de banden
eggen, een vuil koud karwei, maar met
kettingen om de banden kun je vrijwel
overal doorheen.
Het noviciaat heeft zijn eigen loka
le wegenkaart en we waren nu zo dicht,
bij, dat we de Jezuïetenkaart volgden
in plaats van de kaart van Minnesota.
Onze spanning steeg, wie zou het het
eerst zien; hoe zou het er uitzien?
Maar onze aandacht werd door een
ander typisch noord-winters gezicht
afgeleid. Op een groot meer stonden
de auto's geparkeerd als op een par
keerterrein en bij iedere auto was een
tentje en in ieder tentje was een hen
gelaar en iedere hengelaar had een
hengel. En iedere hengel had beet?
Tja, dat weet ik niet. Het aas hing
in ieder geval via een gat in het ijs
in het bereik van de vissen.
We kwamen op een smalle weg en
daar lag het gebouw, een zakelijke
structuur van geel baksteen, in het mid
den van een open besneeuwde vlakte.
We hoefden niet aan te bellen. De wijde
glazen deuren waren open en gaven toe
gang tot een wijde gang met veel open
deuren. Iemand kwam op ons toe,
iemand in een slobberige toog en met
veel te kort geknipte haren en zei:
„Wat zijn jullie laat! Ik heb uren op
jullie zitten wachten". Deze zeer on
emotionele verwelkoming werd op de
zelfde toon beantwoord en we werden
al lachend, pratend, plagend naar een
spreekkamer geleid. Onze novice ging
onmiddellijk in een van de leunstoelen
zitten. „Neem me niet kwalijk," zei hij,
„maar ik heb vanaf september alleen
maar op harde stoelen gezeten. Dit is
mijn enige kans."
Het leven van een Jezuïet-in-wording
is er een van studeren en mediteren,
onderbroken door twee uur recreatie en
een paar uur gewijd aan lichamelijke
arbeid. De novicen worden geschoold,
zoals kinderen in een beschaafd gezin
worden geschoold; omgangs- en tafel
manieren worden streng gecontroleerd,
de uitspraak van het Engels wordt con
stant gecorrigeerd. „Oh", zegt mijn zoon
„dat is zo moeilijk!" „Wat," vraagt
iedere auto was een tentje, en in ieder tentje was een hengelaar, en iedere
hengelaar had een hengel
Soeur Sourire, de Belgische novice legt haar inspiraties vast.
Soeur Sourire is in België en Frank
rijk op weg naar een sensationeel
platensucces. Thans zijn de chan
sons van deze onbekende novice in
Nederland verkrijgbaar. (Philips Soeur
Sourire, 33 en 45 toeren). Het ziet er
naar uit, dat het bij een beperkt aantal
opnamen zal blijven. Zuster Glimlach
zal over enige tijd immers naar de mis
sie vertrekken en voor haar is er niets
belangrijkers dan haar taak daar met
al haar krachten te vervullen. Geen
televisie-uitzendingen en buitenlandse
tournees voor haar; ze zal blijven wie
zij is: een onbekende religieuze van de
orde der Dominicanessen.
het klooster van de Dominicanes
sen in Fichemont even voorbij Brus
sel krijgt men niet meer van naar te
zien dan haar witte novice-sluier. En
desnoods haar gitaar, die ze „Zuster
Adèle" heeft genoemd. Ze schijnt 27
jaar te zijn.
Het verhaal van haar succes is al
(Advertentie)
De Westduitse deel
staat Württemberg
heeft onlangs een
zelfportret van
Rembrandt aange
kocht, waarvoor 3%
miljoen mark moest
worden neergeteld.
De aankoop heeft
aanleiding gegeven
tot felle discussies,
omdat sommige
kunstkenners van
mening zijn, dat het
portret vals is. Han
dige zakenlieden
hebben naar aanlei
ding van de grote
publiciteit rond deze
zaak een leren Rem-
brandt-baret gelan
ceerd. Tussen repro-
dukties van het por
tret wordt in de
Württembergse win
kel druk gepast.
THEEHANDEL
HET KLAVERBLAD
(Van onze handbalmedewerker)
HAARLEM, 27 maart Twee resul
taten van afgelopen weekeinde hebben
duidelijk gemaakt, dat de kaarten in
de handbalafdeling Haarlem en omstre
ken voorlopig nog niet geschud liggen.
Wie op het ogenblik gerechtvaardigde
aspiraties koestert op een kampioen
schap, zal met tegenvallers rekening
moeten houden. Daar kunnen De Blin
kert 2 (eerste klas) en IJmond 3 bij de
heren van meepraten. Eerstgenoemde
boog het hoofd voor Tonegido en de
IJmonders stelden wel opvallend teleur
met een nederlaag tegen het zeer laag
geklasseerde Zandvoortmeeuwen 2. Van
de katholieke teams werd ADO 2
IEV overklast, HBC wees DSO
en TYBB
heren
2 versloeg mond 3. BU
won AOG van Concordia 3.
door
terug
de
Een totaal verzwakt AIDO 2 de
drie beste speelsters plus de keepster
moesten in het eerste team uitkomen
was in de eerste klas dames geen
partjj voor een onder normale omstan
digheden al beter IEV. Hoe sterk de
bezoeksters wel waren, blijkt uit het
feit, dat de inval-keepster van ADO 2
uitstekend op dreef was. Concordia
speelde niet en daarom kon Full Speed
van de gelegenheid gebruik maken via
een overwinning op Rapiditas (5-1) zijn
achterstand flink te verkleinen, zoals
uit deze stand blijkt: Concordia 10-16,
Full Speed 9-15, Rapiditas 9-13. TYBB
8-8, IEV 9-8, Conc.-Hi 8-0 ADO 2 9-0.
2 verl. punt.
In de tweede klas stond de voor de
bezetting van de laatste plaats be
langrijke wedstrijd tussen DSO en
HBC op het programma; een span
nende ontmoeting met weinig doelpun
ten, die de Heemstede - Berkenrode-
Combinatie ternauwernood in haar
voordeel besliste (1-2). De stand:
Blinkert 2 9-13, IJmond 2 9-10, Con
cordia 2 10-10, Samen Een 8*8. DSO
8-6, HBC 8-5.
De grote „botsing" in de derde klas
tussen Full Speed 2 en De Blinkert 3
met als inzet verbetering van de posi
tie bovenaan de ranglijst, heeft toch
wel meer krachtsverschil te zien ge-
feven dan vrij algemeen mocht wor-
en verwacht. De bezoekers zegevier
den met 0-5. Ongemeen spannend was
de krachtmeting Rapiditas 2—Zandvoort
meeuwen; een strijd, die het team uit
de badplaats hoogst eervol met slechts
1-0 verloor. IJmond 3 en TYBB 2 ont
liepen elkaar eveneens weinig. De
Haarlemse dames sloten deze ontmoe
ting met een positieve score van 2-3 af.
Rapiditas 2 9-13, Blinkert 3 7-12, Full
Speed 2 9-11, Z'meeuwen 5-4, TYBB
2 7-3 Concordia 3 8-3 IJmond 3
7-02 verl. punten.
Dat een bal soms vreemd „van hand
tot hand" kan gaan, is gebleken in de
gauw bekend geworden. In '59 kwam
zij in het klooster aan. Ze zong graag
en tijdens de recreatie hoorden haar
mede-zusters haar graag. Ze maakte
ook zelf liedjes en die maakten de
meeste indruk als er meisjes in het
klooster op retraite kwamen. Het zou
een aardig idee zijn als een grammo
foonplaatje met die liedjes als herinne
ring kon worden meegegeven aan de
retraite-meisjes. Moeder-overste reed
op zekere dag met de zingende novice
naar de opnamestudio van Philips in
Brussel en vroeg of er van de bedjes
vijfhonderd plaatjes gemaakt konden
worden. Het kon; of de eerwaarde zus
ter maar wilde beginnen. Binnen enkele
minuten was het personeel in de studio
hoogst vertederd en onder de indruk.
De eerste reacties van buiten waren
voor de Philips-mensen aanleiding met
moeder-overste eens ernstig te praten.
Men wilde in een eerste oplage van
50.000 exemplaren de platen in de han
del brengen. Men zou de opbrengst aan
auteurs- en vertolkingsrechten" uiter
aard aan het klooster afstaan. Moeder
overste zag hier een welkomé bijdrage
voor de missie in, maar eiste contrac
tueel, dat de zingende zuster onbekend
zou blijven. Ook mocht men geen foto's,
althans niet van haar gezicht, versprei
den. Philips accepteerde dit en kwam
voor de dag met de schuilnaam- Soeur
Sourire, Zuster Glimlach.
De publiciteit heeft Soeur Sourire niet
helemaal ongemoeid gelaten; men is uit
binnen- en buitenland met complete te
levisieploegen aan de kloosterpoort ge
weest, maar de zuster-chansonnière is
toch de onbekende met de novice-sluier
gebleven.
De liedjes van Soeur Sourire herin
neren aan vrolijke trekkersliedjes. Ze
passen niet in de grote Franse chan
sontraditie, want ze pretenderen niets
literairs. Ze zijn ook niet zo moedwillig
getuigend als de liedjes van Père Du-
val, hetgeen bij de zoveelste herhaling
ook wel onuitstaanbaar zou zijn geweest.
Nee, het is wat vrolijkheid van levens
lustige vrouwen uit de refter. Men hoort
heel luchtige en zachte spot in .Fleur
de cactus", het jonge zustertje, dat in
de ogen van de novicenmeesteres een
nog verre van volmaakt wezen is een
stekelige bloem in het huis van God.
Het liedje „Résurrection" is een aar
dige grap als na het Einde der dagen
de grote figuren uit net Oude Testament
en die uit de wereldgeschiedenis met
elkaar geconfronteerd worden. De
meeste andere liedjes zijn eenvoudige,
zuiver klinkende lofzangen op het
schone en het goede in de wereld, en
„Dominique" bezingt op een bijna kin
derlijke manier de H. Dominicus, de
grote ordestichter van Soeur Sourire.
Het vleugje poëzie, de vaart en onbe
kommerde stemming maken de chan
sons aantrekkelijk. En Soeur Sourire
kan inderdaad erg aardig zingen
He. S
eerste klas heren, waar De Blinkert 2
uiteraard als favoriet van start ging
tegen het op bezoek zijnde Tonegido. De
zaken pakten echter anders uit, want
laatstgenoemde toonde zich aanmerke
lijk beter op dreef: 5-10. IJmond 2 gaf
Rapiditas 2 flink partjj, maar het kon
een nederlaag toch niet ontlopen (7-10).
Nu luidt de stand:
Z'meeuwen 8-14, Blinkert 11-11, Rapi
ditas 2 7-8, Tonegido 7-6, IJmond 9-3.
Ook de tweede klas heeft een opmer
kelijke uitslag opgeleverd. Afgaande op
de standenlijst moet het toch een sur
prise van de eerste orde worden ge
noemd, dat Zandvoortmeeuwen 2 tegen
IJmond 3 zowel verdedigend als aan
vallend zijn mannetje stond en dit be
nadrukte met een zwaar bevochten zege
van 9-10. De ontmoeting tussen Concor
dia 3 en AOG leverde het Alkmaarse
team een zege (4-8) op. Alkmaar lever
de zeer verdienstelijk werk met een
overwinning op het hoger geklasseerde
Rapiditas 3: 6-3. Tenslotte hielden
AVA en AHY elkaar in evenwicht (4-4).
IJmond 3 10-16, Blinkert 3 10-15. AHV
7-11, Rapiditas 3 9-8, AVA 4-7, Alk
maar 3-2, AOG 4-2, Z'meeuwen 2 7-2,
Concordia 3 9-2, IJmond 4 3-1.
Grote, gave, glanzende korrels
van de allerbeste soort droog
kokende rijst.
Echte Gelderse ham, door onze
vakman zorgvuldig geselec
teerd. Een kwaliteit die alleen
in de allerbeste slagerijen te
koop Is.
(Advertentie)
Prachtige, hardt, 1a kwaliteit
uien.
Zaa speciale kruidensoorten,
in da juiste onderlinge verhouding,
zorgen voor de bijzonder fijne smaak.
verkrijgbaar: mooi
rijsttafel-recepten boekje.
V raap Uw winkelier, of stuur
briefkaart gefrankeerd met
36 Ct. aan Ccnimex fiaara
f ~r et dappere snijdertje van vroe-
I—I per met zijn karakteristieke
A A zit kruislings boven op de tafel
bestaat alleen nog maar in de
verhalen. Deze hebben er toe bijgedra
gen, dat wij ons de kleermaker voor-
stelleè als eèn beetje ondermaats man
netje, meestal een tikkeltje gebogen,
dat bij slecht licht tot diep in de nacht
moest zitten pikken om een schamele
boterham te verdienen.
De maatkleermaker anno 1962
overgebleven na een natuurlijke selec
tie toen bij het verdwijnen van de tex-
tielschaarste jaren na de oorlog de
klant kieskeuriger werd, terwijl tege
lijkertijd het confectie-pak meer in
zwang kwam, is een uiteraard goedge-
klede heer die, zoals wij tijdens een
manifestatie van de Stichting Maatkle-
dingshows konden waarnemen, uitste
kend in staat is zijn eigen produkt aan
het publiek te tonen. Niet alleen is hij
in de loop der jaren van op de tafel aan
de tafel gaan zitten, maar tegelijk stel
de hij zijn tot nu toe gesloten huis open
om het te laten fungeren als winkel
waarin hij naast het eigen ambachte
lijke werk ook de nodige accessoires
en dikwijls nog geconfectioneerde kle
ding als regenmantels en sportcombina-
ties aan de man brengt. Er gaat jaar
lijks gemiddeld een tweehonderd mil
joen om in de vierduizend aldus op
gebouwde bedrijven.
Ondanks het feit, dat modern ge
reedschap hem het werken vergemak
kelijkt, heeft hij het in verhouding
toch niet gemakkelijker dan zijn voor
ganger. Dat komt onder andere door de
uit Amerika overgewaaide behoefte
aan „leisure wear", die wordt vervaar
digd uit uiterst fragiele stoffen, als
combinaties van wol met zijde of van
wol met geitenhaar. Deze stoffen stel
len hoge eisen aan de maker; ze geven
onbarmhartig alle feilen weer zowel
van het figuur als van het binnenwerk.
In de vakwedstrijden, die jaarlijks door
genoemde Stichting worden uitgeschre
ven om het vakpeïl op te voeren en
de jongere collega's te stimuleren, krij
gen produkten van deze stof gemaakt
twee punten extra „wegens onhandel
bare lichtheid". Ook strepen, ruiten,
jacquette-, smoking- en rokcostuums
komt men met respectievelijk één, twee
drie of vier punten tegemoet.
Het gaat de moderne man goed, hij
Vaart wel en ziet er welvarend uit,
hetgeen de maatkleermaker weer dient
te camoufleren. Vandaar dat de mode
voorschrijft rustige kleuren als bruin,
blauw en grijs en kleine onopvallende
dessins (krijtstreepjes, puntjes en vis
graat jes). Ook de coupe is duidelijk
bedoeld om de man minder te laten
schijnen dan hij is d.w.z. wat zijn ge
wicht betreft. De revers zijn lang en
smal, hoewel iets breder dan vorig
jaar en de taille-aanduiding minimaal
onder een enigszins brede borstpartij. De
voetwijdte van de pantalon met of zon
der zoom varieert van 42 tot 46 cm,
dat is dus iets wijder dan vorig jaar.
Op de mouw zien we twee of drie klei-
ve knoopjes met knoopsgaten, hetgeen
door de kleermaker wel doktersmouw
Wordt genoemd, doelend op de oor
sprong van deze sluiting, die de dokter
moest helpen vlug en grondig de mou
wen ov te stropen om zijn handen
dit de mouwen te kunnen steken.
Het colbert kan zowel met één rij
«Is met twee rijen knopen sluiten. Ver
der komt het vest weer meer in de
belangstelling. Met het toenemend ge
wicht der heren neemt dat der stoffen
af. Deze vergelijking gaat ook op voor
de levensduur, die aer heren neemt
namelijk toe en die de- stoffen aj.
Onze grootvaders deden gemakkelijk
vijftien jaar met een winterjas die 900
1000 gram per strekkende meter kon
wegen. De winterjas van nu weegt wel
a 400 gram per meter minder. Men
daar, afhankelijk van het gebruik,
drie tot vijf jaar netjes mee.
De hyperlichte stof van wol met zijde
°f mohair weegt niet meer dan 300 gram
£ez meter. De toevoeging van zijde
houdt uit deze dunne stof wat langer
de kreukels weg, maar dat wil nog niet
zeggen, dat men geheel smetteloos op
een snikhete dag zijn auto kan verla-
•eh, nadat men enige uren op een met
plastic beklede bank achter het stuur
deeft gezeten. Wie het koel wil hebben
zal deze luxe dus met dit kwade onge-
ctcf moeten betalen.
G. S.-de W.
Wat doet deze man op de vrouwen
pagina? Zijn costuum tonen. Het is
licht van gewicht en er op uit het
gewicht van de drager te camou
fleren.
