AARDIG OM
TE ZIEN
BLAUW WIT JAAGT
TEVERGEEFS OP DE
GENADESTOOT: 1-1
Feijenoord trotseert
vijandigstadion
De Kubber „coacht55 DWS-A
naar mentale triomf
Van Hïltens blunders voor
De Volewijckers funest
Burgemeester
loot voor
Amsterdam
de Intertoto
Rapid JC zit nu hulpeloos
in de degradatie-klem
EEN DOELPUNT BRENGT
ENSCHEDE DE WINST
9 APRiL 1%®
PAGINA 7
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 9 maart
Blauw Wit's praeses Wim van
Asselt, zondagmiddag gastheer in
het Olympisch Stadion voor het
bezoekende Feijenoord, is na af
loop de Rotterdamse kleedkamer
Uitgezet. Hij stapte er met de beste
bedoeling binnen op de misschien
^el meest dramatische momenten
Uit Feijenoord's roemruchte ge
schiedenis. „Of de heren nog con
sumpties wensten", klonk het gul.
De hoofden van de aanwezige
Feijenoorders stonden allesbe
halve naar consumpties. „We zijn
in vergadering met de spelers",
kwam het bitse antwoord en
achter de heer van Asselt werd de
deur met een wild gebaar in het
slot gedraaid. De „grand-man"
Kieboom deelde in dit Rotter
damse onderonsje met bewogen
stem het harde vonnis mee, dat de
K.N.V.B. over zijn club had geveld.
Het was hem op schrift overhan
digd na afloop van de wedstrijd,
als een absoluut dieptepunt van
het bezoek aan de hoofdstad, dat
de landskampioenen nog héél lang
zal heugen. Het begon met een
dure nederlaag in de loterij van
de Intertotofinale, zette zich voort
in het gescandeerde „boe-geroep"
van het Amsterdamse publiek
tijdens de begroeting op het mid
denveld, vervolgens de strijd zelf
waarin het gelijke spel van 11
wél heel moeizaam werd veroverd
en tenslotte dan de brief van de
bond.
Mentale injecties
Coentje „jennen"
X. V<: «wy
"*ii'SP
Forbes Carlile, de 40-jarige fysio
loog uit Sidney, is de man die
bijna vier jaar geleden zei:
Geef mij zes maanden Cockie
Gastelaars en ik maak van haar het
eerste meisje dat de honderd meter
onder de minuut zwemt".
Zaterdag heb ik Forbes Carlile en
zijn vrouw Ursula mogen begroeten.
Zij kwamen uit Australië vliegen en
zullen zich voorlopig voor een half
jaar met de Nederlandse zwemsport
bezighouden. De afspraak is dat ze
hier in ieder geval tot na de Euro
pese zwemkampioenschappen blijven.
Nu was de atletische, gebruinde we
tenschapsman niet zo beslissend in
zijn uitspraken. Hij streek eens over
zijn dunne borstelhaar en glimlachte:
„Verwacht nu niet dat ik in de ko
mende maanden een paar nieuwe
wereldrecords eruit sleep."
Wat mogen wjj dan wel verwachten
van de befaamde coach van John Da-
vis en Dawn Fraser, van Ilse en
Jon Conrads? De man voor wie de
K.N.Z.B. een slordige twintigduizend
gulden op tafel legt? De man ook die
door een aantal Nederlandse zwem-
trainers met voortreffelijke papieren
met schele ogen wordt aangekeken.
Met Fejjenoord van de laatste weken
heeft het moeilijk, dat is duidelijk. De
opmars-zonder-genade naar het pro
longeren van de landstitel is al lang
afgebroken. Het kost de in hun nor
male doen zo slagvaardige Rotter
dammers thans de grootste moeite om
'n de duels met hun tegenstanders
Overeind te blijven. Het vergt van hen
de grootste ijver en volharding. Het
SÖn vooral de achterspelers, die deze
IJver en volharding kunnen opbrengen,
he niet grote, maar toch voor het ver
loop van deze competitie uiterst be
langrijke winst, die uit de laatste wed-
strilden werd behaald, moet vooral op
haam van Feijenoord's afweerlinie
gorden geschreven. Tegen Blauw Wit
heeft deze linie haar grote kracht be
vestigd. Met eindelijk weer eens de
Volle steun van het publiek in de rug,
?Üh „de Zebra's" in een wilde storm
loop Feijenoord te lijf gegaan, hebben
gevochten met heel de inzet van
hun kunnen voor die ene kleine kans
die hen nog restte. Zij hebben geat
taqueerd met de moed der wanhoop,
Vfjjwel de gehele wedstrijd lang. Met
^helle, verrassende combinaties langs
de vleugels, met korte, flitsende aan-
Valsstoten door het midden rond de
centrale figuur in de spits: Willem
fjleijenberg. Feijenoord heeft soms
ulet onfortuinlijk de aanvalsgolven
,a.6t hoofd geboden. Zijn stoere verde
lgers schuwden de „body-check" niet en
Cjaren meester in felle, slopende tackles,
r^har het bleef voor hen net zo goed
hfitnen als geven en dat heeft van het
?Uel, dat zich in hoofdzaak voor het
tj>el van Piets Graafland afspeelde,
n keihard, maar sportief gevecht
6eïftaakt.
„Vooraf in de bestuurskamer is het
i' van Blauw Wit „mentaal geïn-
in uerd" met strijdlust, alles gedaan
I?. "et kader van die ene laatste kans.
rjauvv Wit heeft ook als zodanig ge
loeid, ijverig, strijdlustig, doch al-
en niet erg gelukkig in de afwerking
„'jh de aanvallen. Het doelpunt dat
k a.Uw Wit in de tiende minuut luid-
ei„ bejubelde was ook bepaald geen
has n fabrikant. De halfspeler Bennaars
Ver onSewild 'n alleszins houdbare schui-
tj.A Van Bleijenberg een andere rich-
rt.f. gegeven, precies die, waar de
i;ir, ,an Pieters Graafland met geen
gelijkheid bij kon. (1-0). Het net
ijl jy00rde" de openingstreffer, die
Het foverigens wel verdiende,
zijn w.as fel van leer getrokken met
renViermansvoorhoede, waarin Spa-
«Pil i? duidelijk achter bleef, maar
half* ughes, back Petterson en de
aain.it. Koers herhaaldelijk voor
"Vullmg zorgden.
rtT®e aanvallen, die Feijenoord on-
daTa:m' strandden op de Amster-
j-pfus® verdedigers, die op hun beurt
|t krimp gaven en met de goede
ha „ui. van Sparendam zelfs onge-
Blnif°a.ar leken. Een misverstand
buit=W f dacht ten onrechte aan
twi,„(?sPel ?al' Bouwmeester in de
aan ?te ruihuut de kans om rustig
da v, eS£en- De kleine man uit Bre-
harri ?utte de kans en joeg de bal
vino-ont gs de vertwijfeld grijpende
gertoppen van Conrad in het net.
EeïnTJ rekende dat Feijenoord nu
oerin?lre^rd werd en doorging, kwam
toon ®en uit. Blauw Wit bleef de
Voor aangeven en zette zich schrap
een onstuimig offensief. De rust
was slechts een onderbreking hier
van. Want nauwelijks had de uitste
kend leidende scheidsrechter Mar
tens het sein der hervatting gege
ven, of Blauw Wit drong opnieuw fel
aan. De linie Kerkuim-Kraay-Veld-
hoen wankelde, maar dat was niet
voldoende. Zelfs een opgelegde kans
voor Bleijenberg, die alleen op doel
man Pieters Graafland afstormde, le
verde geen doelpunt op. De Rotter
damse keeper stuitte Bleijenberg op
koelbloedige wijze.
De achterhoede hield het en uit de
moed die de Rotterdamse aanvallers
daaruit putten, kwamen enkele tegen
acties voort, uit een waarvan Bouw
meester de bal na een voorzet van Mou
lin hard tegen de Amsterdamse doel-
lat kopte. Het laatste woord was echter
weer geheel voor Blauw Wit, dat nog
eenmaal de krachten bundelde, een
massale slotaanval van alles of niets
met enorme schoten van Sparendam,
Bleijenberg en Koeman, door Pieters
Graafland niet zonder hulp van zijn
backs en de paal gekeerd. De 52.000
op de tribunes hebben het alles met
verhitte konen gadegeslagen. Vele Am
sterdammers onder hen toch ook met
een groot gevoel van teleurstelling. Ze
hadden hun kelen niet gespaard, met
het massale „boe-boe" geprobeerd
Feijenoord's moreel te ondermijnen.
Moulijn, die vrijwel alle duels' van
back Petterson verloor „gejend"
met een treiterend langgerekt
„Coeéééén" en zo meegewerkt aan de
trieste Rotterdamse ervaring van deze
middag.
IIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIHilMllllllimiHIMIlIHlIHHHtiHHIIttllllUII
Heel Feijenoord moest in de stormach
tige laatste minuten van de wedstrijd
tegen Blauw Wit in de verdediging. Ver
ward waren de situaties voor het doel
van Pieters Graafland. Het beslissende
doelpunt bleef echter uit (links boven).
Eén keer, in het begin van de strijd,
was Pieters Graafland echter kansloos
(rechts boven). Voor de wedstrijd leed
Feijenoord echter een nederlaag. Burge
meester Van Hall wees toen, met het
lot, Amsterdam aan voor de intertoto
finale AjaxFeijenoord.
'lllllllilHUIIIHIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIItllllllllllllllllllllUlllltllllHIHHIIIIIIIllltllllllllllIllllllllllllllllllMlllllllllltllMIIIIIIIII
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 9 april Bijzonder
fel voor zijn kansen vechtend heeft
DWS-Amsterdam, in een strijd vol
sfeervolle hoogtepunten, met 5-3 De
Volewijckers de punten afhandig ge
maakt, die het nodig had om zich
boven de „fatale" streep te kunnen
handhaven. Vijfmaal schoten De Oude
en zijn secondanten raak op het doel
van De Volewijckers. Vijf doelpunten
als resultaat van een verdedigende
tactiek, die echter nooit zoveel succes
had gehad wanneer het doel van De
Volewijckers was verdedigd door een
minder zenuwachtige en traag re
agerende doelman als Van Hilten.
Vooral in de tweede helft, toen De
Volewijckers vrijwel constant storm
liep op de stevige vesting van DWS-
Amsterdam, ontnamen zijn blunders de
ploeg alle zelfvertrouwen. Drie doel
punten van DWS-Amsterdam had hij
zeker kunnen voorkomen. Een eenvou
dig rekensommetje leert ons dan dat
De Volewijckers en niet DWS-Amster
dam als overwinnaar uit de strijd was
gekomen.
Maar dat gaat nu ook weer te ver.
De ploeg van De Volewijckers was als
geheel schuld aan een veel grotere
fout. DWS-Amsterdam speelt van
„huis uit" verdedigend, het laat de
tegenstander komen en wacht op het
juiste ogenblik waarop het met een
flitsende aanval zijn slag kan slaan.
Het was de jongens ingeprent, maar
in de hitte van de strijd sloegen zij
alle raadgevingen in de wind. Hun
aanvalsdrift liet hen in de val lopen
die DWS-Amsterdam zo kundig had
opgezet. En hoewel zij, de lichtgewich
ten, minder last hadden van de moe
rassige grond en ook de sterke tegen
wind aan hun laars lapten, werd die
Schenkel, de rechtsachter van DWS-Amsterdam was voor de aanvallers van De
Volewijckers een groot struikelblok op weg naar het door Heeres zo schitterend
verdedigde doel. Ook hier struikelen Polak, op de grond, en „moddermannetje"
Looyen over hun oude ploegmakker.
ongehoorzaamheid mét de .blunders
van Van Hilten funest.
Daarmee is dan niets te kort gedaan
aan de prestatie van DWS-Amsterdam.
Dat de mannen van De Oude juist in
de herrie van het Mosveld het hoofd
koel wisten te houden en genadeloos
Volewijckers' fouten afstraften, is een
punt in hun voordeel. De overwinning
op De Volewijckers betekende ook een
overwinning op zichzelf, op hun eigen
mentaliteit, die bepaald zwak was de
afgelopen weken.
Joop de Kubber, jarenlang zelf een
steunpilaar van de ploeg, werd za
terdagavond laat per telefoon ge
vraagd voorlopig de leiding op zich
te nemen. Trainer Van der Ende
moest het bed houden. Gretig zei
De Kubber, zo degelijk geschoold in
de Franse prof-regionen, „ja". Hij
wachtte echter met zijn medicijn,
waarvan hij hoopte dat het de men
tale zwakte van DWS-A zou verhel
pen, tot het laatste moment. In het
restaurant van de Bosbaan waar de
spelers gisterenmorgen bijeen kwa
men, werd slechts het telegram van
de zieke Van der Ende voorgelezen:
„In mijn gedachten ben ik bij jullie,
veel succes". Een kwartier voor de
wedstrijd, in de duistere ruimte van
de kleedkamer begon De Kubber zijn
spelers te bewerken. Hij liet het
donderen. Er stond een gevecht om
lijfsbehoud voor de boeg, de con-
sekwenties van een nederlaag waren
zonder meer duidelijk.
DWS-Amsterdam was geladen. Zelfs
een reeds in de derde minuut op
gelopen achterstand kon de DWS-
Amsterdammers niet van de wijs
brengen. Vonhoff, ook volgens een
plannetje van De Kubber, in de aller-
voorste linies betekende met De Oude
en De Kreek een voortdurende drei
ging voor de achterhoede van De
Volewijckers. De voorhoede van de
Volewijckers werd bovendien geïrri
teerd door het uitbundige «oelverdedi-
gen van Heeres. Zelfs in de onmoge
lijkste situaties bracht hij nog redding.
Vooral in het laatste half uur heeft
zijn doel constant onder hevige druk
gestaan. Fors, misschien soms wel
wat al te fors, vormden Niessen,
Schenkel en De Jong toen het eerste
Struikelblok voor De Volewijckers' voor
hoede. Maar waren Boogaard, Kick
en Polak eens zo gelukkig daar voorbij
te komen, dan stond Heeres op zijn
post, zonder bravour, maar niet min
der spectaculair.
Het was voor De Volewijckers zo
hoopgevend begonnen. Een gladde
combinatie over rechts; Kick speelde
de voorzet heel listig met de buiten
kant van de voet en Boogaard had
maar voor het inschieten. Toen trok
DWS-Amsterdam zijn wapens. Een
snelle rush van De Kreek werd door
De Oude met de gelijkmaker bekroond
en een hoekschop van dezelfde De
Kreek bood aan Hoogendorp een niet
te missen kans, toen Van Hilten de
bal helemaal verkeerd beoordeelde,
1-2. De Oude nam twee minuten na
rust nummer drie voor zijn rekening.
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 9 april Het dra
ma van Feijenoord heeft zich zon
dagmiddag in de koffiekamer voor
genodigden in het Olympisch stadion
op bescheiden wijze ingezet. Feijen
oord verloor er de loterij om de plaats
voor de Intertotofinale.
Met heel het gemak en de allure die
hem kenmerkt, leidde de secretaris
van de KNVB, Lo Brunt, de korte
plechtigheid in de koffiekamer in en
schoof vervolgens bedachtzaam met
twee busjes over een van de tafeltjes.
Twee kleine groene busjes, in uiter
lijke kleur en vorm volkomen aan el
kaar gelijkwaardig. In elk busje, zo
deelde de heer Brunt mee, had hij
een briefje gestopt. Op 't een stond;
Olympisch stadion 26 april; 't andere
vermeldde stadion Feijenoord 1 mei.
Da Amsterdamse burgemeester mr.
G. van Hall voetbalenthousiast in
hart en nieren („Het is voor mij een
heerlijke vorm van relax"; was er
wat vroeger voor naar het stadion
gekomen. Door zijn hand zou name
lijk het lot beslissen.
De burgemeester in een licht, real-
British sportcostuum gestoken, com
pleet met splitjes in het colbert, heeft
zich goed van zijn taak gekweten. Zijn
rechter hand daalde onder doodse stilte
van de belanghebbenden omlaag,
cirkelde enige keren aarzelend over de
twee busjes heen om tenslotte ineens,
snel en flitsend het rechtse te pakken.
Mr. Van Hall zorgde voor een daveren
de Amsterdamse voltreffer. Hij „ver
overde" voor het jubilerende Olympisch
Stadion een nieuw evenement, naast het
kleurige spektakel van gisteren en de
komende strijd om de Europacup, nu
ook de Intertotofinale tussen 's lands
grote voetbalrivalen binnen de beton
nen arena. Het „Amsterdam" op de tri
bunes reageerde met een stormachtig
gejuich op deze uitslag. In de koffie
kamer bestelde dr. Hans Tetzner in
alle haast een fles sherry en het glas
werd er op geheven.
De middag begon dus al moeilijk voor
de voorzitter Kieboom. Hij sloeg zich
kloek en moedig door de ouverture
van het grote Feijenoord-drama heen.
,,Ik verlies liever deze loterij dan straks
de wedstrijd" sprak hij rustig en met
dit commentaar zocht hij zijn plaats
op.
Voorlopig was het toen afgelopen. Met
Van Wijk in de hoofdrol volgde een
belegering van het doel van DWS-
Amsterdam, die al spoedig door een
voltreffer van Polak resultaat op
leverde, 2-3. De Volewijckers kwam
nu angstig dichtbij; DWS-Amsterdam
vocht met acht man in de verdedi
ging.
Een uitval via Hollander en Hoogen
dorp bracht de ommekeer. Van Hilten
zocht het zachte schot van Hoogen
dorp, spartelend op de grond, in de
ruimte. Naar een diagonaal schot van
De Kreek stak hij nauwelijks vijf mi
nuten later ook geen hand uit, 2-5.
Daarmee was het pleit beslecht. Het
werd nog een rumoerig slot. De Vo
lewijckers herinnerde zich de knappe
staaltjes die het al eens eerder had
uitgehaald, in het laatste kwartier van
een wedstrijd. Tegen dit verdedigend
zo bekwame DWS-Amsterdam kwam
daar allemaal niets van. Alleen door
een strafschop kreeg de stand nog een
iets plezieriger aanzien.
(Van een speciale verslaggever)
KAALHEIDE, 9 april Rapid J.C.
zit hulpeloos in de degradatieklem;
met voor- en achterpoten. Een van de
laatste manhaftige pogingen het pad
omhoog terug te vinden, is op een
fiasco uitgelopen. Terwijl zegge en
schrijve zeshonderd toeschouwers de
moed hadden kunnen opbrengen de
doodstrijd van hun favorieten togen
het eveneens bedreigde Enschede gade
te slaan, werden de mannen van Rapid
J.C. door een onzichtbare muur tegen
gehouden. De verraste Enschedeërs,
die na het knappe gelijke spel van
woensdag met Feijenoord, hun oranje
shirts weer door de sobere zwarte
hadden vervangen, konden het ook niet
helpen, dat de Limburgers in de eerste
helft vergaten een voorsprong van vier
tot vijf doelpunten te nemen. Zelf nam
Enschede de vrijheid een keer raak
te schieten en daarmee sloeg het zijn
arme rivaal In de klem, waaruit ont
snappen niet meer mogelijk lijkt.
De mijnstreek heeft Rapid J.C. af
geschreven, niet gisteren of de vorige
week. Nee, al heel vroeg in het
seizoen, toen niemand- nog kon voor
spellen hoe de competitie zou uitpak
ken, schuwde de voetbalmassa al de
zondagse gang naar Kaalheide. Het
gebeurde op Zekere dag, dat Ajax de
tegenstander was van Rapid, terwijl
verder in de omgeving van semiprofs
noch amateurs concurrentie te duchten
viel. Men registreerde bij die ontmoe
ting 2700 betalende bezoekers.
Dit volkomen ontbreken van inte
resse, van warme toejuichingen en
veroorzaken. Dat het „droog" bleef,
wa,s nauwelijks te verklaren. Het zat
hem feitelijk niet zozeer in slecht
schieten als wel in de enorme sym
pathie van Vrouwe Fortuna voor En
schede, waarbij doelman Dijckmans
tot de grootste uitverkorenen behoor
de. Kopstoten en knallen van Ri'tten,
felle aansporingen uit een goed ge
vulde „bak" zou betere ploegen dan
Rapid J.C. de nekslag hebben ge
geven.
Men kan zich voorstellen, dat Je
zeshonderd toeschouwers in Kaalheide,
die voor een groot deel „neutraal"
toekeken, niet storend, maar evenmin
stimulerend werkten op de onder
nemingslust van Rapid J.C. Ook dat
went, want de Limburgers voetbalden
met veel overgave en schiepen zich
voor de rust een reeks kansen, die
een regen van doelpunten had kunnen
het enige „paradepaard" van Rapid
J.C., misten hun doel op een haar na
en het was tijdens dit wanhoopsoffen
sief, dat Enschede zich niet geneerde
een van de schaarse uitvallen met een
treffer te bekronen.
Die klap kwam Rapid J.C. niet meer
te boven. In de tweede helft zwoegde
het naar goed gebruik verder voor een
beter resultaat, maar gewillig gaf het
zijn tegenstanders de gelegenheid de
strijd snel te beslissen. Enschede
mocht aantonen, dat het de kwaliteit
bezat om van deze uitgebluste, door
de omstandigheden knockout geslagen
Carlile is lang niet de enige in de
wereld die zich op wetenschap
pelijke basis met de zwemsport
bezig houdt. Maar in ons landje
missen wij zo'n man al heel lang,
ondanks al onze kampioenen en re
cordhoudsters. Niet ongegrond is de
vrees dat de Nederlandse zwemster-
tjes op de duur toch achter zullen
raken op het buitenland. En met
recht ook kan men betwijfelen of de
trainingsmethoden van onze coaches
wel in alle opzichten verantwoord zijn
als men de zwemsport niet alleen
wil zien als het opgepepte mikken op
topprestaties, maar ook nog een keer
als sport, als iets dat heilzaam moet
zijn voor het lichaam.
Menige sportliefhebber koestert een
zekere huiver voor onze zwemsport.
Men hoeft de kampioentjes maar aan
te zien en men kan met deze sport
liefhebbers meevoelen: vaak jonge
meisjes die al het aantrekkelijke en
gezonde van hun leeftijd en hun sexe
missen, laten wjj het maar gewoon
zeggen: meisjes waar geen jongen
graag naar kijkt. Van deze opgroei
ende kinderen worden krachtsinspan
ningen gevraagd die hen lang niet al
tijd goed zullen doen. Urenlang liggen
ze elke dag in het water, en de rest
van de tijd hebben ze nodig om te
eten en te slapen.
En op dit vlak heeft de Australische
heer Carlile zich wel duidelijk uitge
laten, gelukkig. Hij sprak over het
figuur en de gezondheid van het
meisje, die gecontroleerd moeten wor
den; diëten, cardiogrammen, georga
niseerde trainingen ook buiten het
zwembad op wetenschappelijke basis
zijn daarvoor nodig. De heer Carlile
weet wat zwemmen is. Zelf heeft hij
in zijn land menig kampioenschap
veroverd en in '52 heeft hij in Hel
sinki zijn land op de vijfkamp-zwem-
men vertegenwoordigd. Twintig jaar
lang heeft hij zich ook met de trai
ning van anderen bezig gehouden. In
allerlei landen heeft hij wat van de
kunst van anderen afgekeken. Zijn
vrouw Ursula, die hij in het zwem
bad ontmoet heeft, is evenals hij
thuis in de „wetenschap der levens
verrichtingen", gelijk men de fysio
logie mag vertalen. Ook zij heeft
zwemmers en zwemsters getraind en
zal Forbes nu behulpzaam zijn met
het uitwerken van de wetenschappe
lijke testen.
Forbes Carlile weet wel dat een
handjevol Nederlandse zwemin-
structeurs hem met een dosis
ongeloof zullen begroeten. Ook
al zal hij de big boss zijn op de cen
trale trainingsavonden, hij wil iedere
coach graag in zijn of haar eigen
waarde laten. Hij is er trouwens vast
van overtuigd dat hij van hen veel
kan leren en straks, als hij bij de
hervatting van het Australische zwem-
seizoen terugkeert, een koffer vol Ne
derlandse ervaringen mee naar huis
neemt.
Een half jaar is niet zo veel om
de Nederlandse zwemsport wat
te saneren. Het is echter niet
uitgesloten dat Forbes Carlile
langer blijft, maar daarover zullen zo
wel hij als de K.N.Z.B. zich omstreeks
september nader beraden. Men mag
dan ook niet verwachten dat wij over
een half jaar ineens slanke, appetijte
lijke meisjes in de hoogste regionen
zullen bezitten. Neen, daar is veel
meer voor nodig, nl. een voortdurende
medische begeleiding door artsen die
de gelegenheid hebben zich diepgaand
met de sport bezig te houden. En die
kunnen wij hier blijkbaar nauwelijks
vinden. Carlile kan echter van groot
nut zijn voor onze „Stenders". niet
om wat jongens en meisjes snel te
leren zwemmen, want die
kunst verstaat men hier
wel. Maar om van de roem-
ruchte vaderlandse zwem-
sport weer een heilzame "J
sport te maken, die niet al- T
leen bestaat bij de gratie i i[ r-y
van voorraadschuren vol UIL k
slagroom boter, vetspek en j N w
eieren.
min
ploeg met royale cijfers afscheid te
nemen. Zonder op een hogere ver
snelling over te schakelen openden
zich schone perspectieven, waar voor
al Van der Wel een begerige greep
naar deed door tweemaal tegen de
paal en een andere keer tegen de lat
te knallen. Plageman deed er nog een
schepje op door een kopstoot te lan
ceren, die alweer door de lat werd
gekeerd. Daarmee was het evenwicht
hersteld voor de superioriteit van Ra
pid J.C. in de eerste helft en had de
zege voor Enschede geen bijsmaakje
meer.
