Op zijn datsja9svooral grootvader
Geen sterke
drank meer,
licht dieet
Sovjet-premier raakt iets van
oude energie kwijt
H
SCHOONZOON LICHT TIP
Vijf miljoen gld.
voor Maughams
kunstcollectie
op Uders Up!
Hervormden op KVP-
kandidatenlijst
ZATERDAG 14 APRIL 1962
PAGINA 15
HOOFDPIJNPOEDERS
Een poosje geleden heeft er in
het Newyorkse weekblad
„This Week" een interview
§estaan met Alexei Adzjoebei, die
behalve hoofdredacteur van de
»Izvestia" ook een schoonzoon is
van de premier van de Sovjet-
Unie, Nikita Sergejevitsj Khroesj
tsjev. De Sovjet-Unie is nog altijd
een „gesloten samenleving" en
eerr werkelijk betrouwbaar poi'tret
yan „Khroesjtsjev en pantoufles"
is vooralsnog niet te verwachten.
Maar toch heeft Adzjoebei een
Paar bijzonderheden over de ge
woonten en levensstijl van zijn
schoonvader verteld, die samen
jhet de détails, die anderen heb
ben geleverd ertoe kunnen bij
dragen ons een globaal inzicht te
verschaffen in het particuliere
leven van de autocraat in het
Kremlin. Wij leren hem dan niet
hl de eerste plaats kennen als de
sluwe politicus, die de divergeren
de stromingen in zijn land op vir
tuoze manier bijeenhoudt, en ook
Piet als de formidabele tegenstan-
der in de koude oorlog. Neen, wij
ontmoeten Khroesjtsjev als een
ietwat vermoeide volkstribuun,
die de materiële voorrechten van
de macht niet beschouwt als een
gouden kooi. Wij zien hem als een
Vriendelijke grootvader, als een
Uitgewoede Rabelaisfiguur.
Khroesjtsjev heeft het tomeloze
Van zijn oude energie verloren, hij
hioet telkens vaker en telkens
langer vakantie nemen en hij heeft
zjch langzamerhand geschikt in
zijn kwaaltjes. Volgende maand
Wordt hij 68 jaar.
20 Stuks f 1.
VOORSTUDIE VAN KHROESJTSJEV
EN PANTOUFLES
"'uiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiK
""■■itHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiHiiiiii.
Wat voor indruk maakt Khroesjtsjev
®P mensen, op buitenlanders, die hem
y°or het eerst ontmoeten? De Ameri
kaan Adlai Stevenson beschreef hem
n augustus 1958 als „kort en stevig van
Oouw». Zjj„ optreden was „joviaal en
''et aanmatigend". In zijn „zware
®tem" was „de onmiskenbare klank
van gezag" te bespeuren. En hij lachte,
'■rlug en aanstekelijk". Die lach heeft
?®k Eric Johnston, president van de
'"otion Pictures Association, getroffen.
februari 1959 schreef hij ne een ae-
f?ek aan Khroesjtsjev in dien, vakan
tieverblijf aan de Zwarte Zee: „Hij
®*eft een dikke stierenek, maar de
jheeste aandacht trekt zij kolossale
®hik. Die begint telkens te schudden
7.'8 hij lacht. Hij lacht vaak en luidruch-
ï>g: de vrolijkheid borrelt in hem op".
Pe Moskouse correspondent van Le
"onde, Michel Tatu, merkte enige tijd
gleden op, dat Khroesjtsjev zich tegen
woordig minder vaak in het openbaar
jOrtoont dan in de jaren kort na de dood
7®® Stalin. Zijn verschijning wordt ook
?et meer plechtstatigheid omringd dan
het begin. Tussen twee rijen eerbie-
j'8e functionarissen komt hij aanwan
delen; „verbazingwekkend klein en dik;
Pldanks zijn corpulentie en zijn korte
2?."en beweegt hij zich gemakkelijk.
massieve en zeer bleke gelaat, dat
?aast de neusvleugel een gro.c wrat
ortoont, loopt naar beneden uit in een
Khroesjtsjev is op zijn best, als hij, gehuld in een bontbestikte Oekramse blouse, de rol van vriendelijke grootvader kan
spelen.
*7 -*• Rnviptflmhflssarto in WenAn fPm
paar onderkinnen. Zijn ogen zijn uiterst
klein en van een zeer heldere blauwe
kleur. Zjjn ronde, blinkende schedel
maakt een paar timide knikkende bewe
gingen".
Een van de eerste opmerkingen, die
Adzjoebei tegenover de verslaggever
van „This Week" maakte, was, dat zijn
schoonvader van boerenafkomst is en
dat hij daar in kritieke situaties „steeds
naar teruggrijpt". Wat dat precies be
tekent, legde Adzjoebei niet uit.
Maar wij beschikken over een uitla
ting van Khroesjtsjev, waaruit blijkt,
dat hij in een crisis ook wel eens naar
iets anders heeft gegrepen.
In juni 1957, toen hij maar dat
jA Persoonlijke lijfwacht van premier Khroesjtsjev is dan misschien geen zestig
beh sterk, zoals wel eens is beweerd, maar hij gaat toch ook nie! helemaal on
n°ed door hel leven. Eeri opname van de premier op het Amerikaanse buiten
goed Glen Cove.
wist de buitenwereld toen niet ge
wikkeld was in een strijd op leven en
dood met de z.g. anti-partijgroep van
Molotov, Malenkov en Kaganovitsj, ver
scheen hij op een receptie in de Egyp
tische ambassade te Moskou. Hij hief
een kristallen vodka-glas en sprak: „Ik
drink een cocktail. Dat geeft je zenu
wen rust. Dat brengt je in goede vorm".
Die uitlating klopte met het primitie
ve beeld, dat men zich toen van de Sov
jet-leider had gevormd: een dikke boos
wicht, die het niet bij een glaasje per
dag liet.
Nu deden al die bespiegelingen
over de drankzucht vpn Khroesjtsjev"
al dadelijk denken aan de gering
schatting. waarmee destijds de Oos
tenrijkse generaals spraken over de
manier, waarop Napoleon te paard
zat. De bespiegelaars hielden boven
dien geen rekening met de algemene
sympathie, waarin smulpapen en
nathalzen zich in Rusland kun
nen verheugen. Politie en publiek
zjjn nog altijd opmerkelijk toegeeflijk
jegens dronkaards en wie tegen
woordig bevriend raakt met Russi
sche mannen of vrouwen, krijgt zeker
de oude uitdaging te horen: „Hoeveel
pannekoeken kun jij achter elkaar
op?" De gemiddelde goede Russische
burger ziet er in tekeningen en adver
tenties nauwelijks minder welvarend
uit dan Khroesjtsjev.
En bovendien heeft de Sovjet-pre
mier al verscheidene jaren gele
den het gebruik van sterke drank
op doktersadvies drastisch be
perkt.
Eric Johnston merkte nog op, dat er
bij Khroesjtsjev thuis Armeense cog
nac, vodka en Oezbekistaanse wijn
werd geschonken. Maar de Amerikaan
se senator Humphrey stelde in decem
ber 1958 reeds vast. dat Khroesjtsjev
alle heildronken uitbracht met mine
raalwater.
Bij zijn bezoek aan Frankrijk in maart
1960 raakte hij, tot grote ergernis van
zijn gastheren, de wijn nauwelijks aan.
Hü liet zich kisten vol mineraalwater
uit Georgië nasturen en een half jaar
later noemde hij, tijdens zijn grote rede
tot de Algemene Vergadering van de
Verenigde Naties in New York. tot
tweemaal toe het merk: „Borzjom".
Hij zei, dat hij het de afgevaardigden
kon aanbevelen.
Vorig jaar juli bü een bezoek aan de
Amerikaanse ambassade in Moskou
liet hij zich zelfs door mevrouw Thomp
son niet verleiden een glaasje te drin
ken. „Mikojan zorgt wel, dat er genoeg
gedronken wordt", zei hij, „Ik wil le
ven".
Adzjoebei heeft tegenover ..This
Week" bekend, dat hij. voor wat de fa-
miliekrmg betreft, de rol van Mikojan
overneemt. Hij bevestigde ook, wat
reeds bekend was, dat zjjn schoonvader
over een stevige eetlust beschikt.
Toen de Amerikaanse ambassadeur
vorig jaar maart in Novosibirsk bij hem
lunchte, kreeg hij zakoeski (hors d'oeu-
vres). soep, vis, kip en pertsovka (vod-
ka met peper) voorgezet. En toen pre
sident Kennedy in juni kwam eten op
de Sovjetambassade in Wenen (Pur-
kersdorf), omvatte het menu kaviaar,
gevulde soedak (vis), salade van gevo
gelte met tomaten en komkommers,
consommé Borsjtsjak, crabmeat in
saus, Tabaca-kip, asperges en bloem
kool, ijs en koffie, noten en fruit.
Maar ook aan zijn eetlust heeft
Khroesjtsjev paal en perk moeten stel
len. „Van tijd tot tijd houdt hij dieet",
zegt Adzjoebei, „soms kun je wel zeg
gen, dat hij vast".
Over de gezondheidstoestand van de
Russische premier zijn tal van over
dreven berichten verspreid. In april
1959 meldden enkele Westduitse bladen,
dat hij leed aan ernstige storingen in de
bloedsomloop en dat hij last had van
flauwte-aanvallen. Volgens het Fünf
Uhr Blatt in Ludwigshafen en de Abend-
post in Frankfurt hielden „de artsen"
rekening met een gezwel in Khroesjt-
sjevs hersenen. Een jaar later onthul
de de „columnist" voor buitenlandse
politiek van de New York Times, C. L.
Sulzberger, dat de premier soms een
beetje sleépte met zijn been en dat hij
één arm nauwelijks meer kon gebrui
ken. „Sommige waarnemers", zo schreef
Sulzberger toen, „vermoeden, dat hü
misschien een lichte beroerte heeft ge
had". Tijdens het interview, dat Sulz
berger in een nog later stadium met
Khroesjtsjev had, heeft hij blijkbaar
niets opgemerkt wat hem aanleiding
gaf op zijn vroegere mededelingen te
rug te komen.
Eric Johnston schreef heel catego
risch, dat er geen sprake was van fy
sieke zwakte of van een kwaal bü
Khroesjtsjev. Dat laatste is niet juist.
Tegenover senator Humphrey heeft
de premier toegegeven, dat hü wel eens
last heeft van z0n nieren. Toen hü in
maart 1959 een bezoek aan de Leipziger
Messe bracht, nam hij drie proeffla-
cons van een Belgisch geneesmiddel
tegen nierziekten mee. „Ik zal het mid
del proberen", zei hij.
Overigens vindt hij het niet aange
naam, als er in het buitenland ovei
zijn gezondheidstoestand wordt ge
praat. In juli 1959 zei hü' bü een bezoek
aan Warschau: „Natuurlijk ben ik ge
zond. Slechts een idioot zou zich ziek
voelen, als het economisch plan van dc
Sovjet-Unie voor 105 procent wordt uit
gevoerd. Daar zouden zelfs de dodei
van opstaan". In maart 1960 werd hü
ontvangen in de gebouwen van de me
disehe faculteit te Marseille. „Ik ben
zeer gezond." zei hij. „De Russische
dokters vinden, dat zjj mü veel te wei
nig zien." En vorig jaar juli tüdens een
receptie op de Amerikaanse ambassade
in Moskou: ..Mijn gezondheid is beter
dan die van Mikojan."
met spelden prikt om wakker te blij
ven.
Adzjoebei heeft verteld, wat schoon
papa voor zpn ontspanning leest: Tol
stoi (hü heeft deze auteur eens „de ge-
vaarlükste bolsjewiek" genoemd),
Poesjkin en Tsjechov. Tüdens zün be
zoek aan New York in september 1960
zag men hem lopen met „De Adelaars
steppe" van Michail Boebennov en „De
Vier Wervels" van Konstantin Finn.
Hü houdt van muziek (vooral van
Tsjaikowsky) en hjj gaat graag naar
opera- en balletvoorstellingen. Al zijn
buitenlandse gasten kunnen er op reke
nen, dat zü met hem naar het Bolsjoi-
theater moeten.
Men kan de premier en partüsecre-
taris ook op de tribune aantreffen bij
een voetbalwedstrijd. In februari 1959
nam hij de Britse premier Macmillan
en minister Selwyn Lloyd in de trojka
mee naar een wedstrijd in het klei-
duivenschieten en ook gunde hü zijn
gasten een blik op het ijsvissen, dat
in de Sovjet-Unie tamelijk veelvuldig
wordt beoefend.
Khroesjtsjev beperkt zich niet tot de
rol van toeschouwer. Hü gaat zelf op
jacht, wandelt met zijn kleinkinderen
door de bossen of langs de Moskwa en
hü zwemt. John J. McCloy, die presi
dent Kennedy heeft geadviseerd op het
gebied van de ontwapening, heeft
Khroesjtsjev in zijn vakantieoord aan
de Zwarte Zee in actie gezien. Dat
was vorig jaar juli. Hü droeg een zwar
te zwembroek en waagde zich niet al
leen in het openluchtbad bü zün villa,
maar ook in de golven van de Zwarte
Zee. Khroesjtsjev maakt gebruik van
luchtgordels, want hü is de zwemkunst
slechts ten dele machtig.
Met de Amerikaanse journalist Walter
Lippmann heeft hü' vorig jaar april aan
de Zwarte Zee een partü'tje badminton
gespeeld.
Dat brengt ons op de vakantiever
blijven van Khroesjtsjev. Hij
heetï er drie: twee in de buurt
van Moskou en één te Gagra bij
Sotsji aan de Zwarte Zee. Zijn ambts
woning in de Moskouse Leninheuvelen
is maar zelden in gebruik.
Veel vaker zit hü in zijn „datsja" te
Usovo, een half uur van de hoofdstad.
Het is een crèmekleurig gebouw van
twee verdiepingen, dat in 1956 is ge
bouwd temidden van een reusachtig
park, dat aan Catharina de Grote heeft
toebehoord.
De „datsja", die een willekeurig lid
van de Russische intelligentsia: een ho
ge officier of een büzonder verdienste-
lük fabrieksarbeider er op na houdt, is
zelden meer dan een bescheiden tuin
huisje: licht gebouwd, niet geschikt
voor bewoning in de winter en versto
ken van elektriciteit, gas en waterlei
ding. Het verblijf in de zomerse natuur
is hoofdzaak en daar is de gemiddelde
„datsja" ook op berekend.
Het landhuis van Khroesjtsjev is
van heel wat steviger allooi. De woon
kamer is betimmerd met mahonie
hout; er is een grote eetkamer, die is
versierd met zware, helderblauwe
draperieën. Verder is er nog een bil
jartkamer. Het park rond de villa
omvat rozentuinen, fonteinen en
prachtige grasvelden met gele ban
ken. Op vele plaatsen langs de zorg
vuldig onderhouden gravelpaden staan
potten met palmen. Honderd meter
verderop is een openluchtbad. Bü de
villa hoort een privéstrand aan de
Moskwa.
Adzjoebei heeft m zü'n interview met
„This Week" verteld, dat Khroesjtsjev
in Usovo konünen houdt. Dat klopt heel
goed met een uitlating van de premier
in september 1960, toen hü van de ver
moeienissen in de V.N.-Assemblée uit
rustte in het landhuis Glen Cove op
Long Island: „Ik kom hier naar toe,
omdat ik van konünen houd."
Ongeveer tachtig kilometer van Mos
kou ligt een tweede buitenverblijf van
Khroesjtsjev, in de buurt van Uspens-
koje. Het is vroeger eigendom geweest
van Orlov, een vermogend man uit de
tsaristische tijd. Men kan er op de be
renjacht gaan.
Maar het allerliefst is Khroesjtsjev
in Gagra, nabü Sotsji aan de Zwarte
Zee. In de beschutting van het Pitsoen-
dagebergte ligt daar zijn villa, een ge
bouw zonder enige pretentie, dat door
slechts één schildwacht wordt bewaakt.
In een korenblauw Oekrains hemd dren
telt de Sovjetpremier tussen de bloemen
van zijn subtropische tuin. Blauw en wit
zün zün favoriete Kleuren.
Op de Leipziger Messe heeft hij eens
een das cadeau gekregen en hü uitte
toen zijn vreugde over de kleur: blauw.
Hij vertelde erbü, Jat rood zün ogen ir
riteert en dat hij in navolging van
Stalin wel „de rode tsaar" genoemd
eens een rode telefoon uit zijn kantoor
heeft gesmeten.
Blauw en wit dus. In Gagra draagt
hü meestal een breedgerande hoed
van fijn wit stro. Hij zit er in de zon,
hij zwemt er en Hü ontvangt er z\jn
vrienden. Van de Oosteuropese zetba
zen staan vooral Kadar en Gomulka in
de gunst. Aan Eric Johnston liet hij in
Gagra een fraai beschilderde Hongaarse
kist zien, die was gevuld met prachtige
appelen: „Een cadeau van mün oude
vriend Janos Kadar". Op 7 februari jl.
(Advertentie)
Chief
Whip
ontving hij de Braziliaanse zaakgelas
tigde Roberto Assumpcao de Araujo.
Hü nam hem mee naar de veranda en
wees over de zee: „Daarginds wonen
de Turken," zei hü, „en nog verderop
de Amerikanen."
In deze buitenverblijven kan Khroesj
tsjev alle aandacht besteden aan
zün vrouw, zün kinderen en zün
kleinkinderen. Hü is zelfs al over
grootvader. Onlangs werd gemeld, dat
de dochter van zün oudste zoon, de 22-
jarige Julia Leonidovna, moeder is ge
worden van een dochter.
Die oudste zoon Leonid, is in 1943 op
27-jarige leeftüd bü Bjelgorod gesneu
veld. Senator Humphrey heeft verteld,
dat Khroesjtsjevs ogen vochtig werden,
als hij over Leonid sprak. Leonid en
zün thans 44-jarige zuster Julia (ge
huwd met Viktor Gontar, directeur van
de Opera in Kiev) zün geboren uit het
eerste huwelük van premier Khroesj
tsjev. Hun eigen moeder, Nadjezjda
Soerkova, is gestorven tüdens de grote
hongersnood van 1921-22.
In 1924 is Khroesjtsjev hertrouwd
met Nina Petrovna, een docente in de
politieke wetenschap, die hü te Joezjov-
ka (het latere Stalino) in het Donetz-
bekken heeft ontmoet. Uit dit tweede
huwelijk zijn drie kinderen geboren;
Rada Nikitisjna (in 1926, thans gehuwd
met Adzjoebei en moeder van drie zoon
tjes: Nikita, Alexei en Ivan), Sergej
(in 1935, thans gehuwd en vader van
een zoon) en Jelena (in 1938, juriste).
Nina Petrovna heeft tüdens haar
verbluf in Amerika verteld, dat zij
niet van huishoudelü'k werk houdt,
wel van tuinieren. Haar personeel be
staat uit een kok, een huishoudster en
een meisje, dat o.m. aan tafel be
dient.
Dat is een veel bescheidener opzet
dan in juni 1959 werd vermeld door een
gevluchte MVD-agent, Peter Deriabin.
Ie had het over een persoonlijke lijf
wacht van Khroesjtsjev, die zestig man
sterk zou zün, en verder over twee
koks, vier butlers, een huisbewaarder,
een huishoudster, drie werksters, drie
chauffeurs voor Khroesjtsjev en twee
voor Nina, alsmede een tuinman en een
barbier. Dat laatste lijkt niet erg waar-
schünlük, omdat de premier in mei 1957
vol trots verklaarde, dat hü zich iedere
morgen met zeep en mes scheert en
dat hü vervolgens wat talkpoeder ge
bruikt. Hü zei dat als toelichting op zün
weigering om bü de opname voor een
CBS-interview het gebruikelü'ke laagje
„pancake" te ontvangen.
H. J. NEUMAN
WEERSELO, 14 april Het bestuur
van de K.V.P. van Weerselo heeft met
steun van de ledenvergadering een re
volutionair besluit genomen. Men heeft
zich in Weerselo op het standpunt ge
steld, dat ernaar gestreefd moet wor
den om te komen tot één christelüke
lijst met één christelijk program. Om
een voorbeeld te geven zullen bij de
komende gemeenteraadsverkiezingen
op de lyst van de K.V.P. niet alleen
namen van katholieken voorkomen,
maar ook drie namen van personen,
die de Ned.Hervormde godsdienst be
lijden. Een van hen komt op de derde
plaats op de K.V.P.-lijst te staan. De
twee anderen krygen een reserveplaats
toegewezen.
LONDEN, 14 april Het tweezijdige
schilderü van Picasso uit de collectie
van de Britse auteur Somerset Maug
ham is op een veiling bij Soteby in
Londen voor tachtigduizend nond ster
ling (acht ton), de hoogste prijs ooit
voor een schilderij van een nog levende
kunstenaar betaald, van eigenaar ver
wisseld. De schilderijen zpn: „Dood van
een Harlekün" en „Zittende vrouw in
tuin". De totale opbrengst van deze
unieke veiling bedroeg ruim vijf mil
joen gulden. Maugham zelf had er in-
dertü'd twee miljoen voor betaald. Da
collectie was 36 stukken groot
Een derde Picasso, „De Griekse",
bracht 35.000 pond op. Claude Monets
„Zaandam" was 49.000 pond waard.
Eigenaar is een Londens museum ge
worden. De Amerikaanse levensmidde
lenmiljonair Huntingdon Hartford kocht
Toulouse Lautrecs „Le Polisseur" voor
27.000 pond en een Pisarro voor 26.000.
De tweede Pissaro uit Maughams ver
zameling bracht 28.000 pond op.
Renoirs „Trois jeunes filles en pro
menade" ging weg voor 48.000 pond.
Zün „Bateaux a Argenteuil" voor het
zelfde bedrag en een derde doek van
dezelfde meester voor 9.000 pond.
Het grootste gedeelte van de op
brengst zal waarscnijnlijk in een fonds
worden gestort, dat Somerset Maug
ham heeft gesticht ter ondersteuning
van schrijvers die in moeilijkheden ver
keren. De schrijver heeft zijn verzame
ling verkocht in verband met talrijke
schilderijendiefstallen van de laatste
tüd. Hij had er genoeg van om telkens
wanneer hij zijn villa in St. Jean Cap
Ferrat aan de Rivièra verliet uitgebrei
de veiligheidsmaatregelen te moeten
treffen.
In Londen vraagt men zich af wie de
„dubbele" Picasso heeft gekocht. Men
vernam dat de koper van de dubbele
Picasso de Amerikaanse industrieel Do
nald Maggin, president-directeur van
de canton (Ohio) Diebod co„ inc. was.
Bij Sotheby's weigerde men te zeggen
wie de koper was de firma pleegt
de identiteit van kopers alleen te ont
hullen met hun toestemming.
(Advertentie)
LEIDEN, 14 april Bü K.B. is dr.
M. l K. Polano benoemd tot gewoon
hoogleraar in de huid- en geslachts
ziekten. Dr. Polano is hoofd van d»
dermatologische afdeling van het Zuid-
wal-ziekenhuis in Den Haag.
(Advertentie)
Uw zorgen voor morgen bij DE OLVEH geborgen.
et is natuurlijk aan geen twijfel
onderhevig, dat het gecombineer
de ambt van premier van de Sov
jet-Unie en eerste secretaris van
de communistische partij veel van
Khroesjtsjevs energie vergt. Zyn bloed
druk is ondanks zijn dieet en zijn
verminderd drankgebruik aan de
hoge kant. Tussen zijn vakanties in
maakt hij dikwijls een vermoeide in
druk
In juni 1960 viel hü tüdens een
voorstelling van ..Die Zauberfiöte" in
de Weense Staatsopera in slaap.
Op het derde congres van de Rus
sische schrüversbond vertelde hij zeli
dat hü veel moet lezen, vaak tot diep
in de nacht en dat hü zich dan soms
Khroesjtsjev in de familiekring. Op de eerste rij v.l.n.r. kleindochter Julia (dochter van wijlen Leonid), S Khroesjtsjev,
kleinzoon Nikita (zoon van Alexei en Rada Adzjoebei) en mevrouw Khroesjtsjev. Op de tweede rij v.l.n.r. schoonzoon
Alexei Adzjoebei, zoon Sergej en diens vrouw Galina, dochter Julia, dochter Rada, kleinzoon Alexei en dochter Jelena,
