Reus Roeland kreeg de hik
LEONARDO DA VINCI
mmamsSSSmsSKSM
Pallem, Pallem, Pasen
KUIFJE IN TIBET
w
DE LAATSTE SLAG
a
a
OSCAR
mï
hi
m
Mensen
zoals wij
ililll
En als we Kruiden-katootje
niet hadden
Moeder Schaap en
haar lammetjes
GOLDSCHMEDING
Slot
Koerei, ei, koerei
Ik heb hem'...
KNV vL-Handboek
ZATERDAG 14 APRIL 1962
PAGINA 19
DE AVONTUREN VAN KUIFJE EN BOBBY
door HERCÉ
39
Ach jee Hij stort te
pletter tegen de
rotsen
Nee, hij vilt in het
witer... Gelukkig
Hit' komt ween
Vlug nar de brugdar zi! ik
hem /x«tKkunnen pikken
c$vero Vatit...
Als ik mar op tijdl kom
Hu, dar ben je
Je hebt de dronkard
teruggevonden
Ge
dronkard?...
ERIG DE NOORMAN
Liturgische weekkalender
DRINK
SI NAS
gezond en/2?Zflekker
door
WILLEM CAPEL
•ViVv|'ï\vJyJ!vIv
Kruiden-katootje woonde in een wit
huisje aan de rand van een klei
ne stad. Kruiden-katootje was een
vriendelijk vrouwtje, dat een tuin
vol wonderlijke kruidjes had. Van die
bruidjes kon ze drankjes maken, die
hielpen bij hoofdpijn, buikpijn, winter
handen, kriebelhoest en meer van die
lastige kwaaltjes.
Maar weet je wat nou zo verdrietig
Voor Kruiden-katootje was? De mensen
kwamen haar drankjes nooit meer ha-
*eh. Ze zeiden: we hebben andere mid
deltjes dan de drankjes van Kruiden-
katootje. Pilletjes en poeders helpen
°°k, het staat zélf in de advertentie.
Nou, daar zat Kruiden-katootje dan
hïet haar kruidentuin. De mensen had-
hen haar niet meer nodig. Er waren
zelfs, maar dat waren geen aardige
fhensen, hoor, die haar uitlachten. Jij
Jhot je ouderwetse kruidjes, zeiden die.
Vaar kan geen mens meer wat mee
hoen. Zet maar liever sla in je tuintje,
andijvie of rabarber. Dat was niet
jeuk voor Kruiden-katootje. Ze had er
Jan ook stilletjes veel verdriet van.
S'h ze bleef voor haar kruidjes zorgen.
zette geen sla, geen andijvie en geen
rabarber in haar tuin.
Nu was er v]ai; bij de kleine stad
Ian Kruiden-katootje een hoge berg.
VP die berg woonde een reus. Hij heet-
Roeland en hij was even goed als
hU groot was. Dat wilde wel wat zeg-
§en, want reus Roeland was een bij
ter groot soort reus.
H'j woonde dus op de berg en nie
mand had ooit last van hem. De men-
~®P vonden het dan ook helemaal niet
griezelig, dat er zo'n grote reus bij hen
Jh de buurt zat. Ze vonden het juist
wel een veilig idee. Als hij jarig was,
«tuurden ze hem een groot cadeau dat
?e speciaal voor hem hadden laten ma
ken, want mensencadeautjes zijn an
ders niet groot genoeg voor een reus.
Dan liet reus Roeland uit dankbaar
heid een taart voor de mensen bakken.
~er. kleine reuzetaart, waar alle mensen
van de stad een stukje van konden
krijgen en waar dan altijd nog wat van
overbleef voor de volgende dag. De reus
*at dan vanaf zijn berg naar de mensen
v® kijken en hij lachte. Ze konden het
®e£ goed vinden met elkaar.
Maar op een dag, het was juist een
uur of drie, gebeurde er iets akeligs.
Er ging opeens een geweldige dreun
door de stad, zodat de ruiten rinkelden.
En even later kwam er nog zo'n dreun.
En nóg al een. Het hield niet meer
op.
Op school tuimelden de kinderen uit
de bank, in de huizen rolden 'de kopjes
door de keukenkast, bloemvazen vielen
ondersteboven en zelfs stoelen en tafels
schoven van hun plaats. Bij iedere
nieuwe dreun gebeurde er weer wat
anders. De mensen holden allemaal
naar buiten en riepen: zometeen val
len onze huizen nog om! Help, help!
Wat is er aan de hand?! Help, daar
gdét weer zo'n dreun! wat moeten we
doen?
En terwijl iedereen angstig rond
liep, klonk, tussen twee dreunen door,
opeens de stem van reus Roeland
over de stad: ,,Ik kan het niet hel
pen, ik heb de hik!Meteen kwam
er weer een dreun en alle honden
begonnen te blaffen. Het paard van
de schillenboer sloeg op hol en de
koe van boer Karnemelk sprong uit
de wei.
De reus heeft de hik! schreeuwden
de mensen. O lieve deugd, wat moeten
we daaraan doen? Als het nog even
aanhoudt zullen onze huizen nog instor
ten. Help, help, daar hikt hij alweer.
Een paar slimmerikken zeiden: er
moeten toch wel middeltjes tegen de
hik te vinden zijn en ze zochten een
krant op om naar de advertenties te
kijken. Maar ze zagen alleen maar mid
deltjes tegen hoofdpijn, buikpijn, winter
handen, kriebelhoest en meer van dat
soort kwaaltjes. En geen woord over
de „hik". In het allerkleinste adverten
tietje nog niet. De reus hikte intussen
er maar op los. De grond dreunde, hier
en daar braken de ruiten...er viel een
schoorsteen van een dak, en een lan
taarnpaal smakte zomaar languit door
de straat. Hou je adem in! riepen de
mensen naar de reus. Hou je hand voor
je mond! Probeer drie keer achter el
kaar te slikken! Dat doe ik al allemaal,
riep de reus terug en weer dreunde een
nieuwe hik over de kleine stad.
Maar wie kwam daar aangelopen,
met In haar ene hand een kannetje en
®i£toerp voor een gevechtswagen (soort maaimachine) door Leonardus da Vinei.
E>a Vinei maakte ook ontwerpen voor
Uiutaire doeleinden. Toen de Turken
gedeelte van zijn land hadden be-
was hjj op zjjn post als vesting-
jyuwkundige en bood de regering zijn
^"vindingen aan, opdat zij het verlore-
zou kunnen heroveren. Het waren
soort schepen waarmee men onder
jj^ter kon varen (de voorlopers van
■j? onderzeeërs). Wellicht waren de
U1"ken op de hoogte van de gevaren,
t
•Mociej
(hout) door Da Vinci van een
legertank.
dn boten bedreigden en heeft dit
bjeri de, en de bevrijding van het ge-
verhaast.
«en ^®n brief aan een vorst heeft hi)
vindi«™ ommin,g gegeven van zijn uiit-
„Ik Ken OP militair gebied:
'iehto 1 over een methode om zeer
rnakkpwfuggen maken, welke ge-
^aarm gedragen kunnen worden en
gen j?ee men de vijand kan achtervol-
°ntsnappen andere keer aan zÜn greep
'Rger? anc|ere bruggen kan ik vervaar
den' e beveiligd en bestand zijn
kuhnen e? in de strUd gemakkelijk
Plaatst gorden opgebroken en ver
der ctrn j0vendien weet ik een ma
le »tek<L van de vijanden in brand
ken en te vernielen.
Ik weet hoe men bij een beleg de
loop van het water van de grachten
kan veranderen en ik heb vele werk
tuigen, welke van groot gewicht kun
nen zi)n bij een belegering.
Ik beschik over middelen om te bom
barderen, welke gemakkelijk te vervoe
ren zijn en waarmee een rook ontwik
keld kan worden, welke grote schrik
brengt onder de vijanden en verwoes
ting en verwarring in zijn gelederen
aanricht.
Ik ken een methode om onderaardse
wegen aan te leggen en zander enig
gerucht daar te komen, waar het no
dig zou zijn onder grachten en rivieren
te passeren.
Ik maak wagens, welke geheel .be
schermd en onkwetsbaar zijn en welke
zich begeven onder de vijand en daar
een grote verwoesting en wanorde aan
richten. En er achter kan ongedeerd en
zonder enige hinder dan de infanterie
volgen. (Dit zijn dus de tanks).
Indien nodig zal ik nog andere wa
pens maken welke een wonderlijke uit
werking zullen hebben.
Ook voor de strijd op zee heb ik al
lerlei middelen zowel om aan te vallen
als te verdedigen, en schepen, welke
weerstand kunnen bieden aan de zwaar
ste bombardementen."
Inderdaad was Leonardo's kennis
van oorlogswerktuigen wonderbaarlijk.
Leonardo heeft in verschillende plaat
sen gewoond, zoals te Milaan, Florence,
Venetië, Genua, Padua, Bologna, Ro
me. In het jaar 1516 reis 1 'j naar Frank
rijk, waar hij te Amboise, aan de Loire,
in 1519 op 67-jarige leeftijd is overleden.
in haar andere hand een emmer? Het
was Kruiden-katootje Ze klom de berg
op. Dat viel niet mee, want ze was al
oud. Maar tóch deed ze het, zo vlug
ze maar kon. Ze had van haar kruidjes
een hik-drankje gemaakt. Een emmer
vol en toen nog een kannetje. Voor zo'n
reus zul je wel heel veel nodig hebben,
had ze gedacht
De mensen wezen haar na. Daar gaat
Kruiden-katootje, zeiden ze. Maar ze
konden niet geloven, dat zij met haar
kruidjes een middeltje zou hebben, voor
iets, waar je in geen enkele adverten
tie iets over lezen kon. Ze zagen hoe
ze langzaam hoger en hoger kwam, op
de berg die schudde bij elke hik. Ze
zagen nog veel meer.
Ze zagen de reus een grote lepel
nemen, waarop Kruiden-katootje haar
hele emmer leeggoot. Hap, zei de
reus. En het was even stil. Het
bleef trouwens stil, wel vijf minuten
aan één stuk. Toen kwam er nog een
klein na-hikje en Kruiden-katootje
goot gauw ook haar kannetje leeg op
de reuze-lepel. Daarmee was het dan
ook afgelopen. Die hik was over en
Kruiden-katootje kwam omlaag met
in haar ene hand het lege kannetje
en in haar andere hand de lege em
mer.
Je snapt dat de mensen dankbaar
waren, omdat ze reus Roeland van de
hik had afgeholpen. Zelfs de mensen
die haar uitgelachen hadden, kwamen
haar nu een hand geven. De burgemees
ter speldde haar een medaille op en
de volgende dag kwamen de kinderen
van de school liedjes zingen voor haar
kleine, witte huis.
Kruiden-katootje was bit). Nu hadden
de mensen eindelijk eens gezien, wat
een wonderlijke kruidjes zij toch maar
had. Je hebt het eerste hikdrankje van
de wereld uitgevonden, zeiden de men
sen. Laten we het in een advertentie
in de krant zetten. Maar daar wilde
Kruiden-katootje niets van horen. Jullie
weet me te vinden, zei ze. En als ie
mand iets van me nodig heeft, dan
hoeft hij maar te komen.
Toen ging ze ijverig aan het werk,
want ze dacht: de reus moest zjjn hik
eens terug krijgen, dat weet je maar
nooit. Diezelfde avond nog, werden er
zeven grote wasketels de reuzeberg op
gedragen. Zeven grote wasketels met
hikdrank. Uit de tuin van Kruiden-
Katootje. Daar kon de reus voorlopig
mee vooruit.
En als je nou ook eens heel erg de
hik zou krijgen, dan weet je waar je
terecht kunt. Kruiden-katootje heeft al
tijd wel wat in voorraad!
LEA SMULDERS
Jullie weet dat op Palmzondag, ter
herinnering aan de palmen, waarme
de Jezus bjj zijn intocht in Jeruzalem
werd begroet, palmen worden gewijd.
Palmzondag wordt ook Palmpasen ge
noemd en oorspronkelijk werden kleine
palmboompjes, welke bont waren ver-
Leonardo da Vinei.
Ouderwets prentje van Palmpasen
sierd en met vruchten behangen, in
de processie of optocht rondgedra
gen.
Het woord „Koerei" is ook uit de
oudheid afkomstig en betekent eigen
lijk Kyrië (eleison).
Het rondgaan met een Palmpaas
komt tegenwoordig op verschillende
plaatsen in Nederland voor. In verschei
dene streken van ons land trekken
de kinderen in optocht door de straten
met eigen gemaakte palmpaasstokken.
Die zjjn feestelijk versierd met vlagge
tjes. Boven op een stok zit een brood
vogel („Paashaan") van koek of brood
deeg met een krentenoog er in. Ook ge
bakken kransen worden er aan beves
tigd. En de Palmpaas wordt versierd
met sinaasappels en eierschalen. Zelfs
vijgen worden aan de stokjes geregen.
Wij geven hier een juist voorbeeld
van een Palmpaasstok.
Kyk, de lammetjes zijn vrolijk.
Ja, ze spelen kiekeboe,
en ze gaan op witte voetjes
en met glunderende snoetjes
huppelend naar Moer toe.
Ach, hun moeder ligt te soezen,
't Is een lief, geduldig schaap.
Maar toch blaat ze heel, héél even.
„Kinderen maakt niet zo'n leven.
Schei toch uit! Ik heb zo'n slaap."
„Maar de zon schijnt juist zo lekker!"
„Ja", denkt Moeder Schaap „da's waar."
O, ze zou wel kunnen zingen:
Al die lieve jonge dingen
zijn van haar, van haar, van haar!
Hoor ze 'ns babbelen en lachen
met een mekkerend geluid.
Moeder Schaap zucht intevreden,
en ze strekt haar wollen leden.
Ha! Ze heeft haar slaapje uit!
VERA WITTE.
Copyright Castermar»
J AZ\ l
193. De Bourgondiër voelt er weinig voor een gevecht te wagen om
het bezit van de heuvel, maar Sangibanus sluit zich bij Eric aan, en
tenslotte zwicht Gondakar. „Degene, die deze heuvel bezit, beheerst het
gehele slagveld," legt de Noorman onder het rijden uit. „De Hunnen
hebben dit ook ingezien, vandaar, dat ook zij de heuvel in handen wil
len hebben. Maar voor óns is het nog belangrijker, om niet te zeggen
een zaak van leven of dood, want behouden de Hunnen de heuvel, dan
worden wij gedwongen de strijd op de vlakte te voeren en daar zijn we
helemaal niet tegen de Hunnen opgewassen." „Bovendien komen ze
daar aan, geloof ik," onderbreekt Svein Langtand hem droog. „En dat
kan een lief gevechtje worden, want het zijn er heel wat." Uit het
duister voor hen doemt een lange rij zwaarbewapende ruiters op. De
aanvoerder der nomaden houdt even zijn paard in, wanneer hij het
leger tegenover zich ziet. Dan schreeuwt zijn schelle stem een bevel.
Met donderend hoefgedreun waaieren de steppenruiters uit tot één
lange lijn. Onheilspellend zwenken honderden vlijmscherpe lansen naar
voren. „Bijéén blijven," buldert Eric's stem, „niet verspreiden! Dicht
opeen en dwars er doorheen?"
^tÉ|
Copy «ft» opyo muntf
Zondag 22 april: Verrijzenis van de Heer:
eigen Mis; credo; pref. v. Pasen; eigen
Communie, en hane igitur —wit—
Zondag 15 april: Palmzondag; eigen Mis;
credo; pref. v. h. H. Kruis —paars—
Maandag: Mis v. d. ferie; pref. v. h. H.
Kruis —paars—
Dinsdag: Mis v. d. ferie; pref. v. h. H.
Kruis —paars—
Woensdag: Mis v d. ferie; pref. v. h. H.
Kruis —paars—
Donderdag: Witte Donderdag; eigen Mis;
pref v. h H Kruis wit—
Vrijdag: Goede Vrijdag; plechtigheden v.
d. dag
Zaterdag Vigilie van Pasen ;etgen Mis;
pref van Pasen; eigen Communie, en
hanc igitur wit—
(Advertentie)
jog
De editie-1962 van het Handboek van
de Koninklijke Nederlandse Ver
eniging voor Luchtvaart is voor
ieder die in ons land iets met de
luchtvaart uitstaande heeft, een voor
treffelijk vademecum zoals dit han
dige kleine boekje dat al jaren is. Men
vindt er de belangrijkste gegevens in
van alle in Nederland gevestigde of ver
tegenwoordigde luchtvaartinstanties,
van de vliegwereld in binnen- en bui
tenland, uitvoerige informatie over vlie-
geropleidingen, nationale en wereldre
cords enz. Een nieuwtje: de jongste uit
gave vermeldt ook het een en ander
omtrent de eerste ruimtevaarten.
(Advertentie)
Volkomen nieuwe ont-
Wikkelina In
de harmoniumoouw.
Op aanvrage zenden wij
U gaarne een uitvoerig
prospectus.
Grote Markt 8, Haarlem
Amsterdam - Rotterdam
Hilversum - Kampen -
Goes
44
En niet zodra zijn ze op de kamer gekomen of Inge
overstelpt de dokter met allerlei vragen: of die vrouw
geheel beter zal wo-den en of ze nu nog veel pyn
zal hebben, enz. enz. En van Valen beantwoordt alle
vragen de vrouw zal zo goed als zekei beter worden,
want de operatie is gelukt, dat staat vast en de pyn
zal best meevallen. En dan krijgt Inge een kleur, als
zii verlegen zegt: „Ik bedank U voor de hulp en al
di uitleggingen, die U mij gegeven hebt; ik voelde
me echt veilig met U zo dicht bij me."
De jonge dokter krpgt ook een kleur als hp hel
handje van Inge drukt. Hij moet naar z'n woorden
zoeken hij vindt haar erg lief, veel te lief voor zo'n
bullebak als dokter de Pijper.
Wat hikt me dat een inspannend werk, zon opera
tie" zucht Inge. Van Valen knikt nadrukkelijk.
'.Niemand kan feitelijk goed beseffen, hoe iedere
zenuw van de chirurg gespannen is, hoe hij iedere
trilling van zijn hand vermijden moet, hoe ieder falen
van zijn mes of schaar de ernstigste gevolgen kan
hebben, want er zijn bloedvaten en zenuwen, die niet
geraakt mogen worden en tóch moet hij er met z'n
me; soms vlak langs. Maar Uw man is een genie me
vrouw, er is nooit iets mis gegaan."
Het genie komt binnenstuiven en verdwijnt meteen
in z'n kast.
„Ik ben dadelijk klaar, Puk, dan gaan we onmiddel
lijk naar huis."
Als ze weer in de auto zitten is het al over twaalf,
maar thuis gaan ze nog niet naar bed. Richard pookt
wat in de haard en Inge gaat heerlijke koffie zetten,
want de rol gebak is nog niet op. En als ze met alles
klaar is, vraagt Richard eindelijk: „Heb je spijt dat
je met me mee gegaan bent, Puk?"
Inge wendt het hoofd af en zegt: „Neen Richard.'
„Zeg eens eerlijk meid," en hij trekt haar op z'n
schoot, „had ik thuis mogen blijven, vanavond?
Maar Inge schudt heftig van neen, ze werkt zich
los en voor Richard weet wat er gebeurt, ligt ze op
haar knieën voor hem en snikt het uit. „Richard,
vergeef me, ik ben onredelijk geweest. Ik kende je
werk niet, ik wist niet hoe prachtig en mooi dat was.
Ik heb je ogen gezien en je handen, die lieve, kundige
handen." Zij grijpt die handen, verbergt er haar ge
zicht in, drukt er haar wang tegen en dan kust zij ze,
zó - erbiedig en plechtig, dat Richard er verlegen van
wordt.
„Neen, neen," weert hij af. „Sta eens op meid, ik
ben blij dat Je me bezig gezien hebt, maar dit, neen
Inge, kom, sta op!"
Hij trekt haar omhoog en dan kpken zij elkaar
recht in de ogen.
.Richard, ik heb altijd veel van je gehouden, maar
nu heb ik nog „erbied voor jou er bij gekregen; ik
zou je we) in je werk willen helpen, ik ben jaloers op
de zusters."
Nu moet de Pijper lachen. „Van het ene uiterste in
net andere. Dom gansje dat je bent, luister nu eens.
We hebben beiden veel geleerd vandaag, ik vanmid-
da" toen Leo me de m..ntei uitveegde en jij van
avond in het ziekenhuis. Als we beiden wat water bij
de wijn doen worden we weer ever. gelukkig en te
vreden als vroeger. Ik doe m'n belofte gestand, ik
neem assistentie, morgen schrijf ik naar Leiden. Van
jou vraag ik alleen wat meer waardering voor m'n
werk, meer begrip. Maar dat heb ik nu wei gekregen,
is het niet?"
Inge zegt niets, maar de wijze, waarop zij haar
Richard om de hals yalt, zegt meer dan twee zware
boekdelen zouden kunnen doen.
Leo Romunde is opgewekt opgestaan deze mor
gen, hij voelt zich fit en is er heilig van overtuigd,
dat hij zal verkopen vandaag. Dat is voor een ver
koper een belangrijk ding, kijkt zo iemand met een
naargeestig gezicht naar de lucht of het zal gaan
regenen of sneeuwen, dan is het al mis.
Opgewekt en monter, lak aan de hele wereld, bru
taal als de beul, zo moet hjj op stap gaan, zich on
weerstaanbaar voelend.
Leo voelde zich weer onweerstaanbaar, hij had
zich met zorg gekleed, een eerste vereiste voor een
reiziger, zijn broek, die iedere avond onder zijn pqe-
luw werd gelegd, vertoonde een haarscherpe vouw.
Gladgeschoren, met een schone boord en keurig
gekapt, zou hij voor niemand uit de weg behoeven
te gaan.
Zo, toegerust met een nieuw model „Dustking"
stofzuiger in een keurige koffer achter op zijn fiets
en een echt leren actentas aan de stang, trapte Leo
door de stad.
Hij had zin om veel te verkopen vandaag; van
middag moest hij een paar adressen bezoeken, waar
reeds gedemonstreerd was, daar zou toch minstens
één slachtoffer vallen.
Nu ging hij op nieuwe adressen uit en dat was een
hels werk, als eerst de deur maar open was en hij
op het matje stond, dan vond hij z'n weg wel naar
de huiskamer en naar het stopcontact, dat was je
reinste sport.
Leo had een enorme mensenkennis, hij behoefde
maar een glimpje van het gezicht te zien en tien
tegen één, dat hij goed getaxeerd had en een goede
manier van aanpappen vond.
Voor iedere wijk had hij een ander verhaal, met
voor elke deur een toepasselijk variant, standaard
praatjes hield hjj er niet op na. Het is even negen
uur, is dat nu niet te vroeg om te beginnen? De
meeste huisvrouwen zullen nog druk in haar werk
zijn en geen tijd voor praten hebben, maar tegen
elf uur zijn ze met het eten bezig, tussen twaalf en
twee hebben ze helemaal geen tijd.
's Middags gaan ze winkelen, etc. etc. Dan kun je
wel aan de gang blijven en zou je nooit iets verkopen,
daar houdt Romunde geen rekening mee, slechte
schrijvers hebben altijd ruzie met de pen, slechte
verkopers altijd met de omstandigheden.
De buurt die bewerkt zal worden is bereikt en
Romunde zet zijn fiets zodanig weg, dat van de kof
fer met de stofzuiger niets te zien is. Hij neemt z'n
actentas onder de arm en belt, hij weet bijna ze
ker, dat de vrouw druk bezig is en mopperend
op die vervelende bel aan de deur zal komen.
(Wordt vervolgd
