Voorbereiding van de presidentiële pers
conferenties: zijn zwaarste taak
B
De week
D
in Westminster
inger,
stem
van
Witte Huis
PRESIDENT KENNEDY'S PERSCHEF
Meer populair
dan Hagerty
Flatklooster" in Leeuwarden
Mosselwelvaart
Groter boekenmagazïjn
(Nog) niet in gala
Ontevredenheid in de Kerk Van Engeland
Plannen om de Kerk te scheiden van de
staat Positie van regering en parlement 1
wekt wrevel
ZATERDAG 5 MEI 1962
PAGINA 7
wereldmerk-from America's best TOBACCOS
Vandaag vertrekt de perschef
van het Witte Huis, Pierre
Salinger, uit Washington
voor een reis naar Moskou. Som-
!™ge Amerikaanse kranten heb-
r®n onlangs gesuggereerd, dat
Vft doel van Salingers bezoek aan
Sovjet-Unie was: het voorbe
dden van een nieuwe ontmoeting
tossen president Kennedy en pre
fer Khroesjtsjev, als die van
k»ii 1961 in Wenen. Maar uit
recente verklaringen van de twee
staatslieden is gebleken, dat zij op
het ogenblik geen van beiden het
°genblik rijp achten voor een top-
gesprek. Bovendien heeft Salinger
Self deze week gezegd, dat zijn
reis naar Rusland beslist niet als
di diplohatieke missie gezien
ptoest worden. Hij wil alleen pra-
di over de voorlichting over
Amerika in de U.S.S.R. Op dit
Punt heeft hij eind vorig jaar een
°Pmerkelijk succes behaald. In
november 1961 organiseerde hij
Voor Alexei I. Adzjoebei, de
hoofdredacteur van het Sovjet-
d?eringsblad Izvestia een inter-
tnew met Kennedy, en tot Salan
gers grote voldoening werd de
tokst van dit interview volledig
gepubliceerd, hoewel de Ameri
*®^nse president verscheidene
Scherpe opmerkingen had ge
haakt over het Russische rege-
"ngsbeleid. Nooit te voren was in
?®n Russische krant de Ameri
kaanse visie op de toestand in de
y^reld zo uitvoerig en zo objectief
Oergegeven.
^sland
m
n
HeL^m^rk^s van faet regi-
(Advertentie)
Sal
IIKIIIIIIIIIIIHHIIIIIIIIIIIillllllllllllllllllllllllllfllMIIIIIIIIIIIIMIII
ife* Mdy vaak om gegevens vraa^t^over
het hoofd kan behandelen. Die gege-
M iiiiiii»Hlfftl*F"vens liggen dan de volgende ochtend
gereed. Op woensdagmorgen vraagt
Kennedy verscheidene ministers en an-
JB ^BSSBSbSSIB^^M dere deskundigen aan het ontbijt, en
■Pt het gezelschap zet dan de voorberei-
mn JlmËËÊm ding van de persconferentie voort. Alsi
HÉB OJimMËfflSm H de wekelijkse confrontatie van de pre-
■■■BIHHBHBk sident met de pers begint, blijkt dat'
oneeveer 80 procent van de vragen
«erre Salinger (met papier in de hand) maakte in september 1961 bekend, dat Amerika de ondergrondse kernproeven vogrzien was.
-- "•k-t Met geregelde persconferenties van
de Amerikaanse president werd door
Woodrow Wilson een begin gemaakt,
maar eerst Franklin D. Roosevelt gaf
werkelijk uitvoerige inlichtingen aan
de journalisten. (Harding en Coolidge
wilden slechts antwoorden op schrifte
lijk gestelde vragen). Eisenhower was
de eerste president die volledige publi
catie van de persconferentie toestond,
maar Kennedy ging nog een stap ver
der dooi- een rechtstreekse televisie-
uitzending mogelijk te maken.
zou hervatten. Sinds begin vorig jaar is hij perschef van president Kennedy.
Eind januari was Adzjoebei, met
~Un echtgenote Rada, een dochter
jfn Khroesjtsjev, opnieuw in Was'--
gSton, en bij die gelegeheid werd
aunger door de Russische journalist
■H'genodigd tot een bezoek aan
gfoskou. De perschef van het Witte
2JH® hoopt, dat hij de gelegenheid
yPISt voor de Russische televisie te
j.jSchijnen, zoals Adzjoebei vorig
11, voor de Amerikaanse T.V. kon
"Pweden. De voorlichting in de V.S.
Viu de Sovjet-Unie is oneindig veel
crvoerjggj., dan die in Rusland over
Jfnerika, omdat de Amerikaanse
radio en T.V. volledig "rij zijn
jet-n u berichtgeving, terwijl de Sov-
aaö bciteitsorganen gebonden zijn
mun^Jrenge instructies van de com-
'istische overheid. Salinger zou
Wi^Yytoriteiten in Moskou duidelijk
VoopyJ maken, dat wederzijdse goede
Amerikaanse minister van Justitie, Ro
bert Kennedy, toen deze als juridisch
adviseur van een senaatscommissie op
trad. Robert Kennedy was in, 1955 be
zig met een onderzoek naar de corrup
tie in de vakbonden, toen hij ontdekte
dat de journalist Salinger een grondige
studie had gemaakt van dit onderwerp.
Het tijdschrift Collier's waaraan Sa
linger verbonden was, werd om econo
mische redenen opgeheven, en de jeug
dige journalist nam enthousiast het
aanbod aan om voor Robert Kennedy
te gaan werken.
Salinger, die nu 36 jaar is, zou
aanvankelijk in de muziek gaan. Als
kind gaf hij al blijk van een grote
muzikale aanleg, en op zesjarige
leeftijd gaf hij een piano-recital in
Toronto. De muziek is nog altijd zijn
voornaamste ontspanning, en onlangs
hield hij in Washington een rede
waarin hij aandrong op de vorming
van meer jeugdorkesten. „Muziek
vormt een belangrijk deel van de op
voeding", zei hij bij die gelegenheid.
„Kinderen zouden minstens de gele
genheid moeten hebben veel muziek
te horen. Heel veel mensen gaan
door het leven met watjes in him
oren". Salingers voorliefde gaat uit
naar klassieke muziek, en hij speelt
vooral graag Bach.
Na zijn diensttijd bij de marine stu
deerde hij aan de universiteit van San
Francisco, én vervolgens kwam hij in
dienst bij het dagblad „San Francisco
Chronicle", waar hij eerst verslagge
ver en later chef van de naehtredactie
werd. Toen hij tot de laatstgenoemde
verantwoordelijke functie benoemd
werd, was hij nog pas 25 jaar oud.
egin vorig jaar werd Salinger
„Press Secretary" van het Witte
Huis. In die functie was hij de
opvolger van Jim Hagerty, Eisen
howers woordvoerder. Hagerty, die
weinig gevoel voor humor had, heeft
zich nooit populair weten te maken
bij de journalisten die tot taak hadden
de activiteiten van de president te ver
slaan. Hij probeerde zelf ook een rol
te spelen bi] de bepaling van het rege
ringsbeleid, en tijdens Eisenhowers
ziekteperiodes oefende hij (samen met
de Assistent van de president. Sher-
Washington,"
minder persoonlijke vrijheid, maar Sa- H. BfRONKHORST
Tot Salingers populariteit bij de
pers heeft zijn optreden tijdens de
Cubaanse invasie van vorig jaar
veel bijgedragen. Toen hij be
richt kreeg dat een correspondent
van United Press International gevaar
liep op Cuba geëxecuteerd te worden,
stelde hij zich onmiddellijk in verbin
ding met de vice-president, Lyndn
Johnson. Johnson telefoneerde met de
president van Mexico, een oude vriend,
die op zijn beurt een beroep deed op
Fidel Castro. De journalist van U.P.I.
kreeg gratie, en later kon de man on
gedeerd naar Amerika terugkeren.
Salinger geniet een salaris van 21000
dollar per jaar, maar hij moet er hard
voor werken. Hij is er in geslaagd het
vertrouwen van de president te behou
den. Aan een van de muren van Sa
lingers werkkamer hangt een foto van
Kennedy met diens handtekening, en
de president heeft er de volgende
woorden bij geschreven: „For Pierre
Salinger the Voice of the White Hou
se". Als de Stem van het Witte Huis
is hij een van de belangrijkste functi-
iiiiiiiHiMHttiimiiiiiiiiiiiiniiimmiia
voow: u<ti wvueizijuse
kan v in'g een belangrijke bijdrage
totMyDnen tot vermindering van de
nationale spanningen.
Van at Voor Salinger op het er-de
^Ofdstart
ïl H oaxillgtil up Iltrt Cl-at
°°fd volgende week in de Russische
Speken "i arriveert, zal I'"
hitslav-jkben gebracht
arriveert, zal hij eerst be-
ebben gebracht aan West-
avona^Y'1 en Nederland. Woensdag-
aan „Mjot hij uit Bonn op Schiphol
Hen' Ha e volgende dag houdt hi] in
Wern t? 6en lezing over het onder
hen Nai f^ational information" voor
btic öJrfrlands Genootschap voor Pu
baar iwiM°ns. Vrijdagmiddag zal hij
toskou doorreizen.
lang voor Kennedy, in janu-
hor officieel bezit nam van
et Witte Huis, had hij Pierre
oaiinger als perschef in dienst
bet rvSt-noTnen- Salinger zorgde voor
Kennort ct met. de journalisten tijdens
4" s verkiezincseamon?no en hii
e Kerk van Engeland is de staats- 5
kerk van het land, dat wil zeg-
gen van Engeland, niet van Wa
les en Schotland. Aan deze om
standigheid dankt deze kerk enorme
voorrechten. Doch tegelijkertijd brengen
deze privileges mee, dat het opperge
zag over de kerk berust bij het Britse
parlement. Dit is een toestand waarin
de Kerk van Engeland zich moeilijk
kan schikken en in het verleden is het
meerdere malen gekomen tol een
rechtstreeks treffen tussen parlement
en kerk. Om deze reden zijn ei altijd
geestelijken geweest, die als hun me
ning hebben verkondigd dat Engeland
het voorbeeld van Wales behoort te vol
gen en de kerk behoort te scheiden van
de staat. Het hieruit voortvloeiend ver
lies van privileges zal volgens hen
meer dan gecompenseerd worden door
de vrijheid van de kerk haar eigen bis
schoppen te benoemen en zelf de- eind
beslissingen te nemen in kwesties van
canonniek recht, liturgie, riten en ge
wijde teksten, beslissingen die nu in
laatste instantie berusten bij een par
lement, waarvan vele leden niey beho
ren tot de staatskerk.
De bestaande wrevel heeft zich nu
opnieuw geuit. Er is een beweging
gaande om de leden in de staatskerk
meer zeggenschap te geven in hèt be
stuur over de kerk, zulks blijkbaar m
de hoop dat, indien een toereikende ma
te van zeggenschap wordt verleend aan
de leken, het Britse parlement wellicht
bereid zal blijken een deel van zijn ge
zag te overhandigen aan de staatskerk
zelf De Convocatie van Canterbury
had een commissie benoemd om hier
voor plannen uit te werken. Deze plan
nen zijn deze week gepubliceerd in de
vorm van een rapport. En uit de one
nigheid, die reeds duidelijk spreekt uit
het rapport zelf, kan men concluderen
dat hoogst waarschijnlijk in de loop
van dit jaar, waarschijnlijk in oktober,
hevige polemieken zullen uitbreken in
zowel de staatskerk als het parlement,
vooral omdat wordt verwacht dat het
rapport van de Convocatie van York
dezelfde verdeeldheid te zien zal geven.
^uMiiiiiiiMiiiMiMiMiMiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiniiimiiiiiiumimiiimiiimiiiiiiimiimiiiiiiiii^
p het ogenblik is de toestand als
volgt. Het pa
verkiezingscampagne en hij
BiirT *21 grote tevredenheid van
m^._baas-- Tevoren had hij nauw sa-
met de tegenwoordige
oge
Het parlement (waarvan
geen geestelijken van de staats
kerk lid kunnen zijn. met uitzon
dering van 24 bisschoppen, die ambts
halve zitting hebben in het Hogerhuis)
is het hoogste kerkelijke gezag, zoals
opnieuw bleek toen men 40 jaar geleden
het Book of Common Prayer wilde her
zien maar niet de sanctie kon verwer
ven van het parlement. In de staats
kerk zelf kent men drie gezagslicha-
men, waaronder de beide Convocaties
van de aartsbisdommen van Canterbu
ry en York. Deze Convocaties bestaan
uit twee Huizen, een Bisschopshuis en
een Geestelijkenhuis. Er is éen derde
overkoepelend lichaam, de Kerkverga
dering, die bestaat uit leden van de
hiërarchie en de clergé, maar waaraan
bovendien een Lekenhuis is toegevoegd.
In het nu gepubliceerde rapport stelt
de commissie voor de Kerkvergadering
geheel af te schaffen en de beide Con
vocaties van Canterbury en York te
zamen met het Lekenhuis bijeen te voe
gen tot een Generale Synode, die het
hoogste gezag binnen de kerk zal vor-
men, maar vooralsnog rekening zal
hebben te houden met het parlement.
De beide bestaande Convocaties zouden
blijven voortbestaan, maar een deel
van hun afzonderlijke bevoegdheden
zou overgaan naar de 'Generale Synode.
De reden voor het handhaven van de
beide Convocaties is om te voorkomen,
dat het noordelijk kerkgebied en de
aartsbisschop van York gevaar zouden
lopen te worden overweldigd door de
kerkelijke meerderheid in het zuiden
van het land en dat de positie van de
aartsbisschop van Canterbury in dit
laatste geval geleidelijk zal verande
ren in „een patriarchaat of pausdom".
et spreekt vanzelf dat de commis
sie de betrekkingen tussen kerk
en parlement opnieuw heeft be
studeerd. „Sommige geestelij
ken", aldus het rapport, „zijn van me
ning dat het onredelijk is nieuw gezag
te verlenen aan de leken in een Gene
rale Synode zonder tegelijkertijd die
Synode te verlossen van enige van de
beperkingen van haar. vrijheid var. han
delen die nu opgelegd worden door het
parlement". Want volgens het rapport
zou het vormen van een Synode met
een Lekenhuis, samengaand met het
voortdurend oppergezag van het parle
ment de bisschoppen en geestelijken
van de staatskerk onderwerpen aan
een dubbel veto van de kant van de
leken, namelijk van het Lekenhuis en
van het parlement. De commissie geeft
evenwel als haar mening dat de vor
ming van een Generale Synode met een
Lekenhuis de kerk zal plaatsen onder
een vorm van gezag dat meer kans
loopt aanvaardbaar te zijn voor Het par
lement en het land in het algemeen
dan het bestaande dubbele stelsel. Dan
zou derhalve een betere basis ontstaan
voor veranderingen in de betrekkingen
tussen het kerkelijk gezag en het par
lement.
Dit laatste is de hartekreet, die ge
accentueerd wordt door een uitlating
van een lid van de commissie, die te
zamen met twee van zijn geestelijke
collega's een minderheidsrapport heeft
toegevoegd aan het hoofdrapport. „He
den", aldus heet het, „is elke bisschop,
zelf benoemd door de staat, omringd
door diocesane hoogwaardigheidsbekle
ders, die of benoemd zijn door de staat,
óf gekozen zijn door de bisschop. Het
pleit voor de bisschoppen, dat deze pa
rodie van een kerkelijke gezagsorde
niet geestelijk ineen zinkt, maar zelfs
de bisschop die het minst houdt van
een prelatendom kan mets veranderen
aan net feit dat het stelsel in wezen
een prelatenstelsel is, weerzinwekkend
voor medechristenen en een belemme
ring voor christelijke hereniging" (de
schrijver doelt hier natuurlijk óp her
eniging met andere Britse protestantse
kerkgenootschappen)
Eerst in oktober van het huidige
jaar zal het komen tot de eind
debatten en de daarop volgende
stemmingen. Er bestaat een re
delijke kans, dat het voorstel tot ophef
fing van de kerkvergadering en het
vormen van een Generale Synode met
het Lekenhuis aanvaard zal worden,
maar er bestaat vooralsnog geen schijn
van kans, dat het parlement bereid zal
blijken zijn oppergezag te overhandi
gen aan een Synode, zoals er even wei
nig kans bestaat dat de eerste minis
ter af zou zien van zijn recht (in naam
van de koningin) de aartsbisschoppen,
bisschoppen en andere hoogwaardig
heidsbekleders in de staatskerk te be
noemen En de vreemde en wrange
situatie zal blijven voortbestaan, dat
een niet tot de staatskerk behorende
eerste minister, zoals voorheen Ram
say Macdonald en Chamberlin, de bis
schoppen en andere hoogwaardigheids
bekleders van de staatskerk benoemt,
een stelsel dat de Engelse staatskerk
onder meer verrijkt heeft met de be
kende winnaar van de Stalinprijs, de
rode deken van Canterbury.
DAAN VAN DER VAT
het
Frater Wayers (links) en frater Simons in hun flat. Op tafel staan nog de
bloemen van de buren.
Sinds enige tijd is de Friese hoofd
stad een klooster rijker, een
fratersklooster nog wel, het eer
ste in de stad. Tevergeefs ech
ter zal men zoeken naar een groot
stil gebouw, waar een vnendenjRe
portier de bezoekers naar de wacht
kamer wijst. Wie het Leeuwarder
fratersklooster wil bezoeken moet tot
vier hoog de helling op, die de trap
vervangt in een gigantisch flatge
bouw aan het Hagedoornplein. Daar
vindt men het klooster van de fra
ters van Tilburg, dat bestaat uit vier
kamers en een keuken, waarin fra
ter Rodolf Wayers en frater Dom
tiaan Simons het helemaal voor het
zeggen hebben en zelf de huishou
ding bestieren.
Het is begonnen in september 1961
toen de St. Petrus-school, voor indi
vidueel onderwijs, werd opgericht.
Het bestuur kon geen leek vinden,
die hoofd van de school wilde wor
den, en omdat de fraters toch een
klooster in Joure wilden stichten en
er dus toch mensen naar het noor
den zouden gaan werd frater Kodoit
Wayers benoemd. Bovendien was al
vastgelegd, dat een van de fraters
zou worden belast met de leiding van
het jeugdwerk in Friesland en zo
zoch men vanuit Joure naar een ge
schikte woonruimte voor de twee fra
ters in Leeuwarden. Dat was echter
niet zo'n heel eenvoudig karwei,
want zoals overal elders ui het land
heerst ook in de Friese hoofdstad
woningnood. Maar het Is er uiteinde
lijk dan toch van gekomen.
De niet-katholieke buren keken In
den beginne wel even vreemd op toen
ze hoorden, dat er twee „Roomse
pastoors" naast hen zouden komen
wonen. Maar ook dat wende heel
gauw, en toen de twee fraters de
nat betrokken, hadden de buren de
voorkamer versierd met bloemen als
een „welkom thuis".
Een daarmee waren de goede zor
gen nog niet uitgeput, want indien
fraters toevallig niet thuis zijn als
de bakker komt zorgt de buurvrouw
wel, dat het halfje wit er komt. Ver
der was er met de vorige bewoners
van de flat een afspraak gemaakt,
dat zij eens in de vier weken alle
vuilnisvaten van de afdeling naar be
neden zouden sjouwen. Of de fraters
die toerbeurt wilden overnemen? Na
tuurlijk wilden zij dat en zo zijn ook
de klooster-flat-bewoners in de „vuil-
nisbakkendienst" ingeschakeld.
De twee fraters doen zelf het huis
houden. De een zorgt voor de bood
schappen en de maaltijden, en de an
der doet de afwas, netjes in een stof
jas...
Het flatklooster in Leeuwarden is
waarschijnlijk uniek in den lande.
Het is een bewijs, dat de broeders
congregaties zich weten aan te pas
sen en midden in de wereld van he
den staan. Niet ir een geïsoleerd en
voor velen haast ontoegankelijk schij
nend klooster immers leven zij hier,
maar midden tussen de mensen, in
een eenvoudige woning. Mag het dan
een wonder heten, dat dit flatkloos-
ter steeds meer de aandacht van de
mensen krijgt? Zo komen de fraters
in contact, juist met wie zij zo graag
contact willen hebben en daar is het
uiteindelijk om begonnen.
et wemelde woensdagmorgen in
alle vroegte op de kaden van
Harlingen en Den Oever van
gehaaste vissermannen, die on
geduldig stonden te wachten op hun
Vergunning van de Visserij-inspectie
om te mogen uitvaren voor de mos
selzaadvangst. Om de volgorde van
uitreiking wordt geloot. Een paar
jaar geleden kwam het nog wel eens
voor, dat een visserman, zodra hij
zijn vergunning had, de klompen in
zijn hand nam en op sokken naar
zijn schip holde om als eerste of als
mede een der eersten, de haven uit
te zijn. Nu gaat het wat kalmer. Er
is overvloed van zaad in de Wadden
en ieder heeft zijn eigen visplekje al
ongeveer vastgesteld. Maar ook nu
liet toch niemand nodeloos een ogen
blik verloren gaan om zo spoedig
mogelijk de haven uit te varen. Men
kan tenslotte nooit weten of toch niet
een ander als eerste op het eigen
uitverkoren visplekje zal arriveren...
Vanuit Harlingen voeren 116 sche
en ter zaadvangst uit, vanuit Den
tover 62. De vloot vanuit Harlingen
bestond voor drievierde deel uit
Zeeuwse schepen, Den Oever was ge
mengd: Zeeuwen, Wieringers en
Texelaars. Het zaadvissen mag tot
25 mei voortduren. De schepen moe
ten binnen een bepaalde zone blij
ven om er zeker van te zijn, dat ab
soluut parasietvrij mosselzaad wordt
opgevist. Het gevangen zaad mag ook
uitsluitend worden aangewend voor
uitzaai op de parasietvrije percelen
op de westelijke wadden. Van 5 tot
22 juni mag daarna nog eens zaad
worden gevist op het Friese Wad, de
grens tussen de besmette oostelijke
Wadden en het parasietvrije westen.
Het hier gevangen zaad mag uitslui
tend in Zeeland worden uitgezaaid.
Met dit zaadvissen beoogt men overi
gens een tweeledig doel, namelijk
zaaigoed voor Zeeland te bekomen en
het weer schoon vissen van een mos-
selloze zone tussen besmet en onbe
smet gebied.
In de Waddenzee liggen thans de
belangen van reeds 186 kwekers. Het
laatste jaar leverde de Waddenzee
meer dan negentig procent van de
totale Nederlandse mosselproduktie.
Er werd voor een waarden van
twaalf tot veertien miljoen gulden
aan mossels uitgevoerd, in hoofdzaak
naar België en Frankrijk. De overige
Pf
O'
uitvoer is nog te verwaarlozen. In
het binnenland werd een afzetgebied
gevonden voor twee miljoen kilo mos
sels.
Het aantal mosselcultures in de
Zeeuwse wateren loopt, tengevolge
van de Deltaplannen, geleidelijk aan
terug. Vele Zeeuwen nebben reeds
cultures in de Wadden, al wonen ze
nog in Zeeland. Vestiging in Harlin
gen neemt echter hand over hand toe.
Er vestigden zich reeds twintig
gezinnen uitsluitend voor de mossel-
handel en daarenboven nog een paar
vissers, die overschakelen op de gar
nalen- en Noordzeevisvangst. In de
komende twaalf jaren zullen de mees
te Zeeuwse stromen worden afge
sloten en daardoor ongeschikt worden
voor de visserij. Aan 75 tot 125
Zeeuwse vissersgezinnen zal nog
compensatie moeten worden geboden.
In Harlingen wordt er rekening mee
gehouden, dat zich in de komende
jaren nog een honderd gezinnen voor
vestiging zullen aanmelden. Ze zullen
er hartelijk welkom zjjn.
Intussen blijft Zeeland nog ver
krampt vechten voor het behoud van
tenminste een stukje mosselvaart. De
mossels worden tot nog toe (ook de
Waddenmossels) in de Zeeuwse stro
men verwaterd (schoonspoelen van
alle zand met behulp van de natuur
lijke beweging van het water door eb
en vloed). Daardoor is ook de mo»-
selhandel nog in Zeeland geconcen
treerd. Men kan kunstmatige verwa
terplaatsen in de Waddenzee maken,
men kan dat ook in de Zeeuwse wa
teren doen, wanneer die zijn afgeslo
ten. Daar hopen de Zeeuwen op en
vechten ze voor. Maar de kwekers
zelf, die op de Waddenzee zijn aan-
fewezen voor de teelt ook de
leeuwse kwekers vinden het een
dwaasheid, dat de verwaterplaatsen
niet daar zouden worden gemaakt,
waar het produkt groeit. De noorde
lijke visserijverenigingen dringen
daarom herhaaldelijk, met klem van
argumenten, bij de regering er op
aan de verwaterplaatsen in de Wad
denzee te maken. Het vervoer van
mossels, telkens opnieuw van de Wad
den naar Zeeland is niet alleen tijd
rovend en oneconomisch, maar no"
gevaarlijk ook. De ramp met de HA
10 op de Waddenzee was daarvan vo
rig jaar wel een gruwelijk bewijs.
Het. boekenmagazijn van de Ko
ninklijke Bibliotheek te 's-Gra-
venhage zal worden uitgebreid
De aanbesteding voor de vol
tooiing van een plan, dat in 1956 slechts
ten dele kon worden verwezenlijkt is
onlangs gebeurd.
Het magazijn aan de westzijde van
de Kazernestraat, dat door een lucht-
e.ï ee,n tunnel met de Koninklijke
Bibliotheek is verbonden, krijgt de-
,als dit oude gebouw.
Hierdoor kan de opslagruimte in dat
™a®azijn.tot ongeveer twaalfduizend
M j meter Plank worden ver-
>n- Heutsz" 2al muzikale
medewerking verlenen bij de of-
r. Tciele herdenking van het feit,
dat Schoonhoven honderd jaar geleden
als garnizoensplaats werd aangewe
zen. Het tamboerkorps zal bij die ge
legenheid niet optreden in een cere
monieel tenue, waarvoor de gelden in
middels bij elkaar gebracht zijn. De
leveringstijd namelijk blijkt te kort te
zijn om de gala-uniformen tijdig ge
reed te hebben.
De officiële herdenking van „Schoon
hoven - honderd jaar garnizoensstad"
is II mei in een dan te houden bij
zondere gemeenteraadsvergadering.
Ter gelegenheid van dit eeuwfeest zijn
in de periode van 14 tot 19 mei ver
schillende festiviteiten georganiseerd
en wordt in Schoonhoven de leger
en luehtmachttentoonstelling „Paraat
1962" gehouden.
linger heeft zich een efficiënte woord
voerder van het Witte Huis getoond.
In het begin maakte hij wel eens een
blunder, als toen hij voortijdig de dood
aankondigde van de Dominicaanse dic
tator Trujillo, maar hij leerde spoedig
wat er van hem verwacht werd. Ter
wijl Hagerty steeds een zeer gespan
nen indruk maakte, sdhijnt Salinger
zioh nooit op te winden over de vele
schokkende evenementen waarmee hij
geconfronteerd wordt. Hij heeft geen
last van nervositeit, hoewel hij voort
durend onder grote spanningen moet
werken.
Een normale werkdag van Salin
ger begint om half negen. Hij leest
dan eerst de voornaamste ochtend
bladen, en vervolgens heeft hij een
onderhoud met de president. Twee
keer per dag, om elf uur en om half
vijf, houdt hij een persconferentie
voor de verslaggevers die geaccredi
teerd zijn bij het Witte Huis. Vlak
voor die conferenties loopt hij nog
even bij Kennedy binnen voor even
tuele laatste berichten. Later op de
dag heeft hij weer een uitvoerig ge
sprek met zijn Chef, en om half acht
's avonds gaat hij naar huis, na
eerst nog even op de telex gekeken
te hebben. Intussen heeft hij op zo'n
dag talloze mensen ontvangen en
vele telefoongesprekken gevoerd.
Zijn zwaarste taak is wellicht de
voorbereiding van de wekelijkse
presidentiële persconferentie, die
op woensdagmorgen gehouden
wordt. Dinsdagavond maakt hij met de
perschefs van de regeringsdepartemen
ten een lijst van de vragen die gesteld
zouden kunnen worden. Daarna bespreekt
hij die lijst met de president, waarbij Ken-
iMiiHiiiimmiiimHmmitimimiiiiiiimiimHHiMiiiuiiiiiniii
