Meer couture en luxe
in badpakken
Vrije zaterdag verhoogt
behoefte aan variatie
in strandkleding
Gastvrouw"
in ziekenhuis
Nieuwe vezel:
SPANDEX
Kloosters kwistiger
met publiciteit
Lustrum in zivan de
zusters Onder de Bogen en
folder van Augustinessen
Huizen in een Italiaans
flatgebouw is te gewoon
ZOLDERS IN „PALAZZI"
BEWOONBAAR GEMAAKT
Kervelsoep
v*.
Eschenbach
Vorsten en
„groten"
PUBLIEK
BEZIT
„GEKLEDE" MODELLEN UIT ISRAEL
Nieuwe vorm van
service in Zweden
Volgens ontbering-lijdende snobs
Moderne BAD-
kamer gevraagd
WOENSDAG 16 MEI 1962
PAGINA 9
Er is geen enkel kledingstuk
waaraan zulke hoge eisen
moeten worden gesteld als
aan het badpak. De vrouwen van
nu, die willen genieten van zon en
water, leven in een glazen huisje.
Geen wijde kostuums meer met
lange mouwen en pijpen die wel
willend eventuele figuurfouten
omhullen. Ook geen kapstokken
meer aan het strand waaraan de
beschermende badmantel kan
worden opgehangen zodat men
praktisch ongezien in zee kon ver
dwijnen. Daar staat echter weer
tegenover dat thans materialen
ter beschikking staan die beter
zijn dan ooit tevoren en die ook
figuurcorrigerend werken. Boven
dien is de coupe dermate goed dat
men bijna van badpak-couture
kan spreken.
„Barmhartig" dessin
„Vendetta'
Vroeger sluiten
porselein
in zijn
edelste vorm
discretie met voeten
getreden
vinden het heel ge-
I ^oon, dat al die mensen
rriet hun emoties bij ons in
huiskamers worden
gebracht
Het moderne badpak is figuur-corrige
rend. Model Triumph.
(Van een correspondent)
STOCKHOLM, mei In een van de
grootste ziekenhuizen van Scandinavië,
het Zuiderziekenhuis in Stockholm, dat
bijna 2500 patiënten kan herbergen en
waarvan de gangen zo lang zijn, dat het
personeel er gebruik maakt van auto
peds, is men enige tijd geleden begon
nen met een voor Europa waarschijnlijk
geheel nieuwe service, die tot nu toe
zowel de patiënten als de bezoekers in
hoge mate waarderen. Men heeft er
namelijk een aantal vrijwilligsters in
dienst genomen, die gekleed in een aar
dig blauw uniform tot taak hebben ge
kregen de mensen wegwijs te maken in
het enorme labyrint van de afdelingen,
zalen, kamers en gangen. De zieken
huis-gastvrouwen",zoals ze, letterlijk
vertaald, heten, hebben echter ook nog
tal van andere werkzaamheden. Tussen
hun gidsenwerk door troosten ze huilen
de kinderen, helpen ze oude mensen in
hun kleren, proberen ze ongeruste fami
lieleden op de ongevallenafdeling op hun
gemak te stellen en verkorten ze de
lange wachttijd voor röntgen-patiënten
door hun lectuur, kruiswoordpuzzies of
iets dergelijks te verschaffen.
Tijdens de proefperiode, die ongeveer
een jaar geleden begon, waren er niet
meer dan twintig van deze gastvrouwen,
maar nu het experiment schijnt te zijn
geslaagd, ligt het in de bedoeling hun
aantal zo spoedig mogelijk uit te brei
den. Ieder werkt niet meer dan drie
uur per dag en dat gedurende drie dagen
per week. Op zich lijkt dat niet veel,
maar het werk is geheel vrijwillig en
wordt praktisch niet betaald. Deze help
sters, die zich via het Rode Kruis heb
ben aangemeld, zijn meestal gehuwd en
hebben geen kinderen. Ze schijnen het
prettig te vinden, dat ze hun vrije uren
op deze sympathieke wijze nuttig kun
nen maken. Ze hebben een stoomcursus
gevolgd van een week, waarbij ze niet
alleen de complete inrichting van het
enorme ziekenhuis hebben moeten leren
kennen, maar ook aanwijzingen hebben
gekregen voor de manier, waarop ze met
de patiënten en de bezoekers moeten
omgaan. Voorwaar niet de gemakkelijk
ste zijde van dit werk, want mensen,
die pijn of verdriet hebben, zijn niet
altijd even gemakkelijk te benaderen.
De belangstelling voor het nieuwe be
roep is over het algemeen vrij groot, ook
waren er wei weer uitvallers, nadat het
eerste enthousiasme was bekoeld. Het
spreekt vanzelf, dat ook de verpleegsters
van het Zuiderziekenhuis zijn ingeno
men met de nieuwe service. Op deze
wijze wordt hun immers heel wat werk
uit handen genomen, dat niet tot hun
directe taak behoort. Ze kunnen zich
nu veel meer dan voorheen wijden aan
hun verplegende werk en het assisteren
van de medici. Zowel de artsen als dt
verpleegsters hopen, dat er zo spoedig
mogelijk meer van deze „gastvrouwen
bij komen.
Het idee voor deze nieuwe ziekenhuis
service heeft het Stockholmse Zuiciei-
ziekenhuis overgenomen van de Verenig
de Staten, waar er in de grote zieken
huizen al duizenden van deze vrijwil
lige hulpkrachten werkzaam zijn In
Zweden hoopt men binnen afzienbare
tijd nog meer Rode-Kruisafdelingen in
dit werk te kunnen inschakelen, waar
door ook de overige ziekenhuizen van
Stockholm en van andere grote steden
de kans zullen krijgen hun patiënten en
bezoekers op die wijze tegemoet te
treden.
Op z'n Tahitisch kan men aan het strand
een lange losse vlecht in de eigen haar
kleur aanbinden, vastgezet met een grote
waterlelie als „cache-misère''. Luc
Traineau, de Parijse kapper bedenkt
iedere zomer rulke grapjes.
Het badkostuum 1962 is een kleding
stuk geworden waar de fabrikant met
trots mee voor de dag komt. Hij doet
dat door middel van shows die tot het
einde toe geanimeerd kunnen zijn om
dat geen enkel badpak op het andere
lijkt. Zeker: ze hebben allemaal een
diep rugdécolleté maar dat kan toch
nog rond, vierkant of puntig zijn uit
gesneden. Ze hebben bijna allemaal
banden maar bij het ene zijn ze smal
en gerimpeld, bij het andere breed en
ver naar de schouder toegeplaatst zodat
het bijna mouwtjes worden. Een enkel
exemplaar dat de mode der a-symme-
trie op de voet wil volgen, volstaat met
slechts één band. Diezelfde mode diri
geert de ruimte vanuit de taille naar
één kant toe: dat geeft bijna een „ge
kleed" effect, vooral al; er nog een
laag hangende sjerp omheen komt.
„Gekleed" zijn ook de badpakken uit
Israël en de pied-de-poule dessins die
a la Chanel worden afgebiesd met een
zwart randje. Abrikooskleurig nylon
fluweel is ook bijna te mooi om het
water mee in te gaan maar dat is dan
ook lang niet altijd de bedoeling. De
Amerikaanse vrouw gebruikt die
fraaie modellen om zich in het strand-
restaurant te laten bewonderen en heeft
daarnaast nog twee andere exempla
ren om in te baden en te zonnen.
De listig gevoerde reclame heeft haar
langzaam overtuigd dat een uitgebreide
badgarderobe een gewoon verschijnsel
is. Natuurlijk zou alle advertenties
ten spijt dit idee geen voet aan de
grond hebben gekregen als er geen
geld was om zich letterlijk in weelde
te baden. Bovendien geeft de vrije
zaterdag extra tijd voor strandgenoe-
gens en dan gaat vanzelf de vrouwe
lijke behoefte aan variatie spreken.
Wellicht speculeren de fabrikanten hier
ook al op deze zwakke plek want de
keus is haast verwarrend groot. Men
kan zich dit seizoen gestreept en ge
ruit, gebloemd en in haaienhuid te
water begeven, in mozaïek en in glas-
in-lood-motief, bedekt met vissen en
met zwanen of paddestoelen.
Bij de bikini's, die uitgevoerd wor
den met ruches en strookjes, met klei
ne schortjes van broderie, met zijden
franje en met geplisseerde strookjes en
schulpjes, hoort nu bijna altijd een
strandjack of lange blouse. Gelukkig
maar. zijn we geneigd te zeggen, want
de bikini's zijn minimaier dan ooit.
Er wordt meestal katoen voor ge
bruikt terwijl voor badpakken meer
lastex, helanca, draion en nylon
wordt verwerkt. Sinds kort hoort
daar de spandex vezel ook bij waar
voor in Nederland Frans Beeren de
primeur heeft. Deze brengt in zijn
Lindu-Lu collectie voortreffelijke
modellen in Italiaanse zonnige kleu
ren. Er zijn ook gezellige badpakken
onder voor teen-agers. Zij bestaan
uit een fel dwars gestreepte boven
kant die tot even onder de taille
loopt terwijl de rest van het badpak
zwart is. Een zomerse ijsmuts met
kwast in het midden wordt er bij ge
leverd.
Dat zwaardere figuren ook heel ge
schikt in badkostuum kunnen ver
schijnen bewees op de show van
Triumph in Düsseldorf een mannequin
maat 48. Zij kreeg voor haar moed en
voor het resultaat meer dan een maal
applaus. Het spreekt eigenlijk wel van
zelf dat bij een fabrikant die gewend is
foundation te maken ook de coupe van
badpakken in goede handen is. De
mannequin liet naast effen ook be
werkte costuums zien. Tot nu toe werd
dat altijd verworpen omdat men dacht
dat een dessin iemand zwaarder deed
lijken. We zagen echter dat een dessin
veel barmhartiger is als het aankomt
op het wegwerken van onregelmatig
heden in een figuur, dan een effen stof.
G. S.-de W.
it is geen badpak maar een strandpakje van azuur-blauwe poplin, gevormd
door een los rugpand en een dito voorpand met witbedrukte rand. Er
onder zit een tweedelig tricot. De hoed met doorgestikte rand heeft een
bol die als tas dienst doet en geopend wordt met een rits. Ontwerp Charles
Demery, Avignon.
(Advertentie)
Kloosters worden kwistiger met
eigen publiciteit. Ze geven
folders en gedenkboeken uit
waarbij de een niet voor de
ander wil onderdoen. Het zeer mooie
fedenkboek dat de zusters van Onder
e Bogen in Maastricht kort geleden
deden verschijnen ter gelegenheid van
het 125-jarig bestaan, getiteld „Lus
trum in het zilver", is een kloek,
h on derdnegen ti g pagina's tellend
werk, met veel vertellende foto's en
veel tekst. Het heeft een aantrekke
lijke kleurige buitenkaft van een ro-
mantisch-weelderige tuin waarin twee
In de Nederlandse steden begint men
steeds meer het flatleven te accep
teren met alle voor- en nadelen die
eraan verbonden zijn. De Italianen
zijn van kindsbeen af gewoon met meer
dozijnen mensen onder één dak te wo
nen, want alleen op het land trof men
boerderijen van één verdieping en kas
telen, waar één adellijke familie bijna
in verdronk. In de steden zijn de vor
stelijke paleizen allang onderverdeeld
en tot huurkazernes en kantoorruimten
oedegradeerd. In de laatste tijd beleven
deze paleizen echter weer iets van hun
oude glorie. De verarmde zolderverdie
pingen worden gezocht en grondig op
geknapt door de snobs, die ontberin
gen zoals het gemis van centrale ver
warming en lift trotseren, om nu eens
iets anders te doen dan zo maar ge
woon.
Zo maar gewoonis immers de flat
mè't centrale verwarming, lift, balkons,
woonruimte met eethoek encon
cierge De concierge, hier kortweg por
tier genoemd, speelt een grote rol m
het Italiaanse leven. Alle flatgebouwen
(hier spreekt men van „palazzi zowel
de populaire als de luxe, hebben zo n
exemplaar. Hij of zij zetelt m de loge
achter de grote getraliede of glazen
deuren en bespiedt al uw doen en laten.
Od warme dagen zet hij zijn stoeltje op
het trottoir en deelt nieuwtjes uit aan
de buren. Wie zo vermetel zou zijn hem
als een quantité negligeable te beschou
wen komt al gauw tot de ontdekking
misgerekend te hebben. De portier het
zij van het huis van uw vrienden of van
het uwe, moet met onderscheiding be
handeld worden. Voordat u er toe over
gaat hem iets te vragen, dient u een
minzame glimlach op uw gelaat te tove
ren vergezeld van een onopvallend toe
geschoven, maar evenwel voldoende
fooi. Wanneer u zich stipt aan deze
regels houdt hebt u kans op een goede
behandeling. De portier geeft uw plan
ten water als u afwezig bent, hij ver
zorgt uw kat, hij betaalt uw gasreke-
ning en bezorgt u bij thuiskomst een
brave werkster.
laat uw oude nicht achtennegentig
treden opklimmen om bij u aan te
bellen en tot de ontdekking te komen,
dat u niet thuis bent. Een andere keer
verzekert hij uw beste vriendin, dat u
bent uitgegaan en niet voor de ■'.vond
terug komt, terwijl u argeloos met uw
potje thee en verse koekjes op uw
bezoek zit te wachten. Inspecteurs van
belasting en verkopers van stofzuigers
laat hij ongestraft tot_ uw woning
doordringen, terwijl hij de bezorger
van uw stukje vlees afscheept met de
boodschap, dat u vandaag op water
en brood leeft. Vooral de portiersters
zijn onuitputtelijk op het punt van
„vendetta" en kleine geniepigheden.
Zij behoeven maar haar neus op te
halen of op een bepaalde manier te
kijken als een van de flatbewoners
langs komt om uw argwaan op te
wekken. Zij hebben een veelzeggende
Mocht u echter karig zijn met fooien
of op de een of andere manier zijn
(haar) antipathie op de hals halen
dan is uw leed niet te overzien. Hij
Hij verzorgt ook uw kat en hij weet
gebarentaal om de andere flatbewo
ners te laten weten dat mijnheer X
van de zoveelste verdieping tot over
zijn oren in de schulden zit en als zij
wijsvinger en pink omhoog steekt be
tekent dit, dat een zekere echtgenoot
horens heeft. Niemand beter dan de
portier kent ieders huiselijke omstan
digheden, want hij is verantwoorde
lijk voor de personen, die naar bin
nen gaan. Bij een politieonderzoek, in
geval van diefstal of moord, heeft hij
echter nooit iemand gezien.
De som, die elke flatbewoner maan
delijks moet betalen als zijn aandeel in
het salaris van de concierge, Is niet klein
en er wordt voortdurend door het syn
dicaat gewerkt om het salaris te ver
hogen en de werk- of liever diensttijd
te verkorten. Tot nu toe sloten in heel
Italië de deuren van de flatgebouwen
om tien uur en konden de portiers naar
bed gaan. Hierdoor was men geheel van
de buitenwereld afgesloten, want ieder
heeft natuurlijk wel de sleutel van zijn
eigen, maar niet van een ander flat
gebouw. Het idee, dat het syndicaat zal
besluiten de diensttijd van de portier
met twee uur te be
korten en het slui
tingsuur op acht in
plaats van tien uur
te stellen, jaagt ons
de schrik om het
hart, want er zon
een heel nieuw sys
teem moeten worden
uitgevonden, om het
contact met de bui
tenwereld of, omge
keerd, met de her
metisch afgesloten
palazzi te onderhou
den. Bestuurders van
auto's zouden hef
tig gaan claxonneren
om hun aanwezig
heid voor het huis
van hun vrienden
kenbaar te maken.
Ramen zouden wor
den opgegooid, van
beneden naar boven
zou geschreeuw
klinken; sleutels
zouden op het trot
toir worden gewor
pen en alles wat de
Italiaan op dit ge
bied nog meer zou
kunnen uitvinden,
zou het straatlawaai
aanmerkelijk doen
toenemen.
olies..., JM STINE PISANI
jonge religieuzen tussen de begroeide
muren. Met zo'n gedenkboek treedt
een congregatie naar buiten die er
zijn mag. Het geeft een beeld van
veelzijdige en wereldwijde activiteit,
zelfs als men het alleen maar door
bladert. En tot méér komt de buiten
staander niet, ook al omdat er geen
inhoudsopgave is. De historische snuf
felaar die later iets wil naslaan zal
dat ook een gemis vinden. Maar hoe
ook, de dynamiek van het moderne
actieve religieuze leven springt er
uit naar voren.
Op een andere wijze dynamisch is
de kleine bescheiden folder die ons
werd toegestuurd door de monialen
Augustinessen van de priorij „Gods
Werkhof" te Werkhoven. Deze toe
schouwende zusters zijn van de twee
de, de biddende orde van Sint Augus-
tinus. De veel meer bekende Augusti
nessen van Monica zijn de „actieve"
dochters van Augustinus. De slotzusters
Augustinessen hebben in ons tand één
klooster, dat tevens het enige is in
West-Europa, de nieuw gebouwde prio
rij in Werkhoven bvj Utrecht. Ze trok
ken daar twee jaar geleden in omdat
de villa te Maarssen, die ze sinds 1946
bewoonden, veel te klein werd.
Het foldertje dat zij uitgeven komt
aan de moderne haastigheid tegemoet.
De zestien pagina's in uitgewogen mo
derne opmaak, onder de zusters
schuilt een grafisch artieste die haar
sporen verdiend heeft zjjn aange
vuld met een los blad tekst. Wie genoeg
heeft aan „kijken" hoeft die tekst, die
in beknopte vorm de zin van het con
templatieve leven uitdiept, niet te le
zen. Maar mist dan ook een diepe ge
dachte als deze: „Het gezicht van Chris-
De nieuwe priorij van de Augustinessen
in Werkhoven is laagbouw.
tus naar de mensen gekeerd, mogen
we misschien de actieve kloosterlingen
noemen; het gezicht van Christus naar
God gekeerd de contemplatieven."
Dat de dynamische wereld butter het
klooster wezenlijk betrokken is in het
gebedsleven van de slotzusters wordt
door de fotomontage in deze folder
voor wie het vatten wil aansprekend
verbeeld. Met summiere teksten tus
sen de foto's van de priorij binnen en
buiten, krijgt de nieuwsgierige op kern
achtige wijze een beeld van het wezen
lijke van dit leven in beslotenheid, met
elkaar, voor God. De dertien zusters
voorzien in hun levensonderhoud door
het vervaardigen van paramenten en
wandkleden, liturgisch vaatwerk, gra
fische ontwerpen, publikaties, het kwe
ken van fruit en verzorgen van de
moestuin.
Er is een gastenverblijf.
Verse kervel is het culinaire groene
voorjaar. De bosjes die in de
winkel liggen zijn heel gauw weg
nu men nog begeriger is dan an
dere meimaanden naar het groen uit
de grond, die zo wanhopig lang door
de kou dood bleef. Dat eerste groen
zou je wel zo willen grazen, want vers-
is toch weer heel anders dan blik.
Hoewel blikjes soep-kervel alle waar
dering verdienen en in ieder jaarge
tijde het aroma van de zomer bewaard
houden.
Maar hoe merkwaardig meent de in
dustrie die voor de huisvrouw inblikt
haar soms te moeten verrassen. Het
volgende overkwam ons kort vóór de
eerste verse kervel er was, met een
blikje van dit kruid voor de soep. We
hadden kervelsoep op het menu staan
en we maakten, volgens de voorschrif
ten. een mooi wit sausje, zonder klont
jes, waarin we de inhoud van het blikje
vrijwel geheel omkieperden. Het licht
groen getinte vloeibaar geworden voor
jaar zag er in de pan, heet en wel,
appetijtelijk uit en we waren tevreden.
Toch voelden we ons na de eerste
lepels licht geïrriteerd. We beten op me
lige klontjes, en als we persoonlijk iet»
haten, dan zijn het melige klontjes.
„Niet zeuren", zeiden we, „gewoon op
eten". Tot we plotseling opschrokken
omdat we duidelijk een groene erwt ont
waarden. Een erwt! Waar kwam het
ding vandaan? Bjj inspectie bleek het
er niet één te zijn, maar tientallen.
En nu hoef je helemaal geen „prinses-
op-de-erwt"-complexen te hebben om je
toch wel diep gedesillusioneerd te voe
len als een complete erwtenplaag het
feest van de kervelsoep komt bederven.
Op zo'n moment voel je je overgele
verd, overgeleverd in dit geval aan
de fabrikant, die je, naar je meent,
knollen voor citroenen heeft verkocht.
Als je grootmoeder zoiets was overko
men met de eigen inmaak uit de moes
tuin, dan had ze boos op de bel ge
drukt en Daatje laten komen, en haar
heftige verwijten gemaakt. Maar de in-
maakrobot is voor de huisvrouw 1962
de levensmiddelenindustrie en hoe krijg
je zo'n robot, aan wie je je ergernis
kwijt wilt, te pakken?
Wij herinnerden ons niet meer waar
en wanneer precies we het blikje ge
kocht hadden. Een rondsnorrende bij
weet ook niet meer waar hij een hap
je honing weggehaald heeft. Bij aan
koop hadden we ook niet speciaal op
de merknaam gelet. Onze buurlanden
maken „cerfeuil" voor soep en onze
eigen voedingsindustrie blikt soepker-
vel in. Het blikje bleex vaderlands te
zijn. Dat was dus makkelijk. We pak
ten het in met het kleine restant van
het mengsel, dat ons zo ontgoocheld
had en we retourneerden de fabrikant
zijn verrassend produkt met een soort
gelijke aanmerking als onze grootmoe
der haar Daatje gemaakt zou hebben.
Hoe was zoiets nu mogelijk? Dat was
toch niet de bedoeling? Kon men ons
opheldering geven? Hier was toch ze
ker een vergissing in het spel?
En nu moet u eens raden wat voor
antwoord wij ontvingen. De fabrikant
schreef: „Voor garneringsdoeleinden
worden altijd enkele doperwtjes toege
voegd aan de blikjes kervel". Bom.
Nu kun je lang discussiëren over dat
„enkele". Wat zijn enkele doperwtjes
in een klein blikje met dit delicatesse-
kruid? We hebben ze niet geteld, we
hebben ze, helaas, doorgeslikt. Minstens
bij iedere hap één.
Wij weten ook niet of deze garne
rende toevoeging buiten op het blik
vermeld heeft gestaan, zoals voor
schrift is. De huisvrouw moet toch
weten wat ze koopt zolang ze nog
niet door het blik heen kan zien (in
onze toekomst is alles mogelijk) en
zolang het blik nog geen plastic is.
Want hoe je het ook draait ol keert,
waar een erwt zit iran geen kervel
zitten en je betaalt en verlangt ker
vel en je betaalt niet voor en vraagt
niet om doperwtjes. Het gewraakte
blikje hadden wij weggestuurd en
achteraf konden wij dat dus niet na
zien. Pogingen om een nieuw blikje
aan te schaffen mislukten, plotseling
leek dat merk Kervel uitverkocht.
Dit is wel logisch, want het wachten
is op de nieuwe oogst zoals men
ons in de winkel zegt. Wij hadden
willen controleren of andere blikjes
van hetzelfde merk net zoveel erwt-
tjes bevatten, want wij hebben zo
het idee dat de machinale hand die
in ons blikje de „garnering" toe
voegde erg royaal is geweest.
Om onze persoonlijke smaak te toet
sen aan de algemene smaak hebben
wjj in de huishoud-encyclopedie nog
eens nageslagen of er garnering ver
meld wordt bij kervelsoep. Het officiële
recept vermeldt kervel en niets dan
kervel puur.
Nu rijst bjj ons de vraag: wat is een
fout in een fabrikaat (die iedereen kan
overkomen) en wat is garnering. Als
deze heer in het conserveren een pak
je sigaretten zou kopen en er zouden
er een paar inplaats van met tabak
gevuld te zijn, drop bevatten, zou hfj
dan content zijn als de verantwoorde
lijke hem zegt: „Maar mijnheer dat
doen wij altijd, dat is garnering!" Dan
zal hij vermoedelijk met de huisvrouw
verzuchten: „Consument zjjn zit op
z'n zachtst gezegd vol verrassingen".
A. Bgl.
(Advertentie)
ontwerp
A-D.Copier
Schrijf voor foto's -en prijzen naar:
Eschenbach International, Hilversum
en totaalbedrag van 27.000 dollar
of 100.000 aan prijzen is uitge
loofd door de Europese Ideal-
Standard maatschappijen voor de
winnaars van een internationale wed
strijd voor het ontwerpen van de beste
moderne gezinsbadkamer.
Het doei van de wedstrijd is de uit
werking van moderne en bruikbare ont
werpen kristal-porseleinen badkamer
artikelen die qua vormgeving in over
eenstemming zijn met de huidige Euro
pese stijl.
I" de film van de zilveren bruiloft
van ons Koninklijk Paar kijkt ko
ningin Elizabeth even verveeld voor
zich uit, Farah Diba zucht, als
telL 0grafen wat lang bezig zijn en
"'Keus betrappen de cameramensen
v"an de feestgangers op een onge-
«ntroleevd gebaar, voordat ze weer
t. Pose hebben aangenomen, die be
duid is voor „het publiek".
,'s het u wel eens opgevallen, dat
niet elkaar tegenwoordig zo vaak
b'e t PuMiek" zijn, dat we zoveel tijd
.«steden aan het gadeslaan van an-
»vü? boden en dat onze gunst, onze
Hnpathie daardoor steeds machtiger
h^Pous zijn geworden? Als publiek
j, ben wij een zeker recht op be-
6rnde en bekende mensen. Een deel
j uun roem, hun macht, hun popu-
da danken ze aan ons en in ruil
aarvoor verwachten we eeu tegeu-
W atie. We wensen iets meer over
rin te weten, tot onze stichting, le-
Vn vermaak. Hun verrichtingen
"riwen nieuws, dat we gretig slikken,
net spreekt vanzelf, dat onze be-
j Ugstelling niet ophoudt bij hun huis-
werpen ook graag een blik
"ter de schermen en een fotoserie
"Ver vorstelijke personen thuis of be-
°emdheden op vakantie kan altijd op
„"ze aandacht rekenen. Populaire lie-
,e" van nu hebben dan ook geleerd,
"1 een deel van hun leven aan het
Publiek toebehoort. In alle levensom-
standigheden poseren ze, ze zijn er-
?au gewend, dat ze bij iedere gebeur-
e"is gadegeslagen en zelfs bespied
worden.
aamïU?.'1 besteden doorgaans veel
ïance" aan deze >>Publ»c appea-
°Penbn' aa" bun verschijning in het
chefs v en ze hebben vaak pers-
""uvvkp dit privé-optreden even
een regisseren als een rol in
Oog op een film. Ze houden het
de barometer van de publieke
een 'z? .'ijken op koks, die nu eens
"«hein- peper, dan weer een
Wend wijn toevoegen om de ver
den srn"ak te prikkelen. Ze liou-
brokii verslaggevers soms vette
een t s°handaal voor in de hoop op
">euw?pig artikel, dat tanende roem
\-er w 'even kan inblazen, en met de
eron,„ 1«huldiging „het publiek vraagt
de dj Wordt vooral in het buitenland
den rebe met beide voeten getre-
He' gaat niet om de foto, die de
Persoon in kwestie voor de pers
beschikbaar wil stellen, de
te Vp kunst is juist om dat plaatje
®n ®ro.veren, waarop hij verrast werd.
den voor wapens hebben deze lie-
boo' V°or wie „de primeur" de
Onl).,,. Wet is. Camera's, die wreder,
Oog "Ud'artiger ziju dat het scherpste
Va«u waarmee ze iedere beweging
jj Wffgen.
"W v'nu'rt 11 zich nog, hoe prins Rai-
piep.w»; Monaco tijdens de huwelijks-
hals g"eid even zijn vinger tussen
goj, boord stak? Een onwillekeurig
Werddat in ontelbare gezinnen
hrUi gadegeslagen en commentaar of
eerstp uitlokte. Het was een van de
kond® keren, dat we ons ten volle
tn realiseren, hoe onbescheiden
"""""«lllliliiiiiuiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiiliij
""""liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
hiera'les fegistrerend oog van de car
We «'Kenlijk was. Sindsdien hebben
Roha,,' ns heel persoonlijke blikken,
gen woorden, gelaatsuitdrukkin-
vv Pgevangen.
bi 6 Senieten ervan, dat we ons zo
Vin^'wurtenissen kunnen inleven, we
0),,'" bet heel gewoon, dat al die
ha; A" Wet hun emoties bij ons in de
k«di arner worden gebracht, maar on-
Wordt er zo een grens uit-
best<st> de grens tussen wat voor ons
v0n;™ is en dat wat ieder mens
den 'lchzelf wil en mag houden. Zou-
"op,!z°it graag met al onze aan-
Vt;nse"- zelfs met al onze kleine
hpt 11vergissingen, gebreken zo in
x °"e licht worden gezet?
|"ee )j!a" 's ev "og de telelens, waar-
Utstp en "'.die bekende mensen hun
«rii testje privé-leven ontneemt,
?e"den d'e de zich onbespied wa
ll Itali-U'u de verte dichtbij haalt,
t sip,.', "ebben de „fotografen van
eSs'e" de „voyeurs van pro-
van bun telelenzen de vakan-
"'liikt0I1Ze koninklijke familie be-
i'Het SS .soms zelis vergald.
l aar»i., vraagt erom
n "den 1 beroemden en de be-
lverfiourip a seen eigen leven meer
«a loert a a,s. ov,'ral de telelens op
ernii „n is dit een nieuw soort
pelgeiif)„' a" zijn zij in waarheid
1en ,iI .Van bet publiek" gewor-
de A ls strijd met de rechten
Law me"s.
nsN'citpj, We' nu de wapens der
1 Jecfp. J zo vervolmaakt zijn, dat de
staa a" °nze belangstelling weer-
lp dip 0"s eens bezinnen op de
oil, 6 als publiek wensen te spe-
H. Sw.
