Werktijdverkorting voor
woningbouw ongunstig
sidies in 1966 afgeschaft
Sub
lonen dan 5 a 6 procent hoger
ïieuwe
vrouw van 40 heeft haar
tijd nog niet gehad
Chefarine -4
TL
<2
Gerucht vindt nu minder
eloof op Nieuw-Guinea
Infiltraties bij Teminaboean
wekken algemene verbazing
E
H
Het ei en ik
EXTRA
Congres vrouwelijke bedrijfshoofden
Geen verkorting
eerste oefening
ONDANKS WEINIG OFFICIEEL NIEUWS
Aan humor
geen gebrek
John Surig
Toeverlaat Amerikaanse ambassade
Woningwetwoningen
20 veel mogelijk voor
de arbeiders
Ook Amerika handhaaft
verhoging parate macht
Samenwerking bij
bestrijding van pijn!
de natuur in met de natuurzuivere KING pepermunt
Inbraak in landhuis
van prinses Wilhelmina
Bunker op de hoogte
van Nederlands
standpunt
DINSDAG 29 MEI 1962
PAGINA
Looncompensatie
Kwaliteit
t3an ze aan het h°of(ï van een
Grote tekorten
Elk tablet Chefarine „4" bevat 4
beroemde geneesmiddelen, die el-
kaars werking ondersteunen. Che
farine „4" werkt echter niet alleen
krachtiger bij bestrijding van pijn
en griep, maar bovendien veiliger,
daar één der bestanddelen zorgt
dat een gevoelige maag niet van
streek raakt.
Zilveren horloge van prins
Hendrik gestolen
(Van onze correspondent in
Hollandia)
r is weinig nieuws over de
militaire situatie op Nieuw-
Guinea. Dat is begrijpelijk.
De tijd van de onschuldige infil
traties van onopgeleide infiltran
ten is voorbij. Indonesië dropt nu
parachutisten in Nieuw-Guinea
die een gedegen opleiding achter
de rug hebben en daarom een
gedegen bestrijding verdienen. En
de militaire autoriteiten hebben
maar het liefst dat er zo min
mogelijk over de daarbij toege
paste methodes bekend wordt.
Wat openbaar wordt, wordt ook
in Indonesië bekend, en men laat
Indonesië uiteraard zoveel moge
lijk verstoken van kennis, die deze
vijand te pas zou kunnen komen.
Vijand, het is het enige woord dat
nog gebruikt kan worden na de
Indonesische agressieve daden.
Een vijand, waarmee de militairen
die alleen een militaire taak heb
ben en die zich niet in politieke
achtergronden hoeven te verdie
pen, hebben af te rekenen. Dat
gebeurt dan ook: voor een be
langrijk deel in stilte. Men wil niet
dat Indonesië te weten komt hóe
die Indonesische Dakota die para
chutisten op Nieuw-Guinea had
gedropt naar beneden is gehaald.
Dat is geheim, zoals er meer ge
heim is. Het is een situatie, die
begrip verdient.
IN 3 MAANDEN STEEG HET VERMOGEN
MEER DAN IN GEHEEL 1961
Vraagt ons kwartaalbericht
DE NEDERLANDSCHE FONDSEN MlJ."NEFO" N.V.
Herengracht 436, Amsterdam (C.)
(Advertentie)
n (Van onze Haagse redactie)
Aarts HAAG, 29 mei Minister Van
sUtat n maakt zich zorgen over de re
in van de woningbouwproduktie.
"lind eerste kwartaal van dit jaar zijn
in ]T®r woningen gereed gekomen dan
b6 bouwprogramma was voorzien,
ligj ^Wachting is, dat dit produktiever-
ly "J0" ook in de komende kwartalen
ongnn «'4en- He minister schrijft deze
liiAJ ontwikkeling toe aan het
tijrt. prIi)k slechte weer en de werk-
ft,°rip Aldus blijkt uit de me-
Kan, van antwoord aan de Eerste
VeSK r °P (le begroting van Volkshuis-
en Bouwnijverheid.
j achterblijven van de produktie
v°erin ^ewindsman vooral aan de in-
V?aar< van de verkorte werkweek,
goed n invloed ook in 1961 zeer
Vverkrv?erkbaar is geweest. Door de
Van i^dverkorting is volgens de cijfers
tisti Aet Centraal Bureau voor de Sta-
wr "et aantal beschikbare uren per
tot 24oemer per ïaar gedaald van 2505
*ou Als de werktijdverkorting niet
ter ZU" ingevoerd, zou volgens minis-
dui^tj n Aartsen de woningbouwpro-
Ziin m 1961 rond vier procent hoger
®eweest. Hjj ontkent niet, dat met
ivo,.!) ^tijdverkorting andere belangen
iiigt gediend, maar de beperking is
tie p. net belang van de bouwproduk-
\Vo0MWeest- In de memorie van ant-
haoori Wordt de ernstige kritiek op het
bied gse regeringsbeleid op het ge
hand Van volkshuisvesting van de
tegej. §ewezen. Deze richtte zich vooral
van hen te sterke en snelle ombuiging
horm i beleid in de richting van meer
evenw? verhoudingen. De regering is
ziej, V van mening, dat het beleid
hourtp let meer uitsluitend moet bezig-
Vvoni„a, met het nog bestaande acute
richt,!glekort, maar dat het zich moet
tatiey op de kwantitatieve en kwali-
v°°rziening
vraagstukken van de
de toekomst.
wonmg-
jn?Ver. bet huurbeleid wordt in de
bet i?r'e gezegd, dat uitvoering van
nuuraanpassingsprogramma van
J:, r®gering door huurverhogingen en
hpP^'dievertagingen tot gevolg zal
et>t>en, dat de jaarlijkse woningwet-
bijdrage van gemiddeld 250 gulden
voor nieuwe woningen in 1968 zal zijn
verdwenen. Indien dit bedrag van 250
gulden in de lonen wordt verwerkt,
betekent dit, aldus de memorie, dat
de thans geldende ionen in een pe
riode van vijf jaar met ongeveer vijf
tot zes procent zullen stijgen. Dat is
een gemiddelde van één procent per
jaar. De regering is van mening, dat
naast deze looncompensaties nog vol
doende ruimte zal zijn voor welvaart-
verruimende loonsverhogingen. Bo
vendien, zo wordt opgemerkt, bete
kenen loonsverhogingen ter compen
satie van huurverhogingen voor ve
len een zekere overcompensatie, zo
dat deze verhogingen ten dele reeds
een welvaartverruimend effect heb
ben.
Een mogelijke vrees voor inflatie kan
volgens minister Van Aartsen dan ook
zeker niet haar oorzaak vinden in uit
huurverhogingen voortvloeiende loons
verhogingen. Evenmin zullen deze de
exportmogelijkheden in gevaar brengen.
Een bijkomstige omstandigheid is, dat
de looncompensatie in verband met de
in 1962 in te voeren huurverhoging niet
ten koste van de beschikbare produkti-
viteitsruimte zal gaan, maar ten laste
van de winsten van de werkgevers zul
len worden gebracht.
Minister Van Aartsen waarschuwt te
gen de veronderstelling, dat de kwali
teit van de naoorlogse woningbouw in
het algemeen te gering zou zijn. Er
kennend, dat nog vele op zichzelf rede
lijke wensen tot nu toe onvervuld zijn
gebleven, wijst hij er op, dat van zeer
vele kanten nadrukkelijk en bij her
haling de wens is geuit om vooral en
in hoofdzaak goedkope woningen te
bouwen en de bouw van duurdere wo
ningen tegen te gaan. De volkswoning
zal, aldus de bewindsman, aangezien
deze de eenvoudigste is in de scala
van de woningbouw, de schijn hebben
van te lage kwaliteit te zijn; zeker wan
neer zij nog zwaar moeten worden
gesubsidieerd. Toch wordt volgens mi
nister Van Aartsen vrij algemeen er
kend, dat de naoorlogse woningbouw
technisch en stedebouwkundig een
niet te miskennen verbetering te zien
geeft, vergeleken bij de vooroorlogse
bouw. Zonder zich te wagen aan het
uitspreken van een waardeoordeel,
constateerde de minister, dat bij de
keuze uit de grotere bestedingsmoge
lijkheden, ontstaan door de welvaart-
verruiming, een zo goed mogelijke wo-
f Advertentie
C 0 t A**
verkrijgbaar bij H.H. apothekers, drogisten, kappers en de ap'eciaalbrancht
H10»
A\r«^an onze verslaggeefster)
"SIErti.m
9Q mAi T?iiim
VERDAM, 29 mei Ruim twee-
t^'Wijftig Nederlandse, Franse,
Engelse, Duitse, Canadese
al'aanse vrouwen congresseren
styjj ^®ek in Amsterdam. Stuk voor
Va„ Variërend van een uitgeverij
®«a ll°8°fische werken in Turijn tot
Ustrie van elektronische meet-
Uur in Diisseldorf en van een
transportbedrijf tot een Frans
"W,. bureau. De vice-presidente der
Un'® van Vrouwelijke Bedrijfs-
'AfS(,rn' de Belgische madame A. Van-
is congres-voorzitster en doet
de het vanzelfsprekend gemak van
v4jj nvrouw. Ze heeft een fabriek
de ^PParatuur
en grondstoffen voor
litstefP°ladefat>ricage. De Franse voor
op, ®n oprichtster (in 1946) madame
A konf Eoinant, die verhinderd was
iw bii J vervangt sinds jaren haar
de leiding van een machtige
vrouwelijke
A 31 is' v elk jaar congresseren. Dit-
i„et thema „de carrière van de
Oiii"°hWeJ, Verhand met haar leeftijd".
4- der j A, van tegenwoordig worden
CkT\ i tl VrrvpCror» rvrs efaon n9C TYlPt
hel vroeger en staan pas met
hi^totn ,m'dden van haar levensweg.
r»„a®ren v,°U de vrouw, nadat zij haar
hio tot v,a eft opgevoed, niet terugke-
vAUwA "aar vroevere
irj!' Ver2aA" vrouw haar tweede plicht
8e£*®ct v,; 5". door haar opvoeding en
toAAonsohf4 .'A dienst te stellen van de
do>t veSPÜ" AldU8 'eest men in het
'ijkf he Nerio i nen rapport opgesteld
hont Eedrii^t. nhse Unie van Vrouwe-
Vrn' de Tvif °,°fden en ondertekend
g ederlandse presidente me
te. een u,,£jek-Wolffers, eigenaresse
dat K Als v ,e hoofdstedelijk horlo-
Vej- jh het S?ie heeft het congres
Wflgadert fin,stltuut voor de Tropen
dee^hy a *fflardeerd met uitstapjes
Vfip h Otndat fen "iet eens zo erg
l^del s°hap rvnf ZOveel onderlinge
Vut f zei? eotmoeten, zoals een Ca-
Vroif, ilhheir! en onder andere de
°arri^en die nuar .v°ren gebracht, dat
hst i^re niet A..willen en kunnen hun
0Pgeven de pensioen-leeftijd
v«nr de nraLtesolït'e neemt het op
Vott, ^ie meT Jan boven de veertig,
heef?hden, rtat "?eer kan blijven
tig v; Ue vrouw uar ^d §ehad
\v» d'flkt in hi^va,n. boven de veer-
ardeerd inz?^^edrfjfsleven een ge-
lcht, solidariteit en ver
antwoordelijkheidsgevoel te bezitten.
Tjjdens een der bijeenkomsten bracht
mejuffrouw mr. J. Hefting uit Utrecht
naar voren, dat kortgeleden twee Ame
rikaanse universiteiten studiebeurzen
beschikbaar hebben gesteld voor vrou
wen, die academisch gevormd zijn, hun
vak tijdens hun huwelijk aanvankelijk
hebben laten rusten, maar tot een her
scholingscursus zouden willen overgaan
om zich weer ten nutte te maken.
Overigens bestaat er in de Verenigde
Staten evenmin als in Scandinavië een
organisatie van Vrouwelijke Bedrijfs-
hoofden. Er is daar geen behoefte aan,
want de vrouw wordt er volkomen ge
lijkwaardig beschouwd aan de man.
Maar bijvoorbeeld in Italië, het laatst
tot de unie toegetreden land, is dat
nog lang niet zo. Al is er ook daar in
dit opzicht een zeer aparte mentaliteits
verandering te bespeuren.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 29 mei De minister
van Defensie is niet bereid thans maat
regelen te overwegen om de eerste oefe
ning van de dienstplichtige militairen
te verkorten. Hjj acht het onjuist, dat
Nederland door een feitelijke verkor
ting van de eerste oefening eenzijdig de
parate sterkte reduceert. Aldus blijkt
uit het antwoord van minister Visser
naar aanleiding van vragen van het so
cialistische Kamerlid Wierda over Ame
rikaanse plannen in augustus een aantal
in West-Europa gelegerde dienstplichti
ge militairen vervroegd naar huis te
sturen.
Het gaat hier volgens de bewindsman
namelijk niet om Amerikaanse dienst
plichtigen, maar om een groep reservis
ten, die onmiddellijk na het begin van
de Berlijnse crisis in 1961 onder de wa
penen werden geroepen als uitvloeisel
van de aan president Kennedy verleen
de machtiging maximaal 250.000 uit de
reserves voor de tijd van een jaar op
te roepen. Tegelijk met het oproepen
van deze reservisten (als maatregel op
korte termijn) werden maatregelen ge
nomen, die de parate sterkte der Ver
enigde Staten op langere termijn zouden
opvoeren. Er is dan ook geen sprake
van het vervroegd naar huis sturen
van dienstplichtigen. Het zou trouwens,
aldus minister Visser, in strijd zijn met
de geest van het in Athene gegeven
NAVO-communiqué. Amerika handhaaft
de verhoging van de parate sterkte. Er
zijn minister Visser ook geen andere
gevallen bekend, waarin NAVO-landen
zjjn teruggekomen op maatregelen, die
tot datzelfde doel zijn genomen.
ning bij zeer velen niet op de eerste
plaats komt en naar het zich laat aan-
zien vooralsnog niet zal komen ook. i
Het bestaande subsidiërirgsstelsel
dat door alle na-oorlogse kabinetten is j
voorgestaan, beschouwt hjj ook nu nog
in de Nederlandse verhoudingen als het
meest aangewezen. Een radicale wij
ziging van het bestaande systeem in de
richting van meer geïndividualiseerde
subsidies acht de minister daarom voor
alsnog weinig aantrekkelijk. Wel heeft
hjj de Voorlopige Raad voor de Volks-
huisi-esting verzocht advies uit te bren
gen over de vraag, hoe kan worden be
vorderd, dat woningwetwoningen zoveel
mogelijk worden bewoond door arbei
dersgezinnen of daarmee naar inko
men gelijk te stellen bevolkingsgroepen.
Het woningtekort, dat op 1 januari
1961 nog ongeveer 86.000 woningen of
2,9 procent van de totale woningvooor-
raad bedroeg, is, zo blijkt verder nog
uit de memorie van antwoord, in. de
loop van 1961 verminderd tot ongeveer
73.000 woningen of 2,4 procent. Van de
grote steden hebben Rotterdam,
Utrecht, Haarlem, Eindhoven en En
schede het meest met de hoge statis
tische tekorten te kampen. Samen heb
ben deze vijf steden een tekort, dat
rond dertig procent van het landelijke
tekort bedraagt.
(Advertentie)
Vier middelen in één ieblet werken krachtiger
zonder de maag van streek te maken I
BEROEMDE GENEESMIDDELEN
IN ÉÉN TABLET
Glazen buisje 20 tabletten f 0.80
Handige stripverpakking 40 tabletten f 1.50
Yoordelige flacon 100 tabletten f 3.50
A*
w.w.-.vav. .V.V...-.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 29 mei Een inbreker
heeft zondagnacht een horloge gestolen
uit het in de Scheveningse duinen ge
legen landhuis van prinses Wilhelmina,
De Ruigehoek. Het zilveren horloge is
vroeger van prins Hendrik geweest.
Het lag te zijner herinnering op een
tafeltje in de hal. De diefstal werd gis
teren ontdekt door de huisbewaarder,
die op een afstand van achthonderd
meter van het buitenhuis woont. Hü
noch zijn drie jachthonden hebben enig
onraad bemerkt. De dief kon binnen
komen door een ruitje te breken en de
spanjoletsluiting te openen. De politie
heeft de zaak in onderzoek.
Intussen Is het natuurlijk wel zo, dat
deze gang van zaken het ontstaan van
geruchten in de hand werkt. Hollandia
gonst ervan. Zo wist op een gegeven
ogenblik iedereen te vertellen, dat de
„Groningen" een Indonesische Mitchell
had neergeschoten. Die Mitchell had het
zowaar gewaagd de „Groningen" aan te
vallen. De eerste keer lukte de duik
vlucht, maar de tweede keer werd hjj
neergehaald. Een mooi verhaal inder
daad, jammer alleen dat het niet waar
was. Zoals gelukkig ook al die geruch
ten over zware verliezen aan Neder
landse zjjde niet waar zijn. Ze doen de
ronde, compleet met details, maar de
onjuistheid ervan blijkt meestal al spoe
dig. En het is nu dan ook al niet zo erg
meer met de geruchten veispreiderij als
het in het begin was.
Van paniek als gevolg van de Indone
sische activiteiten is overigens geen
ogenblik sprake geweest.. Hier in Hol
landia niet, en volgens de berichten uit
het „frontgebied" daar ook niet. Ieder
een blijft rustig zijn werk doen. Wel
wordt de militaire en politieke situatie
op en rond Nieuw-Guinea natuurlijk
druk besproken, maar de humor ont
breekt daarbij niet.
Zo verschijnen vrijwel elke dag in
de Nieuw-Guinea Koerier, het plaat
selijke dagblad in Hollandia, Kaka en
Loeri twee soorten papegaaien
die wise-cracks" ten beste geven
over de situatie. Kaka zegt; „Snap
jij nou dat die Hunters die Dakota's
FLESJE: „Het wordt nu toch te bar
met die infiltranten"
GLAASJE: „Ze zouden vast wel
graag willen dat wij in Hun handen
vielen".
Zelfs de reclame is op Nieuw-Guinea in
gesteld op de situatie.
niet pikken?" En Loeri antwoordt:
„Man, weet je het dan niet? De Hun
ters zijn er alleen om Biak te bevei
ligen." Een steek op de op Biak ge
concentreerde Nederlandse luchtbe-
veiliging dus. En op een andere dag
zegt Kaka: „Heb jij ook al hoofdpijn
van al die infiltraties?" Waarop Loeri
antwoordt: „Nee, maar ik voel me
wel leeg in mijn Vogelkoppie." Een
verwijzing dus naar de Vogelkop, de
'.iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi
iltlllllllllllllllllllllllllllllillllllHlllllllllllllllllllllllllllllltillli
streek waar Teminaboean ligt en waar
ook infiltraties hebben plaatsgevon
den.
Die infiltraties bij Teminaboean heb
ben hier eigenlijk iedereen verbaasd.
Dat Indonesië Fak-Fak en Kaimanavoor
infiltraties uitkoos was begrijpelijk,
want in die twee plaatsen en hun om
geving wonen vrij veel Indonesiërs, ter
wijl het pro-Indonesische element er vrij
sterk vertegenwoordigd is. Dat maakt,
dat de achtervolging van infiltranten
daar meer moeilijkheden oplevert dan
elders: zonder hulp van de bevolking,
die voor gidsen en dragers moet zorgen,
is die vaak haast ondoenlijk. In Temi
naboean is het bestaan van een pro-
Indonesische groepering echter onbe
kend. Van het begin af heeft dan ook
het vermoeden bestaan dat de Indone
sische landing bij deze plaats op een
vergissing heeft berust.
oe dat overigens ook zij, en hoe
het in het algemeen genomen ook
mag zijn met de militaire situatie
op Nieuw-Guinea, iedereen hier
streeft ernaar zijn opgewektheid te be
waren. Duidelijk is wel dat de Indone
sische infiltraties in dit stadium nog
geen ernstig militair gevaar betekenen:
de medewerking van de Papoea-bevol
king bij de bestrijding van de infiltran
ten blijft over het algemeen groot en de
Nederlandse strijdkrachten zijn zeker
tegen hun taak opgewassen.
Nog steeds is het probleem-Nieuw-
Guinea geen militair probleem maar
een politiek. Zoals de Indonesische lan
dingen en droppingen stellig ook vooral
politiek bedoeld zijn. De evacuatie van
Nederlandse vrouwen en kinderen uit
het gebied van Sorong tot Kokonao
moet de Indonesiërs dan ook stellig wel
kom geweest zijn: zo'n maatregel wak
kert de ongerustheid onder de Papoea
bevolking aan, al is de opzet dan ook
vooral om de Nederlandse troepen vrij
spel te geven bij de bestrijding van de
infiltranten.
De situatie hier is delicaat, en het
voorlichtingsapparaat zit voortdurend
met het probleem hoe men daarmee nu
aanmoet. Er mag niet te veel verteld
worden, maar ook niet te weinig. Een
bericht dat de luchtverbinding op Kai-
mana hervat is. doet vreemd aan als
niet eerst gemeld is dat die verbroken
is geweest. Het is een tere zaak, die
met beleid aangepakt moet worden.
En dat, terwijl iedereen toch wel weet,
dat de uiteindelijke beslissing over de
toekomst van West Nieuw-Guinea met
hier zal vallen, maar ergens verweg
in New York, Washington, Djakarta,
Den Haag..Het wordt een politieke be
slissing, waarbij de machtsverhoudingen
op de wereld een belangrijke rol zullen
spelen. Enkele Papoea-afgevaardig
den van de Nieuw-Guinea-Raad, probe
ren dat spel nu al te beïnvloeden. Of het
zin heeft? De toekomst zal het leren.
Een toekomst, die hier op Nieuw-Guinea
alleen maar problemen brengt inzake
infiltrantenbestrijding en de meest wel
gekozen berichtgeving daarover. Maar
ook een toekomst, die politieke beslis
singen zal brengen voor de toekomst
van dit land. En men beraadt zich er
hier heus wel over, welke invloed men
daarop zal kunnen doen gelden.
(Advertentie)
NEW YORK, 29 mei (ÜPI) De
Nederlandse permanente vertegenwoor
diger bij de Verenigde Naties, mr. C.
W. A. Schiirmaim, heeft gisteren schrif
telijk bevestigd, dat Nederland bereid
is op basis van het plan-Bunker met In
donesië in onderhandelingen te treden.
Mr. Schürmann had zoals bekend de
volkerenorganisatie zaterdag informeel
van het Nederlandse besluit in kennis
gesteld. Gisteren werd de schriftelijke
bevestiging daarvan door de waarne
mend secretaris-generaal der V.N., Oe
Thant, ontvangen. De V.N. maakten de
schriftelijke mededeling niet bekend,
maar zonden deze door naar Ellsworth
Bunker in Washington.
DJAKARTA, (AFP) De Indonesi
sche minister van buitenlandse zaken,
Soebandrio, heeft gistermorgen ver
klaard, dat Indonesië nog steeds wacht
op volledige bijzonderheden over het
Nederlandse standpunt ten opzichte van
het plan-Bunker. Minister Soebandrio
zei, dat Indonesië wil weten, of Neder
land werkelijk het plan-Bunker heeft
aanvaard zoals Indonesië dit heeft ge
daan, op basis van de overdracht van
het bestuur over westelijk Nieuw-Guinea
aan Indonesië.
Toch blijft de zondag een
merkwaardige dag. Ik zeg
dat nu niet omdat ik de
laatste hoofdzakelijk heb
doorgebracht met het lezen
in „Hoogseizoen" van Simon
Vinkenoog. De lectuur van
zulk een boekje, doet een
mens twijfelen, zelfs aan het
nut van het hebben van een woensdag.
Daar gaat het dus niet om.
Maar de zondag heeft iets van een
onontkoombare cyclus. De zondag
begint natuurlijk des zaterdagsavonds.
En vroeger begon voor mij de zater
dagavond met het „Ave Verum" dat,
zoals u wei weet, gecomponeerd is
door de K.R.O. Uitvoerenden: het Ne
derlandse Volk. Sinds ik echter naar
de televisie kijk, begmt de zondag
gewoon op zaterdagavond. Het is een
mooie avond. Alles staat voor de
deur.
De eigenlijke zondagochtend is
óók fijn. Ik sta op, ga naar beneden,
zet thee en kook eieren. Vooral dat
laatste doe ik graag. Eieren koken
is een hele kunst; tenminste als je
het. verschil kent, tussen zacht, hard
en halfzacht. Halfzacht is volgens mjj
je ware. Ik bereik dat labiele ideaal
overigens niet altijd. Het is welis
waar een kwestie van de klok, maar
daarom juist. Op een prille zondag
morgen verlies ik alle begrip voor de
tijd. Mijn zoon dribbelt bedrijvig in
het rond helpt mij waar het even kan
en zelfs waar het even niet kan en hij
voelt mijn broze stemming fijn aan.
Hij zegt: „Vandaag heef 'e géén
lettertjes te schrijven": Hij hijst de
vlag in *op en ik ook.
Vervolgens begeef ik mij met
vrouw en kind naar de kerk. Dat is
en blijft een feest. De cyclus begon
trouwens al toen mijn vrouw en ik
destijds ieder voor zich ons aan de
hand van ónze respectievelijke vaders
naar de kerk begaven. Daarna drinkt
men een geurig kopje koffie men
keuvelt wat vrijblijvend over onver
schillige dingen en men is volmaakt
gelukkig.
Maar ais de koffie op is begint de
afbraak Ik denk: „Kom, nou ga ik
eens wat dóen." Een lelijke gedach
te. want daar is de zondag niet voor.
En mijn zoon heeft zélf gezegd dat
ik géén lettertjes hoef te schrijven.
Ik grijp dus naar een boek en begin
te lezen, een bezigheid die juist ligt
op de grens van doen en niet doen.
Nou ja, deze keer was het dan Si
mon Vinkenoog
Langzaamaan nadert de namiddag.
Die valt ongeveer in tegen de voetbal
uitslagen. Ik weet niet, wie er ver
antwoordelijk voor is, maar 'k ken in
dit leven géén triester verschijnsel
dan 'n zondagnamiddag. Waarom? Ben
ik triest? Neen. Is mijn vrouw of
mijn zoon triest? Weineen. Ik denk
dan ook dat wij ooit met zijn allen
hebben afgesproken dat wij een ver
plicht uurtje ongrijpbare triestigheid
zouden reserveren voor de zondag
namiddag. En wij houden ons daar
aan. Of Ajax nou gewonnen heeft of
niet.
Maar dan voltrekt zich steeds maar
weer het wonder. Want na net zon
dagse eten valt er ineens een prach
tige vrede over de wereld. Een schit
terende berusting, die ons rijn maakt
voor de hemel. De zondagavond is
mét of zonder Vinkenoog ol Ajax
steeds maar weer een zachte troost.
De zondag is een merkwaardige
dag. Je beleeft en ondergaat van
alles: verwachting, vreugde, verdriet
of berusting, om maar wat te noe
men.
Maar wat luiden wij op zondag in?
Juist, de maandag. De keiharde
maandag.
Och" ja, half zacht heeft werkelijk
alles van het ideaal: het is wel te be
reiken, maar niet te handhaven.
WASSENAAR. 29 mei Gisteravond
is hier een personenauto op het kruis
punt Papelaan-Rijksstraatweg door een
truck met oplegger gegrepen en volko
men vernield. De inzittenden, de 24-ja-
rige heer G. de Mooij an zijn 72-jarige
tante mej. P. M. L. de Graaf f, bei
den uit Voorschoten, werden op slag
gedood.
Advertentie)
Zekerheid! DE OLVEH staat achter U.
Een jongen van vijftien jaar
stapt 1 februari 1922 in een korte
broek het Amerikaanse consu
laat aan de Prinsengracht in
Amsterdam binnen om daar als
jongste bediende aan zijn eerste
betrekking te beginnen. Hij heet
te toen nog Jan Surig en was de
zoon van een kleermaker uit
Amsterdam, die zeven kinderen
'xad, onderwie één zoon. Jan had
na de lagere school de handels
mulo afgewerkt en hij had goed
lestudeerd. De meisjes trouwen
och wel," had zijn vader ge
zegd, maar jij moet wat leren."
gaar na de Handelsmulo moest
'iij_ toch ook wat gaan verdienen.
Hij hoorde, dat er een baantje vrij
aas als jongste bediende aan
iet Amerikaanse consulaat. Nu
••'ende Jan Suring wel tamelijk
toed Frans en Duits, maar geen
Engels, toch werd hij aangeno
men voor een salaris van twin
tig gulden per maand, met de
tpdracht zo gauw mogelijk En-
iels te leren. Dat deed hij.
Het was in begin een beetje
'astig als hij bij de consul moest
tomen. Dan zeiden anderen hem
voor wat hij moest zeggen en
dat had hij gauw door, hij be
greep alleen meestal het ant
woord niet. Maar dat was gauw
verholpen. Hij leerde zo snel Engels, dat hem in 1924 al een betere baan
werd aangeboden. Een nieuwe emigratiewet maakte personeelsuitbreiding
op het consulaat noodzakelijk en zo kwam hij op de visum-afdeling voor een
salaris van f 125 per maand, wat voor die tijd een fantastisch bedrag was
vooral voor een jongen van achttien jaar.
Hij had intussen Engelse stenografie geleerd. Hij had waarlijk niet stil
gezeten en daardoor klom hij in 1927 op tot een van de naaste medewerkers
van de handelsattaché voor een salaris van tweehonderd gulden per maand.
Jan Surig was intussen John Surig geworden voor de Amerikanen. Als enige
Nederlander is hij op de handelsafdeling gebleven. Zijn kennis van de
Nederlands-Amerikaanse handel werd steeds groter en zijn waarde voor
de handelsafdeling van de ambassade werd onschatbaar. Men heeft dit nu
ook getuigd op het grandioze afscheid, dat men hem heeft bereid-
Hij kreeg inzicht in het bedrijfsleven, omdat hij in aanraking kwam
met alle takken ervan. Er zijn maar weinig problemen op het gebied van
de handelsvoorlichting, die de heer Surig in zijn loopbaan niet heeft mee
gemaakt. Hij kende langzamerhand alle Nederlandse exporteurs, die zaken
deden met Amerika en had relaties in geheel Nederland.
In de oorlog, toen alle Amerikaanse consulaten in het machtsgebied der
nazis werd gesloten, kwam de heer Surig terecht bij zijn eerste en enige
Nederlandse werkgever, ir. Huisman, de voedselcommissaris voor Zuid-
Holland. Hij kon toen talloze Nederlanders voor de Arbeitseinsatz vrijwaren,
mede door de hulp van een Duitse marine-officier, die sterk anti-Hitler was
en hem steeds waarschuwde. Op een gegeven moment moest hij zelf ook
verdwijnen en hij dook onder in Bodegraven, maar hij hield telefonisch
contact met die marine-officier in een soort code. Hij vroeg bijvoorbeeld
of het goed weer was in Den Haag en als hij hoorde, dat het daar bewolkt
was, wist hij dat hij moest wegblijven. Vóór de razzia in Den Haag kreeg
'y zelfs ten antwoord: „Er dreigt zwaar weer".
Na de oorlog was hij de eerste Nederlander, die weer in dienst kwam
nj de Amerikaanse ambassade. Hij werd wederom, de steun en toeverlaat
mn de handelsafdeling, wat in 1958 tot uiting kwam door de „Meritorious
Service Award", die hij ontving uit handen van de Amerikaanse ambassa-
ieur Philip Young.
Hij heeft veertig jaar lang de Nederlands-Amerikaanse handel op de
'Oet gevolgd, maar nu verlangt hij naar de rust van een dorp in een huisje,
liefst met een grote lap grond en ver van de grote stad. De wens van zijn
vrouw, die uit een liefelijk Zuidhollands dorp stamt, zal daaraan ook niet
vreemd zijn.
John Surig kan terug zien op het feit, dat sinds de jaren dertig de
Amerikaanse export naar Nederland is vervijfvoudigd en de Nederlandse
exrport vertwintigvoudigd. Het vreemde is, dat hij, die veertig jaar de
Amerikaanse handelsbelangen heeft gediend, nooit ïn Amerika is geweest.
Hij zegt eenvoudig: „Och het is er nooit van gekomen."
