Haarlems GROOTSTE SCHILDER
geen drinkebroer, geen „vrolijke Frans
H.P.BAARD ideeën ontstaan
bij het tandenpoetsen
Gelukkigste museum
directeur van het land
HET GENIE FRANS HALS
Humanist, realist, democraat
en impressionist
HAARCRÈME
Ter inleiding
Alphenaar
Th. Koersen in de
Kamer herdacht
ATAX-TAXI
Overijssel" naar
Nieuw-Guinea
Idee groeide
Lijst van vijftig
oenen
Milj
10
DONDERDAG 14 JUNI 1962
Frans Hals moet een jongen
van acht of tien jaar zijn
geweest, toen zijn vader en
goeder omstreeks 1590 om gods
dienstige redenen van de zuide-
Jjlke Nederlanden naar het noor-
fkn uitweken. Vader Franchois
Hels en zijn vrouw stamden uit
Mechelen, maar woonden later te
Antwerpen. Vandaar dat in offi
cie stukken gesproken wordt
°ver „Frans Hals van Antwer
pen". De vader was „droogscheer
der" van beroep. (De „droog
scheerders" hadden bij de laken-
fabricage de zeer belangrijke
taak het ruige laken glad te
•cheren). Hij was getrouwd met
Adriaentgen van Geestenrijck.
Hort nadat zij zich in Haarlem
hadden gevestigd werd er een
weede zoon geboren: Dirck Hals,
die eveneens schilder zou worden.
Toen Frans Hals ongeveer 28 jaar
?nd was trouwde hij met Anneke
Hermans, uit welk huwelijk twee
kinderen geboren werden. Maar
dit huwelijk mocht maar acht jaar
wren: Anneke stierf in 1615.
Twee jaar later hertrouwde hij
•het Lysbeth Reiniers. Zijn naam
fjs schilder was intussen geves
tigd.
Vrij karig bestaan
Zelfportret van Frans Hals, zoals het voorkomt op het schuttersstuk ,fie Sint Jorisdoekenvan 1627.
Geen drinkebroer
Krachtig man
Frans Hals is een groot man
geweest. Daar hoeft nie
mand aan te twijfelen. Er
bestaat een naar hem vernoemd
en speciaal "aan hem gewijd mu
seum, dat jaarlijks ettelijke tien
duizenden van over de grens naar
Haarlem trekt. Anderhalf jaar
lang heeft de museumdirectie met
haar gehele staf op hoogspanning
gewerkt voor de inrichting van
een internationale expositie, waar
voor de Haarlemse gemeenteraad
met opvallende bereidwilligheid
een aanzienlijke som beschikbaar
heeft gesteld. Diverse penvoerders
gaan (opnieuw) de betekenis van
Hals belichten of zullen dat nog
doen zodra de tentoonstelling ge
opend is. Het zijn evenzovele
uiterlijke tekenen, die in voldoen
de mate bevestigen, dat Frans
Hals een man van uitzonderlijk
formaat geweest is. Wanneer bij
dat alles een schrijvend, soms
abstract werkend, Haarlems schil
der poogt nader bewijs voor de
grootheid van Hals te leveren,
heeft dat iets weg van schaamte-
loze aanmatiging. Het is dan ook
maar in een bescheiden bijdrage,
dat ik bij zoveel autoritaire na
drukkelijkheid wil trachten aan
te duiden, zo mogelijk te motive
ren, waarom, de grote Haarlemmer
Frans Hals zulk een belangrijk
schilder is, dat hij een eigen
museum op zijn naam heeft staan,
en dat hem met een generatie tus
senruimte een grootse tentoonstel
ling wordt gewijd.
JVie had Frans Hals de kunst van het
-naderen bijgebracht? Dat is zonder
"Wel Carel van Mander geweest, de
destichter van de Academie, waar-
i ook Hendrik Goltzius en Cornelia
'riielisz van Haarlem verbonden
?ren. Van Mander, die een voor zijn
d hoog ontwikkeld man was en die
s- schrijver is van het bekende „Schil-
S,6rsboek", was, evenals de ouders van
j, ans Hals, uitgeweken naar het noor-
?en. Hij zal ongetwijfeld in Haarlem het
i&jf'ït van de jonge Hals hebben ont-
en hem ook hebben aangemoedigd.
^-^n van de eerste opdrachten die de
nge Hals kreeg, was het restaureren
«W de schilderijen van de Graven van
•wlland, welk werk hij uitmuntend
Verrichtte. Zijn faam als schilder nam
Kortdurend toe en gaandeweg kreeg
Pfl opdrachten tot het maken van por-
®etten, ook groepsportretten. De be-
r°ernde specimina van laats'bedoeld
«enre zouden de schutterstukken wor-
®en en, niet 'te vergeten, aan het eind
*an zijn leven de groepsportretten van
regenten en regentessen van het
Chrde-Mannenhuis.
Al in 1616 kreeg hij de opdracht de
®Öicieren van de S. Jorisdoeken te
Schilderen. Van hetzelfde gezelschap
hiaakte hij opnieuw een groepsportret
In 1927, in welk jaar hij tevens de
Schutters van de Kloveniersdoelen voor
het eerst portretteerde. Alle schutters
stukken die hij maakte behoeven in dit
Varband niet te worden opgesomd. Wel
^Oet worden gewezen op enkele latere
^Ofcpsportretten, die aan psychologische
diepgang wonnen wat zij aan kleuren-
hjkdom misten: behalve het boven»
Roemde schilderij van de regen.
J6*1 en regentessen van het Oude
mannenhuis (plusminus 1664) ook
jjat van de regenten van het St. Elisa-
Gasthuis (1641). Dan zijn er nog
beroemde schilderijen van genre-
Suren als Malle Babbe en La Bohé
mienne. Zijn bijbelse voorstellingen zijn
Sfie verloren gegaan.
Hevige armoede heeft Hals niet ge-
"6tld, althans niet in die mate als men
Laak aanneemt uit behoefte aan een op
*}et sprookje geënte romantisering. Wel
?a'l hij het nooit breed hebben gehad,
5etgeen men kan afleiden uit het feit,
Pat hij vaak moest verhuizen wegens
ÏJUursehuld. Het is een treffende bij
zonderheid, dat hij onder meer gewoond
JJfeft in het Groot Heiligland, waar
?Üans het museum gevestigd is, dat aan
«un groepsportretten zijn beroemdheid
ijankt. Naar H. P. Baard, de huidige
mrecteur van het Frans Halsmuseum,
fOededeelt in de inleiding van het pla
kboek „Frans Hals; Schutterstukken",
aan welke inleiding ook hierboven enige
pegevens werden ontleend, heeft Hals
®ct op zeker ogenblik toch wel zo
Moeilijk gehad, dat hij zich op onge
ler 82 jarige leeftijd tot de stedelijke
"yer'heid moest wenden om ondersteu-
Plng. Zijn gezin was groot. In het ge-
*e®l had hij zeven zonen en vier doch-
ks. Zes van zijn zoons werden ook
fCnilder, te weten: Harmen (nog uit
eerste huwelijk), Klaas, Anton,
5rans, Jan en Reinier. Hoewel zij allen
kilderden, misten zij het meester
schap van kun vader. Harmen en Klaas
a.aren nog het meest bekend. Van de
v'or dochters weten wij alleen, dat Sa-
afl geestelijk onvolwaardig was
Om te laten zien hoezeer Frans
Hals in een familiaal milieu van
schilders leefde, is het dienstig
k hierbij te vermelden, dat ook de
k°ven ter sprake gekomen jongere
otoer van Frans Hals, Dirck, die in
fkrlem geboren was, schilder is ge
iden. En het is verleidelijk er dan
te vertellen, dat deze Dirck onder
n®er bekend is om een portret dat hij
«kaakt heeft van de hoogst merk-
liccib v a it
„krdige Johannes van der Beeck, die
im Johannes Torrentius noemde, een
Jiteliigent en zeer overmoedig man, die,
JpfZckruiser zijnde, door de Heren van
>e Staten werd beschouwd als atheist,
laatstgenoemden droegen Burgemees-
Jj'fn van Haarlem op hem gevangen te
®tten en te berechten. De toenmalige
<ke schout deed zijn werk bijna dui-
4J~S. maar ondanks de martelingen die
°rrentius onderging riep hij niet de
kj,an, maar de Here God aan. Nadat
hij
met uitgerekte gewrichten als een
J- V.V Ul'VgCiCiVl.C gv, «yx ivnivvii
«ko-ken mens in het werkhuys was op
stoten, beklaagde hij zich erover, dat
met voldoende licht had om te schil-
hrv 6tl' hierover te oordelen be-
emde het stadsbestuur een commissie
tiiaoi drie schilders, waarin naast Ruys-
h-ari en Goltzius ook Frans Hals zitting
En uit zulk een historisch detaü
cffi ^oc"1 van ter zij hoezeer Frans Bals
Cleel toch wel in aanzien stond.
bron FePutatie, dat Hals een drinke-
eeno ls geweest, is onjuist. Hij zal wel
ben glas een Pul gekeerd heb-
Eilrt' fvoorbeeld bij feesten van het
®-nde Van ®int Lucas, maar dat is iets
Pran -uan een drinkebroer te zijn. Dat
de Hajs altijd lachte, dat hij dus in
i.een Ske zin van de uitdrukking
n vrolijke Frans" zou zjjn geweest,
Wi» ,e£?ens,. een populaire misvatting,
tóeg. zbn zelfportret beziet zal moeten
en, dat er een diepe ernst ligt
in zijn donkere ogen, ja, diait hij eerder
de indruk maakt beheerst te worden
door een gevoel van weemoed. Zo Hol
lands als de gezichten zijn van de men
sen die hjj geschilderd heeft, zo on-Hol-
lands, zo zuidelijk, is zijn eigen gelaats
uitdrukking. Wat een warmte, wat een
gloed ligt er in die blik, waarmee zijn
zelfportret ons aanziet. Zo'n man kan
geen lichtzinnig grappenmaker zijn ge
weest. En als hjj de lach schilderde
was het dikwijls een fijnzinnige lach
met een ondergrond van nadenkendheid
of ironie.
Frans Hals moet een zeer krachtige
man geweest zijn. Op 84 jarige leeftijd
nog werkte hij bijvoorbeeld aan de
groepsportretten van regenten en re
gentessen van het Oude Mannenhuis,
wellicht het schilderkunstige hoogte
punt van zijn ganse oeuvre. Om het
zeer bijzondere te beseffen van zulk een
levenskracht, moet men zich verplaat
sen in Frans Hals' tijd, toen de gemid
delde maximum-leeftijd nauwelijks
veertig jaar was.
Toen hij 86 jaar oud was, kwam er
een eind aan zijn werkzame leven. Hij
stierf niet in het armenhuis, zoals wel be
weerd wordt, maar in zijn eigen woning.
Zijn tweede vrouw, Lysbeth Reiniers,
overleefde hem. Het was in het jaar
1666, dat hij begraven werd in Haar
lem's Grote Kerk, de oude Sint Baaf,
in het graf waarop vrijdagavond bij de
opening van het Holland Festival en de
internationale Frans Halsexpositie van
regeringswege bloemen zullen worden
gelegd ter huldiging van Haarlem's
grootste schilder.
TJEBBO FRANKEN.
Advertentie
BH)
DOP
EEN PRODUKT VAN L'QRÈAL DE PMStS
„Zaterdag 2 juni reden we tegen
de avond over de Schipholweg. In
het licht van de ondergaande zon
leek de oude Sint Bavo een vreemd
belicht Mausoleum, waarin Frans
Hals zijn laatste rustplaats vond.
Daar lag de stad waar hij zoveel ja
ren gewoond en gewerkt had. En
vóór ons reed een grote expeditiewa
gen met negentien kostbare werken
van de meester. Ik kreeg een merk
waardig gevoel. Daar reden ze, die
portretten van Hals, zojuist ont
scheept uit de Verenigde Staten en
Canada. Ze keerden terug naar
Haarlem. Een-en-zestig werken zul
len vrijdag naar Haarlem terugge
keerd zijn. Ik heb het gevoeld als
een heel bijzonder eerbewijs aan
Frans Hals. Werkelijk, het deed me
iets".
Directeur H. P. Baard van het
Frans Halsmuseum vertelt op zorg
vuldige wijze over ,,zijn" tentoonstel
ling. Hij kan ei nog altijd niet over
uit, dat daar in zijn museum nu zes-
en-zeventig van de beroemdste wer
ken van Frans Hals bij elkaar staan.
Zomaar, tegen de grond, wachtend
op het moment van het definitieve
arrangement. „Het is of je Kenne-
Op deze pagina en de volgende
wijden wij enige aandacht aan
Haarlems grootste schilder, Frans
Hals, en aan de geschiedenis van
de gemeentelijke verzameling van
oude kunst in het algemeen en
die van het Frans Halsmuseum in
het bijzonder. Dit geschiedt ter in
leiding op de internationale Frans
Hals-expositie, die vrijdagavond
wordt geopend tegelijk met de ope
ning van het Holland-festival. Zo
als men weet is de expositie inge
richt ter gelegenheid van het 50-
jarig bestaan van het Frans Hals
museum en het 100-jarig bestaan
van de gemeentelijke verzameling
van oude kunst.
De Haarlemse arts-in-ruste
Tjebbo Franken, van wiens hand
enige jaren geleden een vie ro
mances van Frans Hals verscheen
onder de titel „Frans Hals, de ro
man van zijn leven schreef voor
ons een beknopte levensschets van
de meester. Onze medewerker Le-
vinus Tollenaar geeft een inleiden
de korte beschouwing over de be
tekenis van Frans Hals als schil
der. Hij zal daar uitvoerig op te
rug komen, wanneer hij zal schrij
ven over de tentoonstelling zelf.
Voorts wordt uitvoerig herinnerd
aan de gedenkwaardige Frans
Halsfeesten van 14 juni 1900,
toen het monument in het Flora
park onthuld word.
dy en Chroesjtsjev, De Gaulle en
Macmillan, de Paus en Nehroe plot
seling bij elkaar ziet. Het is overwel
digend", vertelt hij. En dan te be
denken, dat het bij wijze van spreken
allemaal begonnen is met het poet
sen van zijn tanden op een dag in
1950. Onder het tanden poetsen ko
men de ideeën op bij de heer Baard.
Het was een korte dagdroom: een
grote overzichtstentoonstelling van
werken van Frans Hals ter gelegen
heid van het honderdjarig bestaan
van de gemeentelijke kunstcollectie
in 1962. Natuurlijk, het kon ook een
tentoonstelling zijn over de schilder
kunstige bijdrage van Haarlem tot
Hollands Gouden Eeuw, en desnoods
een tentoonstelling over de Haar
lemse schilderkunst vanaf de Middel
eeuwen tot nu toe. Maar het is uit
eindelijk Frans Hals geworden. Min
of meer toevallig. Mede als gevolg
van de goede contacten van de heer
Baard met de grootste kenner van
Hals, prof. Seymour Slive, die vaak
in Holland is geweest en zelfs een
jaar in Aerdenhout heeft gewoond.
Langzamerhand groeide het idee.
De heer Baard nam contact op met
de enige man in Nederland, die over
voldoende internationale contacten
beschikt om een internationale ten
toonstelling mogelijk te maken: dr.
A. B. de Vries, directeur van het
Mauritshuis. Nadat de commissie en
B. en W. hun fiat aan het plan had
den gegeven, zijn de heren Baard,
Slive en De Vries rond een tafel
gaan zitten en hebben zich afge
vraagd wat zij naar Haarlem zouden
trachten te halen. Natuurlijk: La
Bohémienne uit het Louvre en „De
man met de slappe hoed" uit Kas
sei, droomde men. Maar ze wisten
ook, dat men evengoed om de funde
ring van beide musea kon vragen.
Men toog aan het werk en het is ge
lukt. Momenteel zijn beide pronkju
welen van Hals' meesterschap in
Haarlem.
Men wilde een overzichtstentoon
stelling maken, waarin de verschil
lende aspecten van de portretkunst
van Frans Hals zouden worden be
licht. Men wilde bovendien, dat iede
re schilderkunstige periode uit het le
ven van de schilder zo goed mogelijk
vertegenwoordigd zou zijn. Tenslot
te wilde men zich beperken: alleen
het beste van het beste moest naar
Haarlem gehaald worden.
Men stelde een lijst op van onge
veer vijftig werken, die samen met
de elf in Haarlem aanwezige Halsen
een voortreffelijke tentoonstelling
konden maken. Maar hoe gaat dat?
Sommige werken kon men niet krij
gen. Andere moesten gerestaureerd
worden; andere wilde men niet af-
(Advertentte)
'KRUISWEG 47-49 HAARLEM
Men weet niet helemaal zeker waar
hjj geboren is. De meesten zeggen:
in Antwerpen. Sommigen zeggen: in
Mechelen. Evenmin weet men precies
wanneer: men schat tussen 1580 en
1584. Men noemt als zijn leermeester
Karei van Mander (1548-1606), maar
anderen betwijfelen dat en vermoeden
invloeden van de Amsterdammer Cor
nells Ketel (1548-1616). Stadgenoten zijn
de oudere collega's Karei van Mander,
Cornells van Haarlem, Golzius en De
Gheijn, alsmede de jongere Heda, Saen-
redam, de oudste Ruysdael (Salomon),
de bevriende Hendrik Pot en Johannes
C. Verspronck, die voor zijn leerling
gehouden wordt. Tijdgenoten zijn, in het
zuiden, de iets oudere Rubens en de
jongere Anton van Dijck en Jordaens;
in het noorden de eveneens jongere
Brouwer, Van Goyen en Rembrandt.
Men kent van Frans Hals geen stil
leven, geen landschap, geen naakt, ter
wijl hij het bewijs levert dit alles te be
heersen, en kent evenmin zjjn schetsen
of voorstudies. Het enige dat het be
staan hebben van Hals onomstotelijk
bewijst, is een reeks portretten, vrij
of in opdracht, enkelvoudige- of groeps
portretten, waarmee hij zijn aanwezig
heid zo onuitwisbaar in de kunsthisto
rie heeft gegrift, zo formidabel, dat
alle portretten in de verre omgeving
verbleken en slechts zijn tijd- en land
genoot Rembrandt en de Spanjaarden
Velasques en pas veel later Goya te
zamen met hem genoemd kunnen wor-
den.
Frans Hals was zonder enige twijfel
een bijzonder schilder. Hij was een
v r ij en zelfstandig denker, huldig
de een progressieve opvatting over het
menselijk schouwtoneel in tegenstelling
tot de conventies van de kerkelijke
kunst en het heroïsche pathos van de
klassicistische Renaissance. Niettemin
gebruikte hjj hun schema's om er de
menselijkheid van de mens mee aan
te tonen.
Frans Hals was de r e a 1 i s t die de
krijgsheld-vrijheidsstrijder durfde uit te
beelden als de aanvoerder in ruste van
een horde landsknechten, als de gecos-
tumeerde burger belust op wijn en wild
braad. Aldus ontnam hij de pose
aan het gala-uniform. Hij was de
humanist, die de kleinmenselijke
hebbelijkheden mild taxeerde die een
onbevangen ontmoeting met zijn model
len ensceneerde.
Van picturaal oogpunt uit was hij de
impressionist, die in vluchtige
toetsen (een nieuw begrip in de kunst
historie) een momentopname kon pen
selen, waarbij het gemak van de pose
niet was voorgewend.
Zijn geestelijke instelling kon Frans
Hals als schilder waar maken door in
de (Gesuggereerde) ruimtelijkheid van
het schilderij ook de (reële) ruimte
van de beschouwer te betrekken,
en daarmee de idealen van de Renais
sance te overtreffen. Met de elleboog
van één zijner figuren kon hij het vlak
van het doek doorbreken en, vóór de
lijst uit, deze de werkelijke ruimte la
ten insteken!
Zijn composities richten zich niet con
centrisch op de ene hoofdfiguur, maar-
wijzen door vele diagonalen het schil-
dervlak uit, de gelijkwaardigheid van
allen die er op zijn afgebeeld, beklem
tonend.
Frans Hals tenslotte, was het genie
dat, als een meteoor in 1616 met een
hoogtepunt verscheen, niet afhankelijk
van zijn voorgangers.
Frans Hals stond boven zijn tijd in
eerlijke en klare stellingname. Hij
mócht boven zijn tijd staan, omdat hij
de geniale schilder was, die zijn stand
punt picturaal waar kon maken op een
onnavolgbare wijze.
Daarom is Frans Hals die grote man
die aan moderniteit niet heeft verloren
tot in onze tijd en die tot voortdurende
aandacht dwingt.
LEVINUS TOLLENAAR.
Detail van „De maaltijd van de officieren van de Sint Jorisdoelen", een
groepsportret van Frans Hals, dat tot het bezit hoort van het Frans Hals
museum. Het detail laat zien hoe de vaandeldrager van de schutterij het
vaandel in de greep van zijn gehandschoende hand houdt. Wij publiceren
het hier, omdat het kenmerkend is voor de „nieuwe toets", die Frans Hals
aanbracht in de schildertrant van de 17-de eeuw: een directe, enigzins ruige,
weergave van de materie, met een preciesheid die evocatief is inplaats van
fotografisch. Bijzonder kenmerkend is in dat opzicht ook het stuk kantwerk
van de kraag, rechts bovenaan op de foto.
H. P. BAARD
staan zoals het portret van Isabella
Coymans, waarvar de Parijse eige
naar een prachtige, ontroerende,
maar besliste afwijzing stuurde.
Vooral dit portret had men graag
naar Haarlem willen halen, omdat
op de tentoonstelling ook de pendant
zou komenhet schilderij van Isabel
la's echtgenoot, Stephanus Geraerts.
Beide portretten vormen als het wa
re één geheel, want op het schilde
rij biedt Isabella haar man een roos
aan, die hij op het andere schilderij
aanneemt. Dat is dus een teleurstel
ling geworden. Maar daar staan zo
veel meevallers tegenover, dat de
heer Baard er nog niet over uit kan.
Met de zeven man, die de staf van
het Frans Halsmuseum telt, heeft
men in anderhalf jaar tijds terwijl
het gewone museumwerk moest door
gaan de tentoonstelling voorbereid.
Honderden brieven zijn geschreven.
Ieder schilderij heeft zijn eigen dos
sier gekregen. De verzekering moest
geregeld worden, het transport. De
catalogus in vier talen moest wor
den samengesteld. Het museum zelf
moest gereorganiseerd worden,
want vervoersdeskundigen van reis-
bureau's, spoorwegen en luchtvaart
maatschappijen zijn er zeker van,
dat er de komende maanden meer
dan tweehonderdduizend bezoekers
naar Haarlem zullen komen. Daar
naast moeten allerlei ontvangsten
worden voorbereid. De internationa
le museumdirecteuren komen en na
tuurlijk ook de eigenaars van de
bruiklenen. Verder verwacht men
nog wel enige vorstelijke belangstel
ling, zowel uit binnen- als uit buiten
land.
De heer Baard durft haast zijn mu
seum niet meer uit, nu er voor vele
miljoenen aan werken van Frans
Hals zijn ondergebracht. Hij heeft er
ook nauwelijks de tijd voor, want de
ze laatste dagen vóór de opening
komt het op de finesses aan. En
dan begint het "pas, tot 30 septem
ber toe. Nee, het wordt wel novem
ber, eer de heer Baard en de zijnen
aan vakantie toekomen.
(Van onze parlementaire redacteur)
DEN HAAG, 13 juni In de Tweede
Kamer heeft de president, dr. L. G.
Kortenhorst vanmiddag de heer Koer
sen herdacht. Hij schetste het overle
den Kamerlid als iemand wiens werk
hem lief was en die op voortreffelijke
wijze het Kamerlidmaatschap heeft
uitgeoefend. Daarvan, aldus dr. Kor
tenhorst, getuigen de belangrijke ta
ken waarmede de Kamer hem heeft
belast. De wijze waarop hij leiding
heeft gegeven aan het werk der en
quêtecommissie heeft zijn naam als
gewetensvol en scherpzinnig onderzoe
ker en rechtvaardig beoordelaar ge
vestigd. Hij had in hoge mate de even
wichtigheid, nodig om de meest emo
tionele zaken rustig en objectief tot
klaarheid te brengen. Een man van
karakter, integen, sterk in het zakelij
ke, zachtmoedig in zijn wijze van han
delen, oorspronkelijk in zijn denkbeel
den, van velen een goede vriend, van
niemand afhankelijk, aldus de voorzit
ter. Het openbare leven in al zijn fa
cetten was zijn wereld. Hij beminde
God bovenal en zijn evennaasten als
zichzelf. Zo heeft hij zonder zelfover
schatting in ware bescheidenheid de
wet van het leven als een hoge roe
ping vervuld.
Namens de regering heeft de minis
ter van Binnenlandse Zaken, mr. To-
xopeus, het overleden Kamerlid even
eens herdacht. Hij zei: „De heer Koer
sen is letterlijk in het harnas gestor
ven", en stelde vast dat zijn bemin
nelijkheid en hoffelijkheid voortkwa
men uit het respect voor de mens,
waarvan de heer Koersen steeds ge
tuigd heeft. Met voorzitter Kortenhorst
heeft ook de minister van Binnenland
se Zaken woorden van troost gespro
ken voor zijn echtgenote.
(Advertentie)
S.2.3.4.5.
Mobilofoon service dag en nacht
DEN HAAG, 13 juni In het kader
van de aflossingen der schepen zal de
jager „Overijssel" vrijdag naar Ne
derlands Nieuw-Guinea vertrekken.
De uitreis zal gemaakt worden via
het „Panamakanaal". Het schip staat
onder bevel van kapitein luitenant ter
zee A. van der Moer.
