DOMPTEUR NA AANVAL OVERLEDEN
Grote
verslagenheid
circus Toni Boltini
in
Directeur Zutfens
ziekenhuis wijst
insinuaties af
Senatoren vragen goede
basis voor samenwerking
tussen Euratom en RCN
Orkest - musici demonstreren
Kamer beslist 12 juli over
MAMMOETWET
Aan see II
Burgemeester uit ambitie
Verantwoord
experiment
Politieopleiding
Dr. Vos„Ik ruik
sterk sensatie
F. M. Panthaleon
baron van Eek
DONDERDAG 5 JULI 1962
PAGINA
Op een even laat als,
hopen, vruchtbaar
(Van onze verslaggever)
VEENENDAAL, 5 juli In het circus van
Toni Boltini heerst grote verslagenheid. Het
overlijden van de 34-jarige Franse dompteur
Michel Lecrocq heeft er, zoals wij gisteren reeds
meldden, diepe indruk gemaakt. Sommige artis-
ten zijn totaal van streek en vertellen aan ieder
die het maar horen wil, dat het hun onbegrijpelijk
is waarom zaterdagavond na de aanval van de
leeuw Romeo Michel's wonden werden „dicht ge
hecht", terwijl er toch een grote kans voor infectie
bestond. Hun vingers wijzen daarbij beschuldigend
naar het Zutfense ziekenhuis Sint Walburgis,
waar de Fransman na het incident werd behan
deld. Het commentaar hierop van de geneesheer
directeur, dr. H. Vos, is kort maar krachtig. „Een
vreselijke lariekoek. De heer Lecrocq heeft van
ons de normale behandeling gehad. Na onderzoek
zijn z'n wonden provisorisch gehecht, zoals dat
gebruikelijk is direct na het ongeval. Van dicht
maken is geen sprake geweest. Nadat hij 's nachts
met nieuwe klachten bij ons terugkwam, zijn er
foto's genomen en is hij tenslotte op medische
gronden naar het R.K. ziekenhuis van Enschede
vervoerd om direct geopereerd te worden".
•n
Groot verwijt
Europese beweging gaat
praten met FRANCO
Financiële kwesties
Automatisme
naar wij
ogenblik
heeft de commissie-Molenaar
van het centrum voor Staatkundige
Vorming zich uitgesproken voor af
schaffing van de prijsbeheersinp
van landbouwgronden, dus tegen het
voortbestaan of andermaal verlen
gen van de Wet op de Vervreem
ding van Landbouwgronden. De con
clusie was niet eenstemmig: drie
van de vijf commissieleden achtten
het ten volle verantwoord „om het
met de vrije prijsvorming van land
bouwgrond te proberen". Hoewel de
ze formulering de schijn van aarze
ling wekt, zien wij haar onder de
huidige omstandigheden, in de agra
rische en industriële ontwikkelings
fase, waarin wij ons nationaal en
Internationaal bewegen, toch als een
toonbeeld van gezond verstand en
nuchtere voortvarendheid. Als het
risico van sociale schade tot een
minimum beperkt is, terwijl de kan
sen op landelijk economisch voor
deel groot zijn, zal men ook in de
sector van de landbouwgronden de
sprong naar de vrijheid niet langer
mogen verhinderen. Welnu, voor de
bescherming van de positie van de
pachter het belangrijkste sociale
elemen* dat bij deze kwestie in het
geding is wordt royaal en zelfs
in stijgende mate gezorgd. Als de
overgang naar een vrijer verkeer
van landbouwgronden tot onverant
woorde prijsstijgingen mocht leiden,
zouden ongetwijfeld nieuwe wettelij
ke maatregelen een dergelijke ont
wikkeling spoedig genoeg weten te
keren.
Wij geloven volstrekt niet, dat een
dergelijke correctie nodig zal zijn.
Maar ons vertrouwen staat tegenover
het wantrouwen van hen, die de
krukken nog niet van zich af willen
gooien en hun zal onze mening, noch
het betoog van de drie voorstanders
Uit de commissie-Molenaar, overtui
gend in de oren klinken. Wij geven
ook grif toe, dat het betreffende
betoog weinig concreet is, terwijl
cijfermatig bewijsmateriaal geheel
ontbreekt. Maar ook tegenstanders
van afschaffing mogen zich dit ver
wijt aantrekken, als zoiets in dit ge
val al een verwijt te noemen zou
zijn. Het gaat in deze zaak om een
warwinkel van particuliere, regiona
le, landelijke en internationale ar
gumenten, sentimenten en toekomst
gissingen. Het resultaat is, dat on
der degenen, die in laatste instan
tie een oordeel moeten vellen de
Kamerleden grote onzekerheid
heerst, vooral nu ook de agrariërs
het onder elkaar niet eens kunnen
wordir Onzekerheid in agrarische
zaken is voor niet-agrarisch ge
oriënteerde Kamerleden bepaald
niet abnormaal te noemen. Maar nu
men de trekkracht van een unaniem
agrarisch blok moet ontberen dreigt
het gevaar, dat ondeskundigheid en
onzekerheid, gepaard aan de poli
tieke behoedzaamheid, die pleegt te
stijgen naarmate de verkiezingsda
tum nadert, veel niet-agrariërs tot
Immobilisme zullen verleiden. De
vaagheid van het ingewikkelde pro
bleem lijkt onder die omstandighe
den eerder tot een achtenswaardig
wrikken en wegen te voeren dan tot
een doortastende nieuwe koers. Zo
zouden tegenstanders van de afschaf
fing van de prijsbeheersing het voor
deel van de politieke prudentie aan
hun zijde krijgen; een prudentie, die
het als dekmantel voor ondeskundig
heid ongetwijfeld niet slecht zal
doen.
TWTii hebben er geen behoefte aan
11/ de betogen van de drie voor-
M standers uit de comnüssie-
Molenaar mooie^ea^tepzschilderen
Memorie van Antwoord van de re
gering over deze kwe^'m°pnteerd
ker en ook beter gedocumenteerd
stuk. Als de drie commissieleden be
weren, dat de prijsbeheersing
starrend werkt op het grondgebruik,
daar zij tevens aanvoeren dat ae
prijsbeheersing grootscheeps ontao-
ken wordt, lijken zij zichzelf wat on
handig voor de voeten te lopen.
Maar zelfs uit deze schijnbaar onsa
menhangende betoogtrant springen
de bezwaren tegen de bestaande wet
telijke situatie niettemin onbescha
digd te voorschijn: als er verstarring
in het agrarisch grondgebruik be
staat, is de prijsbeheersing daar niet
vreemd aan, en als die verstarring
niet aanwezig is, zal dat in vele ge
vallen niet dank zij, maar ondanks
de bestaande wetgeving zo zijn. Bei
de verschijnselen pleiten tegen het
voortbestaan van de Wet op de Ver
vreemding van Landbouwgronden en
het is niet noodzakelijk die stelling
tot en met de laatste boer en de
laatste hectare te bewijzen. Willen
wij de prijsbeheersing niet tot een
permanente lijdensweg maken, dan
moet men van richting veranderen
nu de tijd daarvoor rijp is en voor
onze E.E.G.-partners ons daartoe
dwingen Wie met de stroom wil
meedrijven kan bezwaren hebben te
gen het meerderheidsstandpunt van
de commissie-Molenaar. Wie meer
wil dan dat alleen moet het stand
punt weerleggen en dat hebben wij
nóch in het rapport, nóch elders ge
loofwaardig zien gebeuren.
HEERLEN, 5 juli. Het Zuidneder
lands instituut voor politieopleiding
heeft besloten de opleidingsschool te
Heerlen te vestigen. Burgemeester en
wethouders hebben een terrein aange
boden.
De Franse dompteur Lecrocq in volle actie met een van
zijn leeuwen.
De reactie van sommige circusartis-
ten beeft in het Zutfense ziekenhuis
grote deining veroorzaakt. Dr. Vos is
van alle kanten over deze trieste zaak
benaderd. „Ik ruik heel sterk de lucht
van sensatie", vertelde de geneesheer
directeur ons gisteravond grimmig.
Maar bedenk, dat hier gedaan is wat
gedaan moest worden. De dompteur
heeft absoluut de goede behandeling ge
had. Er wordt over dit geval de grootste
onzin verkocht, medische wartaal die
nergens op slaat. Na de eerste behan
deling hebben wij hem laten gaan, met
de opdracht om zich direct te melden
wanneer hij nieuwe klachten zou heb
ben. 's Nachts is de man inderdaad
bij ons teruggekomen. Wij hebben toen
direct foto's genomen, waarna het be
sluit volgde hem naar Enschede te
transporteren", aldus hetgeen dr. Vos
ons vertelde.
In zijn saionwagen aan de Veenen-
daalse Sandbrinkstraat, waar het cir
cus voor een tweedaags verbiyf ver
toeft, deed de door het noodlot van
roofdierincidenten achtervolgde Toni
Boltini zfjn verhaal. „Wat een ontzet-
^pde klap. Een paar weken pas was
hjj bij ons, die Fransman. Hij vroeg of
hu b\j ons mocht optreden en zei een
goed dompteur te zijn Ik had er wel
oren naar, omdat ik na alle problemen
met de beren geen enkel risico wilde
nemen. De jonge Haagse dompteuse,
die bu ons debuteerde, had ik laten
vervangen door onze vaste domnteur
Bobby Althoff, een man die zijn vak
goed verstaat, naar zo langzamerhand
overbekend is bij het publiek, omdat hb
van het begin af aan meedraait Een
nieuw gezicht leek me geen kwtad
idee. Maar ik wilde uiterst voorzichtte
zun. Dat Lecrocq mij een springbrevet
toonde van de Franse parachutisten
liet me koud. Getuigschriften moest ik
hebben, maar die had hij ook. Ze waren
prima. Hjj had o.a. gewerkt bij Medra-
no m Parijs en het Belgische circus
De Jonge. Ik liet hem een keer Droef-
draaien en was direct enthousiast Die
man was een 100 pet dompteur' Hii
bracht het nummer vol vaart en 'elan
danste als het ware door de kooi echt
wat je noemt Frans temperament be
grfjpt u? Hjj werkte uitstekend, we' wa_
ren erg blij met hem. Zaterdagavond
stond ik naar hem te kijken. De lee
wengroep vormde een piramide op de
postamenten en toen in een füts jjj
voelde het aankomen, zag ik Romeo
springen. Gillen kon ik niet. Het was
al te laat. De 19-jarige Peter Dumpel-
feld, een leerling van Althoff, Was di_
reet in de kooi en bevrijdde Michel. De
wonden, vooral aan het hoofd, lieten
zich aanvankelijk niet ernstig aanzien.
Michel wilde tenminste direct doorgaan
maar ik heb hem naar buiten getrok
ken en meteen naar het ziekenhuis ia-
ten brengen. Dumpelfeld maakte z\jn
nummer af. Later op de avond is Mi
chel, verbonden en wel, teruggekomen.
Morgen treed ik weer op, zei hij nog.
Hij heeft wat sinas gedronken en is
toen gaan slapen. De jongen die met
hem de wagen deelt, trof hern a nachts
vreselijk ziek aan. Hij braakte voort
durend. Ik heb hem toen naar het Zut
fense ziekenhuis laten terugbrengen.
Toni Boltini gaf zijn relaas in een
stortvloed van woorden. Hu maakte de
indruk zeer gespannen te zun. ,,o, ik
kan me wel voor de kop siaan en moet
mezelf een groot verwijt maken. Na de
berenincidenten met R'a, *>uyken en
Bobby Althoff heb ik steeds gewaar
schuwd voor infectiegevaar. Alleen nu
heb ik dat verzuimd... pmsaagmiddag
hoorden wij het overlijdensbericht. Ik
heb ik zolang mogelijk stil gehouden,
mede op advies van de Haarlemse po
litierechter, mr. Goudsmit, die het
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 5 juli De Eerste Ka
mer is bezorgd, dat een belangrijk voor
deel, dat voor ons land uit de samen-
Werking tussen Euratom en het Reactor
Centrum Nederland (R.C.N.) zou kun
nen voortvloeien verloren dreigt te gaan
als gevolg van de grote verschillen in
Salariëring tussen functionarissen van
de beide instellingen.
Hierdoor zullen voornamelijk de bui
tenlanders ervaring kunnen opdoen op
kernenergetisch terrein en zullen de Ne
derlandse werkers er nauwelijks aan te
pas komen. AlduS blijkt uit het voorlo
pig verslag op het wetsontwerp over de
vestiging van een gemeenschappelijk
centrum voor kernonderzoek in Petten,
waarin de senatoren de regering vragen
o. zij geen mogelijkheid ziet het wegval
len van het belangrijke voordeel van de
beoogde samenwerking te voorkomen.
De ontwikkeling van een nieuwe tak
der natuurwetenschappen zal vooral
nut afwerpen, zo wordt opgemerkt, in
dien hieraan kan worden deelgeno
men door een zo groot mogeluke
groep wetenschappelijke werkers.
eerste roofdierenincident behandelde en
wie ik nu om raad vroeg. Mijn admini
strateur Willy Klüs is direct naar En
schede vertrokken om de begrafenis te
regelen. En naar de 86-jarige vader van
Lecrocq in het Franse dorp Carville
hebben we een telegram verzonden. Op
een telegrafische oproep om over te
komen, die we zondag reeds uitzonden,
is tot nog toe niet gereageerd.
In de wagen van Lecrocq heeft Toni
Boltini de schamele bezittingen van de
dompteur bijeen gepakt. Honderden an
sichtkaarten, uitsluitend met afbeeldin
gen van roofdieren, tientallen kleurige
programma's, waarin Lecrocq onder
zijn vele bijnamen, zoals Neeky Ste
phenson, de naam ook waaronder hij
bij Boltini optrad, stond vermeld en ten
slotte het bronzen model van een
leeuwtje, dat hem als een mascotte op
zijn reis langs de circussen vergezelde.
De roofdieren waren alles voor hem.
Hij had er vriendschap mee gesloten
en hield van hen, ondanks de vergeelde
krantenknipsels, waaruit ons bleek dat
ze hem al eens eerder hadden aange
vallen. Op een tafeltje in de wagen lag
een pocketboekje opengevouwen, de
peitsche, het zweepje van de dompteur,
er overheen. „A l'affüt des tigres, man
geurs d'homraes", was de titel
De show gaat verder, het circus moet
UTRECHT,,5 juli Op de de
zer dagen gehouden jaarvergade-
dering van het Orkestenverbond, waarin
op het Frysk Orkest na, alle van over
heidswege gesubsidieerde Nederlandse
symfonieorkesten zjjn georganiseerd,
heeft de voorzitter Ch. Havelaar, in
zjjn openingswoord het uitblijven van
overheidsmaatregelen ter sanering van
de maatschappelijke basis van het be
roep van orkestmusicus scherp becri-
tiseerd.
„Van verleden jaar april af," aldus
de voorzitter van het Orkestenverbond,
„wachten wij op een uitnodiging om
over onze salarispositie overleg te ple
gen. Dit overleg is ons toentertijd in
uitzicht gesteld door de staatssecreta
ris. Vervolgens ziet iedereen al meer
dan een jaar uit naar het z.g. „derde-
rapport-YVitteman." Overigens zijn de
verwachtingen van dit rapport bepaald
niet hoog gespannen: veel meer dan
een optrekken van de salarissen der or
kestleden van de laagstgeklasseerde or
kesten en van de „tutti groep" is er
niet van te verwachten." „Men is," al
dus spreker, „het wachten meer dan
moe. Wij kunnen ons niet onttrekken
aan de indruk dat wij aan het lijntje
worden gehouden. Van de forse ingreep,
waardoor onze tenslotte kleine groep
doorgaan. Toni Boltini heeft geprobeerd
de kwaadaardige Romeo kwijt te ra
ken. Hij kreeg nul op het request. Zowel
in de diergaarde van Amersfoort als
in het Rotterdamse Bljjdorp wilde men
de leeuw niet heb
ben. Ondertussen
treedt Romeo, zoals
wij dinsdagmiddag
tijdens de matinée
in Veenendaal za
gen, nog steeds op.
De dompteurs Alt
hoff en Dumpelfeld
leiden nu om beur
ten het roofdieren
nummer. „Bang zijn
we niet", is hun
vastberaden com
mentaar. „Wèl voor
zichtiger!" Roofdier
nummers hebben
altijd een vaste
plaats in het circus
gehad en hebben
dat nog. Het is een
riskant nummer
maar er zijn ook
vele riskante beroe
pen. De dompteur
loopt altijd gevaar
Laatst is bij Krone
de grote Gilbert
Heucke aangevallen
en daarbij ernstig
gewond. En die
geldt nota bene als
een meester-domp-
teur", voegde Alt
hoff er veelbeteke
nend aan toe.
toonkunstenaars de hun toekomende
maatschappelijke plaats zullen gaan in
nemen, is nog niets te bespeuren."
De orkestmusici namen het besluit tot
het treffen van voorbereidingen voor
een reeks demonstratieve betogingen
om volksvertegenwoordiging, overheid,
en ook de bevolking, hun publiek, er
van te overtuigen dat drastische maatre
gelen tot sanering van de sociale positie
van de orkestmusici noodzakelijk zijn.
Bij het uitvoeren hiervan zal de moge
lijkheid tot staking niet worden ge
schuwd als uiterste middel indien de
regering niet tot andere gedachten komt'
DEN HAAG, 5 juli Het dagelijks
bestuur van de Europese beweging, dat
op 29 juni in Parijs vergaderde onder
voorzitterschap van Maurice Faure,
heeft besloten een afvaardiging naar
Madrid te sturen om de Spaanse auto
riteiten een uiteenzetting te geven van
het standpunt van de Europese bewe
ging ten aanzien van de door genoemde
autoriteiten na het congres van Mün-
chen genomen maatregelen.
De delegatie, bestaande uit de heren
Pierre Wigny, Etienne Hirsch, John
Hind en Robert van Schendel, secreta
ris-generaal van de Europese beweging,
is reeds naar Spanje vertrokken en zal
daar door het Spaanse staatshoofd, ge
neraal Franco, worden ontvangen.
Voor de Fransman Michel Lecrocq was dit zaterdagavond het fatale moment. I
Vanaf zijn post onder de boog, heeft de leeuw „Romeo" hem onverwacht bespron-
gen, toen Lecrocq het dier de rug toekeerde om naar het publiek te buigen. De
vaste dompteur van het circus Boltini. Bobby Althoff, is nu weer de man van
het roofdierennummer met de leeuw Romeo op de gevaarlijke plaats onder de
boog. „Bang ben ik niet geworden," zegt Bobby Althoff. „Wel voorzichtiger".
(Van onze onderwijsredacteur)
DEN HAAG, 5 juli De Tweede
Kamer is gisteren in een sneller tempo
dan verwacht was door enige tiental
len artikelen van de Mammoetwet
heengekomen. Enkele nog aangehou
den onderdelen niet meegerekend res
teerden er gisterennamiddag nog tien
van de 117 wetsartikelen. Voorzitter
Koitenhorst kon dan ook in het voor
uitzicht stellen, dat de behandeling van
de afzonderlijke artikelen van het wets
ontwerp vandaag ten einde zou lopen.
Er moet dan nog een „tweede lezing"
volgen, waarbij nauwkeurig wordt vast
gesteld hoe het wetsontwerp tot rege
ling van het voortgezet onderwijs er,
na alle veranderingen van de laatste
weken, uitziet. Daarna zullen de frac
ties zich beraden over hun eindoordeel.
Volgende week donderdag zal de eind
stemming worden gehouden.
Gisteren heeft men zich in hoofdzaak
beziggehouden met allerlei kwesties,
betrekking hebbend op de inrichtings-
en exploitatiekosten van de scholen
voor de realisering van het onder
wijs uiterst belangrijke zaken. De
waakzaamheid voor de belangen van de
twee soorten onderwijs, openbaar en
bijzonder, stond dan ook steeds op de
achtergrond. De fijnproevers, onder
wie de directeur-generaal van het on
derwijs, mr. Broekman, die voor de
tweede keer aan het woord kwam,
hebben aan een en ander hun hart
opgehaald. De subtiele formuleringen,
die hierbij aan de orde kwamen, lenen
zich echter bezwaarlijk voor vertaling
in journalistieke termen.
Vermelding verdient wel, dat bij een
amendement-Vermeer (Pv.d.A.) inzake
de berekening van de vergoeding van
inrichtingskosten ten behoeve van een
categorie gemeentelijke scholen de
stemmen staakten (59-59, rechts tegen
links). Over dit amendement zou van
daag opnieuw gestemd worden.
De jieer Engelbertink (K.V.P.) heeft,
al dan niet na toezeggingen van minis
ter Cals, verscheidene van zijn amen
dementen ingetrokken. Met alleen een
deel van de socialistische stemmen
tegen kreeg hü echter voor de gym
nasia en athenea in kleinere gemeen
ten een wat soepeler regeling van de
stichtingsnormen aanvaard.
In de gecompliceerde behandeling
van gisteren men bewoog zich heen
eil weer door het wetsontwerp, als gold
het eeii ganzebordspel was voorts
van belang de stemming over een
amendement-Roosjen (A.R.), waarmee
beoogd werd voor het middelbaar en
lager algemeen voortgezet onderwijs
het zogenaamde automatisme van het
u.l.o. („automatische" schoolstichting
bij bepaalde aantallen leerlingen) te
handhaven. Dit amendement werd ver
worpen met alleen de stemmen van
de protestants-christelijke fracties voor.
Als de Mammoetwet wordt aangeno
men komen de m.a.v.o.- en l.a.v.o.-
scholen dus onder het systeem van
scholen-,.planning" te vallen.
De uitslag van deze stemming geen
verrassing vormde het zoveelste
teken van de voortdurende wisseling
der politieke combinaties in het Mam
moetdebat. Hoe de volgende week don
derdag de eind-combinatie zal uitval
len is nog steeds onzeker. Van de vele
speculaties hieromtrent zij vermeld,
dat het mogelijk wordt geacht, dat een
deel van de A.R.-fractie zich achter
het wetsontwerp zal stelten. Vooral de
anti-revolutionaire woordvoerder prof.
Versteeg, die in het debat een belang
rijke rol heeft gespeeld, heeft verschil
lende problemen, welke zich bü de
Mammoetwet voordeden, op een geheel
andere wijze benaderd dan de buiten
parlementaire oppositie van de laatste
jaren.
BARNEVELD, 4 juli De slagers
in deze gemeente hebben besloten voor
taan hun winkels 's zaterdagsmiddags
om vier uur te sluiten. Normaal waren
de winkels tot zes uur geopend.
De circusdirecteur Toni Boltini en de 19-
jarige Peter Dumpelfeld, die zijn vriend
Lecrocq uit de klauwen van de leeuw
„Romeo" bevrijdde. De peitsche, het
dompteurszweepje en een bronzen leeuw
tje als mascotte van de Franse dompteur
zijn voor hen trieste herinneringen.
Toen de door mij meege
voerde lectuur óp was heb
ik mij op een van die arge
loze vakantiedagen, dat het
weerbericht weer zo'n nood
lottig gelijk had vergrepen
aan de boekenkast, die door
de verhuurster van ons
flatje zo genereus w-as ach
tergelaten. Ik pakte blindelings wat
en las: „R. I. France, Macht en
kracht in de natuur". Ik keek naar
buiten alwaar de zee woedend
enige vuisten tegen mij opstak,
en schoof vervolgens het druk
werk weer op zijn plaats.
Daar wist ik alles van. Bü
nader inzien stond er ook „De weten
schap van het leven", waaraan H. G.
Wells, G. P. Wells en J. Huxley ge
zamenlijk hadden gewerkt. Vier
delen, 1655 bladzijden. Ik heb er een
poosje voor zitten dromen. Zouden
H.G. en G.P. nu broers of neven
zijn? Of wellicht vader en zoon? En
was J. Huxley wellicht met ene
mejuffrouw Wells getrouwd of was hü
zo maar als gast aangetrokken? Ik
wil maar zeggen, die gelede, in gaaf
linnen verpakte levensbeschouwing
trok mü wel terdege aan. Een mens
wil per slot van rekening wel eens
weten hoe het nou allemaal zit. Na
ampele overweging echter heb ik
toch maar besloten om nog eens op
H. G. Wells, G. P. Wells, J. Huxley
terug te komen vooral op die
goeierd van een Huxley als ik te
züner tüd een jaar achter mekaar
vakantie krijg. Verder grazend beet
ik in een deeitje dat er wat joliger
uitzag. Het droeg dan ook als titel:
„Man en vrouw boven de 40" en het
was bovendien geschreven door W.
von Hollander: dat wü toffe jongens
zün, wollen wir wissen. Kük, zei ik
tot müzelf, dat is het nou. Je geneert
jezelf een tikje om zo'n titel in de
bibliotheek op te vragen en hier
staat hü gratis vóór je. Ik aan het
lezen. Totdat ik ontdekte dat het om
een ietwat uitgegroeid parochieblad
ging. Toen viel mü ..Boven de Vijf
tig geschreven door dr. W. John
son. in handen. Door ervaring wüs
geworden heb ik dat niet meer in
gekeken.
Trouwens er was nog genoeg. Ik
noem nou maar wat. Alexander Su-
pan: „Grundzüge der Physischen
Erdkunde". En verderop stiet ik ook
nog op M. J. J. Bik: ,.Zur Geomor-
phogolie und Glazialgeologie des
Fröhdischbach- und Mühltobeltals in
Vorarlberg (Osterreich)". Maar in
zo'n badplaats hóór je in de wande
ling dan al wat Duits en dan grüpt
zo'n „Glazialgeologie" je niet zó
meer aan.
Ik vorste dus verder en kwam
terecht bü een wei-bestoft deeltje
„Dichters van deze tüd". Komaan,
dacht ik, een welgemaakt vers valt
er altijd wel in. En ik greep meteen
naar het laatste. Willem Kloos. De
zee.
Enfin, ik wierp nog even een blik
naar buiten en klotste verder mee;
maar niet tot in het eindeloze dei
nen. Want vóórdien had ik al lang
„Het melkwinningsgebied van Am
sterdam", een „sociografische Studie
over consumptiemelkers" door B. G.
L. M. Tosseram in handen.
En, nu kunt U het geloven of niet,
aan dat boekwerk ben ik dan ten
slotte blüven hangen. Maar als over
tuigd melker heb ik er mü wel een
consumptie bü ingeschonken.
(Advertentie)
Rustig oud met OLVEH pensioen.
Met veel spanning, groter dan
gewoonlijk in een derge
lijke situatie, heeft de be
volking van de Noordoost
pol der, de jongste aanwinst in
het mozaïek der Nederlandse
gemeenten, de keuze van haar
eerste burgemeester verbeid. Tal
van namen deden de laatste tijd
bij geruchte de ronde, maar slechts
zelden die van de heer Frans M.
van Panthaleon baron van Eek,
burgemeester van Steenwijker-
wold. Toch is hij het geworden,
tot zijn eigen verrassing en
vreugde, want het is bekend, dat
een vacante burgemeesterspositie
een stormloop van sollicitanten
oplevert en a fortiori een zo
aantrekkelijke functie als de
Noordoostpolder heeft te bieden.
Burgemeester Van Eek be
schouwt het daarom als een hele
eer binnenkort de raad van Ne
derlands jongste gemeente te
kunnen presideren. Hij bezit ge
noeg voortvarendheid, zo lijkt
het ons, het beleid in dezelfde
dynamische geest te voeren als
de landdrost van de polder, ir.
A. P. Minderhoud, dat heeft ge
daan.
Steenwijkerwold de gemeente
die de heer Van Eek nu 23 jaar
heeft geleid, heeft van die eigen
schap en van zijn andere kwali
teiten in ruime mate kunnen
profiteren. Als bestuurlijke eenheid vormt Steenwijkerwold, dat bestaat uH
ongeveer twintig dorpen en gehuchten, een merkwaardig gebied. Al die
woonkernen en -kerntjes liggen in een krans om de stad Steenwijk heen,
in totaal een oppervlakte van tienduizend hectaren beslaande, en 'het was
dus een hele zorg een streek, waarvan het geografische hart een andere
gemeente vormt, naar behoren te besturen. Wat dat betreft wordt straks de
situatie wel heel anders. Te eerste burgemeester van de nieuwe polder, die
vandaag is geïnstalleerd, komt te zetelen in het centrum van zijn gemeente,
en zulks niet alleen in geografisch opzicht. Er zijn nog tal van andere ver
schillen tussen het oude en het nieuwe land, en burgemeeser Van Eek
realiseert zich bijvoorbeeld, dat hij het fraaie uitzicht vanuit het Steenwijker-
woldse raadhuis op een paar geweldige rode beuken pijnlijk zal missen.
Inplaats daarvan wellicht wat slanke populieren gewillige groeiers, daar
niet van maar ze kunnen met de bomenpraclit van Steenwijkerwold niet
wedijveren. Anderzijds verklaart de heer Van Eek, gevraagd naar hetgeen
hem in zijn nieuwe ambtsgebied in het bijzonder aantrekkelijk voorkomt,
dat de weidsheid, de ruimtenhet perspectief van de Noordoostpolder hem
lief zijn. Het is alsof het panorama van de eindeloze hemel en de verlokkende
verten de mens vrijer doen ademhalen. Hij vindt het uiteraard prettig in
een welvarend gebied het bestuur ter hand te kunnen nemen, maar het
meest boeit hem nog de ervaring met eigen ogen de geschiedenis van een
nieuw gebied te beleven en mee te helpen bepalen.
Geschiedenis is trouwens een liefhebberij van baron Van Eek, speciaal
die van de jongere tijd. „Je weet eigenlijk te weinig af van de historie die
zich in je eigen tijd afspeelt. Ook de achtergronden van de tweede wereld
oorlog, waarvan je de gevolgen toch aan den lijve hebt ondervonden, zijn
grotendeels nog onbekend gebied. Daarom grasduin ik graag in de memoires
van de grote staatslieden uit die tijd," zegt hij. In de oorlog heeft hij het
bewind over Steenwijkerwold nog tot 1944 in handen kunnen houden,
rondom omgeven door NSB-burgemeesters. Daarna dook hij onder, omdat
hij een bevel mensen ter beschikking te stellen voor het onderhoud van een
vliegveld in Drente, niet wilde opvolgen. De Duitsers hebben hem niet kun
nen vinden, en m 1945 nam hij zijn bestuurlijke taak weer ter hand.
Het burgemeesterschap behoorde van jongsaf al tot de ambities van
de heer Van Eek. In Rotterdam, waar zijn vader als ingenieur aan de
Nederlandsche Spoorwegen verbonden was, studeerde hij eerst aan handels
scholen, een opleiding die nu niet meer bestaat maar gelijk te stellen is met
HBS-A en ging daarna een tijd naar de School of Economical and Political
Sciences in Londen. Terug in ons land moest de heer Van Eek voor zijn
nummer opkomen, en niet lang daarna deed hij zijn eerste ervaring in het
gemeentelijke bestuursvlak op aan de secretarieën van Maam en Soest.
Enkele jaren lang scheen hij van zijn doeleinden verwijderd te raken toen
hij werkte op het bureau van het Nationaal Crisis-comité in Den Haag, maar
in juni 1939 slaagde hij er toch in de burgemeesterspost van Steenwijkerwold
te bezetten.
Ruim twintig jaar in eenzelfde plaats is een lange tijd, maar burge
meester Van Eek zal zijn eerste gemeente toch niet met een gevoel van
opluchting verlaten. Hij noemt Steenwijkerwold een prachtige gemeente,
waar hij met iedereen van hoog tot laag allerprettigst heeft samengewerkt.
„En het voordeel van zo'n lange ambtsperiode is. dat je je gebied ziet
groeien, dat je plannen ziet verwezenlijken.'
Enkele nevenfuncties zal de heer Van Eek, die nu 54 jaar is, Nederlands
Hervormd en aangesloten bij de V V.D., wel moeten prijsgeven, zoals het
voorzitterschap van het diaconessenhuis in Meppel en het presidium van de
stichting Maatschappelijk Werk in N.W.-Overijssel. Maar zijn energie zal
zonder twijfel nieuwe werkterreinen ontginnen, en waar zou dat beter
kunnen dan in de Noordoostpolder, die als prille gemeente in zo menig
opzicht nog zoekt naar de juiste vormen
