HOTEL:
handleiding voor alleenstaanden
iemand achter
laten is niet zo makkelijk
Ook tips voor vakantie
weeldebelasting
is
eraf!
goedkoper!
Koken in de toekomst
Elektronisch fornuis:
D
Pannekoek en protoco
BOEK OVER DE NEDERLANDSE KOOK
KUNST VAN EEN ENGELSE GRAVIN
A
HOE LANG BLIJFT BLOEZE
NOG BOVEN DE ROK?
D
D
H'
Zelf inmaken
of diepvries-
kluis?
i
m CONIMEX NASI GORENG KANT EN KLAAR
volgende stap naar
huishouden-in-één-knopomdraai
Bestrijding van
lindeluis
RIJST
HAM
UIEN
KRUIDEN
Afgunst
WOENSDAG 11 JULI 1962
PAGINA 9
verzamelhuis" van
vele wensen
Van iedereen wordt begrip
verwacht voor al de proble
men van de huismoeders.
Ja, ja, nu weer de vakantie met
alle rompslomp van dien: op reis
met je man, sommige kinderen
uitbesteden en alles regelen voor
die er op uit trekken en schone
kleren moeten meenemen als ze
naar hier en naar daar gaan. Dat
een vrouw alleen óók haar pro
blemen heeft die typisch bij haar
bestaan horen, och, daar staat
men zo niet bij stil. Er is juist een
vrij dik boek over de alleenstaande
vrouw verschenen, met op de om
slag de veelzeggende afbeelding
van een hand die de sleutel in het
eigen voordeurslot steekt. Het is
geschreven door Elka Schrijver en
maakt deel uit van een Baedeker
voor de Huisvrouw, een uitgave
van de Nederlandse Boekenclub,
Den Haag. Dit is het 21e deel.
HUISPRUIKEN
Niet speels
Uitstekende tips
COUVERTS
en
CASSETTES
in zilver, pleet en
verzilverd
veel en veel
NIEUW IDEE IN
NIEUWE RAI
heel blik:
f2.10
half blik:
f 1.10
-
Is enige versiering heeft
dit Kriesemer bloesje
een breed voorstuk van
fijn gestikte ribbeltjes.
onker batist met kleurige
rand. Modél Kriesemer
Zwitserland.
Goede keuze
Wacht U voor de
Engelse kroket
-„HET RIJK ALLEEN":-
De grote volksverhuizing is weer
begonnen. Rusteloos golven de
menigten van stad naar land,
van bos naar zee, van vlakte
naar bergen. Toch is er een verschil
met de volksverhuizingen uit het ver
leden, waarover we in de geschiede
nisles leerden. De zich voortbewegen
de volksmassa is voorzien van een
retourtje, straks rolt de golf terug en
tegen september is de oorspronkelij
ke toestand weer hersteld.
Door deze volksbeweging is het ho
tel dat verre, deftige gebouw van
Yroeger in het middelpunt van de
belangstelling kómen staan en na
tuurlijk heeft het zich aangepast aan
het nieuwe publiek. De hotelgast van
vroeger was een man (of vrouw) van
de wereld, iemand, die niet in verle
genheid werd gebracht door buigende
kelners of een regiment vorken, mes-
•en en lepels naast zijn bord, met stuk
voor stuk een speciale bestemming.
Hij keurde de wijnen, kende de in het
Frans aangeduide gerechten op de
spijskaart, met onnavolgbare zeker
heid deelde hij bij zijn vertrek de juis
te fooien uit aan het buigend perso
neel en hij zou nooit de kleine onge
rechtigheden, die wij met begrip voor
het personeelstekort over het hoofd
trachten te zien, getolereerd hebben.
De hotelier was verplicht een sfeer
van geruisloos, onpersoonlijk dienst
betoon te scheppen en hij kon ter ver
antwoording geroepen worden, als die
sfeer werd verstoord.
Tegenwoordig is vooral de behoefte
aan stilte sterk afgenomen en dat is
maar goed ook, anders kregen de ma
nagers alleen van dat probleem al de
managerziekte. Al te grote stilte ver
ontrust de gast juist en in een voor
naam hotel in de randstad ging men
er zelfs toe over om van {jjd tot tijd
een bandje met bescheiden achter
grondmuziek af te draaien, omdat de
gasten anders gingen fluisteren en de
conversatie tenslotte helemaal stokte.
Het hotel-publiek heeft zich uitge
breid, het hotel is niet meer uitslui
tend bestemd voor „de rijkdom" en
het moet dus aan verschillende idea
len beantwoorden. Het moet trachten
het kleinste gemene veelvoud van de
meest uiteenlopende wensen te zijn.
De een wil zijn gang gaan, de ander
wil juist opgevangen, toegesproken en
voorgelicht worden. De een komt al
leen, de ander zou buiten zijn familie
liefst nog de hond, de poes en de ka
narie willen meebrengen en de over
last, die zulke uiteenlopende gasten
elkaar aan kunnen doen, zou geneutra
liseerd moeten worden door de leiding.
Dat is niet zo eenvoudig en zo ontwik
kelen zich verschillende soorten ho
tels, hotels, waar je echt „uit" bent,
en hotels, waar je je thuis kunt wanen.
De scheidingslijn is niet altijd duide
lijk zichtbaar, want uiteindelijk moet
het hotel toch streven naar een zo
groot mogelijk aantal gasten en dus
naar vervulling van een zo groot mo
gelijk aantal wensen.
Een van die wensen is een lange
spjjslijst, waarop bepaalde gerechten
niet mogen ontbreken. Het werkt wat
nivellerend op de kookkunst, want er
is minder vraag naar de specialiteit
van het huis en meer vraag naar ge
ijkte lekkernijen. Een lange spijslijst
waarborgt echter nog geen goed di
ner en de eetcultuur lijdt tegenwoor
dig wel vaak onder een fantasieloze
toevoeging van mayonaise en slag
room.
De hotelkamer is lang het voor
beeld en bijna het symbool van
de onpersoonlijke slaapruim;
te geweest en het is misschien
moeilijk om daar verandering
In te brengen, aangezien hotelgasten
•wel eens niet aan de verleiding weer
stand kunnen bieden om alle losse
voorwerpen als een soort cadeautje
van de eigenaar te beschouwen. Na
tuurlijk maakt niet iedereen het zo
bont als die dame, die in een hotel,
■waar ze al meer dan een keer had
gelogeerd, haar ring had laten liggen.
Ze schreef een briefje aan de direc
tie, of men haar de ring, als deze ge
vonden werd, terug wilde sturen, en
kreeg per omgaande bericht, dat men
dit met het grootste genoegen zou
doen, als zij dan eerst alle badhand
doeken, die ze in de loop der tijden
had meegenomen, retourneerde. Ook
het meenemen van glazen asbakjes,
prullemandjes en zelfs van bedlamp
jes schijnt voor dergelijke „dragen
de gasten" iets doodgewoons te zijn.
Des te meer waardering hebben we
voor die hoteleigenaars, die zich niet
uit het veld laten slaan en toch blij
ven streven naar die volmaakte ho
telkamer, waar niets ontbreekt, zoals
we die eens in het zuiden troffen. Het
is een oase in onze hotelherinneringen,
uiet om de luxe, die we er genoten,
maar alleen om dat duidelijk herken
bare feit, dat er iemand in die kamer
bad gestaan, die zich had afgevraagd,
Waar een mens op reis nog behoefte
aan kon hebben: er was een koffer-
rek, papiertjes bij de wastafel, een
prullemand die maar al te dikwijls
ontbreekt een verstelbaar bedde-
lampje en op het bed lag eea kaartje
*Uet de mededeling, dat men om een
extra deken kon vragen, indien men
bet dekbed niét wilde gebruiken.
Misschien liggen de exploitatiekos
ten in zulke hotels wat hoger, maar
uiteindelijk loont het de extra onkos
ten Het zjjn de hotels, die je niet ver
geet en waar je terugkomt.
H. Sw.
ïïii iiiiiiii mii ii minium mini in minimum ii urn ii hui urn iimmimiiiiiiiiiiiiii ii [i mm H hui ii in [mm ii m mi ii minim ui ijl
'pot de nieuwe modesnufjes horen
J huispruiken van nylon om de krul-
jjTJ- spelden te bedekken. Voor wie na
k 1 zwemmen haar kapsel in orde wil
<W,ngen voor de avond zijn er haarban-
met er aan vast zittende pony,
■- men kan kiezen in de eigen haar
deur.
De „pre-fab"
terrein!
schoonheid wint
Over de vakantie van de alleenstaan
de vrouw wordt in dat boek ook het
een en ander gezegd: met zjjn tweeën
weggaan is gezelliger, maar op je
eentje reizen heeft ook weer z'n goede
kanten. Wat er niet in wordt aange
roerd is het voorspel van de vakan
tie dat in „het rijk alleen" niet al-
tijd makkelijk is. Ook wordt niet ge
rept van de zeer welkome vriend
schappelijke hulp die alleenstaanden
elkaar hierbij kunnen bieden, op het
ogenblik dat de vakantiereis gaat be
ginnen en men flat of huis onbeheerd
moet achterlaten. De vrouw die alleen
woont en een eigen huishoudentje
heeft, of ze nu weduwe is of gescheiden
of een „viije" vrouw (zoals sommigen
liever positief zeggen dan het nega
tieve „ongetrouwde") moet op het
laatste nippertje aan duizend en één
dingen tegelijk denken. Dat moet de
gezmsvrouw natuurlijk ook wel, maar
die deelt de zorg en de verantwoorde
lijkheid met anderen en wat zij ver
geet vangt een ander allicht op. Maar
de alleenheersers in huis staat er al-
leer. voor om nog even te kijken of het
met de planten in orde is, of de ra
men goed dicht zijn, of de ventilatie
goed is geregeld, of de koelkast af
staat, of het gas Is uitgedraaid, of het
boodschappenbriefje op de deur is ge
prikt, of de brievenbus niet verstopt
zal raken van de brieven en kranten,
of er geen restjes zijn die kunnen gaan
bederven en stinken, of de melkfles
goed is omgespoeld. Resten kunnen je
op het laatste ogenblik tot wanhoop
brengen. En meestal gaat de telefoon
dan net op het moment als je ontdekt
dat je vergeten hebt een label aan je
koffer te binden.
Een goede vriendin die je komt
„weg" helpen in dat laatste kwartier
is een grote morele steun. Het maakt
het joyeuze vertrek minder gespannen
en het bespaart de vakantiegangster
dat ze in de grote trein overvallen
wordt door de paniek, dat ze zoals
Passepartout in „De reis om de we
reld in 80 dagen", vergeten heeft de
gaskraan af te sluiten. We hoorden
eens van iemand in Amsterdam, die
bij aankomst in Brussel dadelijk^ de
politie opbelde omdat ze de oven aan
had laten staan, (dezelfde die eens in
het Concertgebouw zich plotseling her
innerde dat ze thuis de worteltjes op
een laag pitje had gezet. Vrezend voor
de aanbrandwalm deed ze bij thuis
komst de voordeur open, en wat zag
ze? Dat de stomme dingen nog niet
eens gaar waren!)
Dom zulke dingen, zult u zeggen. Ja,
dom. Over dergelijke verstrooidheden
spreekt Elka Schrijver niet in haar
boek „Het rtfk alleen". Ze geeft de
vrouw-alleen in 't desbetreffende hoofd
stuk over de vakantie een keurig lijst
je raadgevingen mee. Ze adviseert
zelfs wie graag leest om vooruit een
pakje boeken te sturen naar haar hotel
of pension. Ze houdt van goed organi
seren. De improvisatie krijigt er niet
veel kans.
Het hele, meer dan tweehonderd
bladzijden tellende, aardig gepresen
teerde boek, dat bedoeld is om „nog
niet zo ervarenen in het alleen
wonen als wegwijzer te helpen op de
wat kronkelende weg naar een pret
tig eigen tehuis", is trouwens meer
gedegen dan speels. De stof, die de
schrijfster vooral wat de „buiten
kant" van het onderwerp betreft, uit
stekend beheerst, is zakelijk behan
deld, een tikje docerend. Hoe het wei
en hoe het niet moet bij de eigen
inrichting, bij het alleen eten (lekker
in bed ontbijten), bij het ontvangen
van vrienden en logees, bij het ziek
zijn, bet wordt allemaal minitieus
met grote zorg en een grote dosis er
varing verteld. Zij die er over schrijft,
weet er uit haar eigen bestaan al
les van en terecht hamert zij er bij
voorbeeld op dat ook de alleenwonen
de de eet-cultuur niet met voeten
treedt en slordig, te snel haar maal
naar binnen slokt.
De schrijfster schiet in de roos als
ze zegt, dat de bewering van veel wer
kende vrouwen als zouden ze na hun
dagtaak te moe zjjn om eten te gaan
klaarmaken (waarom moet dat ook
precies om zes uur?) meer berust op
het onvermogen zich te ontspannen dan
op grote vermoeidheid.
Ja, dat niet kunnen ontspannen. Wij
zijn er persoonlijk van overtuigd dat
voor de werkende man het uurtje in
de „kroeg" (dat trefpunt in een man-
nensaamhorigheid bij een rustig glaas
je en onserieuze kout) na het werk en
vóór het avondmaal dat thuis gereed
staat, in dat opzicht de redding is.
Niet voor de vrouw voor wie géén
avondmaal gereed staat. Maar als zij
koken prettig vindt dan kan het ge
scharrel met potten en pannen in haar
eigen keukentje na de concentratie op
paperassen in een onpersoonlijke werk
omgeving, voor haar de goede ont
spanning zijn. Maar misschien gaat dat
alleen op voor creatieve naturen. Van
de eigen creativiteit hangt het ook
eigenlijk helemaal af wat de betref
fende maakt van haar „rijk alleen".
De omstandigheden maken het niet. Zij
maakt het zelf.
Elka Schrijver schrijft heel precies
voor hoe het allemaal moet. Ze geeft
uitstekende tips bijvoorbeeld over prak
tisch inkopen doen, veel tegelijk en
daarom moet de koelkast voor de al
leenwonende niet te klein zijn. Over
efficiency in de keuken en de waarde
van een plezierig dag-begin. Ze zegt
heel verstandige dingen over het ge
vaar van samenwonen door twee vrien
dinnen maar ze is veel te rigoureus in
haar adviezen over gastvrijheid bie
den en gast zjjn, als ze onder anderen
haar gehoor opstookt nooit bij een an
der in de keuken te helpen en het
ook zelf nooit van een ander te tolere
ren. Kom, kom, wat maakt men zich
het leven moeilijk als men daar zo
star tegenover gaat staan. Voor de
meeste alleenwonenden is de eigen fa
milie ook een veel positievere en plezie
riger factor in hun bestaan dan hier
blükt. Maar goed, in dit boek zal me
nigeen van de bijna achthonderdduizend
alleenstaande vrouwen in ons land 'lis
sen de 20 en de 65 jaar, wel iets be
hartigenswaards weten te vinden.
Wat ze er niet in aantreffen is de
humor van het goedbedoelde medele
ven dat de alleenstaande soms van haar
lever.-nciers ondervindt. „Och me
vrouw," zegt de groenteman tegen de
mevrouw-alleen, die een kleine bloem
kool uitzoekt: „Voor wie zou u het be
waren". En de slager reikt om vijf
voor zes de kantoorvrouw haar gehakte
biefstukje aan met de opwekkende be
geleiding: „Ja, alleen is maar alleen".
En we hebben de bakkersvrouw eens
zien knipogen tegen een lerares ter
wijl ze wees op een eenmansportietje
krentebrood: vier sneetjes in plastic.
„Is dat niets voor U?" Maar ze kreeg
ten antwoord: „Geeft u mij maar een
groot krentenbrood, ik krijg morgen zes
kinderen op bezoek".
A. Bgl.
oei.
Mag de gast dan geen hand uitsteken?
Advertentie)
bij uw juwetier
AMSTERDAM, Van don
derdag 4 tot en met zondag 14 oktober
zal in het nieuwe RAI-gebouw een ten
toonstelling worden gehouden onder de
titel: „Idee '62, apparatuur voor het
moderne huis"
Grote, gave, glanzende korrels
van de allerbeste soort droog
kokende rijst.
Echte Gelderse ham, door onze
vakman zorgvuldig geselec
teerd. Een kwaliteit die alleen
in de allerbeste slagerijen te
koop Is.
Advertentie
Prachtige, harde, te kwaliteit
uien.
Zes speciale kruidensoorten,
In de juiste onderlinge verhoudir\f,
xorgen voor de bijzonder fijne smaak.
Kf -vB
verkrijgbaar: mooi
rijsttafel-recepten boekje.
Vraag Uw winkelier,of stuur
briefkaart gefrankeerd met*
36 ct. aan Conimex Baam
a. elektrische
fornuizen zijn
nu wei inge
burgerd. Maar
de volgende stap
naar het huishouden
-in-één-knopom-
draai is het elektro
nische of magnetrol
nisehe fornuis. Dezer
dagen komen de
eerste elektronische
fornuizen van de
Nederlandse indus
trie op de markt. Ze
zjjn nog niet direct
voor het gewone
huishouden bedoeld
maar vooral voor
ziekenhuizen, res
taurants en kantines.
Ze kosten ook nog
een aantal duizen
den guldens waar
men evengoed een
klein autootje voor
zou kunnen kopen.
En dat is een hoge
prijs voor een huis
houdelijk apparaat.
Hoewel het in zijn
soort óók efficiency
betekent en tijdsbe
sparing oplevert!
Er is niets bijzon
ders aan te zien. Het
elektronische for
nuis lijkt op een
doodgewone oven.
Men kan er sinds
enkele weken een
exemplaar van be
zichtigen in het
Bouwcentrum in
Rotterdam. Maar
wat men er zo niet
aan afziet, de kook-
wijze is verbluffend snel en eenvoudig.
Het is een kwestie van seconden en mi
nuten. En nóg een voordeel: groenten
en vruchten houden hun oorspronkelijke
kleur en hun sappig volume. Er komt
dan ook geen water aan het kookproces
te pas. Alle goede stoffen blijven dus
in het voedsel. Wij hebben vier jaar ge
leden hij een eerste demonstratie in
Nederland van een Duits elektronisch
fornuis, vis geproefd, die zó, op de scho
tel rauw en droog, met peterselie en
V-A::-
AMSTERDAM, 10 juli Ter bestrij
ding van de lindeluis wier suiker
houdende uitwerpselen het „druipen"
van de lindebomen veroorzaken waar
door o.a. auto's worden verontreinigd
heeft de dienst van publieke werken
een nieujy middel ter hand genomen.
Met een nevelspuit wordt het bestrij
dingsmiddel, opgelost in water, door
middel van een ventilator met grote
kracht in de bomen gespoten. Het hecht
zich aan alle delen van de bomen en
betekent een zekere dood voor de lin
deluis. Voor mensen en warmbloedige
dieren is het middel ongevaarlijk.
e mode in ParvjS dringt er op aan
dat de bloeze gedragen wordt in de
rok. Maar hoeveel duizenden
vrouwen dragen hun bloeze liever
over de rok heen? Dat biedt veel voor
delen, het draagt ook veel gemakke
lijker en het gemak heeft in onze tjjd
alle recht van spreken. Bovendien is
het oog er nu vele jaren aan gewend.
Ruches langs hals en mouwen doen erg
hun best er in te komen maar veel
„tieners" staan er nog een beetje on
wennig tegenover. Ze zijn in de stijl
der zakelijkheid groot geworden terwijl
de oudere generatie die meer vormen
van eb en vloed in de mode heeft
meegemaakt, de ruches en de frillers
nog wel van vroeger kent.
De donkere batisten bloeze van de
foto heeft als versiering kleurige ge
borduurde randen terwijl het lichte
bloesje gegarneerd is met gestikte
plooitjes, zo fijn als de binnenkant van
een paddestoel.
En inmiddels wordt in de haute cou-
ture-wereld al weer hard aan de nieuwe
wintermode gewerkt, die vóór het ein
de van deze maand geen geheim meer
zal zijn. Men zegt dat de lichte kleu
ren zich zullen handhaven en dat de
echte zij ook blijft.
A. Bgl.
LONDEN, juli.
et geeft je een heel
vreemd gevoel als je
een beetje zit uit te
rusten op een bank
voor het Britse museum in
Londen, en naast je zit een
klein mannetje in het zwart,
en het zwarte mannetje haalt
een opgevouwen dagblad uit
zijn binnenzak, en het man
netje vouwt de krant open en
vanaf de voorpagina staart je
de naam „Nieuwsblad van
het Noorden" aan. Wij heb
ben een even moeilijk te be
schrijven gevoel ondervon
den, toen wij eens onze blote
voeten zaten te koelen in een
bergstroom in Schotland en
iemand op een steil pad eni
ge meters boven ons hoofd
voorbijging onder het luid
fluiten van „Waar de blanke
top der duinen".
Met andere woorden: er
zijn dingen die eigenlijk niet
behoren te gebeuren, maar
die desondanks gelukkig toch
gebeuren. Het gevoel overviel
ons opnieuw toen wij een
Engels-Amerikaans kookhoek
opensloegen en ons oog viel
op een van de schoonste
woorden van de Nederlandse
taal, „Wentelteefjes", want m.
wentelteefjes is het net als
mét de Barbarijse apen op de
rots van Gibraltar en met de
kraaien die behoren tot het
garnizoen van de Tower van
Londen. Zolang zij voort blij
ven bestaan, zullen respectie
velijk het Nederlandse rijk en
het Brits imperium nimmer
te gronde gaan.
Wij vonden de wentelteef
jes in een Amerikaans-Engels
kookboek (de spelling is
Amerikaans) over de Neder
landse toekomst. Het werk
heet „The Art of Dutch Cook
ing", is geschreven door C.
Gravin van Limburg Stirum,
echtgenote van een Neder
landse diplomaat, en is in
Engeland verschenen bij An-
dré Deutsch (prijs 13 li shil
ling). In dit werk, dat werke
lijk zijn naam eer aandoet,
dragen de recepten Engelse
opschriften. Maar de schrijf
ster heeft terecht ook de Ne
derlandse benamingen ver
meld. En hier is een zeer
wjjze en nuttige les te leren
voor de meeste vadsige taal
gebruikers van Europa, die
liever twee Engelse woorden
gebruiken waar een enkel
Nederlands woord volstaan
zou hebben. Daar stond dus
te lezen „Wentelteefjes", en
de lichtjes gingen aan en we
hadden alle wilskracht nodig
om niet uit te barsten in ver
zen. En wat is van wentel
teefjes volgens dit werk de
Engelse vertaling, van deze
lieve dieren? „Fried slices of
bread"! (De Engelsen menen
terecht dat het gebruik van
een uitroepteken welhaast
onfatsoenlijk is. Maar soms
kan het niet anders!) En eer
lijk gezegd, eten wij veel lie
ver Huzarensla dan „A cold
salad for Hussars" „Meat
balls for soup" gaan met veel
minder zwier door het spijs
verteringsstelsel dan „soep
balletjes".
Hier vindt u inderdaad een
goede keuze uit onze vader
landse gerechten. Daar is de
erwtensoep met de vereiste
varkenspoten en de knolsel
derij (die men in de Engelse
cuisine alleen maar tegen
komt in de Franse vorm van
„céleri remoulade"), de prei,
de uien en bladselderij. Daar
is de bruinebonensoep (wel
ke in Nederland helaas geen
toevoeging van een glas port
vereist). En daar is de on
sterfelijke vermicellisoep met
balletjes (van vreemde smet
ten vrij). De palingsoep is
aanwezig ,maar wij missen de
vaderlandse ossestaartsoep
alsook de lang niet te ver
smaden bloemkoolsoep. Wij
hebben er verdriet over dat
„Kamper steur" in het Engels
prozaïsch „Eggs in mustard
sauce" heet. De snoek, ver
smaad in Engeland, krijgt
hier drie recepten. Fazant
heeft hier zijn echt Neder
lands recept, in de pan, niet
in de oven. Maar het even
eens echte Nederlandse ja
gersrecept voor het toeberei
den van de fazant ontbreekt.
Wat niet ontbreekt lang
zullen ze leven! zijn de
bitterballen, waarvan Enge
land het bestaan derft, zoals
het ook de uitsmijter niet
kent, noch de ware kroket.
(Over de onbeschrijfelijke
kroketten van Brittannië ho
pen wij nog eens een heel
hoofdstuk te schrijven. Enge
landvaarders, wacht u voor
de kroket!)
Als voorzitter van de bond
voor vinaigrettebeschermin g
moeten wij ons misnoegen
uiten over het recept in dat
boek. Zoals de meeste kook
boeken geeft de gravin het
recept met drie lepels olie op
een lepel azijn. Wij zweren
met Elizabeth David dat de
verhouding behoort te zijn:
zes op een.
Het boek van de gravin
geeft een goede keuze uit
Nederlandse gerechten, en
het is niet de schuld van de
schrijfster, indien onze va
derlandse keuken een beetje
arm aandoet. Onze koks zijn
niet rijk aan culinair schep
pingsvermogen en, als men
in Nederland waarlijk goed
eet, gebeurt hetzelfde wat
ook elders en vooral in Enge
land gebeurt, wat op tafel
verschijnt stamt uit de on
volprezen Franse keuken.
Maar wij willen niets kwaad
zeggen van de soep met bal
letjes en de hachée.
Dit is het elektronische fornuis: eer) soort oven, waar de
kok de gerechten op de schaal in zet. Pannen komen er
niet aan te pas.
champignons langs rug en flanken, de
elektronische kookruimte inging. Vier
minuten later was het een dampende
gare vis, gegarneerd met onverkleurde
peterselie.
Het geheim en het geheimzinnige van
het elektronisch gaar maken is dat de
hitte zich van binnen uit ontwikkelt en
de spijzen dus van binnen uit gaar wor
den, net andersom dan bij het gewone
kook- en bakproces, waarbij de verwar
ming op indirecte wijze, van buitenaf
geschiedt. Het proces bij het elektronisch
koken, dat een direkte verhitting is. be
rust op de werking van microgolven.
De opgewekte elektro-magnetische ener
gie wordt via een golfgeleider van boven
in de ovenruimte gebracht. Het is in een
paar minuten gebeurd, de werking is
dan ook heel intens. Vandaar dat de
handgreep van de ovendeur gekoppeld
zit aan een veiligheids-schakelaar, zodat
wanneer de deur onverhoeds mocht open
gaan, het verhittingsproces wordt uitge
schakeld.
Het geheimzinnige van dit kookproces
is ook dat het aardewerk of glazen schaal
of het kartonnen bordje waarop het
voedsel ligt, geen warmte aanneemt.
Voor de micro-golven die de spijzen gaar
maken zijn alle keramische en papieren
materialen onaandoenlijk. Dus geen vuile
pannen, wat ook een voordeel is. Men
kookt het eten in de schaal of op het
bord.
De nieuwe methode staat nog in de
kinderschoenen wat betreft de toepas
sing voor huishoudelijk gebruik en voor
lopig zullen vooral grote instellingen en
schepen en vliegtuigen er gebruik van
maken. Nu de kant-en-klare diepvries
maaltijden op een aluminium schaaltje
dit najaar te krijgen zullen zijn. zal
echter de behoefte aan een apparaat
voor snel ontdooien en snel verwarmen,
groeien.
Langzamerhand heeft iedereen de elek
tronische kijkkast, de televisie in huis.
Het zal met de elektronische kookkast
wel dezelfde weg opgaan.
Zoals wij reeds zeiden is
de schrijfster van het boek
de echtgenote van een Ne
derlandse diplomaat Er is
een innig verband tussen di
plomatie en doperwten, pro
tocol en pannekoek. In de
hogere regionen van de di
plomatieke dienst behoort
het tot de grote uitzonde
ringen dat een ambassadeur
alleen maar in gezelschap
van zijn vrouw zich kan wer
pen op de haring of Jan-in
de-zak. Hij is altijd gast of
gastheer. De meeste diplo
maten verzoenen zich met
deze toestand door zich gron
dig te verdiepen in culinaire
geneugten. Er is althans een
diplomaat, Sir Harry Luke,
die een begaafd amateur-kok
is en een schoon boek heeft
geschreven over de Tiende
Muze. Er heerst onder diplo
maten veel afgunst over el
kanders koks, en men hoort
van lage intriges bedoeld om
koks af te troggelen aan col
lega's. Het zijn natuurlijk de
Franse ambassades die
overal ter wereld proberen
niet slechts hun regering
maar ook hun nationale keu
ken waardig te vertegen
woordigen. Wij vermelden
met gepaste "dankbaarheid
dat wij onze meest gedenk
waardige maaltijd hebben ge
noten aan de dis van een
ambassadeur.
Wij willen eindigen met de
onthulling van 'n verschrik
kelijk geheim. Toen president
Kennedy zijn hoge post aan
vaardde, heette het in de
Britse pers dat de vrouw
van de president stiekem een
poging had gedaan om de
chef de cuisine van de Franse
ambassadeur in Londen te
bemachtigen. Maar het lukte
haar niet. En nu vernemen
wij en vertel het vooral
niet verder dat de Lon-
dense ambassadeur van Se
negal, de heer Boissier-Palun,
er in geslaagd is zich meester
te maken van de Vietnamese
chef van de Parijse ambassa
deur in de Britse hoofdstad.
Is er geween en geknars van
tanden- in Washington?
DAAN VAN DER VAT.
eel huisvrouwen op het platteland
beschikken over een privé-diep-
vrieskluis waarin de produktenuit
eigen hof of van het eigen land
ingevroren bewaard worden. Dat kan
variëren van kippetjes tot aardbeien en
tuinbonen. Is invriezen voor de huis
vrouw praktischer dan inmaken? Bei
de methoden vragen om de te bewa
ren produkten schoongemaakt en netjes
geordend te conserveren. Maar invrie
zen gaat natuurlijk veel sneller, men
legt het maar in de koude kluis en
men hoeft geen flessen steriel te ko
ken. Ouderwets inmaken vraagt meer
ruimte, maar men heeft de gevulde fles
sen bfj de hand terwijl de koude kluis
meestal niet naast de deur is maar er
gens in een gehuurde ruimte.
Toch wordt er blijkbaar nog veel inge
maakt volgens de oude beproefde me
thode, want het boekje „Zelf inmaken"
door S. W. Haverkom beleefde een elf
de druk. Het is verschenen in de se
rie „Weten en Kunnen" bij Uitgeverij
Kosmos, Amsterdam. Men vindt er al
les in over steriliseren en pasteurise
ren van groenten en vruchten, inma
ken van vruchtenmoes, vruchtensappen,
inmaak in zout, in alcohol, inmaak van
eieren en drogen van levensmiddelen.
