#8
In Frankrijk nu
ook principiële
dienstwei gering
O
BRIEF
vacantte
Y.N.-PROTEST
BIJ KATANGA
Amsterdamse hoedenwinkel gaat verdwijnen De schone onbekende
Examen - antwoorden
Parkeerprobleem
KLM-prijs gewonnen
Na actie van anarchist
Een financieel
probleem
Maarschalk Juin
en toen:
en toen:
en toen:
en toen:
"N
Nieuw Gebedenboek voor de Engelse Kerk Het g
I probleem van de scheiding van Kerk en Staat
I Vernedering in ruil voor privileges 1
OWEN YOUNG
OVERLEDEN
- anti De Gaulle -
met pensioen
VBI
DONDERDAG 12 JULI I9öz
*i
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS, 12 juli - Ook
Frankrijk zal weldra deel uitma
ken van de beschaafde naties waar
principiële dienstweigeraars hun
nStatuut" zullen hebben en niet
langer terecht komen in de ge
vangenis. De Franse ministerraad
heeft gisteren aan het desbetref
fende wetsontwerp haar goedkeu
ring gehecht en dit gaat thans
haar het parlement ter definitieve
aanvaarding nog vóór het op
handen zijnde zomerreces.
Volg ens Oe Thant kan de situatie
als volgt samengevat worden: „Het
probleem Congo is het probleem Ka-
tanga, en het probleem Katanga is
«en financieel probleem, en bet pro
bleem van de Union Minière De
BUITENLANDSE
KRONIEK
raakt Afnd rmoei ij fden zijn ee-
Ontwerper van Duits
hulpplan in 1919
Het statuut zal behelzen dat de als
bonafide erkende principiële dienstwei
geraars inplaats van 18 maanden dienst
hij een gewapende formatie 27 maanden
dienst zullen moeten doen bü een onge
wapende formatie voor het verrichten
Van werkzaamheden van algemeen nut.
i.Gezlen de gelijkheid van alle Fransen
Voor het gevaar", ablus lichtte de offici
ële regeringswoordvoerder tegenover de
Pers toe, zullen deze werkzaamheden
Van gevaarlijke aard kunnen zijn en in
tijd van oorlog zullen deze om persoon
lijke principiële redenen van het hante
ren der wapens vrijgestelden belast kun
nen worden met l>ijv. het ruimen van
tnijnen. Het statuut zal voorts bepalen
dat de dienstplichtigen, die als princi
piële dienstweigeraars erkend wensen
te worden, daarvan kennis dienen te
geven voor zij onder de wapens worden
Het was gisteren twee jaar geleden
dat de Congolese provincie Katanga
zich losmaakte van de centrale rege
ring in Leopoldstad. Pogingen om tol
een Congolese hereniging te komen
hebben tot nog toe gefaald. De V.N.
hebben vorig jaar geprobeerd met een
militaire actie een oplossing te 'or~
ceren, hetgeen niet gelukt is. Kind
vorige maand liepen de besprekingen
vast tussen de Katangese „president
Tsjombe, en de Congolese premier,
Adoela, en de zaak is nu weer in
een impasse geraakt. Oe Thant, de
waarnemend-secretaris-generaal van
de V .N., overweegt een bijeenroeping
Van de Veiligheidsraad om de jongste
ontwikkelingen in de Congo te be
spreken. Oe Thant voelt er niets voor
om weer geweld te gebruiken ten ein
de de hereniging te bevorderen. Hij
Wil de affaire op een andere manier
aanpakken, en bij beeft daarvoor de
steun gevraagd van de regeringen van
Engeland en België.
„Union Minière",
waarvan de hoofd
zetel in Brussel ge
vestigd is, is de
maatschappij die
de rijke kopermij
nen in Kajanga be-
zit. Deze maatschappij, die in han
den van Belgische en Britse burgers
is, houdt feitelijk bet bewind van
Tsjombe in stand door baar belas
tingbetalingen aan de autoriteiten in
Elisabethstad. De Katangese regering
betaalt baar ambtenaren en soldaten
Vooral uit de inkomsten van de
•TJnion Minière". Oe Thant zegt dat,
Volgens de Belgisch-Congolese onaf-
bankelij'kbeidsovereenkomst, de Union
Minière belasting zou moeten beta
len aan de centrale Congolese rege
ring. Maar de directie van de koper-
maatschappij antwoordt daar op, dat
tsjombe nu eenmaal de feitelijke
jPacht heeft in Katanga. Aangezien
b'j die macht echter slechts bezit
krachtens zijn inkomsten uit de
••Union Minière", kan men spreken
v®n een vicieuze cirkel,
j Oe Thant wil deze cirkel als volgt
doorbreken: De regeringen in Londen
en Brussel zouden de Britse en Belgi
sche financiële machthebbers achter
e „Union Minière onder druk moe-
en zetten opdat zij hun uitkeringen
Tsjombe zouden staken. Als die
11 Keringen vervolgens aan Adoela
ouden worden gedaan, zou men tege-
'I veiligheidsmaatregelen moeten ne-
'"en in de Katangese mijnsteden om
failles van Tsjombe tegen de in-
U 'es en bet personeel van de
nion Minière te voorkomen. Oe
iant gebruikt zijn dreigementen van
en bijeenroeping van de Veilighpids-
3 vooral als een stok achter de deur.
e, Britse minister van buitenland-
za tn Lord Home, en diens Bel-
8>sohe collega, Spaak, hebben heiden
geroepen. Zij zullen alsdan te verschij
nen hebben en aan de tand gevoeld wor
den voor een commissie van zeven per
sonen: een magistraat als voorzitter en
voorts o.a. drie officieren en een specia
list in jeugdproblemen.
Het probleem Jer principiële dienst
weigering is in Frankrijk een oud pro
bleem dat door de republikeinse rege
ringen tot dusverre zorgvuldig uit de
weg werd gegaan, als de bewindheb
bers al niet van oordeel waren dat het
probleem het aankijken ternauwernood
waard was. De wet maakte er in ieder
geval korte metten mee: het volharden
in de boosheid kwam de principiële
dienstweigeraar te staan op gevangenis
straf die het dubbele bedroeg van de wet
telijke dienstplichttijd. De praktijk was
meestal zo dat een eerste veroordeling
slechts gold voor de duur van een jaar,
waarna de veroordeelde opnieuw voor
de rechter verscheen, om te zien of hij
nu voldoende murw was geworden om
verder de kazerne te prefereren boven
de gevangenis.
Het mag zeker merkwaardig heten
dat de principiële dienstweigeraars in
Frankrijk hun statuut officieel te dan
ken zullen hebben aan het bewind van
generaal De Gaulle. Het verdient boven
dien minstens vermelding dat, zo presi
dent De Gaulle het afdoen van de aan
gelegenheid heeft doen bespoedigen, dit
apert op rekening komt van Frankrijks
anarchist nr. 1, Albert Lecoin, een puur
geweldloze overigens, zacht maar koppig
dife zelf voor zijn idealen zo'n kleine acht
jaar gevangenis er op heeft zitten. De
heer Lecoin dan was in mei jl. voor
de zaak van de principiële dienstweige
ring een hongerstaking begonnen, die
hem, 74 jaar oud, op de 22e dag aan de
rand bracht van het acute levensgevaar.
De minister van justitie, zich beroe
pend op de verplichte bijstand aan per
sonen in gevaar, had hem inmiddels
reeds ter observatie doen overbrengen
naar een ziekenhuis, waar Lecoin echter
in zijn weigering om enigerlei voedsel
tot zich te nemen bleef volharden en
waar de doktoren niet konden ingrijpen
omdat Lecoin ook iedere behandeling
bleef afwijzen en omdat er een andere
wettelijke bepaling bestaat volgens welk
een dokter een patiënt tegen diens wil
geen behandeling mag doen ondergaan.
De doktoren moesten dus wachten op
het moment waarop Lecoin zijn bewust
zijn zou verliezen en geen wil meer ken
baar kon maken. Op de 23ste dag van
zijn hongerstaking had Lecoin echter
het pleit gewonnen: vrienden en familie
konden hem berichten dat het statuut
voor de principiële dienstweigeraars in
de maak was en pngetwijfeld og deze
zomer van kracht zou worden. Er kwam
zelfs een schrijven van eerste minister
Pompidou waarin deze^Lecoin voorhield
dat voortzetting van zijn levensgevaar
lijke actie zinloos was geworden.
ELISABETHSTAD. 12 juli (Keuter -
UPI) De V.N. sturen een krachtig
protest aan de Katangaanse autoriteiten
omdat gisteren ongeveer 2.000 Katan
gaanse militairen in een parade door
Elisabethstad marcheerden, aldus heeft
een V.N.-woordvoerder meegedeeld.
De parade werd gehouden ter gelegen
heid van de tweede verjaardag van
Katanga's afscheiding van de rest van
de Congo.
De woordvoerder zei dat de Katanga-
nen en de V.N. waren overeengekomen
dat slechts een „symbolische macht"
van ongeveer 300 man aan de herden
king zou deelnemen. De Katanganen
hebben deze overeenkomst geschonden,
aldus de woordvoerder.
LEOPOLDSTAD. Premier Cyrille
Adoela heeft zün centraal-Congolese re
gering, die wegens haar overbezetting
in de volksmond de bijnaam „olifanten
bewind" had verworven, ingrijpend ge
wijzigd. De sterkte van het kabinet is
van 44 op 21 teruggebracht, het aantal
staatssecretarissen van 16 op vier. De
bejaarde voormalige minister van voor
lichting Joseph Ileo, die indertijd voor
het parlement eindelijk bijeenkwam twee
voorlopige regeringen leidde, keert niet
terug in het nieuwe kabinet. De Conakad
partjj van Moise Tsjombe, de leider van
het afgescheiden Katangaanse bewind
te Elisabethstad, is niet vertegenwoor
digd.
~m t u men definitief begonnen is niet de eigenlijke IJ-tunnelbouw, zul het niet
lung meer duren dut het, voor Amsterdum zo karakteristiekeWuterlooplein
L 1 guat verdwijnen. De invulsweg voor de tunnel zul namelijk viu de Weesper-
straat over het plein lopen. Deze tweedehands-hoedenwinkel aan het
Wuterlooplein, de laatste in Amsterdamwaar men voor een gulden van hoge
hoed tot gasmasker een keus kan maken uit een paar duizend hoofddekselszal
dan worden afgebroken.
iiiiiiiuiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmmHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Zal het een goede of een slechte
klas worden, een rustige of een
drukke, een ijverige of een luie,
een flinke of een slappe klas?
Dat vraagt een leraar zich af bij een
toelatingsexamen blijkens een artikel
in de laatste aflevering van „Week
blad", het tijdschrift van het Genoot
schap van Leraren aan Nederlandse
Gymnasia en Lycea. De scribent van
dit artikel beschrijft, hoe hij als oude
schoolvos, kijkend naar de jongens en
meisjes die voor het eerst een belang
rijk examen doen, ontroerd werd door
„al die denkende kindertjes". „Zo zou
ik een ideale Idas willen hebben
denkt hij en een ogenblik wenst de
leraar schilder of beeldhouwer te kun
nen zijn om het beeld van de denkende
en strevende jonge mens te kunnen
vastleggen.
De serene stemming van de leraar
in het examenlokaal wordt doorbroken
wanneer hü de werkstukken nakijkt.
„De resultaten waren niet alle even
goed", konstateert de schrijver in
„Weekiblad". Achter deze nuchtere op
merking ligt de herinnering aan een
waarschijnlijk genoeglijke avond. Want
uit „De Adelaar", het orgaan van de
leerlingen van het St. Janscollege te
Den Haag, waarin een aantal antwoor
den op vragen van het toelatingsexa
men staan opgetekend blijkt, dat deze
antwoorden soms eerder doen denken
aan 'n eindexamen voor beroeps-mop
pentapper.
„De nieuwe Rotterdamse havens op
het eiland Rozenburg heten de Metro"
beweert er een: „ze liggen op de Grote
Beer". „Op Groenland wonen de Groe
nen" en „de Papoea's leven hoofdzake
lijk van „pataten", leren anderen
weer. Bunkeren is volgens een aan
komend middelbaar scholier „aanleg
gen om te kijken of er geld te verdie
nen valt". En KNMI betekent „Kon.
Ned. Meelindustrie."
,Wat is er fout in: Karei V begroette
zijn gast, de charmante Jacoba van
Beieren"?, werd er aan de „jongens
gevraagd. „Charmante is fout", meent
er een: „Dit betekent slank en men
was in dïe tijd nogal dik en had veel
kleren aan." De Hollandse gravin kon
trouwens onmogelijk op bezoek zijn ge
weest bij de koning van Spanje, im
mers, luidt het resolute antwoord van
een Hagenaartje: „Zijn gast was Karei
de Elegast". Heilige verontwaardiging
klinkt door in: „Jacoba is geen gast,
ze was een meisje",
De historie is moeilijk. Want wat is
nu een erfstadhouder? „Een erfstad
houder is een stadhouder, die stadhou
der was, toen hij nog klein was
meent een Haagse jongeling. Op het
stuk van geschiedenis raakten de kan
didaten danig in de war met verschil
lende Willemen. Wie kan er nog uit
komen wanneer gevraagd wordt wat
Wilhelmina van Pruisen deed, wie de
raadgever van Willem V was en wie
Philips Willem, de zoon van Willem
van Orahje ontvoerde? Wie was de
snode kidnapper? „Niemand, Philips
Willem is zelf ontvoerd". Wie was die
raadgever van Willem V? „Rozenbut-
tel". En wat deed Wilhelmina? „Wil
helmina van Pruisen stichtte een huis
voor T.B.C.-patiënten in Zwitserland,
daardoor is ze bekend".
In de taalopgaven stond het volgen
de: „Zeven: derde persoon meervoud,
voltooid verleden toekomstige tijd.'
Oplossing van het vraagstuk: ,,Z(j zou
den gezeverd hebben". Mocht men dit
ontmoedigend vinden, hoopvol voor de
toekomst der vaderlandse letteren is
deze fraaie allitteratie uit een opstel
van één der kandidaten: „Blijf met je
tengels van die toeter af".
osterhout, dat normaal al ge
noeg te stellen heeft met het
creëren van voldoende parkeer
gelegenheid, heeft er al een
tijdje een parkeerprobleem bijgekre-
gen. Een bewoner van de Bredase-
weg kreeg kennelijk genoeg van grote
vrachtwagens langs zij,, stoeprand.
Hjj wilde een vrij uitzicht. Zijn vin
dingrijkheid bracht hem op een ver
nuftig Idee. Als ik is er iets neer zet
kan een ander er niet meer bij, moet
de man gedacht hebben.
„Hij heeft er iets neergezet, maar het
„ding" is niet bepaald sierlijk uitge
vallen. Op een goede morgen stond er
een fiets, een erg oude verroeste bo
vendien, daarachter bond hij een aan-
hangkarretje en daar weer bovenop
een lange ladder. Maar als men aan
zoiets begint moet er ook worden vol
gehouden. De ladder kon de man in
kwestie zo lang niet missen en des
wege werd deze geruild voor een
grote berkenboom. Boom, verroeste
fiets en wagentje houden de stoep nu
al wekenlang ,,vrij". De man Is wel
precies op zijn spulletjes. Toen boom
nummer één ging verdorren kwam er
een verse voor in de plaats.
Nu zün er lieden die dergelüke
bouwsels langs de openbare weg een
doorn in het oog is. Herhaaldelijk
wordt dan ook geprobeerd fiets met
aanhang te verwijderen maar zonder
succes. Kettingen en balken houden
de boel stevig op zijn plaats. Het is
zelfs zover gekomen dat in de ge
meenteraad vragen over dit parkeer
probleem zijn gesteld. Er is kenne-
lyk niet veel aan te doen. Op hoger
niveau wordt aan het zaakje gedok
terd.
In de Europese school in de stad
Luxemburg is de prijs uitgereikt,
die de K.L.M. had uitgeloofd voor
de leerling, die op zijn eindexamen
de beste resultaten bereikte in de vak
ken geschiedenis en aardrijkskunde.
De prijs, die bestaat uit een reis van
Amsterdam naar Suriname en de Ne
derlandse Antillen en een verblijf van
een week op elk van deze drie plaat
sen, werd gewonnen door de Franse
jongen Hervé Peltier.
De VW in Utrecht is de bezoe
kers van haar kantoor in het
opvallende gebouwtje aan de
Rijnkade, waar ook de rond
vaartboot voor grachten en singels
ligt, ten dienste met een tiental pas
klare dagtochten, als zij wat van de
schoonheid van het Sticht willen zien.
Men kan die tochten zowel met de
auto als op de fiets of brommer ma
ken, waarmee met de uitstippeling
van de verschillende routes is reke
ning gehouden. De schoonheid van de
provincie is gevarieerd genoeg. Er
zijn bossen, heuvels en er is een won
dermooi poldergebied. De Utrechtse
Heuvelrug nu is bekend genoeg en
ook de Vechtstreek wordt tamelijk
wel bezocht. Wat minder belangstel
ling geniet wellicht het Kromme Rijn
gebied met zün vele kastelen, doch
het zuid-westelük gebied van Utrecht
met zijn uitgestrekte polders, aardi
ge riviertjes, karakteristieke stadjes
en knusse dorpjes hebben we niet ten
onrechte eens de schone onbekende
horen noemen.
Het was daarom, dat wü op uit
nodiging van VW juist deze tocht
weer eens gemaakt hebben. Wanneer
men De Meem door is, treft men
met Montfoort al direct een stadje
met vele bezienswaardigheden, zoals
de laat-Gothische Ned. Herv. Kerk,
het Middeleeuwse raadhuis met Oud
heidkamer en de schilderachtige mo
len „De Valk" op de oude stadswal.
Over de smalle Linschoterdijk
langs de mooie wetering met de
grappige vlondertjes voor de boeren
woningen rüden we op Schoonhoven
aan, waar we zowaar nog tol moeten
betalen om de Lekstad binnen te gaan.
Eerst moet men als wielrüder twee
cent geofferd hebben om de IJssel te
mogen passeren en de Veerstraat te
kunnen slaan. Het offertje wordt
echter rijkelijk vergoed door veel
bouwkundig schoon, dat men op de
wandeling door de stad ontmoet en
als men een liefhebber van het ede
le ambacht is haalt men zjjn hart op
met een verblijf in het Zilvermuseum.
In Haastrecht kan men in het mu
seum Bisdom van Vliet dat een
woonhuis gebleven is, zoals bjj het le
ven van de laatste telg van dit ge
slacht, de in 1923 overleden Pauline
Maria Le Fèvre de Montigny - ge
boren Bisdom van Vliet de
weelde van de negentiende eeuwse in
terieurs der patriciërs ondergaan.
Moeten wü nog de lof zingen van
Oudewater, het Nederlandse Brugge
met zjjn verrukkelpke grachtjes en
mooie geveltjes? Werkelijk een
droom van een stadje, waar men kan
mümeren over de roem, maar bij het
zien van de folterwerktuigen in de
Hekswaag ook griezelen over de
wreedheid van het verleden. En te
rugreizend naar de Domstad tonen
Jaarsveld, dat in zün dorpskern ech
ter ook een zekere intimiteit en rust
van vroeger heeft bewaard, met zün
televisie-zendmast en Vreeswjjk met
zjjn Beatrix-sluizen wat het vernuft
van deze tijd vermag.
{Aavertentie)
droom van een stadje
iiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiniimiiiiiif
eeds een beroep gedaan op de eige-
tot T vVnion Minière", maar
gebekt. n Zij geen resultaat
Het geduld van Oe Thant raakt
I
firot» f- i Congolese taak in
opgeW Kongolese kwestie werd
Van een v,°'kerenorganisatie
een grote zorg bevrijd zijn.
echter f Jan °e TKant raakt
Vn j ein<le- v°oraI omdat de
firm.' f Co.ngolese taak in
Tf et is driehonderd jaren
I—I geleden sedert het
LI 'Book of Common
Prayer', dat de li
turgie van de Engelse Staats
kerk bevat, werd goedge
keurd, en de Aartsbisschop
pen van Canterbury en York,
Dr. Ramsey en Dr. Coggan
(welke laatste een geboren
acteur is, die er grote vreug
de in schept zijn collega van
Canterbury na te doen onder
vrienden) hebben dit iLp1?
leumjaar gekozen om het
Britse parlement rijp te ma
ken voor veranderingen in
het Officiële Gebedenboek.
Het is eerder gebeurd. In 1927
besloot de Staatskerk over te
gaan tot een ingrijpende wij
ziging van het Gebedenboek.
Maar een Staatskerk is niet
een Staatskerk voor niets. Zij
is onderworpen aan het
hoofdgezag van het PalJe-
ment. En in 1927 weigerde het
Parlement zijn toestemming,
en het weigerde opnieuw in
1928. Dit nam niet weg dat
een aantal koppige geestelij
ken rustig hun toevlucht na
men tot het verboden nieuwe
Gebedenboek. En als hst
Britse Parlement er behoefte
aan zou voelen op de ketter
jacht te gaan hoeft het niet
ver te zoeken. In de kapel
van St. Stephen, d.w.z. de
parlementaire kapel, wordt
het doopsel tiegediend aan
kinderen van lagerhuisleden,
edellieden en van andere
voorname mensen in de ket
terse vorm welke in 1927
door het parlement zelf ver
worpen werd.
De beide aartsbisschoppen
hebben zich in een schrijven
gewend tot de leden van zo
wel het Hoger- als het Lager
huis om hun een overzicht te
geven van de voorgestelde
veranderingen, zulks in de
hoop dat het parlement meer
begrip zal tonen dan vijf-en-
dertig jaar geleden. In dit
schrijven heet het dat de
Staatskerk niet de poging
van 1927 zal herhalen om een
V*nimiunimuiiiinHmiimmminnnmuHHHHiiHiiiMminiHimi1^
geheel veranderd Gebeden
boek in te voeren. Het is de
bedoeling om, indien de nieu
we voorstellen een twee-der
de meerderheid ontvangen
in de Convocaties van Canter
bury en York alsook in het
Lekenhuis, het parlement om
toestemming te vragen ge
durende een periode van ze
ven jaren de gewyzigde litur
gie te gebruiken in de ker
ken, desnoods te volgen door
een tweede experimentele pe
riode van nogmaals zeven
jaren. Indien de experimen
ten bevredigend zouden ver
lopen, zou met het parlement
vragen de gewijzigde liturgie
te sanctioneren als de offi
ciële liturgie van de Staats
kerk. De voorstellen moeten
nog definitief aangenomen
worden door de clergé en de
leden van de Staatskerk, en
het episcopaat zal zich waar
schijnlijk niet tot het parle
ment wenden voor het eind
van het volgend jaar.
Zal zich de strijd en zal
zich de nederlaag van
1927 en 1928 herhalen?
De aartsbisschoppen me
nen blijkbaar dat dit niet
het geval zal zijn, ofschoon
ze deze keer op taktvolle
wijze het parlement zijn
beginnen voor te bereiden.
Zij hebben eveneens aange
boden persoonlijke spreek
beurten te vervullen voor
parlementsleden die ingelicht
wensen te worden om'rent
de inhoud van de voorstellen.
Ook andere bisschoppen zul
len hun medewerking ver
lenen en er is reeds vastge
steld dat de bisschop van
Londen en de bisschop van
Southwark in november van
het huidige jaar een bijeen
komst zullen hebben met de
leden van het Hogerhuis om
hen op de hoogte te stellen.
Waarschijnlijk menen de
aartsbisschoppen terecht dat
de hevige parlementaire ru
zie van vijf-en-dertig jaar
geleden vermeden kan wor
den En het is meer dan waar
schijnlijk dat de niet-Angli-
kaanse leden van het parle
ment zich geheel zullen ont
trekken aan het debat. Maar
het is onvermijdelijk dat de
oude vraag, of het niet tijd
wordt de kerk van de staat te
scheiden, opnieuw acuut zal
worden. Het is waar dat de
staat niet eigenaar is van de
kerk en evenmin aan de
Staatskerk subsidie verleent.
(De Engelse Staatskerk is rijk
genoeg om voor zichzelf te
zorgen. Afgezien van bijdra
gen van gelovigen, bedraagt
het totaal bezit van de staats
kerk ongeveer twee en een
half miljard gulden, waaraan
het een jaarlijks inkomen
ontleent van honderdzestig
miljoen gulden. Een groot
deel van dit bezit is belegd in
aandelen. Het grondbezit van
de Staatskerk is ongeveer hon
derd duizend hectare groot.)
Maar de Staaatskerk bezit
grote voorrechten, waaronder
de bisschoppelijke zetels in
het wetgevend tichaam van
het Hogerhuis. Maar schei
ding van kerk en staat zou
eveneens aanzienlijke voorde
len meebrengen. Onder meer
zouden de aartsbisschoppen,
bisschoppen, lagere prelaten
en een deel van de clergé
niet langer worden benoemd
door de eerste minister of
of andere leden van de rege
ring. (In deze eeuw hebben
vier ministers hun benoe
mingrechten gebruikt zonder
zelf tot de Staatskerk te be
horen: Lloyd Georg, Ramsay
MacDonald, Campbell-Banner
man en Neville Chamberlain,
die allen behoren tot
andere protestantse kerkge
nootschappen.)
Naar aanleiding van het
aartsbisschoppelijk rond
schrijven, gericht tot de leden
van het parlement, merkte
Lord Ogmore, die niet be
hoort tot de Engelse Staats
kerk maar tot de Congrega-
tionalistische protestanten, op:
„In beide Huizen van het par
lement bevinden zich nu Ka
tholieken, Joden, vrije pro
testanten, agnostici en zelfs
atheïsten. Het is vernederend
dat de Staatskerk zich tot
hen moet wenden voor be
slissingen omtrent het Ge
bedenboek. Kerkelijke zaken
moeten worden beslist door
de kerk zelf". Maar het is
een vernedering welke de
Staatskerk gedurende meer
dan drie eeuwen heeft moe
ten ondergaan in ruil voor
haar privileges, en zij kan
moeilijk verwachten verlost
te worden uit haar erastiaanse
positie zonder haar privileges
te verliezen. Het is evenwel
te verwachten dat men naar
oude Engelse traditie deze
keer een compromis zal vin
den. Zeker is dat de felle
stryd van 1927 en 1928 niet
zal worden herhaald.
DAAN VAN DER VAT
NEW YORK, 12 juli Owen Young,
de industrieel en financier die na de
Eerste Wereldoorlog het plan-Young
voor Duitsland opstelde, Is woensdag
op 87-jarige leeftüd te Saint Augustine
in Florida gestorven. Het plan-Young
heeft een belangrüke rol gespeeld bij
het economisch herstel van Duitsland
tussen de twee wereldoorlogen.
Als specialist op het gebied van in
ternationale monetaire kwesties heeft
Young samengewerkt met de econoom
Charles Dawes bü het opstellen van
het plan-Dawes voor de herstelbetalin
gen die Duitsland op grond van het
Verdrag van Versailles moest verrich
ten en dat voorafging aan het Plan-
Young.
Young was oprichter van de Radio
Corporation of America. Zeventien jaar
lang is hjj president-directeur geweest
van de General Electric Company.
PARIJS, 12 juli (Rtr) De enige le
vende Franse maarschalk, Alphonse
Juin, is bij een speciaal besluit, dat niet
in de Franse staatscourant zal worden
gepubliceerd, op pensioen gesteld, zo is
uit betrouwbare kringen in Parüs ver
nomen.
Gewoonlijk blijft een Franse maar
schalk in actieve dienst tot aan zün dood.
Het besluit zou aan het begin van deze
maand zijn ingegaan. De positie van
maarschalk Juin zou nu gelpk zjjn aan
die van een gepensioneerd generaal.
De 73-jarige, in Algerije geboren maar
schalk heeft veel kritiek geoefend op de
Algerijnse politiek van De Gaulle. In de
cember 1960 werd hij uit de hoge natio
nale verdedigingsraad verwijderd. Hem
werd meegedeeld dat hij niet langer
een officiële functie bekleedde.
9
m
