INDUSTRIALISATIE VAN KIP EN EI
Nederland produceert zes
miljard eieren per jaar
In winkels nu merk-ei in
gesloten doos met datum
„VERSE EITJE" GERED
MANNEQUINS
zonder vakantie
-Kat en hond-
Of toch
depilan
SH0WEN ,N 11BUKk
-
Najaarspakje
uit Italië
Ook voor het huisdier zit
het geluk in contrasten
WEG INSECT
Vrouwen doen niet
aan goochelen
ontharing?
Nederlandse en
Deense katoen
Geen schroei-gevaar
Thermometer erbij
WOENSDAG 25 JULI 1962 PAGINA 9
Heeft U wel eens een kip ge
zien met een bril op? Het
is een heel mal gezicht. Een
kip is toch al een ongezellig en
een beetje belachelijk dier, maar
met een klein metalen brilletje op
haar snavel is het een heel gek
wezen. De witte kip, die door de
pluimvee-vakman even werd weg
gepikt tussen de slordige duizend,
die in het hok krioelden, was diep
verontwaardigd over de vernede
rende demonstratie. „Kijk", zei
haar eigenaar, „nu kan ze niet
neer recht vooruit kijken, '.leen
maar opzij en zo pikken ze el
kaar niet meer". Duizend precies
dezelfde kippen bij elkaar, die al
leen maar elke dag een ei hoeven
leggen en absoluut niets te doen
hebben in de strijd om het be
staan, omdat hun leven totaal ge
mechaniseerd is, vervelen zich. Ze
worden uit verveling kwaadaardig
en pikken elkaar de veren van het
lijf „Kannibalisme" noemt de
pluimveehouder deze vinnige
vrijetijdsbesteding van juffrouw
kip. Juffrouw kip, die machteloos
in de vleugelgreep hing van haar
baas, had de kleine kring persmen
sen, die om haar heen stonden,
wel van woede kunnen opvreten.
Bil» T"*
f
'WÊÊÈiÉk
lp - -
lit
Wassen uit den boze
Handwerk
Wij elen minder
""""«■■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiKmimmiiiiiiiiiiniiiiiiiii
vJ->eze zomer bestaat de Nederlandse
vr£er-iging van Amateur Goochelaars
veertig jaar. Veertig jaar lang zijn er
"Jensen geweest, die hun ontspanning
in niet zonder inspanning) zochten
vL die vreemde magische kunst, die
"vt onmogelijke mogelijk doet schijnen
en het mogelijke onmogelijk.
velen van hen raakten bezeten van
"^ze kunst en kunde, die een broeder
schap schept tussen ieder, die hierdoor
«egrepen is. En die „ieder" recruteert
n?fn alle soorten e" tynen mensen,
"i't alle lagen der bevolking, tram
conducteurs en groot-industriëlen, krui
neniers en chirurgen, postbeambten en
"Ojggeplaatsten uit de magistratuur.
Maar één ding hebben zij allen ge-
thcen, een behoefte aan het fantas-
Vu? een verlangen om onbegrijpe-
Jvke, onverklaarbare dingen te doen
gebeuren in onze nuchtere werkelijk
heid. En daardoor vormen zij een
oroederschap, getuige de congressen,
cie jaarlijks in het binnenland en elke
5jvee jaar jn het buitenland gehouden
worden. Hier ontmoeten beroepsgooche-
jaars en amateurs elkaar in een sfeer
van wederzijds vertrouwen, hier maakt
Se Italiaanse prof in de heelkunde de
Zweedse tandarts deelgenoot van zijn
Zelf.gevonden nieuwste kunstgreep, on
eer strikte geheimhouding natuurlijk!
Hier wordt de kampioen van het jaar
gekozen voor „manipulatie", „illusio-
hisme", „cartomagie", „micro- of
ïïi~nta]'e magie". Wij Nederlanders
staan het hoogst genoteerd in het
buitenland met deze magische kunde.
Wie had dat gedacht van de Neder
landse man?
Ja, alleen van de man, want de
Vrouw goochelt niet. Op een enkele uit
zondering na althans. He vrouw goo
chelt niet; zij komt eenvoudig niet op
het idee, zelfs niet, als zij de vrouw van
een goochelaar is en de zaak dus van
naou meemaakt. Ze begrijpt niet hoe
m.l zo m de ban kan raken van zo'n
kinderachtig en eigenlijk onnut bedrijf.
Hb beeft in zoverre zijn nut, dat
11 geheel belangeloos zijn kunsten ver-
tOon' in ziekenhuizen en revalidatie-
Pen' "a Maar het goochelen zélf? Op
z'u best glimlacht zij toegevend en an
ders vindt zij het maar kinderachtig,
dat haar man onder de naam van Mr.
Mysticus of Fantasticus marmotten of
"luizen tovert uit manden of hoeden of
onder een donkere doek vandaan.
.Hij is lid van de „Magische Unié",
"U heeft als goochelaar een op de ver
beelding werkende schuilnaam, de trucs
kunstjes worden door een nevel-
gordijn van geheimzinnigheid omge-
iun Wut ruikt dat allemaal naar Karl
May en de. geheime Indianen clubs,
Waarvan hij twintig dertig jaar gele
den lid was.
Ik sprak met de vrouw van een
enthousiaste goochelaar. Ze vond het
dllemaal maar zozo, en nog minder
dan dat, wanneer haar man de hele
dag voor een voorstelling alreeds als
"t een droomtoestand rondliep en haar
en het gezin volslagen vergeten was
Vopr zijn fantastische liefhebberij.
Nee, de vrouw goochelt niet. Ze to
vert niet. Ze speelt niet. Ze is volwas-
sen. In de meeste gevallen veel meer
volwassen dan haar man, die zo graag
de grote meester Mysticus een on
begrijpelijk wonder wil toveren uit een
doodgewone prullenmand.
Ook al is hij, nee juist omdét hij in
?et dagelijks leven een deftig notaris
Js, een algemeen gezien arts, een keu
rige kruidenier.
Ach, weet u wat het is? Voor ons
Vrouwen is dit alles niet zo nodig. Wij
goochelen toch wel. Wij goochelen met
•Jet huishoudgeld, wij toveren met lip
penstift en mascara, wij spelen met
idpjes stof, met knoopjes en lintjes.
Wij goochelen met de gevoelens en
Remmingen van onze huisgenoten, wij
toveren en spelen in het emotionele
vlak. Wij hebben geen hoge hoeden en
konijnen nodig de harten van die ons
"of zjjn vormen ons speelterrein en
ooze toverwereld. Daarom hebben de
Amateurs noch de beroepsverenigingen
goochelaars veel kans op vrouwe-
lyke leden. Onze toverwereld bevindt
oh in andere streken.
Maar laten we de man, en ook de
goochelende man, zijn toverwereld niet
rO'sgunnen. En zeker niet, als deze nog
°"eel vreugde verspreidt voor ande-
„en, voor zieken, gevangenen, bejaar-
?®"- Het mes snijdt aan twee kanten,
"A het goochelen ondervinden én goo-
jbolaaj- en „begoochelde" vreugde.
rjAten we de vereniging van amateurs
•ty^vele jaren van begoocheling toe-
INA PHILIPPO
(Advertentie)
Maar dan modern,
veilig, snel en mild
met de prettig geparfumeerde
Hamol produkt uit Zwitserland
tube 1.50 en 2.95
Tp en Amerikaanse fabrikant heeft
j Lein .nieuye overtrek voor strijk
planken in de handel gebracht,
4 nie^ ^oor hete strijkijzers ver-
^VcvvT °J geschroeid kan worden en dat
j^ns bestand is tegen schimmel.
"J- overtrek, dat tfpmar.H io
m - aciiaiiinei.
overtrek. da* gemaakt is van glas-
„en ,een nieuw soort Plastic, ver-
de h!tte van het ijzer bijzonder
Mani, °yer het oppervlak van de strijk-
00u Behalve voor overtrekken wordt
dit v,?ezocht naar de mogelijkheid om
euwe materiaal voor andere doel-
en te gebruiken (CONSU).
De kip heeft in ons land helemaal
geen eigen leven meer, want Neder
land is het grootste eier-export land
ter wereld en de geïndustrialiseerde
kip, die louter als produktief legbeest
in dienst is van de pluimveehouder,
West-Duitsland onlangs deed, en de
eierstroom dus niet kan wegvloeien, dan
wordt, dat broze, bederfelijke kippe-
produkt een nachtmerrie. Als oplossing
werd gevonden er eipoeder van te ma
ken. Dat kan in het huishouden ook
wel weer eens gemakkelijk zijn. Het kan
lang bewaard blijven en neemt weinig
plaats in en met geïndustrialiseerd
voedsel moeten we ons nu eenmaal
steeds meer verzoenen. „Instant"-voed-
sel is bovendien van deze tijd. Trou
wens voor de koek- en gebakfabrikan
ten in Duitsland en de macaronifabri-
cage in Italië wordt er reeds heel wat
eipoeder gemaakt. Produktie op zo'n
enorme schaal als in onze pluimveebe
drijvigheid kan niet meer stopgezet
worden.
De persoonlijke relatie tussen de
verbruiker en wat hij of zij eet komt
door die massaficatie van het voedsel
echter wel eens in het gedrang. Er
wordt sindskort dan ook een poging
gedaan door verschillende pluimvee
houders, individueel of gecombineerd,
om het „verse" eitje te redden. Want
met die eier-roulatie in het groot is
piiHiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiuiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiimilHiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiu
nu mini ii mui ii m ii li mi ii Minimi ii ii nr ii hui ii mini int111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111!!
moet helpen onze produktie van zes
honderd miljoen eieren per jaar op peil
te houden. De meeste van de eierbe-
drijven zitten in Brabant en Limburg
en daarom is de „eiermijn", de ver
zamelplaats voor de handel, in Roer
mond. Daar worden er meer dan een
miljoen per dag aangevoerd, gesor
teerd, gecontroleerd, verpakt, verzon
den. En als het ineens gebeurt, dat
een exportland zegt „stop", zoals
staan ze model voor
de persfotografen.
end bestaan, waar- t
bij men moet be- i>
denken, dat het in illMWlI— V
Parijs veel warmer jysEbsggtill Pj*» .a
en veel benauwder Pit Mm
is dan hier.
Van een goede
mannequin wordt
in deze tijd van het In de snikhitte van Rome beweegt de mannequin boven
jaar veel zelfdisci- zich waarschijnlijk gemakkelijker dan haar collega onder,
pline en veel uit- die zich laat fotograferen in dikke skikleding, ten overvloede
houdingsvermogen nog omhuld met een geval van orlon-bont
gevraagd. Wat óók
hoe langer hoe meer van haar wordt gevraagd is aanpassing aan de acrobatische
eisen, die de modefotograaf tegenwoordig stelt om een „origineel" plaatje te
maken.
Nu is het zo, dat de haute eouture-modellen van Parijs noch van Italië vóór
eind augustus gepubliceerd mogen worden. Wat nu echter wel wordt vrijgegeven,
dat zijn de boutique-modellen, de jumpers, vesten, blouses, pantalons, tassen en
ook de hoeden. Bij de foto boven gaat het om de lange zwarte jersey-pantalon
van de Italiaanse ontwerpster Laura Aponte, met bijbehorend jumpertje, dat
bestrooid is met zilveren pailletjes. Het is bedoeld als huis-dracht. Er was natuur
lijk niet zo'n heel spectaculair plaatje van te maken en daarom nam de fotograaf
zijn toevlucht tot deze verhuis-scène. Hoe lekker warm moet het daar zijn, te
oordelen naar de luchtige, echt zuidelijke kledij van de sjouwers; hoewel: de
mannequin op de onderste foto zal deze mening beslist niet delen.
het verse ei zoals het uit het leghok
wordt geraapt, niet één, twee, drie
op onze ontbijttafel. Het is een pro
ces met omwegen waar dagen over
heen gaan; verzamelen, centraal bij
eenbrengen, sorteren, verpakken, ver
voeren naar de grossier, naar de de
taillist. Voor de zelfbediening gaat
men nu steeds meer over tot de ver
pakking in doosjes van zes of van
tien met een kleurstrip buitenop, die
de grootte van het ei aangeeft. Die
kleinverpakking werd zes jaar gele
den nog maar gebruikt voor één pro
cent van de geleverde eieren nu al
voor bijna 25 procent. Vlak voor Pa
sen gaat zeventig procent in doosjes.
Iets geheel nieuws is het in een doos
verpakte merk-ei, dat men sinds en
kele weken in de winkel8 ziet verschij
nen. Tien of twaalf eieren bijeen in
karton, zelfs in kleurig bedrukt luxe
karton. Eik ei draagt het naamstempel
van de „hof" of de „farm", die zonder
omwegen, slechts via het pak-station
aan de detaillist levert en de versheid
van de eieren garandeert. Dat kan
omdat de roulatie van het ei sneller
is. Op de gesloten doos staat de uiter
ste datum van gebruik als vers" ei
gestempeld. Het begrip ver's is dan
ook wel een klein beetje rekbaar. Maar
door het vermelden van de datum
weet de huisvrouw, die de eieren koopt,
precies waar ze aan toe is en dat is
met andere eieren niet het geval.
Die opgestempelde datum is dan ook
een novum waarvoor de consument
heel dankbaar is. We zouden dat
voor méér levensmiddelen moeten heb
ben. (En ook voor medicijnen)
U denkt, dat een ei een natuurpro-
dukt is. Dat dachten wij ook totdat
wij kortgeleden op uitnodiging van de
Katholieke Boeren en Tuindersbond
eens mochten rondkijken in de pluim
veewereld. Puur natuur is het ei alleen
nog als de kip gewoon huisdier is, dat
vr;j mag rondscharrelen en wurmpjes
opkrabben en groen pikken. Maar de
gemechaniseerde kippen zoals ze bij
miljoenen gehouden worden door onze
pluimveebedrijven, moeten uniforme
eieren leggen volgens hoog opgeschroef
de eisen. Met dikke schaal, donkere
dooier en schoon. Smetteloos moeten
de eieren uit het leghok geraapt wor
den. I$en ei, dat vuil is, wassen is uit
den boze, want dan wordt het omhullen
de vetlaagje vernietigd en dat is de
natuurlijke bescherming tegen binnen
dringende bacteriën, zoals de natuur
ons voedsel verpakt is het altijd goed!
De legkip weet overigens helemaal
niet meer wat de natuur is. Hij kent
geen moederlijke kloek, want hij is met
tienduizend broertjes en zusjes uit de
broedmachine gekomen. Zijn voor
ouders zijn in het fokbedrijf, na talloze
kruisingen van haan A met kippen B
en van haan C met kippen D, gebleken
goede producenten te zijn van legkip
pen. Zelf legkip en niets anders dan
legkip heeft ze niets met de haan te
maken. Haar woonoord is een dichtbe
volkt binnenhok, waar ze met duizend
zusters rondwriemelt in een goed ge
ventileerd verblijf met dubbele ramen,
want kippen haten tocht. Wat buiten
lucht is weten ze niet en,ook niet wat
een sappige grasspriet is. De enige
opwinding in hun leven, dat nog geen
twee jaar duurt, is het gezoem, dat eni
ge malen per dag in hun verblijfhal ont
staat als de motor wordt aangezet, die
de voederrail in beweging zet. Dan ver
dringen de stomme beesten elkaar en
er zijn er, die er onhandig bovenop
springen en zich een tijdje laten „mee
raden" terwijl ze venijnig uitvallen
naar elke kip, die een hap wil nemen.
Plichtmatig pikken de snavels in het
pappige mengvoer, dat evenals het wa
ter dat ze te drinken krijgen listig is
vermengd met alle chemische kunstgre
pen, die de mens bedacht heeft om
ziekten te weren. Eten, eieren leggen en
gezond blijven, dat is het weinig op
windende bestaan van de legkip, die als
kuiken van vier maanden haar eerste
eitje produceert. Aangezien de kip
stamt uit Japan, heeft het dier in ons
klimaat wel wat weerstand nodig. Ze
krijgen dan ook om de paar maanden
entstof toegediend tegen pseudo-vogel-
pest, tegen bronchitis, tegen kuikenziek
te en stuk voor stuk worden ze een
maal in hun korte leven met een prik
op het dijbeen ingeënt tegen pokken en
difterie.
Weet U wat echter in het pluimvee-
bedrijf het meest bewerkelijke is? Het
verzamelen van de eieren. „Rapen"
heet dat nog altijd. Eén van de lange
wanden van het massale kippenverblijf
bestaat uit louter privé leghokjes. De
kip, die hier haar leven slijt, enkel en
alleen omwille van de leg, mag dat dan
ook doen in alle rust en in de „priva
cy" van de afzondering. Drie maal per
dag gaat de helper met een grote mand
de leghokjes langs en neemt er de eie
ren uit. Inderdaad lijkt dat primitief
„hand"werk, waar het hele eier-bedrjjf
verder zo gemechaniseerd is.
In Amerika is men op de pluimvee
farms al verder. In het boek van de in
ternationale journalist Robert Junck
over Amerik#, „De Toekomst is reeds
begonnen," kan men lezen, dat daar
reeds jaren lang een model-installatie
bestaat in de leghokken, die helemaal
automatisch is. Zodra een ei gelegd is
valt het door een automatisch luikje ip
een zacht, zich langzaam voortbewegend
tapijt, dat de eieren naar een foto-elek
trisch sorteer-apparaat brengt. Mis
schien krjjgen we zoiets ook nog ooit
Gedenatureerde kippen vervelen zich!
in ons land, want op het ogenblik maakt
een aantal pluimveedeskundigen uit de
verschillende Europese landen en ook
uit Nederland een studiereis langs de
Amerikaanse pluimveehouderijen. Ze
zullen van de ten top gedreven mecha
nisatie en industrialisatie die daar de
kip tot super-efficiënt legdier op
schroeft, wel wat meepikken.
Een Nederlandse top-kip kan op het
ogenblik 265 eieren per jaar leggen.
De doorsnee-kip legt er 230 per jaar.
Dat is te zeggen, ze hoeft het niet
langer dan dertien maanden te doen.
Dan wordt ze afgedankt en eindigt
haar vreugdeloos bestaan als soepkip.
Uit de verzamelmanden worden de
Najaarspakje uit Italië met origineel
voorpand en versiersel van lussen bij de
kraag.
eieren overgebracht op platte draag-
kartons, die Kartons gaan in een kist en
de kisten gevuld met 500 eieren gaan
naar de eiermjjn in Roermond. Daar
worden ze op lopende banden overge
bracht door een listig geconstrueerde
grijparm, die telkens honderd eieren
aan sterke zuignapjes oppakt en ze met
een draai-beweging voorzichtig verder
deponeert. Automatisch worden ze ge
sorteerd naar grootte, met de hand ver
pakt en met de voorzichtigheid, die bjj
dit broze voedingsmiddel past. de we
reld ingezonden.
De helft gaat de grens over. de helft,
dus diie miljard eten we in Nederland
op. Toch staan wij, met een verbruik
per hoofd van 206 eieren per jaar, ach
ter in de rjj. De Belgen, Fransen en
Italianen eten meer eieren dan wij. De
Amerikaan eet er een record, 350 ge
middeld per jaar. Zjjn de eieren hier
(te) duur? In pluimveekringen heeft
men ons voorgerekend, dat de kale
kostprijs van een ei, zonder arbeid,
tien cent is. Maar daar komen dan nog
zoveel factoren by, dat het moeilyk is
om over de pry's een uitspraak te doen.
De kleinverpakking in doosjes kost bü-
na een halve cent per ei.
A.Bgl.
Het is nog weinig bekend, dat zowel
warme als koude dranken
evenals bepaalde gerechten
op de juiste temperatuur geser
veerd moeten worden. Het kopje koffie,
dat net ingeschonken is, heeft meestal
een temperatuur van 60 - 65 graden
Celsius. Dit is, volgens deskundigen op
dit terrein, veel te warm. Er wordt dan
ook geadviseerd koffie aan te bieden,
die een temperatuur heeft van 40 - 43
gri.den, hetgeen eveneens geldt voor
het kopje thee en cacao.
Onze maag en tong zyn overigens
merkwaardige thermometers. Als we
afgekoelde melk drinken van 5-6 gra
den Celsius, dan geeft deze een bijzon
der koud gevoel in tegenstelling tot wa
ter van dezelfde temperatuur. In de
zomermaanden vinden we melk dan ook
pas lekker als deze een temperatuur
heeft van 16-18 graden, terwijl de
dorstlessende werking van water op
12 - 13 graden ligt. Boven de 20 graden
vinden we het water al lauw.
IMIMMMIMMMMMMMIMMIMMMIMMIMIMMIMMMMMMMMMMIMIMIMIMMMIMMMMIMMMMMMMMMMMMMMIIIIMMIIMMMIIMIMIMIMin
Nadat onze kater bijna
twee jaar het dier-
ïyke alleenrecht in
huis had uitge
oefend hebben we een
hond erbij genomen, een
gek, klein hondje met een
apekopje en lange, expres
sieve oren, erfenis van
haar moeder, die een ras
echte spaniel was. Met die
oren drukt ze al haar ge
voelens uit. Als ze gestraft
ivordt hangen ze mistroos
tig omlaag, is ze bang dan
gaan die oren naar achte
ren en is ze vrolijk en be
langstellend dan staan ze
vief rechtop en hangen al
leen de oorlapjes als een
aardige haardracht langs
haar kop.
Van het begin af aan
heeft het hondje de poes
teder bemind, maar helaas
hebben ze hemelsbreed
uiteenlopende opvattingen
over wat leuk is. Als de
poes vroeger speelde, deed
hij dat alleen. Hij rende
door het huis met'n dikke,
omhooggestoken staart of
hij vloog met dwaze
sprongen achter een mug
of een vlieg aan.
Het hondje zoekt echtei
een speelkameraad en
heeft niet de minste eer
bied voor de kalme waar
digheid van zqn collega
huisdier. Ze gooit de kat
om, bijt in zijn staart, be
springt hem of klemt hem
tussen haar stevige voor
poten. De eerste dagen
heeft de katachtige zijn
heil in de terugtocht ge
zocht. Hij bleef in de gang
of in de keuken en op een
middag, toen ik thuis
kwam, stond hij zelfs
klaar om het huis voor
goed te verlaten. Ik
heb hem toen meegeno
men en hem duidelijke
blijken van onze onveran
derde genegenheid gege
ven, waarna hij het besluit
heeft genomen zich te
handhaven.
Om hem dat te verge
makkelijken hebben we
hem zekere voorrechten
verleend. De maaltijd was
bijvoorbeeld eerst een
probleem, omdat eetge
woonten van een hond en
kat zo verschillen. De
hond is een dier. dat in
het wild samen met zijn
soortgenoten leeft en dus
moet zorgen, dat hij aan
zijn trekken komt. Dien
tengevolge schrok4 hij
zijn eten naar binnen. De
kat is echter een solitair
en er is dus geen noodzaak
om de prooi snel te ver
orberen. Onze kater gaat
doodbedaard voor zijn
bord zitten, ruikt eerst
eens wat er in zit, gaat
dan nog eens verzitten
neemt een minuscuul klein
hapje om te proeven,
maakt aanstalten o weer
weg te gaan, bedenkt zich
op het laatste ogenblik en
begint dan bedachtzaam te
eten. Dat is dan het ogen
blik, waarop de hond haar
bord al leeg heeft en komt
kijken, of er bij de kat
nog iets te halen valt.
Daarom hebben we de
koelkast voor de kat ge
reserveerd. Daar stacn nu
zijn bakjes, altijd met een
restje, want hij eet nooit
alles ineens op.
Voorts mag de kat uit
wijken naar de voorka
mer, die voor het hondje
verboden terrein ia, een
privilege, waarvan hij met
wellust gebruik maakt.
Soms gaat hij alleen over
de drempel en blijft daar
dan opzichtig zitten ge
nieten van zijn veiligheid
Hoewel hij nooit in zijn
mandje lag, had hij, sinds
we zijn bezit voor d hond
bestemd hadden, plotse
ling behoefte in een mand
te slapen, wat de hónd
dan weer een inbreuk op
haar rechten vond. Ze lost
het probleem op door het
kussen onder de kat uit te
trekken of hem er met
krabbelende voorpoten
„uit te graven". Ook nu ze
een grotere mand heeft
gekregen, heeft ze nog
steeds een voorliefde voor
de poesemand, waar ze
aan alle kanten uitsteekt.
De kat benijdt de nieu
we huisgenote om meer
dan één reden. Hij heeft
namelijk een niet bij zijn
ras horende voorliefde
voor de straat en hij trekt
dan ook zelf de voordeur
open om in de portiek
naar het verkeer te gaan
zitten kijken en als het
hondje overhaast dt trap
wordt afgedragen om op
straat te beëindigen wat
ze in huis was begonnen,
volgt hij ons en begrijpt
niet, waarom we hem met
bestraffende stem verma
nen thuis te blijven, ter
wij] het hondje op haar
beurt erbarmelijk staat te
janken als de kat het dak
opgaat en zij binnen moet
blyven.
Het vreemde is, dat de
kat, die er toch eigenlijk
op achteruitgegaan is en
zich moet verdedigen te
gen de kleine, doch ge
staag groeiende erfvijand,
de laatste tijd veel tevre-
dener is. Als alleenheerser
nam hij onze sympathie
betuigingen, ons dienstbe
toon, als hij op het plat
zat en onmiddellijk bin
nengelaten wenste t wor
den, en onze gaven in de
vorm van goedverzorgde
maaltyden als vanzelfspre
kend aan, terwül hij nu
nadrukkelijk spinnend om
onze benen draait en van
tijd tot tüd zelfs toelaat,
dat we hem op schoot ne
men. Ook in de dierenwe
reld wordt het geluk ge
markeerd door de con
trasten.
H. Sw.
In ae Verenigde Staten is de laatste
jaren een insecticide in poedervorm
ontwikkeld, dat in staat is de was-
laag, die net insectenlichaam be
schermt. geheel op te lossen en daarna,
door middel van een zg. contactgif, het
insect snel te doden. Bovendien bezit
dit verdelgingsmiddel een sterke ..posi
tieve lading", waardoor het zich sterk
aan het insect hecht. Kakkerlakken,
krekels, wandluizen, wespen en zelfs
zilvervisjes worden erdoor gedood.
Het nieuwe insecticide, dat binnenkort
in Nederland in handige strooibussen
op do markt zal verschijnen, is bij
zonder geschikt om op huisdieren te
worden toegepast. Op honden, Katten
tn vogels doodt het nl. vlooien, luizen,
teken en mijten, terwijl het voor de
huisdieren zelf volkomen onschadelijk Is.
(CONSU).
MIMMMIMIMIMMMMIMItlMIMMMMMIMMIMMIMMIIIMIIMMIMMIII
Deze mannequin poseert in Parijs in
Nederlandse katoen. De Franse ontwer
per Jacques Griffe ontwierp dit model
voor een zomerse internationale katoen
show.
Dit vakantie-avondtuilet is een ontwerp
van de Parijse Maggy Rouff, waarvoor
ze Deense geruite katoen gebruikte.
