3k
Autotu
nnel onder Mont
In
anc nadert voltooiing
Bom ontploft
in basiliek
y
1964 in 10 minuten onder
Europa's hoogste berg door
M
D
'ASPRO'
LONBENSE BRIEF
V
w
D
A
NA ONGELUKKEN EN TEGENSLAG
Copie van Hobbema's Ruïne in Velsen
Historisch kleinood
Tentoonstelling 3 x A
Tweede kunstüsbaan
Droefenis in Delft om verdwijnende koetsjes
Een beetje wijn
na zoveel water
m
Kardinaal Wyszinski
in fel verzet tegen
sluiting weeshuizen
„De politie en het publiek- Nooit ideaal - Verdiende goede naam
A»
DINSDAG 14 AUGUSTUS 1962
PAGINA 1
er
w
P
SPANJE
De Italiaanse gravers hebben
hun part erop zitten bij de
aanleg van de tunnel onder
net Mont Blanc massief door.
Voor de laatste maal heeft het ge
blonken „Attentie, attentie, ladin-
^en aangebracht", voor de laatste
'haal gingen de waarschuwings-
E'gnalen en toen meldden de doffe
'"oilers der onderaardse ontploffin
gen, dat de stand van minus 3
'heter 30 nul was geworden: het
Punt der 5800 meter was bereikt.
heerste een trotse en grote
Vreugde. Buiten knalde onder een
sterrenhemel het vuurwerk los.
T*6 berggidsen hadden voor een
grassing gezorgd: van de hoog
te berg in Europa gingen de
hUrpijien op, die uitwaaierden in
htle, witte en groene lichtscher
men.
*te til volgde een periode van de groot-
?keht?ens aS- Het gesteente bleek zo
«er te zijn, dat het boren gevaarljj-
ooit. Normale berekenin-
aalden aanvankelijk, met de spring
neem
DAAN VAN DER VAT
v Tv
e tunnel onder de Mont Blanc zelf, de betonbekleding en alle voorzieningen, die verder nodig zijn, zullen eind 1963,
begin 1964 over de volle lengte gereed zijn.
BI
MADRID, 14 aug. (UPI) Het
interieur van de basiliek van het
H. Kruis in de Vallei der Gevallenen
nabü Madrid, die is gewijd aan de
nagedachtenis van allen, die in de
Spaanse burgeroorlog zijn gedood, is
zondag beschadigd door de explosie van
een bom, zo is gisteren in Madrid
vernomen. Het ministerie van voor
lichting en toerisme bevestigde dat de
bom was ontplott. Volgens het minis
terie explodeerde de bom onder een
van de banken, werd niemand gewond
en was de schade gering.
De snelle berichtgeving over de ex
plosie bewees dat de wijze van voor
lichting in Spanje veranderingen heeft
ondergaan. De nieuwe minister van
voorlichting, Manuel Fraga Iribame,
gelastte het nieuws in de Spaanse dag
bladen te publiceren. Toen Iribame's
voorganger, Gabreiel Arias Salgado,
de portefeuille van voorlichting be
heerde, was het de Spaanse pers ver
boden berichten over verstoringen van
de openbare orde op te nemen.
WARSCHAU, 14 aug. (KNP) Kar-
dinaal Wyszynski heeft zondag in de
kerken van zijn aartsbisdom Warschau
en Gnesen een herderlijke brief laten
voorlezen, waarin hij fel protesteert 1
tegen de sluiting van drie weeshuizen,
die bediend werden door de Zusters
van Liefde. Drie keer achtereen, aldus
de kardinaal, zijn Poolse beambten in
gestichten van de Kerk binnengedron- 1
gen en hebben zij de religieuzen en
kinderen, waaronder vele babies, ge
ëvacueerd.
De Zusters van Liefde hebben in de
jaren na de oorlog talrijke wezen van
regeringsinstanties overgenomen en
voor hen gezorgd. Thans worden die
zusters aan de dyk gezet. Kardinaal
Wyszynski keerde zich in zijn protest
bijzonder scherp tegen de zogenaamde
Caritas-priesters, die aan de jongste
maatregel van de regering hun mede
werking hebben gegeven.
I - MÊaÊ.
'F
-
x, MiSssÉP
v:'
Burgemeester Biihrmann en kapitein Van Gruisen met de copie.
'Van onze Romeinse correspondent)
j*
tigraafwerk aan de 11,6 km. lange
be» fuswn Courmayeur en Chamonix
hu aan de Italiaanse kant op 8 ja-
iodo"1 1959. Na tien maanden was men
fne'er ('e berg ingedrongen. 1960
hjA® goed inhet diamantharde gra-
lijft ivas bereikt. Graniet is zeer moei-
lt6 te doorboren, maar de mijnwer-
SeeÜ ,ouden van dit gesteente, het heeft
dan kuren. Dat dacht men althans tot
?i(,L toe. De Mont Blanc verdedigde
'hdri ecllter op zijn manier tegen de
ütefr?K6rs. De spanningen in het ge-
heVi ontlaadden zich af en toe in
Up-?6 explosies en grote stukken rots
uit plafond en wanden de mijn-
hp. lngeschoten. Toen gebeurde ook
eerste dodelijke ongeluk.
In 25°0 meter bereikten de gravers
ttw cernber 1960 en in april '61 kwam
■J.U aan de derde km.
ladingen moest voorzichtig geëxperi
menteerd worden en dan nog vaak
dreigden meters tunnel in te storten.
Elke centimeter moest gestut worden
met ijzer of gewapend beton.
Het bewijs voor de moeilijkheden is
wel. dat men in 5 maanden tussen
april en oktober slechts 240 meter
vooruit kwam. Dat was het laagte
record van 66 cm. per dag! Het wa
ter, een voortdurende plaag der mijn
werkers, werd hier tot een obsessie
en de temperatuur, die men op deze
diepte een graad of dertig geschat
had, was van een verlammende kou.
In december spoot er een ware rivier
uit de wand: 1000 liters per seconde
zetten weldra de gehele tunnel tot knie
hoogte onder ijzig water. Het was de
hel, zeiden de arbeiders.
et het nieuwe jaar verbeterde de
toestand. Men passeerde toen de
3700 meter. De rots werd nu van
het ideale soort, men kon de
zestien „leeuwen", de 16 boormachines
tegelijk inzetten en toen werd ook de
topprestatie van net hele werk aan Ita
liaanse en Franse kant geboekt: 246
meter in 28 dagen.
De berg leek zich overgegeven te
hebben. Maar in het geniep haalde hij
uit voor de volgende slag. De derde
april kwam een donderende lawine
neer juist op het werkkamp voor de
tunnelmond en vaagde de kantine weg.
Drie arbeiders verloren het leven, drie
moesten zwaargewond naar het zieken
huis worden overgebracht. De lawine
had'het moreel diep geschokt, maar de
taaie geest der gravers hield de over
hand.
De berg heeft daarna nog drie men
senlevens geëist.
De Fransen zijn later begonnen dan
de Italianen. Lang verliep de arbeid
aan hun kant vlot en die van Chamonix
kenden weinig bijzondere moeilijkheden.
Óp een gegeven ogenblik lagen de
Fransen de Italianen 900 meter voor.
Tot ook bij hen de pech kwam en het
werk vertraagd werd. Op 14 juli tele
foneerde de Franse directie aan de
Italiaanse collega's: „Deze morgen om
7.15 uur hoorden wij voor het eerst m de
tunnel de ecno der ontploffingen aan
uw kant. Er op los, Italianen! Leve
Italië, leve Frankrijk!" Zo reagee de
men aan het werkfront, terwijl de .icht-
geraakte Franse pers zure opmerkingen
maakte over vermeende Franse ach
terstand.
Zeer binnenkort zullen ook de Franse
mijnwerkers het punt der 5800 meter
bereiken en als de laatste muur valt,
n de vaak ijzige kou en geplaagd door veel tegenslag hebben de gravers van
de tunnel hun werk verricht.
nBht mp óf1" Italiaanse tunnelgravers te Condotte d'Acqu.
Op de achtergrond het bergmassief van de Mont Blanc.
bergtoppen
titanenwerk
de
reiken diep onder de
twee protagonisten van dit
elkaar de hand. Het zal dan nog ge
ruime tijd duren eer de tunnel voor
het autoverkeer geopend wordt, want
er is nog een macht arbeid te verzet
ten. Maar in 1964 rijdt men in 10 mi
nuten onder de Mont Blanc door.
e afdeling, die aan de Italiaanse
kant net laatste stuk gesteente
deed springen, was samengesteld
uit arbeiders van alle vier de
ploegen. Toen zij op vrachtauto's de
bijna zes km. lange weg naar buiten
hadden afgelegd, werden z.jj door all'
werkers van hoog tot laag er. vele be
langstellenden, die dit moment niet had
den willen missen, stormachtig toege
juicht. Maar de arbeiders hadden nog geen
tjjd voor feesten. Zij reden door naar
het naburig kapelletje van Notre Dame
de Guérison om er hun exvoto's te bren
gen: een stuk steen uit de laatste rots
muur, een mijnwerkershelm, bloemen
en de namen van hen, die omkwamen.
Te middernacht waren ze terug. In het
kamp voor de tunnel stond het feest
maal klaar, de bergwanden daverden
van het vuurwerk en het eerste vaatje
wijn van de twintig 1500 liter voor
400 man werd aangeslagen.
Op een dier vaatjes was met krijt ge
schreven: „Dopo tanta acqua final-
mente un po' di vino", na zoveel water
eindelijk een beetje wijn!
(Advertentie)
PIJN
ergezeld van zijn vrouw en van
de heer Arthur Wijsmuller, stap
te gistermiddag kapitein W. J.
B. van Gruisen het raadhuis van
Velsen binnen. Onder zijn arm hield
hij een rol geklemd, dezelfde rol,
waarover hij zijn zorgen heeft laten
uitgaan sedert hij midden vorige week
uit Split in Joegoslavië vertrok. De
rol, minutieus ingepakt, bevatte na
melijk de copie van het schilderij „De
Ruïne van Brederode" van M. Hobbe-
ma, die hij uit het voor de sloop be
stemde passagiersschip „Rang" voor
Velsen in veiligheid had gebracht. Bur
gemeester mr. J. C. Biihrmann en
wethouder H. de Boer tot wiens por
tefeuille kunstzaken behoren, hebben
de rol dankbaar in ontvangst geno
men en daarna voorzichtig uitgepakt.
Burgemeester Bührmann toonde
zich bijzonder ingenomen met de schil
dering, die een treffende gelijkenis ver
toont met het origineel, dat in de Na
tional Gallery in Londen hangt. Het
doek is alleen ongeveer 10 cm lager.
De copiist heeft namelijk een gedeel
te van de lucht laten vervallen.
Het bleef niet bij vriendelijke woor
den alleen. Het gemeentebestuur van
Velsen is kapitein W. J. B. van Grui
sen buitengewoon erkentelijk voor de
medewerking, die hij aan het terug
brengen van dit schilderij heeft gege
ven. Als blijk van die erkentelijkheid
bood de burgemeester de kapitein de
zilveren legpenning der gemeente aan,
waarin nog een inscriptie ter herin
nering aan dit gebeuren zal worden
gegraveerd. Bovendien kreeg de kapi
tein een boekje over de gemeente Vel
sen en een hoeveelheid sigaretten.
Nog deze week zal het schilderij
naar het Rijksmuseum in Amsterdam
worden gebracht om er door mej. Cle-
veringa op zijn artistieke waarde te
worden beoordeeld, zij zal voorts ad
viseren bij het inlijsten. Daarna zal
worden bepaald, waar het schilderij
komt te hangen, in het nieuwe raad
huis, waarvan de bouw in oktober zal
beginnen of wellicht in het gerestau
reerde Beeckensteyn, zo daarin een
expositie wordt ondergebracht van af
beeldingen, die herinneren aan de his
torie van de gemeente Velsen.
Thorn, het muzikale Middenlim
burgse stadje, bezit meer dan
alleen maar twee uitstekende su
perieure harmonieën. Het kan
nameljjk bogen op een interessante
historie, die teruggaat tot de tiende
eeuw. Het stadje dankt zijn ontstaan
aan de circa 995 gestichte abdij voor
adellijke vrouwen. De dames van het
stift woonden in voorname huizen en
brachten vele uren van de dag in een
luisterrijke stiftskerk door. De eigen
lijke abdij ging bij de Franse revolutie
verloren, maar de kerk en diverse
patriciërswoningen konden behouden
blijven.
Het stadje, dat in de schaduw van
de kerk is ontstaan, is een drukbe
zochte „bezienswaardigheid", met na
me voor de rustige vakantiegangers,
Duitsland Het lijk van een zeven
tienjarige jongen, die verleden week
met twee kameraden over de Elbe naar
West-Duitsland trachtte te vluchten en
daarbij om het leven kwam. is vrijdag
avond bij Brackede in Nedersaksen ge
vonden. (DPA).
iiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiniiiiitm
geworden. De zorg van het gemeente
bestuur en van de bevolking om het
historische karakter van Thorn zo
gaaf mogelijk te bewaren smalle
keistraatjes en witte huizen is hier
niet vreemd aan.
Terwille van de met het jaar toene
mende stroom gasten heeft het Thorn-
se gemeentebestuur, onder de leiding
van de energieke magistraat mr.
Smeets, een tweetal verantwoorde
„souvenirs" laten ontwerpen. Het eer
ste souvenir bestaat uit een fraaie kleu
rentekening, vervaardigd door de tech
nische tekenaar R. Das, welke een
getrouw beeld geeft van het voorma
lige vorstendom Thorn. Het tweede is
een goed verzorgd boekwerkje, dat
tien via de Regionale Omroep Zuid
uitgezonden lezingen over de historie
van het „witte stadje" bevat. Deze
lezingen geven de gasten een uitste
kend overzicht van de rijke geschie
denis van dit „door vrouwen gemaak
te dorp". Wie meer van de historie
van Thorn wil weten, staat binnen
kort een wetenschappelijk werk van
mej. Maria M. de Bakker, die wel
dra over de oudste geschiedenis van
deze plaats aan de gemeentelijke uni
versiteit van Amsterdam promoveert
tot doctor in de geschiedenis, ter be
schikking. Voorts kan hij te rade gaan
bij de emeritus-pastoor van Thorn, de
zeereerw. heer Houtmartels, die reeds
eerder een boekwerk over Thorn sa
menstelde
Prettig voor de gasten is ook, dat
Thorn korgeleden „een automatische
gids" in werking heeft gesteld. In een
rouwelijke filmsterren, de madon
na's van de ongeknipte aman
delen, achten het hun plicht om
bjj een bezoek aan Engeland te
zeggen: „Your policemen are won
derful!" De Engelsen delen deze me
ning, en het is misschien de enige uit
lating van na-oorlogse Engelse groot
spraak welke men kan onderschrij
ven. En de Engelsen hebben waar
schijnlijk gelijk als ze met zoveel vlot
heid aan de buitenlander doen we
ten dat de Engelse politie de beste
ter wereld is. De Engelse politie
agent lijkt niet op een lid van de
Gestapo, hij rinkelt niet van het ijzer,
hij is goedgemanierd en behulpzaam.
Maar wat hem meer dan enig ander
uiterlijk verschijnsel onderscheidt van
zijn niet-Engelse collega's is dat hij
geen revolver draagt, ook niet in het
verborgen. Indien een politie-agent
in Engeland het zou bestaan te schie
ten op een vluchtend inbreker, zou er
een opstand uitbreken in het land.
Derhalve „your policemen are won
derful. Yes, sir!"
Zolang het daarmee maar uit is.
Waar een mens macht heeft, al is
het slechts de macht je te laten wach
ten op een postzegel in het postkan
toor, is een mens kwetsbaar. Want
macht leidt naar corruptie. Er is geen
politiemacht op aarde welke niet tot
op zekere hoogte bloot staat aan de
bekoring van de corruptie en omkope
rij. De Engelse politie maakt hierop
geen uitzondering. Dit is een van de
redenen waarom zelfs in Engeland de
verhouding tussen politie en publiek
verslechterd is. „Een studie van onze
dagbu den onthult het droevige feit
dat vele politie-agenten worden ver
oordeeld tot gevangenisstraf voor dief
stal, inbraak, geweldpleging, bedrog,
en sexuele en andere vergrijpen
Dit laatste is een citaat uit een opstel
van de bekende Britse jurist C. G.
L. Du Cann. Het opstel is te vinden
in een pas verschenen verzameling op
stellen, getiteld „The Police and the
Public" (geredigeerd door C. H.
Rolph. Verschenen bij Heinemann,
Londen, Prijs 30 shilling.) Het werk
is bedoeld als een onderzoek naar de
hedendaagse betrekking tussen het
publiek en de politie. Onder de mede
werkers bevinden zich, behalve ge
noemde jurist, een ex-gevangene, een
criminoloog, een voormalig politie
agent. Het is niet een goed boek. In
de meest kritische opstellen gaan
de schrijvers uit van de volkomen val
se premisse dat in een heiliger ver
leden de politie van Engeland beant
woordde aan de volkomen mytholo
gische normen van onkreukbaarheid
en bijna heiligheid welke haar nog he
den nu en dan worden toegedicht in
de meer schaapachtige van de Brit
se populaire dagbladen. De waarheid
is, dat de politie nooit en nergens
ter wereld heeft beantwoord aan het
ideaal en dat zij als mensen bloot
staan aan veel groter bekoringen dan
hun medeburgers en derhalve vaker
niet beantwoorden aan de hoge eisen.
En als de jurist Du Cann zegt dat
de politie van Engeland letterlijk niet
goed genoeg is, dan had hij behoren
te bedenken dat zij, evenals alle poli
tiemachten in deze gevangenisrijke
wereld, nooit goed genoeg geweest is.
Hetgeen niet wegneemt dat de politie
van Engeland zich meten kan met
elke andere politiemacht en vrijwel ze
ker beter zal worden bevonden.
ij hadden een keer een vrien
delijk gesprek met een Engel
se inspecteur van politie. Wij
vertelden hem dat wij juist
teruggekeerd waren uit Parijs
en dat wij daar in de Boulevard de
Clichy een razzia hadden zien uitvoe-
rei waarvan enige zeer zware jongens
het slachtoffer werden. Wij vertel
den onze inspecteur, dat wij de politie
de boeven letterlijk de gevangenauto's
zagen binnentrappen, terwijl het pu
bliek belangstellend en zonder pro
test te laten horen toekeek. Hierop ant
woordde onze Engelse inspecteur dat
het Britse publiek zoiets met zou slik
ken. Het zou tussenbeide gekomen
zijn om de boeven in bescherming
te nemen tegen de politie. Wij geloven
dat dit juist is. Maar het is een be
wijs van de hoge achting welke het
Britse publiek de politie toedraagt,
dat het geen openlijke schending van
de politievoorschriften tolereert. Over
wat er in het verborgene gebeurt
maakt het publiek zich minder druk.
Maar niemand koestert de illusie dat
de Britse politie immuun is voor de
vele oekoringen in haar beroep. Er is
corruptie, er is geweldpleging. Het te
leurstellende aan het besproken boek
is dat vrijwel alle bijdragen te be
vooroordeeld zijn om een duidelijk en
onbevooroordeeld beeld te geven van
de Britse politie. Desondanks is het
een leerzaam werk, vooral omdat het
zo duidelijk maakt waarom het zo
moeilijk is het beroep van politie
agent te verenigen met een hoge graad
van heiligheid. Zoals Colin Macln-
nes in zijn opstel geestig opmerkt:
„Een heilige kan misschien een mis
dadiger bekeren, maar hij kan hem
niet vangen. En indien de maatschap
pij wenst dat de misdadiger wordt ge
vat, moet zij beseffen hoeveel moei
lijker het is voor een koddebeier om
een goed mens en een goed beroeps
man te zijn dan voor enig ander bur
ger in het land."
„The Police and the Public" is een
zeer instructief en zelfs boeiend boek,
maar het helpt niet vee) en het is
moeilijk niet in te stemmen met de
uitlating van C. H. Rolph in zijn in
leiding dat alle bijdragen eigenzinnig
zijn, en zelfs bevooroordeeld, ten gun
ste en ten ongunste. Maar zelfs al zou
men na het lezen van dit boek con
cluderen dat men zich twee keer be
hoort te bedenken alvorens uit te roe
pen „Your policemen are wonderful",
de dagelijkse ervaring leert dat de
Britse politie haar goede naam ver
dient.
van de ztjruimten van de Stiftskerk
wordt meermalen per dag een klank
beeld vertoond, dat de bezoekers aan
de hand van fraaie dia's met verkla
rende teksten volledig inlicht over het
historische kleinood, dat Thorn heet.
Dinsdag 21 augustus zal de com
missaris van de koningin in de
provincie Overijssel, ir. J. B.
G. M. ridder de van der Schue-
ren de officiële opening verrichten van
de grote tentoonstelling „3 x A" in
het Volkspark te Enschede. De vol
gende dag zal de minister van Eco
nomische Zaken, drs. J. de Pous een
bezoek aan dfe tentoonstelling brengen.
In het Volkspark heerst thans een
grote bedrijvigheid. Honderden men
sen zjjn dag en nacht in de weer
om de tentoonstelling tijdig gereed te
krijgen. De paviljoens zijn inmiddels
alle klaar. Men is thans met de in
richting bezig. De expositie wordt ge
houden ter gelegenheid van de herden
king van de grote stadsbrand van En
schede in 1862. De tentoonstelling zal
een beeld geven van de ontwikkeling
van Enschede en Twente op velerlei
gebied in het verleden, thans en in de
toekomst. De organisatie van de „3 x
A" berust bij de heer Jac. Kleiboer.
e Deventenaren willen hun
vreugde over de opening
van Nederlands tweede kunst
ijsbaan op 13 oktober tot uiting
brengen in diverse festiviteiten. De
vierhonderd meter kunstijsbaan, die
over een uitstekende outillage de be
schikking krijgt en plaats biedt aan
15.000 toeschouwers zal met een uit
gebreid programma starten waaraan
alle oud-kampioenen van Nederland
meewerken en leden van de kernploeg
van de K.N.S.B. w.o. Henk van der
Grift en Rudie Liebrechts. Men hoopt
dat ook de Noorse Nederlander Kees
Broekman van de partij zal zijn.
De te houden expositie X.IJ.Z. be
looft een grote manifestatie van indus
trie, handel en landbouw te worden.
Reeds 2400 m2 expositieruimte is ver
kocht. Landbouworganisaties zullen
demonstraties op agrarisch ge
bied verzorgen. Shows, demonstraties,
muziek, dans en films zorgen geduren
de de tentoonstelling (12 tot en met 20
oktober) voor de nodige afwisseling.
Op de dag van de opening zal een
z.g. „Vlootstoet" de IJssel komen af
zakken, in Deventer landen en daar
worden omgezet in een optocht van
praalwagens, waaraan landelijke mu
ziekkorpsen hun medewerking verle
nen.
De stad wordt feestelijk verlicht en
versierd en men is bezig met de or
ganisaties van verschillende „stunts"
om de feestvreugde te verhogen.
'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiimiiiiiin
De postkoets uit 1700 ontbrak nooit bij lustrumfeesten.
Herwegen wordt er in Delft ge
treurd om het verdwijnen van de
stalhouderij „Het zwarte paard".
Ook de stalhouder zelf is er rou
wig om. Hij kan het ook niet helpen.
Er zijn geen mensen meer voor het
koetsiersvak te vinden. Genoeg lieden
wel die op de bok willen zitten om de
paarden te mennen. Maar het vak van
koetsier brengt ook het verzorgen van
de dieren met zich mee. Dat is 'n baan
tje waarmee men de hele dag zoet is.
Daar voelen weinigen nog voor.
Droefenis maakt zich van de recht
geaarde Delftenaar meester als hij be
denkt, dat het deze maand afloopt met
de stalhouderij van de heer A. C.
Janssen. Na 31 augustus niet meer
hoevengetrappe) op de keien, waar
van het geluid nog wordt versterkt
door het water van een dromige
gracht. Geen Delfts bruidje meer dat
he. schokkebonken van de wielen zal
bij blijven als een romantische herin
nering aan een onvergetelijke dag.
Verscheidene paartjes hebben hun
trouwdatum vervroegd, toen zij hoor
den van 't verscheiden der rood-zwar
te koetsjes (voor het bruidspaar) en
blauw-zwarte rijtuigen (voor de brui
loftsgasten). Ook zoon Herman van
de stalhouder zou eerst In oktober hu
wen met dochter Fia van de wethou
der van financiën. Maar zaterdag zijn
ze getrouwd. Terwille van de schim
mels en de koetssfeer.
Ook zij wilden het oude ritueel van
de sprookjesdag onaangetast volvoeren.
Eerst de rit van de bruidegom naar
het huis van de bruid. Dan samen
met vele volgwagens familie naar het
stadhuis op de Markt. Van de ambte
naar van de burgerlijke stand In ga
lop naar de pastoor. En na de Mis
de echte Delftse rit over de oude stads
wallen. langs de lommerrijke Oranje-
en Nieuwe Plantage.
Zoals de huwenden van nu de tra
ditionele rit over de Plantages ma
ken, zo hadden ook de Delftse doden
van weleer hun traditionele rit met
de grote lijkkoets. Die voerde altijd
langs het' Oude Delft. Al werd de
dode begraven vanuit zijn hu:s in de
Wippolder. bijkans naast het kerkhof,
toch voerde zijn laatste tocht langs
de vermaardste der Delftse grachten
als een groet aan de geliefde Prinsen-
stad. De koetsier op de bok van de
lijkkoets getooid met de „huilebalk",
een hoed met zo'n grote rand, dat
de man een lintje met zjjn tanden
vast hield om wegwaaien te voorko
men. Maar deze statie gold niet, als
men „van de armen" begraven werd.
Dan wist de koetsier met klompen op
de bok, waar het stro nog uitstak,
niet hoe snel hij met het beduidend
eenvoudiger lijkkarretje op de be
graafplaats moest komen.
Er zijn er nog meer In Delft die
de negentien paardehoofdstellen die de
heer Janssen op 1 september aan de
muur hangt niet graag zien verdwij
nen. Dat zijn de studenten. Voor hen
bestond er nooit een lustrumviering
zonder de postkoets uit 1700. zonder
Janplezier en landauers. „Als we geld
hadden, kochten we ze op", jammert
de praeses van de RKSV Sanctus
Vergllius. En de heer Janssen wiens
bedrijf in 1953 werd onderscheiden
met de titel „corpslever&ncier", voelt
ir.et hen mee. HU weet zelf veel te
veel van de „jool" af.
Op zijn vijftiende jaar was hU al
koetsier in het bedrijf, dat zijn vader
in 1919 had overgenomen. „Heel wat
nachten heb ik aan de sociëteit „Phoe
nix" gestaan", vertelt hij. Want me
nigmaal kregen de heren op een uur
ver na middernacht lust naar een hun
welgezinde waardin in De Zweth te
gaan of naar het strand van Schevenin-
gen om bij het eerste ochtendgloren in
zee te zwemmen. De heer Janssen
weet ook alles van examen, ontgroe
ning, diploma-uitreiking en inaugura
tie, want bij dat alles kwamen stee
vast de koetsjes te pas.
En dan waren er vroeger ook de
gewone stervelingen die eens in het
jaar gingen „potrijden". Voor dat dag
je uit met de Janplezier in de zomer
werd een jaar lang door een clubje
buurtgenoten geld gespaard in de pot.
De tocht voerde naar Noordwijk. Kat
wijk of Hoek van Holland en vond
steeds zijn hoogtepunt en een rijke
maaitijd in een uitspanning.
De mooiste herinneringen bewaart
de heer Janssen aan de boerenbruilof
ten van de twintiger jaren. Voor een
trouwpartij in Alphen aan de Rijn ging
een heel gezelschap uit Nootdorp met
de Postkoets op pad. De koetsier, die
met de familie een nachtje over bleef,
vierde het feest even van harte mee.
„Ik kon goed dansen vroeger" zegt
de heei Janssen. De ogen van de
vjjfenvijftjgjarige stalhoudei beginnen
te glimmen bij de herinnering aan een
jolige jeugd. Dan onthult hij: „Met
menig boerinnetje ben ik toen op de
vloer geweest".
