Teleurstellende première
van Nederlandse Opera
fantasieloos en smakeloos Z1™.»»..
De week in Westminster
DE GOUDEN STEMMEN VAN HET ETTENS MANNENKOOR
POND
LICHTER
IN 10 DAGEN
Koor uit Gelderse Achterhoek
in Nederland weinig bekend
Gouden stemmen
Buitenlandse pers
enthousiast over
Gelderse zangers
Nationaal Ballet
getuigt van zijn
waardering voor
mevrouw Gaskell
Generale abt van
de Norbertijnen
tl bekrompen" Discriminerend Gemenebest
er is geen betere!
ZATERDAG 29 SEPTEMBER 1962
PAGINA 7
Reeser definitief
schout-bij -nacht
CoSl fan tllttG'. OnOGClUtCiGnClensemble-opera is^als weinige, dan kan
et is m Engeland moeilijk zich Conservatieve socialisten GaitskeU,,insulair
Benoeming
Examens
SikS, de smakelijke manier om ge
makkelijk slank te worden slank te
blijven zónder honger.
SikS, voedingsrijk, calorieënarm.
SikS. de prettige weg naar een
jeugdig figuur een jong gevoel.
SikS, de maaltijd in een koekjel
Maak er een goede gewoonte van...
Apoteker en drogist hebben SikSI
de maaltijd in een koekje
Pak voor 3 d 6 maaltijden
Fa
AMSTERDAM, 29 sept. „Ondanks
het moeilijke begin tengevolge van de
tot stand gekomen tusie is het hele
jaar voor het Nationaal Ballet een echt
artistiek succes geweest. ,Hoewel er
misschien mensen zijn die daar anders
over denken". Dit zei gistermiddag de
directrice van het ballet, mevrouw So-
nia Gaskell, tijdens een persconferen
tie. Volgens mevrouw Gaskell zjjn alle
moeilijkheden nog niet opgelost, maar
alles kan ook niet onmiddellijk worden
geregeld.
Op het tableau de la troupe komen
enkele namen niet meer voor, zoals die
van Mascha ter Weeme, Marianne Hila-
rides en Peter Appel. Mevrouw Ter
Weeme is nog wel aan het Nationaal
Ballet verbonden; de overheid heeft
nog geen duidelijke be 'issingen geno
men wat er nu precies gaat gebeuren.
Wat Marianne Hilarides betreft zei me
vrouw Gaskell, dat deze wel terug zou
willen komen ze heeft echter ver
scheidene eisen. De kwestie is nog niet
opgelost, aldus mevrouw Gaskell. Pe
ter Appel gaat voor een seizoen naar
Bazel. Hij gaat om ervaringen op te
doen niet alleen voor zichzelf maar ook
voor de troep, waaraan hij verbonden
blijft. Ook de heer Waage blijft voorlo
pig aan het ballet verbonden. Alles is
gebeurd met zijn volledige instemming,
aldus mevrouw Gaskell.
Tijdens de persconferentie legden en
kele medewerkers aan het ballet een
verklaring af, waarin zij getuigden van
hun erkentelijkheid en waardering voor
het werk van mevrouw Gaskell. De
danser Robert Kaesen gaf als vertegen
woordiger van de commissie van advies
zijn mening over bepaalde gebeurtenis
sen, die zich rondom het Nationaal Bal
let heboen afgespeeld. „Na een succes
volle tournee door Frankrijk en Spanje",
zo zei hij „keerden de leden van het
ballet in Nederland terug. Verbaasd na
men zij kennis van de berichten in de
vaderlandse pers. Eerst toen hoorden zij
van interne moeilijkheden in de schoot
van het ballet. Gelukkig bleven ons,
aldus de heer Kaesen, al deze onple
zierige commentaren bespaard gedu
rende de tournee. Van spanningen was
geen sprake. Naar het ons voorkomt ont
stonden en ontstaan die spanningen niet
in de groep, maar worden zij ons van
buitenaf opgedrongen. Het is voor de le
den van de groep een vaststaand feit dat
mevrouw Gaskell onmisbaar is", zo ein
digde de heer Kaesen zqn verklaring,
die door de talrijke aanwezige leden van
het ballet met applaus werden onder
streept.
Voor het komende seizoen staan er
weer oude en nieuwe werken op het
programma, o.m. La Sylphide (muziek
Schnitzhoeffer 18361, Daphnis et Chloé
van Ravel (choreografie Skibine), een
moderne interpretatie van het Jb'aust-
ballet, twee balletten van Pearl Lang
voor het Holland Festival, Massine (ba-
lanchine)De Zesde Dag (Rudi van
Dantzig), een tweede ballet van Rudi
van Dantzig wordt opgevoerd met dan
sers en acteurs, waarschijnlijk van de
Nederlandse Comedie, en Illusie (Con-
voor het Holland Festival, Massine (Ba-
dracht van het ministerie van O. K. en
W.) voorts zal er voor de televisie een
ballet worden opgevoerd op muziek
van Ton de Leeuw. Het seizoen zal za
terdag 4 oktober worden geopend in
Den Haag en op 9 oktober in Amster
dam.
Solisten zijn dit jaar: Sonja van
Beers, Leonie Kramer, Maria Sylvaine,
Irene de Vos, Panchita de Peri, Viveka
Ljung, Margot Miklosy, Maria Koppers,
Kathleen Smith, Conrad van de Wee
tering Billy Wilson, Ronald Snijders,
Sylvester Campbell, Chris Torenbosch,
Ben de Rochemont, Philip Kaesen, Im-
re Varady en Jan Arntz; balletmeesters
Karei Shook, Roland Casenave en Mar-
got van Wilgenburg; choreografen: Rudi
van Dantzig en Robert Kaesen. Als mu
zikaal directeur treedt op André Pres-
«er.
DEN HAAG, 29 sept. De kapitein
ter-zee, tijdelijk schout-bij-nacht, L. E.
H. Reeser is (evenals de kapitein-ter
zee, tijdelijk commandeur, P. Cool) be
vorderd tot schout-bij-nacht. Beiden
blijven hun functie bekleden van res
pectievelijk commandant strijdkrach
ten Nieuw-Guinea en plaatsvervangend
stafofficier materieel koninklijke ma
rine.
(Advertentie)
F 7 7 7 7 bet wel op een principe leek. Bedenkt
men zich voorstellen hoezeer het en-
- semble onder deze omstandigheden
is hoe de Nederlandse Opera doodge
moedereerd een „Cosi fan tutte"-
opvoering durft te geven, waarin een
der artiesten haar rol niet aan kan,
om over de rest dan nog maar te
zwijgen. Men wordt er op de duur
gelaten bij. Men constateert opnieuw:
de eerste première van het seizoen zit
er weer op. De eerste teleurstelling
LEO HANEKROOT
Een scène uit de voorstelling door de Nederlandse Opera van Cosi fan tutte.
AMSTERDAM, 28 sept. Van de
scene uit gezien wordt de nieuwe in
studering van Mozarts „Cosi fan
tutte", waarmee de Nederlandse Opera
gisteravond het nieuwe seizoen inzette,
vooral gekenmerkt door het decor,
waarvan het programma do naam van
degene die het bedacht heeft wijselijk
verzwijgt. Het is onbeduidend en fan
tasieloos en het begaat de smakeloos
heid het stuk, deze lichtste en helder
ste comedie die er ooit in muziek
geschreven is, te laten spelen in pik
zwarte gordijnen, in het nachtelijke
dus. Het eerste tafereel speelt zich
zelfs nadrukkelijk bij avondlicht af.
Dit komt natuurlijk reeds voor ver
antwoordelijkheid van de regisseur,
Peter Ebert. Men zou zijn motivering
wel eens willen horen. Tot zolang kan
men dit toneelbeeld slechts als een
bewijs van onbegrip veroordelen. Spel-
technisch bezien blijkt de regisseur
zich verkeken te hebben op het stuk.
Het is furieus moeilijk te regisseren,
juisf omdat er hoegenaamd niets spec
taculairs mee te beginnen valt. De
mensen die erin optreden moeten het
uitsluitend maar spelen als een come
die met alle nuances en schakeringen,
die deze onuitputtelijk geestrijke mu
ziek zelf laat horen. Een verkeerde
(Advertentie)
Rustig bud met OLVEH pensioen.
pose stoort, een houterig gebaar heeft
hetzelfde effect als een dissonant. Er
treden herhaaldelijk van dergelijke
visuele dissonanten op in opstellingen,
die soms wel eigenzinnig maar niet
overtuigend zijn, en het spel is over
het algemeen niet elegant, niet licht,
maar wel ongevoelig en traag. Scè-
nisch beleefde men niet bij benadering
een vertolking van Mozarts van licht
stralende partituur.
Van de muziek uit gezien hoorde men
het werk onder leiding van Franz
Bauer-Theussel meer braaf dan ge
ïnspireerd," meer deugdelijk voorbereid
dan met bezield meesterschap klinken.
Niet altijd gelijk overigens, bovendien
niet spits uitgewerkt in de klank, noch
sterk geprofileerd als dramatische mu
ziek. Een tamelijk onpersoonlijke egale
verklanking.
Van de solisten is Erna Spoorenbergs
Ficrdiligi fraai van klank maar inner
lijk koud, Luigi Alva's Ferrando, zon
der een stem die innemende kwaliteiten
heeft overigens, heel goed gezongen,
Gorins Guglielmo zeer muzikaal en
puntig, Scipio Colombo's Alfonso dank
zij het uitnemende vakmanschap van
deze artiest ruimschoots heengebracht
over het bezwaar van zijn voor deze
rol ietwat stugge stem en hoekig
gebaar. De Despina van Hanny Steffel
is enigszins „derb" maar helder en
welluidend van zang. De Dorabella van
Frances de Bossy zeer onvolkomen
van klank en zo consequent vals, dat
iiiiiiiiiiiiimimiiiiiMiiiHiiiiiiMiiiiiiiiiiiii'
-I.J. !TY«OffO|] S
e| i
wie meer conservatief zijn, de
Britse conservatieven of de Brit- E
se socialisten. Een diplomaat, die ge- 5
regeld deelneemt aan Westeuropese E
dat als bij' dergelijke bijeenkomsten E Waar is de Britse ondernemingsgeest
Engelse en Westeuropese socialisten el- 5
aftijd een^^ef'ruinmre^en^meer^ntm-1- ^.iiuuuillllllllHlllllHIIIHIHIIUllinilllllllIllllllllllllinillllllllllllllll111111
nationale blik hebben op de toestand -
dan hun En
vaak met
blik hebben pp de toestand „artü het enge voorbeeld heeft
Engelse collega's en dan ook van de partij vijandige resolu-
v«» laatstgenoemden overhoop gegeven en nu aOT&M wana ge esom
lagen. Enige jaren geleden zagen wij t.e= on de agenda staan i g n
ln de bioscoop een nieuwsfilm, waarop
men een massale optocht zag van Brit
se mijnwerkers. Aan de kop van de
stoet zag men een enorm vaandel, een
vaandel zo groot dat het gemonteerd
was op een ijzeren lijst met vier wielen.
Het werd voortgeduwd door een zestal
mijnwerkers. Op dit indrukwekkend
vaandel stond te lezen: „Arbeiders al
ler landen verenigt U". De optocht
vond plaats in dezelfde week waarin
de mijnwerkers hadden besloten zesdui
zend Italiaanse mijnwerkers, die op ini
tiatief van de Britse regering naar En
geland waren gekomen, met toe te la
ten in de Engelse mijnen.
Wij dachten aan dit alles, toen GaiJ-s-
kell, leider van de Labourpartij, aan
het eind van de conferentie van de
premiers van het Gemenebest voor ae
televisie verscheen en zich zo venijnig
«n hooghartig keerde tegen het Engels
toetreden tot de E.E.G. „op de huidige
voorwaarden". In een hoofdartikel van
He „Spectator" van deze week noemde
then de toon van deze rede een van
..vermoeid conservatisme". Het blad ci
teert Gaitskells bewering als zou het
toetreden van Brittannië het eind bete
kenen van 's lands onafhankelijkheid
en „het eind van duizend jaren ge
schiedenis". „In een wereld waarin
Kleine nationale eenheden", aldus het
commentaar van de „Spectator",
i .steeds meer in bet gedrang komen en
achterraken bij de tijd, spreekt dit be
roep op een provinciaal chauvinisme
Voor zichzelf." Dit zijn harde woorden,
"taar ze zijn juist en gerechtvaardigd,
en er is maar al te veel reden om te
vrezen dat wij de volgende week, als
Labour haar jaarvergadering houdt in
«e badplaats Brighten, onthaald zullen
gorden op meer uitingen van deze zelf
de insulaire bekrompenheid. Want de
kwestie van het lidmaatschap van de
E.E.G. zal een van de hoofdpunten vor
sten van de debatten, en nu de leider
ties op de agenda staan tegen het lid
maatschap, lal menig vertegenwoordi-
£?pt* nlankpn ZSL26H V&n dit diKKG, ver-
molmde hout. Kortgeleden schreef ^de
auteur en ex-diplomaat Sir Harold Ni-
colson in een recensie over eenboek
gewijd aan de Engelse hooghartigheid
tegenover buitenlanders, althans m het
verleden, dat hij zich schaamde bij het
lezen van het werk. Hu merkte terecht
op dat de toestand aan het verbeteren
is, dank zij de jongere generatie. Maar
dit neemt niet weg dat xenofobie nog
steeds een nationale ondeugd is en dat
de Britse socialisten, ondanks hun ge
waand „internationalisme", minstens
even afkerig zijn van het buitenland
als de meest dichtgetimmerde conser
vatief. „Abroad is heil".
Het was vanzelfsprekend dat Gaits-
kell, evenals andere Britse anti-
E.E.G.-ers, zich voor de televi
sie-camera's eveneens beriep op
de belangen van het Brits Gemene
best. Maar dit beroep klonk des te
zieliger na de vertoning van „huiche
larij en onverantwoordelijkheid" (wij
citeren deze woorden uit de „Specta
tor") van de premiers op de Gemene
best-conferentie, een vertoning welke
vele Engelsen tegen de borst heeft ge
stuit, zoals bleek uit ingezonden stuk
ken in bladen als de Times. De Ge-
menebestlanden dachten alleen maar
aan hun eigen belang en niet aan de
belangen van Groot-Brittannië, de
eeuwige melkkoe voor het Gemene
best. Alle landen van het Gemenebest
achten het geoorloofd en vanzelfspre
kend te discrimineren tegen Brittannië
(en men moet bedenken dat het inko
men per hoofd van de bevolking in de
drie blanke Gemenebest-landen, Cana
da, Nieuw Zeeland en Australië, hoger
is dan dat van het „moederland"),
maar eisen als tegenprestatie voor deze
discriminatie dat Brittannië de deuren
wijd openlaat, zodat alle leden van het
Gemenebest verzekerd zijn van een
zacht" en betrouwbaar afzetgebied.
Het was triest een zo rechtschapen
man als GaitskeU zijn toevlucht te zien
zoeken in een zo vals argument. Ge
lukkig zijn niet alle Britse socialisten
zo bekrompen. De linkse dagbladen
van Groot-Brittannië hebben het toetre
den tot de E.E.G. ijverig en zelfs vurig
gepropageerd, en in de parlementaire
Labourfractie is een groep overtuigde
voorstanders. Maar de laatsten zijn in
de minderheid.
Wat is er in 's hemelsnaam met Brit
tannië aan de hand? Brittannië had in
het verleden de ondernemingsgeest wel
ke het in staat stelde het grootste im
perium in de wereldgeschiedenis te ver
overen. Het leidde de wereld in de
industriële revolutie.
andaag zijn de Britse spoorwegen,
de Britse havens, het Britse we
gennet, de scheepsbouwindustrie
en de textielindustrie, de laatste
twee eens de grootste en meest wel
varende ter wereld, verouderd en ver-
achterlijkt, en Britse ingenieurs en
monteurs zoeken werk in de Nederland
se vliegtuigindustrie, omdat hun eigen
industrie er zo slecht voorstaat. Zijn
dit alles symptomen van dezelfde kwaal
welke zovele Britten en vooral de socia
listen belet te zien, dat aan de over
kant van Kanaal en Noordzee een
machtig en historisch avontuur is be
gonnen, een avontuur waarin Brittan
nië een zo grote en voor Europa zo
welkome rol zou kunnen spelen? En
zou het niet een schande zijn voor dit
trotse land en vooral voor zijn socia
listen, die zich progressief noemen en
zich wijsmaken dat zij internationaal
denken, indien een monsterverbond van
socialisten en van de laatste imperialis
ten onder de conservatieven Brittan
nië zou dwingen de weg te volgen, aan
gewezen door meneer Khroestsjev,
lord Beaverbrook en de eigenwijze
maarschalk Montgomery?
DAAN VAN DER VAT.
NIJMEGEN, 29 sept. (KNP) De
vorige week afgetreden rector magni
ficus van de Nijmeegse Universiteit,
prof. dr. J. H. Terlingen, hoogleraar in
de Spaanse en Italiaanse Taal en Let
terkunde, zal begin oktober op uitno
diging van de UNESCO naar San José
in Costa Rica vertrekken. Hij zal daar
optreden als hoofd van een consulatie-
ve missie, welke voorts nog bestaat
uit een Amerikaanse hoogleraar in de
exacte wetenschappen en een Franse
hoogleraar in de sociologische weten
schappen. De taak van de missie is
om, op verzoek van de universiteiten
in een zevental Centraal-Amerikaanse
landen, advies uit te brengen over een
toekomstige reorganisatie van de uni
versitaire onderwijsprogramma's.
DEN HAAG, 29 sept. Naar het
ANP verneemt is binnenkort de benoe
ming te verwachten van mr. G. E.
baron van Ittersum directeur-gene
raal Europese samenwerking ten de-
partemente van Buitenlandse Zaken,
tot buitengewoon en gevolmachtigd
ambassadeur te Bonn.
BERGEN, (N.H.) 29 sept. St.
Josephkweekschool. Geslaagd de da
mes: B. Meereboer, Alphen a.d. Rijn;
P. Houbaer, Alkmaar; T. Rozemeijer,
Beverwijk; N. Smit, Den Burg; E.
Postma, Enkhuizen; L. Kluwen, Haar
lem; L. Zutt, Warmenhuizen. (afgewe
zen geen, herexamens 2).
LEIDEN 29 sept. Doet. ex. Ned.
recht: C. W. Lunsingh Scheurleer tu
trecht) H. P. Ruinen (Laren N.H.) en
A.R. Zijlstra (Oegstgeest). doet. ex.
vrjje studierichting in de juridische
faculteit Ph. H, Maas (Amsterdam).
Kand. ex. geschiedenis: H. G. Natthes
(Leiden).
(Advertentie)
kan bereikt worden!
Het heerlijk resultaat van SikS.
Vraag maar na 1
Het rooms-katholiek Ettent mannenkoor.
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiuj
ïiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiimiiiiiiiiiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiï
Wat deed de doorsnee grensbe
woner in de Gelderse Achter
hoek omtrent 1910 met zijn
vrije tijd. Op mom zomerse
dagen wandelde of fietste hij naar
Anholt, Süderwick of Bocholt, dronk
er een glas bier of beleefde met
vrienden en bekenden intense vreugd
aan een van de talrijke liedertafel-
feesten. Het lied schiep gezelligheid
en feestelijk beleden vriendschap, het
deed de grenzen niet voelen. Immers
van Duitse kant toefde men bij tijd
en wijle graag bij „die Hollander"
en wfile graag bfi „die Hollander"
lied er aan te pas. Slechts „böse
Leute haben keine Lieder".
Dat laatste moeten ze zich in stam
café Koster in het Achterhoekse dorp
je Etten op een gegeven ogenblik
hebben aangetrokken. Goed duizend
inwoners, akkoord, maar daar moest
een liedertafel, een koor uit kunnen
komen. Het kwam er uit. Op 13 no
vember 1912 gaven dertig mannen in
café Koster elkaar de hand en sticht
ten het „Rooms Katholiek Ettens
Mannenkoor".
Er is in Etten radio en televisie ge
komen, maar het koor is gebleven,
sterk van stem, met de natuurlijke
muzikaliteit van mannen, die dicht
bij de natuur leven met haar bossen
tot ver in het Duitse land; arbeiders,
landbouwers, winkeliers, schoolmees
ters en handelaren, die het lied krach
tig minnen. Nog altijd voert het koor
het oude praedicaat „rooms katho
liek"; nog altijd is de blank geschuur
de gelagkamer bjj Koster het tref
punt en de grote zaal met de zilveren
auwerkransen, de medailles en de
bekers het feestpodium, nu echter
niet meer voor dertig maar voor
ruim honderd mannen.
Ze repeteren prompt elke maan
dag; sinds 1932 onder de bekwame
maestro Pierre Smeets; de opkomst
bedraagt het record van negentig pro
cent; achterstand in de contributie is
er niet en nooit. Zelfs de opvolging
van de bassen, de baritons en de te
noren is verzekerd sedert er op ini
tiatief van voorzitter Herman Goering
(„geen familie van wijlen de Rijks
maarschalk") een filiaal werd ge
sticht in de vorm van een koor van
veertig knapen. Pierre Smeets leert
ze, van muziek zingen, hij leert ze
trefzekerheid, samenzang en voor
dracht en aldus geschoold vullen ze
de opengekomen plaatsen aan. Een
derde van het machtige koor bestaat
uit mannen tussen twintig en dertig
jaar. Honderdveertig geschoolde zan
gers op een bevolking van vijftien
honderd gemoedelijke zielen.
Acht keer per jaar gaan ze op
uitnodiging met de Muze de boet
op op het Gelderse platteland, waar
naar het monster der verstedelij
king zijn grijpgrage klauwen nog
niet heeft uitgestoken. Ze trekken
tiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiii
(Van onze Romeinse correspondent)
ROME, 29 sept. Het algemeen ka
pittel van de orde der Praemonstranten-
sers, ook Norbertijnen of Witheren ge
noemd, heeft tot generale abt gekozen
de Fransman Norbertus Calmels (56
jaar), die tot heden abt was van de
St. Michaels Abdij te Frigolet (Frank
rijk). Hij volgt mgr. H. Nootg op en
is de zestigste generale abt van de
ruim zeven eeuwen oude orde.
Momenteel tellen de Norbertijnen 47
abdijen en priorijen met ongeveer 1800
leden in Europa, de Verenigde Staten,
Canada, Brazilië, Australië, Congo en
Zuid-Afrika. Zij hebben een missie in
ïndië. Tot leden van het hoofdbestuur
i (definitoren) werden gekozen de hoog
waardige heren Gisquière (België),
)Stoeger (Oostenrijk), Killeen (VS) en
>Haselager (Nederland), tot procurator-
i generaal Gommarus van den Broek, tot
Jpostulator-generaal Hugo Marton, tot
Ssecretaris en archivaris Leo van Djjck.
overal volle zalen. De laaiende lief
de tot het lied werkt als een reus
achtige magneet. Meen vooral niet,
dat hun succes bepaald wordt met
liederen als het brombeierende
„wij zjjn niet bang". Dat de Ettense
zangers niet bang zijn behoeven ze
niet uit te zingen, want het blijkt
uit hun repertoire. Natuurlijk, daar
komen de beroemde klassieken en
romantici op voor, maar even goed
namen als Boudijn, Oscar van He
mel, Geza Frid, Badings en Paul
Hindemith. Ettens Mannenkoor is
bjj de tijd en allerminst een muffe
liedertafel als hardnekkig, bierom-
Dirigent Pierre Smeets van het koor.
zetbevorderend overblijfsel uit een
voltooid verleden tijd.
Helaas, Nederland kent het Rooms
Katholiek Ettens Mannenkoor niet.
Toen van de zomer twee gemoede
lijke Salzburgers op het station te
Arnhem aankwamen met als reisdoel
Etten en daar informeerden, hoe zij
in Etten konden komen, wist men dat
op het station niet te vertellen. En
toen de Arnhemse VVV in het voor
aar van 1962 op de Keukenhof een
Jelderse Dag hield, bleek het deze
instantie bij navraag niet bekend te
zijn, dat Gelderland een der topkoren
van Nederland bezit, gewaardeerd lid
van het Koninklijk Nederlands Zan
gersverbond. Tot troost van de Et
tense zangers kende men hen daaren
tegen in Wenen, Klagenfurt en Ams-
berg des te beter. „Etten", niet ge
vraagd om Gelderland te vertegen
woordigen in Lisse, kreeg een uitnodi
ging van de österreichische Sanger-
bund, om ln 1963 bi) het Internationaal
Zangersfestival te Salzburg Nederland
te vertegenwoordigen tussen topkoren
uit Amerika, Noorwegen, Zweden,
Duitsland, Italië en Zwitserland.
Na het optreden te Wenen in 1958
schreef de Wiener Abendpresse:
„Hundert goldene Stimme expórtierte
Holland nach Wien".
„Het koor leverde onder Pierre
Smeets prestaties, die nauwelijks be
reikbaar moeten worden genoemd,"
schreef de vakkritiek in Klagenfurt
ir. 1956 toen de Ettense zangers daar
als gasten van de Koschatbund wa
ren opgetreden. En onderschat Kla
genfurt niet. Het is met zang ver
wend door zijn beroemde Madrigaal
koor, zijn Domkoor en het koor van
de Singakademie.
Zulk een buitenlands optreden is
voor de Ettenaren een ontzaglijk ge
beuren. Een week tevoren wordt er
geen sigaar, geen pijp, geen sigaret
gerookt, geen glas bier gedronken.
Wie dat wel doet, stelt zich buiten
d- koorgemeenschap, die dit offer van
een week beschouwt als een heilige
traditie en een waarborg voor succes.
In vroeger jaren was dat anders,
voorzitter Herman Goering geeft het
grif toe, maar: „wij zijn gaan besef
fen, dat de zang opvoedt tot cultuur
en tot betere levensgewoonten. Onze
mensen krijgen een gevoel van eigen
waarde en zelfrespect en de succes
sen in het buitenland geven ons het
gevoel van een bepaalde artistieke
standing, die verplichtingen schept, al
zijn het misschien verplichtingen, din
gen na te laten.
Toch gaat ook in Etten niet alles
zonder slag of stoot. Een compositie,
die niet meteen in het gehoor ligt,
wekt duidelijk weerstand. Je krijgt
verloop op de repetities, zo zegt di
recteur Pierre Smeets. Dat duurt net
zo lang totdat de volhouders aan het
werk gewend zijn geraakt en de
schoonheid ervan erkennen. Dat geeft
de wegblijvers vertrouwen. Ze keren
terug en zingen met herwonnen ani
mo.
In een onbekend Achterhoeks
dorpje van vijftienhonderd zielen
blijft anno 1962 eenmaal per week
het technisch amusementsmiddel uit.
Het moet wijken voor de muziek,
die in café Koster beoefend wordt
met het edelste van alle instrumen
ten, de menselijke stem; de vox hu-
mana van het machtige orgel, waar
mee een Oostenrijks blad dit koor
heeft vergeleken.
Wanneer dergelijke dingen nog ge
beuren op een vergeten stuk platte
land, behoeven wij aan de culturele
fentie van het volk niet te wan-
open.
poi
hoi
Enkele leden van het Ettens mannenkoor tijdens een repetitie.
