DE
Moderne
service
iÉStÜil
Opvoeden vraagt meegroeien
Scholen voor ouders
in Frankrijk
Waarom vorderingen van de
wetenschap negeren?
Simonetta*
Fabiani
showen ïn
Amsterdam
MELK IN PLASTIC FLES
Sterker vrouwelijk
element in de Kerk
Ook het wiegekind wordt
omringd door snufjeszn
CA1VÉ
KATHOLIEKE GOEDKEURING
VAN ORTHODOX SCHRIJVER
BRIEVEN
Leren houdt de
geest beweeglijk
r*A¥171? tomaten
van lezers
HUISVROUW HEEFT
OOK EISEN
WUilrJCt KETCHUP
Castro hertrouwd
T WOENSDAG 18 OKTOBER 1962
PAGINA 9
Meer en meer groeit het besef,
dat bij de geboorte van een
kind ook voor de ouders
een nieuwe leergang is begonnen.
Hebben we bij die leergang boe
ken, advies en leermeesters nodig?
Als we heel liefdevol, heel gedul
dig, heel nederig kunnen luisteren
naar wat de liefde voor dat kind
ons ingeeft, misschien niet, maar
wat is er op tegen om te profi
teren van wat anderen ervaren,
bestudeerd, te boek gesteld heb
ben.
Koppigheidsfase
De middelbare leeftijd brengt
ons soms in de verleiding om het
„meegroeien" nu maar aan ande
ren over te laten, om ons vast te
zetten in een bepaalde levenshou
ding. We hebben behoefte aan rust
en we zoeken die rust in een ge
voel, dat we het nu wel weten.
Maar de enige rust, die we in dit
leven kunnen krijgen, ligt in de
overgave aan de eeuwige bewe
ging, de groei, de ontwikkeling.
Lerende ouders zijn levende
ouders. Hun kinderen zullen later
minder geneigd zijn om te zeg
gen: „Ach, dat begrijpen ze toch
niet meer",
H. Sw.
PIKANTERIEËN
YIS-FESTUN
LUCULLUS-HAPJB JSSSE.*
*0
GEEN VET HAAR MEER!
anti-vet watergolfversteviger
Vrouwen en hef Concilie
Wat hadden de mensen het in
zekere zin vroeger gemak
kelijk, toen ze nog hun kle
ren wasten in de beek en van
stomerijen niets wisten. Toen ze
zich warmden bij een eerlijk hout
vuur en niets te maken hadden met
de misère van oliekachels. Toen ze
zich wasten onder de pomp en niet
hoefden thuis zijn voor een afspraak
met de loodgieter (die niet opdaagt).
Toen ze hun eigen interieur in orde
hielden en zich niet hoefden ergeren
aan een onbekwame dienstbetonende
timmerman; in één woord toen de
service" door buitenstaanders nog
niet de ongecompliceerde zelf-zorg
had overgenomen.
Natuurlijk hebben we zelf schuld,
want we maken het zelf zo ingewik
keld. Móéten we op naaldhakken lo
pen? Ze zijn om de haverklap ver
sleten. Maar dis we dan de tijd en
de moeite nemen ze naar de schoen
reparateur te brengen, dan is het
toch wel je goed recht, je te ergeren
als de man ze nodeloos nog twee
centimeter hoger maakt
spronkelijk. Ze moeten dan weer
rug en weer lager gemaakt en
maakt de zaak tweemaal zo gecom
kelder .dan het sljkken. En
toch nlet„„ ie -je redelijke eisen
steeds^lager ffoeten schroeven? Als
e:
je van de stomerij een jurk terug
krijgt waarvan de rok voering een ge
kreukeld vod is gebleven, dan is het
je goed recht om daarmee terug te
aan en er aanmerking op te maken.
Jlke behoorlijke rok en wollen jurk
van nu heeft een zijden voering. Als
de perser van de stomerij dat niet
weet, kent hij zijn vak niet. Natuur
lijk zal de mijnheer of de juffrouw
van het depot zeggen, dat het te
genwoordig allemaal vlug 'moet, weet
u wel" maar dat excuus hoef je niet
te nemen. Iedereen moet in deze tijd
Wen vlucr EN goed te werken.
Het is natuurlijk gemakkelUker de
onverzorgde voermgrok zelf ..maar
hduTsvrSnWgeen
eisen hebben. n,n+»
„Ik heb nóg zo'n lastige klant
zei de timmerman zonder blikken 01
blozen, toen hij met een rood formica
blad voor een keukentafeltje kwam
aanzetten, terwijl we een wit afge
sproken hadden, en we hem daar
een beetje beteuterd aan herinner
den. We hadden een dergelijke „on
regelmatigheid" kunnen voorzien.
Een paar maanden eerder was hp
de maat komen nemen van twee
vensterbanken waar stukken board
op moesten. Toen hij ze na drie da
gen bracht, paste het ene niet, het
rag als een rutschbaan. Hij had geen
gereedschap bij zich om de fout te
verhelpen. We hebben hem toen
maar gezegd het zo te laten en zelf
een handzaagje gekocht om het op
maat te brengen. De zaag was waar
schijnlijk net zo duur als het arbeids
loon zou geweest zijn wanneer hij
heen en weer had moeten gaan om
zijn instrument te halen met inbe
grip van alle sociale lasten.
Maar de grootste ellende hebben
wlu n 3Kste eeuwers in huis ge-
"T?1 het fenomeen oliekachel,
T,„^"Ïk Tet zün fijne mechaniek
1 huren wordt bijgestaan
onkundige installateur. Het
volgende is geen sprookje; er was
eens iemand die een oliekachel in een
tuinkamer liet plaatsen met al de bij
behorende rompslomp van een tank in
de tuin en het aanbrengen van de
leiding. „Wat stinkt het toch als ik
mijn hoofd uit het raam steek", dacht
ze en hoewel de kachel lekker brandde
verwenste ze alle olieboringen en alle
oliekoningen die met deze makkelijke
maar naar ruikende energie de damp
kring vergiftigen. Tot het zomer werd
en de arme roos tegen het huis met
zijn eerste nieuwe blaadjes ziek werd
en dood ging. De installateur was ko
men ruiken en de olie-leverancier was
komen snuffen, en niemand gaf de
olielucht toe tot de tuinman die in
het voorjaar kwam, ontdekte dat de
leiding leste. Drup, drup, drup, was het
gegaan, maanden lang. De hand die
hau moeten aanschroeven was met he
lemaal kundig geweest.
Diezelfde zomer, nadat de installa
teur de kachel zpn zomerbeurt had
gegeven, stond er telkens een plas olie
in de kachelpot. De „vakman" kwam
om de paar weken er zijn hoofd over
schudden, tot hij ontdekte, en eerlijk
toegaf, dat hij verzuimd had een zeef
in het binnenwerk aan te draaien! Goe
de wil is niet hetzelfde als vakman
schap, en het was dus wijs, dat de
verzorging van de kachel in handen
werd gegeven van een bekwame mon
teur. Die verschoof de kachel bij een
eerstvolgende reinigingsbeurt en wat
er toen aan het licht kwam? Een
brandplek op de vloer midden onder
de kachel, waar de vloerbedekking ge
schroeid en geblakerd was. De instal
lateur had namelijk bij het aanbren
gen van de gloednieuwe kachel ver
zuimd de pootjes die zorgen voor
de luchtcirculatie aan de onderkant,
uit te schroeven. Het werd weer
herfst en de tankwagen reed voor en
de oliemannen vulden de ijzeren ton
tot aan de uiterste rand. De winter
staat voor de deur, dachten ze, laten
We hem maar een slokkie geven. Maar
voor de winter aanbrak kwam eerst
de zon nog eens onverhoeds met volle
Kracht.En de olie die uitzette stroom-
Natuurlijk, in ieder gezin is de situa
tie anders, maar er is toch ook een
algemeen „gezinspatroon", waarin we
ons eigen gezin kunnen herkennen. Nie
mand stelt zich ten doel een slechte
vader of moeder te zijn en in de prak
tijk kan de werkelijke liefde vaak veel
recht trekken, maar het komt toch ook
voor, dat ouders met al hun goede wil
de nederlaag lijden. Ze vervreemden
van hun kinderen, ze moeten aanzien,
dat anderen het vertrouwen krugen,
waarop zijzelf hadden gehoopt Is er
een punt geweest, waarop ze het kind
anders tegemoet hadden moeten tre
den, waarop het kind zich va"
heeft afgewend, omdat ze het met Des
grepen?
Om al die dingen te bestuderen en
te bespreken, kortom om zich te scho
len in het vak van opvoeder, zijn in
oktober in Frankrijk vele ouders weer
naar school gegaan. Het land telt ze
ventig scholen voor ouders, waaronder
die van Parijs wel de oudste is. Bijna
vijfentwintig jaar geleden werd hier
het initiatief genomen om zo'n school
op te richten. Men trok psychologen,
medici (psychiaters en kinderartsen)
en sociologen aan om cursussen te ge
ven in gezinspsychologie en al spoedig
bleek, dat daar een grote belangstel
ling voor bestond.
Te onzent staat de zorg voor de jeugd
op een hoge trap. Bovendien hebben we
onze medisch-opvoedkundige bureaus,
die hun adviezen heus niet alleen voor
de ernstige gevallen reserveren, maar
de nadruk ligt dan toch weer op het
speciale geval. Ouders schrikken er
soms voor terug om bij zo'n instelling
hulp te zoeken, omdat ze dat zien als
een bewijs van onvermogen. Ook vre
zen ze kritiek van buitenaf, van fami-
lie of vrienden op een dergelijke stap.
Psychologie is in de ogen van velen
immers alleen maar een systeem om
het eenvoudige ingewikkeld te maken.
.Onze ouders braken ?1C" niet
hoofd over onze opvoeding, zo rede
neert men dan, „en z«n we daar soms
minder om geworden
Dan gebiedt de beleefdheid ons snel
onze tevredenheid over de produkten
van die opvoeding te betuigen maar
diezelfde mensen hebben er geen be
zwaar tegen een operatie te ondergaan
voor een klein ongemak als bijvoor
beeld een blindedarmontsteking, waar
aan hun ouders of grootouders plachten
te overlijden. Het is alleenoP^et '®d
van pedagogie en psychologie, dat ze
de wetenschap zo beslist van de hand
wijzen.
Bovendien waren die oudersof
grootouders veel meer baas in eigen
huis. Ze sloten de voordeur en bepaal-
den wie er binnen mochten komen en
wie niet. Tegenwoordig heeft «e we
reld in onze huiskamers een gezicht en
een stem. Het zijn met alleen de ouders
die het kind opvoeden, de wereld draagt
zijn deel bij.
Een ander verschil: onze grootou
ders, zelfs onze ouders rJe
in een andere maatschappij, waar ae
strijd om het bestaan iets anders De-
tekende dan nu. Er worden tegen
woordig hogere materiële en daaruit
voortvloeiende hogere culturele eisen
gesteld. Die verschillen zijn met Je
negeren en de ouders, die benoene
voelen aan een betere psychologische
en pedagogische ondergrond zijn geen
mensen, die moeilijkheden zoeken
waar ze niet zijn. Integendeel, ze zoe
ken nu een oplossing voor wat straks
een complex en een niet te ontwarren
probleem kan zijn geworden. De school
voor ouders is ook daarom zo'n aan
trekkelijk idee, omdat ze de opvoe
ding als een algemene en gemeen
schappelijke opdracht stelt, waarbij
hulp even normaal is als bijvoorbeeld
de kindertoeslag, waar ook gegoede
ouders toch geen belediging in zien.
Laten we een voorbeeld noemen:
ieder kind maakt een koppigheidsfase
door, een periode, waarin hp zijn eigen
wil ontdekt en nee roept, zodra zijn
ouders ja zeggen. Niets om bezorgd
over te zijn, maar wel aanleiding tot
eindeloze scènes, als de ouders denken,
dat dit een specialiteit van hun telg is,
die ze met vuur moeten bestrijden. Ge
waarschuwde ouders besparen zichzelf
en hun kind in zo'n geval niet alleen
veel narigheid, maar ook veel energie
verspilling. Naast de cursussen voor
ouders bestaat er ook gelegenheid
schriftelijk vragen te stellen of in
contact te treden met een medicus,
maar wat ons het meest aanspreekt,
dat zijn de clubs voor ouders. Deze clubs
organiseren bijeenkomsten voor onge
veer vijftien mensen, die na een korte
causerie of een film hun eigen moei
lijkheden met elkaar kunnen bespreken,
een initiatief, dat waard zou zijn hier
overgenomen te worden.
De ouderscholen hebben naast een
betere verhouding tussen ouders en kin
deren nog een tweede voordeel. Leren
houdt de geest beweeglijk, de noodzaak
om nieuwe feiten in zich op te nemen
voorkomt de verstarring, die juist in
deze tijd van veranderingen en snelle
ontwikkeling gelijk staat met achterop-
raken, niet-mee-kunnen-komen en die
later een van de voornaamste oorzaken
van vervreemding tussen de generaties
kan zijn.
Advertentie)
P A R F U M E R I E
T E L. 1 1.9 0.5 5 - KORTE LIJNBAAN - ZUIDPLEIN - OUDEDIJK - WEISSENBRUCHLAAN
Het Italiaanse ontwerpers-echtpaar
Alberto en Simonetta Fabiani,
dat zich kortgeleden in Parijs ge
vestigd heeft en met zijn eerste
daar getoonde collectie voor de aan
staande winter groot succes oogstte,
zal diezelfde collectie aanstaand week
einde in Amsterdam laten zien in het
Carlton Hotel. In Rome, waar het echt
paar tot voor kort woonde en werkte,
had iedere partner een eigen salon en
toonden zij een afzonderlijke collectie.
In Parijs zijn zij tot samenwerking
overgegaan en het resultaat was een
waarlijk zeer mooie kleding-show, die
uitmuntte door een verfijnde distinctie.
Italiaanse vrouwen zijn dol op zwart,
zo ook Simonetta, die er van uit gaat
dat zwart een belangrijk deel van
ieders garderobe moet vullen. In de
collectie vindt men dan ook een keur
van verfijnd-mooie zwarte cocktailtoi
letten, die uitmunten door eenvoud van
stijl Dat Fabiani altijd beroemd is ge
weest om zijn mantelontwerpen blijkt
ook uit de redingote-achtige modellen
die hij voor deze winter gereed heeft.
Simonetta is geboren gravin Simo
netta di Césarö. Het couturevak was in
haar familie geen traditie. Wel in de
familie van haar man, Alberto, die van
zijn achttiende jaar af in het familie
bedrijf heeft gewerkt. Tot de cliënten
die zich bij dit ontwerpers-echtpaar kle
den, horen onder anderen Audrey Hep
burn, Norma Shearer, Jacqueline Ken
nedy en Josephine Baker.
(Advertentie)
Onze tijd beleeft, in tegenstelling
tot andere, een gelukkige groei
in waarachtige oecumenische
gezindheid. Als een van de vele
aanduidingen hiervan mogen wij wel
terecht beschouwen het opzichzelf
reeds merkwaardige feit dat de Neder-
in.ndse vertaling van een boeK, ge-
gchreven door een orthodox auteur,
van katholieke kerkelijke z«dei de goed
keuring (het imprimatur) meekreeg.
Het is het boek van de RUMi«elte
schrijver Paul Evdokimov dat in het
Nederlands bewerkt werd doorZr. Dr
M. Costanza, regulier kanunnikes van
de priorij „Heilig Graf' te Maarssen.
Anders dan de orthodoxe Kerk m
Rusland zelf, het patriarchaat van
Moskou, staat de Russische orthodoxe
Kerk van de emigratie, die tot ae
jurisdictie van het patriarchaat van
Constantinopel behoort, in verhouding
tot de overige christenheid, met name
tot de katholieke Kerk en in het bij
zonder tot die van Rome. Paul Evdoki-
mov is geen priester; hjj is professor
aan het instituut van orthodoxe theo
logie St. Serge te Parijs. Serge Boulga-
koff was zijn vereerde leermeester
samen met wie ook hij een grote be
kendheid geniet in Franse, Duitse,
Anglikaanse en andere kringen van de
oecumenische beweging. Zijn deskun
digheid in allerlei theologische en
kerkelijke aangelegenheden is zonder
meer overal erkend.
In deze tijd van het Concilie doen
wij ook in Nederland er zeer zeker
goed aan naar zijn gezagvolle stem te
luisteren, nu hij zich door de Neder
landse bewerking van zijn boek tot ons
richt betreffende een onderwerp dat
ongetwijfeld ook op bet Concilie ter
sprake zal komen en dat reeds eerder
in ons land de aandacht had. Het is
het thema van „de vrouw en het heil
der wereld" zo luidt ook de titel
van het boek. Wie kennis van zqjsen
heeft, is daardoor reeds bij voorbaat
geïnteresseerd.
Evdokimov heeft zich laten inspi
reren, zoals hij zelf in een brief aan
de vertaalster schreef, door de eigen
lijk tragische en abnormaal te noemen
situatie waarin de vrouw zich bevindt,
niet enkel in de wereld, maar ook in
de Kerk. Van deze zelfde constatering
is destijds het rapport uitgegaan dat
van Nederlandse zijde is overhandigd
aan een betreffende Commissie ter
voorbereiding van het Concilie. Dat
het onderwerp inderdaad in brede
kringen bij ons aan de orde van de
dag is, zou men bovendien mogen af
leiden uit de laatste aflevering, die
van september, van het bekende
maandblad G3 waar de kwestie „meer
vrouwelijkheid in de Kerk" wordt aan
gesneden. De hedendaagse psychologi
sche gedachte houdt er zich op serieuze
wijze wetenschappelijk evenzeer mee be
zig—men denke aan het bekende werk
van Buytendijk en het is juist hier
van dat Evdokimov heeft willen pro
fiteren om de theologische grondslagen
van de roeping van de vrouw en van
haar rol in de hedendaagse wereld
terug te vinden in de anthropologie
van de Kerkvaders.
Oosterling als hij is, is de theoloog
Evdokimov ten zeerste vertrouwd met
de patristiek en toen hij zich verdiepte
in een probleem als het onderhavige
waarvan wel niemand de aktualiteit
zal betwisten, stond hjj voor een even
interessante als zware taak: de aan
dacht te vestigen op een vraagstuk dat
uitermate van belang is voor heel de
structuur van onze menselijke samen
leving. Het kwam er in de eerste
plaats op aan het probleem op de juiste
Wijze te stellen. Wie het verschijnsel
in ziin omtrekken weet te zien, zal dan
ook verrast zijn door Evdokimov ge
wezen te worden op een boeiende dui
ding vanuit de patnstisch-theologische
hoek waarvan men eerder geen ver
moeden had.
Dit boek „De Vrouw en het heil der
wereld" dat als ondertitel heeft „De
charismata der vrouw bezien in het
licht der christelijke anthropologie
krijgt in het perspectief van het oecu
menisch Concilie, na publikatie reeds
in andere talen, ook voor Nederlandse
lezers een grote betekenis. Iedere
publikatie immers omtrent de oosterse
christenheid heeft tegcnwoordig terecht
de aandacht. Dit werk van Evdokiimov,
in zijn Nederlandse uitgave verzorgd
door De Forel te Rotterdam verdient
die ten volle van allen die zich me
een dwingende vraag als deze bezig
houden.
Dom H. J. SCHEERMAN O.S.B.
Advertentie
de lustig over, en wéér op de plan
ten. Wat weten oliemannen ook van
zon?
Het sprookje is bijna uit. Toen de
kachel de eerste kille dagen niet „lek
ker wilde trekken", kreeg een vogel
nest in de schoorsteen de schuld. De
schoorsteenveger moest komen. En de
schoorsteenvegers kwamen, met een
grote auto en grote gebaren en een
grote ladder en grote touwen en ge
weldige knuisten. Ze rukten en duw
den aan de kachel en ze trokken aan
zijn oliebrein of ze er alles van wis
ten. Toen weende de kachel tranen
van olie, in de kamer, op de vloer
d. ganse lange nacht. En de huisvrouw
weende bijna. Over de ravage en de
oliestank en de moderne „service'
A. BGL.
Vermeng gekookte miniatuur stukjes vis met
gekookte rijst, doperwten en mayonaise met soja
saus. Op toastjes leggen en afmaken met een
sprankeitje tomatenketchup uit tube.
eraan: om en om 1 blokje jonge kaas.een stukje ge
kookte koude vis en I zilveruitje. Wentel bescheiden
door Calvé Tomatenketchup.
U MAAKT
H
O
Wat de man aan de machine
hier in de hand houdt is een
plastic melkfles. Toekomst
muziek? In ieder geval zal
het met heel wat storende geluids
hinder gedaan zijn als de rammelen
de rekken met lege glasflessen, die
een hele buurt 's ochtends uit de
slaap kunnen houden, verdwijnen.
De glasfles wordt al langer bedreigd,
ook door de papieren, beter gezegd
kartonnen verpakking voor melk,
zoals men in Amerika uitsluitend
kent. De plastic fles dient zich nu
ook aan als concurrent. Maar het
glas geeft zich niet zo gauw gewon
nen al is het loodzwaar voor wie er
mee sjouwen moet, al is het onder
hevig aan breuk en al is het door
zichtig wat de kwaliteit van de
melk niet ten goede komt, want
melk hoort in het donker. Willen de
fabrikanten van de plastic melkfles
hun produkt een kans geven, dan
moeten ze de strijd aanbinden tegen
de glasindustrie. En als de huis
vrouw eens proefondervindelijk met
melk in een plastic fles zou mogen om
gaan naast het gebruik van de
glazen fles, waaraan ze gewend is
dan zou ze daar royaal de kans voor
moeten krijgen, dan pas kan ze uit
eigen ervaring oordelen, hoe het
haar bevalt. De zuivelfabrieken die
alle melk en melkprodukten de we
reld insturen, beslissen over de ver
pakking. En wat de huisvrouw graag
wil heeft daarbij geen voorrang. Wie
bijvoorbeeld graag melk in karton
verpakking zou willen ontvangen,
kan het in de plaats van inwoning
lang niet altijd krijgen. En zou dat
niet eigenlijk het geval moeten zijn?
Maar nu staat de plastic fles in de
belangstelling want deze week wordt
in Utrecht de „Macro-plastic"-beurs
gzhouden.
(Advertentie)
Alleen bij Uw kapper
President Kennedy weet
waarschijnlijk niet wat hij
heeft ontketend met zijn pu
bliekelijk geschommel voor
televisiekijkend Amerika:
zelfs de babybeurs Is er door
besmet. Zo het kind niet
wordt gebakerd in een
schommelende stoel, dan
moet het toch zeker rusten
in een schommelwieg en
wat later zitten op een
schommelstoeltje of schom
melen op een hobbel
„paard" wilde u misschien al
invullen maar dat is lang
niet altijd het geval: het kan
best een hobbel-Bamby of een
hobbel-Donald zijn. En na
tuurlijk Iaat het kind op zijn
beurt de pop weer slapen en
schonu-ielen in een witte
smeedijzeren wieg.
Het wiegeliedje, passend
bij al dat „gedouwderidein",
kan komen uit een hartvor
mig plastic speeldoosje dat
Mozart, Brahms en Schubert
ten gehore brengt als er licht
gedrukt wordt op een klein
knopje. Per slot van rekening
kan men niet vroeg genoeg
beginnen met de muzikale
vorming van de baby. Met de
modieuze vorming ook niet:
vandaar dat alle tendenzen
van Chanel tot Charleston
zijn vertegenwoordigd in de
collectie die wij op de Baby
Vakbeurs in Hilversum zagen
van viiftien grote kindercon
fectionairs. Omdat de kinde
ren tegenwoordig zelf kiezen
wat ze dragen en zoals de
„hidden persuaders" al heb
ben geconstateerd graag
grijpen naar felle kleuren en
glinsterende garnering, zijn
inderdaad alle denkbare kleu
ren verwerkt van geel tot
oranje naar steenrood en
blauw en niet te vergeten
hardgroen met een glimmend
knoopje hier en een twistket-
tinkje daar, om vooral de
klandizie van de kleine kie
zers niet mis te lopen. Eén
geluk: het is allemaal ge-
De schommelwieg is weer modern.
makkelijk te onderhouden
omdat er veel kunstvezels zijn
verwerkt. De garderob - hoeft
op die manier ook niet bij
zonder grootte zijn: 'savonds
even wassen en 's morgens
weer schoon aan naar school.
Deze beurs geeft een goede
kijk op onze moderne tijd
waarin de jeugd naar de
ogen wordt gekeken (na de
teenager kri'gen nu de baby
en de kleuter een hap uit de
pap), waarin het geld los in
de zakken zit getuige de als
maar hogere kinderwagens en
de alsmaar poeziger dekkus-
sens. Deze tijd, waarin mei
toegankelijk is voor grillei.
als initialen van de ouders ol
van het kind in smeedijzeren
wiegen; waarin men het graag
gemakkelijk heeft vanwege de
vrije zaterdag en de vele wer
kende moeders die blij zijn
met de „easy-wear" materia
len. De tijd ook van de klei
ne woningen, waarin men
voortdurend te kampen heeft
met gebrek aan ruimte zodat
alles opklapbaar moet zijn
van het potstoeltje tot aan de
kinderwagen, van de box tot
aan de wieg en de commode.
Op zo'n beurs, die tweemaal
per jaar wordt gehouden, kan
men niet steeds spectaculair
nieuws verwachten. Er is ech
ter tussen het kleine nieuws
genoeg wat de moeite van het
vermelden waard is.
Een draagzitjc bijvoorbeeld
dat tegelijk in de auto en op
visite gebruikt kan worden;
een wagenkussen dat gewas
sen kan worden als de vulling
er uit is; een harig knuffel
beest dat wasbaar is omdat
kunstvezels de basis vormen;
de box zonder scharnieren zo
dat er geen truitjes aan op
gehaald kunnen worden om
van erger nog maar niet te
spreken; een commodeplank
die op het kinderbed past zo
dat er bij ziekte op gespeeld
kan worden; een commode
kussen met klitband waarop
de handdoek blijft kleven zo
dat deze niet steeds recht
getrokken behoeft te worden.
Praktisch is ook het kinder -
kapstokje met er onder een
gezellig gekleurde zak voor
het opbergen van muts, shawl
en handschoenen. Misschien
ook een idee voor de kleuter
school. Er moet een prakti
sche geest schuilen achter het
bed met verstelbare bodem
zodat bij groter worden van
de kleuter het gevaar van
va"™ '"°t ee.r minimum
vordt beperkt.
We besluiten de„e beursbe-
uchten met de aankondiging
van een waterdicht kleuter-
pak: Egyptisch katoen be
kleed met plastic. Het be-
-Üw ?en hfauterjack met
schuine sluiting door middel
van stevige drukknopen en
uit een overbroek. Een zuid-
Smvfir gGleidt dlt regenen
semble waarin de kinderen
b-gen een stootje kunnen. Im
mers, al dragen ze nog zo'n
regenjas, ze komen toch
altijd op school met natte
broekspijpen of maillot.
G. S.-de W.
MIAMI, 17 okt. (Rtr) Volgens Cu
baanse ballingen in Florida is premier
Fidel Castro van Cuba kortgeleden her
trouwd. Zijn nieuwe echtgenote heet
Isabel Coto en komt uit de Cubaanse
stad Santiago. De Cubaanse leider is
van zjjn eerste vrouw, Mirta Diaz Ba-
lart, gescheiden.
Plaatsing van ingezonden stukken
(„Brieven van Lezersbetekent niet
noodzakelijk een bewijs van instemming
doch betekent slechts dat de hoofd
redactie het ingezonden stuk ter kennis
van de lezers wil brengen. Het feit van
de plaatsing onttrekt zich echter niet
aan de verantwoordelijkheid der hoofd
redactie, die zich dan ook voorbehoudt
een ontvangen stuk zonder opgave van
redenen terug te zenden. In het alge
meen is ondertekening met naam en
adres vereist, tenzij in een zeer bijzon
der geval de hoofdredactie dwingende
redenen aanwezig acht van deze regel
af te wijken.
Wanneer men in de krant leest welke
betekenis eraan wordt gehecht, dat op
het Concilie bisschoppen met zeer uit
eenlopende milieu-achtergropden bneen
komen, dan spreekt dat sterk aan De
deelnemers aan het Concilie worden
geconfronteerd met eikaars opvattingen,
zij moeten tot een samenspraak komen,
mi 1°Sedachtengang doorredenerend
lij] t het me echter een groot gemis, dat
bij die „choc des opinions" de stem
breekt Vr0UW naSen°eg geheel ont-
Biji de opening van het Concilie, die de
T\ te zien gaf, trof het me hoezeer
deze plechtigheid een mannen-aangele
genheid was. Men kon dit natuurlijk al
van tevoren weten, maar het viel toch
weer op; dat in de Sint Pieter behou
dens enige zusters geen vrouw te be
kennen viel. Er zullen achter de scher
men wel een paar vrouwelijke adviseurs
aanwezig zijn, maar aan het eigenlijke
heen-en-weer-spreken nemen zij, als ik
het goed heb, geen deel.
Het is, dacht ik, zo langzamerhand
wel uit de tijd de vrouw een onlogische
wijze van redeneren te verwijten. Zij
heeft alleen een andere wijze van rede
neren en die andere bijdrage zal in de
gedachtenwisseling ontbreken. Wanneer
de Kerk-in-concentratie zich bezig houdt
bp voorbeeld met de huwelijksmoraal,
'Jf een nogal benauwende
gedachte, dat in het gesprek zelf, in het
plaatsen van zienswijze tegenover ziens-
^nz®' ete? van de twee siksen, dfè dit
aangaat (en hoe) buiten de deur staat
Dat de getrouwde man, voor zover ik
weet, in de Concilievergaderingen ook
met aan bod komt, vormt een reden te
wen/. °T de afwezigheld van de vrou-
line Znn ue ln §edachtenwisse-
ongehuwde mannen als een
genus te voelen. Men zal dan wel ver-
waarbiinrierkhu v?orbereidende werk,
waarbu de buitenstaanders hun opvat
en konden aandragen, maar het
fomst/nCh uiteindeli)k om de bijeen-
Pmln TkWHaenri?PV, mt" de Zaken Zal Uit'
aan hüwoiut hlefbll zeker niet alleen
an nuwelijkskwesties, maar aan het
schan de iT: de kathoüeke gemeen'
werf bestaat V°°r de he,U u!t
ni^„alreede °Pmerking: de televisie-
uitzending van de opening van het Con-
eihe was indrukwekkend, maar ze be
angstigde mij ook en wel om de praal
die hierbij vertoond werd. Een verea-
dG™g van een wereldkerk kost vanzelf
sprekend geld en ik heb ook wel beerin
voor de historische achtergrond van de
openingsplechtigheid, maar als ik ach-
nrital!ëPzrelf vl6 ^rm°ede, bijvoorbeeld
weJafrrfaó e dan vtaag ik me toch
wel af of deze grootscheepse plechtig
heid verantwoord is. Zou het zowel ten
opzichte van de misère die in het ene
dee' va",de wereld wordt geleden, als
te opzichte van de materiële welvaart,
e m het andere deel heerst, niet een
veel diepere indruk hebben gemaakt ais
de Kerk van Christus dit Concilie wat
soberder was begonnen?
J. ELIAS-ROEFS
