Nieuwe Haarlemsche Courant | 1962 | 20 oktober 1962 | pagina 15

DE GOUDEN WATERBLOEM

X

WOLVEN JONG

HET

Alfredo

m

Avo
aan

>nfuur
de Rivièra

HEI L OLLIE-JONG

m FTTim

A

DOUGLAS DC-8

A
U

Een kraai in
de herfst

Politie arresteert
jongeman verdacht
van geweldpleging

„Late zelfportretis
echte Rembrandt

mmmmmmm

ZATERDAG 20 OKTOBER 1962

PAGINA 15

door LUKACS

sen MIn koortSachtige haast bewerkt Egil de touwen om Erwins pol-
zelfde 6t 6en laatste ru^ trekt Erwin de koorden uit elkaar en op het-
Zejf hg).0?6114 steekt de man buiten zijn hoofd om de deur. Het is Agor
Sest'ah donker belet hem veel te zien, maar dat er zich daar twee
kenn rt *nden> ontgaat hem niet. „Ben jij dat, Gorm?" roept hij,
antwn moning. dat de schildwacht daar binnen is. „Hé, Gorm,

znog een beetje bleek om de neus ziet, toe. Ze slepen Agor naar binnen,
sluiten de deur en glijden dan als spooksels weg in de duisternis achter
de hut. „Snel nu," bijt Erwin zijn metgezel toe, „zo dadelijk is iedereen
hier klaar wakker." Achter hen begint Agor als een dolle beer te brul
len en op de deur van zijn kerker4 te bonken. Gejaagd zoeken de twee
vluchtelingen eèn weg naar de palissade. „Hier! Hierheen mannen!"
klinkt opeens schril een stem vlakbij en met geheven speer springt
een van Agors mannen hun in de weg.

Liturgische weekkalender

STAAL

rijswuk

door

W. GELDOF

Voef^^hH1 hnift: lk had. 411 half en half het ge
nas tkLr, -t w zou zijn. Die verrassing kwam
danW nl oprees en in het water plompte. Ik
onccnüt ai dat ie gewond was en dodelijk
loof lk1' lk Je na. En nu zijn we rond, ge-

Er waren veel kinderen, die
eerst een beetje jaloers wa
ren op Frederik. Nu is het
nooit erg mooi om jaloers te zijn,
maar het was met Frederik een
bijzonder geval. Frederik had e. n
tante en dat was een echte tover
fee. Natuurlijk was tante Tover
fee verstandig genoeg, om vooj
haar neefje niet alles te toveren
wat zijn hartje begeerde. Maai
met zijn verjaardag kwamen ei
meestal wel heel fijne cadaus uit
tantes toverstafje tevoorschijn
En zo kwam het dus, dat ze daar
allemaal een beetje jaloers op
konden zijn.

Afdrukken in het zand

/ETS NUTTIGS,
zo A'ter VAN
u/AAMOE..

MISSCHIEN
EEN KAM?

ZO NU ZAL MOPSV
JULLIE ZOU/EL NET PALEIS

ALS MIJN KON/NKM/JM

eaten ZIEN.,

KOM MEE, TM
ZAL JULLIE ETS
LATEN Z/EN.'

fMTILOs

N/NKKNK GE

lonH a ze8 -" Op dat moment treft hem ErWins vuist en reute-

Ag°r 'n elkaar. „Help eens vlug," fluistert Erwin Egil, die

MOCO

Zondag 21 oktober: 19e zondag na Pink
steren; eigen Mis; 2e geb. Voortplan-
v: „h- geloof; credo; pref. v. d.
+Lf^,riefe,nT?id groenofwel: Vo-
°!s tot Voortplanting v. h. geloof;
zf Y' zondag; credo; pref. v. d
H. Drieeenheid —paars-,

Mttereng:-^roen-. 196 zondagua Pink"

H. Antonius M Claret
schop^eiijder; Mis SaceSotes'

Woensdae- w a
Mis wit— rtsengel Raphael; eigen

Donderdag: Mi«

Pinksteren; op ,d- „19e zondag na
thus en Daria It H- Chrysan-

Vrijdag: idem; 2e geb~

groenEvaristus

Zaterdag: Mis van or rr
ter-'ag; pref. v. d 'h n/r°uw op za"
—wit—. aaSd Maria

bis-
Tui

Zondag 28 oktober: Feest v. h. Koning
schap van Onze Heer Jesus Christus;
eigen Mis; credo; pref. v. Christus Ko
ning wit

(Van onze correspondent)
ZEVENAAR, 20 okt. De politie
heeft gisteren hier een zestienjarige
jongeman aangehouden. Hij wordt er
van verdacht donderdagavond een 37-
jarige vrouw op de rijksweg tussen
Zevenaar en Babberich van haar fiets
te hebben getrokken en met een mes
viermaal in de rug te hebben gestoken,
stoken.

(Advertentie)

Uw zorgen voor morgen bij DE OLVEH geborgen.

(Van onze correspondent in Bonn)
STUTTGART, 20 okt. De controver
se, die zoveel stof heeft doen opwaaien,
over de valsheid of echtheid van het
„late zelfportret" van Rembrandt, dat
de Staatsgalerie in de Baden-Württem-
bergse hoofdstad voor 3.6 miljoen (in
Engeland) had gekocht, schijnt nu toch
nog positief te eindigen voor de minis
ter van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen, dr. G. Storz.

Hier is thans aangekc ien de exper
tise van de Belgische professor Paul
Coremans van het Koninklijke instituut
voor beeldende kunsten in Brussel. Deze
expertise zal binnenkort worden voorge

legd aan de Eaden-Wurttembergse land
dag, waar veel kritiek is geuit op de
aankoop van het schilderij, welks echt
heid tot dusverre op zijn minst om
streden is geweest.

Het heet in goed-ingelichte kringen
in Stuttgart, dat de Coremans-expertise
„positief" voor het „late zelfportret"
is.

(Advertentie)

Vol dit j£ gaan> George, tante schold me de huid
had Wc ,id t achterna zat en haar dit geleverd
bebben men J5fn eerlt eens rustiS gaan eten en
deze ei,aTX^gtSra,ad gehouden. We wisten, dat
Lusteed* "leLal te ver uit de kust lagen. Als
duur Mi de vLÏ!ChtS, aan hielden' zouden we op de
tnaar i moeten komen Als we die nu

bielden moesten wl dat.we die Unks van ons
terug komen °f laat weer in Cannes

geslagen en zo ^rWon18 lk extra benzine in-
Maar weer varen mL t fen paar uur geleden
geworden en f et was mtussen donker

öen we de ?e maan heider scheen kon-

^Walendpn 2 jUS* tocl1 n*et binden. Al

Was heel rt,Swen ,wy de rots waarop jij lag. Je
erbü alsof ze i zien in het maanlicht en je lag
niet rwft le neergeslagen hadden. Ik kon het
keerde verkrijgen iemand die in nood ver

heen" ®Mnaar te passeren en dus zwom ik er

lag'er!"°fei George verrassing: -Ge°rge Heusler

n^deKr£aatd!".zai tante grimmig „Jongeman, lk
bet je niet kwalijk, dat je zo ongevraagd

bij ons aan boord kwam. En ik zal het "j d®loof ik
vergeven, dat ze je achterna is gegaan, al geloot -
dat lij best in staat was geweest dit hele varkentje
zélf te wassen. Maar als ik goed geluisterd he
dan heb jü sinds vanmiddag al met meer gegeten.
Haal die schade eerst in en breng ons dan zo vlug
mogelijk terug naar Cannes! Ik vertrouw op je

stuurmanscapaciteiten! Welterusten. in

Met die woorden verdween miss Kasmouine u
het kajuitje om zich weer in d| kussMS te i^aile-
ren George haalde nu inderdaad wat brood te
voorschijn en begon te eten. Jane ze«e >pd|eP
mus wat thee. Toen viel de stilte van de nacnt
over hen. Roerloos zaten beiden op het bankje bij
het roer in het maanlicht. Er was geen ander ge
luid dan het lichte gekabbel van de golfjes tegen

^Georgê vond het eerst woorden. „Je tante heeft
gelijk, Jane. Wij kunnen hier niet langer blpven.
Ik weet de weg terug naar Cannes, dus ik zal pro
beren de schuit van Jeróme los te krijgen en zal
vooruit varen. Als je mij dan volgt, kom je er
vanzelf. Afgesproken?"

„In orde George. Doe je best.

Het klonk flink, maar er was tevens een toon
van teleurstelling in te horen. Teleurstelling omdat
nu de idylle van dit nachtelijk samenzijn werd
verbroken? George dacht er niet lang over na. Hij
sprong over op de schuit van Jeróme en zocht de
oude visser op. Aan het zware gesnurk kon hij wei
horen, dat die hem voorlopig geen last zou bezor
gen. Vlug greep hij de vaarboom en begon de vis
sersboot los te duwen. Toen startte hij de motor,
ontstak de navigatielantaarns en greep het roer.
Langzaam zette de boot zich weer in beweging.
Uiterst voorzichtig zocht George zijn weg door de
opening in de rotsen. Even later sloeg hij linksaf
en weer later rechtsaf. Een half uur na hun ver
trek waren beide scheepjes weer op volle zee. Aan
de lichtjes aan de linkerzijde kon George zien, dat
hij zich in goede koers bevond.

„En nu: op naar Cannes!" zei hij hardop, toen
hij zag, dat Jane hem met haar snelvarend jachtje
gemakkelijk kon volgen. Op dat ogenblik begon de
motor van Jerome's boot er echter genoeg van te
krijgen en na enig onregelmatig gepruttel hield hij
er mee op. Na enig gezoek had George het euvel
spoedig ontdekt: de brandstoftank was leeg! Geluk

kig kwam Jane onmiddellijk langszij en informeer
de wat er aan de hand was. Verslagen lichtte Geor
ge haar in. Was het nu maar dag geweest, dan had
George wel met behulp van Jane s vaartuigje
brandstof kunnen halen in Hyères maar in de
nacht durfde geen van beiden de tocht daarheen
aan, uit angst opnieuw te verdwalen.

„Dan zit er niets anders op, dan dat ik jouw boot
op sleeptouw neem!" besliste Jane. „We zullen
dan wel niet erg hard vooruit komen, maar als we
maar eenmaal ver genoeg hier vandaan zijn, heb
ben we de tijd aan onszelf."

„Het valt te proberen!" antwoordde George som
ber. Vlug maakte hij een tros vast aan bet kleine
iachtie Toen zette hii het roer van de vissersboot
vast en Mom over op het andere vaartuig dat; er
inderdaad in slaagde vooruit te komen .maar dat
was voornamelijk het gevolg van de zuidwester-

briZodjon™eman!" bootste Jane vrolijk haar tante
na.' „En wa? zou je nu gedaan hebben als ,k jou

eens niet achterna was gegaa geliik in

T^ba-d ff George^op- „Daar hel

hM nog een uurtjf op Kirsohwasser zou doen,
net nog een uuuj f liter van» ]y[aar voor

want daar heb lk "og. „nders op zitten dan hul-
peLTroKven tot het licMwerd en aan passé-

"."En ondertussen1 die "arme Jeróme dronken hou
den!" plaagde Jane. _ste zjjn. Die ls daar mis-
„Dat zou nog wet h antwoordde George. „Maar
morlenWkeert pfrin huiswaarts en hij zou me even-

eez!nkhandn gle'eTnaTr de ^ehnstok om het roer
van Jane over te nemen. Maar het met los.
Zo bleef zijn hand op de hare rusten
„Jane!" fluisterde hij

Was hetenuGwefkelijk alleen nieuwsgierigheid,
dat je zo precies wilde weten wat ik deed

;ilk dsmhR3 misschien" geeft ze wel iets om me,

da,b,En ik dacht?'1 wat moet hfl een hekel aan me
hebben om mi) zó af te bekken.

Maar op een dag gebeurde er Iets,
waardoor Frederiks vriendjes er an
ders over gingen denken. O nee hoor,
voo. ons geen tante die toverfee is,
zeiden ze. Oef. wat zijn we blij, dat on
ze tantes niet toveren kunnen. Die ar
me Frederik! Het was eigenlijk geko
men door Jaapje, want die was jarig
en hij had op lollies getracteerd. Fre
derik rende vrolijk de kamer binnen,
zwaaiend met de lollie, waaraan hij al
stevig gelikt had. Nu wist Frederik ook
niet, dat tante Toverfee juist op visite
was. Ze had haar zondagse jurk aan
en daarbij kwam nog, dat ze een echte
ijdeltuit was. Frederik zwaaide dus met
de lollie en kwam daarbij heel per on
geluk tegen de zondagse jurk van tante
Toverfee. Nu is het echt niet leuk om
lollie op je jurk gemorst te krijgen,
maar zo boos als tante Toverfee werd,
nee, zo bont zou IK het nooit gemaakt
hebben. Ze sprong op en ze zei een
heel lang toverwoord, waarin wel tien
keex het woordje .lollie' te horen was.
Lieve help, wat betekent dat allemaal,
To? riep Frederiks moeder verschrikt.
En waar is Frederik gebleven? Hij is
nergens meer te zien. To, je hebt hem
toch niet betoverd?

Tante Toverfee keek om zich heen
en zei: ja, ja ik geloof het wel. Ik
was ook zo boos hé. Ik zei maar wat.
Tja, nou is hij weg. Hij zal heus wel
betoverd zjjn. Maar waar in dan toch?

Rond de eeuwwisseling ontdekte een
groep studenten voetsporen van dieren
onder een laag vulkanisch tufsteen in
het noorden van Hongarije. De voetspo
ren bevonden zich, om precies te zijn,
op een strandje, bestaande uit zeer fijn
korrelig zand, waar dieren hun dorst
kwamen lessen aan een bron. Dit stran
dje. dat omgeven was door naald- en
loofbomen met een zeer breed soort bla
deren, was na een vulkanische uitbars
ting onder as bedekt. De aslaag van
verschillende meters dikte, verhardde
langzaam tot tufsteen en bewaarde op
die manier dertig miljoen jaar de voet
sporen. Er werden sporen achtergela
ten door twee soorten herten, vier soor
ten vogels, een mastodont en twee rhi-
nocerossen en ook van bladeren, denne-
naalden, groeven, die door stromend wa
ter waren gevormd, en de putjes van
regendruppels tijdens de laatste storm
voor de aardbeving.

vroeg moeder. Toch niet in een_ of an
der griezelig dier?_ Dan zou ik nog
bang worden van mijn kleine, lieve jon
gen. Nee nee, suste tante Toverfee. Zo
erg is het nou ook weer niet. Ik heb
hem gewoon in een lollie veranderd.
En ik heb in tovertaal gewenst, dat hij
maar naar een lollie-winkel vliegen zou.

Wat heb je gedaan huilde moeder.
Mjjn Frederik een lollie in een lollie-
winkel. Stil nou maar, zei tante Tover
fee. Ik ga er meteen naar toe en dan
tover ik wel weer een jongetje van
hem. Ik hoop dat het een goede les
is geweest en dat hij nooit meer met
zijn lollie tegen mijn goede jurk zal
zwaaien. De toverfee wilde juist de deur
uitlopen, toen ze wat bedacht. Zeg es,
vroeg ze, waar is eigenlijk een lollie-
winkel. Moeder poetste met haar zak
doek langs haar neus en zei: de snoep
winkel natuurlijk. Of nee, wacht eens,
het kan best de kruidenier zijn, die
verkoopt ook lollies. En. dat is waar
ook, de bakker kjan evengoed wel lol
lies verkopen. Op een holletje ging
tante toverfee naar buiten. Ze liep re
gelrecht naar de snoepwinkel. Hebt u
ook lollies? vroeg ze. Zeker wel, dame,
zei de snoepjuffrouw.

Hoeveel had U er graag? lk... ik wou
ze alleen maar even zien! zei tante
Toverfee. Maar de juffrouw van de
snoepwinkel zei: daar kan ik niet aan
beginnen. U kunt ze kopen voor vijf
cent of twee voor een kwartje. Maar
dat zijn hele mooie. Geef ze maar alle
maal, zei de toverfee zenuwachtig.
Is dat niet wat veel? vroeg de snoep
juffrouw. Maar toen tante toverfee vol
bleef houden, begon ze alle lollies in
zakjes te doen. De tante van Frederik
keek en keek of ze nergens tussen de
lollies haar kleine neefje zag zitten.
Maar in de gauwigheid zag ze er geen.
O en wat véél lollies had die snoepjuf
frouw in haar winkel! Het waren er
wel zevenhonderd en het duurde een
ontzettende tijd, voor die allemaal in
een zakje zaten.

Ondertussen was Frederik ln een heel
andere winkel terecht gekomen. Hij zat
in een keurig papiertje, midden tussen
de lollies van de kruidenier en als je
niet heel goed keek, zag je er niets van
dat dit geen gewone lollie maar een lol-
lie-jongetje was. O, wat was Frederik
verdrietig! De tranen rolden over zijn

P

Nieuwe leden van de Pauselijke Zwitserse Garde leggen de eed
van trouw of op het eeuwenoude vaandel.

Dit is de benaming voor de bewakers
van het Vatikaan, ook wel Pauselijke
Zwitserse Garde genaamd. Nu het Con
cilie (kerkvergadering) te Rome gehou
den wordt, krijgen deze schildwachten
het drukker dan in hun gewone doen,
want zij zullen ongetwijfeld tijdens de
kerkvergadering dagelijks te zien zijn
en voor de goede orde moeten zorgen.
Deze soldaten, om ze zo maar eens
te noemen, zien er buitengewoon schil
derachtig uit in hun veelkleurig kostuum,
rood met gele en blauwe strepen.
Ze dragen een hellebaard (een soort
piek) in de hand en een zogenaamde
Rafaëlmuts op het hoofd. Dat is het ge
wone tenue (uniform). In groot tenue
dragen zij een kuras (borstharnas), een
gesteven halskraag en een sierlijke helm.
Sedert zij in de tiende eeuw door Paus
Julius II in dienst werden genomen, zijn
deze Zwitsers de trouwe dienaars van
de Paus gebleven. Behalve uit Zwitsers
bestaat het kleine pauselijke leger uit
„Guardie Nobili" de adellijke wacht
de Palatijnse wacht en de gendarmes.
De Pauselijke of Zwitserse Garde doet

dienst ter bewaking en bescherming
van de residentie van de Paus. Het is
het oudste korps dat de H. Vader te
zijner beschikking heeft en telt honderd
leden. In het jaar 1505 sloot Paus Julius
II een verdrag met de Zwitserse kan-
.tons Luzern en Zürich en kreeg hij een
compagnie soldaten. Tot de uitverkie
zing droeg vooral bij de bijna spreek
woordelijke trouw van het dappere en
vrijheidlievende Zwitserse volk. Elk
jaar leggen de nieuwe recruten op 6
mei de eed van trouw af op het prach
tige eeuwenoude vaandel van de com
pagnie. Een nieuwe soldaat van de Pau
selijke Garde moet aan speciale eisen
voldoen om dienst te kunnen nemen in
het keurkorps. Hij moet natuurlijk ka
tholiek zijn, dat begrijp je zo wel. Hij
moet in Zwitserland geboren en goed
gezond zijn, bovendien minstens 1.75 me
ter lang. Behalve aan het vereiste van
een onbesproken gedrag, moet hij nog
aan een heleboel andere voorwaarden
voldoen. Uiteindelijk moet hij zorgen
voor de veiligheid van de Paus (In ge
val van npod kan de Zwitserse Garde
beschikken over moderne geweren).

A,

De Pauselijke Garde in groot tenue, kompleet met hellebaarden (pieken).

kleine lollie-gezichtje en je snapt dat
het een echte plak-lollie werd, op die
manier. De andere lollies gingen al
een eindje van hem vandaan staan.
Hou je tranen een beetje bjj je, zeiden
ze. Moet je ons allemaal zo plakkerig
maken.

Toen kwam er een meisje dat een
lollie wou kopen.

Dc kruidenier stak zijn hand in de fles
met lollies en pakte Frederik, het lollie
jongetje eruit. Alsjeblieft zus, vijf cent,
zei de kruidenier. Maar gelukkig was
het meisje zo verstandig om te zeggen:
ba wat een vieze lollie, die plakt! Toen
gaf de kruidenier haar een andere.
Een echte! En Frederik het lollie-jon-
getje legde hij tussen de worstvelle
tjes en kaaskorstjes, in een vakje ach-
te. de toonbank. Het duurde een hele
poos voor er wéér iemand om lollies
vroeg. De andere klanten wilden alle
maal koffie, thee, meel, suiker, pud
dingpoeder of aardbeienjam hebben.
Eindelijk kwam er dus weer een lollie-
klant. Het was tante Toverfee. Ze had
zeven tassen vol lollies bij zich, want
ze was ook al bij de bakker geweest.
Mag ik alle lollies die in uw winkel zijn,
vroeg ze haastig.

Ho, dat zijn er nog al wat, zei de
kruidenier en hij bgon ijverig in te
pakken. Ziezo, dat zijn ze, zei hij na
een kwartiertje, toen er wel twaalf
pakken op de toonbank lagen. Hebt
U er heus niet één meer? vroeg tante
Toverfee. Eerlijk' waar niet, zei de krui
denier. Maar tante toverfee was hele
maal zenuwachtig. Kijk nu een heel

foed rond. Heeft u er werkelijk niet

én vergeten?

Mevrouw, het spijt me, maar ze zjjn
allemaal op, vertelde de kruidenier.
Kijk maar, alle dozen leeg en die
kaaskorstjes en worstevelletjes de plak-
lollie liggen. Kijk eens mevrouw, zei hij.
Deze kan ik niet verkopen. «Die plakt.
Maai dat is dan ook de enige.

Wat schrok die kruidenièr, toen die
vreemde mevrouw opeens een heel lang
gek woord begon te zeggen. Maar hij
schrok nog erger, toen de lollie op de
toonbank veranderde in een kleine jon
gen. Wat moet dat? schreeuwde hjj.
Wat is dat voor getover? Dat is nou
mijn tante, meneer de kruidenier, stel
de Frederik voor. Ze heeft mij vanmid
dag in een lollie betoverd. O.o, wat heb
ik een schrik gehad!

Tante toverfee was zó blij, dat ze met
een met Frederik de winkel uit wou
lopen. Maar de kruidenier zei: wilt u
astublieft even betalen, mevrouw To
verfee. Dat is dan acht en zestig gulden
en vijf en dertig cent.

Tante Toverfee betaalde en ging met
haar neefje en een berg lollies de winkel
uit. Hé-hé, hier is hij eindelijk, riep zé,
toen ze bij Frederiks moeder binnen
stormden. Helemaal gezond en wel. En
kijk eens, ai deze lollies zijn voor jullie.
Om het goed te maken, snap je wel?

Sinds die dag zijn de vriendjes van
Frederik helemaal niet jaloers meer op
zjjn tante Toverfee. Zelfs niet, al heen
Frederik nu een kast vol lollies. Deze
keer is het goed afgelopen met dat ge
tover.

Maar stel je even voor, dat dat meisje
in de winkel de lollie nu eens niet had
teruggegeven

LEA SMULDERS

"w„t f riep een jonge kraai.
'i! J u;ordt bet leven nu weer saai!"
drooP een traantje langs zijn bek.
>i t Zit m in de vogeltrek!

De luxe vogels vliegen weg.
Wij arme sloebers hebben pech.
Waar kunnen wij nu ook terecht?
We zijn te veel aan honk gehecht."

„De kriebels" riep zijn kraaienvrouw
en pikte hem strelend bont en blauw.
„Hoe kan 't!" riep de jonge kraai.
„Met jou is 't leven toch niet saai".

VERA WITTE

„Sinds de eerste vlucht van de Dou
glas DC-8, op 30 mei 1958, zijn er 179
van deze verkeersvliegtuigen in ge
bruik bij 22 luchtvaartmaatschappijen.
Zeven luchtvaartmaatschappijen, waar
onder ook de KLM, vliegen thans met
straalverkeersvlieguiten van de Dou
glas Serie 50, het nieuwste type DC 1,
dat met turbofan- (dubbelstroomstraal-)
motoren is uitgerust.