,,'N ZWIJNEBOEL LANGS HET SPAARNE"
Korte Dijk en Houtmarkt verpauperen
bij opgestapelde autowrakken
Ondanks politieverordening
opslagplaats op verboden grond
KWESTIE zit
Ruim honderd rookmelders behoeden
Frans Halsmuseum voor brand
Duitse vindingdie op het eerste
onheil feilloos reageert
gemeente hoog
5» is£i
AXI 13000
L. Geers,
vijf en tachtig jaar
o a o a 0 0
GROEN Co.
Snelheid
ZATERDAG 20 OKTOBER 1962
PAGINA 3
Cappélhoff trilt IZ veroïtwa^
Met een kVaTSar
"yst hij naar buiten. Zijn huis
staat aan de Korte Dijk, langs het
Paai'ne. Hij hoeft niet veel com
mentaar te geven. Aan de wal
staan twee wrakken van auto's.
In elkaar gedeukt en ongema
nierd. Ze staan er al weken. Wij
kunnen de verontwaardiging van
de heer Cappelhoff delen. Vanuit
zijn huis, nummer 17, heeft men
een fraai uitzicht op het Spaarne.
Met een brede bocht zwaait het
water zich van het zuiden naar
het noorden. Aan de zuidkant
spitst zich de toren van de Spaar-
nekerk naar de wolken, aan de
overkant rijen de huizen zich
voorzichtig naast elkaar met als
rustpunt het Teylerhofje, en even
over de huizen heen rekt zich de
toren van de Bakenesserkerk om
hoog.
ZAADHANDEL JAN R00ZEN
ALLES VOOR UW TUIN
Onbewoonbaar verklaarde
woningen
Hoe het ook zij, een prachtig
stukje stad wordt hier verknoeid
Niet alleen voor de bewoners, ook
voor de voorbijgangers. Al die
rommel ligt op gemeentegrond en
tenslotte is het volgens de politie
verordening verboden. De heer
Cappelhoff, vroeger in dienst bij
Bouw- en Woningtoezicht en be
last met „het onderhoud van het
rentegevend gemeentelijk eigen
dom", is nu 79 jaar. In de loop
der jaren heeft hij zijn huis bij
zonder fraai ingericht. En nu zul
len anderen mijn plezier verzie
ken, zegt hij. En hij gaat verder:
„Als je in een huis, dat op de mo
numentenlijst staat, een spijker
slaat zonder toestemming, krijg
je groot gedonder. Maar een mo
nument als het Spaarne kun je
gerust besmeuren. Alle verorde
ningen ten spijt.
Hij heeft gelijk. Het grootste
gelijk.
Commentaar overbodig: de auto
wrakken liggen op elkaar gesta
peld en vormen met al het andere
afval een vuilnisbelt van oud
roest.
HAARLEM, 20 okt. Het
Frans Halsmuseum is nog het
enige openbare gebouw in Haar
lem, dat beschikt over de meest
feilloze brandalarminstallatie. Het
bestaat uit ongeveer honderd
twintig zogenaamde rookmelders,
die op alle plaatsen van het ge
bouw zijn opgehangen. Het sys
teem, dat van Duitse origine is,
maar niet alleen daarom zo kost
baar, werd kort voor de interna
tionale Frans Halsexpositie van
deze zomer in het museum aange
bracht op verzoek van de heer H.
P. Baard, die zelfs elk begin van
brand in zijn „schatkamer" wen
ste te voorkomen. Aan deze eis
kon het tot dan toe bestaande
systeem niet voldoen. Hoe nauw
keurig de apparatuur werkt is
duidelijk gebleken, toen een per
soneelslid van het museum op een
middag in september een kaars in
een kast aanstak en kort daarna
toen de verwarming in 't gebouw
werd aangestoken. In beide geval
len was er sprake van een mini
male rookontwikkeling, die vol
doende was voor groot alarm
Groot alarm betekent vier grote
brandweerwagens met ongeveer
veertig spuitgasten in en rond de
smalle Heiliglanden van de Haar
lemse binnenstad. In de zo even
gememoreerde gevallen kon de
brandweer na een korte inspectie
heengaan. De rode haan was ook
deze keren niet op het erf van hel
Frans Halsmuseum geweest. Het
heeft er alle schijn van, dat de
Haarlemse spuitgasten steeds eer
der dan hij als de kippen erbi.
zullen zijn, wanneer de rookmel
CENTRALE VERWARMING
DUIKER OLIEBRANDERS
Iers in het museum alarm slaan
chL'ifm 6 W6rV °°k nog ee" me"
dnnr tSe ln werk'"g stellen, waar-
d£k imtotrappenhuizen in het
onerJ T?n automatisch worden ge-
Meer uitgegeven dan
was toegestaan
Oude rwij «voorstellen
aan Haarlemse raad
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllllllllllilllllllllltlllinilllllllllllllllllllllllllliiiiiiiiiniii,,,!,,
llllllllltttlllllllllllltlllllllllllIIMUIIIIMlItlll IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIII
HAARLEM, 20 okt. Een
gore troep is het hW r,
boel" rJ ot ler- n Zwijne-
Een van de mooiste plekjes van
Haarlem. Er is daar aan de overkant
van de Korte Dük en de daarop aan
sluitende Houtmarkt de zakelijke be-
örpvigheid van iedere dag. Aan beide
kanten van het Spaarne rijden auto's
®n.aan. boten doorbreken het herfst
licht m het water en daarboven spelen
fle meeuwen in een glijdende kadans
«mi asc'nerend spei. Wie zou daar niet
naiÜn Tonen- En van uur tot uur kijken
dat geruchtmakende leven, een
«chm,,. v scl-w;»H"iHKenae teven, een
beeld dat ieder ogenblik van
zijn vrman De heer Cappelhoff en
bijna ^,TW w;ülen dat. In hun fraai,
2en zii m?e '"gerichte woning hui-
met miin ?.?venendertig jaar. Ik moet
Cappelhoff tv .meegaan, zegt de heer
het nog pV,„ n-let verlangen, dat
geleden toen irSv!^ 's als veertig jaar
w seen auto op de
na°arri verscneen en slechts' de
vormden ^Mtfar dièeteiieni^e verkeer
Wiist nog eens naar buhen ^ar' H«
Dog kwader, als hij waf m^ Wordt
rechts kijkt. Aan het eind naar
Dijk staan zo'n tien
O O na
nog kwader, als
vftn dp Kortp
hoog opgestapeld, een vuilnishoop vol
oud roest. Vanaf de overzijde is het nog
meer een droevig gezicht. Heel de
buurt van de Korte Dijk maakt wegens
die troep een verpauperde indruk. „On
ze buurt moet wel degenereren", zegt
de heer Cappelhoff. Wie wil er hier
nog wonen?
het
----- - Hij
tieett er genoeg aan gedaan. Op 14
oktober 1959 heeft hij een brief ge
schreven aan burgemeester en wet
houders. Vijf dagen later kreeg hij
antv' ird. dat zijn klachten onder
zocht zouden worden. Op 28 januari
kreeg hij van B. en W. een brief,
waarin hem werd meegedeeld, dat er
maatregelen genomen zouden worden
Hij heeft groot gelijk. Zelfs
grootste gelijk van de wereld,
heeft, er
Advertentie
SPEKSTKAAl 5 fEliKI1 '6061
H^w,LE^n 19 .,okt' B- en w- van
"5™ stellen de raad voor de per-
rfiA ATs.Trdamse vaart 134rood, He
rensingel 43zwart en 71E, Patiënt'iestr.
22 en Prinsen Bolwerk 32
Daar te verklaren op
•rnstige gebreken die
vertonen.
onbewoon-
grond van de
deze woningen
om aan zijn bezwaren tegemoet te
komen. B. en W. schreven zelfs te
verwachten dat de opslag van oude
metalen enzovoort binnen afzienbare
tijd verdwenen zou zijn. Kort daarop
was alles inderdaad weg. De Korte
Dijk en de Houtmarkt waren schoon.
Tot groot genoegen van de bewoners.
Dat genoegen duurde overigens maar
een maand. Toen begon het lieve le
ven opnieuw. De bende werd nog
groter.
Toen op 30 juni van het vorig jaar
het bericht in de kranten verscheen,
dat de politie streng toezicht zou hou
den op het parkeren van autowrakken,
met dien verstande dat de auto's niet
langer dan tweemaal vierentwintig uur
geparkeerd mochten worden, kreeg de
heer Cappelhoff hoop. Dank zfi een aan.
vullende politieverordening kon de poli
tie metterdaad optreden. De Korte Dijk
en de Houtmarkt zouden ook wel aan
de beurt komen. Hij betrachtte Jobs
geduld. Hij wachtte een jaar. Maar nu
is het nog steeds hetzelfde. Daarom
schreef hij in augustus jongstleden op
nieuw een brief naar B. en W.. waarin
hij aan de politieverordening herinner
de en opmerkte dat de wrakken voor
zijn deur niet tweemaal vierentwintig
uur, maar vierentwintig weken bleven
staan. Hij wacht nog steeds op ant
woord.
Uit andere informaties is nog geble
ken, dat deze kwestie de gemeente bij
zonder hoog zit. Het is namelijk een
heel merkwaardige situatie. De grond,
Waarop de wrakken liggen opgestapeld,
is eigendom van de gemeente en wordt
beheerd door de Dienst van Markt- en
Havenwezen. De autosloper heeft geen
vergunning daar zijn wrakken op te
slaan. Dan is de zaak dus heel eenvou
dig. Schrijft die man aan, dat hij zo
gauw mogelijk moet verdwijnen van de
gemeentegrond. Zo eenvoudig schijnt
het toch weer niet te zijn. De directeur
van genoemde dienst gaf ons te ver
staan, dat er nog steeds naar een op
lossing wordt gezocht. De autosloper
voert (laar zijn bedrijf uit en heeft met
bergruimte te kampen. Hij zou een an
dere bedrijfs. en opslagruimte toegewe
zen krijgen. Maar daarover is men nog
steeds bezig. De Waarderpolder zou
uitkomst moeten brengen, maar ook
hier wil men een beetje met het aesthe-
tisch aanzien rekening houden.
En de politie? Van die zijde verzeker
de men ons, dat de affaire alle aan
dacht heeft. Een dezer dagen is tegen
de sloper proces verbaal opgemaakt.
Hogere politiefunctionarissen zijn een
kijkje gaan nemen. Iedereen is het er
over eens, dat het zo niet langer kan.
Ja, ja, verzuchtte men bij de politie,
stel je voor, dat de officier van justitie
opdracht zou geven heel die troep in
beslag te nemen, waar zouden we met
al die rommel heen moeten? Een enke
le keer is het inderdaad gebeurd, dat
de wallekant schoon was. Maar na drie
dagen was het weer hetzelfde. De slo
per heeft bovendien met de narigheid
te kampen, dat het oude metaal bijna
niets waard is. Er is geen „doorstro
ming", zodat het ene wrak op het ande
re gestapeld moet worden.
de zijde van de betrokken auto
sloperij kon men slechts bevestigen, dat
de toestand onhoudbaar is. Er zijn deze
Week zelfs twee processen-verbaal uit
gedeeld. De afval binnen de opslagplaats,
f?n omheinde ruimte, mag volgens de
Hinderwet niet hoger opgestapeld liggen
dan twee meter. De hoogte was nu ruim
"He meter. Bij de sloperij is men ervan
op de hoogte, dat de gemeente het be
drijf naar de Waarderpolder wil hebben.
Daarvoor is min of m een terrein
gereserveerd.
Het moet echter nog steeds worden
opgehoogd, en ook de andere voorzie-
mngen moeten nog getroffen worden. Zo
^>1 er een spoorbaan aangelegd worden.
Het duurt zeker nog vier a vijf jaar
eer het terrein in de Waarderpolder
klaar is.
Wanneer wij een praatje maken met
mensen-op-leeftijd, komen wjj steeds
voor verrassingen te staan. Je treedt
ze zo gemakkelijk tegemoet met een
milde en begrijpende glimlach, zij zijn
van een voorbije tijd, hun conserva
tieve opvattingen horen bij dat ver
leden. Daarom dat grote begrip onzer
zijds. Maar tijdens zo'n gesprek krijgt
het verleden een heel eigen gestalte.
Er valt niet zo heel veel romantiek
te beleven. Je zwijgt en luistert. De
oude man, die voor je zit, groeit van
jongeman tot een boom van een kerel,
die in zijn dagen één brok vooruitstre
vendheid was. Zo'n man is de heer L
Geers. Hij woont in een bovenhuis,
aan de Molukkenstraat 59 in Haarlem.
Zondag wordt hij vijf en tachtig jaar.
Hp komt bijna niet meer buiten. In
dat isolement is hij geen vergeten
man geworden. Daarvoor was zijn
naam en dat is dat nog een be
grip. Zijn ogen verraden nog de on
verzettelijkheid, waarmede hij vroeger
zijn standpunt verdedigde. Vroeger
Neem bijvoorbeeld de jaren, dat hij in
Zandvoort lid van de gemeenteraad
was. In de raad kwam het voorstel
om de ionen van de gemeentearbei
ders met 5 pet te verlagen. Geen
kwestie van, zei Geers. Die ionen mo
gen wel omlaag, maar dan ook de
salarissen van de ambtenaren en het
presentiegeld van de raadsleden. De
voorgestelde verlaging ging niet door.
Die Zandvoortse tjjd begon in 1906.
Met dat jaartal moet u maar begin
nen, zegt Geers. De jaren daarvoor
zijn niet zo belangrijk. Toen was ik
gewoon een zekere Geers. Niettemin
blijft het belangrijk, dat hij in Bergen
op Zoom geboren is. Op 21 oktober
1877. In zpn jeugd trok de familie
naar het westen. Op 6 april 1906
kwam hp in dienst bij de N.Z.H. en
werd hij in Haarlem huipcontroleur.
Hetzelfde jaar nog vertrok hij naar
Zandvoort, waar hij spoedig chef van
het haltestation van de Zandvoortse
tram werd. Als haltechef werd hij een
populaire figuur, een man weliswaar,
die niet altijd gemakkelijk was, maar
die begrip had voor zijn vaste klan
ten, vooral voor de laatkomers.
Niet alleen de tram was bij hem
gebaat. Zandvoort zelf profiteerde
ruimschoots van hem. Er is wel eens
gezegd, dat met de komst van Geers
Zandvoort een ander leven begon te
leiden. Dat moest ook wel met een
man, door wiens aderen het organi-
satiebloed met snelle vaart stroomde.
Hjj begon meteen met het oprichten
van een katholieke kiesvereniging. Hij
was een van de medeoprichters van
de R.K. Volksbond, hij nam het ini
tiatief tot oprichting van een H. Hart-
monument, dat zijn plaats kreeg in
de tuin van Stella Maris". Het Wit
Gele Kruis had eveneens veel aan
hem te danken en tal van andere ver
enigingen. Zo was hij ook de oprich
ter van een katholieke toneelvereni
ging, die een aardig bedrag bij el
kaar speelde voor de bouw van de
katholieke kerk.
Geers, een martiale figuur als hal
techef, was als raadslid minstens zo
martiaal. In 1923 werd hij gemeente
raadslid, hetgeen betekende, dat hij
meteen in verschillende commissies
zitting kreeg. Als hij over die tijd
praat, schieten nog de vonken uit zijn
ogen. Wat een tijd. Al die partijtjes
en belangengroepjes. Goed samenwer
ken was niet mogelijk. Geers is niet
in staat om er met de wijsheid van
de ouderdom om te glimlachen. Op
eens is hij de „progressieveling" van
de twintiger jaren, die in eigen kamp
hard moest vechten om niet persoon
lijk maar het algemeen belang te la
ten dienen. Het bisdom kwam er zelfs
aan te pas. Maar daar zei men: „Me
neer Geers, wij lezen de raadsversla-
gen met plezier in de krant. Ga maar
gewoon door". En Geers ging door.
Veel is er in Zandvoort op zijn ini
tiatief tot stand gekomen. Zo was hij
de eerste, die pleitte voor de bouw van
een volksbad. De aanleg van het Zui-
-derbad kreeg natuurlijk ook zjjn volla
sympathie.
In 1934 kwam een eind aan zijn
Zandvoortse tijd. Hjj werd overge
plaatst naar Haarlem, waar honder
den tramreizigers hem hebben leren
kennen als de haltechef van de Tem
peliersstraat. Intussen had hij binnen
de N.Z.H. zitting genomen in verschil
lende commissies. Daarbuiten was hjj
de grote man van „St. Raphael", de
R.K. Bond van Spoor- en Tramweg
personeel. Niet alleen was hij voorzit
ter van de afdeling Haarlem, maar
ook van de landelijke vakgroep voor
het trampersoneel. Dat was in die
dagen heus niet zo gemakkelijk, ver
zekert hij ons. De stakingen lagen nog
vers in het geheugen. Er moest hard
gewerkt worden. Toen hij in 1942 met
pensioen ging, moest hij tal van func
ties neerleggen. In totaal zeventien.
Maar hij bleef hij „St. Raphaël". Hij
werd terecht onderscheiden met het
gouden pauselijke ere-kruis->,Pro Ec
clesia et Pontifice" en men nam node
van hem als voorzitter afscheid. Dat
bleek iater wel, toen de voorzitters
plaats vacant bleef en ..St. Raphaël"
opnieuw een beroep deed op Geers.
Hij weigerde niet. Na een jaar ging
hij heen. Maar het duurde niet lang,
of hij werd weer geroepen. Geers
kwam opnieuw. Nu is hij ere-voorzit-
ter.
Intussen is Geers reeds twintig jaar
met pensioen. Wat een ellende, zegt
hij. Ik moest aan de slag blijven. Ik
kon niet stilzitten. En zo hebben de
Haarlemse K.A.B.'ers hem tot voor
kort een paar keer in de week aan
het werk gezien in gebouw St. Bavo.
Hp hield de kartotheek bij en ver
richtte andere werkzaamheden. Tot
vorig jaar schreef hij iedere kger
maar liefst vierduizend adressen voor
de „Damiaatjes". Wie doet dat nog?
Het vorig jaar is hij ernstig ziek ge
weest. Geers noemt dat een inzinking.
Hij wil nog steeds niet stil zitten.
Als wjj bij hem weggaan, nemen
wp afscheid van een bewogen verle
den tijd. Wij merken voorzichtig op
dat hij wel enorm veel functies heeft
bekleed, maar dan zegt hij:,,Meneer
je kunt er heel oud mee worden". En
toen glimlachte hij.
Advertentie)
BLOEMEND AAL
TELEF. 54855
die
het
Een van de rookmelders,
Frans Halsmuseum aan de plafonds zijn
opgehangen.
De rookmelder is een zeer gevoelig
ipparaatje, dat uit twee radio-actieve
ellen bestaat. Een ervan is een gesio-
en cel waarin zich zuivere lucht be
vindt De andere cel is open. Als daar-
n lucht met rookspoortjes komt wordt
het luchtevenwioht" verstoord, waar
door" een complex van alarmsignalen
m werking wordt gesteld. In het por-
iersappartement van het museum gaat
■en bel. terwijl op een paneel een
ampje begint te branden, dat corrcs-
xmdeert met de alarmerende melder.
Tegelijkertijd wordt via een aparte tele-
ooniijn de brandweerkazerne aan de
ledempte Oude Gracht gewaarschuwd,
vaar na een explosie \an menselijke
handelingen vier brandweerwagens de
garage uitrazen.
Tot nog toe was het steeds „loos
alarm". ...Ia." zegt de hoofdbrandmees-
or van de Haarlemse brandweer, de
heer A. C. Broeshart. „Gelukkig wel.
Het systeem werkt voortreffelijk." Hjj
o-aat daar terecht trots op, omdat hij
het is geweest, die de heer Baard des
tijds opmerkzaam heeft gemaakt op
deze Duitse vinding. Hij is belast met
de brandpreventie, het voorkomen dus
hem en zijn assistenten de enige echte
„brandweerlieden" van Haarlem noe
men. Ofschoon hij zich geen enkele il
lusie maakt, dat branden onder alle
omstandigheden voorkomen kunnen
worden is hjj er wel van overtuigd, dat
grote branden niet behoeven voor te
komen. Deze stelling Hikt bevestigd te
worden door de opvallende afwezigheid
van fatale branden in Haarlem.
Waar het bp het voorkomen van
(grote) branden dan ook op aankomt
is snelheid van de melding. Waarde
volle historische gebouwen zjjn bijna
allemaal uitgerust met een zogenaam
de „sprenkel-installatie", die in geval
van brand niet alleen de onheilsbood
schap aan de brandweer doorgeeft,
maar bovendien een bescheiden begin
maakt met de blussing van de brand.
Een dergelijke apparatuur is aange
bracht in de Grote Kerk, Vleeshal, Ba
kenesserkerk, Nieuwe Kerk en bet Con
certgebouw. Grote bedrijven of instel
lingen, waar dagelijks veel mensen bij
een zijn hebben weer een ander brand-
waarschuwingssysteem. In die gebou
wen zijn melderkastjes, waarvan men
van branden. In die functie kan men na een glasruitje stuk gedrukt te heb
Het „zenuwcentrum" van de Haarlemse
brandweer: de seinzaal, waar de mel
dingen binnenkomen.
ben, een knop moet indrukken, een han
deling, die in de seinzaal van de brand
weerkazerne eenzelfde effect sorteert
ais een telefonische melding.
De preventie houdt zich ook bezig
met het vooraf zoeken naar mogelijk
heden mensen in veiligheid te bren
gen, wanneer in een gebouw brand
uitbreekt. Zo is voor het nieuwe Pro
vinciale Waterstaatsgebouw aan de
Zplweg een systeem ontworpen dat
de ambtenaren een veilige vluchtweg
verzekert. Door de ligging van de
G?nPPwU'Ze£r aan beide uiteinden
h!? b u febouw 's de kans groot,
rook ral nnh' 660 grote hoeveelheid
?--i u °Phopen, waardoor de mo-
rine v»' ievend uit te komen ge-
derS „s'J'.andaar dat de brandmel-
hpt provl"flale gebouw naast
Stromên aard^r kan lucht binna"-
f,, ,1?®: d'e de rook verdunt. Een
vlucht door deze verdunde rook is
lang niet zo gevaarlijk.
HAARLEM, 19 okt. De reorgani
satie van het Stationsplein heeft aan
zienlijk meer gekost dan geraamd was.
Er was door dit doe] 245.000 uitge
trokken. De werkelijke kosten blijken nu
93.142 hoger te hebben gelegen. Het
slopen van hot Beynescomplex bleek
heel wat moeilijker dan men aanvan
kelijk had gedacht, terwijl tijdens het
werk allerlei voorzieningen nodig ble-
j ken waarop men in eerste instantie niet
Itad gerekend. De raad wordt nu ge-
I vraagd deze aanzienlijke overschrijding
I ^an het verleende krediet goed te keu-
Het rioleren en asfalteren van Kam-
Sreilt-an Bulte"rustlaan heeft ook al
neet gekost dan men geraamd had.
was 299.300 voor uitgetrokken,
maar er was f 41.896 meer nodig. De raad
van hSelraa^ °°k deze overschrjjding
hpirt^.n' g°ed te keuren. Voor
Jpl drekken yan de Vondelweg tus-
thds f ig30onnWe^en;D^ftplein was des"
130;000 uitgetrokken. Het werk
en R "on w650 méér te hebben gekost
J? vragen de raad nu ook
goedkeuren6 V8rS te willen
HAARLEM 19 okt. - B. en W. van
Haarlem stellen de raad voor maxi
maal f 92.885,ter beschikking te stel
len voor het veranderen van de inrich-
ting van de katholieke kleuterschool aan
f,Jugelastraat. Een bedrag van
'fon !n'— wordl =evraagd voor het tref
fen von voorzieningen en het aanschaf-
hiw ton Un hulpmiddelen en meu-
T O M f U b®hoeva van de katholieke
aan Tugelastraat.
oor het aanschaffen van leermidde-
len van de Dag Hammarskjöldschool
in schalkwpk wordt 3540,gevraagd.
Het aanschaffen van spelmateriaal voor
de school „Buitenrust" voor onderwijs
aan debiele kinderen, kost 1.115,
V oor het aanschaffen van leermiddelr
voor de Centrale Scholen I en II wo
1500,gevraagd.
