rs
4
Gelaten SPARTA: „Eens
moest het er van komen"
ADO in topvorm speelt de
'feuzendoder met overtuiging
S
DERTIEN
&ans9'io> n-22-24'
TOTO ALLE
tM
s
Louwers terug bij PSV om
fouten af te straffen
I
Willem II heeft wind
te kort ie de zeilen
AJAX buit „black out" van
Blauw Wit grijnzend uit: 3—0
*P
STOPPER BARRY HUGHES
KAN GEEN GOED DOEN
s?v
Bittere pil voor
grensrechter
HlJ
"ty
"ft
yl
ÉiU
Bikkelharde
Robic
°uttej
'dslcfl
j£f
J?.
0-4
r«t;
fik
«I
Voetbaljeugd krijgt
straks vrouwelijke
scheidsrechters
MAANDAG 5 NOVEMBER 1962
Ie U'V
FranS
eP i 'i
uniflfi
2-8 I
3
er 5
48
3 tc|.i5'
teief,
,andl«j
te **5
taktis^
Je «fi»
«Pg$f
"V
meïn-
ls a\A
u nip
iKl
'a V
vfo',
1 J
1 2 3
Teleurstelling
Opdracht begrepen
<ÊL
- 81 «k,
4t
L -
M
ÊÊtËÈ^ÊËÈÈi
- f4 U v;
SBhI
AMSTERDAM, 5 nov. Bij
Ajax-Blauw Wit dreigde een rel!
Een ordinaire slaande ruzie tussen
spelers onderling, gevolgd door
de bekende driftige scheidsrech
terlijke gebaren, zoals die in de
regel een voortijdige gang naar
de kleedkamer begeleiden. Het is
zover niet gekomen, maar wel
was die dreiging voldoende om in
deze schijnbaar ingeslapen reeks
hoofdstedelijke derbies een ouder
wets vuurtje op te stoken, voor
even althans weer helemaal een
wedstrijd tussen Ajax en Blauw
Wit met de gebruikelijke deining
daaraan verbonden.. De man, die
in dit rumoer een vreemde hoofd
rol vertolkte, was Blauw Wit's
Engelse stopper Barry Hughes.
Hij begon de tweede helft van het
tot dan toe bijzonder povere tref
fen met een serie duidelijke over
tredingen, waarover de Ajacieden
met zeer veel omhaal van woor
den hun misnoegen kenbaar
maakten. Het spoor van dit spek
takel startte inderdaad bij Hughes
en dat hield de arbiter Van Ra
vens kennelijk goed vast. Hughes
kón eenvoudig geen goed meer
doen. Elk duel dat hij met een
Ajacied aanging leverde een vrije
schop tegen Blauw Wit op en ten
slotte zelfs een allerlaatste waar
schuwing. Op dat moment zag
men Hughes als een getergde over
het soppige gras van De Meer
dansen en scheen hij wanhopig de
hemel om genade te smeken. Heel
Blauw Wit leek trouwens dit ver
zoek te steunen, want toen Kootje
Prins dit moment handig uitbuit
te en de bal uit zo'n vrije schop
vlug naar Henk Groot plaatste,
kon deze ongehinderd Blauw Wit
de genadeklap geven en de basis
leggen van een wel wat ruime
triomf van 30 voor Ajax.
Geen Oranje-recept
Sparendams blunder
Twee bressen
Beslissing
rAGlNA
e SWfe
,13'
in
irsp1'0
ind Uf
st. v<g
S"W
:erc^
e ba"!
jeo^
El®
2-13
e st
l£t "S
let50,
uet vrie'
en i"e
:en-
Hetft
ove r»
[aan-
zphoo'*
ntiloP
airi
ly
•t vor
mg *a
1
>r?e d*
bij A
ite
in de derde en vierde klas te leiden.
Dit seizoen fluit Hans Winter in de
hoogste klassen der amateurs, terwijl
hij bovendien tot de groep behoort, die
in de betaalde sector wordt ingescha
keld voor de baan van grensrechter.
Spartaan Bodnar maakte soms be
vloerende gebaren in het duel met ADO,
maar ook dat hielp niet.
(Van onze speciale verslaggever)
DEN HAAG, 5 nov. „Het moest
«r toch eens van komen". Deze gedach
te stond te lezen op de gezichten der
Spartanen, toen zjj van het onstuimige,
onverzettelijke en technisch voortreffe
lijke ADO de eerste nederlaag van dit
seizoen hadden geïncasseerd. Dennis
Neville, Sparta's doorgewinterde mana
ger, wachtte zijn mannen met een on
doorgrondelijk gezicht op. Maar een
lichte trilling in zijn „poker-face" ver
ried, dat hü van zijn stuk was gebracht
door het lesje, waarop zijn collega en
nt
id At*
fe'l>
vier*1®'
corflpfji
tUtrid
1 Jr'i1
waa' k
>ntbi'L
n s C
teh^
satPe5
-•-rö
st
s«v.*
NJ<
oelrn®?
i hi®'
IS
at$
1S «A
or
oeifljL
.Ma$
de 8
ter
tin
ah?»
tegenspeler van ADO, de Oostenrijker
Ernst Happel, hem had getrakteerd.
Het heeft er alle schijn van, dat de
Vroegere back van het Oostenrijkse elf
tal, die met Max Merkel een wonderlijk
aterk duo vormde, zich in de nieuwe
omgeving best op zijn gemak voelt.
ADO prees zich een achttal maanden
geleden gelukkig met de unieke kans
de vroegere ster van Rapid Wien en
oefenmeester van dezelfde club sinds
1959 naar Nederland te kunnen halen.
Maar het Haagse voetballegioen deins
de aanvankelijk wel even terug van zjjn
bijna sensationele manier van werken.
De 38-jarige Happel vertelde, dat hij
elf tot in hun vingertoppen geladen en
geconcentreerde spelers in het veld
wenste te zien, zonder uitzondering. De
gevolgen bleven niet uit. „Vaste eer
ste elftalspelers als de gebroeders Cla-
van en Guus Haak werden naar de re
serves verwezen, toen zij niet voldeden
aan de psychische eisen. Mickey Cla-
van en Haak hadden aan één waar
schuwing genoeg. Zij kwamen terug,
mentaal sterker en in topconditie.
Maar voor anderen, voor Carol Schuur
man bijvoorbeeld, is de weg terug nog
steeds een probleem van de eerste or
de. Schuurman is overigens door een
ongelukkige samenloop van omstandig
heden op een zijspoor geraakt. Hij was
geblesseerd, toen ADO twee weken ge
leden tegen GVAV uitkwam en met
royale cijfers won. Hij mocht de vorige
Week in het tweede elftal zijn rentree
htaken, terwijl de topploeg in Maas
tricht MVV Wist te knevelen.
Zaterdag stond de ex-midvoor van
het Nederlands elftal opnieuw mid-
Voor bij de reserves en hoewel hij
Uitstekend werk deed, ligt het niet
voor de hand, dat Happel de bekende
leus „Never change a winning team"
naast zich neer zal leggen, te meer
niet, daar het team dat gisteren de
koploper de voet dwars zette, knap
voetbalde en de triomf volkomen
verdiende.
Als Hans Winter zijn zin had gekre-
ten, zou ADO vermoedelijk met spre-
ende cijfers voor de dag zijn gekomen.
Hans Winter appelleerde als grensrech
ter voor een duidelijk geval van hands
'n het strafschopgebied van Sparta,
toen de tweede helft pas kort aan de
gang was. Scheidsrechter Martens ne
geerde de massale woede van de 25.000
than in het Zuiderpark even koel als de
Vingerwijzing van zijn assistent. Dat
Was voor Hans Winter niet prettig,
Want h|j had met het grootste deel van
de toeschouwers gezien, dat er opzette
lijk hands werd gemaakt. HU had er
hatuurltjk na afloop over kunnen mop-
Peren tegen Martens, maar anderzijds
Wist hij, dat een „broekje" als hij in het
Arbitrale milieu niet te hoog van de
'oren kan blazen. Hans Winter is na
«en voetballoopbaan bij HFC, onderbro
ken door een kort lidmaatschap bij
Ajax, pas met fluiten begonnen in 1959.
Na een korte „aanloop" in de Haarlem-
Se Voetbalbond belandde hij het vorig
Seizoen al in de KNVB om wedstrijden
ip
11
raaV
L-lfl
f
s»
PSV—Willem II
Ajax—Blauw Wit
Molendam—Enschede
ADO—Sparta
NAC-MVV
Veendam-RBC
DWS-VVV
Velox—Go Ahead
fortuna VI— Eindhoven
Stormvogels—Vitesse
Heerenveen—KFC
^xes-Hermes DVS
BVV—Haarlem
28.
dertig 165'240 gulden (één met
tyaalf)Pr^S 90130 sulden (vijftien met
46.065 gulden.
De nu 34-jarige popelt van ongeduld
om nog hogere treden op de scheids
rechterladder te bereiken. Maar hü
moet er vlug bij zijn, omdat men van
plan is de leeftijdsgrens voor arbiters,
die de sprong maken naar het betaalde
voetbal, tot 37 of... 35 jaar te verlagen.
Vandaar dat Hans Winter gistermiddag
erg teleurgesteld keek, toen de heer
Martens zijn diagnose niet wilde over
nemen.
Sip keek ook Wim Doesburg, de jeug
dige doelman van Sparta, die in dit
seizoen al zoveel onder de lat heeft la
ten zien dat hij kandidaat is voor het
Nederlandse elftal. Wim Doesburg ver
richtte ook nu weer saves, die te dan
ken waren aan een wonderbaarlijk re
actievermogen. Maar op één schot ver
keek hü zich. Het werd na 28 minuten
afgevuurd door Den Engelse. De af
stand was dertig meter. De bal schoot
laag naar de hoek en Doesburg rear
geerde zoals men van hem gewend is.
Edoch, het vreemde effect, dat de bal
onderweg meekreeg, werd de doelman
en Sparta fataal.
Vanaf dat moment was ADO uitge
sproken beter, rustig en superieur in
de verdediging, fel en origineel in zijn
aanvallen, kortom een ploeg, die de
opdracht van Happel, winnen, als
nimmer tevoren verstond. Mick Cla-
van groeide tot de ster van het veld,
nadat hjj aanvankelijk niet precies
scheen te weten, waar hü zün acties
diende op te zetten. Clavan betrok de
stelling op het middenveld, vanwaar
hü met raffinement en een uithou
dingsvermogen, dat de meeste jonge
ren hem kunnen benijden, de fraaiste
passes weggaf. Het Zuiderpark be-
jubelde hem als aanstaand Oranje
man, hoewel men zich tevens afvroeg
op welke plaats hij dan in het Neder
landse elftal zou moeten staan. Als
linksbuiten? Maar bü ADO liggen zijn
verdiensten in de opbouw, achter de
voorhoede.
De andere twee ADO'ers, die een
kans maken voor het Oranje-shirt,
Guus Haak en Villerius, kweten zich
bekwaam van hun taak. Villerius, ge
stimuleerd door de omstandigheid dat
hij ex-ploegmakkers moest bedwingen,
triomfeerde over alle linies. Zün tegen
stander nummer één, de Britse „tank"
Wilson, had niets in te brengen. Haak
liet vooral na de rust zien, dat hü een
back is, die meer kan dan een sliding
maken en de bal over de zjjlün trappen.
Een van de gevaarlükste Spartanen,
Tonny van Ede, kreeg tegen hem dan
ook weinig kans om op de voorgrond
te treden. Dat deed van Sparta feitelijk
alleen Bósselaar, de grillige, onver
moeibare zwerver, de motor van de
aanval. Dat zün werk geen rendement
opleverde, kon hem niet worden ver
weten.
AMSTERDAM, 5 nov. Met over
grote meerderheid heeft de bondsver
gadering van de KNVB zaterdag beslo
ten, dat de voetbalwereld niet langer
een exclusieve mannengemeenschap
behoeft te zijn. Er is toestemming ge
geven om vrouwelijke scheidsrechters
in te schakelen voor de wedstrijden
van spelers tot en met veertien jaar.
fism»
Villerius van ADO, rechts, heeft tegen Sparta een magnifieke partij gespeeld. Op de foto wint hij een duel met Tonny
van Ede, die ditmaal niet veel kon uitrichten.
A-.v.Vv.v.
(Van onze speciale verslaggever)
EINDHOVEN, S nov. De tweeën-
dertigjarige Jan Louwers kon zün ge
luk niet op. In de eerste volledige wed-
strijd, die hü voor PSV in deze compe
titie speelde, stond hü driemaal op de
goede plaats om grove blunders van de
achterhoede van Willem II met een
doelpunt af te straffen. Drie gelukkige,
maar voor het moreel van Willem II
fnuikende doelpunten; Jan Louwers had
zich geen betere entree kunnen denken.
Dat hü in de laatste minuten van de
wedstrüd een strafschop zo zacht en
nonchalant inschoot, dat doelman Ma-
thieu de bal vóór de lün kon houden,
deed hem dan ook weinig hartzeer. PSV
had met een voorsprong van 5-2 de
winstpunten toen al binnen. Het ver
oorzaken van de strafschop was op zich
al een teken, dat Willem II de grootste
moeite had een groter échec te voor
komen. En dat, terwül het na ruim
een kwartier „derby-voetbal" met twee
doelpunten binnen één minuut een
schijnbaar comfortabele voorsprong van
0-2 had opgel>ouwd.
Een gelukkig man na afloop van de
„Brabantse derby" was ook PSV's trai
ner Bram Appel. Zün theorie was waar
gemaakt. Hjj had een ploeg in het veld
gebracht, die bereid was zich volledig
te geven en in staat bleek een achter
stand van 0-2 om te zetten in een voor
sprong van 5-2. Niet iedereen had daar
op gerekend. Zeker niet na het jongste
PSV-drama. Piet van der Kuil, de in
ternational, had niet alleen Elek
Schwartz schriftelijk verzocht hem niet
de eer aan te doen hem in het Neder
lands elftal tegen Zwitersland op te stel
len. Van der Kuil had ook trainer Appel
gevraagd, hem niet voor het eerste elf
tal te kiezen. Piet van der Kuil vond
zichzelf niet voldoende in vorm en was
bevreesd niet aan de verwachtingen te
kunnen beantwoorden. Bjj PSV was Van
der Kuil met dit initiatief, als had hü
het van te voren zien aankomen, Bram
Appel vóór, die de voor hem onplezie-
Een „wilde" beweging voor het doel van
Blauw Wit. Doelman Van Heeswljk
brengt zijn ploeggenoot Hughes in de
verdrukking als hij een aanval van
Groot, Keizer (links) en Petersen
(rechts) in de kiem smoort.
rige mededeling tegen Willem II niet te
worden opgesteld toch al in petto had.
Het predicaat voetbalinternational, dat
Van der Kuil mocht dragen, zegt trai
ner Appel namelü'k niets waar het ge
schiktheid voor een competitie-elftal Be
treft. Alles waar té voor komt is ook
niet goed en Van der Kuil was té
technisch. Juist tegen een stugge ver
dediging als die van Willem II zou de
technicus Van der Kuil terugschrik
ken en niet meer met volle inzet spe
len. Hü zou slechts als elfde, maar te
verwaarlozen kracht op het veld aan
wezig zijn. Overigens kreeg Van der
Kuil van de dokter wegens een rugbles-
blessure de opdracht in bed te blü-
ven, waardoor hem de gelegenheid werd
ontnomen in „PSV's, tweede" zün vorm
terug te vinden.
Appel streefde dus naar een elftal,
dat op volle kracht zou draaien. Ein
delek had hü daarvoor de beschikking
over de harde-werker-bü-uitstek Jan
Louwers, die tüdens de Turkse toernee
geblesseerd was geraakt. De midden
voor uit het tweede, Lambert Maas-
sen, kwam ook uitstekend in zün kraam
te pas, al is deze bepaald geen groot
meester. Appel vreesde even voor de
blessures van Wiersma en Van Wissen,
maar dezen wilden alles riskeren om van
de partij te kunnen zün.
Zo groot was zelfs het arsenaal van
vechtlustige knapen, dat Appel de ze
ventienjarige Giessen deze zondag
eens de gelegenheid kon geven tot
rust te komen door hem buiten de op
stelling te laten. Daar kwam echter
niets van terecht, want na een half
uur moest Giessen reeds invallen voor
Wiersma, die hevig „trekbenend"
het veld verliet.
(Van onze speciale verslaggever)
De reeks derbles tussen Ajax en
Blauw Wit kende vele ups en downs
van Blauw Wit verdedigen als het maar
loont en dat spelers, schpnbaar voor het
leven verbonden met Blauw Wit, voor
de harde munt door de knieën gaan, het
vertrouwde zebrashirt verwisselen voor
dat van rood en wit. Dit alles speelt
mee vandaag de dag en is zeker niet be
vorderlik voor een echte derbysfeer, af
gezien nog van al die buiten Amsterdam
aangetrokken spelers, wie de romantiek
van de echter Mokumse voetbalslag vol
slagen vreemd ls.
Deze derby begon gelijk een normale
competitiewedstrijd, als derby dus zo
surrogaat als het maar zijn kan. En bo
vendien speelden zowel Ajax als Blauw
Wit ronduit slecht. Passes op maat sche
nen een té grote opgave te zijn, en dat
moet voor de door zovele zorgen ge
kwelde Elek Schwartz, die in de Water
graafsmeer kennelijk een nieuw Oranje-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiimimiiiiiiiiiiiiii
IIIIIIIII1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIII
Ze waren bepalend voor de sfeer, die
altüd iets bijzonders had en derhalve
een grote belangstelling garandeerde.
Ook nu was het Ajaxstadion vrüwel
volgelopen, maar het absolute uitver
kocht en de gebruikelijke spanning
vooraf, bleken dit keer toch echt niet
aanwezig. Het Amsterdamse voetbal-
gevecht-bü-uitstek brandde op een wel
zeer laag pitje, met nergens büvoor-
beeld het klassieke beeld van mannen,
die desnoods in de bokshouding de gro
te rivaliteit demonstreerden. Vandaag de
dag immers is het mogelpk dat doorge
winterde Ajacieden het volgende sei
zoen met evenveel animo de kleuren j
recept hoopte te vinden erg naar ge
weest zijn. Vooral van Ajax, dat immers
de vorige week nog in Enschede het
betere voetbal doceerde, viel dat danig
tegen. De ploeg mocht zelfs nog van ge
luk spreken, toen haar solide rechtsback
Smit op uiterst beheerste wijze een zeker
schy'nend doelpunt van Blauw Wit
voorkwam, door een hoge bal net onder
de deklat weg te koppen. Blauw Wit
zorgde trouwens toch voor het meeste
gevaar. Eenmaal trok het team zo sterk
ten aanval, dat zelfs spil Hughes aan
een bombardement op het doel deelnam
en een laag, hard schot inzond, dat
Hoogerman met moeite keerde. Maar
ook Ajax kreeg zün kans door een ver
slagen doelman. Henk Groot had Van
Heeswük royaal gepasseerd en zou ze
ker hebben kunnen juichen als niet Pet-
tersson de bal op de doellün retour
neerde. Het waren de paar opwindende
momenten van de rommelige eerste
helft, waarin bü Blauw Wit Sparendam
inviel voor de geblesseerd geraakte
Koers.
De tweede helft begon met het ru
moer. Vooral Keizer en Prins liepen
«ich het vuur uit hun sloffen als het er
om ging scheidsrechter Van Ravens dui-
delük te maken, dat Hughes dé grote
schuldige was. De heer Van Ravens
snelde geïrriteerd heen en weer en be
studeerde tenslotte ook nog het rugnum
mer van Pietje Keizer zeer nauwkeurig.
Er werd geschreeuwd en geduwd, de rel
dreigde. Drie voltreffers en diepe ver
slagenheid in het kamp van Blauw Wit
hebben deze toch voorkomen.
Eerst was het Muller, die Henk Groot
met een voorzet een niet te missen kans
bood en tenslotte f Prins de blonde
Zaankanter alle gelegenheid om de roos
te treffen. In beide gevallen faalde Groot
niet. Blauw Wit had daar met het zelf
de gemak iets tegenover kunnen stellen.
Wat Sparendam bijvoorbeeld bezielde,
toen hy alleen voor een struikelende
Hoogerman verscheen, begreep niemand.
Tot verbijstering van Blauw Wit schoot
hij naast het doel. Deze enorme blun
der ging hand in hand met de tegen
slag van de linksbuiten Clement, die de
bal uit een hoekschop van Drommel met
een heel slim hakje overnam, maar ie
paal op zijn weg vond. Ajax echter dar
telde nu opgewekt verder. Een belang-
rüke overwinning lag in het verschiet.
Prins nam alle twijfel daarover weg
door een snelle dribble tot büna aan de
doellijn te bekronen met een knal, waar
uit de bal hard en hoog tegen het net
van Blauw Wit sloeg.
Toen had Willem II overigens tot
verbazing van zelfs de Tilburgers on
der de vüftienduizend toeschouwers,
reeds tweemaal een bres geslagen in
de defensie van PSV. Eerst bij een
door Senders genomen hoekschop, die
door Timmermans werd ingekopt, nog
geen minuut later bü een solo van Sen
ders, die drie verdedigers plus doelman
Bals het naküken gaf. Dat betekende
0-2, een onwaarschijnlük grote voor
sprong in de ogen van al diegenen, die
dat eerste kwartier de twee ploegen
bezig hadden gezien. PSV had zich na
melü'k veel gevaarlüker kansen weten
te scheppen, met name büvoorbeeld
Brusselers, die met een omhaal Ma-
thieu passeerde, maar de bal op de
paai zag afketsen en via de arm van
de in die hoek opgestelde Smolders in
bet veld zag terugspringen.
Wiersma viel uit, Brusselers werd
spil en Giessen ging de rechtsbuiten-
plaats bezetten. Had PSV voor die tüd
in het middenveld door het sterk ver
dedigend spelen van Van Wissen en
Svessson geen munitiedragers gehad,
de jeugdige buitenspelers Hoenen en
Giessen zag men van toen af her
haaldelijk in de buurt van de zestien
meterlijn om de ballen te halen.
PSV werd dan ook veel gevaarlüker
en kwam, ondanks de vüf man in de
verdediging sterk in het offensief. Toen
Louwers dan ook na een klein half uur
een fout van Walhout met een doelpunt
afstrafte, leek de voorsprong van Wil
lem II helemaal niet zo onaantastbaar
meer. Dat Van Wissen daarna ver kon
oprukken en met een schitterende
schuiver via de paal kon doelpunten
maken was een teken aan de
illem II wankelde.
en
wand
gelük
ld. Wil
Binnen een kwartier werd Willem II
na de rust alle illusies ontnomen. Na
vier minuten reeds trok Giessen heel
dicht bü de doellün een bal nog zo
haarscherp voor, dat iedereen er ver
steld van stond, geen been uitstak en
Louwers niet veel meer behoefde te
doen dan er zijn voet achter te
zetten. PSV stond met 3-2 voor en na
een nieuwe voorzet van Giessen die
van Kerkhoffs een beslissend tikje met
het hoofd kreeg, zelfs met 4-2. Willem
II schrok terug, moest nog toezien hoe
Mathieu na een goed schot van Maas-
sen gestopt, maar onvoldoende wegge
werkt te hebben, door Louwers werd
gepasseerd (5-2), maar hervond toen
weer de kracht voor een langdurig of
fensief, waarin het echter geen succes
meer had.
PSV kwam veel dichter bü een doel
punt, toen Walhout een doorgebroken
Louwers even buiten het strafschopge
bied haakte. Uit de vrüe schop kwam
de bal bü Kerkhoffs die juist op het mo
ment dat hü wilde aanleggen door Smol
ders werd gevloerd. Dat was wel bin
nen de lijnen. Louwers' schot vanaf
de stip werd door Mathieu gestopt,
maar niemand maakte zich er druk
over. De cüfers waren al duidelük ge
noeg.
HÜ heet Robic, is van Bretonse
afkomst en bikkelhard. De
Üzervretende Jean Robic uit
vroegere Tours de France i»
in de verte een oom van hem. De
20-jarige Michel Robic studeert rech
ten in Parps en maakt tegehjkertyd
deel uit van Frankrüks befaamde
volleybalteam PUC van de Parijse
universiteit. Om aan de kost te ko
men geeft de jonge Michel les in
handelsrecht e.d. aan een lyceum
klas met 21 meisjes en vier jongens
van 17 en 18 jaar.
Donderdagavond kreeg het volley
balteam van Michel een telefonische
uitnodiging deze zondag deel te ne
men aan een volleybaltoernooi in
Amsterdam. Voor ik nu het relaas
voortzet, eerst iets over dit interna
tionale toernooi. Het is op poten ge
zet door drie voortvarende jongeman
nen die het bestuur vormen van de
Amstelveense volleybalvereniging St.
Martinus; een piepjonge vereniging
die een jaar geleden nog maar twin
tig leden telde, en nu gegroeid is tot
zestig. Ze heeft nog niet de topklasse
van het Nederlandse volleybal be
reikt, maar ze staat bekend om haar
roemruchte wapenfeiten op organisa
torisch vlak. Nu wéér even een stap
je terug. Het Nederlandse militaire
volleybalteam, dat onder zün mili
taire sportgenoten in de wereld aar
dig meetelt, moet in december naar
Pakistan om deel te nemen aan de
militaire wereldkampioenschappen
volleybal. De mannen van luitenant
Gertie Goedhals hü is al eens uit
geroepen tot de beste volleybalspe
ler van West-Europa hadden drin
gend behoefte aan trainingspartners.
Om op een geschikte manier een
serie oefenwedstrijden te kunnen spe
len, vroeg het Sint Martinus een
sterk bezet toernooi in elkaar te zet-
-
Het feit dat deze volleybalver
eniging geen cent in kas heeft,
is tot nog toe geen reden ge
weest om dan maar niet groot-
op te doen. De drie voortvarende
jongemannen sloegen aan het organi
seren, lonkten aanvankelük naar 's
werelds beste teams die achter het
IJzeren Gordijn zitten, maar kwa
men uiteindelük in Turküe terecht,
waar men ook van volleyballen weet.
Dat was voor Sint Martinus een bui
tenkansje, want achter het Turkse
team zitten een paar welgestelde he
ren die aanboden zelf de reis te ver
zorgen met een eigen bus. De Mar-
tinianen zouden de deputatie dan bü
hen thuis te slapen leggen en in de
kost nemen. Maar donderdag kwam
een telegram dat de Turken geen
uitreisvisum kregen. Dat was een
klap. De sterren zouden ontbreken!
Had men daarvoor zoveel tamtam
gemaakt, zoveel prijzen (o.a. een zil
veren beker van dit dagbtad) bü el
kaar gescharreld? Neen immers. Men
wendde zich onmiddellük tot het
waarschünlük sterkste clubteam van
West-Eurcrpa, PUC in Parüs. Maar
dat moet wel reisgeld hebben. De
studenten waren overigens inschikke-
lük genoeg voor het platzakke Sint
Martinus. Voor 400 gulden deden ze
het. Het Amstelveense clubje zegde
toe dat het daarvoor zou zorgen, a
wist het nog niet hoe.
Toen de Parijzenaars vrijdag
avond hun werk gedaan hadden,
stapten ze met wat aanhang in
drie auto's. Michel Robic, de
harde Breton, werd als vüfde breed
geschouderde man in een uitpuilend
Dauphientje gestopt en liet zich dooi
de nacht in zeven en een half uur
naar Amsterdam vervoeren. Om drie
uur in de ochtend belden ze een der
Martinianen uit bed en riepen met
hun büna laatste adem: „Waar blijf
je met je slaapplaatsen?" Bü alle or
ganisatorisch meesterschap werd dit
nog een huzarenstukje, dat de Paril;
zenaars deed applaudisseren. Michel
echter was een dergenen die met
een harde huiskamervloer genoegen
moesten nemen. De volgende nacht
kwam er van uitslapen ook met zo
veel, want een touristische speurtocht
door Amsterdam met daarna een in
tense kennismaking met het Amster
damse gezinsleven, maakte de nacht
wel kort. Toen Michel Robic zich in
plaats van met het verwachte kopje
zwarte koffie geconfronteerd zag met
een Hollands zohdagsontbüt was hü
echter, zoals hü zei, meteen in weer
galoze conditie. Daarvan gaf hü ook
blük in een paar schitterende partü-
en. Zondagavond laat was hü klaar.
Als vijfde man liet hü zich weer in
het Dauphientje proppen, waarin toen
echt geen plaats meer was voor de
gewonnen beker, en hjj werd door de
natte nacht naar Parjjs gereden. Nu
heb ik het laatste nieuws nog niet
gehoord, maar de bedoeling was dat
Michel vanmorgen vroeg om acht
uur voor zün klas van eenentwintig
mademoiselles en vier jongens stona
voor een les in economie, ciderzurig
glimlachend, nog altüd twintig jaar
oud, en voorlopig niet van plan te
trouwen. Mooi volkje die Bretonnen.
Z(jn verre oom Jean zou daar resoec'
voor hebben.
Het was een goed toernooi, met
enerverende wedstrüden van
hoge klasse. De militairen
kunnen tevreden zün over St.
Martinus (misschien krjjgt het
straks nog wel een prentbriefkaart
uit Pakistan). Luitenant Goedhals
kwam oog in oog te staan met de ge
vreesde Parijzenaar Courtin, die even
als hij al eens tot de beste speler
van West-Europa is uitgeroepen. Het
was heel fün, want die twee mogen
elkaar niet zo erg. Daar komt bü del
Courtin de eer opeist de
hardst slaande volley er
van allemaal te zün. Die
eer echter zou Goedhals
ook graag voor zichzelf
opeisen. Het viel iedereen
dan ook mee dat 's nachts
het oude RAI-gebouw nog
overeind stond.
