yier jonge
industriële
Vormgevers
0
Telefoongesprek
Jonge persfotografen doen eindexamen
b
Consul Cortinas representatieve
sjouwer uit Fo rd-. sen i it i a
Russische auto
heet „Spoetnik"
houden smaak
van publiek
in de gaten
«a
Dit is een Volkswagen
Veiligheids-
gordels nu
goedkoper
hï;?«
mm
Belgen streng
tegen pijlen
ridders
T
I
ZATERDAG 17 NOVEMBER 1962
PAGINA 13
Sik,
i
flo:
sPei
telijk
nog meer gebruiks-
'rui'!6 vreuK<le Uit te ba
nnen over het behalen
voorwerpen die de voortbreng- ontwerpers zijn van hun vak.
tof" T"" diploma en de
vak if u?inSen van hun
>tin bén Jacq Vo8els>
n 8» fabe-
JlOi
eiin r Willem Anema
i?"° A,.q i t't'er 'n <'e Konink-
uftsten t m'e voor Beeldende
üsteiiin ?en Haag een ten-
?eer-,,„ ZU een nureaiiiainj
»soi die lijkt op een pa-
^sitiej^K ingericht.** In de ex-
!e Von565 telefoontoestel dat
3 «eelt van een klomp,
1'ar die helemaal ner-
ujkt, ook niet op een
selen zjjn van drie jaar studie
op een modern vak: industriële
vormgeving.
Het maken van modellen
voor gebruiksvoorwerpen die
in massaproduktie vervaardigd
zullen worden, is het sluitstuk
van de weekendcursus die om
de drie jaar in Den Haag
wordt gegeven. Eerst wordt
anderhall jaar lang gezorgd
dat de cursisten geen enge
„mooie - dingetjes - ontwerpers"
worden. Ze krijgen naast kunst
zinnige vakken en materiaal
kennis ook filosofie, psycholo
gie en sociologie. Zo zijn de
heren Anema, Lodder, Tabor
en Vogels veelzijdige .jongens"
geworden.
En beslist geen artisten.
Want wie heeft ooit uit de
mond van een bona fide kun
stenaar vernomen, dat je ,,de
smaak van het publiek in de
gaten moet houden". Dat zeg
gen deze industriële ontwer
pers. Ze willen wel toegeven
even zelfbewust zijn ze als het
gaat om de plaats die de in
dustriële vormgever huns in
ziens moet innemen binnen een
bedrijf. Die zal niet zijn het
ivoren bovenkamertje waar de
ontwerper de finishing touch
geeft aan een lang en breed
uitgekiend produkt. De indus
triële ontwerper zal overal in
betrokken moeten worden. Om
aan te duiden wat dat betekent
komen de vier aandragen met
een groot schema waar do
vormgever in het midden staat
met boven hem de directie en
links en rechts de afdel'ngen
produktie, kostenberekening,
verkoop en distributie. Met pij
len hebben ze aangegeven hoe
een nieuw produkt de weg
doorloopt van idee naar ver
koopbare waar. Het valt op
dat bij geen van de vele wegen
de industriële vormgever wordt
overgeslagen.
Kho Liang Ie, Wim Rietveld,
Dick Simonis en Friso Kramer
dat je het vermogen om iets te Den Haag zijn niet de eni
mooi te maken ,,in je moet
hebben". Maar daarmee zijn
ze aan het eind van hun bereid
willigheid zich nog langer voor
kunstenaar te laten uitmaken.
„Wij werken voor de mensen.
Die zijn een hele tijd verge-
gen die jongelui opleiden voor
dit jonge vak. In Eindhoven is
een dag-opleiding. Er bestaan
bovendien plannen in Delft een
opleiding industriële vormge
ving te vestigen op academisch
niveau. Die plannen gaan uit
ten". Èn omstandig wordt door van de Technische Hogeschool,
het viertal uitgelegd, zowel ver- waar men een wetenschappelijke
baal als met foto-panelen op ondergrond wil gaan geven aan
hun tentoonstelling, dat het er een vorminzicht dat een van-
in hun vak om te doen is iets
te maken dat op de eerste plaats
aan zijn doel beantwoordt, dat
bovendien goedkoop en dus in
massafabricage vervaardigd
moet kunnen worden, en dat
achteraf dan ook nog mooi is.
Schoonheid wordt in dit vak
beschouwd als resultante van
efficiency en functionaliteit.
Even overtuigd als de jonge
""'""■'iiiiiiiiMHiMiiiiiiiiiiMiimiDmiiiimimiiimuiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiimiiMmii
(je en telefoongesprek met vérstrekkende gevolgen voerde
Ze Week de caféhouder Percy Rushen in het Engelse
Vooral de bureaulamp en de elektrische gitaar zijn opmerkelijke
ontwerpen.
moeten worden van het tech- van de Onderwijscommissie In-
nisch construeren. Deze plan- dustriële Vormgeving van de
nen worden gesteund door de TH te Delft aan de minister
Raad van de Kunst, die inzage van onderwijs, kunsten en we-
"vu vm .niiimvm vi CA p ecu van- ut*cava van VA c auiioi,, uiv TT \J c
zelfsprekend onderdeel zou heeft gekregen in een rapport tenschappen.
Hlllii
rPje Takeley. Hij werd 's morgens vroeg wakker, be
urde een indringende gaslucht en belde snel het gemeen-
gasbedrijf op. Op hetzelfde moment deed zich een
^°te explosie voor, die acht kilometer ver gehoord werd. SBH M "jft,
e°rtig huizen werden beschadigd en vijf mensen liepen 11118
erWondingen op. Bij onderzoek bleek dat zich in de buurt nHHL j^BJS
^'n de telefooncentrale een enorme gasbel onder de grond
gevormd. Via de ondergrondse telefoonleidingen was SWISH
®t gas, via een lek in de buurt van Rushens café, naar de I
efooncentrale gestroomd. Daar had het zich geconcen-
r/'r'rr' en de v°nk van Rushens telefoongesprek was vol-
hele zaak in de lucht te laten vliegen. Van links naar rechts: Martin Tabor, Willem Anema, Benno Lodder en Jacq Vogels
'''''''''''''WjiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiuiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMHiiiiii'iiiiiiniijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiniiiiiiHiiiiiiiiniiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiniiiiiniiiimiin
ertien jonge, met appara
tuur omhangen fotogra
fen, renden op de tip
va" een inspecteur van
{JlJ't'e „om maar eens achter
hpi gebouw te gaan kijken",
sJ. Haagse hoofdbureau van
\vj 'tie uit. Tegelijk gierden
6 politieauto's de hoek om
en klonk van alle kanten alar
merend sirenegeloei. Op de
derde etage van het hoofd
bureau balanceerde op de rand
van een vensterbank een man
kenneljjk een ontsnapte en
psychisch gestoorde arrestant
die dreigde naar beneden
te zullen springen, De verwar-
'ebb
en zijn kans gezien de uit het politiebureau springende
arrestant vast te leggen?
ring rondom het incident was
groot: van overal schoot poli
tiepersoneel toe, ramen gingen
open, men riep <le man toe tot
zich zelf te komen, de brand
weer kwam al aanjakkeren en
een ogenblik later werd het
vangzeil opgehouden. Ondertus
sen maakten de fotografen,
zwaar gehinderd door een slag
regen, in alle standen plaatjes
van het gebeuren: van de wan
hopige man op de vensterbank,
van de politie, van het vang
zeil, de brandweer, de omstan
ders. Het ingewikkelde voorval
was in eendrachtige samen
werking geënsceneerd om het
merkwaardigste examen moge
lijk te maken dat dit land kent:
het praktische examen van de
Nederlandse Vereniging van
Fotojournalisten.
De jonge fotografen, 24, 25
jaar oud, die als fotojournalis
ten later vaker met soort
gelijke opwindende moord- en
brandverslaggeverij te maken
zullen krijgen, waren voor dit
deel van hün examen naar het
hoofdbureau genodigd zonder
te weten welk incident er
Zich zou gaan afspelen. Op
deze manier wil de examen
commissie een indruk krijgen
van de fotojourndlistieke slag
vaardigheid van de kandida
ten. Het gebeuren intussen
ging met onverminderde sen
satie door. De man op de
vensterbank werd benaderd
door een brandweerman, die
langs een ijlings uitgeschoven
ladder naar boven klom. Plot
seling sprong de vluchteling
naar beneden. Althans, zo leek
het, want hü wierp een mans-
grote pop omlaag. Dit was hét
ogenblik van het gehele drama.
De seconde waarin alles was
gecomprimeerd: de arrestant
die in wanhoop van driehoog
uit het politiebureau springt.
Dé foto voor de voorpagina
van kranten in Nederland,
maar ook daarbuiten. Slechts
arrestant wordt weggevoerd van het merkwaardigste examen van Nederland.
een fractie van een seconde
kreeg de fotograaf gelegenheid
dit te knippen. Het ging er nu
om of hij zjjn examenreportage
met deze luisterrijke prent kan
verrijken. Maar werkt hij een
maal bij een krant, en mist
hij deze foto dan zal niemand
op de redactie oor hebben voor
zyn verontschuldigingen: ik
l<eyk net even opzij; er ging
juist iemand voor de lens
staan; ik kreeg een duw van
een collega; ik was mijn rol
letje aan het verwisselen. Nee,
die plaat moet er komen
(krachtterm) en wel binnen
het uur, zodat hij nog met de
krant van vandaag meekan.
Is de man free-lance, dan kan
zo'n misser hem veel geld
schelen,, want een goede foto
brengt ook goed geld op.
De leerlingen moesten er
voor dit examen een (avond)-
cursus van de fotovakschool
op hebben zitten (vier jaar),
de dagopleiding van de stich
ting Fotografie en Fototechniek
(twee jaar) of enkele jaren in
de praktijk werkzaam zijn ge
weest, Het praktisch gedeelte
bestond behalve uit het ge-
ensceneerde gedeelte, uit het
maken van een portret, een re-
produktie, een reportage over
een onderwerp, dat voor elke
kandidaat verschilde en het
verslaan van een judowed
strijd, een voor de fotograaf
dankbare tak van sport. Voorts
werd er een theorie-examen
afgelegd over veel minder
spectaculaire onderdelen zoals
de fotografische scheikunde
onmisbaar voor het donkere
kamerwerk objectiefleer en
materialenkennis. Dan wordt
er nauwlettend op toegezien
hoe de man zich gedraagt: de
fotojournalistiek vindt dat zij
zich lang genoeg het fabeltje
heeft laten aanleunen dat al
leen „hondsbrutale kerels" het
rooien in dit vak. Wat overi
gens niet betekentdat men
een „doetje" kan zijn: er zijn
Situaties waarin het een hard
vak is. Men moet weerstan
den van buitenaf tegen het
fotograferen vaak overwinnen.
Daarvoor is soms doorzettings
vermogen, soms slimheid no
dig. Een slimheid die het
groepje fotografen bij voor
beeld opbracht, dat avonden
lang had gepost voor het huis
van een kabinetsformateur,
groot nieuws in die dagen. Zo
attent konden zij niet zijn, of
de formateur was hen telkens
te vlug af: de auto vlak voor
de deur, drie stappen en naar
binnen. Totdat hi] een keer de
sleutel niet in het slot kreeg,
omdat het door de persfotogra
fen gevuld was met stopverf.
Minutenlang stond hij te mor
relen en minutenlang ook kon
er gefotografeerd worden.
Weerstanden van binnenuit ook
om te fotograferen. Denk bij
voorbeeld aan de spoorweg
ramp in Harmeien. En zo zijn
er vele situaties. Maken foto
journalisten in het buitenland
vaak misbruik van hun came
ra, in Nederland hoeft men
niet ontevreden te zijn. Oud
voorzitter Peter van Breukelen
zegt: „Persvrijheid betekent
nog niet het in gedrang bren
gen van privé-vrijheid". En de
Nederlandse fotografen weten
die privé-vrijheid we 1 te res
pecteren.
De geslaagde fotojournalis
ten zullen niet allen in het be
roep gaan. Sommigen gaan een
andere kant op in de fotografie
maar vinden het een prettig
idee „gediplomeerd fotojourna
list" te zijn zonder meer. Ande
ren zullen bfl een krant gaap
werken, weer anderen zullen
wellicht bij een gevestigde
fotograaf in dienst gaan. Zij
kunnen zich ook zelfstandig
vestigen (alleen in Amsterdam
zijn er al meer dan vijftig)
maar daar is veel geld voor
vereist: kostbaar materiaal,
een auto, nodig voor snelle
verplaatsing en veel relaties.
Want zo veel mogelijkheden
kun je zelf niet ontdekken of
je blijft toch afhankelijk van
tips of opdrachten van anderen.
Of er plaats is voor jonge
persfotografen. De voorzitter,
de heer J. P, de Kreuk zegt:
„Voor goeden is er altijd
plaats", wat overigens niet al
leen voor deze branche geldt.
Een fotojournalist heeft wel
veel ruimte voor eigen initia
tief. En het prettige is dat dit
initiatief, mits het uitmondt in
goede foto's, in klinkende munt
"'ordt omgezet. Een serie
echte topfoto's (zoals die er
misschien drie per jaar in Ne
derland gemaakt worden) die
Life en Paris-Match goed ge
noeg vinden om in hun bladen
te worden gepubliceerd, brengt
vijf- tot zesduizend gulden op.
Zo'n initiatief ontwikkelde on
langs de jonge fotograaf Henk
van Westering, een van de
kandidaten van het laatste
examen. Hij paste het oudste
middel toe dat de journalistiek
kent: het volgen, van een met
loeiende sirene Hjdende brand
weerwagen. Van Westering
kwam gelijk met de brand
weer bij 'iet ongeval: een auto
met inzittenden was het water
ingereden. Hij knipte een hele
serie prachtplaten, waarin de
dramatische redding in haar
TUSSEN DE WIELEN
dere middenklasse-wagen,
maar wèl duidelijk. De twee
zonneschermpjes naar al
le kanten draaibaar zijn
ere handig. Bediening van
hulpmiddelen is gemakkelijk
links aan een staaf claxon,
licht en richtingaanwijzers.
De grote ramen zijn prettig.
Het interieur is sober, maar
niet goedkoop: de voorstoel-
tjes zijn wél naar voren en
achteren verplaatsbaar, maar
niet in de hoek tussen „zit
vlak" en rugleuning, zodat
sommige mensen de hulp
van een kur intje zullen
moeten inroepen.
geheel was vastgelegd. De vol
gende dag stonden ze groot op
de voorpagina's van de Neder
landse kranten. Het wereld
persbureau Associated Press
had belangstelling en Henk
ergens was hij toch de leer
ling verkocht voor een paar
tientjes de foto's, waarv >or hij
rui-,.enden had kunnen maken.
Ti oost was dat hij kon zeggen:
ze hebben in kranten gestaan
over -heel de wereld. Een nog
grotere troost zal zijn ais hij er
de binnenkort uit te reiken
„zilveren camera" mee wint,
de pi lis voor de beste Neder
landse persfoto. Jammer voor
hem zijn er daarna andere
unieke foto's gemaakt, oii voor
beeld de aanval van de beer
van Boltini op het meisje Kuy-
ken. Foto's die door de jury
nog hoger worden aangaslagen.
Misschien wel door dit succes
toonde Van Westering zich bij
het examen de routine, 'ter
wijl iedereen zich na het alarm
naar buiten repte, ging hij
kalm terug. ,,Ik geloof dal ik
toch maar mijn regenjas aan
doe".
Het voorval dat ten behoeve
van het examen was geënsce
neerd, was overigens niet vart
ironie ontbloot. Het incident
was gebaseerd op een situatie
die zich Kort geleden in werke
lijkheid heeft voorgedaan, zij
het dat de arrestant niet naar
beneden sprong, maar weer
naar binnen „gepraat" kon
worden. Geen fotograaf echtfr
die snel genoeg ter plaatse
was om het unieke voorval
vast te leggen.
Met plezier hebben wij
ons de vorige week
in het verkeer ge
mengd achter het
stuur van de nieuwe Consul
Cortina: de jongste creatie
van de Engelse Ford-fabrie
ken, die in Nederland nogal
wat sensatie heeft veroor
zaakt, Buiten verwachting
werd deze royale middenklas
sewagen aangeboden voor
5555 gulden, hetgeen, gezien
de huidige prijsverhoudingen,
beslist niet hoog genoemd
mag worden. Indien in de
toekomst de prijskaartjes van
een of meer auto-merken ge
wijzigd zouden worden, zou
dit wellicht zijn oorzaak kun
nen vinden in deze billijke
aanbieding van de Cortina en
trouwens ook in die van de
andere nieuwe Ford^ de Tau-
nus 12 M, die in Nederland
voor 5600 gulden op de markl
wordt gebracht.
De consument vraagt zich
bij het lezen van deze vei
rassendi. prijzen af: „Wat
krijg ik voor dat geld?"
„Méér aulo". luidt het ant
woord: Wij laten het gaarne
aan de reklameschrijvers van
Ford over om het begrip
„meer-dan-wat" verder uit
te werken.
De Consul Cortina maak!
van buiten gezien een forst
Indruk en komt de gedant
beloften aan binnenruimte
ook inderdaad na. Vijf perso
nen kunnen er een behoorlij
ke zitplaats in vinden: de ba
gageruimte is beslist royaa
en heel verstandig is het re
servewiel links aan de zij
kant opgesteld en niet in d<
bodem, zodat een lekke band
niet het uitpakken van alle
bagage impliceert.
Over het rijden zijn we
enthousiast: de 1198
cc motor (vier cilin
ders) blijkt een pittige,
rustige krachtbron. De mo
tor is afgeleid van de Anglia-
motor en de Consul 315-mo-
tor en levert een maximum
vermogen van 48,5 SAE p.k.
bij 4800 omwentelingen per
minuut. In de vierde versnel
ling betekenen deze 4800 om
wentelingen een snelheid van
125 (eente) kilometers, de
top. Interessant is, dat men
zowel „sportief" als „rustig"
kan rijden. Bü het zgn.
„sportief" rijden wordt de
versnellingspook duchtig ge
hanteerd en men krijgt de
indruk, dat de auto daar ook
inderdaad behoefte aan
heeft. Het is mogelijk om in
de derde versnelling op te
trekken tot 100 kilometer per
uur, hetgeen speciaal bij in
haalmanoeuvres bijzonder
prettig is.
De auto accelereert fèl: in
26 seconden van 0 tot 96 km
per uur, al zal men op die
manier niet de benzine-con-
sumptie van 1 op 12,5 tot 1
op 13 halen, waarvan de voor
zichtige rijder wellicht zal
kunnen toekomen.
Die voorzichtige, rustige
rijder kan zich in de Corti
na ook op zjjn gemak voelen.
Zowel in de derde als in de
vierde versnelling heeft men
„ruime mogelijkheden". Wii
hebben de snelheid in de vier
de versnelling meer dan eens
laten zakken tot beneden de
veertig kilometer per uur, en
kregen niet de indruk „de
motor pijn te doen". Bij stads-
rijden voldeed de derde ver
snelling (tot min. 25 km per
uur) uitstekend. Alle versnel
lingen zijn gesynchroniseerd,
ook de éér Veel gebruik heb
ben wü van die synchronisa
tie op één overigens niet ge
maakt, omdat de twee bij
zonder „laag" zit. De be
diening met de grote „pook"
geschiedt gemakkelijk en
soepel en zelfs tijdens ruw
schakelen is geen geknars
der tanden hoorbaar. Wel
hebben wij even moeten wen
nen aan de achteruit (pook
uittrekken).
De ontwerpers hebbei
geen aanleiding gezier
de Cortina uit te rus
ten met de op het ogen
blik zo populaire scnijfrem
dat zou het op het ogenblik
zo populaire prijsje trou
wens ook niet hebben kun
nen torsen. De trommelrem-
men voldeden overigens
best. al dienen wij eerlijk
heidshalve op te merken, dal
wij géén ervaring hebben bi,;
nat wegdek, omdat de tijd,
dat wij de Cortina op proef
hadden merkwaardigerwijs
samenviel met de recente pe
riode van droge dagen. Het
dashbord is met zo luxueus
uitgevoerd als in menige an-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiLiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimiii
Het interieur van de Cortina (op de Joto een exemplaar met rechts stuur) is sober maar
degelijk. De grote ruiten bieden een behoorlijk uitzicht naar alle kanten
zeer behoorlijk pak aan. De nus 12 M werd voorbereid
speelse achterlichtjes doen onder het pseudoniem „Car-
denken aan gróte modellen dinal") uit een Amerikaan-
uit Amerika. En dat geeft se school zou komen, een
dan weer grond aan de be we- school, die als consequentie
ring, dat de Cortina (ontwik- van deze code-namen wei
keld onder de codenaam eens oneerbiedig „Ford-semi-
„Archbishop", zoaJs de Tau- narie" wordt genoemd.
e Cortina stuurt pret
tig en lioht, is weinig
zjjwindgevoelig en
over de vering hebben
we al evenmin klachten. De
motor maakt ook bi) hoge
toerentallen opmerkelijk
weinig kabaal. De nood
zakelijke onderhoudsbeurten
zijn zeer beperkt: motorolie
verversen om de 8.000 kilo
meter: doorsmeren om dc
10,000 kilometer.
Volmaakt Is de auto zeker
niet (hier en daar bij zicht
bare lasnaden bijvoorbeeld)
wordt men er duidelijk- aan
herinnerd, dat deze auto een
massa-produkt is. Bij onze
proefwagen raakte het slot
van de aehterdeksel los en
verkoos een stukje dash-
bordbekleding de vrijheid. In
hoeverre dit gevolgen zijn
van het nog op gang moe
ten komen van de produktie
kunnen wij niet beoordelen.
De afwerking is miséchien
over het algemeen een tikje
ruw, maar op 't oog
wel degelijk,
We zouden de Cortina der
halve willen betitelen als een
epresentatieve sjouwer.
Een werkpaard, maar met
Oe Consul Cortina is sierlijk van lijn en maakt een robuste
indruk.
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllll IIMIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
geen gebruik maakt van d#
richtingaanwijzers. Bestuur
ders, die de richting van hun
voertuig „aanmerkelijk ver
anderen" (d.w.z. links of
rechts afslaan), dienen in
België hun richtingaanwij
zers te gebruiken, maar ove
rigens Is het gebruik van pij
len of clignoteurs niet toege
staan.
Het is niet geheel begrijpe
lijk, waarom in België op het
ogenblik wordt opgetreden
tegen het gebruik van rich
tingaanwijzers bij het inha
len, Er is een Internationale
regeling in voorbereiding,
waarbij het gebruik van rich
tingaanwijzers bi) inhalen
juist verplicht wordt gesteld
(Al zal deze regeling dan ook
niet overal met warme bij
val worden begroet). Ter
voorkoming van moeilijkhe
den doet men er op dit ogen
blik goed aan, in België
bij het inhalen geen gebruik
te maken van pijlen of clig
noteurs.
e Russen hebben een
klein automobieltje de
naam gegeven van
hun kunstmaan:
„Spoetnik". Het wagentje
de 15 p.k. motor, die achterin
is geplaatst. Als snelheid
wordt 75 kilometer per uur
opgegeven. Het wagentje zou
zeer economisch zgn en op
et de regelmaat van
een klok verschijnen
er tekeningen en fo
to's van exclusieve
auto's die van de Volks
wagen zUn afgeleid. Deze
polyester sportwagen-car
rosserie, die zonder &1
te veel moeite op het on
derstel van een Volkswagen
kan worden gemonteerd,
werd dezer dagen in Berlijn
getoond. Dank zij de stroom
lijn en 'iet feit dat het totaal
gewicht 800 kilo minder is
dan dat van er-i normaal aan
geklede Volkswagen, loopt de
auto 25 kilometer per uur
harder. Onder de meer op
vallende dan fraaie neus een
grote benzinetank van 43 li
ter. alsmede het reservewiel.
biedt plaats aan vier perso- 100 kilometer slechts 4,5 li
nen en heeft een luchtgekoel- ter benzine nodig hebben.
e KNAC heeft de Ne
derlandse automobilis
ten gewaarschuwd, dat
er op het ogenblik in
België streng op wordt ge
let, dat men bij het inhalen
Als resultaat van overleg
tussen de organisaties
van leveranciers en
handelaren in veilig
heidsgordels met de ANWB
worden de prijzen van de
gordels verlaagd met 15 tot 25
procent. Alleen gordels, waar
van de prijzen in de loop van
dit jaar al zjjn verlaagd, zul
len met tien procent in prijs
dalen. De kwaliteit van de
gordels wordt sedert gerui
me tijd gecontroleerd door
het RAI-TNO instituut 'e
Delft, dat voor de goedge
keurde typen een keurmerk
beschikbaar stelt.
