reijenoord sjokt verveeld
voort op competitie-pad
Wissen helpt PSV
aan een zoete triomf
Pechdag voor „Aaltje
Schutters van Blauw Wit
kunnen hun gang gaan
Öoelpunten als pepernoten op „Spangen"'
Spartaan Van Miert schiet
vijfmaal raak tegen NAC
Van der Merwe en Doesburg
- doelmannen van Oranje -
beiden gewond van het veld
TOTO ALLE
DERTIEN
Wat glorieuze rentree had
moeten zijn, werd een debacle
liesblessure
De duivels
van Hommes
BERGHOLTZ
SCHICHTIG
FUCHS' GOK
MISLUKT
KNVB in Limburg
strenge rechter
HANS KRAAY
Alle vijf
MAANDAG 19 NOVEMBER 1962
PAGINA 9
tvSn
blzoek to k PSV een beleefdh
Met gedachten elders
Tol uitgevallen
(Van onze sportredacteur)
ROTTERDAM, 19 nov. Rot
terdams veelomstreden Sinter
klaas was woensdag jl. op Span
gen. Hij had na zijn rijtoer Spar
ta's kasteel uitgekozen om wat op
adem te komen. Hij liet er zich de
nodige culinaire meesterwerkjes
uitstekend smaken en, dat alles
overspoelend met wat vocht uit
het naburige Schiedam, was de
kou spoedig verdreven en verge
ten. De Sint trok daarna welge-
mijterd verder; in Amsterdam
trappelden de kinderen immers
van ongeduld.
Gisteren echter was hij terug
op Spangen. Voor het oog onzicht
baar, maar desondanks duidelijk
aanwezig, zoals alleen een Sinter
klaas dat kan. Twintigduizend
toeschouwers zagen hoe als peper
noten zo gul de doelpunten over
de grasmat werden uitgestrooid.
Liefst tien kegels hingen ten leste
aan de balk, waar bij Sparta de
treffers, vóór en tegen, worden
gemarkeerd. En geheel in de
geest van de Sint hadden Sparta
en zijn bezoeker NAC de doel
punten eerlijk verdeeld: 55.
Couperus in glansrol
w onze speciale verslaggever)
nov. Langza
me ?n<l moet men gaan beseffen, dat
mli'é estie" Feijenoord niet de re-
®et n 18 geweest van een paar over
pr<l getilde jongelui, die wel
J^ti*?» gokje wilden wagen. De
fe v0i« hewijst, dat het voor de mees-
ie'jen lers cn '-eker voor die van
h t"r(' ondoenlijk is op twee fron-
Ju 1 volle pond te geven, of het
'ie il' om de vaderlandse competi-
l.Com')'natie met interlandvoet-
V"i> u llat er voortdurend sprake is
«e wedstrijden voor de zo sterk tot
vtip" eeoeelding sprekende „Europa
'han* wikt geredeneerd is Feijenoord
e.t moment genaderd, waarop
Vtafce KXVB dispensatie zou moeten
u® Voor de wekelijks terugkeren-
.0,nmering van de competitie-
'r'Kl, waar die tie grotere belan-
1111 1 O tii>oA/lo TlI i'ii n /Ia Kn_
■Wfst.uj de tweede ronde van de be
iden Jcl duidelijk schade berokkent,
'ijk/, ,.°°'t slechts te wijzen op de pijn-
kistpJ esWessure, die spil Hans Kraay
ke(|„/;1en tegen PSV opliep eD op de
'met 2-1) in diezelfde wed-
hvijij' c"(' het zelfvertrouwen onder-
hwer> de concentratie op het ko-
•e tweede duel met het Hongaar-
asas in de weg staat.
ItJVaar de KNVB nooit zou kunnen
°P de smeekbede, die wij,
is V ..'heoretiserende, suggereerden,
eijenoord wel genoodzaakt op het
ken e cornPetitie-pad voort te sjok-
gooaen te hoPen. dat het zich zo
fiif mogelijk staande kan houden,
epn acIlt men dan te bereiken door
b„, weldoordachte en vastberaden
«o ung van het middenveld, die
tritei "etoni*en muur probeert op te
tj ,en. maar toch ook niet zo maeh-
j'S ts, dat doelman Pieters Graaf-
i®bd op een krukje kan plaats ne-
f"eri. En wanneer dan bovendien de
ïfgenstander om allerlei redenen er
gebrand is, dit Feijenoord er nog
®®hs van te overtuigen, dat zijn glo-
..'e-tijd voorbij is, dan kan het moei-
rlk anders of er worden spijkers met
foppen geslagen. Dat deed PSV tot
jW'ee maal toe met verrassend élan.
doA eerste doelpunt van Louwers kon
rr®r. Feijenoord nog worden gepa-
V„- li,maar de volgende klap, die
sla'i sen uitdeelde, gaf de door-
t'e^fenMra ~Cht "1®' de bedoeling
hit handf en§eh en de twee punten
V'orrioó geven, zodra daarop zou
Juist i„ ®®ngedrongen. Integendeel.
W dit duel met het elftal, dat
hLa?aaaJdRecepteerde om de lands-
L P ,in het toernooi voor de Eu-
tJese beker te vervangen, toen die
mezierige situatie zich voordeed, wil-
i- Feijenoord de over tien dagen te
(°®ten veldslag met Vasas vergeten
Ui de concurrent bij uitstek de reke-
Un§ presenteren. Trainer Fuchs had
L1 geaarzeld de zwakke stee van de
Sghval in de thuiswedstrijd tegen Va-
Bennaars, bij de reserves te voe-
ttfA Een verstandig besluit, want toen
1® vóór de rust Bennaars toch nog
Urv. kans kreeg zich te rehabiliteren
*i,in r Kraay, hinkend en de pijn in
hezen verbijtend, van het veld
van
eids-
verdween, schoot hij weer te kort.
Verder was Hordijk in Feijenoords
aanvalslinie vervangen door de van
een ernstige blessure herstelde Berg-
holtz en uit deze keus kon men con
cluderen, dat Fuchs het serieus meen
de. Hij nam het risico „Bergholtz" in
de stille verwachting, dat deze ijveri-
fe en soms onstuitbare rechtsbuiten
SV zou verrassen.
Het gokje leverde niets op. Links
back Renders was stoer en attent ge
noeg om de schichtige Bergholtz af te
schrikken, een taktiek, die Wiersma,
voor deze gelegenheid als rechtsback
opgesteld, met iets minder succes ten
opzichte van Moulijn kon volgen. En
in het centrum had PSV als een goed
psycholoog Brusselers opgesteld om
de gezamenlijke activiteiten van Krui-
ver en Van der Gijp binnen de perken
te houden. Een „switeh", die uitste
kend bleek te voldoen, te meer daar
linksbinnen Bouwmeester, kennelijk
bevreesd voor nieuwe blessures, in
Van Wissen graag zijn meerdere wil
de erkennen.
Bouwmeester was niet de enige, die
aan andere dingen dacht dan aan een
overwinning op PSV. Zeker de helft
van de Feijenoorders deed zijn best
om redelijk te voetballen, maar van
geladenheid en wilskracht, die in de
wedstrijden met Servette en in de
tweede helft tegen Vasas zulke spre
kende factoren waren, was nu geen
sprake. Zelfs Kreijermaat, die na de
rust spil ging spelen, omdat Kraay
verdwenen was, had last van afwezig
heid bij situaties, die hij gemakkelijl
de baas had gekund. Zijn gedachten
vertoefden misschien nog bij de glan
zende partij, die hij woensdag voor het
juichende „Legioen" vertolkte en bij
de vele, eervolle duels met de Hon
gaarse meesters. De mannen van PSV
Hoenen, Louwers en Giesen blon
ken bepaald niet uit door messcherpe
combinaties, maar hun snelheid en
ijver garandeerden voortdurend ge
vaar. Een dreiging, die aan de andere
kant alleen maar aanwezig was als
Van der Gijp of Kruiver zijn voet ach
ter de bal zette voor een nijdig schot.
Een zo'n zoevend projectiel was doel
man Bals in de tweede helft, nadat
PSV al op 2-1 was gekomen, te mach
tig. Tot zijn verbazing en die van de
20.000 toeschouwers ketste de bal via
de onderkant van de lat weer terug
in het veld. Feijenoord appelleerde voor
een .doelpunt, wat zeker de beloning
was geweest voor het fraaie schot,
maar toch niet voor de krachtsver
houdingen.
Lusteloos speelden de Feijenoorders
de laatste minuten uit. Tot hen is het
besef doorgedrongen, dat aan deze compe
titie geen eer meer valt te behalen.
Anderzijds kan deze zekerheid een sti
mulans zijn voor het grote gevecht in
Boedapest tegen Vasas, een gevecht,
dat ongetwijfeld weer zal worden ge
kenmerkt door een bijzondere sfeer en
waarin alle „narigheid" van de com
petitie kan worden vergeten. Daarover
peinsden de verslagen Feijenoorders,
toen zij met gebogen hoofden de kleed-*
kamers opzochten.
iiiliiiiiiiimiliiiiiiliiiiiiiiiiiillillliiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiHiiim
De verdediging van Feijenoord had het
dikwijls bijzonder moeilijk tegen PSV,
dat er dan ook tweemaal in slaagde
Pieters Graafland te passeren. Hier blij
ven Klaassens, Kreijermaat en Veldhoen
de situatie nog meester.
Voor de Volendamse doelman „Aaltje"
Keizer leek de wedstrijd tegen Blauw Wit op een boze droom. Hij greep
mis in allerlei standen.
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 19 nov. Zeventien
jaren lang deelde „Aaltje" Keizer lief
en leed in het eerste elftal van Volon-
dam. Zijn naam als doelman van de
club - van jongens - van - onder -
aan - de - dijk had een legendarische
klank. Volendam droeg hem op de
handen en het was na grote aarzeling,
dat men hem het vorige seizoen na
zeven wedstrijden verving door een
jongere kracht. Gisteren, een jaar la
ter, stond de hoekige „Aaltje" opnieuw
in het eerste. Wat echter een vreugde
volle rentree in de Ere-Divisie had
kunnen worden, werd voor de achten
dertigjarige één grote teleurstelling.
Niet minder dan vijf maal schoot
Blauw Wit in het Olympisch Stadion
de bal in het door hem verdedigde
doel. Bij zeker drie doelpunten had
Keizer grove schuld. Dat Volendam er
bovendien geen enkele maal in slaagde
de fouten door tegenpunten te revan
cheren, maakte de dag wel heel zwart
voor hem.
Toch had Volendams trainer Dubbel
man niet zo maar op de gok terug
gegrepen op de held uit het verleden.
Vooral dank zij diens kwaliteiten im
mers werd het tweede elftal het vorige
jaar „landskampioen". Visser en toen
deze voor 's lands verdediging naar Nw
Guinea vertrok, Kwakman bouwden in
die tijd aan een reputatie in het eerste.
De nog jonge Kwakman raakte
echter de laatste tijd uit vorm en Vis
ser, sinds twee weken terug uit het
vroegere rijksdeel, blijkt er ondanks ju-
do-lessen te veel aan conditie te heb
ben verloren. Hij traint nu tweemaal
per dag om enige kilo's kwijt te raken
en snelheid te winnen.
Tegen Blauw-Wit stelde Dubbelman
zijn vertrouwen dus in de „veteraan"
Keizer. Reeds in de derde minuut werd
hij door hem beschaamd. Na een schot
van Koeman liet Keizer de bal glippen,
waardoor de Blauwwitter een niet te
missen kans kreeg. Nog geen kwartier
later „overkwam" Couperus hetzelfde,
terwijl na de rust Keizer zich nog eens
op een onmogelijke schuiver van deze
speler verkeek en de bal vrijuit over
de lijn liet huppelen. Drie blunders, die
Volendam maar snel moet vergeten,
omdat het aan Aaltje talloze goede her
inneringen bewaart.
De anders met doelpunten weinig
succesvolle voorhoede van Blauw Wit
het gisteren een trieste dag.
Merwe (onder) als Does-
kreeg het zwaar te ver-
ae wedstrijd tussen Sparta
OepinnJJ ,n moesten, door bless ti
ed, het veld voortijdig ver
laten.
Met kloppende harten stonden de toe
schouwers klaar toen Sparta en NAC
zich gereed maakten voor de strijd. Zij
hadden nauwelijks aandacht voor het
feit, dat Sparta zijn grieperige midden
voor Wilson moest missen en dat bij
NAC een geblesseerde Kuys afwezig
was. Aller ogen waren gericht op het
prestige-duel, dat de doelmannen van
Oranje, Van der Merwe van NAC, de
„echte" en Doesburg van Sparta, de
reserve, wellicht zouden gaan uitvech
ten. Die zelfde ogen werden uitgewre
ven van verbazing, toen Oranje's doel
wachters, telkens om de beurt, voort
durend naar het net moesten om er de
bal uit te halen.
Van een vergelijking kwam overi
gens niets terecht. Van der Merwe
werd na negen minuten bij een vol
komen onopzettelijke botsing met
Van Ede dusdanig gekraakt, dat hij
beslist niet meer op volle kracht kon
spelen en er vermoedelijk goed aan
had gedaan niet te wachten tot de
rust eer hij zich liet vervangen door
zijn voorganger bij NAC, De Rijk.
Hoewel, toen NAC bij het ingaan van
de rust met 4-3 aan de negatieve zijde
van de score stond, had Van der Mer
we daar nauwelijks schuld aan. Hoog
stens Sparta's derde treffer had hij
en dan nog slechts heel misschien
kunnen voorkomen. Des te meer
verwijten maakte zich op dat ogen
blik Oranje's reserve-doelman wim
Doesburg. Drie keer had hij zo enorm
geblunderd, dat NAC even zo vaak
de gelegenheid kreeg en greep om
de bal in een onbeschermd doel te
tikken. Ook Wim Doesburg haalde
het eindsignaal niet. Per brancard
ging hij naar de kleedkamer, ernstig
aan het hoofd gewond bij een ge
slaagde poging om een zoveelste
urn
iiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
doelpunt na een zoveelste blunder te
voorkomen. En, evenals bij Van
der Merwe, was er ook bij het ge
blesseerd raken van Doesburg in het
geheel geen sprake van onbesuisd
ruw, laat staan grof spel.
Vijf vijf. Tien doelpunten. Falen
de verdedigingen, uiteraard. En nu het
merkwaardige: zelfs de neutrale toe
schouwer beleefde er plezier aan. Er
was geen sprake van het onbevredigen
de gevoel, dat men zo vaak krijgt als
een wedstrijd wordt beslist door een
wat onbenullig voorval of een onbe
grijpelijke misser. Zó groot was de va
riatie en zó verrassend werd er ge
schutterd, dat alleen daardoor al de at
tractie bleef. Maar er was meer. Het
scoreverloop en... Piet van Miert.
Piet van Miert was Sparta's inval
ler-middenvoor voor Wilson. Hij vierde
zijn rentree in het eerste elftal met het
maken van vijf doelpunten. Hij deed
dat bovendien met zeer veel variatie,
daarbij gretig profiterend van zijn sur
plus aan snelheid en wendbaarheid in
de duels met Schrijvers, de vervanger
van Kuys. NAC begreep dat eerst, toen
Van Miert al vier treffers op zijn naam
had staan. Eerst toen liet het Schrij
vers terug gaan naar zijn vertrouwde
Piet van Miert (9) maakt te midden van
vier vertwijfelde verdedigende spelers
van NAC zijn vijfde doelpunt voor
Sparta.
iiiiliiiiiiiiiiiiiililililliiiiiiiiiiiiiiililiiiiiiiiiiiliiimiiiiiiiiiiiin
plat als rechtshalf en riep het Laza-
roms veel minder speels, veel direc
ter en sneller spelend naar het hart
van zijn verdediging.
En dan het 'scoreverloop. Voor Spar
ta 1-0 na zeven minuten, omdat Schrij
vers een dekkingsfout maakte. Twaalf
minuten later 1-1, toen Schrijvers en
Doesburg naar een bal-in-de-ruimte
sprintten, Doesburg helemaal mis
greep en Visschers alleen maar be
hoefde door te lopen. Vijf minuten la
ter 2-1 voor Sparta, omdat de bal op
de rug van Schrijvers viel en precies
voor de voeten van Van Miert stuiterde.
Vervolgens 2-2 en 2-3, beide keren na
dat Doesburg uitlopend naast de bal
greep en Groenewegen op een leeg doel
kon mikken. En toch, voor de rust
nog, weer 4-3 voor Sparta, dank zil
kopballen van Van Miert. Onmiddellijk
na de rust echter 4-4, twee minuten
later Sparta opnieuw op winst (5-4en
tenslotte vier minuten voor het einde
de score, die de beste was voor deze
wedstrijd: 5-5.
had dus heel onverwacht een glorie
dag. Hoe kon het anders tegen zo'n
zwakke verdediging. Want, behalve
Keizer, deden ook Karregat en Jannie
Schilder hun reputaties weinig eer aan.
Alleen Klaas Zwarthoed bleef in die
achterhoede lang overeind, totdat hij
hinkend gedwongen was naar de
rechtsbuitenplaats af te zakken.
Vreemd genoeg bleek zijn eerste de
beste schot uit die hoek het gevaarlijk
ste van de hele wedstrijd^ Vanaf de
lat ketste de bal terug in het veld.
Zelfs Dik Tol was, voordat hjj even
voor de rust voor de zoveelste maal
zijn enkel forceerde, en ondersteund
de kleedkamer opzocht, niet zo dicht
bij een doelpunt geweest.
Wat Blauw Wit in de voorhoede ge
wonnen had aan produktiviteit kwam
vooral op naam van de invaller Cou
perus. Hij dankte zijn opstelling aan
een blessure van Drommel en, zoals
trainer Spurgeon het noemde, de „men
tale afwezigheid" van Sparendam in
de laatste wedstrijden, reden waarom
deze gepasseerd was. Couperus, die
over drie dagen de wapenrok uittrekt,
bleek een doortastend middenvoor, die
meer dan eens gevaarlijk doorbrak.
Hem werd nog een strafschop onthou
den, toen hfj bij een van die acties
door Gerrit Zwarthoed tegen de grond
werd gelopen. Scheidsrechter Van Leeu
wen gaf een vrije schop binnen het
strafschopgebied. Het stond toen echter
reeds door een solo van Clement 4-0,
terwijl Koers even later uit een an
dere vrjje schop voor de vijfde maal
scoorde.
PSV—Feijenoord
Willem II—Forluna
DOS—Heracles
Volewijckers—Ajax
Blauw Wit—Volendam
Sparta-NAC
DHC-DWS
VVV—Velox
Excelsior-Limburgia
Sittardia-Eindhoven
VSV-KFC
Hermes DVS-Hilversum
Wilhelmina-SVV
Gelijke spelen: vervalt.
Inleg: 893.068 gulden.
Eerste prijs: 162.092 gulden (vijf met
13).
Tweede prijs: 88.414 gulden (tweeën
vijftig met 12).
Extra prijs: vervalt.
(Van onze sportcorrespondent)
MAASTRICHT, 19 nov. De afde
ling Limburg van de K.N.V.B. neemt
het bestraffen van spelers, die het wa
gen een scheidsrechter te na te ko
men, ernstig op. Twee boosdoeners,
die een scheidsrechter mishandelden,
zijn gestraft met schorsing tot 1 janu
ari 1970, ruim zeven jaar dus.
Zes spelers, die zich beperkten tot
bedreiging of belediging van de scheids
rechter, zagen dit gehonoreerd met
schorsingen van een week tot vier jaar.
(Vervolg van laatste kolom)
opvattingen van de jongens zelf, die
hem telkens bidden en smeken om
een half uurtje „geestelijke exer
citie" Als een heimelijke traimngs-
maatregel laat bij de hockeyers ook
tafeltennissen omdat ze daarmee,
naar zijn overtuiging, hun reactie
snelheid opvoeren. En uit dit alles
is het razendsnelle, onvermoeibare
[HHC ontstaan, een roes en een
razernij. Niet alleen de ouders, maar
ook grootouders van jongens bellen
zondagsmiddags om half vijf naar
Hoogezand om te informeren hoe de
jongens gespeeld hebben. Wat een
toestand! De heer Büller zegt: „Met
angst en vrees zie ik tegemoet dat
ze kampioen worden. Dan moeten wij
het hele land met ze door. Maar ja
de jongens willen het en het is hun
;rote werk. En ik weet slechts, dat
als ik geen sport zou bedrijven op
het internaat, de studieresultaten een
stuk zouden zakken. Deze
jongens zijn een heerlijke
verschrikking. Vorig jaar
werd er een ronde van
Hoogezand "ehouden op cl
gewone fietsen. Wij sohre-
ven met zes jongens in en lil r<
die wonnen de eerste, twee- hSA
de derde, vijfde en de I I \_K
ploegenprijs.
De noordelijke eerste klasse hoc
key heeft een week uitstel van
executie gehad. De „jonge
duivels van Hommes" immers
hoefden niet te hockeyen.
De aspirantjes uit Hoogezand zijn
de grote sensatie van het Nederlandse
hockey. Een jaar geleden wist nog
bijna niemand van IHHC. Buiten
mededinging deden ze mee in de
tweede klasse van de competitie,
wonnen veertien van de veertien
wedstrijden en mochten dankzij een
speciale beschikking van de bond
met de grete heren van de eerste
klasse in de noordelijke afdeling
meedoen. Prompt hebben de jongens
als nietsontziende terroristen de ene
reputatie na de andere vernietigd. Ze
heRben nu zeven wedstrijden ge
speeld, zeven gewonnen en leiden
met vier punten voorsprong. De
orille aspirantjes (de jongste is vijf
tien jaar) lijken regelrecht te koer
sen naar de Nederlandse kampioens
wedstrijden.
Hun conditietrainer tieeft nog
nooit in zijn leven hockey ge
speeld. Hun leider, voorzitter
en mentale trainer weet niet
wat er aan de hand is als er 's zon
dags tijdens de wedstrijd voor dit of
dat gefloten wordt, zo slecht is hem
het spel bekend. Op één uur in de
week conditietraining na, trainen de
jongens nooit in ploegverband. Het
geheim van hun overdonderend spel
is dan ook niet in hun techniek te
vinden. Maar wel in hun moreel. Tot
razens toe geladen zijn zij 's zondags,
als ze met de supporters in twee
bussen naar de wedstrijden rjiden.
De hete walm lijkt er af te slaan.
Ze steken gebalde vuisten omhoog en
roepen grimmige kreten over het
Groningse land. En op het moment
dat de scheidsrechter de wedstrijd
van start laat gaan, schiet de vol
wassen kerels van de tegenpartij de
schrik in de benen. Of het nu tien-nul,
of twintig-nul in hun voordeel staat,
de jongens houden niet op met hun
hitsige sprints tot de scheidsrechter
ze van het veld stuurt.
IHHC is het hockey-fenomeen van
het Instituut Hommes uit Hooge
zand. Het is een neutraal, ge
meentelijk internaat en de heer
Büller, de directeur, is gemeente
ambtenaar. De meesten van zijn
ruim honderd pupillen komen uit het
westen, hebben bijna allen goed-
fesitueerde ouders, maar kunnen om
e een of andere reden in hun huise
lijk milieu niet goed de middelbare
school volgen. Zoals de heer Büller
wel eens gekscherend zegt: „Ze zijn
slachtoffers van de welvaart". Ze
hebben de internaatsdiscipline nodig
Omdat overduidelijk gebleken is dat
sportbeoefening een heilzame in
vloed heeft op de studieresultaten
van opgroeiende jongens, wordt er op
het Instituut Hommes veel aandacht
besteed aan sport. Vroeger waren de
jongens van Hommes geduchte hand
ballers, maar er ging bijna geen
week voorbij of de directeur moest
na de wedstrijd een spelertje afleve-
ren aan het ziekenhuis. In het vinnige
lijf aan lijf gevecht tegen knoestige
Groningers moesten de felle jongens
'aak het loodje leggen. Toen koos
men hockey, dat wat meer afstand
bewaart tussen de spelers. Enkele
jaren lang speelden jongens van het
instituut hockey in de plaatselijke
club Dash. Elk jaar werden ze kam
pioen van een telkens hogere af
deling tot ze niet meer verder kon
den (als tweede elftal). Het bleek
beter de verbintenis met Dash te
verbreken en onder de naam IHHC
een eigen weg te gaan. Het mocht,
om aan de eisen van de Hockeybond
te voldoen, geen exclusieve school
club blijven Aanvankelijk nam men
een Groningse student op in de ge
lederen. Hij had van hockey geen
greintje benul, maar liet zich gewillig
als lid inschrijven. Nu heeft men een
bruikbaarder outsider, een vroeger
lid van de club van het Groningse
St.Maartenscollege HMC. Hij is twee
entwintig jaar en als aanvoerder
over de zeventien- en achttienjarigen
aangesteld.
Dit jaar stapte IHHC als adspi-
rant-lid de eerste klasse Noord
binnen. Al is hierboven ge
schreven dat de club IHHC
nooit traint, individueel trainen de
jongens wekelijks wel enige uren.
Daar er drie elftallen van IHHC zjjn,
vinden de jongens altijd wel een paar
rotgenoten. Zo brengen ze elkaar de
kunst bij. Directeur Büller heeft hen
op dat gebied niet veel te leren al
zal hjj het zjjn jongens niet laten
blpken omdat hij, om het zo maar
eens te zeggen, hockey-analfabeet is.
Maar hjj is toch hun grote man die
de jongens tijdens hun eten, tijdens
de recreatie en vlak voor de wed
strijd in de kleedkamer onder hoog
spanning zet. HÜ vindt het prachtig
dat de jongens er zo ongelooflijk
warm voor lopen, maar voor het
overige interesseert hockey hem
niets. Hij zou 's zondags liever eens
een keer thuis zitten. Vorig jaar hao
hi) zichzelf eens een vrije zondag
willen gunnen door op zaterdagmid
dag zijn „mentale training" te hou
den. Daarna waren de jongens als
gekken het veld opgerend, hadden vijf
uur achtereen als razenden gehoc-
keyed tot ze volledig uitgeput aan
het eten werden geroepen. En de
volgende dag hadden ze geen honger
naar de bal meer. Dus nu is hij
erbij. Maar ook 's morgens als het
tweede elftal moet spelen, er 's zater
dags als het jongste team in het veld
moet komen. In het noorden wordt
er langzamerhand gedacht dat de
heer Büller een despoot i», die als
een Iwan de Verschrikkelijke de jon
gens inprent: „Winnen of sterven".
Dat ls wel moeilijk te rijmen met de
