ONDER WOONWAGENBEWONERS
s Winters Moeit huiselijk leven
het „Waarderveld" hoog op
Enkele Haarlemse
m
lion d or
jongeren zorgen
voor ontspanning van de jeugd
mmmm.
•- 1
- -
Vogels in de
Vleeshal
0
VOORMALIG REGTHUIS VAN SCHOTEN
VROEGER ST. PIETERSKAPEL
Interessante gegevens over historisch
plekje in Haarlem-Noord
PETRI -I
Nieuwe naam; dezelfde
(goede) zaak
Te kl
SLEUTEL WEG?
AT AX-TAXI
GROEN Co.
l-T^I
ZATERDAG 24 NOVEMBER 1962
PAGINA 3
Haarlem, 24 nov. De wa-
§ens in Haarlems woonwagen
kamp in de Waarderpolder lijken
«ichter opeen te staan, nu de win-
er voor de deur staat: een hecht
Aaneengesloten dubbel-carré,
hechts hier en daar onderbroken
v°or de berging van huisraad,
daarvoor in de wagen zelf geen
Plaats is. In de zomermaanden
speelt het huiselijk leven voor een
Snoot deel buiten af, aan de voet
^an het wagen-opstapje en rond
de wielen. Nu heeft het zich naar
"innen verplaatst, waar de rood
gloeiende potkachel of gashaard
jvarme geborgenheid schept. De
^omst van de winter is in de
Haarlemse woonwagengemeen
schap tastbaar. Het is er overdag
^n 's avonds stiller dan anders.
Elk gezin leeft zo goed en zo
kwaad als het kan z'n eigen le
ventje. Meer dan ooit zijn de wa
gens waaronder prachtige, con-
ïortabele woonwagens, maar ook
brokstukken van trams of auto-
Pussen „woningen" geworden.
Hruk bijvoorbeeld is er gewikt en
gewogen hoe de wagens elkaar
Pet best bescherming konden bie
den tegen regen, sneeuw of wind.
He speciale opstelling voor de
sinter is een jaarlijks terugke
rend ritueel. Vooral in de open
Waarderpolder is een goedgekozen
Cverwinteringsplaats niet overbo
dig. Dat leert de ervaring wel.
lëïi' ers" is ook weer onder te verde-
*chp een aantal verlegt zijn economi-
Dlat. activiteiten in de zomer naar de
bhrie ahhsgemeenten rond Haarlem,
f^aat6n bebben een duurzamer stand-
leen en weer anderen verblijven al-
ih v ln de zomermaanden in Haarlem
lWIerDand met de suikerbieten-cam-
dieaLe °p de fabriek in Halfweg. Voorts
°üde Juttrouw Sterkman rekening te
vap h met het eigen gedragspatroon
^Onpr kampbevolking. Woonwagenbe-
°P hptS reageren op zeer eigen wijze
Hkiiai maatschappelijk leven. Sommige
{Nhdp^. hulpbronnen blijken voor hen
j Bloeiend
°te|Café - Restaurant
RECEPTIES
CONFERENTIES
trouwdiners
WWf: W;7. m
m»
-
v* y "'ii- 'pp
Voorlichting
ein
CENTRALE VERWARMING
DUIKER OLIEBRANDERS
BmHË
„DE SLEUTELSPECIALIST"
ZAADHANDEL JAN R00ZEN
ALLES VOOR UW TUIN
F. van G.
1.2.3.4.5.
Wereldireizigersserie
INTERIEUR
9 Geen woonwagenkamp is hetzelfde.
constateert men vlak voor en tij-
hens de wintermaanden in het „Waar-
herveld" elk jaar weer, dat tegelijk
•"et het huiselijke leven ook het ove
rigens beperkte verenigingsleven op-
?'°eit. Natuurlijk komen ook in het
Y°orjaar en de zomer de ouderen des
?vonds af en toe in het verenigingslo
kaal op het kampterrein bijeen en or
ganiseert men allerhande speelmidda
gen en festiviteiten voor de kinderen,
{naar in het komende jaargetijde de
monstreert zich in het .Waarderveld"
j"~ meer dan in welk woonwagenkamp
v? ne omtrek ook de zin om vooral
Pinnen de kampomheining verstrooiing
zoeken. De Stichting Katholiek Woon-
7agenwerk in Haarlem en omstreken
{■h mejuffrouw Agnes Sterkman, een
de sociaal werksters van de ge
rente Haarlem, weten dat enthousias-
uitstekend op te vangen. En dat
JlWtjl hun moderne hulpmiddelen dik-
(Jls ontbreken. Maar de Stichting en
on r>nVat! wei"kster weten overal raad
ie met hart" J)ok- ?iet anders, wanneer
wagen werk! Zlel opsaat in het woon-
Haarlems woonwagenkamp geniet de
laatste jaren aller aandacht. Niet al
leen van de zijde van particulieren,
maar ook van de gemeente. Dit in
tegenstelling tot enkele jaren geleden,
toen over het algemeen nog te weinig
tekeningwerd gehouden met de soci
aal-maatschappelijke en godsdienstige
Problemen van de Haarlemse woonwa
genbewoners, van wie ongeveer negen-
fiy..Procent, althans van huis uit, ka-
Voo j is' De zor& van katholieke zijde
VazF pe woonwagenbewoner dateert al
dion toen een afdeling van de
WeruSane hond van woonwagenliefde-
bes» n me' baar menslievende taak
Da?0'}' Met de verbouwing van de
den ienstal echter, nu drie jaar gele
een arp he Stichting in het bezit van
'Verenigingslokaal en daarmee meer
terial SeleSenbeid de geestelijke en ma
tron belangen van de woonwagenbe
de ?5r te behartigen. In de omgebouw-
VppbaardenstEil zijn vertrekken gereser-
ciaai voor he kampbeheerder, de so-
h0 "'werkster, de kamparts en voor het
«oen van bijeenkomsten.
«t«.00ral he komst van de sociaal werk
taak 8af nieuw licht aan de zaak. Haar
Ü1ko ls bet, zoveel mogelijk persoon-
pr e contacten tot stand te brengen.
Stenu b elke dag kan men juffrouw
trT,Kman wel ergens in het kamp aan-
tpöff vyci cigciiö 111 nei ivamp aan-
bet un' Onmiddellijk na haar komst in
der» mP 'n 1959 is ZÜ gaan on-
ton» en 'n boeverre hobbyclubs voor
bip? en ouh te realiseren waren, clubs
belo j's hoel: verantwoorde en ontwik-
gifto vrijetijdsbesteding. Haar weg
facf niet over rozen. Met verschillende
Vcv,?ren moest zij rekening houden.
Wfn'eerst met het feit, dat de Haar-
bom kampbevolking volstrekt geen
«en §e.en gemeenschapje vormt. Er is
Vv0r, Vr« duidelijke scheiding tussen de
wagenbevolking pur sang de zo-
- aa,amhe „trekkers" en de „bur-
s die ook 2o-door de
VA die ook 2ö- door de „trekkers
biet aangesproken en in verband
tenc he na-oorlogse woningnood dn hou-
W. böuwsels op het kamp een onder-
k. .en hebben cevondpn. De grnpn
lal 'maatschappelijk leven. Sommige
-•nrt'e hulpbronnen blijken voor hen
aarh» toegankelijk. Heel sterk spelen
hhtjh J? de onafhankelijkheidszin en het
hnge solidariteitsgevoel een rol.
feU?r°uw Sterkman is voor geen klein-
i aaI"d. Dat blijkt thans uit het
verenigingsleven, (lat zjj heeft
°P te zetten, met de hulp uiter-
«Mr8n Stichting en een staf me-
w "sters en medewerkers. Het is
Advertentie)
voor uw:
modatle voor 20 tot 120 personen
Telefoon 22180
v"5t
niet allemaal een, twee, drie gegaan.
Zo heeft zij bijvoorbeeld urenlang moe
ten praten eer men er een beetje van
overtuigd raakte, dat er ook in een
woonwagenkamp activiteiten voor-na-
het-werk konden worden ontplooid. Ook
met de oprichting van kinderclubs
heeft zij heel wat te stellen gehad. Een
woonwagenbewoner staat niet zomaar
zijn kind aan een „vreemde" af. In zijn
ogen was juffrouw Sterkman dat enkele
jaren geleden tenslotte nog.
Maar niets stond de sociaal werkster
blijvend in de weg. Voor alles
vond zij een oplossing. Wel was er in
het begin veel tegenwerking. Maar dat
zjjn dingen, die je in een woonwagen
kamp kunnen overkomen, zegt ze. Ook
de voorzitter van de Stichting, de heer
Th. van Turnhout, weet er alles van.
Hjj heeft de laatste jaren nauw met de
sociaal werkster samengewerkt. Trots
vertellen beiden wat er zoal voor het
komende jaar op het programma staat.
En dat dit alles doorgang kan vinden
is niet het minst te danken aan een
aantal Haarlemse jongeren, die er ver
schillende avonden per week voor vrij
maken. Over het algemeen zijn de lei
ders en leidsters leden van jeugdbewe
gingen. Ook zijn er verschillende kleu
terleidsters bij.
Zo houden Marlies Bus, Loes Kense-
laar en Cokky Hutte elke dinsdagavond
van zeven tot acht uur zeventien jon
gens en meisjes in de leeftijd van zes
tot acht jaar bezig met spelletjes^ en
poppenkastvertoningen en dergelijke.
Ook studeren zij de kinderen eenvoudi
ge acteerstukjes in, die zij later in aan
wezigheid van de ouders op de planken
brengen. „We leren de allerkleinsten al
een groep te vormen. Het zijn van na
ture zulke individualisten. En daarmee
kom je er tegenwoordig niet," merkte
de heer van Turnhout op.
De wat oudere jeugd, die van negen
tot dertien jaar, komt elke woensdag
avond in het clublokaal bij elkaar. Hier
zijn het Sonja Tol, Herman Rutte en
Bert Beyk, die op alle mogelijke ma
nieren proberen het de kinderen naar
hun zin te maken. Waar de meisjes
van zes tot dertien jaar elke week naar
uitkijken is de donderdagavond, wan
neer zjj onder leiding van Mary de
Haan, An Brey en Geert Zandwijk mo
gen volksdansen en aan ballet mogen
doen. Elke avond blijkt weer hoe het
dansen en het ritmegevoel er bij de
meisjes van woonwagenkampen in zit.
Af en toe bevinden zich onder de „trek
kers" violisten, die met verve op zo'n
avond de dansende meisjes begeleiden.
Vooral op dergelijke avonden ontpopt
zich de ware aard van de „trekker".
De volksdansavonden worden meestal
besloten met het voorlezen van een
spannend verhaal.
Omstreeks acht uur donderdagavond
vult het zaaltje zich met jonge vrou
wen en moeders, die er dan naaicursus
krijgen van de heer Olsthoorn en me
vrouw Norren. Voor deze avonden be
staat grote belangstelling. Het zaaltje
dreigt te klein te worden. Op deze
avonden is ook de huishoudelijke voor
lichting ingeschakeld. Aanvankelijk
werd er alleen goed versteld. Maar de
laatste twee jaar kunnen de vrouwen
tegen gereduceerde prijs stoffen kopen,
waarvan zij voor zichzelf en hun kin
deren kleren maken. Ook op dergelijke
avonden komt juffrouw Sterkman een
kijkje nemen. „Soms sta je er versteld
van wat onder hun handen vandaan
komt. En dan te bedenken, dat velen
indertijd nauwelijks naald en draad kon
den hanteren."
Voor de mannen is er elke vrijdag
avond een kaartavond. Hoewel vorig
jaar de animo niet bijster groot was,
blijkt deze avond het dit jaar weer
goed te doen. Dezelfde avond is er
ook leesles voor volwassenen. Een
groot deel van de kampbevolking, is
nauwelijks aan een lagere school-op-
leiding toegekomen. Dikwijls blijkt
men de wilskracht te missen deze les
sen te blijven volgen.
De filmavonden, die zo nu en dan
georganiseerd worden, zijn ondanks de
vele t.v.-toestellen, die het kamp rijk
is, altijd druk bezet. Tot voor enkele
weken konden de woonwagenbewoners
gebruik maken van de bibliotheek van
de St.-Vincentiusvereniging van de pa
rochie van St.-Elisabeth en Barbara.
Thans haalt juffrouw Sterkman elke
maandagmorgen met haar auto tien
tallen boeken op van de r.-k. openbare
leeszaal en bibliotheek aan de Nieuwe
Gracht. Een assistente uit de leeszaal
dient de kampbevolking bij het kiezen
van lectuur van advies. Een eigen bi
bliotheek is nog in voorbereiding.
in voorbereiding is en het „Waarder-
veld" gedoemd is te verdwijnen, gaat
men,in het kamp hier niet rustig op
zitten wachten. Het verenigingszaaltje
is bijvoorbeeld te klein. Vooral 's zon
dagsmorgens, wanneer pater A. Vos uit
Santpoort, de geestelijke verzorger van
de woonwagenkampen in Haarlem, Be
verwijk en Velsen, er de H. Mis leest.
Men is van plan het zaaltje nog met
enkele meters uit te breiden. Daarvoor
zal het restant van de paardenstal moe
ten worden opgeofferd. Tegenwoordig
wordt elke zondag in het verenigings
lokaal de H. Mis opgedragen. Enkele
jaren geleden togen de woonwagenbe
woners 's zondags naar de kapel van
de vereniging Francisca Romana aan de
Koudenhorn. Na de mis wordt er ook
gedoopt en verschillende malen per jaar
doen kinderen er hun eerste communie.
Er bestaat grote kans, dat pater Vos
eerstdaags in het bezit komt van een
verplaatsbaar altaar.
De wagens in het Haarlemse woon
wagenkamp hebben zich, nu de winter
voor de deur staat, dicht opeen geschaard.
Het leven, dat zich 's zomers voorname
lijk buiten afspeelt, heeft zich naar
binnen verplaatst. De wagens zijn meer
dan anders kleine, warme woningen
geworden.
(Advertentie)
BLOEMEND AAL
TELEF. 54855
V.V.V.V.'.
„Je kunt je geld beter aan de vo
gels besteden dan naar de kastelein
brengen" zegt de heer J. M. van der
Aa uit de Harmenjansstraat. Hij troont
ons mee naar een kooi, waar een paar
roodrug-parkieten helemaal niks
zitten te doen. Ze hebben de allure
van richards. Het zijn ook kostbare vo
gels. Tweehonderd gulden per stuk,
verzekert de heer Van der Aa. Wij
troffen hem in de Haarlemse Vlees
hal, waar gisterenavond een grote vo
gelshow is geopend. Hij wist er alles
van. Hjj moest er ook alles van we
ten. Dat werd ons pas later in het
gesprek duidelijk. Wij konden niet ver
moeden, dat in deze huisschilder een
we-eldkampioen schuil ging. Hij vertel
de dat terloops, ook dat hij een paar
keer nationaal kampioen was geweest
Niet in huisschilderen natuurlijk, maar
met zijn vogels. Daarom was hij nu
weer present in de Vleeshal.
Zo'n vogelshow heeft z'n eigen char
me. Voor de echte vogelliefhebbers is
dat een belevenis van de eerste orde.
Het gaat hier niet om de huis-tuin-en-
keuken-kanariepiet, die alleen een ge
zelligheidsvriend is. Op zo'n show
komen de edelen uit de vogelstand,
waarvan iedereen wel mag zingen
zoals hjj of zij gebekt is, maar die
op de eerste plaats aan bepaalde
schoonheidseisen moeten voldoen. Daar
om zjjn er deze week maar liefst vier
keurmeesters naar de Vleeshal geto
gen om de vogels te bekijken en uit
te maken, wie nu de allermooiste in
zjjn soort was. Een moeilijk karwei,
dunkt ons. Wij vonden ze allemaal
even mooi. Maar de heer Van der Aa
maakte ons al heel gauw duidelijk,
dat er verschil is in mooi en mooi.
Kijk nou eens die spitsstaartamadine.
Hij wees ons een prachtige vogel aan.
De bevedering is in één woord schit
terend, zo ging hij voort. Alles is
strak en gelijnd. En kijk nu eens naar
de ander. Vlak er naast op diezelfde
stok. Een paar veertjes staan omhoog.
Geen schijn van kans. Heeft die spits-
staart het nu gewonnen? De jury let
nog op zoveel andere dingen. Zjjn
de poten schoon? Mist de vogel geen
nagels? Nee, zo gemakkelijk is het
niet om met de eerste prijs weg te
vliegen. De jury heeft er twee dagen
werk aan gehad. Op de show, die ge
organiseerd wordt door „De gekleur
de zanger" uit Haarlem, zijn meer
dan honderd tropische vogels. Vele
„rassen en talen" zijn hier bijeen, de
fraaiste kleurencombinaties zjjn te be
wonderen. De Vleeshal is een para
dijselijk vogeloord geworden, een re
naissancistische volière, waarbinnen
het leven een heel andere kleur heeft
gekregen. Veel tijd om te mediteren
wordt ons niet gegeven. Van der Aa
trekt ons aan de mouw. Hjj neemt
ons mee naar dc kanaries. Meer dan
zestig soorten kleuren. Goud, groen,
roodbruin, rood, wit, enfin noem
maar op. Hij wijjst naar een paar
witte kanaries. „Ik weet het niet",
fluistert hij, „maar ik maak er een
goede kans mee". En terwijl lonkt hij
naar zijn grote kooi met spreeuwen.
Met die vogels ben ik wereldkampioen
geworden in Brussel. En hij glorieert
opnieuw als hij met een kostbaar ge
baar 'n wonderlijke mandarijnspreeuw
aanwijst. Hjj vertelt nog veel meer.
(Advertentie)
LANGE VEERSTRAAT 10 TEL 11493
De heer v. d. Aa met zijn spreeuwen, waarmee hij in Brussel wereldkampioen werd.
Een bijzonderheid zijp bijvoorbeeld de
zogenaamde bastaarden. Wij staan stil
bij een fraai exemplaar. Onze gast
heer geeft meteen commentaar. Een
kruising van een muskaatvink en een
Japanse meeuw. Zijn prozaïsche uit
eenzetting jaat ons te snel. Wij kunnen
al die kruisingen niet volgen. Intussen
bewonderen wij een paar vinnige
dwergkardinalen, die in een conciliair
debat verstrikt zijn geraakt.
Van der Aa is Brabander van ge
boorte maar woont nu al jaren in
Haarlem. Vanaf zijn dertiende jaar
trekt hij al met vogels op. Het is
een fijne sport geworden, verzekert
hij. Hij heeft nu tweehonderd vogels.
Het is verheugend, dat het aantal
vogelliefhebbers in Haarlem toeneemt.
Steeds meer mensen gaan zich op de
ze sport toeleggen. Vermoedelijk
speelt de vijfdaagse werkweek hier
een grote rol. De mensen gaan meer
tijd voor deze sport krijgen. En ken
nelijk meer geld. Hoe het ook zij,
vandaag en morgen is het vogelfeest
in de Vleeshal. Tot vanavond tien uur
kan men er terecht, morgen van tien
uur 's morgens tot zes uur 's mid
dags.
(Advertentie)
SPEKSTRAAT 6
TELEE 16063
nlangs heeft men in dit blad kun
nen lezen, dat B. en W. van
Haarlem het voornemen heb
ben, om in het voormalige Regt-
huis van Schoten aan de Vergierdeweg
een filiaal te stichten van de Stads
bibliotheek. Hiermede zou een van de
weinige plaatsen van historische bete
kenis in Haarlem-noord behouden blij
ven. Want oud is de grond waarop het
gebouw staat zeer zeker.
We moeten 650 jaar terug gaan om
de oudste geschiedenis te bereiken van
het Regthuis, dat voorheen een kapel
is geweest. Inderdaad een kapel, want
Cornelis Pronk (1691-1759) een bekende
topografische tekenaar, vereeuwigde het
gebouw in 1729, en deze tekening, welke
berust in het gemeente-archief, draagt
als onderschrift: „St. Pieterskapel en
regthuys te Schooten buyten Haerlem".
Ook F. Allan, de geschiedschrijver van
Haarlem, was met het feit op de hoog
te, dat het regthuis vroeger een kapel
was geweest, immers hij zegt: „Laat
ons nu verder gaan, om even voorbij
het Hulpkantoor der Brievenposterjj,
het Schoollaantje in te slaan, dat ons
bij de gemeenteschool en het rechthuis
brengt. Beide, school en recht- of raad
huis, zjjn in hetzelfde gebouw' geves
tigd. Dat gebouw was voorheen een ka
pel, en het heeft een kleine koepel
toren. Hier langs, ten noorden van de
Schotervliet, strekt zich de Vergierde
of Verkeerde weg uit."
We zien dus, dat de kapel heeft ge
staan ten noorden van de Schotervliet
welke op oude kaarten ook wel Kap-
pelsbeek wordt genoemd. (Kappel be
tekent Kapel). De grond echter ten noor
den van genoemde beek, behoorde tot
Schotervlieland, zodat kapel en recht
huis niet op het grondgebied stond van
Schoten
We zijn met al deze gegevens op onze
tijd eigenlijk een beetje vooruit gelopen,
en moeten ons verplaatsen naar het
jaar 1316. In het archief van het bis
dom Haarlem troffen we n.l. een stuk
aan uit genoemd jaar, een stuk dat
volgens de archivaris, mgr. P. Ver-
hoof stad, betrekking heeft op de kapel
van Schoten.
Hierin staat, dat Jan Bartout van
Schoten en zijn broer Dirk, een kapel,
„die wi gesticht ende ghemaket hebben,
up onse vaderlike erve, bi orlove ende
henghenisse onser heylige Vaders ons
heren des biscopt van Uittrecht". Het
is merkwaardig, dat deze Jan en Dirk,
in andere stukken genoemd worden
als Jan en Dirk Bartout van Assendelft.
Nu is het wel een vaststaand feit,
dat in vroeger tijden, de Assendelvers
in Schoten grondbezit hadden, en er
heeft zelfs een pad bestaan (vele oude
Schotenaren weten dit nog wel) dat
Assendelver voetpad heette. Dit pad
werd gebruikt door de Assendelvers,
die lopend van hun dorp kwamen om
in de kapel van Schoten de mis bij te
wonen!
De kapel waarvan hier sprake is, is
vóór 1392 verdwenen, want in dat jaar
werd er weer een kapel te Schoten' ge
sticht.
Vermoedelijk zijn oorlogshandelingen
in 1377 de oorzaak geweest van het
verdwijnen van de eerste kapel. Want
in die tijd zien we dat „derzelver op
stand veroorzaakt is door twee groote
partijen, die niet alleen deze stad (Haar
lem) maar ook derzelver nabuurschap,
in 't bijzonder het dorp Sparendam
Hoewel de stichting van een regionaal te deez tijd in rep en roer stelden, en
woonwagenkamp elders rond Haarlem zich aan veele moedwilligheden, dood-
4
w v
s,V
WÊKm&mm
iïlAv '...C
slagen en geweldenarijen schuldig maak
ten."
Wat nu de stichting van de tweede
kapel betreft: we zien, dat in een oor
konde van 7 februari 1392 ene „heer
Janszoen van Dordrecht" in de wilder
nis van Schoten een kapel, tevens kluis
sticht, waar totaal vier geestelijken kon
den wonen, een soort kloostertje dus.
We zullen de lezer niet vermoeien met
het opsommen van verschillende rech
ten en plichten welke waren verbonden
aan. deze kapel, waarschijnlijk hetzelf
de bedehuisje dat Cornelis Pronk heeft
getekend.
In de geschiedenis wordt het gebouw
tje meerdere malen genoemd, zo tij
dens het beleg van Haarlem in 1572-'73,
waarover Van de Lust in zijn treurspel
schrijft:
„Tweehonderdveertien sterek te
Schoten by 't capel,
Ook achttien Officiers, o moorddadig
Treurspel,
Een rentmeester en Lancelot van
Brederode,
Dees heb ik altemaal door 't
woedend swaert sien doden."
We zien dus, dat in de historie de
plaats van het rechthuis het toneel
is geweest van bloedige executies. In
de loop der eeuwen is de kapel natuur
lijk verbouwd, en later tot rechthuis
en school ingericht.
Toch heeft men (nog niet zo héél lang
geleden) nog bewijzen gevonden dat
daar aan de Vergierdeweg inderdaad
een bedehuisje moet hebben gestaan,
men vond er toen n.L. de resten van
een kerkhof, bestaande uit zerken en
menselijke resten. Er is zelfs een zerk
gevonden met als jaartal 1787, waaruit
dus blijkt, dat het kerkhof zeer lange
tijd in gebruik is geweest bij de 9cho-
„St. Pieterskapel en regthuis te Schoo
ten buyten Haerlem", naar een uit 1729
daterende tekening van Cornelis Pronk.
(Ter publicatie afgestaan door het Ge
meente Archief Haarlem.)
tenaren, en we hebben ons door een
oude inwoner van Schoten laten vertel
len, dat zelfs tot na de eerste wereld
oorlog de begraafplaats werd gebruikt
om er zelfmoordenaars te begraven.
We hebben zo het vermoeden, dat,
wanneer het rechthuis verbouwd zou
worden tot bibliotheek, er bij die ver
bouwing nog wel het één en ander van
historische waarde te voorschijn zal
komen. We doelen hiermede op het
eventuele graafwerk rondom het pand
Vergierdeweg no. 52. Het zou wel aan
te bevelen zijn om van gemeentewege
hier aandacht aan te schenken.
Eéns in het jaar komen wij U rond
uit om geld vragen. Niet om een be
paald bedrag, maar om zoveel als U
geven wilt. \\^aarvoor, voor wie?
Voor een aantal burgers en burgeres
sen in onze goede stad Haarlem, die
het met Kerstmis net zo karig zouden
hebben als op een doordeweekse dag,
wanneer U daar niot iets aan zoudt
doen. i
Kan dan niet iedereen zich iets
extras permitteren op Kerstmis? Zeer
beslist niet. Als U even nadenkt, als
U opl ettend om U heen ziet kunt U
dat weten. Denk maar eens aan de
gepensioneerden, bejaarden, langdu
rig zieken, gehandicapten. Zeker, zij
worden op de een of andere manier
geholpen of zij helpen nog net zich
zelf in het dagelijks leven geen hon
ger te lijden. Maar daar is dan ook
alles mee gezegd. Zij kunnen zich
nooit iets extras permitteren; hun
karigheid kent geen sier; zij honge
ren naar kleine weelde.
En het is juist die kleine weelde,
die aan de Kerstdagen en de feastda-
gen daarna zóveel extra glans ver
leent als nodig is om aan een feeste
lijke stemming welke ook nog haar
hogere inspiratie kent toe te ko
men.
De vanouds bekende benaming
„actie Stille Armen is veranderd in
„actie Stille Nood". Men vond de
oude naam wat larmoyant en onaan
genaam voor de mensen die het aan
gaat. Het zij zo; het is een doorzichti
ge psychologische wet, dat haast alle
namen voor moeilijk liggende zaken
op z n tijd door nieuwe termen wor
den vervangen. Wat er niet veran
derd is, is de (goede) zaak waar het
om gaat: daadwerkelijke solidariteit
jegens de evenmens in de naaste om
geving. De Sociale Raad zal weer
voor een eerlijke toedeling zorgen.
V/ij zullen U nog inlichten over de
manier waarop hij dat denkt te doen.
Wij zullen tevens een aantal repre
sentatieve inwoners van Haarlem aan
het woord laten om hen hun mening
over deze Kerstactie te laten zeggen.
Vandaag komen wij alvast Uw sym
pathie vragen voor dit traditionele be
toon van medemenselijkheid, dat niet
let op verschil in gezindte, levensop
vatting enzovoorts.
Over anderhalve week is het Sint
Nicolaas. Daarna is Kerstmis in het
nabije verschiet. U krijgt het dus
druk met de U zo dierbare zorgen en
zorgjes om familieleden en vrienden
te verrassen. Wilt nog vóór die druk
te, dat is NU, Uw gift schenken voor
de „actie Stille Nood Ons gironum
mer is: 14.34.80. Ons bureau is ge
vestigd: Smedestraat 5.
(Advertentie)
Mobilofoon service dag en nacht
HEEMSTEDE, 23 nov. De Wereld
reizigers-serie van het Minerva Theater
wordt dinsdagavond 27 november voort
gezet met een reisverhaal door de heer
en mevrouw Tadema-Sporry. De cause
rie heeft als titel „Rode ruïnes en
zwarte tenten in het Midden Oosten".
(Advertentie)
Zijlweg 36-38 - Haarlem - Tel. 18014
