Uw reserves deskundig belegds aandelen Vereenigd Bezit van 1894
HOUDT U VAN WAGNER?
HET WOLVEN JONG
Alfredo
Jeroentje
op zwarte-pieten-schoen
Atlas van Nederland gaat
volgend jaar verschijnen
*IJ GEBREK
AAN BEWIJS
A
MM
Een nationaal standaardwerk
UITSTUIFREIZEN naar WATERPARADIJZEN
,V^er - rnevn
Katholieke Horeca is
tegen prijsstop
Daarom CAO niet getekend
Pluvier passeert het
dividend (8
ZATERDAG 1 DECEMBER 1962
PAGINA 15
door LUKACS
JKZAL JE EEN KLE/N VOORSCHOT*
GEVEN VOOR DE EERSTE ONKOS
TEN 5.000$, 15 DAT VOOR
LOPIG genoeg?
0 JANOG /ED ALS DE OPDRACHT
GESLAAGD IS, KRIJG JE J0% VAN
HET HEDRAGIEN NI/JAN DE SLAG'
JOEPIE NU KOMEN WE
ER BOVEN OP!E/NDEl/JK
EENS IEMAND, DIE NEP
WARE TALENT P/Er/
EN LATEN WE NU EENS x
DE LLJST BEKIJKEN IDE EERSTE"
DIE WE MOETEN OPSPORENN5:
TAöLO 516AR0, CPTV/UETSTrART JE, TE
PAR/JS. J
ERIC DE NOORMAN
60
W
Examens
STEINACH
MAYRHOFEN
LAUTERBACH
COLLEISARCO
V
door HENRY CECIL
18
SiVrtn VS0UW tot rechter benoemd hebben."
moot
Wervkelijk opvallend....
sn.mn
tnglebert
(Advertentie)
NaT (^r'rnm'S stormt Eric voort langs het pad, waarover de krijger
Tk iÜn zoon verdwenen is. „Geen beginnen aan, Noorman," hijgt
vem, die hem maar met moeite bij kari houden. „Zo hard loop je
ogezegd met, dat je een paard kan inhalen." „Hij was gewond, die
T?L antwo°rtt Eric koppig. „Ik zag het." Bij een bocht in het pad
f ij ee" triomfantelijke kreet. „Alsjeblieft, Sveintje, er is gebeurd
nai opf°' ?n oPSelucht snelt hij op zijn zoon toe, die bij hun
<10ring vei heugd opkrabbelt. In een oogwenk zijn Erwins boeien los
gemaakt, waarna Eric zich over de krijger buigt. „Je maakt het niet
an£ meer, rover," zegt hij. „Vertel mij eens, eerlijk, wat dit te
betekenen heeft?" „We moesten die jonge kerel ophalen, uit de hut van
de oude Ormilda," antwoordt de ongelukkige met zachte stem. „Waar
om?" dringt Eric aan, die wel ziet, dat het spreken de ander steeds
meer moeite kost. „Weet je wel, wie deze jonge man is? En van wie
moest je dit doen?" Krampachtig haalt de stervende de schouders op.
„Heer Skapti, onze meester, beveelt. Wij doen, meer niet. M-m-meer
n-n-niet!" Zijn hoofd zakt langzaam op zij en met een gevoel van
medelijden richt Eric zich op. „Meer niet," herhaalt hij dan. „Heer
Skapti heeft nu drie krijgers minder, maar ik zou voor een lief ding
willen weten, wie Heer Skapti is."
MOCO
3036
V, 1 dec. Rijksuniversiteit
5«tia' rechten mej F. Feenstra, Was-
?0H„r en de heren A. P. Boddaert,
ï- jijdam, G. Ursone. Den Haag en
k Rotterdam. Doet. Ned. G.
man, Rotterdam, kand. Ned.
Bulten, Lisse.
5itiJMEGEN, 1 dec. - Kath. univer-
V doet. notariaat mr. A. Claessen
St.-®r, kand rechten: G. L. Bloo, Wy-
j'tW. Witteveen, Den Haag, en H.
h'\s, Maastricht. Doet. gesch. Mej.
Ünen, Roermond.
S^TERDAM, 1 dec. Universi-
doet. pol. en soc. wetenschap. L.
de Sitter, Amsterdam (met lof) M.o.-
biol. M. Voogd en A. Veltman, Amster-
damdoct. natuurk J Hamaker, Am
sterdam (met lof). Kand. wisk. en na-
tuurwetensch. A. E. van Es en J. Fluit-
rpan, Amsterdam (beiden met lof).
ROTTERDAM, 1 dec. Ned. Econ.
Hogeschool slaagden voor het kand.
econ. P. van der Wolk, Rotterdam. H.
Vel, Breda en A. van der Werff, Meer-
veld^over
TILBURG, 30 nov. Hogere Textiel
school: Afd. technisch verven: K. van
Dooren, Tilburg; Ch. van Vuuren, Bre
da. Afd. org. weven: J. van Poppel,
Tilburg.
Advertentie
10 dg. 13 dg. 17 dg.
215,— 220,— 300,—
205,— 215,— 280,—
(scholieren) 185,
235,— 335,—
Reisgids DE UITSTUIF, Joh. Verhulststr. 101, Am
sterdam, telefoon 02073 34 63.
Uitsluitend R.K. ongehuwden tot 30 jaar.
Een vakantie op zich.
*ald door E. D. KÜNZLI-BOISSEVAIN
ift.'Ie k
do nt net een stoute jongen, maar als je
u1' moet je het ook maar goed doen."
1 Zrjj0oP dat jij daar ook aan denkt. Ik wil
°o hebben en hij moet rechter worden."
een compromis voor. We krijgen een
ti. tepk.en zij wordt rechter de eerste vrouwelij-
J-6k
a£.grljselijk idee."
tui «vm .ie kan toch niot
mevrouw de rechter. Wat vind je
üai„ Je kan toch niet meneer de rechter zeg-
.ïw det een vrouw is? Het moet mevrouw de
zijn of juffrouw de rechter."
!t c». a' dan wel de reden zijn, waarom ze nog
V' Edelachtbare klinkt anders nog zo gek
N °U
i ed dan, ze mag rechter worden. Intus-
-l efk rier beter aan om op te schieten met je
i. ih moet nog een bezoekje brengen. Het zal
W,VCtL duren."
Ut Curtis zat op zijn kamer in het poli-
Va6r> ZfXan Cunningham, toen hem gezegd werd,
t?rba„ j 0re meneer Low hem wenste te spreken
Wal me£ de zaak Essex.
v.. VOOr in Hnhtin cron b-
r'tn vro„ vo°r inlichtingen kunt u ons verstrek-
ri«haVas h^ aan meieer Low, zodra deze bij
ih e'Uk t??ngelaten- vroeg het niet bepaald
Jhjfrikirrt Hij was in het geheel niet verlangend
IVi1,* zün a^. van Essex te vinden. Hij moest na-
JpSfcv s dea Phcht doen en dat zou hij ook, maar
li£ Uit ri„e'° andere mensen, was hij dolblij dat
lW n eioji weg. geruimd was. Hij nam aan, dat
Uhde» ^gereid burger was. En als die enkele
2hn aandacht wenste te brengen, moest
hjj daar wel op ingaan, maar waarom kon die kerel
de hemel niet danken voor kleine zegeningen en zijn
mond verder houden?
„Ik heb een theorie over deze zaak," begon me
neer Low, maar voor hij verder nog iets kon zeggen,
stond de inspecteur op.
„Niemand hoeft ons ons vak te leren. Ik dank
u wel," zei hij. „De deur is achter u."
„O, neen?" zei meneer Low. „Ik zou denken,
dat de vrienden en familieleden van Essex' slacht
offers daar anders over denken. Maar het geeft
niet. Hier is mijn kaartje, als u nog van mening
mocht veranderen."
Toen meneer Low weg was, snoof de inspecteur:
„Theorie! Theorie!" En nadat hij de deur had
gesloten, voegde hjj er nog iets aan toe om kracht
bij te zetten aan zijn mening over meneer Low
en diens theorieën en over alle andere mensen, die
er theorieën op na hielden.
Maar heel spoedig na het bezoek van meneer
Low gebeurde er iets, waardoor de inspecteur zich
gedwongen zag om zoete broodjes te gaan bakken.
Hy moest naar meneer Low toe om diens advies
te gaan inwinnen.
HOOFDSTUK V.
Vragen en antwoorden.
De gevoelens van het publiek onmiddellijk na de
dood van Gilbert Essex, waren vooral gevoelens van
opluchting. Maar al spoedig volgde er een reactie,
die vrij aardig werd uitgedrukt in het hoofdartikel
van de London Clarion. Dit artikel luidde als volgt:
„Gisteren ontving onze redactie een anonieme
brief. Gewoonlijk gooien wij dergelijke missives
in de prullenmand en wordt er niet op ingegaan.
Maar in dit geval willen wij een uitzondering
maken. De brief bevatte slechts deze woorden:
„De politie heeft Gilbert Essex vermoord." Wij
hebben ons ervan overtuigd, dat verschillende
andere kranten een dergelijk epistel hadden ont
vangen. In de eerste plaats moeten wij er de na
druk op leggen, dat w\j deze theorie volstrekt
niet onderschrijven. Integendeel, wij zijn ervan
overtuigd, dat er niets van dien aard is geschied.
Maar is het zo verwonderlijk, dat deze ongegronde
aantijging gemaakt wordt? Hoeveel vrouwen Gil
bert Essex gedood heeft, zal wel nooit komen vast
te staan, maar uittreksels uit zijn dagboek, die
kort geleden in de meer sensationeel ingestelde
kranten werden gepubliceerd, maken wel duide
lijk, dat hjj niet alleen schuldig is aan de moord,
waarvan hij werd vrijgesproken, maar dat de twee
vrouwenmoorden, die daarop volgden, eveneens
zijn werk waren. Deze laatste twee moorden droe
gen ontegenzeggelijk zijn stempel. De politie wist
waar hjj woonde en desalniettemin werden er zo
weinig voorzorgen getroffen, dat deze arme stak
kerds gedood werden, terwijl hun moordenaar op
vrije voeten bleef. Erger hij zou nog steeds op
vrije voeten zijn, indien iemand hem niet uit de
weg geruimd had. Hoe is het nu te verklaren, dat
de politie niet in staat blijkt te zijn de dader of
daders op te speuren? Men had toch mogen aan
nemen, dat Essex zo zorgvuldig geschaduwd werd,
dat het uitgesloten zou zijn, hem ongemerkt te ver
moorden. Is het nu zo vreemd, dat men begint te
fluisteren, dat de politie, na niet in staat gebleken
te zijn om langs wettelijke weg het nodige bewijs
tegen Gilbert Essex in handen te krijgen, hem zelf
gedood heeft? Kan het ook zijn, dat zij weet wie de
dader is en met opzet de ogen sluit voor de feiten?
Onze politiemacht was vroeger de beste van de
wereld, maar de recente gebeurtenissen moeten
ons wel wakkerschudden uit een schadelijke zelf
genoegzaamheid. Het is wel duidelijk, dat het
politiecorps van top tot teen moet worden gereor
ganiseerd. Het staat vast, dat door de persoon of
personen, die Essex gedood hebben, in zeker op
zicht aan het publiek een grote dienst is bewezen,
maar hoe groot die dienst ook mag zijn, wij kunnen
ons geen grotere ondienst voorstellen, dan af
schaffing of schorsing van de wet. Hierop kan en
mag geen uitzondering worden gemaakt. Wanneer
aan privé personen eenmaal wordt toegestaan om
de wet in eigen handen te nemen, betekent dit het
einde van de beschaving, zoals wij die kennen. Het
zou het ontstaan in de hand werken van geheime
genootschappen, die, hoe hoffelijk hun doelstel
lingen in het begin dan ook mogen zijn, altijd ont
aarden in samenzweringen van tirannen en boeven
van de ergste soort. Wij wensen geen Klu Klux
Klan in dit land. Wij zouden het ook zonder moeten
kunnen stellen. Laat het politiecorps saneren.
Laat hen eens tonen, dat zij nog beschikken over
enige bekwaamheid door de moordenaar van
Gilbert Essex te arresteren. Of deze de doodstraf
verdient, moet de minister van binnenlandse zaken
maar uitmaken, maar de gerechtigheid eist, dat
er een vonnis over hem wordt uitgesproken."
(Wordt vervolgd
TOEN Jeroentje drie morgens ach
ter elkaar iets lekkers in zijn
schoen gevonden had, kreeg hij
het idee om voortaan 's avonds
allebei zjjn schoenen bij de schoorsteen
te zetten. In twee schoenen gaat_ méér
lekkers dan in één, dacht Jeroentje. En
wie daar iets tegen in kan brengen, die
moet 't maar eens komen vertellen.
Jeroentje ging dus die avond naar bed,
met de plezierige gedachte, dat er de
volgende morgen in allebei zijn schoe
nen een verrassing zou liggen. Maar
het kwam anders uit.
Pepito, het allerjongste, spiksplinter
nieuwe knechtje van Sint Nicolaas, was
aan de beurt om in de straat van Je
roentje alle worteltjes, knollen en brood
korsten op te halen en er suikerbeestjes
en taai-taaipoppetjes voor in de plaats
te leggen. Het was de eerste keer dat
Pepito er echt alleen op uit mocht. Maar
je moet niet denken, dat het hem moei
lijk viel, om over de daken te lopen.
Pepito wipte vlug en handig van het
ene dak op het andere. Het leek wei,
of hjj van zjjn leven nooit iets anders
had gedaan. Hoe dat allemaal zo gemak
kelijk ging, terwijl het toch heus wel
moeilijk leek, wist Pepito zelf niet. En
hij was nog te klein om daar over ns
te denken.
Maar toen hjj bij de schoorsteen van
Jeroentje twee mooie, stevige jongens-
schoenen zag, toen bleef üj wel even
staan om na te denken. Wat een fijne
schoenen! dacht Pepito. Er ztóten van
die dikke, witte zolen onder. Daar kun
je heel zacht mee sluipen. Dat zouden
echt schoenen zijn voor mij!
Pepito kon het niet laten, om even-
ties te kijken of ze pasten. En jawel
hoor, ze zaten als gegoten. Pepitcsloop
erop de kamer door. Wat liep dat lek
ker' Och, dacht Pepito toen, laat ik die
schoenen voor vannacht eventjes lenen.
Dat zal die kleine jongen vast wel goed
vinden. Morgen vraag ik aan .binter
klaas of ik ooit zulke schoenen krijg. Dat
zal die goede heilige Man me wel niet
weigeren.
Pepito liet zijn eigen schoenen zo lang
bij de schoorsteen staan en maakte dat
hii weer op het dak kwam.. Hij had. nog
heel wat te doen. Eigenlijk had hij al
veel te lang staan treuzelen, by die
mooie schoenen van Jeroen.
Maar wat was dat, toen Pepito weer
boven op het dak was geklauterd? Wat
akelig was het opeens. Pepito kon hele
maal niet goed meer klimmen. Telkens
was het alsof hij omlaag zou tuimelen.
Dan greep hij zich vlug vast aan een
dakvenster. En een keer bleef hij nog
net op het nippertje hangen aan een
televisiemast.
Pepito rolde met zijn ogen van de
schrik. Het begreep niet wat er met hem
aan de hand kon zijn. Op handen en
voeten kroop hij langs de pannen. En
het kostte hem de grootste moeite, om
bij de volgende schoorsteen te komen.
O. en hij had nog zo verschrikkelijk
veel schoentjes leeg te halen. De straal
waar Jeroentje woonde was heel lang
en er woonden een heleboel kleine jon
gens en meisjes, die voor het paard van
Sinterklaas hun schoen klaarzetten.
Arme Pepito! Voor hij er erg in had,
was de nacht al voorbij. In het huis, dat
op één na het laatste was, hoorde hu
hoven al gestommel, terwijl hij in de
huiskamer bij de schoorsteen stond. Pe
pito wist wat dat betekende: de mensen
waren aan het opstaan. Pepito moest
maken dat hij wegkwam. In het laatste
huis van de straat bleven de schoentjes
met het brood en de wortels maar staan.
En tijd om Jeroentjes schoenen terug
te brengen, had Pepito ook al niet meer.
Met heel veel moeite kon hij de regen
pijp vastpakken en zo omlaag glijden
naar de straat. Van al het vallen en
struikelen had hij znn mooie pietermans-
pak gescheurd en zijn kousen waren vuil
en overal kapot.
Maar wat keek die Jeroentje op, toen
hij de volgende morgen twee lage. zwar
te schoentjes vond, inplaats van zijn
eigen stevige jongensschoenen. Hij was
er zó verbaasd over, dat hjj het lekkers,
dat bij de schoorsteen lag, vergat en ze
meteen aantrok. Wat lekker zaten die
schoentjes. Jeroentje kon er haast niet
stil op blijven staan. Hij sprong over
een stoel, klom op het dressoir en wip
te zo over op de tafel, alsof het alle
maal vanzelf ging.
Jeroentje wat doe je? riepen vader
en moeder verschrikt. Want plotseling
verdween Jeroentje door de schoorsteen
en toen vader en moeder hard naar bui
ten liepen, danste hij al over het dak,
tussen de schoorstenen en de antennes.
Help, help, politie, brandweer! riepen
Vader en moeder. Maar Jeroentje lach
te: het gaat allemaal vanzelf, vader en
moeder! O, het is zo leuk hierboven!
Wees maar niet bang hoor, ik val echt
niet.
Natuurlijk waren vader en moeder
wél bang. Ze holden beneden met Je
roentje mee en riepen steeds maar dat
de politie en de brandweer komen moes
ten. En Jeroentje danste over de da
ken, van straat tot straat. Nu en dan
(Van onze correspondent)
DEN BOSCH, 1 dec. In haar giste
ren gehouden jaarvergadering heeft de
Katholieke Vereniging van Hoteliers en
Restaurateurs een krachtig protest
doen horen tegen het feit dat door de
minister nog steeds de prijsstop wordt
gehandhaafd, waarbij een lonende ex
ploitatie niet meer mogelijk is. Het in
komen van de middenstand is in de
jaren 1954 tot 1959 met twintig procent
gestegen, dat van de exploitanten in de
Horeca-sector slechts met drie procent.
In de jaren daarna is die toestand eer
der verslechterd dan Verbeterd. Men
heeft daarom besloten om de onder
tekening van de nieuwe CAO voor het
hotel- en restaurantbedrijf afhankelijk
te stellen van het opheffen van de
prijsstop. Wordt de CAO niet onder
tekend, dan realiseert men zich volko
men, dat dit een verder verloop onder
het personeel ten gevolge zal hebben.
Op deze vergadering heeft de heer
J. Nelissen uit Overveen zijn functie
van voorzitter om gezondheidsredenen
neergelegd. Hij wordt opgevolgd door
de heer H. Beukers uit Amersfoort-
gluurde hij even in de schoorsteen, als
hij beneden Sinterklaasliedjes hoorde
zingen. Dan riep hij:Boe! en de kinde
ren zeiden: hoor je wel, dat deed zwar
te Piet!
Jeroentje had er een reuze schik in,
dat hij nu als een echte zwarte Piet
over het dak kon huppelen. Maar hij
schrok, toen hij eensklaps Sinterklaas
op zijn witte paard aan zag komen. Vóór
op het paard zat een klein, huilend
zwarte Pietje.
Een beetje beteuterd bleef Jeroentje
bfj een schoorsteen staan wachten.
Dag Sinterklaas, zei hij zachtjes en
hij dacht: zou de Sint het weten, dat ik
daarjuistboe" geroepen heb? Maar
de Sint zei er niets van. Hij vroeg alleen
maar: Ben jij Jeroentje? en heb jij mis
schien zwarte-pieten-schoenen aan?
Jaja, Sint zag het al. Dan zijn dit
jouw eigen schoenen, zei hij en hij wees
op de schoenen van de huilende zwar
te Pietje.
Jawel Sinterklaas, knikte Jeroentje.
Toen moesten ze allebei hun schoenen
omruilen. Het kleine zwarte knechtje
veegde zijn tranen weg en liet zich van
het paard glijden. Hij ging naar Jeroen
tje, die opeens reuze veel moeite had
om op het dak te blijven staan. Maar
dat hoefde hij nu niet meer. Hij mocht
bij Sint Nicolaas voor op het paard zit
ten. Sint bracht hem zelf naar huis.
Daar stond juist de politie en er kwam
ook al een brandweerwagen aanrijden,
met een hoge ladder. Het hoeft al niet
meer, zei de Sint. Deze kleine jongen
kon er niets aan doen, vertelde hjj toen
aan Jeroentjes vader en moeder. Het
kwam door de zwarte-pieten-schoenen,
die mijn kleine knechtje Pepito voor één
nachtje tegen de schoenen van Jeroen
had omgeruild. Het was erg dom, maar
dat wist Pepito nog niet. Hjj zal het
nooit meer doen. Toen strooide Sint Ni
colaas voor de brandweermannen en de
politie wat pepemoten. En omdat er
een heleboel nieuwsgierige jongens en
meisjes uit de buurt kwamen aanlopen,
strooide hij er nog wat suikerbeestjes
tussen door.
Hjj gaf vader en moeder een hart van
speculaas voor alle schrik. En Jeroen
tje een paar schoenen van marsepijn,
omdat hjj de zwarte-pieten-schoenen
l kunne
niet had
tien houden.
Zo was iedereen weer tevreden. Zelfs
Pepito, het allerkleinste, spiksplinter
nieuwe knechtje van de Sint. Hij had
begrepen, dat stevige jongensschoenen
wel mooi zjjn om gewoon over straat
te lopen, maar niet voor op het dak. Hjj
was bljj dat hjj zjjn eigen schoenen weer
terug had. Want met zwarte-pieten-
schoenen, zie je, gaat het klauteren als
vanzelf.
Lea Smulders.
(Advertentie)
verbaasde zich de heer P. A. Glep-
mans, St. Jacobslaan 428, Nijmegen,
een van de deelnemers aan „Opera
tie 50.000", waarbij 50 Nederlandse
automobilisten-die minstens 50.000
km per jaar rijden - hun objectieve
oordeel geven over de Englebert-
banden: 33 en Max.
De heer Giepmans schrijft ons:
„Deze week diverse malen in de stromende
regen moeten remmen. Meer en meer kom
ik tot de conclusie, dat de kwaliteit van uw
banden daarbg werkelijk opvallend is. De
remweg is kort en de grip op bet wegdek it
uitstekend".
Zo spreken de resultaten van „Ofieratie
50.000" een duidelijke taal
ZUIVELBEURS LEEUWARDEN, 30 nov. -
Commissienoteringen (in per kg): Goud
se kaas 2.01; Edammer kaas 1.93; brood
kaas 1.93.
AMSTERDAM, 1 dec. In 1963 zal
een gedeelte van de „Atlas van Ne
derland" verschijnen, een groot werk
dat in honderd kaartbladen met toelich
tende tekst een beeld zal geven van
land en bevolking in al zjjn aspecten.
Het zal wel tien jaar duren eer het stan
daardwerk compleet zal zijn. Al vele
jaren bereiden tientallen deskundigen
deze uitgave voor. Vele gegevens zjjn
nooit gepubliceerd en zj)n afkomstig
van overheidsdiensten.
Meer dan tien jaar geleden is door
het ministerie van O K. en W., het Ko
ninklijk Aardrijkskundig Genootschap en
de Vereniging voor Economische So
ciale Geografie de „Stichting Weten
schappelijke Atlas van Nederland" op
gericht. Het is aan rijkssubsidie te dan
ken dat nu de eerste bladen van de
pers kunnen komen.
Het apparaat dat nodig is om een
dergelijk groot werk uit te voeren wordt
gecoördineerd door een redactie-com
missie, waarin kartografen en geogra
fen zitting hebben.
De kaarten hebben het formaat van
56 bij 66 centimeter. Zjj behandelen
achtereenvolgens: Nederland zelf, lig
ging, bodem, klimaat, begroeiing, wa
ter-huishouding, het land als woon
plaats van de mens, nederzettingen,
historische groei, bewoners, demogra
fische en culturele kenmerken, sociale
en economische opbouw van de bevol
king. Vervolgens agrarische en indus
triële welvaatsbronnen. handel en ver
keer en tenslotte plannen voor ruimte
lijke ordening. De tekst van de toe
lichtingen aan de keerzijde van de
kaarten is in het Nederlands en het
Engels gesteld. Het is de bedoeling dat
j Jas een onmisbaar naslagwerk
wordt. Men kan voor het werk inteke
nen bjj de boekhandel en bjj de Staats
drukkerij- en Uitgeversbedrijf in Den
Haag. De prjjs bjj intekening vóór 1
april 1963 is 2.75 per kaartblad. Na
deze datum wordt het 3,50 per blad en
moet er voor de band 35 gulden wor
den betaald, die bjj onmiddellijke inte
kening verkrijgbaar is.
ROTTERDAM, 30 nov. De directie
der motorenfabriek „Pluvier" deelt
mede, dat ook gedurende de laatste
maanden van het jaar 1961-62 de vraag
naar bromfietsen beneden de verwach
tingen is gebleven, hetgeen heeft geleid
tot een daling van de omzetten over
het afgelopen boekjaar. Als gevolg
hiervan zal met een verliessaldo moe
ten worden gerekend, zodat de divi
denduitkering over het afgelopen boek
jaar niet mogelijk zal zijn (v.j. 8 pro
cent dividend).
DEN HAAG, 1 dec. Bjj K.B. is aan
de heer G.H. Kuperus op zijn verzoek
met ingang van 1 januari eervol
ontslag verleend als burgemeester van
Heerenveen, met dankbetuiging voor de
goede en langdurige diensten door hem
als burgemeester bewezen.
