2aterdag 8 december 1962 Plechtige uitvaart via radio en tv. door miljoenen gevolgd Indrukwekkende stoet trekt op een sfeervolle winterdag langs brede rijen zwijgende mensen VWaardfa Koningin Wilhelmina Voortreffelijke reportage op t.v. it 86ste JAARCANC No. 31304 (Van onze verslaggevers) DEiN HAAG, 8 dec. Het stoffelijk overschot van wijlen koningin Wilhelmina is vandaag plechtig bijgezet. De „Moe der des vaderlands", die verleden week woensdag op 82- jarige leeftijd is overleden, werd uitgedragen vanuit het paleis aan het Lange Voorhout, waar achtentwintig jaar geleden ook de uitvaart van har moeder, koningin Emma begon. Het gebalsemde lichaam is in een luisterrijke stoet van Den Haag naar Delft overgebracht, waar het na een dienst in de Nieuwe Kerk in de koninklijke grafkelder is bijgezet. Miljoenen landgenoten langs de route of voor hun radio- of televisietoestel zijn van de vorstelijke uit vaart getuige geweest. Geen somber zwart bepaalde de sfeer van de plechtige uitvaart, maar het blijde wit, de kleur waarin de overledene wenste te worden begraven. Zij hoopte met dit gebaar velen aan het denken te zetten over de dood, die voor haar de betekenis had van een „poort naar een nieuw en hoger leven". De plechtigheid kreeg hierdoor meer een ernstig en waardig, dan droef karakter. Dochter en moeder Vervolg op pagina 3) tBu*EAU SMEDESTRAAT 5 - HAARLEM Sefoon: Redactie 21544, Advertenties 21543 Biit°nn.emen,en 20800 Postgiro 143480 Biita Beverwijk. Zeestraat 50: telef. 4790 ntoor en Red IJmuiden: Leeuweriklaan 30 Teletoon 5790 'fectie: W. C. H. Leijdeckers en Mr W A. M van der Kallen. Hoofdredactie: Drs. H. v. RUN en W. Severin. NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT ADVERTENTIETARIEF 28 cents oer millimeter hoogte Omroepers 16 cents eer mm. hoogte De administratie behoudt zich het recht voor advertentién eventueel zonder opgave von redenen te weiqeren. ABONNEMENTSPRIJS 61 cents per week, 2.65 per maanc. f 7.90 per kwartaal Voor klachten over de bezorging 's avonds tussen 5.30 en 7 uur, tel. 21544 KONINGIN WILHELMINA BIJGEZET IN GRAFKELDER DER ORANJES (Van een onzer verslaggevers) DEN HAAG heeft afscheid ge nomen van Koningin Wilhel- mina waardig n in stijl, zoals men dit van de Residentie '"tocht verwachten. De witte begra fenis, naar oud-Saksisch gebruik, Voltrok zich stipt volgens de strak ke regie, die hiervoor met grote zorg was opgezet. Het oude centrum "an de stad, getekend door zovele historische herinneringen, vormde het decor voor de aanvang van de e"orme stoet: de militaire gelederen, strak in de pas op het met zand be dekte plaveisel in verband met de Radheid. Het Haagse publiek en de belangstellenden van buiten deze efneente, minder groot in aantal han men had mogen verwachten, °f°nden stil, devoot welhaast, achter ?e hekken. De nieuwsgierigen van h^t eerste uur op hun krukjes en J°eltjes, de lateren uitgerust met 7^ onderhand antieke „periscoopjes". Jhtls die kort na de oorlog erg in "}ode waren. Hoe vaak niet hebben juist in die naoorlogse dagen in un spiegelkastjes gekeken, naar hun tet-e vorstin, in heel haar majes- t„,aUjke luister tijdens de triomfan- hJke rijtoeren. hJ?e.laatste tocht van koningin Wil- Cyhina was er een in stijl, in heel bin taastelijk wit, de indrukwekkende ka^enpracht achter de witte lijk- knt Elke twee minuten brulde het heth op het Malieveld, als wilde bef ,ngdrukken de historische ge- bin is' '^e z'c^ hier in de Haagse nJiJlanstad voltrok. De militairen, in ni'V™.® tred, de mannen van de Ko- 9ouIS j e Marine, met het zwart op de nirt i- landmacht en de luchtmacht, baarii •!inoen van Studentenweer- trille^J de Pluimen op de sjako's Vtinfhh e.n wuivend in de zachte zilte ^°lbatves vanult zee. De knoestige "larpni, van de huzaren en de Pel itnUÜsees- Het driftige getrap- den J, Porden, de edele hoof de s, ln de nek, en alles paste in l°s Valrmtng, die zo bijzonder was, zoau mJ e ,diePe rouw en droefheid, In- Ep-U °'1 zou mogen verwach- if-ur hof i een milde blijheid. Zie- n9euaar, .ever}de beeld, dat vele "■utste hH -ln zich opnamen als een e herinnering. De eerste grote drukte was voorna melijk een militaire drukte. Op de ver schillende stations verzamelden zich de militaire deelnemers voor hun ver voer naar Den Haag en Delft. In Am sterdam waren dat rond kwart voor zes vanmorgen, de marinemannen in hun stemmige, donkere tenues. Ook in Den Haag waren de militairen al vroeg actief. Afdelingen van de landmacht marcheerden af en aan door de nog stille straten, de voeten in een zachte cadans over het beijzelde asfalt. Den Haag maakte zich op voor de laatste tocht van wijlen koningin Wilhelmina. In de pittige kou stonden vanmorgen om half zever reeds de eerste belang stellenden, enige tientallen mensen, achter de hekke- bij het paleisje op het Lange Voorhout. Langs verreweg het grootste deel van de afzetting bevonden zich tegen acht uur meer politiemannen dan belang stellenden. Alleen op het Lange Voor hout, vlak bij het paleis, en op de Kneu terdijk hadden zich inmiddels enkele honderden mensen opgesteld, de voeten veelal gewikkeld in plaids of kranten, en soms voorzien van een tuinstoel. De eerste Hagenaar langs de route was de heer R. Godfried, dertig jaar oud, die zich, met slaapzak, om half drie ter ruste ha ilegd tussen de televisiewagens op het witbevroren Lange Voorhout. Om half zes werd hij gewekt met de mede deling, dat hij zich op een plaats be vond waar hij niet mocht zijn. Het weer was zeer gunstig: helder, met een frisse wind en straten, die aan het ontdooien waren. Onder de matblauwe hemel boven het Voorhout hing een sfeer van ont roering en eenvoud. De klokken van Den Haag, de bronzen stemmen, zongen plechtig doorheen. De belangstelling achter de hekken op het plein was ver rassend gering. De politie had zich ken nelijk ingesteld op een grote toeloop, juist hier op deze historische plaats op rijen dik gerekend. Kennelijk had ook het Haagse publiek deze conclusie ge trokken en was het van de veronder stelling uitgegaan dat hier de kans op een goede plaa uiterst gering zou zijn. Prec'es om vijf over negen arriveerde de koninklijke familie, koningin Juliana ir verblindend wit, de Prins en de vier Prinsessen, evenals hun moeder in het wit. De koninklijke standaard werd ge hesen, waarna de deuren werden ge sloten. De deuren van dit wat norse, in zichzelf gekeerde paleisje, waar ooit koningin Emma haar laatste levens dagen sleet. Een eenvoudig paleisje ook, zo midden tussen de burgerhui zen, dit 18-eeuwse bouwsel van Pieter de Swart, zoals de oude Hagenaars het nog kennen, met de grijze konin gin-moeder achter het venster. Vrien delijk wuivend, met zorgzame hand de bloemen schikkend. De vriende lijke oude dame in het lila. De gor dijnen waren gesloten. Het benadrukte de stemming op dit stille plein, waar slechts af en toe een hees commando en het schrille gekrijs van een meeuw de sfeer van rust verstoorden. Terwijl het koninklijk gezin en de vor stelijke genodigden zich in hef paleis op houden m afwachting van het vertrek, worden aan de achterzijde van het pa leis de bloemen en kransen aan de bloemenwagen bevestigd, die gisteren nog bij de baar zijn neergelegd. Daar onder bevinden zich kransen van de Japanse keizer Hirohito en van de Chi nese Volksrepubliek. Allengs wordt de door twee zware paarden getrokken wagen herschapen in één betoverend mooi, bizar boeket, een internationaal huldeblijk aan de nagedachtenis van een groot vorstin. Om tien over half tien nadert de lijkwagen, een bijzondere koets, waar aan 's lands beste rijtuigbekleders de laatste dagen met de meeste toewijding hebben gewerkt. Op de hoeken bran den vier wit-omfioerste lantarens. Daar boven wuiven struisveren in de lichte rililiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiliiiniiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiii (Van onze radio- en t.v.-redactie) BUSSUM, 8 dec. Miljoenen Neder landers, Engelsen en Belgen hebben vanmorgen een indrukwekkende repor tage van de plechtige uitvaart van ko ningin Wilhelmina op hun scherm kun ne waarnemen. De volledige staf van regisseurs en camera-mensen van de N.T.S. hadden hun voorbereidingen kennelijk met de grootste zorgvuldig heid en bovendien met een fantasierijk inzictn getroffen. Het resultaat van hun bemoeiingen was dan ook een in praeg- nar.te en vaak ontroerende beelden sa mengevatte weergave van de plechtige gebeurtenissen, zoals zij zich in Den Haag en in Delft voltrokken. Ook de commentaren sloten zich over het alge meen in hun sobere eenvouc 'oed aan bij datgene, wat op het scherm te zien was. De N.T.S. verdient ongetwijfeld hulde voor het feit, dat zij er in slaagde het Nederlandse volk zo nauw en zo doeltreffend te betrekken bij een histo rische, nationale plechtigheid. bries. In het midden een zilveren kroon. Daaronder witte draperieën. Vóór de koets het imposante gespan, acht zwarte paarden omhangen met tot over de knie reikende witte kleden, om het hoofd witte maankappen, voor de ogen witte kleppen: volmaakt onwe zenlijk en daarom diepe indruk makend. Op de bok houdt koetsier Gerrit Loman met een bundel blanke leidsels in de hand de koets stil voor het paleis, daar bij geassisteerd door de koetsiers in rode jassen, die naast de paarden lo pen. Zilveren krullen van zijn pruik ko men onder de goudgalonneerde steek uit. In september stond Loman op de zelfde plaats, ook met een achtspan, toen op de bok van de gouden koets. Toen juichte men en was er vrolijkheid. Nü ernst en doodse stilte op het voor plein. Doodse stilte ook, wanneer de kamer heren, in flonkerend groot gala zich :jgend achter de rouwkoets opstel len. Voorbereidingen worden getroffen om de kist in de koets te plaatsen. IJzeren trapjes worden er omheen geplaatst. Dan breekt een van de tref fendste ogenblikken aan van de plech- i-^hc'd: de blank-houten kist met het stoffelijk overschot van koningin Wil helmina wordt op de schouders van acht dragers jachtopzieners, jachters en boswachters en langzaam het pa leis uitgedragen. Militaire bevelen klin ken, het geweer wordt gepresenteerd, de Johan Willem Frisokapel speelt zacht en stemmig het Wilhelmus. Ernstige ge zichten van hofdignitarissen. In het voor portaal van het paleis zijn juist zicht baar het koninklijk paar en de prinses sen. die met strakke gezichten toekij ken. Velen, die de geheel in het wit ge klede koningin Juliana zo zien staan, bedenken eerst nu dat de overweldi gende plechtigheid niet alleen in houdt dat een volk zijn koningin uit draagt: ook gaat nu een dochter naar moeder begraven. Doodstil is net op het plein wanneer de dragers omzich tig de kist tussen de witte draperieën iiimiiiiiiiiiiiimiiiiitiiiiiiiiniiimitMiiiiiiiiimimiiiiiiiiiiiiii In de Grafkelder der Oranjes, aan de zijde van de regerende vorsten, wordt vandaag het stoffelijk over schot bijgezet van Haar, die gedu rende vijftig jaar onze Koningin is geweest. Op de ochtend na Haar overlijden zeide de minister-president, dat zij voortaan weer Koningin Wil helmina was. Desondanks heeft men nog tien dagen lang allerwegen ge sproken en geschreven over ..Prinses Wilhelmina. Gebeurde dit uit macht der gewoonte of bestond er een ge heimzinnig protokoi, dat deze titel wenste? Protokoi ol niet, laat het spraakgebruik Haar in. dankbare na gedachtenis noemen met de titel waarmee zij aan de geschiedenis be hoort: Koningin Wilhelmina. iiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiuiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiin Koningin Juliana, in het wit ge kleed, en prins Bernhard bij het verlaten van het paleis aan het Lange Voorhout.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1962 | | pagina 1