Oordeel
en
mensen
zijn
ontwikkeling
kennis van
ver bij de
achter gebleven
meeste
sociale
Dit jaar: reconstructie van
katholieke vakbeweging
V'
NOC STEEDS standsverschil ONDER KATHOLIEKEN
H
Geen begrip bij studenten
D
N.S.O. luidt de tweede
lustruinklok in Bergen
Krachten bundelen voor een
Limburgse universiteit
M
commentaar
«OSRAM
J
„Nederlandse Katholieke.
Vakcentrale
„Nu beheerst de stilte Bergen"
Cubaanse kwestie
thans verder in
de ijskast?
Khroesjtsjev stuurde
Nieuw jaarstelegram
aan de PAUS
En kreeg antwoord
in het Latijn
PROF. DR. IR. H. GELISSEN:
Jongeren imiteren het
Europees parlement
Nederlandse zeeman in
Engeland verdronken
ZATERDAG 5 JANUARI 1963
PAGINA 11
55
55
lampen
J. A. Middelhuis (K.A.B.)
Winst in 15 jaar
(Advertentie)
ROME, 5 jan. (Reuter) Het blad
van de Italiaanse communistische par
tij, l'Unila, heeft gisteren bericht, dat
premier Khroesjtsjev van de Sovjet-
Unie en paus Joannes ter gelegenheid
van de jaarwisseling Nieuwjaarswen
sen hebben uitgewisseld. Volgens het
blad telegrafeerde Khroesjtsjev het
eerst. De paus antwoordde hem in het
Latijn.
Onder de jonge mensen is de be
langstelling voor de sociale
organisaties gering, beaamt de
"eer J. A. Middelhuis, de KAB-voor-
Ötter. Ze vinden de vergaderingen
vaak vervelend, begrijpen niet waar-
0rn er zoveel drukte gemaakt moet
jvorden over één cent meer, en dat
«an de heer Middelhuis zich inden
ken: „Een goed toneelstuk voor de
televisie, of een film is veel fijner."
Voor dit moment kan hij zich
troosten met de gedachte dat nog
®1 tijd 425.000 mensen bereid zijn voor
Zijn organisatie een lang niet geringe
contributie te betalen, hetgeen toch
tvel wat betekent. Naar zijn oordeel
'vas vroeger de belangstelling niet
Sroter dan nu. Maar zou er met het
°°g op de aantredende generatie mis
schien toch iets moeten gebeuren?
Waar de interesse vervaagd is, kan
tien geen organisatie in leven hou
den.
Al duizendmaal heeft hij gehoord:
«Als je het over de vakbeweging van
«u hebt, moet je niet met die verhalen
Van vroeger aankomenwij weten wel
dat jullie er voor moesten vechten,
•haar dat is verleden tijd."
D» heer Middelhuis (60 jaar, twee
Jaar opgeschort pensioen om de struc
tuurverandering van stands- en vakor
ganisaties tot een goed einde te bren
gen) is er de man niet naar om over
yet voorbije te zaniken als hij het over
het bestaansrecht van nu heeft. Maar
u;e afkeer voor het verleden begrijpt hij
toet helemaal. Want hij wilde als jon
gen al weten hoe ellendig zijn groot
ouders het hadden gehad, die in een
tonster, dompig hutje aan het weefge
touw hun centjesarmoede bijeen
•chraapten. De mens wil toch wel eens
vernemen waar hij vandaan komt; nou
wY ®Üna hartstochtelijk zegt hij:
»wat wij nu hebben, is toch een erf-
van ons allemaal".
Tw levensverhaal is boeiend genoeg:
«tav textielarbeider, leider van wilde
stakingen, grondwerker, de rebelse
woordvoerder tegen onwillige fabrikan-
katholiek organisatieman in de
crisistijd en voor een oproerig volkje
«at vooral respect had voor lef en harde
vuisten. Juist door het laconieke,
Twents gestemde vertellen heeft zijn
verhaal iets van een harde, nobele
.western". Het is kleurig, dramatisch
en heldhaftig zonder opzet; maar er
gebeurt te veel om in gisteren vandaag
te herkennen. Als actualiteit blijft het
Verleden slecht verkoopbaar.
Uiteraard kan men het best aan de
«eer Middelhuis overlaten om het be
staansrecht van de katholieke sociale or
ganisaties te verdedigen. „Als de orga-
orw? zouden wegvallen", zo zegt h;j
r meer> ..moet je eens zien wat er
Sir Ur*- Dan Saan bier en daar de
griBem stijgen en dat houdt niet meer
-P. Dan worden er steeds meer duur-
grre woningen gebouwd, want dat lijkt
uonomisch gunstig. Sommige bedrijfs-
SJuepen, of andere groepen als bejaar-
y,h en invaliden, blijven achter bij de
V^vaart van anderen. Niet, omdat
hen^gevers of ministers onfatsoenlijke
hei h en uitbuiters zijn, maar omdat
Li noodzakelijke tegenwicht ontbreekt.
p uoreen is beperkt, want iedereen is
heigd vanuit zijn eigen situatie te re-
Tijberen. Dat neem ik niemand kwalijk
e: °an best begrijpen dat iemand uit
kYUIke overtuiging vindt, dat bijvoor-
af.e'd de vrije zaterdag „een heilloze
«aire" is. Dat gaat voor hem ook wel
hei ?n voor mÜ eigenlijk ook wel, want
hnkis bi mijn werk niet erg zes of des-
zeyen dagen in de week te
het
in de
•tinu^"- Maar voor de man in
Vrw^nde ruim van een schip en
Uu r de man die elke morgen om vijf
ült zijn bed stapt om de hele dag in
nooit de kans gehad om te leren, want
ik moest de kost verdienen." Naast
hem .zat (wijlen) prof. Veraart, een
goede vriend van de heer Middelhuis,
en hij zei: „Toon, dat moet jij niet zo
zeggen, want jij hebt iets wat wij mis
sen. Jij hebt het allemaal meegemaakt
en jij weet beter dan wij waarover we
praten."
Het was een antwoord dat hem einde
lijk wat verzoende met hetgeen hij ve
le jaren pijnlijk had gevoeld. Hij had
zo dolgraag willen studeren. Door zijn
ervaring, zijn helder verstand, zijn
moed en besluitvaardigheid is de heer
Middelhuis een zeer deskundige en ge
waardeerde organisatieleider geworden.
Maar hij erkent, ook al weer dank zij
persoonlijke ervaring, dat de met-inge
wijde voor een onbegrijpelijke en on
overzichtelijke materie staat. Voor hem
is het moeilijk geïnteresseerd de gang
van zaken te volgen, li ar te onder
gaan als een kwestie 'van ieders belang.
het effe kan..." Het is vooral door
steeds weer deze gezichtsuitdrukking
dat zijn sterke, als gegoten kop le
vendig blijft. Ik kan geen spoortje van
ergernis bij hem vinden, terwijl hij op
dat moment misschien toch iets geër
gerd is.
ij kan er namelijk geen vrede
mee hebben dat de mensen voor
al bij iets spectaculairs warm
lopen. Hij haalt er als voorbeeld de
televisie-actie voor „Ons Dorp" bij.
Nederland stond op zijn kop toen in
24 uur dertien miljoen gulden voor de
gehandicapten binnenstroomde. Enige
tijd daarvoor hadden de organisaties
bij de regering een jaarlijks bedrag
van honderd miljoen voor de invali
den losgekregen. En dat veroorzaakte
geen rimpeltje opwinding. En wij zelf,
zegt hij, wat wij met onze KAB voor
de zieken en rustbehoevenden hebben
h* law
°ah(j v^aierige fabriek aan de lopende
werken, kan een vijfdaagse
nog te lang zijn. Ook deze
hfi1 orn bioeten hun voorsprekers heb-
v dl* en toe eens te vertellen hoe
ierga,j JJe directiekamer of buiten de
•ven^,. j^aal de toestand is. Er moet
satie
t v<w.z8n. Daar kan de vakorgani-
Tussen h zorgen". Welk evenwicht?
beslissj^t kapitaal, de mensen die de
die
Het
>t i» )*Pknappen.
van de moeilijk het grote goed
is aö inj?T'a'e organisaties te zien. Het
de jongero'kkeld geworden dat vooral
stel er var» ervoor geplaatst, dit be
taal, een 1 als gegoochel met geheim-
?.verW0LWarwinkel van instanties en
„n(?en Vo®an,en. die zich achter afkor-
fratisch» ^vbuilen, en als een bureau-
r.slaK £L?iertroeP die je bedelft. De
in st°nivarL^?b vind je in de krant en
over een «eni ae bijeenkomsten waar
iets van te wordt. Om er
vol universit|jjJPen moet je een hand
doorlopen. e faculteiten hebben
Dit argument siaQ.
heer Middelhui^ £el ,aan b« de
tend uit zijn nuehw.^UU-1'
een staande ogen. „Je wor'ruC T
Je ziet wat er allemaal voor JL
voudige cent ter sprake korrn 6<në
hele club zit ernstig te gluren in s£!
cent en' Produktiecijfers, aftrekper-
in "ueS\ eT fe geloven er ook nog
en'- vertelt Van een bespreking
?mge jaren geleden, van de Sociafl
cr^n?ml!^e Raad' waarbij in een ge
ocwnphoeerde materie snel een oord!él
Werd gevraagd van de leden. Met een
Wanhopig gebaar gooide hij de Je
®chnften voor zich neer. .Verrek"
T"Uie hebben mooi praten;
Jullie hebben allemaal lang gestu
deerd «n die hele economie is voor
gesneden koek. Maar ik heb
„Maar toch zit het niet'steeds in „ge
studeerd hebben Het gekke is dat ik
vaak de minste weerklank vind bij stu
denten. Als ik voor hen spreek en met
hen debatteer, krijg ik het gevoel dat ik
van een andere planeet kom. Zij begrij
pen bijna niets van wat er gaande is.
En dat wordt heus niet veel beter als
ze afgestudeerd zijn".
Hij is van mening dat in liet alge
meen de kennis en de oordeelvorming
van de mensen verre ten achter is ge
bleven bü de ontwikkeling in het sociale
vlak. Als de belangstelling voor de so
ciale organisatie gering is, zoals t>u de
nieuwe generatie, moet men volgens de
heer Middelhuis niet allereerst de or
ganisaties het verwijt maken dat zij
misschien verouderd of niet aangepast
zijn. Hijzelf zou eerder het onderwijs
ervan willen betichten dat het de jon
gelui wereldvreemd aflevert. Ook in
eigen kring stuit hij op dergelijke tekort
komingen. Hij meent dat het onder ka
tholieken erger is dan onder de socialis
tisch georganiseerden, waar vanaf het
prille begin van de diamantwerkersbond
al een veel bredere, vooral ook cultu
rele belangstelling heeft geleefd.
„Ik zeg het zo vaak tegen onze mensen;
Kijk toch eens verder dan je eigenstraatje.
Kijk toch ook eens een andere krant in.
Ja, dat meen ik. Ik hoef u natuurlijk
niet te onthullen dat ik president-com
missaris van de Volkskrant ben. Ik vind
het prachtig als onze mensen onze krant
lezen, maar die is niet alleen-zaligma
kend. Ik heb voor veel dingen in jullie
krant grote bewondering en zeg vaak
tegen onze mensen dat ze jullie krant
ooi. eens moeten lezen. Dat is toch niet
gek? Wat kost dat nou in de week, twee
kranten? Daar krijg je toch een bredere
kjjk mee. Neen, ais de mensen een
haartje minder gemakzuchtig waren,
zou de belangstelling vanzelf komen".
Maar is het dat wel? Er zijn genoeg
ingewikkelde zaken die wèl met een in
tense belangstelling gevolgd worden.
Ruimtevaart bijvoorbeeld.
Hoog trekt hij weer zijn wenkbrau
wen op, zodat het helemaal wit is om
zijn blauwe ogen. Het doet aan Johan
Kaart denken wanneer die zingt: „Als
gebouwd is toch ook iets van een 25
miljoen. Dat is met dubbeltjes en
kwartjes bij elkaar gekomen. Daar
voor gaan al jaren achtereen onze
mensen elke week 's avonds trouw op
pad om aan de deur het kwartje te
halen. Dat doen ze toch maar. En
voor de Van Schaik-thermometer,
voor Wij en Zij. Dat is een stuk werk
waar je nooit iets van hoort, maar
dat voor mij alle stunts overtreft.
Waarom altijd dat spectaculaire? Dat
vernielt ook iets; dat verblindt.
gevaar af de indruk te wekken
dat hij <jie succesvolle actie voor Ons
porp veroordelenswaardig vindt dat
niet zo; hij maakt slechts kritische
kanttekeningen noemt hij nog een
ander aspect dat hem onaangenaam ge
troffen heeft. Hij vraagt zich af of het
goed is dat een aantal mensen hele
maal zelfstandig met tonnen kan gooi
en. „Wie als ondernemer zelfstandig
met tonnen kan doen wat hij wil, heeft
als particulier zoveel macht dat hij ook
zelfstandig kan beschikken over men
sen, over werkgelegenheid, over onder
nemingen, kortom, over grote belangen.
En zulke belangen in handen van één
particulier zijn rnjj te gevaarlijk."
Zijn dagelijkse leven ziet de heer Mid
delhuis als een groot avontuur, als een
eindeloos gevarieerd voetbalspel. Over
links, dan weer over rechts of door het
midden spelen, soms even de bal te
rug, kijken of je teamgenoten goed zijn
opgesteld, waar je tegenstanders zijn,
steeds met de bedoeling een doelpunt
te maken. „Er wordt tegenwoordig veel
beter en mooier gevoetbald dan vroe
ger. Dat kan toch iedereen zien, je hoeft
maar even naar het Sportjournaal te
kijken. In mijn tijd, toen wij tegen de
klompenmakers speelden, was het bloed
aan de palen. Achteraf gezien wel ro
mantisch, maar niet mooi; het is niet
doeltreffend ook om eerst je tegenstan
der lens te schoppen en dan de bal te
raken. Met het sociaal overleg is het
precies zo. Het was vroeger niet mooi
en doeltreffend. Er zijn de laatste tijd
vooral mensen die beweren dat de
vakorganisatie verraad heeft gepleegd,
zich verkocht heeft aan de heren
die de lakens uitdelen. Ze weten niet
waar ze over praten. Ze weten niet hoe
veel angst en bittere ellende er vroe
ger bij die klassestrijd is geleden. Die
mensen kunnen niet rekenen, anders
zouden ze misschien kunnen nagaan wat
een staking kost. Een grote staking is
bijna onbetaalbaar en de schade die de
economie lijdt, komt weer neer op de
koppen van de rechtvaardige strij
ders. In een halve eeuw vóór de oorlog
is er sociaal gezien niet zo veel vooruit
gang geweest als bij het overleg in de
afgelopen vijftien jaar.
Anderen zeggen je dat je het zó en zó
moet doen met de vak- en standsorgani
saties. Mooie studies vanuit de studeer
kamer, vele citaten uit sociale ency
clieken. Wetenschappelijk verantwoord,
heet dat dan meestal ook nog. Maar
ik heb aan de wetenschap geen verant
woording af te leggen, maar aan de
mensen. Kijk toch naar de werkelijk
heid, zeg ik dan. Wij zijn met ons stel
letje katholieken niet alleen in de we
reld. Als wij met een voetbalclub van
twaalf man in het veld verschijnen, zul
len wij waarschijnlijk best de wedstrijd
kunnen winnen. Maar wij worden niet
eens op het veld toegelaten. Wij hebben
ons te houden aan de spelregels.
it alles houdt nog niet in dat de
heer Middelhuis de tegenwoor
dige vorm van de stands- en
vakorganisaties de meest ideale vindt
voor de komende jaren. Vandaar dat
hij ook vol overtuiging meewerkt aan
een verandering in de structuur om
zo doeltreffend mogelijk te kunnen
functioneren en om ook nieuwe gene
raties aan te trekken. Overigens is
hij zich bewust van een nog altijd be
staand, maar misplaatst standsgevoel
onder katholieken. Gevraagd naar
voorbeelden, zegt hij: „Om maar iets
te noemen: wij hebben onder onze
leden niet één hoogleraar. Die vind je
wel in het NVV en het CNV. Ze zijn
lid uit solidariteit. En vaak genoeg
doen ze mee in studiecommissies of
werkgroepen. En nog altijd heerst er
onder lagere beambten een mentali
teit waardoor zij zichzelf meer waard
vinden dan goed geschoolde vaklie
den. Daar begrijp ik niets van."
HENK SUÊR
(Van een medewerker)
an een van onze goede vrienden
uit de K.A.B. ontvingen we een
nieuwjaarsbrief welke als volgt
aanving: „Nu het laatste be
staansjaar van de Diocesane Bonden
der K.A.B. is aangebroken, kom ik je
op een bijzondere wijze Zalig Nieuw
jaar wensen.' Ook het slot van de
brief ging over dezelfde kwestie.
en dat je er maar nooit spijt van zult
krijgen, dat je aan die reconstructie zo
positief hebt meegewerkt.
Ja, zo'n brief zet je aan het denken.
Het is inderdaad zoals onze briefschrij
ver het stelde. In een circulaire die de
landelijke leiding van de N.K.A.B. aan
de plaatselijke besturen zond, lezen we
het volgende: „Intex'n zal de structuur
hervorming van onze beweging, waar
toe reeds eerder besloten is, worden
doorgevoerd. Vroeg in het nieuwe jaar
zullen de nieuwe statuten en reglemen
ten in een aparte wetgevende vergade
ring worden vastgesteld. Dit betekent
niet het einde van een ontwikkeling,
maar veeleer een nieuw begin. Er zal
dan heel veel werk komen in de Be
weging, niet uitsluitend bij de centrale
maar ook in de afdelingen, opdat de
noodzakelijke omvorming mag slagen.
Moge de K.A.B. vernieuwd en op mo
derne wijze aangepast aan de omstan
digheden van thans, krachtig kunnen
werken aan de vele nieuwe opgaven,
die haar te wachten staan."
In dit citaat zit niet alleen een feite
lijke mededeling, welke overigens ai
bekend was, n.l. dat nog in deze maand
de NEDERLANDSE KATHOLIEKE
VAKCENTRALE (N.K.V.) zo goed als
zeker tot stand zal komen maar daar
naast staan er nog andere opmerkelijke
dingen in. Terecht wordt vastgesteld,
dat met de oprichting van de N.K.V.
niet het einde van een ontwikkeling is
gekomen, maar dat een nieuw begin in
onze katholieke vakbeweging is ingetre
den.
Het einde van de diocesane bonden
komt na 75 jaar trouwe dienst en als
men zelf ruim de helft van die periode
de geschiedenis ervan heeft mogen
meebeleven, dan is het verleidelijk om
bij die historie stil te blijven staan.
Maar het gaat om een nieuw begin en
dan moet niet al te veel achterwaarts
gezien worden. Wel hopen we, dat dit
gebeuren voor een of ander bekwame
sociaal-historicus aanleiding zal zijn tot
het maken van een studie over dat tijd
vak. Die diocesane bonden immers zijn
niet alleen _van enorme betekenis ge
weest, ze zijn het nog. Ze zijn alle vijf
nog springlevend en tonen een nog zeer
intense activiteit. Belangrijke dochter-
instellingen in de huidige K.A.B. zoals
de eigen Levensverzekerings Mij., de
eigen spaarbank, de eigen krant, von
den alle hun beginpunt in het werk van
de diocesane bonden. Het instituut voor
de bemiddeling in rechtskundige moei
lijkheden helpt nog in tienduizenden ge
vallen per jaar, de bevordering van de
wooncultuur via de woningbouwvereni
gingen is in zijn oorsprong volledig te
rug te wijzen naar de eerste pogingen
tot woningverbetering welke dr. Ariëns,
de feitelijke oprichter van de Utrechtse
Bond, in Enschede ondernam. Noch in
omvang, noch in kwaliteit is de invloed
te omschrijven welke is uitgegaan van
het godsdienstige vormingswerk, van
het verstandelijke ontwikkelingswerk.
Het is natuurlijk niet te zeggen hoe de
Nederlandse katholieke arbeiders zou
den hebben gereageerd op de maat
schappelijke evolutie indien zij in de
jaren van het anti-godsdienstige so
cialisme aan het einde van de vorige
en het begin van deze eeuw, zichzelf
niet sterk hadden gemaakt in hun al
gemene arbeidersverenigingen.
Men maakt er zich ook te goedkoop
vanaf door vergelijkingen te trekken
met Frankrijk, Spanje of Italië, waar
de cijfer-verhoudingen van het aantal
nog praktizerende arbeiders zoveel on
gunstiger liggen dan in Nederland. Het
is «al te goedkoop om de duim wat
verwaand in het mouwsgat te steken
en te zeggen: zie eens wat we bereikt
hebben. Het is misschien een goed les
je in nederigheid, wanneer we beden
ken dat in diezelfde 75 jaar, waarin
we rond vijftig sociale wetten tot stand
brachten, het aantal onkerkelijken ze
ven maal zo groot werd, het nam n.l.
toe van drie op alle honderd tot meer
dan twintig op alle honderd. Of de ka
tholieken een geringer aantal onkerke
lijken opleverden dan de andere chris
telijke gezindten? We menen in ieder
geval te mogen zeggen dat zonder het
werk van die diocesane bonden de cfl-
BERGEN, 5 jan. De barre kou
en de sneeuw weerhielden de leden
van het Nederlands Studenten Orkest
niet om hun jaarlijkse ditmaal de
tiende intocht in Bergen met enig
studentikoos vertoon te vieren. Voor
de tiende maal namen zij daar hun
intrek in het Oranje-Hotel, dat uit
ziet op het Plein, de'bescheiden Ber
gense „Lijnbaan", dat krachtens een
enkele jaren geleden geschonken
voorrecht, gedurende het veertien-
MAASTRICHT, 5 jan. Het wordt
hoog tijd, dat alle positieve krachten
in Limburg in een werkcomité worden
gebundeld, opdat z(j gaan samenwer
ken om op korte termijn te komen tot
de oprichting van een universiteit in
Maastricht. Voor een dergelijk instituut
moet de bevolking van Limburg zich
althans in de beginperiode, veel finan
ciële offers getroosten om daarna te
strijden voor rijkssubsidie. Dit merkte
prof. dr. ir. H. Gelissen, voorzitter van
de Kamer van Koophandel en Fabrie-
ke gisteren op, toen hij in zijn Nieuw
jaarsrede de Limburgse onderwijspro
blematiek aansneed.
De hoge kosten, welke verbonden
zijn aan de oprichting van een univer
siteit, mogen, zo vervolgde spreker,
geen reden zijn aan Limburg te ont
houden wat andere streken in ons land
al lang bezitten of weldra zullen bezit
ten. Bovendien kunnen deze aanmer
kelijk worden gedrukt door de Lim
burgse universiteit uit te rusten met de
minst kostbare faculteiten. Prof. Ge-
lissen denkt o.a. aan vakken als:
wiskunde, statistiek, economie, be
drijfsleer, accountancy, Nederlands- en
internationaal recht, kostprijsbereke
ningen en journalistiek.
Voor deze vakken zou men kunnen
volstaan met een kleine kern vaste
hoogleraren, mits men professoren van
buitenlandse universiteiten en hoge
scholen t.w. Aken, Bonn, Keulen, Luik
en Leuven aantrekt als gastdocenten.
Volgens prof. Gelissen moet het
mogelijk zijn, dat het Limburgse be
drijfsleven een bedrag van rond twee
,,oen gulden bijeen brengt voor deze
universiteit, waarvoor ook de bevol
king van Limburg minstens één mil
joen per jaar (een gulden per jaar en
per hoofd) moet over hebben. Wan
neer dit gebeurt, aldus spreker, kan
de overheid zich niet langer afzijdig
houden van een universiteit in Lim
burg.
daags verblijf van het N.S.O. in Ber
gen NSO-Plein zal heten.
Met hun dirigent Jan Brussen op de
slee baggerden de studenten vervol
gens door de sneeuw langs de Ruïne-
kerk naar het raadhuis, waar burge
meester L. J. de Ruiter uit zijn kamer
geblazen werd door een hoornblazer.
Geflankeerd door zijn secretaris en
wethouder kwam de burgemeester, ge
tooid met ambtsketen tevoorschijn;
hem werd een vijftal in NSO-stijl en
met NSO-emblemen versierde ver
keersborden aangeboden, met het ver
zoek deze borden te doen plaatsen aan
de grens van zijn gemeente en nabij
de Ruïnekerk, teneinde de burgerij er
op te attenderen, dat de studenten in
hun repetitie-rust niet gestoord wensen
te worden.
Vervolgens nodigde de voorzitter van
het NSO, de heer D. A. Boon de bur
gemeester uit hem te volgen naar de
Ruïne en daar een klok te onthullen,
die aan een der Ruïnemuren was be
vestigd. Het bleek een koperen klok
met de letters N.S.O. te zijn. Met de
spreuk „Nunc Silentium Obsidet Ur-
bem Bergensem" (Nu beheerst de stil
te Bergen) bood de heer Boon de klok
aan de gemeente Bergen aan. als tast
baar bewijs van dank voor de gedu
rende tien jaar genoten gastvrijheid.
Hij vroeg de burgemeester de klok,
die gedurende deze twee weken de re
petities zal inluiden, in het vervolg te
laten luiden bij belangrijke culturele
manifestaties in Bergen en bij andere
bijzondere gebeurtenissen, zoals jubi
lea of huwelijken van kunstenaars.
In de geheel ontruimde raadzaal van
het kleine raadhuis nog een schep
ping van Berlage verzamelden zich
tenslotte de dames en heren studenten,
om op uitnodiging van burgemeester
De Ruiter het glas te heffen op het
welslagen van het elfde NSO-concert-
tournee. Wij vernamen, dat het orkest
voor 60 procent uit nieuwe leden be
staat en 82 man telt. Jan Brussen
staat voor de zware taak in veertien
dagen deze 82 musici tot een hecht
orkest aaneen te smeden.
ff
fers zeker ongunstiger zouden zfln ge
weest.
aar nogmaals het gaat om een
nieuw begin. Ook al zal men in
dat begin moeten incalculeren
de noodzaak, dat het vormings-
en ontwikkelingswerk, de hulp en bij
stand, de aandacht voor de gezond
heidszorg en de bevordering van de
wooncultuur moeten doorgaan. Ook in
de nieuwe verhoudingen. Dat is dan ook
de uitgesproken bedoeling. Alleen de
vorm waarin het zal gebeuren zal in
de plaats van vijfmaal een diocesane
bundeling één nationale coördinatie te
zien geven. Het meest wezenlijke in
de wijziging is, dat de vakbeweging
nu als vakbeweging zich die zorg voor
het meegroeien van de menselijke £er-
soonlijkheid met de maatschappelijke
ontwikkeling en de stijgende welvaart,
als een wezenseigen taak gaat aantrek
ken.
en dat je er maar nooit spijt
van zult krijgen, dat je aan die recon
structie zo positief hebt meegewerkt."
Laten we elkaar niets wijs maken. Men
sluit 75 jaar historie niet af met het
besluit van een wetgevende vergade
ring. En men moet ook echt niet den
ken, dat als de centrale leiders na die
vergadering naar buiten stappen, die
nieuwe beweging op de juiste wijze zal
draaien. Dit zal een ontwikkelingspro
ces van meerdere jaren zijn, waarin
oudere bestuurders omwille van hun
gehechtheid aan het verleden en jonge
ren omwille van de moeilijkheden, die
zich onontkoombaar zullen voordoen,
zullen verzuchten: waar zijn we aan
begonnen? Maar wie, die een groots
werk aanpakte werd niet vaak door
deze ontmoedigende gedachte belaagd?
Het gaat zoals het verbondsbestuur
schrijft om een nieuwe aanpassing van
thans en om de aanpak van veel nieu
we opgaven, die de katholieke vakbewe
ging te wachten staan. Reeds meer dan
eens schreven we over de feitelijkhe
den, die we als nieuwe taken zien. Een
nog indringender herzien van de alge
meen maatschappelijke en menselijke
verhoudingen, structurele wijziging in
de bezitsverhouding, een veel wijdere
spreiding van de wezenlijke en feite
lijke verantwoordelijkheden, groter deel
name aan het Europese en wereldwijde
sociaal gebeuren.
Maar dat alles is geen taak welke
door uitvoerende arbeiders alleen kan
worden aangepakt. Dit reconstructie-
werk vordert een gezamenlijke aanpak
van alle maatschappelijke groepen, met
name dus ook van de medialen en van
hen die zich hoger leidinggevenden noe
men. Dat is een van de redenen waar
om de naam K.A.B. als het ware uit
nodigend wordt gewijzigd in die van
„Nederlandse Katholieke Vakcentrale".
In dat huis zullen deze drie groeperin
gen elkander op eenzelfde ideaal kun
nen vinden. Moge daartoe de toegezeg
de wetgevende vergadering een besluit
nemen, dat inderdaad een nieuw begin
van Neerlands maatschappelijke ontwik
keling inluidt.
VERENIGDE NATIES, 5 jan. (UPI)
De Verenigde Naties zullen binnen
48 uur een officieel einde maken aan
de Cubaanse crisis. Daarbij zal de Vei
ligheidsraad uitgeschakeld worden, om
te voorkomen dat er een openbare woor
denwisseling tussen Oost en West ont
staat in dit orgaan. Een en ander heeft
United Press International uit welinge
lichte bronnen bij de Verenigde Natie»
vernomen.
Naar verwachting zullen Amerika,
Rusland en Cuba elk aan secretaris
generaal Thant een diplomatieke bood
schap doen toekomen, waarin zij ver
klaren dat een nieuwe bijeenkomst
van de Veiligheidsraad onnodig is. De
nota's zouden het einde betekenen van
de onderhandelingen over Cuba. Het on
opgeloste vraagstuk van inspectie op
Cuba zou daardoor in de ijskast worden
geschoven.
Premier Fidel Castro van Cuba heeft
gisteren een redevoering gehouden,
waarin hij zich nogal laatdunkend uit
liet over de steun, die hij in de jongst»
crisis van de Sovjet-Unie heeft onder
vonden. Over de Russische bewering,
dat de crisis op een overwinning voor
de communisten is uitgelopen, zei Cas
tro: „Voor zo'n overwinning geef ik
geen rooie cent."
HILVERSUM, 5 jan. Een groep
van tweehonderd schoolbladredacteu
ren uit het gehele land heeft gisteren
in de raadzaal van het raadhuis te
Hilversum een Europese parlementaire
zitting geïmiteerd. Verdeeld over een
christen-democratische, een liberale en
een socialistische fractie hebben de
jongens en meisjes van veertien tot
achttien jaar leerlingen van middel
bare en kweekscholen practisehe
les in parlementaire techniek gehad
onder leiding van de oudste der Neder
landse afgevaardigde in het Europese
parlement, de heer P. J. Kapteijn.
De betogen in de plenaire vergade
ringen gingen onder meer over de mo
gelijkheid, dat een verenigd Europa
een derde macht in de wereld zou gaan
vormen (iets waar de meerderheid te
gen bleek te zijn) en de verantwoorde
lijkheid van een verenigd Europa ten
aanzien van de onderontwikkelde lan
den, die de sprekers alle erkenden.
ROCHESTER, 5 jan. (UPI) Een
met nader genoemde Nederlandse zee
man is gisteren in het ijzig-koude wa
ter van de Medway bij Rochester in
Engeland verdronken, toen hü van een
ladder langszij de 397 ton metende
„Diet" viel.
De „Diet" lag gemeerd aan een
werf. Nadat de zeeman als vermist
was opgegeven, ging de politie dreg
gen. Na korts tyd werd het It)k ge
borgen.
