HET WAS ME HET WEEKJE WEL
1
fel
voor
Papoea-leiders zijn nu bijna
allemaal pro-Indonesisch
Nationalisme leeft alleen
nog bij de „gewone man
N
Diamant in blinkend koper
Zilveren kelner
in Overveen
,,'t Ging allemaal zijn gangetje"
HENRI DE TOULOUSE LAUTREC
Litho's en affiches in Van Looymuseum
D
G
REIS NAAR DJAKARTA BEKEERDE VELEN
v»r.„.r»;f,rss „sben
Uurloon-actie
van K.A.J.
GROEN Co.
SLEUTEL WEG?
gpll
mêmM
District Haarlem
Ten behoeve van ont
wikkelingslanden
INDONESIË HEEFT
VEEL TACT NODIG
Bouwfondswoningen
in Schalkwijk
Inenten van honden
in Heemstede
ZATERDAG 5 JANUARI 1963
PAGINA 3
i
fe"?
1 m
fBlM
PSSiSI
XI
Voorlopig behoort dit beeld van het winterse Haar lern tot het verleden. Of het deze winter zal terug
kerenWe weten het niet. We weten wél, dat de j eugd er anders tegenaan kijkt dan de volwassenen.
De laatsten zullen al hun gevoelens leggen in die ene constatering: „Het was me het weekje wel!"
og maar enkele maanden zijn
er verlopen sinds Nederland
het bestuur over West-
Nieuw-Guinea overdroeg aan de
tINTEA, maar toch is men reeds
geneigd zich af te vragen wat
er eigenlijk nog over is van het
^genaamde Papoea-nationalisme.
Heel wat Papoea-leiders zouden
^iet graag meer aan hun woorden
?an enkele maanden geleden her
werd worden. En als men be-
?er>kt dat de UNTEA op 1 mei
t5: bestuur zal overdragen aan
°9esië en dat dan als men
*lch tenminste houdt aan het Ne-
er'ands-Indonesische akkoord
P°g eens zes jaar van Indonesisch
bestuur en Indonesische indoctri
natie zullen volgen, dan lijkt de
kans wel heel klein dat de Pa
poea's bij het referendum van
1969 niet Indonesië zullen kiezen
och blijft dip mogelijheid theo-
etisch aanwezig en voor Indone-
j.le 2&1 het vooral een kwestie van
de'p0n inz*cht in de psyche van
berenPOea'S Z^n 0m haar t8
Nationaal Congres
Ommezwaai
Papoea-vlag
PHjuPs Hadio floors.
WASSERIJ DUYN
Riolering Baljuwslaan wordt
vernieuwd
CENTRALE VERWARMING
DUIKER OLIEBRANDERS
„DE SLEUTELSPECIALIST
l'.
MB p
HAARLEM, 5 jan. Voor de vijfde
keer voert de K.A.J. Iiaar inirlooiiaktie
ten behoeve van de uitzending van jonge
arbeiders en arbeidsters naar de ont
wikkelingsgebieden. Deze aktie valt op
de fie januari, op welke dag de K.A.J.
in dt gehele wereld (90 landen) haar in
ternationale dag viert. De internationa
le dagviering wil een manifestatie zijn
van broederschap tussen de werkende
jongeren van de gehele wereld. Om de
ze verbondenheid een werkelijke inhoud
te geven, zendt de Nederlandse K.A.J.
jongens en meisjes uit die gaan werken
aan de opbouw van de ontwikkelings
landen.
Zij bouwen scholen, kerken, zieken
huizen enz. Door het werken in druk
kerijen helpen zij Afrika aan katho
lieke dagbladen. Zij geven les aan tech
nische scholen, terwijl de meisjes wer
ken in ziekenhuizen en in de huishou
ding. Een wezeljjk onderdeel van hun
werk is het vak te leren aan de men
sen daar. Deze zijn immers niet in de
gelegenheid om een vak te leren op een
school.
In de vijf jaar dat deze aktie wordt
gevoerd, zijn reeds 80 jongens en meis
jes uitgezonden. Voor Haarlem, die al
2 meisjes heeft uitgezonden gehad, is
het nu Wim Kol, die in augustus terug
keert. Groot was steeds hel enthousias
me waarmee de Haarlemse afdelingen
aan de slag züit gegaan om de uurloon-
aktie te doen slagen.
Op 6 januari hebben de afdelingen hun
internationale dagviering die geopend
word met een H. Mis en een gezamen
lijk ontbijt. Of de K.A.J. aan de vele aan
vragen om hulp zal blijven voldoen hangt
,van de uurloonaktie af. De afdelingen
van Haarlem zullen in ieder geval hun
best doen.
WA
(Van onze correspondent in Hollandia)
Het p
^erlP.qe aP°earnationalisirie heeft in het
»TUtn 'n belangrijke mate zijn een-
u v°nc'en in de Nieuw-Guinea
oü0r tfi».. beK'n van een parlement
23 p'Uv-Guinea met 6 Nederlandse
«a n siin 5°?a",eden- Van de Papoea-
ê®ar \P,ivan de meest prominente
tn. vert-rland vertrokken, omdat zij
vo ,Uvcn in de toekomst hadden:
Ha *?en en Maturbougs. Eén
Voorts Jouwe heeft bedankt als
leden naaii ejtrokken drie Nederlandse
eveneens ajs y'edorland. Zij bedankten
ter Sollewjjn Het zijn: oud-voorzit-
danig (j001; .."elpkg (opgevolgd als zo-
Karn ma pa.*®z®th), Gosewisch en ds.
Nieuw-Guinea Van de bleef op
Nederlandse jPTaar bedankte ook. Twee
ais lid Van n bedankten nog niet
r~ maar legden and en mr' De RÜke
UNTEA af evenmin de eed aan de
af.
-.pfficieel
?aa<3 dus
beeft de Nieuw-Guinea
2Verigen« 8 24 'eden, van wie er
b0n afge|P25s Al .de UNTEA-eed heb-
een quorum- Officieel is er derhalve
helft van w' A0l8ens de statuten de
is op 28. Ni antal leden dat bepaald
1 oktober non Je1? 's men er sinds
slaagd een vo?E één keer in ge-
Guinea Raad met 8 van de Nieuw-
brengen. De reclenc'u?rurn bijeen te
een soort boycot te zün arvan schijnt
die vrezen dat de pro-Tn,?n die leden,
worden groep, wel eens pesiscl1 ge
heid zou kunnen behalen Lmeerder'
cipiële besluiten als het vra»2 prin'
vervroegde overdracht en afschaft?™
van het plebisciet erdoor zou kun
kunn K P-,deze manier heeft men
kunnen bereiken dat de raadsleden
h!.hhP« Incionestë zjjn geweest, dat
van zh-h^plf als v®rtegenwoordigers
jmaar niet van de Nieuw-
dineen d'm geldt' ook v00r alle
Naast de Nieuw-Guine Raad verrees
ConSeplen?,b!r plotselmg het Nationaal
Ön?t A DlA congr®s werd gehouden in
"oliandia. Er werden 130 Papoea's
®n geen enkele niet-Papoea voor uit
genodigd, die representatief werden ge-
acht als vertegenwoordigers van de di
verse gebieden van Nieuw-Guinea, par
tijen, stromingen, enzovoort,. De leiding
van het congres viel ten deel aan de
organisatoren, het Nieuw-Guinea Raads
lid Tanggahma en PARNA-voorzitter
Wajoi. Zij waren respectievelijk voor
zitter en vice-voorzitter. Op dat congres
werd een beginselverklaring opgesteld,
die inhield dat men wilde streven naar
onafhankelijkheid voor Nieuw-Guinea in
1969, maar dat men tot die tijd zo goed
mogelijk met Indonesië wilde samen
werken. Een delegatie onder leiding van
Wajoi werd aangewezen om dat resul
taat ir> Djakarta mee te delen.
Daarnaast waren het voor de over
dracht vooral de politieke partijen, die
het Papoea-nationalisme schraagden.
Alleen in Fak-Fak was er een partij,
die openlijk pro-Indonesisch was. Maar-
op de vergadering van de PARNA (de
Partai Nasional) in Hamadi, bil Hollan
dia, in september werd nog officieel een
partijprogram aangenomen, waarin on
afhankelijkheid voor Nieuw-Guinea in
1969 stond. In augustus werd bovendien
in Hollandia naast de politieke partijen
een overkoepelend lichaam opgericht,
dat was bedoeld om de nationalistische
(en in zekere zin ook wel de anti-Indone
sische) gevoelens te Dundelen: het Front
Nasional Papoea, voorzittei Ajamiseba,
secretaris Sarwom. Dit Front Nasional
verzorgde o.a. de eerste ontvangst van
staatssecretaris Bot, toen deze in sep
tember naar Nieuw-Guinea kwam, een
ontvangst waarbij men hem duidelijk
probeerde te maken dat men niet erg
gelukkig was met het akkoord
Als men probeert vast te stelten wat
er van dit officiële Papoea-nationalis
me over is, komt men tot de ontdekking
dat dat niet veel is. De Nieuw-Guinea
Raad is vrijwel 0p non-actief en dat
ondanks net feit dat de leider van de
UNTEA. dr. Djalal Abdoh, tot tweemaal
toe in het openbaar verklaard heeft hoe
belangrijk men dit lichaam we1 acht en
hoeveel waarde men eraan hecht.
Enkele delegaties van individuele leden
van de Nieuw-Guinea Raad naar Indo
nesië begonnen zich daar a! spoedig uit
te putten in pro-Indonesische verklarin
gen Zo ging het ook met de delegatie
van liet Nationaal Congres, die plotse
ling pro-Indonesisch geworden bleek te
zijn. Met allerlei partijleiders die naar
Indonesië gehaald werden, J'ep het al
niet aners. De Indonesische kranten
verkondigen natuurlijk met veel plezier
dat leiders van vroegere Papoea-natio
nalistisch en zelfs anti-Indonesiscn in
gestelde partijen, zoals de PARNA, de
Partai Papoea Merdeka en de Democra
tische Volkspartij, nu plotseling pro-
Indonesisch zijn geworden.
Drie maanden geleden kon men men
sen als Wajoi, Bonay en Ajamiseba nog
fel nationalistische redevoeringen horen
houden waarin zij zeiden nooit voor iets
anders te zullen ijveren dan voor een
onafhankelijk Nieuw-Guinea, los van In
donesië. Nu verkondigen zij even hard
dat het zelfbeschikkingsrecht overbodig
is, omdat de Papoea's al voor Indonesië
hebben gekozen. Het Nieuw-Guinea
Raadslid Bonay, die vroeger altijd vol
verontwaardiging de gedachte afwees
dat hij pro-Indonesisch zou kunnen zijn,
geeft nu in Hollandia een gestencild
dagblaadje „Tjendrawaslh" (abonne
ment 15 per maand) uit dat zo pro-
Indonesisch en anti-Nederlands is, dat
het er afdruipt. En zulke verschijnselen
ziet men meer.
Bjj dit alles heeft naast het verande
ren van de omstandigheden stellig ook
het wegvallen van de voorlichting een
belangrijke rol gespeeld. In de Neder
landse tijd is het Papoea-nationalisme
actief aangemoedigd door de afdeling
Bevolkingsvoorlichting onder leiding van
de heer P. J. Merkelijn, die met studie
clubs, brochures, het voorlichtingsblad
Pengantara, enzovoort, in dai opzicht
vee. verricht heeft. Na de overdracht
aan de UNTEA vertrok de Nederlandse
staf van de Bevolkingsvoorlichting en
de Papoea Dick Sarwom nam de leiding
over, maar onder een nieuwe baas: de
Egyptische directeur-voorlichting (een
nieuwe functie, die pas op 1 november
officieel is ingesteld) Aly Khalil. En
terwijl het Nederlands-Indonesisch ak
koord nadrukkelijk voorschrijft, dat de
UNTEA onmiddellijk na de overdracht
moert beginnen met het geven van voor
lichting aan de Papoea's over het
akkoord en hun zelfbeschikkingsrecht,
heeft het tot december geduurd voor
daarmee een bescheiden begin werd ge
maakt
Onder deze omstandigheden is het be
grijpelijk dat er van het officiële Pa
poea-nationalisme niet veel meer over
is, temeer als men bedenkt dat Indo
nesië, dat zijn eigen staatsbestel een
geleide" democratie noemt, alle „lei
ding" die het kan opbrengen aanwendt
om do Papoea's zo vlug mogelijk deel
te doen uitmaken van de ene en onver
deelde Republiek Indonesië. Overigens
blijkt bij de „gewone Papoea nog wel
wat Papoea-nationalisme over te zijn.
Niet voor niets werden op spandoe
ken, die op 1 december bp het een-
.jarie bestaan van de Papoea-vlag in
(Advertentie)
TELEVISIE RADIO
erkend gediplomeerd
KRUISSTRA \T 38, HAARLEM
Tel. 14609
Hollandia verschenen, de plotseling
omgezwaaide Papoea-leiders scherp
gelaakt. Niet voor niets is de Papoea-
vlag nog steeds populair. Aan dat feit
doet zelfs de wetenschap, dat de toe
zending van die vlaggen grootscheeps
vanuit Nederland geschiedt (men
noemt Kaisiepo en Jouw als organi
satoren) niets af. Niet voor niets heb
ben zich anti-Indonesische incidenten
vorgedaan in Sentanr, Merauke en
Sorong. Het blijft zo dat de Indone
siërs veel tact nodig zullen hebben
om de Papoea-bevolking voor zich te
winnen. Men is er niet als men haar
leiders koopt.
Een half jaar geleden heb ik eens
melding gemaakt van een gesprek met
een intelligente Papoea over het Papoea-
nationalisme. Die Papoea was de
Utrechtse student Saul Hindom. Ik
vroeg hem destijds welke kans hij het
Papoea-nationalisme gaf en hij was niet
optimistisch: „Wij zijn te verdeeld." Ik
wierp hem toen tegen dat Nederland
dat ook altijd van Indonesië gezegd had,
maar dat Javanen, Soedanezen, Menang-
kabauers, Maleiers. enzovoort daar nu
toch een eenheid blijken te kunnen vor
men. Saul zei daarop: „Ja, maar daar
was eer. eenheid smedende factor aan
wezig: de koloniale onderdrukking." Die
koloniale onderdrukking was er onder
het tegenwoordige Nederlandse bestuur
niet meer. Misschien, zo kan men ande
re nationalistisch gezinde Papoea's wel
eens horen zeggen, zal Indonesië daar
nu voor zorgen. Daar ligt duidelijk het
gevaar voor Indonesië: als men de Pa
poea's benadert als vrienden en gelijken
zal men hen waarschijnlijk kunnen win
nen. Maar bij ontactisch optreden zullen
moeilijkheden niet uitblijven.
Het echtpaar Van DuijnenBodaar, dat zijn diamanten huwelijksfeest gaat vieren.
„Ik had hier al tien jaar eerder
moeten wonen" is het enthousiaste
oordeel van de 80-jarige mevrouw Van
Duijnen over haar woning in het be
jaardencentrum „Delftweide", „we
hebben prachtig uitzicht, twee kleine
kamers, het eten wordt voor je ge
kookt en aan huis gebracht. Wat wil
je nog meer?". Met „wat wil je nog
meer" eindigt bijna iedere zin van
mevrouw Van Duijnen en het bewijst
dat haar grootste eigenschap te
vredenheid na zestig huwelijksjaren
nog niets heeft geleden. Op zondag
6 januari zal het echtpaar Van Duij
nen het feit vieren, dat het zestig
jaar getrouwd zal zijn. Velen zullen
de diamanten jubilarissen op die dag
komen feliciteren familieleden,
kinderen en kleinkinderen en de za-
HAARLEM, 5 jan. B. en W. stellen
de gemeenteraad voor enkele stukken
grond te verkopen, gelegen in Schalk
wijk B, aan de N.V. Bouwfonds Neder
landse Gemeenten. De koopprijs be
draagt 387.555. Het bouwfonds wil in
Schalkwijk 68 eengezinshuizen bouwen
en 20 garages. Het zal de gemeente
behalve de koopprijs ook een bedrag
van 18.809 kosten, onder meer
wegens de door de gemeente te verzor
gen aanleg van gemeenschappelijke
tuinen, en van 6.335 wegens gekapita
liseerde onderhoudskosten.
kenvrienden. Het echtpaar heeft zes
rijwielzaken, verspreid door Neder
land en een grossierderij in rijwielen
en rijwielonderdelen. In Den Bosch
werd de eerste van de rij begonnen
en zij herinneren zich nog heel goed
de late werkuren en de meest voor
komende karweien als spaken inzet
ten en karbiedlampen vernieuwen,
die ook op zondag afgehandeld wer
den. Een van de volgende zaken
kwam in Haarlem in de Zijlstraat.
Later trokken ze in de woning boven
dj zaak. Dat was in 1917. Ofschoon
geboren Brabanders hebben de heer
er mevrouw Van Duijnen weinig moei
te gehad met de aanpassing in het
„stijve" Haarlem. Ze konden met
iedereen goed opschieten en vooral
de winkelmeisjes, die in de loop der
jaren haar krachten aan de zaak in
de Zijlstraat gegeven hebben, kunnen
van de Brabantse vrolijkheid van het
echtpaar meespreken.
De vrouw des huizes is vaak ziek
geweest en zij drijft nuchter een
beetje de spot met zichzelf als de
onverwoestbare, die er telkens weer
bovenop komt. In niets zijn de heer
en mevrouw Van Duijnen het bejaar
de echtpaar dat in rust van de oude
dag geniet. Het gaat er bij hen thuis
vaak levendig toe en zij steken graag
de draak met eikaars verminderende
soepelheid. De enige bezigheden die
zij uit hun drukke zakenleven hebben
overgehouden zijn de dagelijkse wan
delingen en de rij boodschappen voor
de heer des huizes. Daarbij het bij
houden van de kamers en de grote
collectie koperwerk voor de bruid, die
na zoveel jaar poetsen wel geleerd
heeft, dat er in het dagelijkse leven
veel koper is dat er blinkt.
Wie „Jos" niet kent, moet maar
eens een borrel komen drinken, zeg
gen de stamgasten van restaurant
Roozendaal in het hartje van Over
veen. Voor de stamgasten is „Jos"
niet uit het bedrijf weg te denken:
zijn imposante verschijning want
„Jos" is uit het ferme hout gesneden
is even vanzelfsprekend als de bor
rel, koffie en gazeuse, die men er krij
gen kan. „Jos" is kelner, een goed
vakman en hij doet het al vijfentwintig
jaar. Al die tijd in restaurant Roozen
daal. Na het sluitingsuur of op vrije
dagen is hij de heer Van Gorp, maar
„Jos" klinkt hem bekender en aan
genamer in de oren. Toch is het be
slist niet zo, dat men een, twee, drie
tot het gilde van de ,,Jos"-roepers be
hoort. Daarvoor moet men eerst in de
smaak zijn gevallen van de zilveren
kelner. „Jos" kijkt zijn mensen aan.
Na een paar minuten weet hij al wat
voor vlees hij in de kuip heeft en wie
maar in het vervolg moet wegblijven.
„Jos" en daarmee restaurant Roo
zendaal tellen talloze vrienden, die allen
met hem ingenomen zijn en hem be
slist niet voor een ander geruild willen
zien. Dat zal „Jos" zijn vrienden trou
wens niet aandoen. Hij is honkvast en
vooral omdat hij zijn draai gevonden
heeft. Aan een bekend gezicht toont
„Jos" zich in zijn ware gedaante.
Dan komt zijn aard boven om alles
van de vrolijke zijde te bekijken en
zijn enkele van zijn opmerkingen al
voldoende om in hem de Brabander
te herkennen. „Dat raak je niet kwijt.
Vooral niet wanneer je Tilburger
bent." Kelner-zijn is geen kwestie van
bedienen alleen; er komt nog iets
meer bij kijken en zeker, wanneer je
een vriend aan een tafeltje aantreft.
In zo'n geval laat je tusser. het plaat
sen van het glas en het inschenken
zien wat anders schuil blijft gaan ach
ter dat kelnermasker van ingetogen
voorkomendheid. De kunst is die twee
dingen te combineren. Dat leer je niet
op de hotelvakschool of in een paar
maanden praktijk. Daar zijn jaren
voor nodig.
„Jos" is doorkneed in het bedie
ningsvak. In situaties, wanneer het
onheilspellend geluid van vallend glas
werk onvermijdelijk lijkt en menig
vakgenoot, tevergeefs meestal, nog
iets van het zaakje probeert te redden,
„jongleert" de Overveense Brabander
met beheerste zekerheid. Met niet wei
nig jalouzie bezien zijn collega's dat
vakmanschap, dat overigens verkre
gen werd zonder een speciale kelner
opleiding. „Jos" werd al op jeugdige
leeftijd door de omstandigheden met
zijn neus op het vak gedrukt: zijn
vader, die overdag bij de spoorwegen
werkte, deed 's avonds dienst in een
Tilburgs café; meermalen moest hij
zijn vader bijspringen. Het sprak
eigenlijk vanzelf, dat de jonge „Jos"
in het kelnersvak ging. Op 27-jarige
leeftijd nu is hij 54 trok hij naar
het noorden, naar Overveen. Hij liet
in het zuiden veel vrienden achter.
Een reden waarom hjj zijn heil in het
noorden is gaan zoeken is er niet. Het
was een impuls, die hij niet verklaren
kan. Met genoegen kijkt hij uit naar
maandag 7 januari, wanneer hij offi
cieel 25 jaar in het vak zit. 's Mid
dags is er in restaurant Roozendaal
een receptie.
A <1 verte rille i
AMS.TEKDAM SE VA ART 20 TH.. 11055
Ook voor de fijne was
e mismaakte adellijke jongen, die
avond aan avond in de kroegen
van Montmartre doorbracht, te
kenend de danseressen, de actri
ces en het geamuseerde publiek, de
man naar wiens leven de film „Mou
lin Rouge" gemaakt is: Henri de Tou
louse Lautrec, een magisch-romanti-
sche naam voor het publiek. Maar te
gelijkertijd de naam van een kunste
naar van internationaal formaat buiten
de anecdote van zijn levensverhaal om.
Hoewel, als de jonge monsieur Henri
niet die noodlottige val had gemaakt,
had zijn werk er anders uitgezien. Hij
was dan een man geweest met een an
dere levenservaring.
Van Looy is zijn leven lang eigen
lijk de wees gebleven en menig schrij
ver werkt vanuit zijn tekorten, zijn
desillusies, zijn rancune ten opzichte
van de maatschappij of het onharmo
nieus milieu van zijn jeugd
Voor de nuchtere kunsthistorie mag
men afzien van de tragische anecdote
van Lautrec's leven en in hem een be
gaafd kunstenaar eren. Een veertigtal
prenten en affiches uit het bezit van
het Haags Gemeentemuseum zijn tot
en met januari in het Van Looymuseum
tentoongesteld.
Deze zjjn alle illustratief voor het
mondaine leven en het nachtelijke ver
maal; in het Parijs van het eind van
tie vorige eeuw. Toulouse Lautrec, de
reclametekenaar van Montmartre, an-
nonce en souvenir van Parijs-bij-nacht.
Uitroepteken of vraagteken, ik aarzel
p°8' schilderijen die Toulouse Lau
trec ook gemaakt heeft, ziet men er niet,
maar aan zijn spontane tekeningen, als
sublieme dagboeknotities op de steen
geschreven, leest men zijn formaat en
zijn tijdspatroon af.
ezeten achter in het café-chan-
tant, boven de tafel een vinnig
kereltje achter zijn bril en baard
je, onder de tafel een dwerg,
moest hij een buitenstaander in het ple
zier van de nachtclub blijven, maar,
een schrede terug in de ziel, was hij
mogelijk één met de mensen die dit
plezier zochten en met de mensen die
het brachten. Die wonderlijke menge
ling van feitelijke tweespalt en inner
lijke vereenzelviging verlenen zijn te
keningen het bijna-objectieve.
Maar, wie even langer met deze
prenten alleen is, merkt op, hoe de te
kenaar in zijn karikaturale weerga-ve
cynisch afstand neemt, hij mist de sym
pathie en ervaart dat de modellen voor
Toulouse Lautrec evenveel object wa
ren als mens.
Een van de litho's van De Toulouse Lautrec in het van Looymuseum.
accenten verkrijgen, terwijl het men- Ook in deze kleine tentoonstelling op
selijk gelaat en de lijnen van het li- zo'n beperkt werkterrein is de twee-
chaam summier zijn aangeduid. voudige Toulouse Lautrec aanwezig: de
Zijn kunstenaarschap overheerst daar man van de roman „Moulin Rouge"
ningen mede-cabaretier, zanger van zijn menselijkheid en we zien de stijl èn de kunstenaar, die een veer toe-
het levenslied van de zelfkant. Waar van de Art Nouveau tot ontwikkeling voegde aan de pauwestaar* van de
hü zich boven zijn objecten uit heft komen, een zuiver aandeel in de kunst- kunstopvattingen waarop onze heden-
behandelt hij de mens als een orna- historie, los van sentiment en frustra- daagse kunst is gebaseerd,
ment, waardoor de (schijnbare) bij- tie, de zuivere emotionaliteit van de
komstigheden in zijn tekeningen de kunstenaar. l.T.
Toulouse Lautrec is in zijn teke-
Gerrit Grapendaal is een man van
weinig woorden. Wanneer men hem
op de man af vraagt, wat hem in
zijn arbeidzaam leven het langst is
bijgebleven, dan komt er een schuch
ter lachje rond zijn mond en zegt hij.
bijna mompelend in zichzelf: „Wat
zal ik zeggen, 't ging allemaal zijn
gangetje". Vijftig jaar werkt de heer
Grapendaal nu bij de firma Anton
Nijssen en Zoon in Santpoort en zo
als hij zelf vertelde, vindt hit nu wel
de tijd gekomen om een wat rustiger
leveti te gaan leiden.
In 1913, om precies te zijn op 8
januari, kwam hij bij de Nijssens in
dienst. De vader van de huidige di
recteur had toen nog maar een klein
bedrijfje, dat evenwel van lieverlee
uitgroeide. Gerrit Grapendaal kwam
daar als „allround" vakman, zoals in
die dagen de betiteling was voor
iemand die op de hoogte moest zijn
met alle kanten van het gemengde
bedrijf. Men was zowel veehouder als
landbouwer en moest dus én de koei
en kunnen melken én het gewas kun
nen verzorgen. Grapendaal voldeed
aan al deze eisen en wist zich in kor
te tijd ook te bekwamen in het kwe
ken van bloembollen.
Daarnaast had hij ook een goede
kijk op de organisatie van het bedrijf,
wat eens te meer bleek, toen hij in de
oorlogsjaren van '14-'18 het gehele be
drijf van een andere tak van de familie
Nijssen runde. In'zjjn eentje trok hij
erop uit om de handelswaar naar
de veiling te brengen. „Dat ging nog
met paard en kar en was allemaal
erg primitief", verzekerde de nog
zeer vitale Gerrit Grapendaal, die 5
februari 77 jaar hoopt te worden.
„Grapendaal is geen uitvlieger ge
weest", vertelt de directeur van de
bloembollenfirma, de heer A. Nijs
sen. „Maar hij was een heel plichts
getrouw en bijzonder ijverig man. Al
tijd was hjj goed gehumeurd en je
kon alles aan hem overlaten. Om zo
te zeggen, nog echt iemand van de
oude stempel, zoals je ze niet vaak
meer tegenkomt...". Na zijn vijfen
zestigste jaar heeft men Grapendaal
HEEMSTEDE, 5 jan. Maandag
en dinsdag 8 januari bestaat er in Heem
stede gelegenheid om zijn hond te la
ten inenten. Men kan zowel in de ga
rage van de Reinigingsdienst aan de
Cruquiusweg als in gebouw Nieuw
Berkenrode aan de Herenweg van acht
tot tien uur terecht. Kort aangelijnde
honden mogen deze twee dagen zonder
inentingsbewijs met de bus worden ver
voerd.
HAARLEM, 5 jan. De bestaande
riolering in de Baljuwslaan verkeert in
een zeer slechte staat. Bovendien is de
capaciteit te gering. B. en W. bieden
de raad nu een plan tot vernieuwing
aan, waarmee een bedrag van 35.900
gemoeid is.
ADELBERT De algemene leden
vergadering van de St. Adelbert-Ver-
eniging, afdeling Haarlem, is van 8 ja
nuari verschoven naar 15 januari. De
vergadering wordt op laatstgenoemde
datum gehouden in de Bilderdükzaal
van Brinkmann en begint 's avonds om
acht uur.
op hei bedrjjf helemaal zijn eigen weg
laten gaan. Zjjn oude liefhebberij
vatte hij weer op en zo kon men hem
nog dagelijks op zijn fiets vanuit de
Gladiolenstraat naar de „tuin" aan
de Rijksstraatweg zien rijden, om
daar, bij weer of geen weer, de bloe
men- en de groentekweek bij te hou
den.
Toen het onlangs met de vorst wat
al te bar werd, heeft hij er een
streep onder gezet. Vrijdag 11 janu
ari zal hem ten afscheid in restau
rant De Uilenboom in Santpoort
een receptie worden bereid, waarop
vele vrienden en bekenden samen met
de jubilaris ongetwijfeld nog vele her
inneringen van vroeger zullen opha
len. De huldiging is die dag tussen
drie en vier uur, waarna het perso
neel 's avonds nog op een gezellige
avond zal worden vergast. Hoe het
Gerrit Grapendaal daarna zal vergaan
is moeilijk te zeggen. Zelf vertelt hij
ervan: „Komen de dagen, komen de
plagen", maar als we hem zo door de
schuur van het bloembollenbedrijf
zien wandelen, dan valt dat met die
plagen, dunkt ons, nog wel mee.
(Advertentie)
BLOEMEND AAL
TELEF 54855
(Advertentie)
99
LANGE BEERSTRAAT M - TEL. U493
