Nieuwe Haarlemsche Courant | 1963 | 12 januari 1963 | pagina 13

HET WOLVEN JONG

ïm

DE FLUIT MET ZES SMURFEN

'J

fÊ

4

Korporaal
beloond

VERDWENEN
KOEKOEK

SLANGENBE ZWEREN

STUURMANSKUNST

wm

MANICUREN IN HET GROOT

I?.

~yt)

OT

M<* VELPON Zie je er geen barst van! n";r?£"'a8

j. *&nd bij Philips-
"°ermond: schade
half miljoen

GEBREK

AAN BEWIJS

r

Dp toren van Pisa

aöjtj

1

1

i-.:

®.V

JOTTER'S

Slachtoffertjes brand
N. Vennep begraven

VIER JONGENS
TE WATER

Haan als windwijzer

wm

M

ZATERDAG 12 JANUARI 1963

PAGINA 13

SRIC DE NOORMAN

83.

Alsof ze met deze situatie niet erg goed raad weten, staan en

tten de zeven mannen gapend en knikkebollend om hun drie gevange
en heen, kennelijk zéér bevreesd, dat dezen er vandoor zullen gaan.
aar terwijl hun bewakers nauwelijks een oog dicht durven doen,
genieten Eric en Svein onbeschaamd van een stevig slaapje, hetgeen
e anderen niet zonder afgunst gadeslaan. Toch is de Noorman de
®rste, die een takje hoort kraken. Hij loert rond uit één oog; zijn hoop
°rdt wel heel subiet bewaarheid, als een forse stem uit het donkere
1 klinkt: „Jullie daar met zijn zevenen, als je één beweging maakt,
het je laatste geweest. Veertig speren en pijlen zijn recht op jullie
^gericht." De grijze aanvoerder zakt haast door zijn knieën van schrik

en de anderen blijven als stenen beelden zitten, als van alle kante,
grimmige Noorse krijgers opdoemen, en als Ketill onbevreesd op de
gevangenen toetreedt en hun boeien lossnijdt. „Goeie, brave Ketill,
roept Eric, „laat die derde maar even zo zitten." Verheugd geeft hij
zijn krijgsaanvoeTder een klap op de schouder en terwijl de overrompel
de zeven mannen schaapachtig toekijken, volgt een hartelijke begroe
ting. „Zie zo, en nu jij, mannetje," wendt de Noorman zich dan met
bliksemende ogen tot de derde gevangene, die van de toestand alleen
maar begrijpt, dat het er slecht voor hem uitziet, „nu zal jy haarfijn
vertellen, wat je weet van de- overval op Skapti's burcht en gauw een
beetje, want het lijkt me toe, dat er geen tijd te verliezen is."

kou, kou K/er

S5ct.

Vlet slaat om in sluis

door HENRY CECIL

gevangenis, legt

tüfeëiv.v

i

m

tr Ar* X

li

MOCO

\«/g"

BAKS ZU/J.' AST,
HOUDT ZOOP.'

i Advertentie

{J)Xn een onzer verslaggevers)
Nm^WOUD. 12 jan. Een zware
>t|n heeft hier gisteravond laat de
finiij e en de personeelswinkel van de
kS*rtiabriek in de as gelegd. Al
de plaatselijke en de bedrijf s-
•„'ah»!6?1' er dan ook in de radiokas-
?''h te behouden, het vuur heeft

n 8°hade aangericht die op on-
U^pp^n half miljoen gulden wordt

h

d??Uln(j«VOor elf uur ontdekten perso-
v n dat er rook kwam uit het
°*8en kantine; een ogenblik later
- reeds de vlammen naar buiten.

Het uit hout opgetrokken gebouw, dat
een oppervlakte van circa 1100 vier
kante meter besloeg, ging verloren,
evenals de gehele inventaris. Ook de
naastgelegen personeelswinkel met
daaraan verbonden het magazijn, waar
in allerhande artikelen voor de ver
koop aan personeelsleden waren opge
slagen, gingen verloren. Omtrent de
oorzaak viel nog niets met zekerheid
te zeggen.

(Advertentie)

MENTHOLPELLETS

TejJert hoest en Keelpij
Uitwerking frappant

NIEUW VENNEP, 12 jan. Gister
middag zijn Rob, Annemarie, Wim en
Paul Holl. die in de nacht van maan
dag op dinsdag om het leven kwa
men toen hun ouderlijk huis aan de
Hoofdweg door brand werd vernield,
op de algemene begraafplaats in
Nieuw Vennep ter aarde besteld.

Aan de begrafenis ging een dienst
vooraf in de Hervormde Kerk. Vele
honderden, onder wie de moeder van
de vier kinderen, de burgemeester van
Haarlemmermeer, mr. G. C. van der
Willigen, en tientallen schoolkinderen,
trokken na afloop van de dienst, die
werd geleid door ds. J, C. J. Brons-

feest, in een onafzienbare stoet naar
e besneeuwde begraafplaats. Klasge-

fenootjes van de kinderen droegen
loemstukken en vormden aan de in
gang van de begraafplaats een haag.

HENGELO, 12 jan. In de Boreel-
kazerne in Deventer heeft de garni
zoenscommandant, luitenant-kolonel G.
B. E. Biirmann gistermorgen voor het
front van de troep een zogenaamde te
vredenheidsbetuiging met gratificatie
uitgereikt aan korporaal H. Tunne uit
Hengelo, wegens loffelijk optreden tij
dens een verkeersongeval op een on
bewaakte overweg in Holten op 6 de
cember.

Toen een trein daar enkele kilome
ters na een botsing tot stilstand kwam

wegens een defecte remleiding, waar
schuwde de korporaal eerst de machi
nist, die niets van het ongeval had ge
merkt, haalde een fiets van een nabij
gelegen boerderij en reed naar het sta
tion Holten, waar men dank zij hem
tijdig een tegemoetkomende trein kon
tegenhouden. Naderhand maakte de
korporaal zich ook nog verdienstelijk
op de plaats, waar in de mist een
auto tegen de trein was gereden. Na
mens de directie van de N.S. overhan
digde de heer H. A. Friesendorp,
chef van de exploitatie van het
district Hengelo, enkele geschen
ken.

1JMUIDEN, 12 jan. Vier leerlin
gen van de gemeentelijke school voor
visserij en scheepvaart hebben vrijdag
rond het middaguur een onvrijwillige
en koude duik genomen in de kolk van
de middensluis. Tegen do instructies
van hun leraar waren zij in de vlet
gestapt, die door een binnenschip op
sleeptouw was genomen. In het schroef-
water van het binnenschip kapseisde
de vlet en het viertal raakte te water.
Personeel van rijkswaterstaat bracht
hen spoedig op de wal. Na onderzoek
in het Antonius-ziekenhuis en na flink
doorwarmen, konden zij in de loop van
de middag weer naar huis.

De sloep, eigendom van de school,
la.; bij de sluis in het Noord zee kanaal
afgemeerd. De steeds zwaarder wor
dende ijsgang op het kanaal maakte
het wenselijk de sloep weg te halen om
beschadiging door Üsschotsen te voor
komen. Het binnenvaartuig zou hem
Vissershaven slepen en daar zouden de
naar de mond van de Vissershaven
slepen en daar zouden de vier leer
lingen in de sloep gaan om hem naar
een plaatsje bij het dok te roeien. Tot
aan de ingang van de Vissershaven zou
den zij op het binnenschip meevaren.

De jongens sloegen de instructies van
hun leraar in de wind en zodra deze
zich had omgekeerd op de wal stapten
te toch maar vast in de vlet. Het lege
binnenschip maakte door zijn hoge lig
ging op het water veel sehroefwater.
Het sloeg hoog tegen de vlet. Men pro
beerde er nog wat tegen te doen door
hem hoog op te vieren, maar de jon
gens konden de sloep niet meer hou
den. In de loop van de middag is de
sloep toch op zijn bestemming geko-
me...

6rtaald door E. D. KÜNZLI-BOISSEVAIN

Alec eenmaal in de getuigenbank gezet wordt, geloof
ik dat we verloren zijn."

„Waarom?"

„Omdat hij zo beestachtig slecht kan liegen."

„Hoe bedoel je dat? Heeft hij je verteld, dat hij het
gedaan heeft? Ik dacht dat je hem niet kon ver
dedigen, als hü dat gezegd had."

„Neen, natuurlijk heeft hij dat niet gezegd. Maar
als hü het er in de getuigenbank niet beter afbrengt
dan tijdens mijn kruisvernoor in de g€

hij onvermijdelijk het loodje.

flat e0ik h

Stei2?'. anrieeft u maar ik zal niet zeggen, dat u
het v0oiers zoudt u er misschien lelijk indraaien.
Wa»„ C1H h\,dat 'k aan fle rechter zou zeggen, dat
het k z® te» zou u in de boeien slaan of

hij eih ai8emvoordig dames dan in slaan. Ik hoor
hit SSen ?®Kgen: ,Sla haar in plastic, cipier', zou
vJL ,'ch wat -

dt

-ia! uan \}nSers tellen 'één, twee, drie, vier,
•ha bij Xii„naar fle andere hand gelukkig kan hij
tn®yr°UWMo opeten komen maar ik houd u op,
I u te 1Et heeft me zeer veel plezier gedaan
ha^'izahptl mondje dicht, zo gezegd."

nachtoimliet de kolonel- Zij was wel moe van
f»?i°eS krach? s'raPatsen, maar had nog net
hfli.» uit te vl»!m Ü1 laat:ste, gedeelte van de ope-
fle te schriicor,en' rs e£'n, bestond, een anonieme
hf. bus stontl h,aau-Puffleld- Toen ziJ die brief in
aten, 'aK bij in bed met zijn vrouw te

ÏS$.aSuftI,»l.ate« alles uitstekend gaat

m ie zo 'fat 0t haar man- "Ik begrÜP niet,

thi'ttet vaat ^nm?erd bent-"
htinst„ gaat ook wel goi

zei
waar-

ïiynste röi.T we' goed, tot op zekere hoogte ten-
V*?- Als ik h.Ü 'A'b01 ,van een kolonel er maar niet
61 tero„hk kl.em kon krijgen, kwam alles nog

61 terecht K,eln «on

„Neen ill T,Sar„?_aaf zie ik geen kans toe.

v ^angrttk» MTfrvela.nd' maar is het zo heel erg
®b wat hij zegt? neemt toch zeker veel notitie

^'Jzaorene"ecen- Zie je,~ het ls eigenlijk Alec waar ik
fetui Sfb °yer maak. Zolang kolonel Brain bü zijn
flat er totaal»»8 blijft, kan ik onmogelijk beweren,
oraal geen bewiis te weerleggen valt. En als

Het is niet gebruikelijk, dat de raadsman persoon
lijk de getuigen bezoekt, die hij van plan is op te
roepen, of hen enige vragen stelt, met uitzondering
van zijn eigen cliënt. Maar zijn cliënt kan hij zo
vaak bezoeken als hij wil en hem over de zaak onder
vragen zoveel als hem lief is. Het resultaat is
gewoonlijk, dat zijn eigen cliënt al een soort generale
repetitie gehad heeft van een mogelijk kruisverhoor
van de officier van justitie. Dit is natuurlijk een
enorm voordeel, vooraf als de raadsman een gewiekst
advocaat is.

En dus had Duffield in de zaak Morland zijn cliënt
een zeer grondig kruisverhoor afgenomen in de
kamer in de gevangenis, die hiervoor was beschik
baar gesteld. Hij was werkelijk ontsteld over het
resultaat. De verklaringen, die Morland gaf van zijn
bewegingen, gingen niet alleen vaak volkomen mank.
maar werden bovendien op zo'n lamlendige toon uit
gesproken, dat het wel bijzonder moeilijk was om er
geloof aan te hechten. De moeilijkheid was
natuurlijk, zoals Duffield al zei, dat Alec niet goed
kon liegen. Hij kon eigenlijk helemaal niet liegen.
Hij verlangde natuurlijk vurig om vrijgesproken te
worden, maar de leugens, die daarvoor nodig waren,
bleven hem niet alleen in de keel steken, maar
vormden daar bij wijze van spreken zichtbare zwel
lingen, die, naar Duffield vreesde, zelfs de jury
zouden moeten opvallen. Zelfs Alec had tijdens hel
onderhoud gezegd: „Het is hopeloos. Ik kan zo zien,
dat je me niet gelooft."

„Het geeft niet of ik je geloof. Het gaat om de
jury."

„Ja, en als jij me al niet gelooft, zullen zij het dan
wel doen? Hè zeg eens? Nou ja, zeg ook maar
niets. Ik zie wel wat je denkt. Zeg in godsnaam niets
tegen Jill, ik heb haar verzekerd, dat ales in orde
z« komen. Heb ik nog een kleine kans, denk je?"

"I®der mens heeft een kans."

„Maar jij denkt dat de zaak verloren is. is het

niet? Wees eens eerlijk. Ik wil het veel liever weten.
Dat denk je hè?"

„Nou ouwe jongen eerlijk gezegd moet ik
toegeven, dat je verklaringen niet erg overtuigend
zijn."

„Ik zal nog meer mijn best doen."

„Maar als het toch waar is sis je het maar zo
kon laten klinken."

„Ik zal mijn best doen, kerel. Ik maak het je wel
heel erg moeilijk, geloof ik,"

„Doe niet zo dwaas! Ik moet wel toegeven, dat ik
me de meeste zorgen maak over jouw verklaring. Al
staat de zaak niet zo heel sterk tegen jou, zoals het
er nu voorstaat, zal je verhoord moeten worden
en

„En je geeft me geen schijn van een kans als
dat gebeurt."

„Je kunt er niets van zeggen. De jury zal je
natuurlijk willen helpen maar, als je niet beter
uit de bus komt dan vanmiddag, wordt het wel hels
moeilijk voor hen."

Hoewel Duffield niet het volledige gesprek met
Alec aan zijn vrouw overbracht, oordeelde hij het be
ter, haar precies van alle gevaren op de hoogte te
stellen.

„Misschien doet hij het wel beter dan je ver
wacht," zei Laura.

„Nou, slechter kan het al niet. De vent is te
eerlijk dat is de moeilijkheid. Weet je, ik geloof
lat hij net zo lief zou bekennen, dat hij het gedaan
beeft. Als ik de jury er maar toe kon krijgen, hem
bij voorbaat vrij te spreken, nog voor hij in de getui
genbank moet. Ik dacht op een goed moment, dat het
mij wel zou lukken, maar die idioot van een kolonel
houdt koppig vast aan zijn verhaal. Ik wou dat ik
het advies van Low maar had opgevolgd."

„Welk advies?"

„Hij raadde mij aan om Brain met handschoenen
aan te pakken tijdens het vooronderzoek. Hoe hij dat
allemaal wist, mag de hemel weten. Maar doordat
ik hem toen zo hard heb aangepakt, heb ik hem ze
kerder gemaakt dan ooit. Dat was een stomme fout
van me."

„Daar kon je niets aan doen. Hoe kon je nu weten,
waar Low heen wilde?"

„Dat kon ik niet weten, maar dat doet niets aan
de zaak toe of af. Als Alec wordt opgehangen, zou
dit wel eens te wijten kunnen zjjn aan mijn kruis
verhoor van kolonel Brain tijdens het vooronder
zoek."

'Wordt vervolgd)

Het was een gehamer en getik in de
werkplaats van de klokkenmaker baas
Klok.

Wat deed hij dan? Wel hij maakte de
móóiste klok uit Larensbeek.

Als baas Klok zijn roep door het huis
klonk, dan wilde hij eten maar piekerde
er niet over om in de kamer te gaan
eten. Hij moest en zou bij zijn klok blij
ven.

De klok zeif, van goud en zilver ge
maakt, was erg mooi, hij was ook voor
de dochter van de koning, die zou trou
wen.

Het was half een toen Daas Klok zijn
hamer en beitel opborg en de deur af
sloot met vier grendels en zijn bed in
kroop.

Alle houten vogels vlogen omstreeks
deze tijd hun klokken uit om een rond
vlucht boven de stad te maken, óók
de vogel uit de goudkleurige klok. die
van porcelein was.

Ze vlogen boven de stad, je zag
geen enkel lichtje, want alle lantarens
waren gedoofd. Zo zag niemand de rij
donkere gedaantes vliegen zelfs de
veldwachter niet. Toen de klok vijf uur
sloeg keerden alle vogels huiswaarts,
óók de mooie porceleinen vogel met
z'n zilveren snaveltje.

Alles ging goed tot....' Ja tot alle
vogels binnen waren en de porceleinen
vogel als laatste naar binnen wilde.

Maar! o wee...! Toen hij verder vloog
stootte hij met zijn vleugel tegen de
muur, deze brak onmiddellijk af en hii
stortte pardoes naar beneden. Hij kwam
terecht in een hoop krullen.

Toen baas Klok de volgende morgen
binnen kwam, merkte hij direct dat er
iets aan de hand was, de slingers van
de klokken bewogen onrustig heen en
weer en de vogels keken even uit hun
huisje.

O! baas Klok bemerkte het verschrik
kelijke al gauw. Kadeloos zocht hij
overal in hoeken en gaten. Wat moest
dat worden, om elf uur zou de prinses
huwen en moest 't cadeau worden aan
geboden en zijn vogel was weg en och,
toen ontdekte hij de vogel. Dat de vleu
gel gebroken was, daar verzon baas
Klok wel wat op, hij lijmde de vleugel
en verfde hem opnieuw. 5 minuten la
ter sloeg hij zijn mantel om en liep op
'n drafje naar 't paleis van de koning.
Zo kwam het gescnenk toch nog op tijd.

LOES v. d. WIJNGAARDE,
Schiedam.

Van welke tijd de eerste windwijzer
dateert, is niet met juistheid bekend;
intussen is het gebleken, dat dit voor
werp niet alleen in de tiende eeuw
reeds veel in gebruik was, maar dat ook
toen, evenals nu nog, bij voorkeur het
beeld van een haan voor de windwij-
zeir gebezigd werd.

Waarom men juist de keuze op dit
dier liet vallen, is daardoor te verkla
ren, dat de haan in de middeleeuwen
als het zinnebeeld der Christelijke waak
zaamheid werd beschouwd.

Zeker hebben jullie wel eens van die
leuke spotprentjes gezien waar een In
diër op een plank met spijkers zit of
ligt alsof het 't zachtste bed is!

En toch zijn er van die fakirs in
Indië die dat echt doen. Fakir is de
naam van een meestal arme Mohamme
daanse bedelaar, die er voor onze be
grippen vaak zonderlinge gewoonten op
na houdt en zich allerlei lichaamspij
nigingen en boetedoeningen oplegt. En
zo zijn er fakirs, die het zitten en slapen
op een bed van spijkers met de punten
naar boven gericht, vrijwillig ondergaan
ter wille van een godsdienstige over
tuiging. Zij denken op deze wijze tot
verlossing van de zonde te geraken.

Ondanks hun armoede, smerige kleding
en onwetendheid worden zij door de
bijgelovige menigte met diepe eerbied
bejegend.

Sommigen kunnen op vlijmscherpe
zwaarden lopen en anderen slangen be
zweren. Je ziet wel eens op een afbeel
ding een slang omhoog kronkelen, ter
wijl de fakir op een fluit speelt. Slangen
bezweren is de kunst, slangen, hoe
groot en hoe gevaarlijk ze ook zijn, te
temmen en ze onschadelijk te maken.
Dat is een kunst, die slechts weinigen
bezitten. Maar er zijn er in Indië en in
ging hebben, dat zij elke slang onder

Spotprentje van een fluitspelende fakir.

andere landen, die de heilige overtui-
hun wil kunnen brengen. En juist
deze overtuiging geeft hun de moed,
dat gevaarlijke kunststukje uit te halen.
Er zijn er, van wie de vader en de
grootvader macht hadden, de slangen
te bezweren. In dergelijke gevallen
wordt de slang stijf van schrik en is
niet meer in staat zich te verroeren of
weerstand te bieden. Die kunst is bijna
zo oud als de wereld.

In sommige landen, in Egypte bij
voorbeeld maakt men er zelfs een kost-

s

s

Postduiven kunnen enorme afstanden afleggen.

Hoe vindt een postduif de weg terug
naar zijn til? Hoe vindt een zalm, na
honderden kilometers gezwommen te
hebben, de rivier terug, waar hij ge
boren is? Op welke manier legt een bij
andere bijen uit waar veel stuifmeel te
vinden is?

Daar men ervan overtuigd is, dat de
mens veel kan leren van dieren en in
secten op het gebied van „Stuurmans
kunst," onderzoeken geleerden uit een
aantal landen nader deze vragen. Som
migen denken dat zon, maan en sterren
hun de weg wijzen, anderen zijn van
mening dat zij buitengewoon gevoelig
zijn voor de aantrekkingskracht van de
aarde en dat zij zich door deze gevoelig
heid gemakkelijk kunnen verplaatsen.

Amerikaanse geleerden hebben bij
voorbeeld ontdekt, dat de „Stuurmans
kunst" van vleermuizen minder dan tien
gram wegen en toch stelt deze „uit
rusting" hen in staat in het duister te
vliegen en de minste geluiden van de
kleine insecten op te sporen.

Handigheid is de gi<js van een groot
aantal dieren, zoals b.v. bij de hond,
muis en... haai.

Wanneer de vissen kuit gaan schieten,
is het de reuk, althans bij bepaalde
soorten, die hen de weg naar hun rivier
doet terugvinden. Sommige geleerden
beweren, dat zij hun weg vinden via
bepaalde herkenningstekens. Onderzoe
kingen hebben uitgewezen dat vissen bi)
grote voorwerpen stil houden. Wanneer
een dergelijk herkenningspunt verdwe
nen of verplaatst is, is de vis zijn koers
kwijt. Om de geleerden te helpen bij
deze onderzoekingen heeft men speciale
instrumenten ontworpen. Zo maakt men
in de Verenigde Staten gebruik van
een bijzonder klein zendertje, dat men
op de rug van een postduif bevestigt.

Dit instrumentje lichter dan dertig
gram zendt seinen uit. die op de
grond door uiterst gevoelige draagbare
ontvangers worden opgevangen. Op de
ze wijze heeft men een postduif over

een vlucht van dertig kilometer kunnen
controleren.

Een fakir, zoals deze in kleine plaatsjes
van India nog wel te zien is.

winning van en men vertoont daar
kunstjes met slangen op straat In deze
gevallen is steeds de giftklier van de
slang uitgetrokken, terwijl het beest
meestal bedwelmd is door opiumdam
pen. Zo'n vertoning is dan ook niet
gevaarlijker dan wanneer die grappen
maker een paling had afgericht.

Maar echte slangenbezweerders weten
de gevaarlijkste en meest vergiftige
slangen alleen door hun blik of hun
eentonige muziek onder hun wil te
brengen. Er zijn ook fakirs, die op een
toneel voor geld, toeren verrichten,
zoals de bekende met het touw, dat
stijf en rechtop in de lucht blijft staan,
zodat een helper er in kan klimmen.

Sommige nummers zijn geheel op
behendigheid opgebouwd, bijvoorbeeld
dat waarbij een jongen in een kleine
mand wordt geperst, waar vervolgens
het deksel opgaat en waar dan de fakir
met een lange veerkrachtige dolk van
links naar rechts, van boven naar on-'
der doorheen priemt. Elk der stoten
is allerfijnst berekend, wat plaats en
snelheid betreft. De lenige jongen in
het mandje weet zich in bochten te
wringen, die hij echter slechts kan ma
ken dank zij een strenge en dagelijkse
training. Sommige fakirkunsten van echte
Indiërs behelzen geen enkele truc (list),
maar je moet er soms van griezelen.

uiiiiiiiiiiiiiiiiiHimiiiiMiiiiiniiiiHiiiiiiiiiiiiiiittiiiii(iiii:"iRi

De scheve toren van Pisa wordt veel
vuldig gefotografeerd.

De scheve toren van Pisa wordt het
meest gefotografeerde voorwerp van de
wereld genoemd! Nu staat deze be
kende toren wel niet zó erg scheef als
sommige foto's doen vermoeden. Met
de bouw van de toren werd begonnen
in het jaar 1175. Het is een alléén-
staande, zogenaamde klokkentoren en
is voltooid in 1350.

Aan die scheve stand is een legende
verbonden. De bouwmeester, die een
gebocheld man was, wilde ook zijn
toren een bult geven, daarom bouwde
hü die opzettelijk scheef. Natuurlijk is
dit maar een volksverzinsel. De toren
werd recht gebouwd, maar door de
drassige grond zakte hij naar één kant,
met fundament en al in de grond. De
toren, die vijftig meter hoog is, was
tot aan de derde verdieping afgébouwd.
Men schrok natuuriyk van deze gang
van zaken, maar de toren werd afge
bouwd. Later heeft men in de grond
betonstortingen aangebracht om het ver
dere hellen te voorkomen. Het is be
grijpelijk dat de toren een geliefd
voorwerp is voor de talrijke toeristen
die de stad bezoeken, om foto's te
maken.

Ook de nagels aan de tenen van een olifant behoeven van tijd tot tijd verzorging
De oppasser die mei dat werk belast is, gebruikt hiervoor een nagelvijl van wei
zeer grote afmeting. De olifant zelf trekt zich van de verfraaiing weinig aan
Zijn belangstelling geldt meer de waarlijk vorstelijke porties hooi, die n
tijdens de „operatie" aan het verorberen is.