Ach terg ronden
van een partijcongres
Aardrijkskundige en
tussen PEKING
militaire kwesties
en MOSKOU
M
STALINS
BLUNDERS
I
E'
Khroesjtsjev in
Oost-Duitsland
„Ik zal hoera roepen als
kapitalisme is
4°/(
Boekenweek 1963:
Europa en het hoek
Pdiiies
Bloemenexperts bekroond
Mi
OMHELZING VOOR ULBRICHT
Drie doden door
slippartij
Méér kaarten
voor Feijenoord
Mr. C. Vinkesteijn
secr.-generaal
Verkeer en
Waterstaat
iMp
A. J. Herwig
P. v. d. Zwaard
Witte
Kruis
Witte kruis
GREDIET- EN EFFECTENBANK N.V.
VAN
TOT
30
6
MAART
APRIL
Totaal nu tweeduizend
DINSDAG 15 JANUARI 1963
PAGINA 5
Communistische partijcon
gressen hebben op het
Öigp ogenblik deze merkwaar-
Öetl ei genschap, dat zij o.m. lei-
van ot ^n zekere verkleuring
Jet-tw ver^ouding tussen de Sov-
bliej.ni^en de Chinese Volksrepu-
öerij'. P de dag, dat in Oost-
duiti congres van de Oost-
pommunistische partij, in
Khr0ez^e*d van o.m. premier
bet j^siev, wordt geopend, kan
Vudi
daan
om nuttig zijn die ver-
gen npg eens te plaatsen te-
9arh,^r ^'stor'sche achtergrond.
her;n 2&1 het nodig zijn ons te
^Unk ren> dat het Chinese com-
Srtle naar zijn diepste wezen
is. W vorm van nationalisme
he©] Periode, waarin het ge-
bee^M door Moskou werd be-
hat schoot het geen wortel.
Mi baa n*et zo verwonderlijk, als
bet c lntellectuelen destijds tot
Uit WM'Punisme ^ijn overgegaan
dat 2j °nalistische motieven: om
it s^a jneenden, dat deze leer hen
MtinT Zou stellen het gevoel van
jvnalc
z\chte
opy^ale minderwaardigheid ten
dèf^'ue van het verder gevor-
Olide VVesten te overwinnen en de
Hio^Mnspraken van Rusland op
Tb0re superioriteit te bevestigen.
•>Ch;^ Mende zet in zijn boek
>>Ch
Sep
jn a,
Wereldmacht
mor-
c°rnrh G€n 1), dat China in het
bee^ Un'?me de mogelijkheid
mi vgezien terug te keren in de
zich a het Hemelse Rijk. Het is
vati p Paieuw bewust geworden
°'Ih. duidelijke zending, die
vajj j"ericht is op de bekering
Nop.0 barbaren in Azië, en het
?hde A.ch te ontwikkelen tot het
N0f) djk van het Midden, een
dp u ,van kennis en gunsten voor
aele wereld.
het '"filter. zegevierden en zo
rrS. van 2 n opgesteld de Kwomin-
|n j? de M s?en Jat-sen te helpen
?«in''"p.perialistische stromannen"
tipj.de Jy_ die -i-v. - ï--**-
KROMME NIEUWE GRACHT 6 - UTRECHT
bank
book! e s
f 25.000
over max
TELEFOON (030)-15851 POSTGIRO 75 651
Piraikon theater
handen
Smiiit's Scheepswerven
onveranderd initerim
Nadat Khroesjtsjev gisteren op het station van Oost-Berlijn was
aangekomen om in die stad het congres van de Oostduitse cotx-
munistische partij bij te wonen, zong hij hand in hand met Walter
Ulbricht de Internationale.
'Ui
IN CHINA
HEERST THANS
WAT VROEGER EEN „STERKE"
DYNASTIE WERD GENOEMD
L t
'Vchp ^ken, (jat 00j^ taj van rus.
zijn
van
»0 8
]L>m^ste. P'a"nen voor een Chine-
»ch# R^>UnlS., The tfvolutie werden in
C® fevÏÏef;d door Lenin en de Indi-
Tr' tlona,r iM' N- R°y- Chi-
h>W™um?tlsche PartÜ wag zwak,
-ae geheel en al de leiding van
O £n onderwierp zich volledig
LJ8 jj^^mmtern-discipline. Een an-
"epering, die eveneens revolu-
V' de ,nar<i was maar dan vol-
'l'As, Chinese traditie waren
'kt :,ntf,.. £;sen en 7ii" republikeinen
Nu V o Trotsky was van mening,
G8ti»(L0Pn Jat-sens voornaamste ka-
th„K n'et was zijn anti-imperialis-
"ÜNizÜn bourgeois-kapitnUsme.
S. Vond Trotsky, dat de Sovjet-
iS amet aHe macht naar moest
Chinese communisten aan
<H ,j Ok!'1'' te brengen. Stalin was het
&&>?8 ■>- v©le redenen niet mee eens.
ite plaats stond hij in het al-
be,A Va? w*ijzend tegenover de verster-
tij' n communistische machtsker-
G **eh aan zijndirecte controle
Sr. >hiD®n- En voorts meende hij, dat
*Yi^ï(.^ai'lisme aan Ruslands oost-
J?et voornaamste gevaar uit-
k dat het goede leninistische
te Va.? ï'ch voor de bezwering van
**h (JA e bedienen van de bour-
"SfriaT ®en later, na gedane arbeid
n*en als een versleten knol").
ijcurie bi'aa"/e ,.?ich' met instemming
Chfnaisel«ke war-lords", de of-
^ihïtSo regering noemden. De
rT .unisten zouden de Kwo-
uh éil? !1, helpen, maar te-
Y ihocqT? identiteit handhaven en
8 k, de r,-„ trachten te penetre-
^0uSlCeerdfn|: Dg hiding van deze ge-
n aan w-aiioeuVTe werd toever-
Michael Borodin
Muzenberg).
(ware
de den. rj" z®?r gemengd succes ge
tet.c?rnmi]MDv?mintari2 heeft var,
ieifr°kkon dfstische hulp wel profijt
OnA een Tsjang Kai-sjek heeft er
helding |r°°t deel van zijn militaire
80r? comrn^A.danken- Maar de Chi
de Pronkeim) e PartÜ is in haar
iiva!6eaan v?"" vrijwel te gron-
h'SöTGsjkn^^s slachtmg m Sjanghai
*e]Mhe C?g. Kai-sjek zyn commu-
>0 M lot °?ndgenoten ongeveer het-
strJS'H ri5«ed ondergaan, dat Stalin
ee,?ders 4® anti-fascistische verzets-
V 0 in Warschau be-eldde) en
Tg in Woe-
publikaties
ban SoOrtcjii-i Sc au be-eid
8et 'bke ontwikkeling i
aYW/e officiële pub».„„_
die? To«?h?- Chinese partijleider
r. ?at T v,0®' j?aar de ware schul-
PprGG" het Kremlin.
Kenn,
an stelt in „Russia and
Advertentie
b| PIJNSTILLER
^koudheid... weg ermeel Be-
nerm u ertegen, bevrijd u er-
van met WITTE KRUIS, (poeders,
•n 2 of cachets)- Salicyl-vrIJ
"aardoor geen maagklachten.
the West under Lenin and Stalin" 2), dat
dit fiasco van Stalins bemoeienis met
de Chinese communistische partij altijd
is blijven drukken op de onderlinge
verhouding. De verwijten, die aan indi
viduele politici en organisaties zijn ge
richt, waren in feite niet bijster ter
zake doende. De moeilijkheid, toen en
later, was dat het communisme zich in
dit deel van de wereld niet leent voor
afstandsbediening. Stalins instructies
schenen op weg van Rusland naar Chi
na al hun zin te verliezen en vast te
lopen in een onbegrijpelijke verwarring
van semantische en andere aard.
„De verschillen, die Rusland eön
gekerstend land, dat zijn culturele im
pulsen had ontleend aan Byzantium en
later aan het Protestantse westen
scheidden van de oosterse Chinese we
reld, waren eenvoudig te groot om zelfs
door de aantrekkelijke stereotypen van
het Marxisme geheel te worden over
brugd".
ao Tse-toeng was degene, die nu
de faze van het zui-er Chinese
communisme inleidde. Onmid
dellijk zien wij de intrede van
allerlei elementen, die tot het Marxis-
me-Leninisme slechts in een verwijderd
verband staan. Met een groepje getrou
wen commune misdadigers en idea
listen vestigde hjj aan de grens tus
sen Hoenan en Kiangsi te Tsjingkang-
sjan een bolwerk. Reeds een jaar vóór
miiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiii
iiitiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiitiiitiiiiiii
Stalins eerste vijfjarenplan organiseerde
hij daar zijn eerste model-commune.
Bij de boerenopstand in Hoenan had
hij ontdekt, dat voor China de theorie
niet geldt dat alle revolutionaire actie
moet uitgaan van het industriële pro
letariaat. Ook boeren kunnen de voor
hoede van de revolutie vormen. Mao
heeft zelfs allerlei technieken, die wij
nu beschouwen als karakteristiek voor
het Chinese communisme, ontleend aan
de boeren in Hoenan. Zij zijn de uit
vinders van de „terreur met fanfare",
de massale hersenspoelingen, de open
bare kritiek en de collectieve zelfkri
tiek.
In de plaats van de snelle mechani
satie, die Stalin uitvoerde, stelde Mao
het profijt trekken van het Chinese be
volkingsprobleem: de handenarbeid
werd gebruikt om het tekort aan kapi
taal te compenseren.
Ook de verstikkende solidariteit, die
in de communes heerst, is geen com
munistische uitvinding. Zij is geheel in
de geest van dr. Soen Jat-sen, die eens
heeft gezegd: „Wij zijn thans als los
zand op een hoogvlakte. Wij moeten al
le individuele vrijheid verpletteren en
ons tegen elkaar drukken tot een com
pact geheel, zoals de rots die verhard
is door cement".
Het communisme van Mao Tse-toeng
heeft zich, eerst in deze Chinese Sovjet
republiek en later, toen Tsjang Kai-sjek
gevaarlijk kwam opdringen en de Lan
ge Tocht noodzakelijk werd, in de grott
ten van Jenan ontwikkeld in 'n onvoor
stelbaar isolement. In de haast kloos
terlijke stilte van Mao's hoofdkwartier
kwam niets zijn sectarische starheid
doorbreken. Hinderlijke informaties, die
zijn beeld van de buitenwereld konden
verstoren, bleven er achterwege. Zijn
enige ontspanning bestond in de lec
tuur van de Chinese klassieken en in de
vervaardiging van zijn befaamde ge
dichten. Hier in het noord-westen her
leefde het Chinese communisme als een
politieke macht.
Maar Stalin bleef blind tot het uiter
ste. De Japanse agressie eh de Tweede
Wereldoorlog brachten hem opnieuw tot
de overtuiging, dat zijn beste lxmdge-
noot in Azië Tsjang Kai-sjek was. In
1945 zei hij tegen Harry Hopkins, die
het in zijn dagboek optekende, dat de
Chinese communistische partij eigenlijk
van geen belang was en dat hij zou
voortgaan het Kwomintang-bewind te er
kennen. Nog in 1948 ried hij Mao Tse-
toeng aan een compromis met Tsjang
Kai-sjek te sluiten en zijn leger te ont
binden.
n een bewonderenswaardig boek van
David J. Dallin, „Soviet Foreign
Policy after Stalin" 3), wordt uit-
;engezet, hoe de Chinese Volksrepu
bliek na 1949 is bevangen door de „ma
nia grandiosa", de overschatting van
eigen mogelijkheden en ambities, die
men ook wel ziet bij menselijke wezens,
die uit de diepten van vernedering en
nederlaag ineens worden opgeheven
naar een toestand van invloed en aan
zien. De deelname van China aan de
destalinisatie spruit ongetwijfeld ook
voort uit een verlangen om de laatste
sporen van gezag van de vreemde dic
tator af te schudden. Maar de theorie
van de „honderd bloemen" werd ijlings
onderbroken, toen bleek, dat zjj zich
óók kon keren tegen het gezag van de
eigen dictator, Mao Tse-toeng.
Merkwaardig is de geringschatting
jegens Amerika, die vroeger de bui
tenlandse politiek van de Sovjet-
Unie kenmerkte en thans die van de
Chinese Volksrepubliek. Mao Tse-
toeng heeft de Verenigde Staten, in
zijn dichterlijke stijl, gekenschetst als
een „papieren tijger", maar Khroesjt-
sjev, die een inmiddels gearriveerde
Sovjet-Unie bestuurt, waarschuwde op
12 december j.l., dat deze „papieren
tijger" is uitgerust met „atoomtan-
den" 4).
Niemand heeft beter dan de Austra
lische professor C. P. Fitzgerald aan
nemelijk gemaakt, dat de Chinese
Volksrepubliek haar betrekkingen met
de Sovjet-Unie beschouwt als een on
derdeel van zijn buitenlandse politiek
en dat die buitenlandse politiek een
mengeling is van communistische slag-
zinnen en traditionele grondbeginselen.
'l 9 Tide in China" evenals
S„,7_ jongste nummer van „The
^Mr ied?rfyoh-Zet hÜ uiteen' dat het
Chinese regering een ge-
met wlrTA Js gelijktijdige conflicten
cti aan de ?rSt angs de landgrenzen
aan de zeekusten te vermijden. Te-
na tiM H»S aa? de zeekrist heeft Chi-
Pas vorige eeuw eekrecpn
Tevoren kende® het alleen S flvaren,
die dreigden uit de streken, die thans
tot de Sovjet-Unie behoren. Officieel is
de Sovjet-Unie een „socialistisch broe
derland", dat men niet mag wantrouwen.
Maar de huidige regering in Peking
vindt het toch wat te veel gevergd, als
nien haar vraagt goed te vinden, dat
de Sovjet-Unie op haar kosten tot een
détente komt met haar voornaamste
tegenstander aan de zeekust, de Ver
enigde Staten. Dat is één van de rede
nen, waarom communistisch China zo
weinig gelukkig is met sommige van
Khroesjtsjevs amendementen op de
„Marxistisch-Leninistische leer, zoals de
vreedzame coëxistentie en het erkennen
van de mogelijkheid, dat revoluties zich
langs demoeratisch-parlementaire weg
voltrekken (geljjk Togliatti in Italië en
Thorez in Frankrijk bijna hadden be
wezen)
En er is nóg iets. De Chinese Volks
republiek is dat blijkt uit alles
volledig teruggekeerd tot de oude im
periale notie, dat de grenzen van China
daar liggen, waar de sterkste dynastie-
en ze hebben gevestigd. Ook al wordt
het nu bestuurd door een nieuw regi
me: China is een zeer oud land met
bijzonder nauwkeurige historische kro
nieken. In de Kwomintang-tijd waren
op de kaart van China alle gebieden,
die de zwakke Mandsjoe-dynastie was
kwijtgeraakt, aangeduid met de woor
den „verloren aan" Brittannië, Frank
rijk, Japan of Rusland. Het is hetzelfde
karakter, dat vroeger werd gebruikt om
dorpen of steden aan te geven, die de
keizer had verloren aan opstandelingen.
Letterlijk betekent het „verraden".
In de ogen van de Chinezen is hun
land identiek met de beschaafde we
reld. Grondgebied, dat ooit in het genot
is geweest van de Chinese beschaving,
kan niet aan de barbaren worden te
ruggegeven.
Buiten de gebieden, die rechtstreeks
onder de keizerlijke administratie vie
len, waren er koninkrijken die om stra
tegische redenen schatplichtig waren
gemaakt, zoals Korea in het noorden en
Annam in het zuiden. Nog iets vager
waren de Chinese ambities, die uitgin
gen naar Burma, de Indochinese sta
ten en sommige delen van Indonesië.
Wij zien, dat ook de tegenwoordige
heersers van China proberen Korea en
Annam (thans Vietnam) onder hun on
middellijke invloed te brengen.
Professor Robert A. Scaiapino van de
Universiteit van Califomië heeft in het
jongste nummer van „Foreign Affairs"
vastgesteld, dat China kan rekenen op
steun, of minstens op de welwillende
afzijdigheid van alle communistische
partijen, die opereren binnen de sfeer
van de vroegere keizerlijke invloed. De
ze partijen verwachten instructies van
Peking, niet van Moskou. Prof. Scala-
pino meent, dat ook de „buitengewone
onwetendheid van de Sovjet-Unie met
betrekking tot Aziatische kwesties" hier
een rol speelt, evenals het feit, dat vele
Aziatische communisten, net als Mao
Tse-toeng en Tsjoe En-lai, intellectu
elen zijn, die zich weinig aangetrokken
voelen tot een figuur als Khroesjtsjev,
die beschouwd wordt als „een bureau
craat van de tweede generatie, onstui
mig en vulgair".
n wat de Chinese grenzen zélf
betreft: Mao en de zijnen trach
ten overal in het zuiden de maxi
male aanspraken van vroegere
keizers te realiseren. Dat is in 1950
gebleken in Tibet, het is het afgelopen
jaar gebleken in noordwestelijk en
noordoostelijk Indië. Burma; Nepal en
Pakistan hebben het met de heren in
Peking op een akkoordje gegooid.
Rond de Russisch-Chinese grenzen
heerst, althans naar buiten, rust. Maar
het is haast wel zeker, dat China ook
daar bepaalde verlangens koestert.
Singkiang, Mandsjoerjje en Mongolië
worden door de Sovjet-Unie beschouwd
als gebieden, waar zij geen vijandelijke
mogendheid duldt. Theoretisch kan zij
China geen vijandelijke mogendheid
meer noemen. Toch gedraagt zfl zich,
alsof de Chinezen op hun landkaarten
aan de overzijde van de Siberische en
de Toerkestaanse grens aanzienlijke
gebieden hebben aangemerkt met het te
ken van het verraad. En Buiten-Mongo-
lië, dat als eerste satelliet aan het Sov
jet-imperium is toegevoegd (door Lenin.
onder het excuus, dat het toenmalige
China te zwak was om Ruslands vijan
den te weerstaan) markeert steeds dui
delijker zijn fundamentele meningsver
schillen met Peking.
Dat zijn een paar van de kwesties,
die het Russisch-Chinese bondgenoot
schap als het nog bestaat belasten.
China heeft duizenden jaren zijn veilig
heid nagestreefd door zijn vijanden te
verdelen, zijn vazallen te vleien en zijn
zwakkere vijanden te verpletteren. Het
heeft nimmer tevoren een bondgenoot
gekend; het heeft nimmer getracht
vrienden te maken. En wij weten het:
oude gewoonten slijten moeilijk.
H. J. NEUMAN
1) Het Wereldvenster, Baam.
2) Hutchinson, Londen.
3) Methuen, Londen.
4) Uitgave van de Persafdeling van de
Ambassade der U.S.S.R.
BERLIJN, 15 jan. (Renter,UPI)
Premier Khroesjtsjev heeft gisteren
bij zijn aankomst in Oost-Berlijn (waar
hij het met spanning verwachte con
gres van de Oostduitse communisti
sche partij zal bijwonen) op zijn eigen
populaire manier enkele belangrijke
wereldproblemen behandeld, ongeveer
op hetzelfde moment dat president
Kennedy dat deed in Washington waar
hij de jaarlijkse „State of the Union"-
boodschap uitsprak voor het Congres.
Khroesjtsjev sprak aanvankelijk van
lapier, maar al gauw stak hij zijn vel-
etjes in zijn zak. Twintig minuten
lang sprak hij voor de vuist weg. „Ik
ga nu buiten mijn tekst, dat is altijd
mijn zwak", zei hij lachend.
Khroesjtsjev werd bij zijn aan
komst op het Oostberlijnse station
verwelkomd door Walter Ulbridht en
andere Oostduitse partijleiders. De
Russische premier maakte een ein
de aan alle geruchten, dat Ulbricht
op het punt staat in ongenade te val
len door te zeggen: „Over onze per
soonlijke betrekkingen met Ulbricht
wordt een hoop onzin verteld. Dat
zijn echter allemaal geruchten. Er
bestaat geen twijfel op dit punt. Ul
bricht is de timmerman en ik ben
de voeger. Zijn vrienden zijn mijn
vrienden." Tevoren reeds had
Khroesjtsjev zijn sympathie voor de
Oostduitse partijleider niet onder
stoelen of banken gestoken door hem,
nadat hij uit de trein was gestapt,
innig te omhelzen en hem driemaal
op de wangen te kussen.
„In het verleden hebben wi,
.rij
Duitsers elkaar bevochten. Nu
en de
gaan
wij gezamenlijk de weg op van het
communisme. Sinds mijn laatste be
zoek hier. drie jaar geleden, is de
muur gebouwd. Voordien zat de grens
vod gaten. Ieder ongewenst individu
kon die grens passeren. Dat kan nu
niet meer. Is dat een succes? Ja. het
is een succes. Het is een succes voor
de Duitse Democratische Republiek".
Wijzend naar de westerse journalis
ten en persfotografen, die voor deae
gelegenheid naar Oost-Berlijn waren
gekomen, zei Khroesjtsjev: „Uw tijd
is voorbij, heren uit de westelijke we
reld. Ik zal luid hoera roepen als het
kapitalisme eenmaal is begraven. De
begrafenis van het kapitalisme zaj
worden uitgevoerd door de werkende
klasse in ieder land. Wij zullen ons
erover verheugen als het tot stand is
gebracht. Maar wij zullen geen ge
vechten voeren om de socialistische
orde in welk land dan ook met geweld
in te voeren."
Khroesjtsjev beschuldigde de Vere
nigde Staten ervan, dat zij een „oor
log met Duits bloed" riskeren. „Het
Westen verstevigt zijn relaties met
Adenauer en met allen die dood zaaien.
Maar hoelang iemand ook leeft, aan
alles komt een eind."
In totaal hebben ongeveer dertig lan
den afgevaardigden naar het Oostduit
se partijcongres gestuurd, waaronder
communistisch China. Albanië is ech
ter niet vertegenwoordigd. Voor het
eerst sinds 1948 heeft ook de Joegosla
vische communistische partij een af
vaardiging naar Oost-Berlijn gezonden.
(Advertentie)
AMSTERDAM, 15 jan. De Boeken
week 1963 (30 maart-6 april) zal dit
jaar als devies voeren: Europa en het
boek. daarmede de nadruk leggend op
de grote rol die hel boek heeft ge
speeld In de ontwikkeling der Europe
se samenleving. Ook in andere landen
zullen dit jaar manifestaties plaats
vinden, meestal in de vorm van een
daar te lande te organiseren Boeken
week, die hetzelfde devies voert.
Een en ander geschiedt ondei auspi
ciën van het Centre Européen de la
Culture te Genève, de Communauté In
ternationale des Associations de la
Librairie en de Union Internationale
des Editeurs.
De verspreiding van een catalogus
met boeken Europa betreffend, uitgege
ven door het Centre Européen de la Cul
ture, zal internationaal worden bevorderd
Speciaal voor deze Europees georiënteer
de Boekenweek is 'n affiche ontworpen,
waarvan door een aantal Europese
landen gebruik zal worden gemaakt.
Wellicht is hiermede de basis gelegd
voor een Europese Boekenweek, die
ieder land de gelegenheid biedt tot na
tionale manifestaties te komen.
In het Boekenweekgeschenk, en het
boekje in de Muze-reeks komt het mo
tief Europa en het Boek terug. Het Ge
schenk is ditmaal geen novelle, maar
een forse pocket, waarin, aan de hand
van bjjzonder veel plm. 40 pagina's)
en interessant illustratie-materiaal een
beeld gegeven wordt van 't wezen en de
ontwikkeling van Europa. De tekst is
van prof. dr. Presser, die daarmee wel
iswaar geen volledig overzicht preten
deert te geven, maar wel een beeld
oproept, dat de Nederlander van 1963
aanspreekt. Jan Vermeulen verzorgt de
typografie. Het boekje wordt, zoals ge
bruikelijk bij besteding van 5 aan boe
ken tijdens de Boekenweek cadeau ge
geven. De titel zal luiden: Europa in
een boek.
De Muze is gewijd aan gedichten die
Nederlandse dichters hebben gemaakt
over landen, stederl en streken in
ons werelddeel en is getiteld: De Muze
en Europa. Prof. Stuiveling bracht de
gedichten bijeen, Jurriaan Schröfer ver
zorgt de typografie, Lotte Ruting de
illustraties.
De Commissie voor de Collectieve
Propaganda van het Nederlandse Boek,
aan wie de eer te beurt viel te worden
uitgenodigd de openingsmanifestatie
van haar 28ste Nederlandse Boeken
week te doen samenvallen met de ope
ningsplechtigheid van de gezamenlijke
Advertentie)
U A MC Ar
ruw of schroei
HAMEA-GELEll TubeP5 Ctl
KINDERDIJK, 15 jan. De directie
van J. en K. Smit's Scheepswerven
deelt mede, dat er een interim-divi
dend van onveranderd 5 pet zal wor
den uitgekeerd.
BERGEN OP ZOOM, 15 Jan. Maan
dagavond is bij het vallen van de duis
ternis op de grens van Bergen op Zoom
en Hoogerheide een personenauto in
volle vaart in botsing gekomen met een
slippende tegenligger. Bp dit ongeluk
werden drie personen op slag gedood,
terwijl voor net leven van een vierde
inzittende moet worden gevreesd.
Het ongeluk gebeurde op de betonnen
Provinciale weg, die door opvriezing
spiegelglad was geworden. Van de in
zittenden van één auto werden mevrouw
A. Staas uit Hoogerheide en haar ne
genjarige dochtertje op slag gedood. De
heer Staas werd m zorgwekkende toe
stand. naar het Algemeen Burgergast
huis in Bergen op Zoom vervoerd. De
bestuurder van de andere auto, de heer
C. Jongenelen uit Bergen op Zoom,
werd levenloos uit de totaal vernielde
auto gehaald. De Rijkspolitie had de
grootste moeite om het ongeluk te re
construeren, omdat er geen getuigen
waren.
(Van een verslaggever)
ROTTERDAM, 15 jan. Feijenoord
krijgt duizend kaarten meer voor de
wedstrijd in Parijs tegen Reims voor de
kwart-finale van het toernooi om de
Europese voetbalbeker. Dat is het resul
taat van de onderhandelingen tussen de
Franse voetbalbond en het bestuur van
Feijenoord. Gisteren heeft Feijenoord
een telegram uit Parijs ontvangen, waar
in mededeling werd gedaan van dit be
sluit. Het totaal van de nu beschikbare
kaarten is nu tweeduizend.
Het spreekt van zelf dat Feijenoord
nog heel wat meer kaartjes kan gebrui
ken. Het bestuur van Feijenoord zal zich
er binnenkort over beraden welke stap
pen er ondernomen moeten worden om
het aantal alsnog verhoogd te krijgen.
Boekenweek* in Europa, prijst zich ge
lukkig een avond te kunnen aankondi
gen die waardig zal zijn de eerste po
ging van verschillende Europese landen
om tezamen de zaak ter verbreiding
van het boek te dienen, op te luisteren.
Zij heeft het Piraikon theater uit Athe
ne bereid gevonden een voorstelling
te geven van een der oudste voort
brengselen der Europese letterkunde:
twee delen uit de Oresteih var de At
tische tragedie-dichter Aischulos.
Het Piraikon theater heeft meer dan
eens blijk gegeven deze oude meester
werken met ^zoveel eerbied voor het
verleden, en tegelijkertijd zoveel zin
voor de mentaliteit van de moderne
mens te reproduceren, dat deze voor
stelling een evenement belooft te wor
den van de eerste orde.
Zoals gebruikelijk wordt de Gala-avond
besloten met het Boekenbal.
DEN HAAG, 15 jan. De voorzit
ters van de Kweekschoolbond, de Vere
niging van leraren aan protestants-
christelijke kweekscholen en de Bond
van katholieke kweekscholen, hebben
minister Cals een telegram gezonden,
waarin zij erop aandringen het overleg
over een herziening van de salarissen
van de docenten in de handenarbeid,
spreekonderwtjs en handwerken sterk te
bespoedigen. Het overleg is vorig jaar
maart begonnen.
DEN HAAG, 15 jan. By K.B, is met
ingang van 1 februari benoemd tot secre
taris-generaal van het ministerie van
verkeer en Waterstaat mr. C. J. G. J.
Vinkesteijn, als opvolger van mr. A. H.
C. Gieben.
Mr. Cornells Joannes Gerardus Jaco
bus Vinkesteijn werd op 29 september
1911 in Utrecht geboren. Daar doorliep
hij de afdeling gymnasium van het „St.
Bonifacius Lyceum". Vervolgens stu
deerde hij rechten aan de rijksuniversi
teit aldaar.
Toen de heer Vinkesteijn op 18 januari
1937 als adjunct-secretaris in dienst trad
bij de „bevrachtingscommissie" in Rot
terdam, werd daarmede in feite ds
basis gelegd voor zijn verdere ambte
lijke loopbaan. Op 1 juni 1941 kwamen
de werkzaamheden van de heer Vinke
steijn meer op departementaal niveau.
Op deze datum kwam hij namelijk als
hoofdcommies bij de sectie binnen
scheepvaart van het toenmalige mini
sterie van Waterstaat. Gedurende de
oorlogsjaren had mr. Vinkesteijn een
werkzaam aandeel in de totstandkoming
van het binnenscheepvaartbesluit met
het daarbij behorende reglement. Op 1
juni 1945 werd mr. Vinkesteijn bevorderd
tot referendaris en benoemd tot hoofd
van het bureau vervoer te water bij het
directoraat van het vervoer. Het over»
leg met het georganiseerde bedrijfs
leven behoorde in deze functie tot een
van zijn belangrijkste taken. Op 1 mei
1950 volgde zijn benoeming tot hoofd van
de afdeling juridische zaken van het
directoraat-generaal van het Verkeer in
de rang van administrateur. Het was in
deze functie, dat aan mr. Vinkesteijn
werd verzocht om de verdere voorberei
ding van de wet autovervoer goederen
en de wet goederenvervoer binnen
scheepvaart ter hand te nemen. In de
totstandkoming van beide belangrijke
vervoerswetten heeft de heer Vinkesteijn
een groot aandeel gehad. Zijn verdien
sten op dit stuk van legislatieve arbeid
werden door de koningin beloond met
zijn benoeming tot officier in de Orde
van Oranje-Nassau op 15 februari 1954.
Op 1 mei 1954 volgde zijn benoeming
tot directeur van het Verkeer en op 1
juli 1956 tot die van directeur-generaal
van het Verkeer, als opvolger van mr.
G. H. Dijkman van Gunst. Op 30 april
1962 werd mr. Vinkesteijn opnieuw ko
ninklijk onderscheiden door zijn benoe
ming tot ridder in de Orde van de Ne
derlandse Leeuw.
(Advertentie)
Uw zorgen voor morgen bij DE OLVEH geborgen.
- i
fcï m m .V m w s
f'II) ,'ïylW;
Tijdens haar jaarlijkse voorlich
tingsdag heeft de vereniging
„De Nederlandse Bloemmiste-
rij" vorige week vrijdag in
Utrecht een waarderingsprijs uitge
reikt aan de heren A. J. Herwig uit
Bussum en P. van der Zwaard uit
Aalsmeer. Het was de eerste keer, dat
een dergelijke prijs werd toegekend.
De waardering, die beiden voor hun
verdiensten op het gebied van voor
lichting en onderzoek in de tuin
bouwsector ten deel viel, bestond uit
een buidel met 500 gulden en een
oorkonde.
De heer Herwig heeft zich voor de
bloemisterij verdienstelijk gemaakt
door gedurende een lange reeks ja
ren in dames- en dagbladen en ook
via de radio een goede voorlichting
te geven over het gebruik en de
verzorging van bloemen en planten.
Arend Jan Herwig werd in 1883
te Veendam geboren, „fk kwam niet
uit een land- of tuinbouwersfamïlie
en de liefde die ik voor de tuinbouw
opvatte, sloeg eigenlijk van een
vriend van mijn broer op mij over,"
verduidelijkt de heer Herwig. „Die
vriend was onderwijzer, maar hjj
had ook een akte land- 'en tuin
bouw. Met hem experimenteerde ik
wel tijdens mijn H.B.S.-jaren. Na
de H.B.S. ging ik werken op een
kwekerij van 's morgens zes tot
's avonds zes.
In 1904 waagde de heer Herwig
een sprong naar Duitsland waar op
een fruitteeltinstituut een knecht
werd' gevraagd. Zes jaar bleef hij er.
Na een uitstekend geslaagd experi
ment op het gebied van bemesting
promoveerde hij achtereenvolgens tot
meesterknecht en zelfs leraar aan het
instituut. In 1910 keerde hij terug in
Veendam, waar hij een eigen kwekerij
begon. Deze stap luidde een tiental
succesvolle, maar ook drukke en
vaak moeilijke jaren in. De kwekerij
in rozen, appelen en peren liep
enorm. De jonge en enthousiaste
Herwig maakte veel vrienden en
relaties en al spoedig werd zijn
aanwezigheid in het bestuur van
velerlei verenigingen en onderne
mingen op hoge prijs gesteld. Glim
lachend herinnert hij zich bijzon
dere voorvallen of successen. „Ik
moest eens," zo vervolgt hij lang-
zaam en met nauwkeurigheid zijn
woorden wegend, „een lezing hou
den in Utrecht. Ik oefende daar kri
tiek uit op het regeringsbeleid in
zake de aardappelenexport. De rede
verscheen in veel kranten en een
paar dagen later kreeg ik al een
telefoontje dat ik op het ministerie
van Landbouw en Visserij moest
komen. Ik sprak daar een half uur
met de minister. Daarna kon ik de
zaak verder met de referendaris re
gelen. Mijn voorstel was akkoord
bevonden. Ik ben daarna regerings
inspecteur voor de landbouw gewor
den in Groningen, Friesland, Drente
en Overijssel."
In Bussum begon hij opnieuw een
kwekerij. Ook hier wist men de
tuinbouwexpert al spoedig te vin
den.
Hij schreef er twaalf boeken, waar
van de Practische Tuin-encyclo-
pedie en „Ik kan tuinieren" wel de
bekendste zijn. ,Jk vond het leuk
radiopraatjes te houden en boeken
over planten en bloemenverzorging
te schrijven," vertelt de bekroonde,
„ik houd van planten en wil de
mensen graag helpen bij het ver
zorgen ervan."
/n het centrum van de Neder
landse bloemenglorie, Aalsmeer,
treffen wij de heer P. van der
Zwaard. Hij heeft zich de afge
lopen tien jaar verdienstelijk ge
maakt op het gebied van de azalea
teelt. Hij lacht nu, wanneer hij
terugdenkt aan die eerste schuch
tere schreden, die Nederland jaren
terug op dit gebied nauwelijks dorst
te nemen. „Het was omstreeks 1950
tijdens een jaarvergadering van het
bestuur van het nationale proef
station, dat ik bij de rondvraag
voorzichtig voorstelde ook in Neder
land met de azaleateelt te beginnen.
Tot dan toe hadden wij de azalea,
die qua potplant in Nederland op
de tweede plaats staat, altijd uit
België geïmporteerd, ledereen lachte
mij op die vergadering uit. „Dat
kunnen wij hier toch niet" zeiden ze.
Het jaar daarop stelde ik het plan
opnieuw voor Ook toen lachte men,
maar de voorzitter wilde mij een
kans geven en stemde toe, dat ik met
een paar stekjes ging experimen
teren. Nu exporteren wij de laatste
jaren honderdduizenden exemplaren,
terwijl wij in kwaliteit België mis
schien zelfs overtreffen.
De heer Van der Zwaard is ad
viseur van deze vereniging. Hij geldt
onbetwist als de expert op het ge
bied van de azalea. Niet alleen hier
aan besteed hij zijn aandacht. Hij
is ook hoofd van de vakschool voor
azalea-teelt, die thans net een jaar
heeft gedraaid. In december zwaai
den de eerste twintig leerlingen af.
Ook geeft hij les aan de avond
cursus voor algemene tuinbouw, is
hij supervisor van twee nationale
proefstations en helpt als hoofd
assistent de Rijkstuinbouwconsulent
in Aalsmeer. „Ik ben vrijwel nooit
thuis. Mijn vrouw is daar al van ons
trouwen af aan gewend," voegt hij
er aan toe.
Piet van der Zwaard is een gebo
ren en getogen inwoner van Aals
meer. In 1915 werd hij er geboren.
„Op de lagere school kon ik niet zo
goed meekomen" vertelt hij. „Als
ze mij wat vroegen, zat ik meestal
met mijn gedachten bij de tuin en
mijn konijnen. Na de lagere school
ging ik als volontair werken op een
kwekerij. Ik verdiende er niets. Ik
zag al spoedig in, dat ik hard moest
studeren, wilde ik in de tuinbouw
iets bereiken. Ik begon met de avond
cursus voor algemene tuinbouw,
waaraan ik zelf nu al vijftien jaar
les geef. Daarna volgde ik de Rijks
tuinbouwschool, vervolgens behaal
de ik in Utrecht de tuinbouwakte.
Hoe verder ik kwam, des te meer
zag ik in hoe weinig ik eigenlijk
overal nog van afwist. Mijn grote
kans kreeg ik in 1940, toen er een
assistent werd gevraagd voor de
Rijkstuinbouwconsulent. Uit 23 sol
licitanten werd ik gekozen. Ik kwam
bovendien in een commissie voor de
cyclamenteelt. Later heb ik les ge
geven aan het tuinbouwvakonder-
wijs in Utrecht."
