BEGIN 88ste CONGRES
BEVROREN BLOEMEN. LEGE BEDDEN
Deze winter komt San Remo
op grote verliezen te staan
Succes heeft vele
vaders; mislukking
is altijd een wees
?ant
ZATERDAG 2 FEBRUARI 1963
Éf
-
President Kennedy is nu op de
helft van zijn eerste ambts
termijn. Het was dinsdag
jl. precies twee jaar geleden dat
hij met zijn eerste Boodschap aan
het Congres kwam over de „State
of the Union", de toestand van de
Verenigde Staten. In november
van het volgend jaar worden er
in Amerika weer presidentsver
kiezingen gehouden, en men mag
aannemen dat Kennedy dan op
nieuw de kandidaat van de Demo
cratische Partij is. Als Kennedy's
populariteit in de tweede helft
van zijn huidige ambtstermijn
niet aanzienlijk afneemt, zal hij
in 1964 herkozen worden. Hij zou
dan tot januari 1969 president
blijven. (In een recent amende
ment op de grondwet is de maxi
mum regeringsperiode voor een
president op acht jaar gesteld)
Wij weten niet of Kennedy nu
nog twee of nog zes jaar het
Witte Huis zal bewonen, maar wij
kunnen wel vast een voorlopige
balans opmaken van zijn rege
ringsbeleid, nu het 87ste Congres
heeft plaats gemaakt voor het
88ste, en nu hij deze maand zijn
derde „State of the Union" heeft
gepresenteerd.
H Vebals wij kleumen de men-
langs de Italiaanse
Rivièra in deze dagen. In
da:ssri winterjassen en wollen
- 11 gedoken spoeden zij zich
Qe wuivende palmen. Er-
gev-j'1 bloemkwekers uit de om-
HiclJi Van bet Aalsmeer van
*kh ropa' San Remo, kunnen
he^^'pchts twee winters herin-
Oiw Waarin het weer net zo
het n?s'voor hen was als thans
toeval is, 1929 en 1956. Ook
v9rjj 2l'fl er> evenals nu, enorme
geleden, zijn er in hun
K achterstanden opgelo-
W nooit meer goed te ma-
^h.
dp de tweede „industrie" van
WMèra, het toerisme, gaat ge-
Iw °nder de langdurige koude.
s> d^e normaal vol bezet zijn
%wVele kouvluchtelingen van
bobjj be zestig uit geheel Europa,
h °n hu nog wel een plaats voor
Het
corso
Lof voor Nederland
„Kikvorsen'
Een spelletje poker.
Boost in De Tijd van 19 juli 1961 Kennedy, die veertien jaar in het
Kennedy, halverwege
eerste ambtstermijn,
nu bij gunstig tij
Zelfs de Rivièra is het
nog niet...
Congres had gezeten zes jaar in
het Huis van Afgevaardigden en acht
jaar in de Senaat voor hjj president
werd, had, ondanks zijn jeugdige leef
tijd. aanzienlijke politieke ervaring toen
hij in het Witte Huis kwam. Hij wist wat
hjj begon, toen hij zich in 1960 in de
verkiezingsstrijd stortte. Met groot zelf
vertrouwen betrad hij de politieke are
na. Hjj was van mening, dal Eisen
hower een zwakke president was, en hij
wilde zelf een sterke president zijn.
Voor de kwaliteiten van zijn rivaal, Ri
chard Nixon, had hij weinig waarde
ring. De natie kon zich niet de luxe per
mitteren van nog een zwakke president
na Eisenhower, zo verklaarde Kennedy
op de Democratische Conventie in Los
Angeles in juli 1960. „Na Buchanan
had ons land Lincoln nodig, na Taft
Wilson, en na Hoover Franklin Roose
velt", zo riep hü uit, en de toehoorders
konden zelf invullen: Na Eisenhower
Kennedy. Zo is geschied, en Kennedy
weet nu uit ervaring wat er van een
president van de Verenigde Staten ver
wacht wordt. Reeds op 29 januari 1961,
negen dagen na zijn inauguratie, erken
de hij dat zjjn eerste kennismaking met
het ambt van president henj niet mee
gevallen was. „Niemand die dit ambt
aanvaardt, ongeacht zijn partij en onge
acht zijn vroegere werk in Washington,
zal niet met verbijstering geslagen zijn
door de wrede veelomvattendheid van
de beproevingen die wij in de komende
vier jaar zullen moeten doorstaan", x)
Op 17 december van het vorig jaar
is hij op dit thema van de zwaarte
van het Amerikaanse presidentschap
teruggekor ~n in een interview met
drie televisie-reporters. „Als u terug
ziet op uw eerste twee jaar in het
ambt", zo werd hem gevraagd, „zou u
dan zeggen, dat uw ervaring overeen-
een speciale verslaggever)
VjJ |;\1'f'rde zondag in januari stond
V hp.111,0 Per traditie in het teken
'lp» i>i "®foemde bloemencorso „Eu-
WÏ? I-, '"ore". Ons werelddeel kent
tl °On a.n''e8tatie wat haar uiterlijk
l„ ..'"'treft van de televisie, die
,(l kif(, -"ro visie-uitzending reeds enke-
"n s<h P<>" heeld tracht te geven van
tii'jï |.j0l'wspel, dat volgens kenners
til?; «*n compositie zijn weerga
Dit jaar mochten wtf als
Va 11 ket steeds op het arran-
V-i l &rote spektakels uit zijnde
'erin0e"estuur een blik achter de
(ie »«Pen.
Hi sWat vóór de grote trek langs
'"'N'hionfn en pleinen van de oude
d,' bip '?d was men zoals dat
(jp't en 2o'n gelegenheid in ons Zun-
Nm doe ,Aalsmeer gebruikelijk is
jb j hrio de praalwagens-als-bouw-
'ïr, dio ..yet bloemen te tooien. Vooral
d"
'Qft. uxyexjxeix if tuuxexx. vcfuicix
f|Veer j trad duidelijk aan het licht
*%^>°Sb^tUUr -d-itmaal mensenPlan-
t?iGi^Waar 'oen
H do vi"1 m vomoenae maie voor-
Hot^drfC d'oem. Duizenden meters tu-
vV*s, "ye en daarna geverfde bloe-
V. vast G '°ogd gras. vele soorten
H ahdo Planten. cellofaan en nog
hulpmiddelen zijn er aan
™h"stins f°eten komen om de zaak
van h6 redden. Tegen het aanbre-
>mt. Het 'eerste en enige
een corso mee staat of
(dot in voldoende mate voor
voor San Remo dag der
dagen de „Domenica di fiori", de zon
dag van de bloemen, werden ijlboden
naar alle windstreken gestuurd om uit
de kassen in de omgeving nog weg te
plukken alles aan bloemen, wat maar
even toonbaar was. Toen het grote
moment was aangebroken, waarop de
praalwagens de openlucht ingingen,
kneep echter al wat bloem mocht he
ten de kelkbladen tezamen. Een koude
bries van de Mare di Fiori, het ge
deelte van de Middellandse Zee dat
hier de kusten bespoelt, blies iedere
pronkzucht van al het schoon ver weg.
Evenals later de meisje? hoog op de
wagens gezeten, hun shawls dicht om
zich heen trokken, zo sloten de anjers,
seringen en rozen hun kelkbladen bij
het eerste stuiven van hun aartsbela
ger, de koude wind.
Op de tribunes langs de route gaap
ten gaten. Wie er zaten leden kou.
Van de vermaarde „Bataille des
fleurs", het sierlijk werpen over en
weer van de deelnemers aan het cor
so naar hat publiek, kwam veelal
niets terecht. Handig had men de
grootste voorraad werp bloemen op
gesteld in de omgeving van de tele
visie-camera's. Voor de lijfelijk aan
wezigen was de armoe echter niet
te verbergen. Duizenden hadden de
grootste moeite één bloemetje als
souvenir te bemachtigen. Verwarm
den zij met die inspanning hun kille
ledematen, waarlijke aspirant-klan
ten voor de huisdokters waren de
tientallen schonen van San Remo,
die meestal in luchtige kledij, letter
lijk in hoogheid gezeten de ijzige
wind niet slechts van voren maar
ook van alle overige zijden kregen.
Geen bloem en-oorlog dus, eerder een
verbeten slag tegen kou en wind.
idden in de winter een bloemen
corso te laten trekken is uiter
aard op zichzelf een opzienba
rende daad. Het tijdstip van
het jaarlijks gebeuren onderscheidt het
evenement in San Remo van alle ove
rige soortgelijke manifestaties overal
elders in de wereld. Internationale
deelname aan en interesse voor het
festijn is dan ook alleszins verklaar
baar. Reeds jaren doet ook Nederland
mee, zulks temeer omdat onze han
delsbetrekkingen met het Italiaanse
bloemencentrum van bijzonder leven
dige aard zijn. In 1962 exporteerde ons
land voornamelijk naar dit gebied voor
een waarde van twee miljoen gulden
aan bloemen en aanverwante produk-
ten, als bollen, enz.
Dit jaar reed ook weer een speciaal
aan Nederland gewijde praalwagen in
de stoet mee. Jammer genoeg kwam
juist in de versiering daarvan het
nijpende gebrek aan bloemen zeer
scnerp tot uiting. Het gunstigste
kwam de wagen van België er af.
Een pseudo-koningin Fabiola zag
zich, gezeten op haar troon, omringd
en beschermd door honderden me-
De Brabantse „Kikvorsen" onder de wuivende palmen.
ters fraaie tule, die het geheel toch
nog een aardige aai blik gaven.
Overigens (leed het vreemd aan te
vernemen, dat de internationale deel
name aan het feitelijke bloemencorso
zich beperkt tot het geven van eeD
idee voor de uitbeelding per praalwa
gen. Uit Nederland \v; - de gedut hte
gekomen ons legendarische jongetje
met ztin daim in het gut van de (lijk
rond te laten rijden. Bij de vormge
ving bleken de Italiaanse uitvoerders
in dit probleem totaal geen gat te zien
en dientengevolge werd ons jongetje
vier overigens niet onaardige meisjes,
onze dijk werd een aantal kelkbladen
van een onduidelijke, niet te determi
neren bloem, het beroemde gat ip de
waterkering was nergens; niet zo heel
vreemd als men bedenkt, dat een ga
ping inderdaad niets is. Wel deed een
en ander de gedachte opkomen, dat
het misschien in het vervolg toch aar
diger zou zijn als men uit de deelne
mende landen zelf bloemisten zou uit
nodigen de nationale wagens te ontwer
pen en te versieren.
Practisch onuitvoerbaar is voor San
Remo zo'n idee allerminst. Ook nu
reeds herbergde de stad vijf dagen
lang op haar kosten duizenden, die al
len min of meer bij het bloemenfeest
een rol speelden. Voor Nederland wa
ren dat in de eerste plaats de heren
Boot en Kannegieter van de firma
Frankenhuijzen Corona te Amsterdam.
Zij dongen mee tn een edele strijd in
iet bloemenschikken om de zogenaam
de „Corbeille d'oro". Twee werkstuk
ken kregen zij te maken, een van zes
endertig rozen, een tweede van hon
derdtwintig anjers. Tussen de twaalf
deelnemende paren sloegen z\j een zeer
goed figuur. Het geheel overziende
kwam duidelijk tot uiting, dat de Ne
derlandse deelnemers in originaliteit
en in esthetisch opzicht een moderne
stijl representeren, waarbij bijvoor
beeld de Italiaanse opvatting merk
baar enige tientallen jaren achter
loopt. Bij de laatste sloot zich gemak
kelijk aan het werk van de Fransen,
die hun arbeid met de anjers met goud
.agen bekroond. Opvallend was, dat
het internationale gezelschap van de
concurrerende bloemisten zelf bijzon-
',er hoge waardering aan de dag legde
voor de prestaties van de Nederlandse
ïeren.
De Nederlandse wagen in het corso van San Remo.
en niet minder waardige represen-
tante van Nederland op het zui
delijke bloemenfeest was de folk
loristische groep van „de Kik
vorsen" uit Den Bosch. Misschien
schiet er hier of daar een enkele Bos-
senaar in een niet te stuiten lachbui
ais hij dit leest. Hij denkt dan namelijk
ongetwijfeld aan de vele dolle kwali
teiten van deze carnaval-herrieschop
pers-bij-uitstek. Terecht; nochtans in
San Remo hebben de „Kikvorsen" niet
bepaald alleen maar carnaval gevierd.
Onder leiding van hun dirigent, de
heer Somers, en hun instructeur voor
de dans, de heer Van den Bom; heb
ben zij zich bijzonder ingespannen om
het ideaal van de hen begeleidende
heer Hein Cats, secretaris der federa
tie van folkloristische groepen in Ne
derland. te verwezenlijken; het spelen
van leuke en goede vaderlandse deu
nen en het demonstreren van losse,
levendige oude dansjes. Maatstaf voor
de kwaliteit van hun optreden was het
enthousiaste oordeel van de Nederland
se vice-consul de heer Krahé, sedert
jaren prominent ingezetene van San
Remo, die het zich zelf tot een eer
rekent Nederland steeds op de meest
stijlvolle wijze te vertegenwoordigen,
en voorts het nuchtere commentaar
van ie heer Van der Putten, een ande
re voortreffelijke Nederlander, sedert
tien jaar bnUenhandelaar aan de Ri
vièra: „Met zulke landgenoten kun je
met plezier je eigen woonplaats door
wandelen".
Dit laatste heeft de bevolking van
de bloemenstad evenmin nagelaten.
Waar de „Kikvorsen" verschenen
kwam men in San Remo in de stem
ming van het feest, dat het carnaval
ter plaatse vervangt. Koude en wind
werden dan een ogenblik vergeten en
men blikte weer even naar ons aller
zon, die daar ondanks alle kilte
blijft schijnen en doet alsof het lente
is.
Met dat al zit men nu toch in de
vele huizen en officiële gebouwen tus
sen Kaap Verde en Kaap Nero ijverig
te rekenen. Normaal gnat er aan bloe
men, planten en bollen, siergewassen
elk jaar voor een waarde van vijfentwintig
miljard lire de wereld in. Normaal
zweeft de temperatuur er in de winter
maanden tussen de tien en vijftien gra
den uiteraard boven het fatale
nulpunt. Tachtig procent van alle ge
wassen komt van de koude grond
waar het dit jaar nu soms drie graden
vriest! „Dit gaat lires kosten", zegt de
vakman nadenkend en in zijn bezorgd
heid wor.lt hij openhartiger dan ge
woonlijk: „De weelde zit in 'orgen-
zelfs de Rivièra is het Paradijs nog
niet!" Waar een beetje winter al niet
goed voor is MH
kwam met uw verwachtingen?". Het
antwoord van Kennedy luidde: „De pro
blemen zijn moeilijker dan ik mjj voor
gesteld had. De verantwoordelijkheden
die op de V.S. rusten zijn groter dan ik
had kunnen denken, en ons vermogen
om tot een gunstig resultaat te komen
is aan meer beperkingen onderhevig,
dan ik vermoedde. Dar ervaart, geloof
ik, iedere president, want er is een
groo' verschil tussen hen die adviseren
of wetten goedkeuren en de man die
een keus moet maken uit de diverse
alternatieven die hem voorgesteld wor
den. Als een president de verkeerde
koers volgt en dat is mij soms ge
beurd moet hy daarvooi de volle
verantwoordelijkheid dragen."
Bij diezelfde gelegenheid vroeg een
andere reporter Kennedy commen
taar bij de bepaling in de grondwet
dat de beslissingen slechts door de
president genomen kunnen worden.
Kennedy antwoordde met een histo
rische anecdote: „U kent dat ver
haal over Abraham Lincoln en zijn
kabinet. Hij zei: Alien die vóór zijn
moeten „Ja" zeggen, en het hele ka
binet stemde „Ja". oen zei Lincoln:
Alle tegenstanders moeten „Neen"
zeggen, en hij stemde zelf „Neen".
Tenslotte verklaarde hij: „De uitslag
van de stemming is „Neen".
Kennedy vervolgde: Hoeveel advi
seurs een president ook heeft, hun
meningen zijn vaak verdeeld, en de
president moet tenslotte kiezen.
Als blijkt dat een president een ver
keerde keus heeft gemaakt, als tijdens
het Cubaanse invasie- -vontuur van april
1961, voelt hij zich wel eens eenzaam,
omdat zj.jn adviseurs dan de neiging
hebber zich van hun verkeerde advies
te distanciëren. Kennedy heeft hiervoor
een aardig spreekwoord: „Het succes
heeft vele vaders, maar de mislukking
is eer wees".
Op 15 juli 1960, de dag waarop hjj
gekozen werd tot Democratisch
kandidaat voor het Witte Huis,
gaf Kennedy een uiteenzetting van
het programma dat hij als president
zou willen uitvoeren, en hij gebruikte
toen een uitdrukking die het motto zou
worden van zijn regime: „We stand
today on the edge of a new frontier -
het beste en ons daarvoor inspannen,
zouden wij ons op het ergste moe
ten voorbereiden". In zijn jongste bood
schap aan het Congres verklaart Ken
nedy daarentegen: „I can report that
the State of the Union is good", en op
het einde van zijn jaarverslag zegt hij
te willen besluiten in een „hoopvolle
toon" Hij merkt op, dat de recente
krachtige „winden van de verande
ring" Amerika welkom zijn, en dat
het getij van de menselijke vrijheid
aan kracht wint.
Dit optimisme van de president wordt
bijvoorbeeld door de „New York Times"
niet geheel gedeeld, maar over 't alge
meen mag Kennedy toch wel met enige
voldoening terugzien op wat er bereikt
werd, gezien de moeilijke omstandighe
den waaronder hii zijn ambt aanvaard
de.
We moeten niet vergeten dat Kenne
dy bij de presidentsverkiezingen van
8' nov. 1960 zijr tegenstander Nixon
slechts met een uiterst kleine winst
marge wist te verslaan Kennedy kreeg
34.221.463 stemmen, of 49,7 pet. van
het totaai, tegen Nixon 34.108.582 stem
men of 49.6 van het totaal (De reste
rende 0.7 pet. was verdeeld over de
dertien kandidaten van kleine partij
tjes). Kennedy profiteerde overigens van
het feit dat Amerika een districtenstel
sel kent, waarbij de landelijke totalen
niet beslissend zijn. L'iteindelijk kreeg
hij de stemmen van 303 kiesmannen van
23 staten, en Nixon van 219 kiesman
nen van 26 staten. (De kiesmannen van
de vijftigste staat, Mississippi, stemden
op de zuidelijke Democratische senator
Harry F. Byrd).
Maai ondanks dit districtenstelsel had
den toch slechts enkele tienduizenden
stemmen de balans ten gunste van Nixon
kunnen doen overslaan. Ais slechts
4500 kiezers in Illinois en 28006 kiezers
in Texas Republikeins in plaats van De
mocratisch hadden gestemd, zou de
som van hun 32.500 stemmen beide sta
ten. met hun totaal van 51 kiesmannen,
aan de kant van Nixon hebben gebracht.
Nixon zou dan de meerderheid van het
totaal aantal kiesmannen hebben gekre
gen, d.w.z. hii zou president zijn ge
worden met één tweeduizendste deel
the frontier of the Nineteen Sixties -
the frontier of unknown opportunities
and perils - the frontier of unfulfilled
hopes and unfulfilled threats" Kenne
dy is de president geworden van de
„New Frontier", zoals Wilson dat was
van de „New Freedom" en Franklin
Roosevelt van de „New Deal"
Als wij nu nagaan in hoeverre Ken
nedy zyn wetgevend programma heeft
kunnen verwezenlijken tijdens de zit
tingsperiode van het 87ste Congres
(1961-1963), dan kunnen wy constate
ren dat drie belangrijke projecten van
de president werden verworpen, ter
wijl drie andere voorstellen werden
aangenomen. Het Congres was te
gen federale subsidie voor openbare
lagere en middelbare scholen, tegen
de instelling van een ziekenfonds voor
bejaarden, en tegen de vorming van
een departement van Stedelijke Zaken.
Daarentegen werd de hoogst belang
rijke „Wet op de uitbreiding van de
buitenlandse handel" aangenomen,
evenals Kennedy's voorstel om voor
honderd miljoen dollar V.N.-obli-
gaties te kopen, alsmede een rege
ringsplan voor hulp aan het buiten
land, al wilde het Congres hiervoor
minder geld beschikbaar stellen dan
de president had voorgesteld.
'Op het gebied van Kennedy's buiten
lands beleid was het dieptepunt: de Cu
baanse affaire van april 1961. en het
hoogtepunt: de regeling met Khroesj-
tsjev van de Cubaanse krisis van okto
ber 1962.
Bij een vergelijking van Kennedy's
eerste „State of the Union" met
zijn derde (van 14 januari j.l.)
valt het ons op dat de pessimis
tische toon van twee jaar geleden
heeft piaats gemaakt voor een optimis
tisch geluid.
tn 1961 zei hij; „Onze problemen zijn
kritiek. Het getij is ongunstig. Het
nieuws zal slechter worden voor het
beter wordt. En terwijl wli hopen op
méér van het totaal aantal uitgebrachte
stemmen, xx)
Bij de Congresverkiezingen van 1960
leed Kennedy's Democratische party
verliezen: De Republikeinen wonnen 2
zetels in de Senaat en 21 zetels in het
Huis van Afgevaardigden. Toch be
hielden de Democraten in het Con
gres de meerderheid In het 87ste
Congres waren de verhoudingen: 64
Democraten tegen 36 Republikeinen
in de Senaat, en 262 Democraten te
gen 175 Republikeinen in het Huis
van Afgevaardigden. Bij de beoorde
ling van deze verhoudingscjjfers moet
men echter bedenken dat Kennedy in
de eerste twee jaar van zfiri bewind
lang niet al zijn partijgenoten achter
zich had. Hy werd herhaaldelijk ge
confronteerd met de traditionele coa
litie van zuidelijke Democraten en
Republikeinen.
Intussen is in november van het vo
rig jaar het 88ste Congres gekozen, en
nu liggen de verhoudingen voor Kenne
dy's party in de Senaat wat gunstiger,
en in het Huis van Afgevaardigden wat
ongunstiger dan tijdens het 87ste Con
gres. In de Senaat zitten nu 68 Demo
craten en 32 Republikeinen, en in het
Huis 259 Democraten en 176 Republikei
nen.
Het is nog te vroeg om nu reeds vast
te stellen of Kennedy de sterke presi
dent is geworden die hij had willen
worden. Franklin Roosevelt vestigde
zyn binnenlandse reputatie reeds in zijn
befaamde eerste „honderd dagen".
Kennedy heeft na meer dan honderd
weken zijn belangrijkste plannen nog
lang niet in vervulling zien gaan. Maar
voora' in de laatste paar maanden is
zijn prestige versterkt.
H. BRONKHORST
x) „To Turn the Tide" by President
John F. Kennedy. Harper. New York.
xx) „The Making of the President" by
Theodore H. White. Cape. London.
De staatslieden hebben elkaar gemeten. (Gesprek van Kennedy en Khroesjtsjev
in Wenen op 3 en 4 juni 1961).
Parrish i» The Chicago Tribun*
