BIJRIJDSTER:
Zorg goed
voor Uw
bestuurder
TECHNIEK
VOOR
VROUWEN
M
de kleur
VROUW OP
Horen vrouwen eigenlijk wel
achter het stuur?
AUTO-MANNEQUINS-
moeten elegant
-Kunnen instappen-
fcüüS?»
Gepofte
aardappelen
EN ONZE REDACTRICE ANTWOORDT:
Vrouwen HOREN achter het
stuur; NIET allemaal; net
zo min als alle MANNEN
LEOLUX
ONZE AUTO-REDACTEUR VRAAGT:
DELFIA
annen kiezen
aiJto, vrouwen
tig, -fis
Üft&SS:
5? y/iïS «yïT»" iSA
CHEZ DELFIA
PAGINA 1J
jjry ist U dat er in Rotterdam
1/1/ vrouwen rondlopen, of
beter: rondrijden), die
een cursus auto-techniek hébben
gevolgd? Twee jaar achter elkaar
is deze cursus gehouden: de cur
sisten leerden in acht lessen, hoe
zij een band moesten omleggen
hoe zij een lampje moesten ver
wisselen en tal van andere dingen
Het initiatief ging uit van de afd.
Rotterdam van de Ned. Vereni
ging van Huisvrouwen. Dit jaar
wordt de cursus bij gebrek
aan inschrijvingen niet gehou
den. Hébben de huisvrouwen het
te druk met het huishouden, of
vertrouwen zij er op, dat de auto
niet kapot zal gaan f
WOENSDAG 6 FEBRUARI 1963
llfen hoort wél eens ver-
-* tollen dat het meestal
de vrouwen zijn die een
Uity- aut° (voor hun man)
Zei. 1PZen> maar dit is, zo ver-
ekorde
Wen ons van deskundi-
cf# Z^(le, beslist niet waar. In
autobranche geldt, dat het
de
kfe;
bonnen zijn die de auto's
vrouwen kiezen de
re$$e man me* z^n ^nte"
en v°or technische details
<T! T* economie stelt
Welk merk er gereden
V]°oj ^an W* hij met zijn
ven een keuze maken uit de
gev ^üende kleuren. In vele
egn en sPeelt de vrouw ook
9een°^ Uyannee'>' besloten wordt,
~niQar normole uitvoering,
een special, super of
ee>l h te kopen, modéllen die
ker eetw comfortabeler, sjie-
en duurder) rijn.
Vt" foto!
zu
.in de onmogelijkste houdingen
4 en Uit-
er aa" Om ert]i jTelf
cNvve-D£1i?.
DELFRITE
.°P een onlangs gehouden voorlich
tingsdag over kleuters in het verkeer
gaf een ingewüde in het vraagstuk een
voorbeeld van verkeersopvoeding. We
hebben het echt niet zelf verzonnen:
Jantje werd altqd door vader in de
auto naar de kleuterschool gebracht.
Vader was lekker agressief en zat ge
spannen achter het stuur. Op een keer
toen vader niet kon bracht moeder
Jantje Moeder was bedaard van aard
en reed dienovereenkomstig. By de
kleuterschool aangekomen stapte het
joch uit en bleef vragend staan. „Is
er iets, kereltje?" vroeg moeder be
zorgd. „Maar moeder, waarom waren
er nu vandaag ineens helemaal geen
„runderen" en geen „idioten" op de
weg?" zei het kind.
ZITMEUBELEN
Als auto-mannequin hoef je niet te kunnen rijden, alleen maar lief
te lachen
De auto kwam van rechts er
hij schoot nogal onverhoeds uit
de zijstraat. Bovendien wist ik,
dat de weg glad was en om
dat ik dacht, dat we niet meer op
tijd konden remmen, hield ik hoorbaar
mijn adem in. Toen weken we uit,
er gebeurde niets en ik kreeg een
slechte aantekening als bijrijdster,
want deze figuur behoort zijn of haar
emoties altijd te beheersen. Toch heb
ik in de lange jaren, dat ik de plaats
naast de bestuurder heb ingenomen,
wel enige vorderingen gemaakt. Ik
weet, dat ik luchtig moet converse
ren en zeker niet mag indommelen,
als de weg lang en saai is en de
chauffeur door slaap wordt belaagd.
Ik weet, dat ik op een kruispunt met
veel verkeer het gesprek even moet
staken, ik weet voor alles, dat ik al
bijrijdend niet mag méérijden. Voor
mij hoeft de automobilist geen plaat
je op zijn dashboard te bevestigen
met het hatelijke opschrift: „Rijd ik
of rijd jij?"
Ik zwijg, ik zie de rode kolom van
de snelheidsmeter de honderdtien pas
seren, ik zie de naderende tegenlig
ger, terwijl we inhalen, en soms vor
men mijn lippen de woorden „pas
op", maar er komt geen geluid.
Desondanks rijd ik mee. Toen we
nog geen veiligheidsgordels hadden,
was dat zelfs een noodzaak, want het
zich plotseling voordoend verkeersob
stakel kan de chauffeur dwingen
bot op zijn rem te gaan staan en
in zo'n geval schoot de bijrijder naar
voren. Tegenwoordig breekt de gordel
zo'n schok, maar de ideale bijrijder
weet, wat er op de weg gebeurt. Hij
deelt de ergernis over „die idioot",
die van links komend voorrang neemt,
„de losgelaten gek", die zonder uit
te kijken de voorrangsweg opzwenkt,
„het uilskuiken" van een fietser, die
overal tussendoor glipt.
Toen in mei 1945 onze bevrijders
het leven veilig en de wegen on
veilig maakten, verschenen er
naast de verkeersaanwjjzingen
ook borden met leerzame opschriften,
die ons, aan het verkeer ontwenden,
tot nadenken stemden. In de oorlog
zijn trouwens talloze soldaten bij
militaire verkeersongelukken om
het leven gekomen. Een van die op
schriften luidde: „Your girl-friend
knows that you can drive fast", „Je
meisje weet wel, dat je hard kunt
rijden." Dat is b£j mij weten een van
de weinige keren, dat er bij een actie
voor veilig verkeer een toespeling
werd gemaakt op het bestaan en de
mogelijke invloed van de bijrijdster.
Desondanks levert zij een nog onbeken
de bijdrage aan de verkeerssituatie.
Door een ingewikkeld gesprek kan de
aandacht van de automobilist worden
afgeleid, hij kan geïrriteerd worden
schrikken. Ook in gunstiger zin kunnen
zijn gedachten in beslag worden geno
men; het resultaat is bijna altijd een
chauffeur, die minder goed rijdt.
In de psychologie gebruikt men
tegenwoordig graag de term „begelei
den". Ouders hoeven bijvoorbeeld niet
zo nadrukkelijk op te voeden, te vor
men, te hervormen of te onderrichten,
als ze hun kind maar met liefde en
aandacht begeleiden. Als er iémand
begeleid moet worden, dan is het wel
de automobilist. De bijrijder moet hel
pen om die sfeer van rust en zeker
heid te scheppen, waarin de chauffeur
zjjn optimale prestatie kan leveren.
Natuurlijk heeft de automobilist zelf
altijd het laatste woord. Hij moet
chaufferen, hij heeft de vermoeienis
van het rijden, de spanning van het
verkeer te dragen, hij speelt de hoofd
rol in het stuk, maar evenals geen
man groot is in het oog van zijn kamer
dienaar, zo ziet ook de bijrijder menige
onvolkomenheid in de bestuurder.
Over mijn eigen familie heb ik in
dit opzicht niet te klagen, maar
zal me bijvoorbeeld wel mijn
leven lang de rit herinneren
net een kennis, die in de dichte mist
even hard reed als normaal. In myn
geheugen gegrift staat ook de tocht
met een wat onzekere chauffeur, die
het ene ogenblik honderd en het an
dere ogenblik vijftig reed. Een by-
ondere vermelding krijgt de bestuur-
ler, die me, terwijl hvj zijn wagen
angs de gracht parkeerde, toever
trouwde, dat zijn handrem defect was.
Ik zet hem altijd in de eerste ver
snelling", zei hij luchtig. Of ik denk
aan de vriendin, die me heel vrien
delijk op een avond meenam naar de
0tad. Ze vertelde me vol vreugde, dat
ae tegenwoordig zo goed in het donker
durfde te rijden en direct daarop
remde ze plotseling, zonder reden en
zonder enige voorafgaande waarschu
wing, terwijl er een hele rij auto s
achter ons reed. Een kettingbotsing
werd voorkomen door de snelle reac
ties van die andere chauffeurs, maar
sa gedachten hoorde ik de krachtter
men, die aan ons adres werden af
gevuurd.
Opmerkelijk was ook de rit met een
automobilist, die in zijn nachtblind
heid geen reden scheen te zien om
's avonds niet te rijden. Tot twee maal
toe reed hij het linker weggedeelte
van een vierbaansweg op. „Ja, zo ge-
beuren nu de ongelukken", nep hu
nerveus.
Als bijrijder zou je dan ook scher
pe, bijtende slagzinnen kunnen
bedenken, maar je zwijgt. Heb
ik u al gezegd, dat lijdzaamheid
een van de voornaamste vereisten is
om een goede bijrijder te zijn? Een
waarlijk dienende functie?
H. Sw.
""Mill
""■iiiiiiiiiiiiiiiiiiii,inmnmn,mi,immuun
rl
RAI-tentoonstelling is royaal
ln gemaakt voor de vrouw,
h» Giazen zaal kunnen de kijk-
6611 r«ke co'lcctie zien van
Or <le industrie wordt gele-
"ekledingsstoffen voor auto's,
1> |,/n etc. Het onderwerp „Uw
o gen"w' Weding" wordt onder de
tj"nien cn er lg voorlichting
en techn'ek. Aan tach-
\Wrs Nederland»© vrouwen zijn
""tv oh,/°ntlen om de Auto en de
'^""lllii„. de aandacht te brengen
o er één situatie denkbaar is,
Z waarin Madame als honderd
procent on-welkom door Mijnheer
wordt nitgefoeterd, dan is dat
zonder twijfel een verkeerssituatie en
daarmee is dan meteen het gevraag
de woord eruit: vrouwen horen niet
achter het stuur. Althans, in principe
niet Hulde voor de verpleegster, de
sociale werkster, de zakenvrouw, die
dagelijks achter het stuur zitten, als
onderdeel van hun werk. Maar voor de
vrouwen, die incidenteel achter het
stuur kruipen, past slechts angst.
Zij mengen zich in een maatschappij,
waarin zjj niet thuishoren. Zij dienen
te blijven bij de potten en de pannen,
de make-up-tafel, de kinders. Als zij
aan het stuurwiel van de auto gaan
draaien, begeven zij zich op een ter
rein vol gevaren en is het niet juist
onze plicht als mannen de dames hier
tegen te beschermen?
Het wegverkeer heeft zich stilaan
ontwikkeld tot een wreed, meedogen
loos toumooi, dat zes doden per dag
kost. In deze arena behoort de onge
trainde vrouw niet meer thuis: haar
grote charmes, zoals gebrek aan lo
gica, spontaniteit, vormen hier een ge
vaar, boe vervelend dat ook moge
klinken. De vrouw bezit speciale
eigenschappen, die haar door de eeu
wen heen zijn aangewaaid in het klei
ne, intieme wereldje van man en kin
deren. Zjj weet zich ook, in al haar
zwakheid, beschermd door de man, die
hier trouwens, ook alweer in de loop
der eeuwen, speciaal op is getraind.
Maar hoe moet dat in het verkeer?
Gaarne geeft Mijnheer aan Madame
voorrang na het openen van een deur,
doch bjj een kruising van gelijkwaar
dige wegen dient ge deze gewoonte te
vergeten, anders komen er brokken.
Gaarne toont Mijnheer aan Madame
zijn kracht en stoerheid, maar hoe
moet dat als hij in een Fiat 500 rijdt
en zjj in een Porsche? Met liefde ver
geeft Mijnheer lan Madame haar
schalksheid, maar van een chauffeur,
die zojuist levensgevaarlijk is gesne
den, kunt ge niet het onmogelijke ver
langen. Misverstanden, die in de huis
kamer met een mild woord zouden
kunnen worden opgelost, groeien op
het asfalt uit tot scherpe conflicten en
dat komt dan, omdat de communica
tie tussen de twee mensen achter het
stuur zo armzalig is. Men ziet elkan
der niet eens: men registreert slechts:
Brutale Volkswagenrijder Snijdt Mij,
Louche Mercedeschauffeur Geeft Geen
Richting Aan, Domme Dauphinerijder
Geeft Geen Voorrang Komt men tot
de ontdekking, dat er een vrouw ach
ter het stuur zit, dan stijgt meestal
nog de woede van de chauffeur, omdat
hij zich beroofd ziet van de mogelijk
heid om spontaan uiting te geven aan
zjjn verontwaardiging.
Ziet ge, gewaardeerde redactrice,
waarom mannen niet houden van
vrouwen op de weg?
De kreet: wéér-een-vrouw-aahter-het-
stuur is niet zo maar bedacht, doch
geboren tijdens duizend angstige mo
menten achter het stuurrad. Zeker,
(tdHUUGlU VO net Cl VI.
""""HiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMimiiiiiiiiiiniMniiiuiiiiiUHiiHiiminHitHm
,°bze
acteur)'
auto-
kitsch el-
"tr°ductie
,'«1 ,^Pe a>?leuw
i'S T-bi Ze a tom°-
^3 n naast de
de
DoTot°rkap
NsS1 om ?mera
n e Van ri® Car
°g *2' 8 autc
«W<ds a als eer-
"t*>t „nU SoePel,
uiMen ir Zonder
'fstal, kunt in-
im-
vrou-
auto
o^aarmee
Uk'k .0rn dat te' uVanneer ZÜ een nauwe rok dragen. En wel, de mannequins
Daarnaast dient de auto-mannequin natuurlijk foto-
WkViw bereid tpV'ceg i.k te kunnen poseren tussen glas, blik en chroom en
*ls v-p] blaken t Z1Jn' 'n zeer aParte houdingen van de ruimten in de auto
foil aUto Wii'hfhk e zo te bewijzen hoe royaal de maten van het vehikel
tten~?annequin J, - ?e ?P autosalons al zien zitten onder de motorkap
j-1® dragen J? ,'e ie weten te schikken. Tenslotte dienen de meiskes
stnu oehoeven' n!ti ien harmoniëren met de carrosserie van de wagen.
£n zitten is voldoend<;unnen chaufferen. Met een eigenwijs gezicht achter
gjh- en onze redactrice:
m er in te komen
laat je je éérst op de bank neer en
trekt daarna met één zwaai je beide
benen naar binnen. De Parijse mode
ontwerpers hebben het vorige seizoen
al de moeilijkheid van de nauwe rok
in de auto willen ondervangen door
broekrok-modellen te ontwerpen waar
bij onder de ver gespleten rok een
kniebroek van dezelfde stof verbor
gen zit. Maar tot nu wil men er niet
erg aan.
Madame heeft recht op onze verge
ving. Zij mag éénmaal per week de
wagen van haar man gebruiken en is
het nu redelijk, om van haar een ijze
ren routine te verwachten? Néén toch
zeker. En kijk, hier hebt ge het pro
bleem ten voeten uit.. Madame heeft
gelijk. Maar toch is zij levensgevaar
lijk. In deze kortsluiting schuilt de
vonk, die wij mannen op d* weg zo
vrezen.
Dertig procent van de rijbewijzen die
op het ogenblik worden afgegeven,
gaat naar het zwakke geslacht, maar
op de weg kunt ge het aantal vrou
wen achter het stuur niet noemens
waardig zien stijgen. Begrijpt ge het
grote gevaar, dat achter dit cijfer
schuilt? Zij behalen het rijbewijs en
vertroetelen het als een pop: zij leg
gen het als een dierbaar kleinood op
een veilig plaatsje, liefst op een sar
tijnen kussentje. Zachtkens sluimert zo
ook de kennis van de voorrangsregels
in. Met de vakantie gaan zij uit rij
den en de hemel beware U voor het
roestige rijbewijs van een platinablon
de, die zes maanden geleden voor het
laatst de startknop heeft uitgetrok
ken. Zeker, ge hebt gelijk dames. Wat
doet (allereerst) een man op uw vrou
wen-pagina als hij alleen maar een één-
richtingsredenering weet weg te geven
en wat verwijt hij aan de vrouwen,
terwijl hij toch weet, dat de mannen
daarvan de schuld dragen. Want wan
neer de mannen hunne echtgenoten
méér de gelegenheid gaven de auto te
besturen en voorts Is daar nog de
mogelijkheid van een z.g. „tweede war
gen" zouden deze verwijten niet
gemaakt kunnen worden. De echtgeno
ten zouden meer kunnen auto-rijden,
meer ervaring kunnen opdoen. Ge hebt
gelijk, lieve dames. Natuurlijk hebt ge
gelijk. Ge hebt altijd gelijk. Dat is,
waar wij op de weg juist zo bang voor
zijn.
Het is wellicht waar dat vrouwen,
die dag-in-dag-uit tussen de wielen zit
ten, zich ontwikkelen tot [voortreffelijke
automobilisten. Daaraan twijfel ik niet.
Als zjj er maar in slagen hun vrou
welijke privilegiën te vergeten, zui
ver logisch te redeneren en bij stop
lichten niet hun lippen te verven, maar
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIllllllllllllllllllilllUIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMlIIIIIIIIIMIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIli
bij het verschijnen van „groen" door
te rijden, zijn zij welkom Doch hun
aantal is klein, en het zal wel klein
blijven, zolang vrouwen blijven vasthou
den aan typisch vrouwelijke stelregels,
waar wij, in een ander, eleganter ver
keer, overigens geen enkel bezwaar te
gen hebben. Vrouwen dienen zich, wil
len zfl het goed doen, in het wegver
keer als mannen te gedragen. „De
vrouw en de Auto; het sluitstuk van
de emancipatie", lazen wij in een RAI-
perscommuniqué. Dat vreesden wij
reeds.
Vrouwen, blijf toch vrouw. Kom naast
ons zitten, terwijl wij sturen. Lach en
keuvel en vraag, waarom wij die man
met dat leuke gezicht geen voorrang
geven. Vraag, of ge met de versnel
lingspook „ook eens in de benzine
moogt roeren... Inspireer de politie
agent met een schalks lachje het stop
licht ietsje eerder in groen te veran
deren.
Maar gun het stuur aan de man.
Dat hoort zo.
VIC. SNIEKERS.
Benodigdheden: ongeschilde, gewassen
aardappelen, geraspte kaas, gehakte
peterselie, Delfia vet.
Laat Delfia-vet zacht worden (niet op
vuur) en smeer de afgedroogde aard
appelen en het bakblik ermee in. Zet de
aardappelen - liefst van gelijke grootte -
erop. Oven 10 minuten tevoren aanzet
ten, bakblik erin schuiven Laat aard
appelen in 25 - 30 minuten gaarbakken.
Serveer in de schil op een warm bord.
Overlangs doorsnijden en aardappel-
kruim vermengen met veel geraspte kaas
en gehakte peterselie. Heerlijk met rode
kool en gebakken appelen of een eier-
omelet.
NETTO Hl KO <t
un-ll. 'Aft. ND VOO* I '<KKtw
en er is ook nog van Calvi
speciaal voor frituren
Al die agressieve mannetjes op de
weg", zei de vrouw achter het
stuur toen het Iaat werd op de
middag en het op de rijbaan één
flits was van honderden hongerige za-
kenmeneren die In hun kamertje op
wielen zo snel mogelijk naar huis
jachtten. „Ze hebben allemaal haast
om bü moeder de vrouw te komen."
Ze was zelf óók een moeder de vrouw,
geweest met mr. voor haar naam,
al minstens dertig jaar. Maar ze kon
die agressieve mannetjes best aan, ze
ving ze op, ze reed minstens zo goed,
zéker, gedecideerd en zonder overbo
dige risico's. Maar ja, zij hoort dan
ook bij de „zakenvrouwen" die onze
autoredacteur het rechf om achter het
stuur op de weg te zijn, niet ontzegt.
Natuurlijk horen vrouwen wel achter
het stuur. Waarom zou de weg alleen
van de man zijn? De wereld, de weg
en de snelheid zijn er voor man èn
vrouw. Enkele tientallen jaren geleden
waren de politiek en de universiteit
en de rechtspraak ook niet voor de
vrouw. Toen ze de kans kreeg bewees
ze het goed te doen, soms zelfs uitste
kend. Maar de man heeft er aan moe
ten wennen, hij heeft moeten afleren
dat hij het alléén maar kan, en moe
ten aanleren dat je met twee soorten
mensen op de wereld bent. Niet alleen
binnenshuis maar ook buitenshuis. Ook
op de weg. Het is gewoon een kwestie
van wennen, van leren aanpassen.
Een ingewijde in het autovak hebben
we horen zeggen, dat van alle mensen
achter het stuur, mannen zowel als
vrouwen, dertig procent goed rijdt en
zeventig procent het eigenlijk nooit goed
onder de knie zal krijgen Wat nog hele
maal niet betekent dat ze daarom ook
ongelukken maken.
Een vrouw die goed rijdt, rijdt min
stens zo goed als een man want omdat
ze minder agressief van aard is neemt
ze geen risico's. Een vrouw heeft van
binnen nu eenmaal niet dat duiveltje
dat de man er toe aanzet om altijd
weer te proberen een ander te slim af
te zijn. Een man gaat dadelijk een wed
strijd houden: „Wat denkt die idioot
wel die daar voor me zit?" Voor zo
ver mijn persoonlijke ervaring als bij
rijdster gaat, geloof ik zelfs, dat de
verstandige en geroutineerde vrouw
achter het stuur sanerend werkt op de
weg. Wij kennen er een die de heetge
bakerde risico-nemers die onverant
woordelijk „snijden" een gepeperd
standje achterna stuurt m.et knipper
signalen! Ze is geen zakenvrouw maar
een spitse lerares die puur voor haar
gemak en haar plezier een wagentje
heeft. Ze rijdt met een zekerheid en
een soepelheid... intin, het zou flauw
worden. Maar wat ik, nogmaals puur
als bijrijdster, meen te constateren is,
dat het een groot voordeel is van de
vrouw achter het stuur dat ze hele
maal zichzelf is. Ze speelt helemaal
geen „flinke" rol. Als ze iets niet weet
draai' ze meteen kordaat het raampje
naar beneden en vraagt aan wie naast
haar staat of het een meisje is op de
fiets, een nozem op een brommer of
een taxichauffeur die ook toevallig zijn
raam open heeft: „is dit zus of z»
en mag ik dit of dat of moet ik wel of
niet." Een man zou liever zijn tong af
bijten dan zich zo bloot geven. Een
man die het niet precies weet, die
rijdt liever rechtdoor desnoods tot het
eind van de wereld dan het te vragen.
Dan zou hij uit zijn rol vallen. Want
hij wéét het! Gelukkig de man die een
mederijdster naast zich heeft die dat
met fijne intuïtie oplost.
Vanzelfsprekend hóren de moeders
achter het stuur die kinderen hebben
weg te brengen naar een verre school.
Kom eens bü een Amerikaanse aan
met de kreet van onze auto-redacteur,
dat vrouwen niet achter het stuur ho
ren! Ze zouden niet eens lachen. Ze
zouden het niet begrijpen, al die huis
moeders die eens pei week naar de
ver afgelegen supermarket gaan en
daar voor de week hun inkopen doen,
hun autootje volstouwen en het van de
auto thuis in de pskast laden. De auto
hoorl bjj het Amerikaanse huishouden
als de mixer of de wasmachine. Zo'n
vaart hoeft het hier niet te lopen want
er zün in ons mierennest-land niet die
grote afstanden. Maar er zqn toch dui
zenden moeders in Nederland die zon
der iemand op de weg te hinderen hun
kinderen naar school brengen met de
wagen.
Snelheid schijnt de mens te enerve
ren. We zjjn geboren zonder vleugels
en zonder wielen, we moeten de wiel-
snelheid altijd weer veroveren Die be
hoefte aan verovering is bij de man
sterker dan bjj de vrouw. Vrouwen rij
den inderdaad soms irritant voorzich-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiik
f Advertentie)
MÜTI TOONT U K V0UE0KE COLLECTIE
NttüWtBINNENWEG tó6-16B-170-172 NIEUWE BINNENWEG l-NIEUWE BINNENWEG 22
tig. Als je in een villabuurt by een
wegkruising een luto met slakkengang
ziet aarzelen zeg je al gauw gebelgd
óók als vrouw zeker een juffrouw
achter het stuur. Ja zeker, en bij de
stoplichten kunnen ze heel onhandig en
aarzelend doen. Er zyn taxichauffeurs
in de stad die ze/genvrouwen achter
het stuur zijn een gevaar, ze zyn veel
te voorzichtig. Als rijder reken je er
op dat iedereen zyn kans néémt. Een
vrouw wacht te veel af. Taxichauffeurs
zijn vergroeid met de weg. Hun oor
deel heeft zin. Maar er zyn er even
veel die het helemaal niet zo apèrt
beweren. „Vrouwen gevaarlijk? Dat wil
ik zo niet zeggen, mannen zijn óók ge
vaarlijk," gaf er onlangs een als ant
woord toen ik de zoveelste op een rit
door de stad in mijn privé-enquête be
trok. Een objectieve opmerker zei:
„twee vyfenzestigjarigen in een auto
aan het boodschappen doen zo van „de
wereld ken vergaan" weet u wel, dat is
een gevaar."
Persoonlijk geloof ik dan ook dat de
scheidslijn: wél of niet achter het stuur
niet moet getrokken worden tussen de
man en de vrouw maar tussen de ge
neraties. Hebben de mannen van de
oudere generatie genoeg routine, ge
achte auto-redacteur?
En om even bij de taxi's te blijven,
in Parijs snorren er steeds meer vrou
welijke taxichauffeurs rond, zij het met
een hond als bijrijder, maar die waakt
tegen een ander soort gevaren.
Laten we tot slot de verleiding weer
staan om te duiken in wat het Ameri
kaanse boek de „Verborgen Verleiders"
onthult over man en auto. Het gaat
nogal ver. Wat zeggen de serieuze diep
tepsychologen van de driehoek man
auto-vrouw? Hoe ook, een auto is voor
een man een ander soort ding dan
voor een vrouw. Heeft u wel eens op
gelet hoe een man zyn auto wast? Hoe
hü die inzeept en opwryft? Met meer
zorg en égards dan een vrouw haar
baby. Misschien is het een restje van
een oer-bezitsgevoel dat de man zyn
auto, zün weg en zyn snelheid doet be
waken. Het zal wel overgaan naarmate
de civilisatie vordert. De vrouw lost het
op de duur tóch op.
ANNE BIEGEL
iimiiiiliiiiiillllllllllilllllilliiilllliiiilliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiii:'
(Advertentie)
