De fluit met zes smurfen
Alfredo
HET RAADSEL EGIL
A
^Undamenten
voor nieuwe
fractie van de K.V.P.
lsd
D
V
Ml'.,
N
M
E
DE AARDE STAAT NIET STIL
Ondergrondse spoorweg
Sociaal
commentaar
e arbeidersgroepering er
minder goed van af gekomen?
lrecte hulp nodig
PERSONALIA
VIKINGS
Moord in
de Moskee
Meeste Nederlanders
voor eind maart
kSVï„^Sk om "ch
Audiëntie
Afscheid
Werkgroep Culturele
Grenscontacten
MUGGENSPUITERS
ZATERDAG 16 FEBRUARI 1963
PAGINA 15
~jyees GEPOST/
oo/±f?Ay Beer JE
'S Zfér^^0 ~"BT
ME. mo
jyoorr ioeez
so!
95
rnmi
iïïïm
Real
^IC DE NOORMAN
■zSsSeéIr*
^nifh.bappeliïkl feit dat -de vier grote
hC>te?.r duurt feerVa l' dat het ofwel
door
MARTIN
MONS
WEL
BEDAA/KT.'
fV/OT D/E MAAS
OVEBPOMSM Y
MO DOOD?
u 111 i i
PI B
COPENHAGEN
MOCO
/i/s.
HOLLANDIA, 16 febr Naar aan
leiding van de uitlating van de onder
secretaris van de V N Narasimhan in
Djakarta, dat verwacht wordt, dat de
Nederlanders in dienst van het V.N.-
bestuur reeds op 31 maart zullen zijn
vervangen door Indonesiërs, wordt van
bevoegde zijde in Hollandia vernomen,
dat het niet in de bedoeling van de
UNTEA ligt de Nederlanders, die een
contract tot 1 mei hebben, te ontslaan.
Wel is het streven er op gericht, dat de
meesten niet later dan eind maart ver
trekken en daarom doorgaans een des
betreffend advies krijgen. De beslissing
blijft echter bij de betrokkenen zelf.
Per 1* februari waren nog 213 Ned<
landers in diens' van de UNTEA. Het
aantal vermindert voortdurend. Velen
hebben reeds geboekt om voor april
te vertrekken.
a-
j-na De rest van de nacht komt er weinig van slapen, want de boot
va|. 1 licht slagzij en iedereen is bang dat ze kelderen zal. Maar het
"elukkig mee. De volgende morgen wordt de schade opgenomen;
6etl 5?er is geheel ontzet en de scheepshuid heeft onder de waterlijn
is n k gat. ,,Nu kunnen we niet weg," zegt Erwin, die van zijn schip
aanV®rgekomen, „of we moeten de boot hier laten en allemaal bij mij
ev boord gaan." Daar voelt de Noorman, zéker met dit ruwe weer,
n'-vel niets voor. Terwijl ze aan het praten zijn, zien ze tot hun ver-
e,, bering het roeibootje van de vreemdeling weer langszij komen. „Is
tr,j'®ts gebeurd?" vraagt de man, zodra hij aan boord is. „Ik hoorde
r'en in de nacht zo'n lawaai." „Zeker is er wat gebeurd," knikt de
0rTnan, terwijl hij de ander scherp in het oog houdt. „Ons schip is
tegen de rotsen geslagen... eh... Heer... hoe was uw naam ook weer?"
„Ulfa, koopman Ulfa, noemt men mij gemeenlijk," antwoordt de ander,
met een lichte buiging. Dan schudt hij ontsteld het hoofd. „Tegen de
rotsen geslagen, zegt ge, en hebt ge erge schade?" „Genoeg om ons
een aantal dagen op te houden," antwoordt de Noorman langzaam.
„Het schijnt een ongeval te zijn. Kijk," en hij houdt het eind meer
touw op „hoewel het me vreemd voorkomt, dat zulk een sterk touw
door midden knapt. Eerder vermoed ik, dat het doorgesneden is, Heer
Ulfa." „Doorgesneden?" herhaalt Ulfa, terwijl zijn gezicht slaperiger
staat dan ooit. „Maar dat zou een slechte streek zijn, een hele slechte
streek. Wie zou zoiets willen en kunnen doen?"
(Van
een medewerker)
ontmoetten dezer dagen een lid
KvS r'° verkiezingsraad van de
i, wT' die met een uit z'n tenen
vei-, ende zucht constateerde dat
Ihi jaa>.', endste klusje-van-ééns-in-de-
J! Goddank weer op zat. Het
itli, "tivon j ons- waarom de man dit
U 8 loei^j Üke werk een vervelende
Wettelil was we' bereid ons dit
hpj1'lp ®n, al moest hij uiteraard re-
t>et-?hOUrtiUden met z«n Plicht tot ge-
Ai 0hlin, vo°ral over hetgeen in de
Hr, Wn „s*eer was besproken.
*en dep tZ<]n verhaal met onze eigen
85h beetin chten weer te geven en
voJ» ben L,11"16* onze eigen zienswijze
in^hde neer"1' °ngeveer op het
bï? K-v'if grotere partijen in onze
v4n 6 parS-r is de KVP zonder twfl-
beh 'A'olw dle het meest het karakter
^stLbartii^b®ftij" draagt. In geen an-
k1 die „„ndt men, naast de specia-
W 1 gehiïïe PartÜ behoeft zoals
vePi hlancicf van financiën, onderwijs,
Sr. 1 typj zaken, defensie, enz. zo-
V„!haat-5oue representanten uit diver-
ÖSf^Sever JPPelijke groeperingen. De
b)er,eh rie' k arbeider, de middenstan-
a. boer zijn met name te noe-
8'ka htoet
hhL'Peci.iS:®0®» worden bedacht dat
^ÜJ>hord!f ®n ook c'he „groepsver-
Wfop d eer staatsrechtelijk en fei-
Woot-j. allereerste plaats volksver
ser van P,r ls- Zijn specialisme als
!l'tst„?2aken t 'hgwetgeving, midden
mat Rosr-k f?'' doet hem slechts bij
br>.. regelen ,zi'n °m de wettelijke
'hitirt ?aken beoordelen welke met
8UP ,6rt niet^ and houden. Dit ver-
Nru etgev„aan zijn plicht om aan
^nT11 en ri?do arbeid volledig mee te
kgoii' 'h één groeperingen m één
5 samenwerken zijn
S er on^fbcn met zich. Maar la-
e,-én tyniJn, 'pk aan toe voegen:
<V hitgaanri„e en ver boven de na-
flenLrnoeiiHkke. voordelen.
h?°on?. goed kf!d .,aat zich hij enig na-
hlaa] ?trueet,. e6rUPen. In een wereld,
tcbii]'b. liggpn 5°ais, de onze nu een-
feh hde niaatl,6!. ngen van de ver-
^gv^hhilien^hhappelcke groeperin-
f?bstfn?chilien ?9n niet alleen be-
h batil'hgen Wann»Un 00k belangente-
iJggep ln de een loonconflict-
1 ^ti-oLPoiitieke ovpw 6 werknemers ook
b nR n, h. 13T' r'cg moeten worden
hWRen 'n de een ïoonconinct-
Jhg j en de laatst' sfeer komt te
mhilm' ocns het lle v,ler laar was dat
ik®rkö?de overwelf 1 zullen de ver-
-h hè?'sVers ai„ vH'n/en zowel van de
ittok.Politieke ov Je werknemers ook
'hg m eh. Dat u moeten worden
af '®t aitiirt ^het betekenen (het is
er een gemeen-
y 4°tnt, Ofwel i!ttandPunt voor de
6>o0>8 komt aiier een compromis
bn^a? aan iai nooit geheel be-
fcliticT is reëel aam, .standPunt. Het
Sa®n (t functiea en6Zlg dat sociale en
foor elkaL n verantwoordelük-
>eer>edene ^aar morden gehaald. De
l^ep ®en be?iSfaf dle op duidelijk
in 5ePresemaalde maatschappeliik
,angrijke) ^ni^Ihers een (meest-
de objectiviteit opwerken afstand te ne
men van de opvattingen in de sociale
organisaties, teneinde de politieke be
slissing op eigen verantwoordelijkheid
mee te nemen.
Het grote voordeel van dit maat
schappelijk verschillend samengesteld
zijn van de KVP-Kamerfractie is, dat
eventueel op maatschappelijk gebied
bestaande tegenstellingen in de politie
ke sfeer, direct met de erbij betrokke
nen kunnen en ook moeten worden uit
gesproken. Het is niet alleen opvallend,
het is bijzonder verheugend te mogen
vaststellen dat met name op het ge
bied van sociale maatregelen nog nooit
gebleken is dat grote meningsverschil
len binnen de fractie zouden hebben ge
leid tot afremming of verkleining van
een te bereiken sociaal goed. Klinkt dit
negatief, we willen het ook wei, en dat
krachtens ervaring, positief zó stellen:
juist een gelijktijdig optrekken van
werkgevers, boeren, middenstanders en
arbeiders in één politieke organisatie
bevorderde sterk een evenwichtige en
geleidelijke ontwikkeling van onze so
ciale politiek.
Met dit alles heeft een verkiezings
raad rekening te houden. Maar speci
alisme op een bepaald gebied en
groepsaanwezigheid, zijn niet de twee
enige punten waarmee rekening moet
worden gehouden. Er zijn ook streek-
belangen van zodanige omvang en be
tekenis dat die de aanwezigheid van ter
plaatse volledig deskundigen in de Ka
mer vereisen. Natuurlijk geldt ook voor
dezen weer dat zij op de eerste plaats
volksvertegenwoordiger zijn.
u noemden we tot hiertoe uitslui
tend de praktische beleidsover
wegingen voor het samenstellen
van een advies aan de partijle
den, die straks op 3 maart de defini
tieve lijst via de z.g. groslijststemming
zullen samenstellen. Het allervoornaam
ste is vanzelfsprekend het democra
tisch beginsel dat de kièzers uitmaken
wie zij wel of niet als hun vertegen
woordigers in de Kamer willen hebben.
Daartoe dienen achtereenvolgens kandi
daatstelling, groslijststemming en uit
eindelijk te verkiezing.
Nu is het een feit dat de leden van
de partij zich in vele gevallen van de
vraag of een bepaalde kandidaat aan
de vereisten voor het Kamerlidmaat
schap voldoet, niet al te veel aantrek
ker, Ter waarborging van voldoende
deskundigheid worden daarom door de
partij-leiding een aantal deskundigen
eenvoudig aangewezen. Op de verkie-
zin van deze leden hebben de kiezers
derhalve niet veel invloed.
Als we nu het resultaat van het werk
van de verkiezingsraad bezien, moeten
we zeggen, dat ze het er niet al te gek
vanaf hebben gebracht. Voor het eerst
he ft ,,het Noorden" een eigen kandi
daat-Kamerlid die ook in het noorden
woont. De heer Albering, alhoewel Gro
ninger van geboorte, woont praktisch
op de Belgische ^rens, maar om zijn
g ote deskundigheid ook in noordelijke
stieekaangelegenheden, werd en wordt
hij in de drie noordelijke provincies bij
zonder gewaardeerd.
en zegt, dat de arbeidersgroepe
ring er minder goed vanaf geko
men is We hebben de neiging
dit met enige voorzichtigheid te
beamen, indien het advies op 3 maart
wordt gevolgd, zullen er na 4 juni a.s.
twee representanten uit de arbeiders-
zitten dan
e) rni Rj, kls fan (meest- twee representanten uit de
z.1] moeten zich tot wereld minder in de Kamer
thans het geval is. Nu hoeft dat op
zich niet zo erg te zijn, maar wel is
betreurenswaardig dat er praktisch geen
plaatsvervangers op verkiesbare plaat
sen zijn te vinden. Eveneens is jam
mer dat de heer Middelhuis gemeend
heeft zijn kandidatuur te moeten intrek
ken. De oorzaak zowel van het con
crete geval Middelhuis als van de min
der veelvuldige aanwezigheid van ken
ners van de arbeiderswereld in de ko
mende Kamer, moet allereerst gezocht
worden in het ontstellend tekort aan
politieke belangstelling bij de arbeiders
zelf. Maar ook het regionalisme heeft
een vervelende rol gespeeld. We zullen
dit niet verder uitwerken, we stellen
het zonder meer vast. Opmerkelijk is
de verschuiving welke plaatsvindt
naar de sector academisch ge-
vormden. De huidige KVP-fractie telt
25 academisch gevormde leden, de
nieuwe fractie zal er zo goed als ze
ker 31 tellen. Leden die vrpwel uitslui
tend lager onderwijs genoten hebben
zijn er momenteel zeven in de KVP-
fractie. Dit zijn tevens de leden die
het arbeidersbestaan, hetzij als bouw
vakker of als fabrieksarbeider aan den
lijve hebben ervaren. Gezien de stand
van de maatschappelijke ontwikkeling
ligt het voor de hand dat deze groep
volledig aan het uitsterven is.
Ter vergelijking is het wel interessant
te vermeiden dat de Partij van de Ar
beid thans reeds meer academici telt
dan de KVP, n.l. 29 en dat het aantal
leden dat slechts lager onderwijs ge
noot tot voor kort drie, thans nog
slechts twee is. Interessant is deze ver
gelijking omdat wel eens verondersteld
wordt dat het arbeiderselement in de
P.vd.A. sterker zou zijn dan in de KVP.
Niets blijkt minder waar te zijn. Zo
ergens, dan geven juist daar de al of
niet academisch gevormde intelectuelen
de toon aan. En als men daar dan bij
bedenkt dat men in de socialistische
Kamerfractie tevergeefs zal zoeken naar
typische representanten van de werkge
vers, middenstanders en boeren, zeggen
we met volle overtuiging: geef ons de
KVP-fractie maar.
Directe hulp nodig.
igenlijk hadden we voor van
daag een artikel in de pen over
de noodzaak van een koudetoe-
slag voor alle lage inkomens
trekkers. Maar is het nu echt nodig
dat hier iange betogen over worden
geschreven? De vragenstellers in de
Kamer wisten, dat het langs wettelij
ke weg niet mogelijk is op zeer korte
termijn iets te doen. Maar laten we
het dan in 's hemelsnaam langs rijks
andere weg doen. Er zijn toch moge
lijkheden te over via gemeentelijke
wegen, via loonbeslagen, via bedrijfs
verenigingen. Wie de ellende waar
neemt bij vele tienduizenden kleine
zelfstandigen, uitgevroren werknemers
ouden van dagen, enz. weet dat het
gewetensplicht is NU te helpen. Geen
gechicaneer met reglementen alstu
blieft. Die zijn er om NU te worden
opzij gezet.
Sovjet-Unie Valentin Doesjien is
benoemd tot hoofd van een pas ge
vormd ministerie voor de bouwnijver
heid in het economische gebied van
Centraal-Azië, dat de Sovjet-republie
ken Oezbekistan. Kirgizië, Tadjikistan
en Toermenistan omvat. (AFP).
Italië ln Rome wordt donderdag
avond een banket gegeven waarbij de
gerechten zijn vervaardigd volgens twee
duizend jaar oude recepten van Apicius,
een lekkerbek uit de regeringsperiode
van de Romeinse keizer Tiberius. Het
menu omvat erwten la Apicius, Nu-
midische kip en beetworteJ alia Varro.
Onder de driehonderd gasten bevinden
HAARLEM, 16 febr. Wegens verblijf
in Rome zal mgr. dr. J. A. E, van Do-
dewaard, niet zijn gebruikelijke woens
dagmiddagaudiënties kunnen verlenen
in de periode van 19 februari tot en
met 13 maart.
ROTTERDAM, 16 febr. Ir. E. H.
Berkhuysen, directeur van het gemeen
telijke gasbedrijf in Den Haag is gis
teravond door de algemene raad van
de gemeentelijke gasvoorziening Zuid-
Holland per 27 februari op eigen ver
zoek eervol ontslag verleend uit zijn
functie van directeur van deze regionale
gasvoorziening. Ir. Berkhuysen zal na
27 februari nog enkele maanden als ar-
beidscontractant aan de G.G.Z.H. in ad
viserende functie verbonden blijven ten
einde zijn functie als directeur af te
ronden. De raad besloot dan ook voor
lopig in de ontstane vacature geen re
geling te treffen.
ARNHEM, 15 febr. Onder auspi
ciën van de Gedeputeerde Staten van
Gelderland en de culturele raad van
dit gewest zal op 22 februari aanstaan
de te Nijmegen de inauguratie plaats
hebben van een werkgroep van cultu
rele grenscontacten. Deze inauguratie
zal geschieden door de commissaris
der koningin in de provincie Gelder
land, mr. H. W. Rloemers. De werk
groep die tot stand is gekomen op ini
tiatief van de stichting culturele raad.
van Gelderland, beoogt een bijdrage
te leveren tot de samenwerking aan
beide zijden van de Nederlands-Duitse
grens in het kader van de Europese
toenadering onder het cultureel ak
koord, dat tussen de Duitse Bondsre
publiek en Nederland is gesloten.
19 februari is het 470 jaar geleden
dat de beroemde geleerde Nikolaas Co
pernicus in Polen werd geboren. Reeds
op jeugdige leeftijd voelde hij zich aan
getrokken door de sterrenkunde. Te
Krakau, waar hij aan de universiteit
studeerde, ging hij twijfelen aan de
leer stellingen van de grote Griekse
wijsgeer Ptolemaeus. Deze leerde na
melijk dat de aarde het onwrikbare
middelpunt van het heelal vormde en
dat alle hemellichamen hun banen rond
de aarde zouden beschrijven. Door
waarnemingen van de beweging van
de planeet Mars, kwam Copernicus tot
het besluit, dat de aarde in het geheel
niet het middelpunt van het heelal
vormt, doch zich als een gewone pla
neet om de zon beweegt. Dit was voor
die tijd een werkelijk revolutionaire ge
dachte. En dat men het over het alge
meen niet met hem eens was en hem
deze zienswijze hoogst kwalijk nam,
blijkt wel uit het feit, dat Copernicus
het in Krakau niet meer kon uithou
den en naar Bologna moest verhuizen
om zijn studies te voltooien. De resul
taten van zijn studies heeft hij neerge
legd in zijn beroemde boek „Over de
beweging van de hemellichamen",
waarvan hij in het jaar 1543 op ziin
sterfbed het eerste exemplaar mocht
ontvangen.
Na Copernicus' dood werden zijn in-
zichten over de plaats van de aarde in
Foto vanuit een satelliet (Ruimtevaart raket) genomen van de aarde. Vanaf een het heelal, meer en meer door de ge
hoopte van 20.000 m zie je neer op Californië en Mexico (Amerika).
Dit vreemde woord betekent „zee
koningen" en is afkomstig van de oude
Germaanse stammen uit het noorden
van Europa (Skandinavië), die meer
dan duizend jaar geleden hun gevrees
de stroorptocihten naar zuidelijker ge
legen landen ondernamen.
Het waren (jullie wel bekend) Noor
mannen. Ze kwamen met hun kleine
Vikingschepen, met drakenkoppen ver
sierd, ook naar ons land. Die schepen
waren de zogenaamde drakenschepen
en zij werden voortbewogen door roei
ers. In het midden van een schip be
vond zich een groot zeil.
De Noormannen waren woest, trou
weloos, roofzuchtig en wreed van aard.
In Kracht overtroffen zij de meeste
andere volkeren. Ze werden van jongs
af vertrouwd gemaakt met het water.
Zelfs bij de hevigste stormen waagden
zij zich op zee om op rooftochten te
gaan. Geen schip was veilig voor 'n zee
koning en zijn ruwe tochtgenoten. Door
de rijkdom van de Frankische landen
werden de woeste zeeschuimers ook
daarheen gelokt. Nog tijdens de rege
ring van Karei de-Grcte zag men op de
kusten de roofschepen van de Noor
mannen verschijnen. Aan de kleurige
drakenkoppen van de voorsteven her
kende men in de verte al de vloot van
de zeerovers. Wee de stranden en
oevers, waar zij verschenen. Geld en
goed van de bewoners werden op de
schepen geladen en nog voor er hulp
kwam opdagen, kozen de Vikings met
hun buit het ruime sop! Men trachtte
op allerlei manieren de Noormannen te
weerstaan en hen zelfs met geld af te
kopen, doch het was alles tevergeefs.
Meer dan een eeuw lang hebben de
Frankische landen verschrikkelijk ge
leden onder de plundertochten van de
Noormannen. Pas toen de heidense be
volking der Noorse rijken tot het Chris
tendom was bekeerd, hielden de plun
dertochten op. Dat was omstreeks het
jaar 1000.
leerden overgenomen en het is at lang
een algemeen bekende waarheid, dat
de aarde niet de centrale stilstaande
figuur in het heelal is, doch slecht»
een zeer ondergeschikte rol in de ruim
te speelt.
N1COLAAS COPERNICUS
r
Viking-schip.
Men is in Londen begonnen met de
aanleg van een nieuwe ondergronse
spoorlijn: de „Victoria-Lijn". Het zal
ongeveer zes jaar duren voor het grote
project gereed is en men verwacht,
dat de kosten in de buurt van 672 mil
joen gulden zullen liggen. Sinds 1907
is eir geen nieuwe lijn aangelegd onder
het centrum van Londen. De lO'/i mijl
lange „Victoria-Lijn" zal aangelegd
worden langs twaalf stations tussen
het drukste deel van de stad en
zal het reizen door Landen bespoedi
gen. Door middel van een televisie-in
stallatie zal in de spituren, als onge
veer 32.000 reizigers per uur in twee
richtingen vervoerd moeten worden, het
reizigersverkeer gecontroleerd kunnen
worden.
In Meppel danste eens een dichte
drom muggen rondom de toren. De zon
neglans viel op de duizenden gladde
vleugeltjes en een jongen riep: brand!
Natuurlijk riep toen ook al spoedig een
tweede en derde stem: brand! en wel
dra waren de spuiten in aantocht, de
overheid snelde naar de plaats van het
onheil en er werd water gegeven. Toen
merkte men, dat er geen Drand was,
maar dat het muggen waren! Dit vond
het publiek natuurlijk veel te grappig
om er niets van te zeggen: De Meppe-
laars werden toen „muggenspuiters"
genoemd.
18
„Ik ben bang, dat u de opvattingen deelt van mijn
broer Luuk. Luuk is ook geen echt religieuze natuur.
Hij hecht ook meer aan uiterlijke schijn en kwasie
diepzinnigheid. Niet, dat Luuk geen prachtkerel is,
maar ieder heeft nu eenmaal zijn eigen sterke en
zwakke kanten, inspecteur."
Als ik u goed begrijp, is uw broer dus niet met de
rest van de familie overgegaan?"
„Neen. En dat gaf aanleiding tot wrijvingen. Hoe
wel ze in hun hart heel veel van elkaar hielden, be
grijpt u mij vooral niet verkeerd. Er was alleen maar
een diepgaand meningsverschil. Na wat er nu is ge
beurd, is het van het grootste belang, dat u zich
een zuiver beeld maakt van de verhoudingen hier
in huis." De rimpels in zijn voorhoofd werden nog
dieper. „Het zou funest zijn, als ook maar een ogen
blik de gedachte bij u opkwam, dat e, iemand hier
in huis iets met tante Chadidja's dood te maken had.
Er waren natuurlijk spanningen. Maar waar vind je
die nu niet. Tante Chadidja had haar hart gezet op
Luuks bekering. En, zoals ik u al zei, tact was bij
beiden het zwakste punt."
„Dus ging het puur en alleen om de bekering
van uw broer?"
„Ja, en om Welmoet natuurlijk. Tante Chadidja
vond het vreselijk, dat Luuk het kind stijfde in haar
verzet. Ik geloof niet, dat zij op dit punt duidelijk
zag. Zij was er namelijk van overtuigd, dat zonder
zich deskundigen in de Romeinse ge- de steun van Luuk Welmoet al lang door de knieën
zou zijn gegaan om het zo maar eens te zeggen.
Maar ik geloof dat niet. Welmoet is altijd erg koppig
geweest en op het ogenblik is zij in de lastige leef
tijd."
„Die ruzie op vrijdagavond ging dat ook over die
religieuze meningsverschillen?"
„Hoe weet u, dat er ruzie geweest is, zoals u
dat uitdrukt op die laatste vrijdag?"
„Dat liet uw nichtje zich ontvallen."
„Vindt u zoiets nu fair, inspecteur. Een kind als
Welmoet! Het arme schepseltje is geheel overstuur
en u... Neemt u me niet kwalijk, maar dat vind ik
misbruik maken. Welmoet is tenslotte nog een kind.
En nu zal ze er al maar over blijven tobben, dat
ze dingen heeft gezegd, die ze beter voor zich had
kunnen houden."
Leo Verweert zag rood van verontwaardiging.
„Als ik het goed begrijp, is u dus de overtuiging
toegedaan, dat ik alleen maar recht heb op een
gecensureerde lezing van de gebeurtenissen van die
bewuste vrijdag, mijnheer Verweert?"
In Leo Verweerts ogen kwam weer die melan
cholieke blik van een heel grote, heel goedige, maar
erg lompe hond.
„Dat... dat heb ik helemaal niet willen zeggen.
Het is alleen maar, dat we allemaal natuurlijk van
streek zijn. En die ruzie had heus zoveel niet te
betekenen. Tante Chadidja veranderde haar testa
men. minstens vijf keer per jaar."
„Veranderde haar testament? Wilt u daarmee
zeggen, dat mevrouw De Pauw uw broer dreigde
hem uit haar testament te schrappen?"
Leo Verweert keek hoofdinspecteur Perquin ver
bouwereerd aan.
„Maar dat had Welmoet u toch i.nmers al ver
teld? Wat? Had ze dat niet gedaan? Waarom deed
u dan net of zij het wel gedaan had? Dat is... dat
is infaam. U wilt mij dingen laten zeggen, die Luuk
belasten. Luuk heeft met tante Chadidja's dood niets
te maken, niet zoveel..."
„Er is niemand, die zegt, dat dat wel het geval
is, mijnheer Verweert. Uw nichtje had zich laten
ontvallen, dat er onaangenaamheden waren geweest,
maar toen ik haar vroeg waarover, was ze zo stom
als een vis. Enfin, ik weet nu, dat er een hoog
lopende ruzie moet zijn geweest waaruij uw tante
uw broer dreigde hem te onterven."
„Maar ze heeft elk van ons beiden wel tienmaal
onterfd. Dat betekende niets," protesteerde Leo.
„Misschien niet. Maar voor de goede orde zou ik
er toch graag meer van weten. Zou het voor uw
broer erg veel verschil hebben gemaakt, als uw
tante hem onterfd had?"
„Neen. Dat wil zeggen... Hij had dat geld wel
heel goed kunnen gebruiken, als hij eenmaal was af
gestudeerd. Maar tante had nog wel dertig jaar
minstens kunnen leven. Het is onzin te denken, dat
Luuk daarom ook maar een ogenblik..."
„Uw broer is dus nog niet afgestudeerd. Wat stu
deert hij?"
„Medicijnen," antwoordde Leo Verweert met te
genzin.
„Betaalde uw tante dat?"
„Neen, dat deed oom Abdoellah. Die heeft mijn
studie ook betaald. Maar in geval van een defini
tieve breuk tussen tante Chadidja en Luuk..." Hij
zweeg even en liet er dan haastig op volgen: „Van
zo'n breuk was natuurlijk geen sprake. En oom
Abdoellah dacht er dan ook niet aan Luuk in de
steek te laten. Neen, dat dreigement van tante
Chadidja had helemaal niets te beduiden. Gelooft
u mij alstublieft, inspecteur. Zoiets kwam zo vaak
voor. Werkelijk."
„Kunt u me meer vertellen over uw tantes tes
tament?"
„Voor zover ik weet ging naar kapitaaltje in drie
gelijke delen. Een derde voor ieder van ons beiden
en een derde voor hadj Ibrahim El Hoesseini, na
tuurlijk om te besteden voor zijn missie."
„En als uw broer zou worden onterfd kwam zijn
deel aan...?"
„Dat zou ik u onmogelijk kunnen zeggen. Boven
dien zou tante Chadidja in de loop van haar leven
nog wel honderd testamenten hebben kunnen ma
ken. Gelooft u mij nu alstublieft, dat testament
speelt in deze trieste historie geen enkele rol. Nie
mand zat verlegen om dat kleine kapitaaltje van
haar. En ze had al zo vaak haar testament veran
derd."
(Wordt vervolgd).
