Nieuwe Haarlemsche Courant | 1963 | 23 februari 1963 | pagina 13

botersmokkelaars versloppen
contrabande voor België nn
onder een legale lading

Frauduleuze export beloopt al vele miljoenen

a

Smokkelverhaa
voor t.v. zet kwaad
t>loed bij Belg en

D

BoltinVs ruilen tijdelijk
piste voor tapkast

Plannen voor restaurant annex
circusarena in Soesterberg

„Margarine-eters"

Vliegende
brigades

Fantasie

Bijverdienste

Erecode

„Grensgrillen"

D

VAST WINTERKWARTIER IN EL PARADISO

Prijsverschil

IfiBS?**

ij*

<v

«*L«J

ZATERDAG 23 FEBRUARI 1963

PAGINA 13

m isip

V" Vi-SV -i<,

ft

e verbluffende openhartig
heid, om niet te zeggen de
Vermetele brutaliteit, vvaar-

geil ^n Nederlander dezer da-
V6r, voor de Duitse televisie een
hjj *al heeft opgedist over zijn
kiwnher lucratieve bron van in-
l^sten: de smokkel van Neder-
Se boter naar België, heeft bij
|>6.^ zuiderburen kwaad bloed

*0 *ze uitzending, welke ver-
Lf: Werd door de „Bayerische

funk'

ulle

uit München, maar
Duitse zenders werd

Siscu,eriomen zodat ook vele Bel-
hijkers deze hoogst merk-
bor, 'Se reportage hebben kun-
v°lgen, heeft in het land,
V6]e °P de botersmokkel zich al
deij-j- teren concentreert, grote
Veroorzaakt. Met name in
hl(w °Uwkringen, die de onver-
6 Verklaringen van een met
^fla en toenaam genoemde Ne-
W^se smokkelaar als het zo-
^Uu' e hewijs beschouwen voor
ve^.reeds vaker uitgesproken
^det hat ons land. vrijwel niets
V)r0t* he frauduleuze boter-
t tegen te gaan.

va' in België tot een hoge

n tonnen'

Dit is nog een van de gepantserde
personenwagens, die voor boter
smokkel worden gebruikt. Tegen
woordig maken de smokkelaars
meer gebruik van „heimelijk ver
voer".

wmm

Zo zwaar worden de banden van de douane-auto's gehavend door de
op de weg gestrooide „kraaiepoten", waarmee de smokkelaars hun
vlucht mogelijk proberen te maken. Nog te vaak met succes.

Onder een lading grint was een bergplaats voor de clandestiene boter.
De douaniers ontdekten het, maar vele vrachtwagens passeren

ongemerkt de grens.

Vooralsnog beschouwen zij de
kreet: „De Euromarkt zal onher
roepelijk leiden tot een drastische
verhoging van de boterprijzen in
Nederland!" ai evenzeer als een
schamele troost

COR BERTRAND

De gebroeders
Whiteoak op Jalna

Grote spijkers, zogenaamde „kraaiepoten" en bakstenen behoren tot
de „uitrusting" van de botersmokkelaars.

Paniek op Manhattan

-

Heimelijk vervoer:

-iSPÏVS- 'Jï;

aangezien onze douane minder goed

is uitgerust met achtervolg-auto's,
wegversperringen er wapens, dan de
Belgische douane, maar ook zy kan,
alle voorzieningen ten spiit, de grens
niet hermetisch afsluiten. Er zou een
heel leger douaniers nodig zvjn om
alle illegale toegangswegen naar Bel
gië permanent te controleren

Overigens betekent dit niet. dat er
helemaal geen controle bestaat. Dank
zij de zgn. vliegende brigades is dit
wel het geval. Zij Zyn uitgerust met
supersnelle wagens, waarvoor die
van de tegenpartij als model hebben
gefungeerd, en men heeft ze be
wapend met stenguns toen boter
smokkel alle sportieve elementen van
vroeger verloor en ontaardde in een
maar al te vaak levensgevaarlijke
en wrede bezigheid.

De aftandse smokkeiwagentjes van
vroeger, waarmee kleine hoeveelheden
boter werden vervoerd, hebben immers
allang plaats gemaakt voor ultra-snelle,
en ruime Amerikaanse sleeën met een
nuttig laadvermogen en zwaar gepant
serd. Bovendien zijn deze wagens ro
yaal voorzien van de nodige verdedi
gingswapens, zoals de „befaamde"
kraaiepoten; nevelbommen; gladheid-
verwekkende oliën en uiteraard vuur
wapens.

In de meeste gevallen zijn de echte
smokkelauto's verbluffend ingenieus ge
construeerd. Door middel van een sim-,
pele druk op een knop kan de achter
volgde smokkelaar een lading kraaie
poten lossen en één handlegreep is vol
doende om de chauffeurscabine, de
benzinetank en de radiator met cen-
timetersdikke staalplaten af te scher
men

'I'i!11p.Vnaa1gcrijs zijn de Belgische
verr!an"e8 schouderophalend aan
'«I, aU. «5?^® smokkel-affaire voorby-
V» Üch' ,1 hebben pens hartelijk moe-
"h vanCa'" 70 vertelden vvoordvoer-
b,,?> de Belgische opsporingsdienst

rtlRts* dl» lioktornl Airio'Vioi/1 van d P

fliT'Ue"*"1 öe lichtgelovigheid van de
'hl "'"fk e*>orter' maar nog meer om

ft t>« SfiilCotiAM Anl /wolrloim/lo «PAWnn

dienst:

Mi'geïnterviewde smokkelaar;

ai bekende

van onze

Hl» Ve,„ C'rea 450.000 gulden by ver-
h^1?rr'ee',U 5CÜn voorstelling van
!>k[> on deels op pure fantasie,

SiwUki»» *tprk verouderde smokkel-
Ke Welke op dit ogenblik In de

v- hFg'anispprdo tmnkkclaarsup-

a,, M Ktniseerde
X» 'ang nlet

smokkelaarswe-
meer worden toege

het

dat smokkel
douane intus-

Ka»» verschijnsel,

."'et ?e Belgische

Hëeei ?h°u<terophalend voorbij. In-

Vl)iti>~h tn'ot aar arti-smokkelactivltelten

New6" hl de da& t°e, maar de re-
hnpJ®a,Uwoorden niet aan de ver
gil hiw botersmokkel het is
af, waar neemt eerder toe

"s fr

boterlnvoer van Ne-
;'Mi Sëlerio hjtt niet meer, zoals tien
M ,j6tlkeio bePerkt tot hoeveelheden
düi,o onderdpn kilo's, maar loopt

Ntron'heiri86 schattingen de juiste
i-dlUk ,T. gesmokkeIcle boter is on-
ah ei» 1 vast 'e stellen spre-
Qe catwaalf miljoen kilo per
i Zuivolnmgen van de georgani-

h hot liggen even-

van de Belgische boe-
Nthi'h'hiani JTo de illegale boterinvoer
t°ve'J uit 20 miljoen kilo. Zy gaan
tN b Ner?n enlte!e vaststaande ge-
and produceert meer
o? hutJ^t h'ten ki'° hoter per jaar,
y.atbïJloen "ccalands verbruik slechts
is dus een

verbruikscijfer van 55 miljoen, hetwelk
een verbruik van ongeveer 5 kilo per
hoofd en per jaar impliceert.

Tien jaar geleden, zo voeren zy aan,
consumeerde elke Nederlander maar
2.5 kilo boter per jaar. Deze hoeveel
heid kan best, tengevolge van groot
scheepse reclamecampagnes, intussen
wat zyn gestegen, maar een toeneming
met ruim honderd procent houden zy
beslisv voor onmogelijk, omdat de eet
gewoonten, juist op het gebied van de
boterconsumptie, by de noordeiyke en
zuideiyke Benelux-partner sterk uiteen
lopen.

De Nederlander is een „margarine-
eter" het verbruik van margarine
beloopt ongeveer 20 kilo per hoofd
de Belg daarentegen is erg gesteld
op boter, liefst ook nog verse boter.
Voor koelhuisboter, althans onder deze
naam gepresenteerd, is geen plaats op
de Belgische markt. Het gebruik van
roomboter enquêtes hebben dit aan
getoond is voor vete zuiderburen
een kwestie van „standing". Niet minder
dan 70 procent van de arbeiders, ge
vraagd naar de reden, waarom 7-U
roomboter op het brood smeren, ant
woordde: „Omdat dit ergens een te
ken van welvaart is!"

Wellicht schuilt hierin de verklaring,
waarom de Belg ongeveer evenveel bo
ter als margarine (resp. 10 en 11 kilo
per jaar) verorbert. Strikt genomen
consumeert hij zelfs meer boter dan
margarine, want van de Nederlandse
portie van 5 kilo neemt de Belg via
de frauduleuze Invoer minstens 1,5 kilo
voor zyn rekening.

Hoe dit alles ook zij, het vait niet te
ontkennen, dat de smokkel van dit in
België zó favoriete produkt zeer om
vangrijk is en dat de economische neer
slag hiervan voor de agrarische sector
in België niet gering is.

Zonder smokkel zou België niet te
kampen hebben met ernstige afzetmoei-
lijkheden voor zijn eigen boter, daal
de produktie vrywel overeenkomt met
het verbruik. Dank zy de illegale in
voer van Nederlandse boter is dit land
thans verplicht tegen zwaar geredu
ceerde pryzen zyn jaarlykse boterover-
schotten te exporteren naar andere lan
den, met name Italië.

De frauduleuze import van boter

bestaat by de gratie van een complex

iiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimniiiiiih

van factoren. Eerst en vooral natuur-
ïyk het aanmerkeiyke verschil in prys.
Betaalt de Nederlandse consument
rond 55 francs per kilo, zijn Belgi
sche collega moet vooi dezelfde hoe
veelheid boter grif 100 francs en vaak
zelfs meer neertellen

Dit prijsverschil maakt het smokke
len van boter tot een lucratieve bezig
heid voor velen, zowel, aan deze als
aan gene zijde van de grens. Het aantal
„beroepssmokkelaars" is niet gering.

De Belgische douane probeert hun
aanta) zo klein mogelyk te houden,
maar eeriyk gezegd, slaagt zy hier niet
in, omdat bepaalde situaties (en hier
mee zijn we toegekomen aan de an
dere factoren, die de botersmokkel in
de hand werken) een drastische doua
necontrole ernstig belemmeren, zo niet
geheei onmogelijk maken.

De woordvoerders van de Belgische
douane denken hierbij absoluut niet aan
de in zuivelkringen vaak gehoorde
klacht, als zou de Nederlandse douane
de smokkelaars ongestoord hun gang
laten gaan. Volgens de Belgische op
sporingsambtenaren is deze bewering
volkomen onjuist, „Onze Nederlandse
collegae treft geen schuld", zo zeggen
zy. „Ook de Nederlandse douane pro
beert de sluikhandel in boter zoveel
mogelyk tegen te gaan, maar zy is
daartoe nog minder dan wy in staat,
omdat zy belemmerd wordt door om
standigheden, waaraan zy als uitvoe
rende macht niets kan veranderen. De
Nederlandse douane-beambten willen
wel, maar zy kunnen niet."

Mogen wy onze Belgische zegslie
den geloven, dan kan in ons land vrij
wel iedereen ook al woont hy vlak
by de grens, of, wat nog erger is,
ook al staat hy ais smokkelaar bekend
een vergunning krygen om als bo-
terhandelaar op te treden. Voorts, nog
steeds volgens de woordvoerders van de
Belgische douane, is het in Nederland
toegestaan, dat boterhanrielaars zonder
geleidebiljet hun handelswaar in de
grenszone vervoeren, opslaan en be
werken. In België :s dit zonder specia
le vergunning binnen de zgn tien kilo-
meterstróok niet mogelijk. Iedereen, die
op minder dan tien kilometer van de
grens verwyderd met verboden goe
deren wordt aangetroffen, is strafbaar
en kan als smokkelaar worden aange
merkt. Aangezien dit kennelijk in Ne
derland niet kan, genieten de Neder
landse smokkelaars pal by de grens
een grote bewegingsvrijheid Zij kun
nen straffeloos hun goederen in de
buurt van de grens deponefen en
rustig het moment afwachten, dat de
„kust veilig is".

„Aan de Nederlandse kant is deze
„veiligheid" in ruimere mate aan
wezig dan aan de Belgische kant,

8Ï«ts^y°«n k'"«uancis ver

is 01 Va ag' Er

Vmï 25 -M-

Niei alleen by de houw van geschik
te smokkelauto's zyn de smokkelaars
erg vindingrijk, maar meer nog by het
uitdenken van steeds nieuwe smokkel
methoden. Op dit gebied beschikken zy
over een grenzenloze fantasie. De strate
gie van de smokkelaars is sinds kort
gewyzigd en richt zich meer op, wat
de douane noemt, het „heimelijk veis
voer". De leiders van de wydvertakte
smokkelaarsorganisaties het echt in
dividueel opereren is er niet meer bij
hebben nameiyk onldekt, dat chauf
feurs van het Internationale wegtrans
port, binnenvaartschippers en verla
ders van spoorwagons (het enige ver
voermiddel dat nog brandschoon is, is
het vliegtuig!) niet zelden bereid zyn,
uiteraard tegen een royale beloning,
contrabande te verstoppen onder legale
ladingen stenen, zand, grind, papier,
garens, enz. Deze methode biedt het
voordeel, dat de smokkelwaar zo on
opvallend mogelyk de grens passeert.

Zelfs chauffeurs, wier wagens voorzien
zUit van hel nationale douane-teken
T.I.R.. dat by hel overschrydcn van
meer grenzen de daaraan verbonden con
troles tol één beperkt lenen zich voor
deze handlangers-dieusten. Een derge
lijke wagen werd kortgeleden nog in
de buurt van Antwerpen door dc Bel
gische douane onderschept. De lading
was keurig door de douane verzegeld,
maar de scharnieren van de deksel van
de laadbak bleken zodanig geconstru
eerd te zyn, dat de chauffeur zich ook
zondei de douanezegeis te verbreken,
toegang tot de laadruimte kon ver
schaften om daar smokkelwaar te ver
stoppen Een ander frappant voorbeeld
is de benzinetankwagen, die uitgerust
bleek te zyn met een speciaal „boter-
compartiment".

Doorgaans zyn de eigenaars van de
ze wagens niet op de hoogte van de clan
destiene bijverdiensten var hun perso
neel Wanneer zy dit onomstoteiyk kun
nen bewyzen, is de kans groot, dat zy
het in beslag genomen voertuig terug
krijgen.

In alle andere gevallen worden de
verbeurdverklaarde wagens (ongeveer
tweehonderd per jaar) verkocht of,
wanneer het bruikbare pantserwagens
betreft, ingezet bii dp bestryding van
de smokkel.

Vermeldenswaard (s ook nog het ge
val van de Nederlander, die een gefin
geerd bedryf stichtte en vyf en twin
tig vertegenwoordigers in dienst nam
om „een onschuldig artikel" in België
te verkopen. De pseudo-vertegenwoordi-
gers vervoerden op hun reizen naar
België hoeveelheden boter van 150 kiio,
in partijen van 75 k lo verstopt achter
de koplampen. Wanneer men weet, dat
de winsten voor de smokkelaars varië
ren van 20 tot 25 francs per kilo 1,50
a 2,-), dan is het zonder meer duide-
lyk, waarom vele Nederlanders en Bel
gen aan het smokkelen zijn geslagen
en meteen ook, waarom dit tegen
woordig niet met enkele kilo's, maar
met duizenden tonnen gebeurt.

Een viertons-vrachtwagen levert per
geslaagde tocht een wins' van ongeveer
honderdduizend francs op voor „de pa
troon". Hiervan ontvangt de chauffeur
per ton 2500 francs en de overige hand
langers krijgen een vergoeding van 250
a 1000 francs, naar gelang de aard van
de bewezen diensten. Aan een viertons-
transport komen heel veel handlangers
te pas. Boeren of andere „eenvoudige"
grensbewoners fungeren als „uitky-
kers". By onraad waarschuwen zy de
zgn. voorrijder, die op zyn beurt de
chauffeur van de smokkelwagen weer
waarschuwt. Exploitanten van strate
gisch goed gelegen café's worden even
eens benut als „uitkijker" Door mid
del van het al dan niet ontsteken van
op verre afstand reeds waarneembare
neonreclames kunnen zy de naderen
de smokkelcolonne waardevolle seinen
overbrengen.

vojryö« nMljoen, waarvan,
""n ff",® de Belgische cijferaars,
B?rteerH Sedeelte legaal wordt
°ot vró» Vervolgens plaatsen zy
aagleken bij het opgegeven

Na aftrek van aJ deze „onkosten"
blijft er nog genoeg voor „de patroon'
en voor „de reservekassen" over. Hier
uit bekostigen de organisaties de even
tuele „bedrijfsschade", die „de pa
troon' lijdt, wanneer bijvoorbeeld een
wagen in beslag woidi genomen.

Het behoort voorts tot de erecode
van de smokkelaarswereld, dat het
gezin van een „aangehouden hand
langer" in het bezit wordt gesteld
van het vroegere ,loon" van de ge
arresteerde, alsmede dat de kosten
voor juridische bystand uit deze re

servefondsen worden bestreden. „De

werkgever" behoeft deze financiële
verplichtingen niet na te komen, ook
dit schrijft de erecode voor, wanneer
de „aangehoudene" de geheimen van
zijn organisatie verraadt Opmerkelijk
is in dit verband, dat ook de meeste
grensbewoners ook al hebben zij
met een bepaalde smokkelzaak niets
uit te staan tegenover de douane
zeer gereserveerd zijn. Deze situatie
levert by de huisvesting van douaniers
in het grensgebied vaak onoverkome-
lyke moeiiykheden op.

Al heel sterk is dit het geval in
die gemeenten, welke pal op de grens
gelegen zyn en met name daar, waar
de landsgrens een dorp in tweeën snijdt.
Deze „grensgrillen" plaatsen de douane
voor een aparte moeilykheid, aange
duid met de term „infütratiesmokkel".
De Belgische bewoners van zo'n dorp
wippen meer keren per dag by hun
Nederlandse buren binnen en benutten
deze bezoeken om kleine hoeveelheden
boter te smokkelen. Aan dit soort smok
kel maken veel kinderen zich schul
dig, in opdracht van hun vader, die met
niets doen behooriyk geld verdient. Zyn
enige werk bestaat uit het verzamelen
van de kleine hoeveelheden smokkelbo-
ter en de levering aan de grossier
raison van 20 francs per kilo.

Het is uiterst moeiiyk om aan deze
„infiltratiesmokkel" een eind te maken.
De Belgische douane vleit zich niet met
de gedachte dat dit oor lukken zal. Net
zomin denkt zy dit van de botersmok
kel op grote schaal, ai verwacht zij wel
enig resultaat van maatregelen, die de
Belgische overheid van plan is te tref
fen.

In voorbereiding is nameiyk een ver-

van 1500 ton in 1950 tot 13.000 ton kaai
in 1962 en van 4200 ton tot 18.000 ton
melkpoeder gedurende diezelfde perio
de.

scherpt toezicht op de activiteiten van
de boterproducenten (zuivelfabrieken,
zelfstandige boterverwerkers en boter
fabricerende boeren). Het Nederlandse
systeem van genummerde wikkels zal
worden ingevoerd, en voorts dienen alle
boterproducenten, met name de 400 bo
terverwerkers, voortaan by navraag
door de opsporingsambtenaren met
een te kunnen opgeven, van wie zy
boter hebben betrokken. In de ogen van
de Belgische boeren zyn dit overigens
maar halve maatregelen, zolang van
Nederlandse zijde geen stringente be
palingen worden afgekondigd met be
trekking tot het opslaan, het verwerken
en het vervoeren van boter binnen de
tien-kilometerzone.

„We kunnen het gewoonweg niet be-
grypen," zo weeklagen zy, „waarom
het anders zo goed georganiseerde en
in onze ogen zo overdreven geregle
menteerde Nederland niets aan de be
teugeling van de frauduleuze boterex-
port zou kunnen doen. De recente honds
dolheid werd meteen cp straffe en voor
ons Belgen bewonderenswaardig effi
ciënte wyze bestreden, maar aan de
„boter-dolheid", die de Benelux-ge-
dachte heus geen goed doet, zou Neder
land niets kunnen veranderen? Wanneer
de smokkel in omgekeerde richting zou
geschieden, dan zou Nederland, naar on
ze vaste overtuiging we) en beslist zeer
snel, maatregelen treffen!"

De klagende Belgische boeren verhe
len niet dat zij het betreuren, geen krach
tige represailles te kunnen nemen,
want de stelling van de boerenbon
den, dat de Belgische produktie van
kaas en melkpoeder (op gang gekomen
vanwege de Doteroverschotten in Bel
gië) de Nederlandse export schade be
rokkent, is in hun ogen maar een scha
mele troost, al steeg deze produktie

e Canadese romancière Mazo de
la Roche heeft terecht grote
roem verworven met haar fami
lieroman over de Whiteoaks, die
het statige buiten op Jalna bewonen.
Het succes van haar eerste roman Jal
na deed haar besluiten een familie
kroniek te schrijven, die zich vanaf
1859 over drie generaties uitstrekt. Het
hele werk omvat zestien delen. „De
gebroeders Whiteoak op Jalna" speelt
in het jaar 1923. Twee hoofdpunten dra
gen dit deel: de zoon Eden komt in
contact met een zogenaamde mijn-
agent, die hem aandelen aansmeert
in een goudmijn, waarvoor hij ver
volgens byna ai zyn familieleden weet
te interesseren, die dit echter voor el
kaar niet willen weten: verder is er
een ver familielid op bezoek, een on-
dernemingslustige jongedame, die de
oudste zoon Renny vergeefs aan zich
tracht te binden. De overige familie
leden dienen meer als aankleding van
dit geheel, maar de schrijfster weet
dit zo te doen, dat zy de belangstel
ling van haar lezers steeds levendig
houdt. De verschillende karakters zijn
goed getekend: de uitbeelding daarvan
wordt uitstekend volgehouden, zodat de
personen, die dit boek bevolken, wer-
kelyk levende mensen zyn. Men leest
het boek met genoegen en zal zeker
met interesse uitzien naar een ander
deel. Het is een Prisma-uitgave van hel
Spectrum te Utrecht.

Zodra men weet, dat deze detec
tiveroman geschreven is door Ël-
lery Queen weet men ook. dat de
spanning niet van de lucht is. In
New York, speciaal op Manhattan,
wordt de ene moord na de andere ge
pleegd en elk slachtoffer draagt het
zelfde kenteken, door de moordenaar
achtergelaten. Deze raakt spoedig be
kend als „de Kat", maar kan ondanks
alle inspanningen van de politie maar
niet ontdekt worden. Totdat Ellery
Queen op verzoek van de burgemeester
zich met het onderzoek belast. Het lukt
hem natuurlyk de dader te ontmaske
ren, maar voor het zover is. worden er
heel wat staaltjes van denkwerk en
psychologische verklaringen weggege
ven. Dit is o.i. een zeer interessant
boek, zy het. dat het naar onze smaak
wel wat erg uitvoerig is uitgevallen.
Een thriller van de bovenste plank, die
by de liefhebbers zeker in de smaak
zal vallen. Het boek is een uitgave van
het Spectrum te Utrecht in de Prisma
pocketserie.

(Van onze verslaggever)

Nou, ik moet er nog wel wat aan
wennen. Soms denk ik, ais de
deur opengaat: wie komt ei
nu mijn woonkamer binnen?"
Dat zcgl Dicky Boltin», de rijzige, hoog
blonde en charmante echtgenote van
Nederlands enig overgebleven circus-
maestro Toni Boltini. Beiden hebben na
melijk voor een paar maanden de piste
verwisseld voor de nog wat onwennige
plaats achter de tapkast, waar zy ove
rigens niet minder gastvrij dan vroeger
in de achtmaster hun klanten ontvan
gen en bovendien in een veel persoon-
lyker sfeer.

Die tapkast staat ir. café-restaurant

„De Eendenhof" aan de Amersfoortse-
straat in Soesterberg, waar de Boltini's
eindelijk een vast pied terre hebben
gevonden voor hun overwintering. Het
geen in dit geval bepaald niet gelyk
staat met een winterslaap, waar het in
voorgaande jaren min of meer op neer
kwam, want van 's morgens tot een uur
na middernacht moeten de Boltini's nu
klaar staan om hun gasten te ontvan
gen. Zo krijgen zii byvoorheeld druk
bezoek van hun buren, de bewoners van
de Dumoulinkazerne, maar ook tot ver
der tr de omtrek is het gerucht van
hun vestiging in „De Eendenhof" al
doorgedrongen, en zo onderneemt menig
een de tocht naar Soesterberg om de
fameuze circusbaas eens in huiselijke
omstandigheden te ontmoeten. Het
„gaat dat zien, gaat dat zien", geldt
dus nu de Boltini's persoonlijk, en de
toeloop is hun uiteraard niet onwelkom,
want alle nieuwsgierigen, handtekenin-
genjagers incluis, oetekenen evenzovele
klanten, ai is het maar voor een kopje
koffie

Toni Boltini, die in het begin wel
moeite heeft gehad met de omschake
ling van hel nomadenleven naar de
immobiliteit van het woner op vaste
grond heef» grole plannen mei zyn in
middels tot „Toni Boltini's El Paradiso'
herdoopt etablissement Hy is van plan
naasi het bestaande gebouw een nieuw
eafé-reslauiant te vestigen in de vorm
van een circusarena, waar hei publiek
door middel van allerlei attracties en

speciale nummers al helemaal in die
typische circussfeer kan komen. Ver
der kunnen de bezoekers dan het af
richten van de dieren bijwonen en wat
rondneuzen in de stallen.

Naast het reizend circus komt in Soes
terberg dus een soort permanente piste,
tenminste als de benodigde vergunnin
gen afkomen. Maar in elk geval blijft
El Paradiso met hel bijbehorende ter
rein van ruim drie hectare Boltini's
vaste winterkwartier, waar hij royaal
zyn 150 wagens met inwonende ménage-
rie kwyt zyn. Het grotebeestenspul
is overigens verhuurd aan buitenlandse
circussen. Olifanten en leeuwen zwer
ven momenteel ergens door zuid-Europa

Intussen wordt druk gewerk' aan het
eerstvolgende programma. Artisten ko
men en gaan in Soesterberg en over de
samenstelling der nummers valt nog
niets te zeggen. Wél 'ets over de ko
mende tournée, die 17 aprii start met
ditmaai de première in Den Haag. Met

In „El Paradiso" van Tony Boltini komt
de pony op bezoek.

Pinksteren hoopt Boltini zijn program
ma ir. Groningen te ontvouwen.

Na kriskras ons (and doorgetrokken te
zijn steekt het circus dit seizoen
voor het eerst zijn neus over de grens en
wel in België en Luxemburg, welke Be-
neluxpartners gedurende bijna vier
maanden kunnen beoordelen, wat hun
noorderburen op circusgebied waard
zijn. In die periode wordt ons land trou
wens door niet minder dan drie buiten
landse circussen bezocht, zodat de
„dichtheid" anders wel erg groot zou
worden.

Het komende seizoen zuilen in Boltini's
tent ongeveer 5500 bezoekers tegelyk
onderdak kunnen vindén in plaats van de
4200 die ei vorige iarpr. terecht konden.
Alles bfleen dus wee' stoutmoedige
plannen, een stuntman als Toni Boltini
waardig.