HET RAADSEL EGIL
r
De fluit met zes smurfen
Konijn Knabbeltje Knap
dacht slim te zijn
Als wijzen en zotten dansen en...
met sinaasappelen gooien
Moord in
de Moskee
N.V SLAVENBURG'S BANK
Twee jaar geëist
voor mishandeling
Bollenvelden
in Frankrijk
OODff
Algemeen
Fondsenbesi t
ZATERDAG 23 FEBRUARI 1963
PAGINA 15
:RIC DE NOORMAN
leuter verdronken
SBC BEN
ARGUSOGEN BEWAKEN UW FONDSEN
Bonn ingenomen met
stemming in Kamer
Minister Veldkamp:
„Van machtsmisbruik
door vakbeweging
is niets gebleken'
tin mons
If
mi 'n scherP antwoord op de tong, maar hij wil de stem-
niet bederven en dus praat hij snel over Ulfa's opmerking heen.
fj0 ar na de maaltijd neemt hij de koopman even terzijde: „Wat bedoel-
W* met te zeggen, dat niet iedere droom bedrog is?" Verbaasd kijkt
jjj ta arn aan; „Daar bedoelde ik niets mee, Heer Koning," zegt hij,
ge,S ^Üz°nders in ieder geval. Ik... eh... heb zelf wel eens een droom
t)at een droom, die later uitkwam, om het zo maar eens te zeggen,
de 1S a"es-" En haast verontschuldigend haalt de koopman de sehou-
g a °P- De volgende dagen ziet of hoort Eric weinig van zijn vreemde
het ^terïei zaken nemen hem in beslag en Ulfa is druk bezig met
reisvaardig maken van zijn boot. Dat hij daarbij niemand aan boord
0v at> is zijn goed recht, maar het sterkt toch de Noorman in zijn
buiging, dat „koopman Ulfa" in wezen een zeerover is. Het be
vreemdt hem dan ook niet eens zo heel erg, als zijn vreemde gast
wanneer hij eenmaal gereed is meteen vertrekken wil en zelfs niet
wenst te wachten tot de volgende morgen. Evenwel met alle plicht
plegingen doet Eric zijn „gast" uitgeleide en de schemering begint te
vallen over de fjord, wanneer de kleine boot de haven verlaat. „Vaar
wel, Heer Koning," klinkt de stem van Ulfa ijl, over het water, „mijn
groeten aan de jonge Egil. Een goede dromer is niet slecht, hahaha."
Wrevelig wendt de Noorman zich om; het lijkt er veel op, dat hij
op de een of andere manier in de maling genomen wordt. En daar
lijkt het niet alleen op, dat is zo ook, want in de nauwe ruimte onder
de dekplanken voert koopman Ulfa een wanhopig aan zijn boeien
rukkende Egil mee.
TANGEN, 23 febr. In een vij-
1 vw- Rivierenhof is gistermiddag:
3t jJ^rige J. W. Wolda verdronken.
is ;ais.je was daar aan het spelen
v'ak 'n het voor vogels opengehouden
®®8l®den.
Advertentie)
Op een koude winteravond deed
Knabbeltje Knap een ontdek
king. De schuur van boer Bigge-
mans stond open en in die
schuur stonden wel zeven kisten met
kool, knol en worteltjes. Als je nu
weet dat Knabbeltje Knap een konijn
tje was, zul je begrijpen dat dit ont
dekking heel welkom en plezierig was.
Op koude winteravonden liggen de
kool, de knol en de worteltjes zomaar
niet voor de grijp. Aha, dacht Knabbel
tje Knap, daar moet ik van profiteren.
Maar laat ik verstandig zpn en er
geen praat over maken. Als de andere
konijnen het horen, komen ze allemaal.
Boer Biggemans zou wel eens naar
buiten kunnen komen, met al die ko
nijnepootjes bij zijn boerderij Nee, ik
zeg niets.
Knabbeltje Knap naaide een wagen
tje, reed er vliegensvlug mee naar de
schuur en laadde het boordevol met
kool, knol en worteltjes. Toen ging het
regelrecht naar het konijnehol terug.
Ziezo, zei Knabbeltje Knap, ik kom
deze winter niets meer te kort. Diep in
zijn hol maakte hij een heerlijk voor-
raadkastje. Links de knolletjes, rechts
de koolblaadjes en ir het midden de
worteltjes. De winter duurde dat jaar
bijzonder lang. Er lag sneeuw op de
velden en het werd met de dag moei
lijker voor een konijn om aan eten te
komen.
Het valt niet mee, zeiden de konijn-
Advertentie)
Met de vinger dagelijks op de pols van de Beurs nemen de
Beheerders van
uw beleggingszorgen op zich. Zo kunnen zij, de deskundig
gespreide collectieve aandelenportefeuille steeds aanpassen
aan de omstandigheden.
Participatiebewijzen van 1/1, 1/2 en 1/10 coupure.
Vraag inlichtingen en brochure bij uw commissionair of bankier.
BONN, 22 febr. (DPA) De rege
ring van de Bondsrepubliek heeft met
grote voldoening kennis genomen van
de aanvaarding door de Tweede Ka
mer van het algemeen verdrag, dat 8
april 1960 tussen Nederland en Duits
land werd gesloten. In de Westduitse
hoofdstad is men van oordeel, dat nu
alle vraagstukken uit de oorlog en daar
na zijn geregeld en dat zo een streep
is gezet onder dit moeilijke verleden.
Het verdrag biedt de mogelijkheid tot
een nauwe Duits-Nederlandse samen
werking, die tot versterking van het
westelijke bondgenootschap en de ge
meenschappelijke Europese politiek kan
bijdragen, aldus het regeringscommen
taar.
(Van onze sociaal-econ. redactie)
DEN HAAG, 23 febr. De minister
van Sociale Zaken G. M. J. Veld
kamp, heeft ii een reactie op de inlei
ding, die door prof. Wemelsfelder gis
teren in Utrecht is gehouden, gezegd
dat van machtsmisbruik en uitbuiting
door de vakbeweging niets is gebleken
Voor het gehele bedrijfsleven en voor
het algemeen belang is de vakbewe
ging een belangrijke factor geweest bij
het proces van economische expansie.
De vakbeweging is dat nog, aldus dr.
Veldkamp. Zij bevordert de emancipa
tie der arbeiders in versneld tempo en
levert een krachtige bijdrage tot de so
ciale vrede.
Dr. Veldkamp herinnerde aan een
rede, die hij vorig jaar voor het N.V.V.-
congres heeft gehouden. Hij zei daarin,
dat de vakbeweging in de naoorlogse
jaren blijk heeft gegeven over een gro
te verantwoordelijkheid te beschikken.
Dc minister van Financiën, prof. dr.
J. Zijlstra, was door de wekelijkse ka
binetsvergadering van gisteren niet in
de gelegenheid geweest van de inleiding
van prof. Wemelsfelder kenns te ne
men. Hij kon ons dan ook geen reactie
geven op de stelling, dat de monetaire
autoriteiten niets zouden hebben gedaan
om inflatoire ontwikkelingen tegen te
gaan.
(Van onze Utrechtse redactie)
UTRECHT. 23 febr. De officier
van justitie by de rechtbank alhier
heeft gistermiddag twee jaar gevangen
nisstraf met aftrek van voorarrest ge-
eist tegen een 22-jarige service-bedien
de uit Putten (Gld.) wegens zware mis
handeling.
Op de late avond van 24 julie van
het vorig jaar was de verdachte naar
het café van zijn 58-jarige stiefvader
aan de Amhemseweg te Amersfoort
gegaan, om deze te onderhouden over
mishandeling van zijn zuster. Bij het
verlaten van het café ontstond een woor
denwisseling waarbij de verdachte zijn
stiefvader met een ijzeren staaf een
hevige klap op het hoofd toebracht.
De getroffene verkeerde enige tijd in
levensgevaar. De jongeman, die vol
gens een psychiatrisch rapport als ver
minderd toerekeningsvatbaar moet wor
den beschouwd, voerde tot zijn veront
schuldiging aan, dat hij meende dat
zijn stiefvader hem te lijf wilde gaan.
De officier van justitie echter achtte
mishandeling met voorbedrachten ra
de bewezen, te meer daar de verdachte
zich tevoren van een gevaarlijk slag
wapen had voorzien. De verdediger mr.
F. B. Keulen bestreed dit en conclu
deerde tot vrijspraak subsidiair een aan
merkelijk lichtere straf. De rechtbank
wijst 8 maart vonnis.
aQor
Vil bi J£an schudde narrig het hoofd.
hvi vis n„u te 'iggen woelen, draaien en keren als
het droge zeker? Nee, dank je feestelijk,
Sont>of ziin speciale stoel dicht bij de open
Su$ht in 0vouwde zich <3- -r met een verongelukt
hem tersluiks gade.
hij' Èn doodmoe uit, doodmoe en ziek, dacht
i 1 zÜn koffie koud worden. Die drinkt
rt dat eier,d. dat is niets voor hem. Ik wou
- ^em helpen kon, maar hoe? Als dit
6 'rr 1 ik t 'O0Pt het scheef.
bilhdeliti, een vers kopje koffie geven?" vroeg
keek u
o r°np naar aan. alsof wat ze zei, niet tot hem
i?n moeilijk te beantwoorden vraag. Op
u.'t i n Je gewoonlijk nog onevenwichtig. En
*hi(j zien m' dent geneigd alles in zwart
A6n in ?at een schoolmeisje van een jaar of
"U' is J ls tot een moord?" vroeg hij opeens.
fw cfn a—j
ha'? ZièhDent geneigd anes in zwart en
v -.0 's zif?:. z°nder tussennuances. Wat voor een
jL'
lh't?errle tiener, zoals ze ze tegenwoordig
tl h» dat i.emaal niet. Ze is eerder ouderwets. Of
r, sf wineen t°taal verkeerd woord. Ze is, zou
'k lovfm middeleeuws. Ze heeft een
"teitsgevoeL Trouw, zie je, in de mid
deleeuwse zin. Dieu en mon seigneur. Feodaal. Als
je haar had horen praten over wat ze haar tante's
afvalligheid noemde. Het afgrijzen. Die overgang
tot de Islam was voor haar een abominatie. Een
moderne tiener zou het alleen of interessant of een
smakeloosheid vinden, maar voor haar was het de
gruwelijkste ontrouw."
„Is het dat dan niet?"
„Neen. Niet in de zin, die dat kind eraan geeft,
ma vie. Heieen de Pauw had niets waaraan ze trouw
kon zijn of ontrouw aan worden. Ze leefde in een
soort luchtledig. Volgens een heel andere code. In
een heel ander klimaat. Och, weet, ik veel. Als een
actrice in het ene stuk een non speelt en in een an
der een prostituée zeg je toch ook niet, dat ze haar
geloften geschonden heeft. Die vrouw, die Heieen de
Pauw had geen werkelijk leven. Ze speelde het al
leen maar. En als niet iedereen in haar omgeving
wou meespelen in de rol, die zij hem of haar toe
wees, was ze boos en voelde zich verongelijkt. Bah,
die koffie is ijskoud."
„Ik zal Edeltje waarschuwen warme te brengen,
hoor," troostte Susanne.
Nu en toen kwam die geschiedenis met die neef,
die in haar ogen een held was en door tantelief a
bout portant onterfd en op straat gezet werd."
„En dat zou wel eens de vonk in het kruitvat kun
nen zijn geweest, denk je? Hoe ben je op die ge
dachte gekomen? Zijn er aanwijzingen in die rich
ting?"
„Alleen maar, dat ze diezelfde avond het gereed
schapskistje heeft nodig gehad. Waarvoor? Die spij
ker was geen toeval. Die is er opzettelijk ingesla
gen."
„Ik weet het werkelijk niet," zei Susanne wat
onwillig. „Ik wii graag de mogelijkheid toegeven
dat een meisje als zij in zulke omstandigheden
blindelings van zich afslaan zou. In de heilige over
tuiging, dat die vrouw niet waard was te leven.
Maar de manier waarop... Neen, die lijkt me toch
niet te passen in dit patroon."
„Zo voel ik het ook. Steenslag meent, dat ieder
een die spijker erin heeft kannen slaan. Ook in de
moskee. Dat is in een handomdraai gedaan, be
weert hij. En hij kan het weten, zijn vader was
maatschoenmaker. Maar hoe dan ook, ik zou toch
maar drommels graag weten, waarvoor ze dat
kistje juist op die avond, vlak na die scène nodig
had."
„Waarom vraag je het haar zelf niet? Het type
meisje, dat jij beschrijft, kan, dunkt mij, moeilpk
een virtuoze leugenaarster zijn."
„Het haarzelf vragen? Ik weet niet, dat ik lie
ver deed."
„Wat bedoel je daarmee?" vroeg Susanne be
vreemd.
„Ik ben veel te bang voor een bekentenis. Stel
je voor, dat ik een bekentenis, pur et simple kreeg.
Zonder iets om die te staven. Ma vie, ik moet er
niet aan denken!"
„Bedoel je daarmee, dat je bang bent voor een
gefingeerde bekentenis? Maar waarom zou ze dat
doen, als zij niet de schuldige is? Om een ander
te beschermen?"
„Neen, alleen om haar geweten te ontlasten. Voor
zulke naturen bestaat er geen verschil tussen de
wens iemand te doden en de daad. Behalve de
beide mogelijkheden: schuldig en onschuldig, be
staat er nog een derde. Namelijk, dat zij de bewuste
spijker in die schoen heeft geslagen, maar een an
der die heeft vergiftigd."
„Maar dan zou ze medeplichtig zijn..."
„Neen, dat hoeft volstrekt niet. Zij behoeft van
dat plan haar tante te vergiftigen niet op de hoogte
te zijn geweest.Ze kan de behoefte hebben gehad
iets te doen. Een soort protest. Dat bovendien in
haar ogen nog symbolische waarde kan hebben ge
had, omdat ze mevrouw De Pauw de gang naar de
moskee moeilijk en pijnlijk maakte. En als dat zo
mocht zijn, loop ik grote ka..s een ongewenste be
kentenis naar zijn arme hoofd te krijgen, omdat
het kind zichzelf ziet als schuldig, wat ze toch zelfs
technisch niet is."
Susanne knikte.
„Juist, zo van: Als ik die spijker er niet ad in
geslagen, zou de moordenaar geen gelegenheid heb
ben gehad. Dus ben ik de schuldige en moet mpn
schuld bekennen, want uiteindelijk heb ik haar ver
moord. Arm zieltje."
Perquin stond langzaam op.
(Wordt vervolgd)
Rondedansen van de „Gilles" op de Grote Markt te Binche.
Het stadje Binche in Eelgië (op 16
km. van Bergen en 21 km. van Charle
roi) in Henegouwen, is beroemd door
de „Gillesdansers", die In carnavals-
tijd volgens eeuwenoude gewoonte op
klompen dansen uitvoeren. 'Zij zijn
daarbij in bijzondere klederdracht ge
stoken. In de grote optocht zowel als in
afzonderlijke groepen gedurende de
carnavalsdagen (dit jaar op 18, 24 en
26 februari) door de stad rondtrekkend,
geven de mannen van Binche het ge-
hee. een bijzondere aantrekkelijkheid.
De burgers van Binche beschouwen het
als een eer, zich op vastenavond
(„vette dinsdag" 26 februari) in kost
bare en kleurrijke gewaden te mogen
steken. Maar laten we eerst eens ver
tellen wat een „Gille" is.
Het costuum van een Gille bestaat
uit wit of grijs katoen, versierd met
tientallen meters geplooid lint en is ge
borduurd met Vlaamse leeuwen, zon,
maan en sterren. Om het middel
draagt hij een gordel met belletjes en
dikwijls ook grote bellen, welke soms
kilo's wegen. De hoofdtooi is een for
tuin waard: die bestaat uit struisvogel
veren, meestal uit acht van meer dan
een meter lengte; rechtop staande, en
geel, roze of blauw geschilderd. Omdat
deze hoge veren-hoeden eigenlijk top
zwaar zijn, worden ze met witte banden
om de kaken en hals vastgebonden.
Zoals reeds vermeld, dragen de Gilles
klompen en aan de arm een mandje
van teenhout, gevuld met sinaasappe
len. Om de figuur van de danser er
echt als een pop te laten uitzien, wordt
hij opgevuld met stro, dat wil zeggen:
de borst en de rug. Dat strovullen doen
mannen die daar bijzonder verstand
van hebben. Zij gaan meestal in de
vroege morgen van het carnavalsfeest
van huis tot huis en de ongeveer dui
zend. Gilles van Binche worden dan met
stro „opgevuld". Meen niet dat het
mannen van een bepaalde stand of
leeftijd zijn, iedereen wil gaarne een
maal in het jaar „Gille" zijn. Klein en
groot, mits in de speciale klederdracht
gestoken en bekend met de eigenaardi
ge klompendans, trekt al dansende in
groepsverband van 's morgens tot
's avonds door de stad. Men moet daar
toe wel een groot uithoudingsvermogen
bezitten. Met muziek of roffel voorop
voert men de danspassen uit; de melo
die is echter bij alle groepen dezelfde.
Volgens overlevering vindt deze cos-
tumering haar oorsprong in Peru. Het
zou in Binche voor het eerst gedragen
zjjn in 1549, toen de Landvoogdes der
Nederlanden, Maria van Hongarije,
haar broer Karei V in haar paleis in
Binche ontving. Grootse feesten werden
te zijner ere gegeven en de Spaanse
gasten verkleedden zich als Peruvianen
ter herinnering aan de Spaanse over
winningen in Zuid-Amerika. Later na
men de burgers van Binche de dracht
over.
Wij hebben „Gilles-dansers" eens
bezig gezien; het is werkelijk iets
aparts! Je moet je voorstellen, dat ze
in een rij of in een kring dansen, eigen
lijk alleen maar een paar passen ma
ken, hard stampend met de klompen
op de grond. Kletterend met de klom
pen geven ze de maat aan, dan, al
lopende, dijt de kring uit en krimpt
weer in, bü het geklingel van de bellen
Een „Gille" van Binche in de traditio- en de blaasmuziek. De struisveren ne-
nele klederdracht. (Let op de bellen om men de trillingen van de danspassen
zijn middel en het speciale sinaasappe
lenmandje).
Aan de Zuidkust van de „Vendée",
in Frankrijk, ligt het dorpje la Tranche-
sur-Mer dat sedert enkele jaren het
centrum is van een belangrijk bloem-
bollengebied. De kuststrook wordt hier
beschermd door duinen en sparrenwou
den en de bodemstructuur komt over
een met die in de Nederlandse bollen
streek. In 1952 vestigden zich hier twee
jonge Nederlanders, die bij wijze van
proef tulpenbollen plantten en gladiolen.
Hun proef slaagde volkomen en het
jaar daarop plantten zij ook hyacinten
en anemonen. Thans wonen in het ge
bied rond 150 bollenkwekers, wier be
drijven over de modernste hulpmiddelen
beschikken. Dankzij de zuidelijke lig
ging van de Vendée en het milde kli
maat van deze streek bloeien de nar
cissen reeds omstreeks 15 januari
Begin april staan de tulpen in bloei
Hun aantal overtreft verre dat van nar
cissen en hyacinten. Meer dan vijf mil
joen tulpebollen worden jaarlijks in dit
hoekje van Frankrijk tot bloei gebracht.
Overigens ondergaan vele bollen een
speciale behandeling en worden overge
bracht naar verwarmde kassen, waar
zij omstreeks december voor een twee
de maal bloemen dragen.
In een kas van 640 m2 kweekt men
290 tulpenvariëteiten. Het gehele terein
is herschapen in een park, waar tussen
de dennen en steeneiken in het voor
jaar tulpen, hyacinten, crocussen, nar
cissen en amaryllissen bloeien..
over en op een gegeven moment blijven
de dansers enige ogenblikken als pop
pen stilstaan. Dan is er nog iets
aparts; tijdens deze dansen gooien ze
namelijk uit speciale mandjes sinaas
appelen over de duizenden belangstel
lenden uit eigen stad en verre om
geving. Op de Grote Markt speelt zich
een ware sinaasappelenveldslag af.
Geen wonder dat overal de ramen met
planken of kippengaas zijn dichtge
maakt. Het carnaval van Binche is een
van de vermaardste en oorspronkelijke
carnavals van Europa. Het merkwaar
dige is, dat tenslotte iedereen door de
muziek en het dansritme wordt aange
stoken. En 's avonds danst als het ware
de gehele stad op de pas der „Gilles"
in de gloed van het vuurwerk op de
Grote Markt.
tjes tegen elkaar. Elke dag krijgen w#
een beetje minder op ons Dord. Het is
te hopen, dat ,de zon maar gauw zal
komen om de sneeuw te laten smelten.
Alleen Knabbeltje Knap klaagde mat.
Hij kon trouwens niet klagen, omdat
hij maar stilletjes in zijn konijnehol
bleef. Knabbeltje Knap durfde er niet
uit te gaan. Stel je voor dat er iemand
in zijn hol zou komen en mijn heerlijke
spulletjes weg zou halen, dacht hp.
En daarom bleef hij thuis en at knol
voor zijn ontbijt, worteltjes voor het
middageten en kool als avondboter
ham. Maar de winter duurde en duur
de maar voort en jp een dag moest
Knabbeltje Knap naar buiten, of hi)
wilde of niet.
Grootvader Konijn was jarig. Hp
woonde helemaal in het Bibberbos, ze
ker drie kwartier lopen van het hol
van Knabbeltje Knap. Tjongetjonge,
dacht Knabbeltje. Dat wordt drie
kwartier heen, drie kwartier terug en
dan nog minstens een uurtje om op
verjaarsvisite te blijven. Ik ben met
dat al zeker -wee en een half uur van
huis. Als er ondertussen maar geen
dieven komen. Knabbeltje Knap kreeg
een idee. Hij zag een grote steen lig
gen en rolde die voor de ingang van
zijn hol. Het was een heel werk, maar
daardoor was het des te veiliger. Nie
mand zou er op de gedachte komen,
om eerst zo'n zware kei opzij te du
wen en dan te gaan kijken of er soms
in dat konijnehol wat te dieven viel.
Knabbeltje Knap ging heel gerust op
reis. Onder zijn pootje droeg hij een
klein, mager worteltje, dat verpakt
was in een dun blaadje van de kool.
Op een verjaardag kon je toch niet
met iege pootjes aankomen, vond
Knabbeltje Knap. Zonder zich te haas
ten ging hp op weg, want hij wist dat
er met zijn wintervoorraad niets ge
beuren zou.
Maar er gebeurde wel wat anders.
Een grote haas kwam aangewandeld
en ging een ogenblikje zitten rusten
op de kei, die voor Knabbeltje Knap
zpn hoi lag. Héhé, ik zit hier goed,
zei de haas. Maar omdat hp zo groot
en zo zwaar was, drukte hp de steen
steeds dieper in het zand. Toen hij ein
delijk opstond en verder ging, zat de
kei helemaal vastgeklemd in de in
gang van het konijnehol. Knappertje
Knap kon er bij zijn thuiskomst geen
beweging meer in krijgen. Daar stond
hij dan. Voor zijn eigen hol, met een
lege maag. Hp dacht aan alle lekkere
hapjes, die daar binnen lagen opge
stapeld. Zpn maag begon te ramme
len. Eerst zachtjes var, ,rrrr', maar
later steeds harder, zodat de dieren,
die voorbij kwamen het hoorden. Wat
zit jij hier, arm konijn? zeiden ze. Heb
jij zo'n verschrikkelijke honger dat je
maag ervan knort vn rammelt. Hier,
wij hebben ook wel r.iet veel, maar
voor zo'n arme hongerlijder hebben we
nog wel wat te missen. Ze gaven hem
wat half-bevroren groen, een stukje
aardappel en een brokje van een appel
schil. „Waar woon je ergens?" vroegen
ze toen. Hier, wees Knabbeltje. Maar
er is een kei voor mijn deur. Die is
heel zwaar. Ik kan er niet in. En ik
ben zo koud. Zou ik nu vannacht bui
ten moeten slapen?
Welnee, zeiden de andere konijnen,
de veldmuisjes, de haasjes en de eek
hoorns. Wij helpen ie wel een pootje.
Vele pootjes maken licht werk. Ze
telden tot drie en met hun allen be
gonnen ze tegelijk aan de steen te
trekken. Krak, deed de steen en schoot
omhoog. Ze tuimelden allemaal onder
steboven van de schok. Maar de ingang
van het konijnehol was vrij.
Was Knabbeltje Knap toen even blij
zeg! Maar hij was ook beschaamd. De
dieren hadden hem van hun armoe al
lemaal nog wat gegeven. En hij had
alles alleen voor zichzelf willen hou
den. Wat zouden ze zeggen, als ze zijn
kool, zijn worteltjes en zijn knolletjes
zagen?
Mogen we ons even bij jou thuis
komen warmen? vroeg een muisje
met ijspegeltjes aan haar snor. Jaja,
knikte Knabbeltje Knap en toen kwa
men ze allemaal binnen. Knabbeltje
wist zich geen raad. Hp ging gauw
met zijn rug voor de voorraadkast
staan. Maar een haasje zei al gauw:
ik ruik wat, ik ruik kool! En een an
der konijntje snuffelde: ik ruik ook wat,
ik ruik worteltjes. En ik ruik knol!
piepte een muisje. Allemaal keken ze
naar Knabbeltje Knap, die opeens tra
nen in zpn rode oogjes kreeg. Jongens,
zei hjj half-huilend: ik ben een lelijke
slokop geweest. Ik heb in de schuur
van boer Biggemans een heleboel lek
ker eten gevonden. Maar ik wou het
alleen voor mezelf houden. Daarom
had ik die kei voor mijn hol gelegd.
Ik dacht slim te zpn. Maar het liep
helemaal verkeerd af en nu ben ik er
nog blij om ook. Ik zou kunnen lachen,
ais ik me niet zo erg moest schamen.
Kom jongens, ga allemaal zitten, ik
ga uitdeling houden. Dat was nog eens
een verrassing voor de arme, hongeri
ge dieren. Ze kregen allemaal hun
pootjes vol heerlijks mee naar huis.
Toen Knabbeltje Knap eindelijk alleen
in zijn hol achterbleef, was er van zijn
voorraad niet veel meer over. Maar
Knabbeltje Knap had inplaats daarvan
een heleboel vriendjes gekregen. Dat
was heel wat gezelliger, dan op je
eentje je buikje rond te eten.
En toen de winter eindelijk voorbij
was, speelden ze verstoppertje om de
grote kei, die nu naast het konijnehol
lag. Knabbeltje Knap was er heel wat
liever op geworden. En als boer Bigge
mans op een winternacht nog eens zpn
schuurdeur openlaat, dan zullen alle
dieren uit de buurt daar zeker goed
mee zijd.
LEA SMULDERS
Ook de kinderen magen, in fraaie kostuums gestoken, in de carnavalsoptocht
Binche meelopen.
