HET RAADSEL ECIL
S
w
i.
bt FLUIT MET ZES SMURFEN
Mloord in
de Moskee
DE MUIZE-SPRUIT
8
Prijsmaatregel
koelh (lisboter
Van alle markten thuis
KOFFIE
B
Hulpkassier stal
dertig mille
Jaar celstraf geëist
Sp
aanse missie
V
Hoogst toelaatbare
prijs: 75 cent
RESA-HILVERSUM
Nederlands echtpaar
dood aangetroffen
Dienstbode vermoord
- 15 jaar geëist
ZATERDAG 2 MAART 1963
PAGINA 15
IN MONS
Geslaagd.... dank zij
hop Terwijl zij zich naar de burcht haasten, vertelt de krijger Eric
Egil teruggekomen is. „We vonden hem eergisteren slapend op de
2e. ngsplaats. „Dan zou Ulfa hem teruggebracht moeten hebben,"
Vcm verbaasd, maar de krijger haalt de schouders op. „Daar is
gt der, niets van bekend," antwoordt hij. „Ziet ge, Egil slaapt nog
lülr S" "®laaPt no§ steeds?" herhaalt Eric. „En je zei toch dat
de u .Lem eergisteren gevonden hebben?" „Tja," is het enige wat
de L^^er zegt. Vervuld van onrust betreedt de Noorman even later
burcht, waar Winnonah hen niet minder ongerust tegemoet treedt.
„Er is iets raars met Egil," zegt ook zij; „het maakt me bang. Hij
slaapt, maar soms lijkt het wel, of hij... nimmer meer wakker zal
worden." Zwijgend begeeft Eric zich naar het vertrek van Egil. Deze
ligt inderdaad luid snurkend te bed en geeft taal noch teken, als
Eric hard zijn naam roept. Ook als de Noorman hem vry hardhandig
door elkaar schudt, reageert de jongen daar niet op. „Wel, wel,"
prevelt Eric verbijsterd, „zo'n vreemde toestand heb ik nooit bij de
hand gehad."
MOCO
NPDlÊS! OPASETSLOT.
l/EPSEELD <SE, ZE
A/EBBE AS DPPJ?ASET\
GEHSEL DAG OP UE
QE/fOEASO-
3 O, O/PT AS
MSEASDEAA OLSEPOOEtSEAS.'
SEAS MET EBG,
^S^PPASOSGE 1 A4PPPTOPAS.
Jf?*EyPL/AS- -y—
UtSEPASE I J[
A/ET SCASCSAST
OOAJ OPT iSU
ISPAS ASOASGT
HOUDT.' EU
\SPN MUZIEK.'
MUZIEK
IS PULES
HU MUM
LE\SSU
MUZIEK'.'.'.
EN StJ?
/K?SS£T ASOAS S. CSST EASASSAj
S.EISEAS. AAS ZOO. AS/ET ZOUDEfZ
MCSZ/EAS ASOASASEAS t-EKEH
SPEEL JtJ OOK?
SPST EA/ZEKEBT
HS/LT OASE
EEASS ASOEEAS
DEN HAAG, 2 maart De procu
reur-generaal bij het gerechtshof heeft
gisteren een jaar gevangenisstraf, waar
van drie maande.? voorwaardelijk met
aftrek van voorarrest geëist tegen een
24-jarige hulpkassier van een bankin
stelling in Den Haag, die ervan wordt
verdacht van zijn bank een bedrag van
dertigduizend gulden te hebben gesto
len. In eerste instantie had de recht
bank in Den Haag hem veroordeeld tot
negen maanden gevangenisstraf, waar
van drie maanden voorwaardelijk en
aftrek van het voorarrest.
Toen de kassier, die naast verdach
te aan het loket stond, zich even om
draaide, deed de jongeman een greep
in de kas. De bundel bankbiljetten, die
hij in handen kreeg bleek een waarde
te vertegenwoordigen van dertigduizend
gulden. Hij nam het geld mee naar
huis. Nadat de politie van de vermis
sing op de hoogte was gebracht, hield
deze in het bijzonder de hulpkassier in
het oog. Toen hij een auto kocht, werd
hij gearresteerd. Hij bekende de dief
stal.
Uitspraak 15 maart.
DEN HAAG, 2 maart Een Spaan
se marine-missie brengt een bezoek
aan ons land, dat to' 14 maart zal
duren. Men wil de leveringsmogelijk
heden van oorlogsschi pen, vuurleidings-
apparatuur en radar onderzoeken. De
missie heeft zich reeds in andere lan
den, onder meer in Amerika en Enge
land, georiënteerd.
(Advertentie)
Betalingen In het Internationale verkeer, het wisselen
van Nederlands geld voor reisdevieien en omgekeerd zijn
enkele van de diensten uit de vele, die de Kas-Associatle
haar relaties biedt. Alles wat met betalen te maken heeft,
kunt U aan de Kas-Associatie met haar Jarenlange
ervaring en specialisatie toevertrouwen;
voor alle gebruikelijke bankzaken kunt U bij haar terecht.
KAS-ASSOCIATIE N.V.
Spulstraat 172, Amsterdam
VOLLEDIGE BANKSERVICE MET GOUDOMRANDE ZEKERHEID BETALEN BEWAREN BEHEREN
h-
lifet bey„PVer dat meisje zei," pruttelde Steenslag,
W' ïiet me helemaal niet, inspecteur, helemaal
f'k M iri j nt wel of we d'r niet omheen kennen,
nii met de zaak te maken heeft. Nou ja,
^&s Van die kerel ken ook wel gelogen zijn.
.dat <ti e» maar erg op gebrand, dat u denken
'airt a, aj'e Luuk de moordenaar is."
li. ,vOor v, t daarop uitdraaide zou dat ongetwij-
'b helft nem het voordeligst zijn. Dan kreeg hij
?Vf0„w"l het aandeel, dat die jongen heeft
H P'tit „i.. Pauws erfenis er ook nog bij. Nom
?°fdincn en' dan toch uit, chameau."
°g j,.Pe.cteur Pieter Auguste Perquin slaagde
Cletv! ,een vrachtauto te ontwijken, die de
jjh kvaq jmntine dreigde te verpletteren. De chauf-
Mr camion keek met een vernietigende blik
en gaf in krachtige termen voor ieder
>iw "oren w„„
Vïvloni n wou- een uiteenzetting van zijn
U T?et jen zwakzinnige chauffeurs.
Visie
©r&p j owwisiag iiiüsuiiscji, „aai ïyAeiii
's - racht„„ "an het is, inspecteur. Die lui van
.hooischuur n nou eenmaal een bek
v dan hem een ogenblik verbaasd aan.
ffd ij, le k. ?0" het hem te dagen.
.doelt die kerel van de camion. Daar
hl Hi tlover'h had het over onze vriend hadj
■Hoesseini. Het viel mij op, dat hij op
gege
normaal opgewonden was.'
„O, verekskuseer," zei brigadier Steenslag en de
vlammen sloegen hem uit. „Ja," zei hij toen, na
een ogenblikje van diep en ingespannen nadenken,
„ik kreeg wel de indruk, dat hij erg van de kook
was, toen u het erover had, dat hij tot de erfge
namen behoorde. Bedoelt u dat?"
„Ja. dat bedoel ik. Waarom raakte hij toen in
zo'n geweldige opwinding? Hij wist toch al, dat hij
in dat testament samen met die beide neven als
erfgenaam was aangewezen? En het kapitaaltje
van mevrouw De Pauw was toch niet zo de moeite
waard... Een aardig instrooiseltje, meer kan het
voor zo'n man toch niet zijn. Het zou me tenmin
ste sterk verwonderen als er niet eens grotere
bedragen door zijn handen waren gegaan."
Hij bleef zwijgend voor zich uitkijken, de wenk
brauwen gefronst, de onderlip naar voren gescho
ven. Brigadier Steenslag begon zo langzamerhand
die uitdrukking te kennen. Er zat de baas iets dwars.
Ze wapen bijna bij het bureau toen hoofdinspec
teur Pieter Auguste Perquin opeens een soort triomf-
gehuil uitstiet, en in zijn opwinding op het gas
pedaal trapte, zodat Clementine een sprong naar
voren maakte tot diepe verontwaardiging van een
majestueuze zwarte kater, die juist de weg over
stak.
„Ik heb het, Steenslag, ik heb het. Hij wist wel,
dat hij iets van mevrouw De Pauw erfdè, maar
was er niet zeker van, dat hjj in dat testament sa
men met die neven uitdrukkelijk als erfgenaam werd
genoemd. Die opwinding werd eerst merkbaar, toen
hij daarvan zekerheid kreeg. Of opwinding? De man
was blij, dat was het. Hij was overgelukkig. In de
wolken, huiselijk gezegd. Maar waarom? Wat kan
het hem nu scheien of hij in dat testament uitdruk
kelijk als erfgenaam werd genoemd of niet? Hij
krijgt daar toch geen cent meer of minder om.
Of neen, wacht eens, hij krijgt nu natuurlijk wel
meer. Dat wil zeggen als blijkt dat -"Luuk Verweert
de moordenaar is van zijn tante. In dat geval
hü nog de helft van Luuks aandeel. Maar
of dat nu de moeite waard is er zo krankzinnig blij
mee te zijn?" Zijn mager gezicht betrok weer. „Neen
Steenslag, ik geloof dat we nog niet veel verder
zijn. Een heel klein beetje verder misschien. We
hebben tenminste redenen onze hadji in de gaten
te houden. En om te proberen of we uitvissen
kunnen wat nu eigenlijk de reden is van die gewel
dige blijdschap. De kerel was zo hoteldebotel alsof
hij een miljoenen erfenis had gekregen in plaats
van die dertig mille minus de successierechten, die
hy in het voor hem gunstigste geval in handen
krijgt. Hoe laat is het, Steenslag? Geloof je niet,
dat we nog wel eens even bij die moskee konden
gaan kijken? Het terrein eens verkennen, hè? We
kunnen nu wel praten en filosoferen over de kansen,
die een eventuele moordenaar daar gehad zou kun
nen hebben, maar er gaat niets boven aanschouwe
lijk onderwijs. Wil je eerst even ergens binnen
schieten voor een kop koffie. Ik zag, dat je de
koffie van onze hadji hebt laten staan? Vond je ze
niet lekker?"
„Ik hield mijn hart vast, inspecteur, toen ik u
dat koffiedik zag opslurpen. Je ken nooit weten
met zulke snuiters. Dat soort lui heeft het vergif
in d'rlui vessieszakkie zitten, zogezeid."
„Nu moet je onze vriend niet onderschatten. Als
die met vergift gaat werken en ik acht hem er
ook best toe in staat, is hij wel zo slim te
zorgen, dat hij zelf een heel eind uit de buurt van
zijn slachtoffer is als het komt te overlijden."
De moskee bleek een vrij primitieve aangelegen
heid. Zij nam de benedenverdieping van een klein
herenhuis in beslag, boven waren kantoren gevestigd
van een Egyptische Handelsonderneming. De
deur stond open. Ze gingen naar binnen en von
den een vrouw die met een knorrig gezicht een
stofzuiger hanteerde. Op Perquins vraag of de mos
kee voor het publiek was geopend, zette ze de stof
zuiger stil, ging er bij zitten en beantwoordde zijn
vraag met de wedervraag, waarom hij dat wou
weten.
„Zo maar," zei Perquin vaag. „Ik maak een stu
die van moskeeën. En hij tastte met een veelbete
kenend gebaar in zijn vestzak.
De ogen van de vrouw lichtten op bij dit manuaal.
Er was spijt in haar stem toen ze zei, dat de tent
hier alleen maar open was, als er een dienst werd
gehouden, Perquin maakte uit haar woordkeuze op
niet te doen te hebben met een gelovige.
(Wordt vervolgd)
Twee spruitjes lagen naast elkaar
voor het keukenraam. Ze waren
weggerold van de andere spruit
jes, die klaar lagen om schoonge
maakt en gekookt te worden. Ik wil niet
in de pan zei het ene spruitje. Ik ook
niet, zei het andere. Zullen we het wa
gen? vroegen ze toen allebei tegelijk.
Ze namen een aanloop en sprongen
„hup" door een kier uit het keuken
raam. Boem! Daar smakten ze tegen
de grond. Het was een hele hoogte en
ze waren er werkelijk eventjes stil van.
Jij hebt opeens voetjes gekregen! riep
het ene spruitje toen verbaasd uit. Ik?
deed het andere spruitje verwonderd.
Maar jii hebt ook voetjes gekregen. Dat
is zeker gekomen door de schok. O, dan
kunnen we vast en zeker lopen. Ze pro
beerden het en het lukte. Twee spruitjes
liepen door de straat op hun kleine,
vlugge voetjes. Ze vonden het heerlijk,
maar na een poosje werden ze moe.
Waar moeten we heen? zeiden ze. We
hebben geen huis om te rusten. Toen
zagen ze vlakbij een klein rond gaatje
in de muur.
Durf Jij erin? vroeg het ene spruitje.
Durf jij het misschien? vroeg het an
dere. Laten we samen tegelijk gaan,
zeiden ze toen allebei tegelijk. En da
delijk stapten ze naar binnen. Piep-piep,
kijk daar eens! hoorden ze een magere
grjjze muis roepen. Worden de groenten
tegenwoordig thuis bezorgd? Dat is aar
dig in deze moeilijke tijd. Het was vader
Mukke, die dat riep. Maar de spruitjes
zeiden; pardon meneer Muis, wij zijn
geen groenten om op te eten. Wij zijn
COLOSSEUM
Duidelijk overzicht van het Colosseum te Rome, althans van wat er thans nog
van over is.
Dit vreemde woord doet denken aan
kolossaal en je moet het dan ook in
deze betekenis opvatten. Het Colosseum
is het grootste bakstenen theaterge
bouw of arena (stadion zeggen wij nu)
van Rome uit de oudheid en genoemd
naar een beeld van reusachtige afme
tingen (Colossos) van Keizer Nero, je
weet wel, de keizer die de christenen
vervolgde en de weerloze gelovigen
voor de wilde dieren liet werpen in
deze arena.
Kort geleden lazen wij in de taant,
dat het dreigt ineen te storten. Door
de dooi zijn scheuren in het 1883 jaar
oude Colosseum ontstaan, waardoor
het ineen dreigt te storten. Nu zal dit
wel niet ineens gebeuren, denken wij,
want het is heus niet de eerste keer
dat er stenen afbrokkelen, laten wjj er
het beste van hopen.
In de oude tijd kon het Colosseum
80.000 toeschouwers bevatten en dat is
dus niet mis als je de verschillende
stadions van tegenwoordig daarmee
vergelijkt! Het thans deerlijk gehaven
de Douwv.erk dankt zijn naam dus niet
aan die kolossale afmetingen, maar
keizer Nero achtte het gepast om. na
de brand van Rome een enorm bron
zen beeld van zichzelf te laten ver
vaardigen. Deze kolos van dertig me
ter hoogte werd van de werkplaats van
de beeldhouwer naar de plaats van be
stemming gebracht door vier en twin
tig olifanten. Men spande de dieren
voor de bronzen kolos en dit vervoer
maakte een onuitwisbare indruk op de
Romeinen. De benaming Colosseum
bleef, ook toen er van het beeld geen
spoor meer over was. Geregeld heeft
men aan het Collsseum herstelwerk
zaamheden verricht, voor zover dat mo
gelijk is tenminste, want eigenlijk lijkt
het meer op een ruïne!
Het is tweehonderd meter lang en
honderdzeventig meter breed. Je
weet misschien, dat Nero Rome in
brand liet steken, omdat hjj een groot
gedicht van het brandende Rome wilde
maken. Maar de christenen kregen de
Een gedeelte van het Colosseum, dat nog schuld.
vrij goed bewaard is gebleven.
twee wandeispruitjes. dat kun je zien
aan onze voeten.
Och, wat jammer! zuchtte de muis.
Mijn vrouw en mijn kindertjes hebben
zo'n honger. Het is haast niet meer mo
gelijk om eten te gaan halen, sinds we
hier in de buurt een grote, grijze kater
hebben gekregen. Hij zit letterlijk dag
en nacht op de loer-. Daarom was ik zo
verrast toen ik jullie zag binnenkomen.
Wil die grote grijze kater u dan kwaad
doen? vroeg het ene spruitje. Hij wil ons
opeten! piepte vader Mukke. Niet alleen
mij, maar ook mijn vrouw en mijn kin
deren. Katers zijn dol op muizen. Wis
ten jullie dat niet?
Nee, zei het andere spruitje. Wij ko
men uit een andere wereld dan be
grijpt u. Zouden katers ook spruitjes
lusten? 'vroeg het ene spruitje naden
kend. Vader Mukke zei: als ze niet ge
kookt zijn. zeker niet. Dan zouden wij
eten voor u kunnen halen, riep het an
dere spruitje uit. We zullen dadelijk op
zoek gaan, als we 'n beetje zijn uitge
rust, knikten ze toen allebei tegelijk. In
tussen waren ook moeder Mukke en de
zeven Mukkekindertjes te voorschijn ge
komen. Ze bekeken de twee spruitjes
aan alle kanten.
Toen hun voetjes wat bekomen wa
ren. sprongen de spruitjes overeind en
zeiden; zeg ons maar eens wat er voor
boodschappen zijn. Nou. moeder Mukke
had een heel lijstje. Een broodkorstje,
een paar worstevelletjes, een spekzwoerd,
een korstje van de kaas en als het kan
een paar kruimels peperkoek. De twee
spruitjes knikten en gingen er op uit.
Niemand lette op die twee kleine groene
bolletjes. Zelfs de dikke, grijze kater
niet, die om de hoek op de loer zat.
Hij kon nog heel lang blijven loeren,
want de muizen kwamen niet tevoor
schijn.
Maar toch viel het voor de spruitjes
niet erg mee. Ze hadden wel voetjes
om op te lopen, maar handjes om iets
te dragen hadden ze niet. Toen ze ein
delijk weer thuis kwamen in het mui-
zehuis hadden ze niets anders dan een
stukje kaaskorst op hun groene bolle
tjes liggen. Het was niet veel. maar
de muisjes waren er toch heel blij
mee. Blijven jullie maar hier zei va
der Mukke-muis. Als je zo alle dagen
'n klein beetje eten voor ons opschar
relt, hebben mijn kinderen tenminste
wat. Goed meneer, dan worden wij
muize-spruitjes, zeiden de spruitjes en
zo trokken ze er voortaan alle dagen
opuit. Wat zagen ze veel eten op hun
tochten! Broodkorstjes lagen er dik
wijls in de schillen bakken en bij de
slager op het plaatsje lagen meestal
volop worstevelletjes en dikke zwoerd-
jes van het spek. Konden we maar
wat meer dragen, zeiden de spruitjes
tegen elkaar. Dan zouden de muizen
volop te eten hebben. Maar de muize-
spruitjes konden alleen maar 'n klein
beetje op hun hoofd naar het muize-
huis dragen. En dat was net genoeg
om ieder muizekind 'n heel klein mrn-
zeboterhammetje te geven.
De grote grijze kater had intussen
bemerkt dat die twee groene bolletjes
de muizen hielpen, zodat ze zelf niet
meer buiten hoefden te komen. De kater
was boos, want nu zat hij altijd maar
voor niets op de loer. En op 'n mor
gen, toen de twee muizespruitjes weer
naar buiten kwamen, gaf hij ze. klits-
klats, een heel harde mep met zijn
poot. De muizespruitjes rollebolden
over de stoep, want het was een vrese
lijke klap, die ze gekregen hadden. Au!
riepen ze. Maar toen ze eindelijk weer
op hun voetjes stonden, zei het ene
spruitje: jij hebt twee hemdjes gekre
gen. ik? deed het andere spruitje ver
wonderd. Maar jij hebt óók twee hand
jes gekregen. Dat is zeker gekomen
door de schok. Wat zullen we nu veel
muize-eten kunnen dragen! Ze zetten
het vrolijk op een lopen en toen ze
terugkwamen, hadden ze hun armen
vol broodkorstjes, kaaskorstjes,
worstevelletjes, spekzwoerdjes en ap-
peikroosjes. met daar tussendoor nog
kruimeltjes van de peperkoek. De fa
milie Mukke had genoeg te eten voor
een hele week. De muizespruitjes kwa
men de eerste dagen zelf ook niet
meer buiten. Dan geef ik het op. zei
de grote, grijze kater eindelijk. Hi) ging
diezelfde dag nog verhuizen naar een
heel andere buurt, waar geen muize
spruitjes waren om de muizen te hel
pen.
Vader Mukke, moeder Mukke en de
zeven Mukkekindertjes kregen een veel
vrijer leventje en de muizespruitjes
huppelden dikwijls hand in hand door
de straat, omdat ze zoveel plezier in hun
spruitenleventje hadden. Nooit hebben
ze er spijt van gehad, dat ze die dag
door het keukenraam gesprongen zijn.
Maar ssst, praat er niet over. zodat
ook andere spruitjes dit verhaal te ho
ren krijgen. Ze zouden misschien alle
maal zin krijgen, om muizespruitje te
worden. En als dan .hup-hup-hup' alle
spruitjes op vlugge voetjes over straat
gingen wandelen, hoe zouden jullie dan
ooit nog spruitjes kunnen eten. die
toch in de winter zo gezond en zo
lekker zijn? LEA SMULDERS
De koffie dankt haar naam aan de
landstreek Kaffia in Abessdnië, waar
de plant reeds zestien eeuwen geleden
bij toeval ontdekt werd. De schapen,
die de bessen van de in het wild
groeiende plant aten, toonden zich zeer
levendig en hadden weinig lust tot sla
pen. Spoedig daarna wisten de herders
uit de bessen een smakelijke drank te
bereiden. Het duurde echter tot in de
zeventiende eeuw, voor dat de koffie
in de Westerse landen algemeen bekend
was.
Overzicht van de buitenkant van het Colosseum te Rome.
DEN HAAG, 2 maart De ministers
van Economische Zaken en van Land
bouw en Visserij zijn voornemens
maandag in de Staatscourant een prijs
maatregel voor koelhuisboter, bestemd
voor keukengebruik, af te kondigen.
Deze zal niet duurder mogen zijn dan
75 cent per pakje van 250 gram.
Als gevolg van speculatieve voor-
raadvorming bij de groothandel is de
verbruikersprijs in een aantal gevallen
boven dit als redelijk te beschouwen
bedrag gestegen, terwijl zonder specia
le maatregel een verdere stijging kan
worden verwacht, zo menen de be
windslieden.
(Advertentie)
(Bekende Schriftelijke Cursus) - Tel. 45432
H. B. S., Gymnasium, Onderwijzersakte.
Middelbare Alcten: Frans, Duits, Engels
en Nederlands M.O., Tolkvertaler, Hoofd
correspondent, V.T.H.-diploma.
PALMA DE MALLORCA, 2 maart
(UPI) In een villa dichtbij Palma
de Mallorca is een Nederlands echt
paar gisteren dood aangetroffen.
Volgens de politie is het echtpaar
overleden aan gasvergiftiging. In de
slaapkamer waar de stoffelijke over
schotten werden aangetroffen, vond
men een lek in de butaangaskachel.
De namen van het echtpaar luiden
Jan en Els Blok.
JUTPHEN, 2 maart Mr. H. van
Buuren, officier van justitie bij de recht
bank, heeft hier gisteren een gevange
nisstraf van vijftien jaar geëist tegen
een 28-jarige voormalige postbode uit
Laren (Gld.), die ervan wordt beschul
dig] vorig jaar 22 augustus de 33-jarige
dienstbode Aaltje B. om het leven te
hebben gebracht door haar over de leu
ning van de brug tussen Lochem en
Laren (Twente-Rijnkanaal) te gooien.
De man had destijds een verhouding
met het slachtoffer; toen hij haar in het
water wierp was zij in verwachting. De
postbode heeft over zijn daad een aan
tal tegenstrijdige verklaringen afgelegd.
De officier sprak van „een bloedloze
moord met een vreemd voorwaardelijk
opzet". De verdediger, mr. C. den Bes
ten uit Apeldoorn, bepleitte tijdens de
door een groot aantal inwoners van La
ren bijgewoonde rechtszitting, dat de
tenuitvoerlegging van het vonnis in een
open inrichting zou geschieden.
