>,Drie jaar
T
rappistin
Man en vrouw studeren,
hebben een baan en
vier jonge kind
Voorjaarstailleurs van Dior
Jm
w>
Kappers zoeken het
kunst
Z
schilden
N
Thee-middag
het Zweedse
aan
hof
LEOLUX Wsp
LEOLUX
Pruiken voor
mannen
Alleen voor
vrouwen
Joker: manusje
van alles
...en bij leeuwin
IN PLAATS VAN „PRESENTATIE
VRIJDAG 8 MAART 1963
PAGINA 11
van
MIDDLE WEST, maart.
Met dit verhaal bezorg ik U
twee vliegen in één klap,
want het vertelt over het
systeem van de universitaire op
leiding in Amerika en het vertelt
ook over de werkende (getrouw
de) vrouw in dit land: de "Career
woman", de vrouw met een car
rière.
Mag ik U voorstellen: Mark en
Elenor Flanders, een echtpaar met
hoge aspiraties, die voetje voor
voetje de ladder opklimmen naar
het ideaal dat ze zich voor ogen
hebben gesteld. Mark is de man
met de universitaire opleiding;
Elenor is de vrouw met een car
rière en met een beginnende uni
versitaire opleiding. De Flanders
zijn niet alleen; schrik niet: ze
hebben vier kinderen, wier leef
tijden uiteenlopen van vijftien tot
drie jaar.
Alle gezinsleden helpen mee.
Verhuizen heeft voor hen
bijzondere charme.
een
is een van de meest
representatieve tailleurs
£j. uit de voorjaarscollectie
]20r- Zwart, met dubbele
k °°psluiting en de vreemde
pOpniouio. De rok is recht.
is ook het kleine ronde
Pje van fijn stro. Opmerkelijk
sc<blr °P t0*0
te z^en zVn drie witte
Vef* e aan de blouse de hals-
hl*ering vormen. De witte
ee^e is mouwloos en heeft
Muiting op de rug. Merk-
e£-rdig is de foto ook om de
tVsjy. tische positie van de
\^nequin met het barse mas-
9ra'f Het lean de modefoto-
tijn n nooit excentriek genoeg
Ongewassen vaat
PIKANTERIEËN
ESPRESSO
MAALTIJD
rilt VIT*? TOMATEN
WlJLlf KETCHUP
Z I T M E U B E L E N UffGCht
ZITMEUBELEN
In cocktailjurk
en hoed
Een gevierde balletdanseres ln
Parijs, die in het Théatre des
Champs Elysées met veel succes
j, optreedt en werkt onder Roland
i*etit (de man van Zizi Jeanmalre) en
jV plotseling een zo sterke roeping
het kloosterleven krijgt, o God
"eenzaamheid en stilte te kunnen
•"moeten, dat ze Intreedt in een zeer
renge orde, is waarlijk niet alle-
j.,aKs. Het is gebeurd met de Francaise
J® als Marina *e Berg (echte naam
schuilnaam?) in 1951 in een Trap-
Wstinnenklooster in de Vogezen de
^oistrekte teruggetrokkenheid vond
aar haar hele wezen naar haakte
hidat ze onverdeeld en absoluut van
wilde zijn. Drie jaar heeft ze,
v°[|eer, koude en dodelijke vermoeid-
ejd tartend, in een roes van geluk
*®Jeefd, toen werd ze weggezonden
"idat haar broze gestel en tere ge-
j oudheid niet tegen de rigoureuze
'yenswijze waren opgewassen. Of het
Juist is dat men haar met haar ge-
j lakte gezondheid niet wilde houden
zi ven twepde. Daarover beklaagt zij
,ch niet. In haar frêle persoontje
o°nt een stoïcijnse geest. Zij
ohrljft |n deze overrompelende en
J'tsend gestelde mémoires* „Drie jaar
JJappistin" haar hele vurige geluk
-u dat ze die drie jaar heeft gevon-
Jten- Onverzadigbaar is ze van liefde tot
Vj°d, die ze bemint met de felle gloed
an haar artiestentemperament en aan
Wie
ze zich wegschenkt met een on-
bimigheid die haar woorden en zin-
"en doorgloeit. Ze geeft zich voort-
JOzend en totaal met een r-.nspre-
ende realiteitszin en een meesle
pende spontaniteit. De absolute zelf-
»ave die haar samenleven met God
,eeds verinnigt geeft haar een zo
f'ote zlelevreugde en innerlijk ge-
"k dat ze haar biechtvader vraagt of
°at wel blijvend kan zijn.
Hier is bepaald niet iemand aan het
«oord bij wie na haar uitwijzing uit
fjet klooster verbittering overgeble-
en. Daar is zij, althans bij het schrij-
en van haar kloosterervaringen,
oovenuit geheven, meegesleept als ze
^..door heel haar uitbundige persoon-
dikheid, die met een bijna verbijste
rende openhartigheid en moderne di-
Netheid de lezer betrekt in haar
Jeven van puur beminnen. Soms
velend van kou met blauwpaarse
JJaiden die hun dienst bij het am-
°«ehtswerk dat haar is opgedragen,
volgeren. Maar ze benadrukt muwe-
Wks wat ze lichamelijk te verduren
jjaeft. Fransen kunnen van nature
veel hard voor zichzelf zijn en je
•raagt je soms af of ze een ingebor :n
^achting voor comfort hebben. Het
,s voor haar totaal ondergeschikt aan
>5toebehoren aan de liefde in de
langzaamheid, het enige wat ze ver
ijsde en waarvoor ze hier is geko
men.
Haar pijn toen ze dit alles heeft
Jjeten opgeven is verschrikkeli:k. Als
het boek gelezen heeft (jammer
"at het wat slordig is vertaald) heeft
het gevoel een jonge vrouw, een
iidgenote ontmoet te hebben die in-
*®hs heeft geleefd, intens heeft bemind
h Intens heeft geleden. Met haar in-
v^S'teit heeft ze het wezenlijke van
v t kloosterleven, ontdaan van iedere
heerlijke bijkomstigheid. weten
vïer te dragen. Dat wezenlijke is het
w.Thtld zijn van Gods liefde, zó ver-
JjA dat het 41 het andere achter
laat.
A. Bgl.
r-Drie jaar Trappistin". Marina de
„erg. Oorspronkelijke titel en uit
gever „Trois ans 4 la Trappe -
gasset éd. Nederlands van Ber-
«ard Verhoeven. Uitg. Desclée de
örouwer.
Vanzelfsprekend bestaat er een wis
selwerking tussen de vooruitstre
vendheid van de huisvrouw in
een bepaald land en de snelle
a6niernisering van de huishoudelijke
'i&Ljatuur. Wij geloven dat Zweden
Ctypi? wel bovenaan staat. Bijna alle
buiphse getrouwde vrouwen werken
j^nshuls.
♦ej^n Zweedse staal-industrie heeft nu
bte. nieuw mes ontworpen met vrij
'PatJl .rnmet, waardoor het bijna een
k(i iw lijkt. De scherpe kant heeft
bana Uchte kartelsnede. Het is in de
kan zeer licht van gewicht en men
*eh uf .^Hesm ee doen. Het is zelfs ook
?,'.n hakmesje om een uitje even
be{t a te hakken. Het draagt op het
bercj"e, toepasselijke naam „joker'1. In-
>ad:
«Hes.
een uitgebalanceerd manusje
Jong Amerikaans gezin met
groot doorzettingsvermogen
Elenor is een kittige, slanke ver
schijning; haar bruine ogen tintelen van
levenslust, en het is de enorme lust
in het leven die haar geleid heeft tot
haar hedendaags bestaan. Toen ze
twintig jaar oud was trouwde ze Mark
Flanders, een begaafde jonge man,
wiens talenten lagen op het gebied van
dictie en drama. Als Mark Flanders
in Nederland was geboren zou h(i
waarschijnlijk naar de toneelschool zijn
gegaan; hij zou heel zeker niet op een
van de Nederlandse universiteiten te
recht zijn gekomen, die zich bepalen
tot de scholing van de dienaren der
hogere wetenschap. Maar een Ameri
kaanse universiteit is het centrum van
allo gespecialiseerde opleidingen, en
reikt diploma's uit aan tandartsen, fo
tografen, dokters, bibliothecarissen,
dominees, verpleegsters, advocaten,
gymnastiekonderwljzers, enz. enz....
„Ze neemt een loopje met me", denkt
de lezer: „Je kunt toch niet promove
ren in fotografie!" Jawel, dat kan wel!
Mark Flanders hoopt aanstaande juni
zlin doctor-val te halen in cinemato
graphy (film- en televisie-techniek).
Maar zover zijn we nog niet in dit ver
haal.
De eerste vier jaren op een Ameri
kaanse universiteit leggen de basis
voor een hogere, gespecialiseerde stu
die. In die vier jaar leert 'de student
ongeveer hetzelfde wat de Europese
student met zoveel hoofdpijn leert op
de middelbare school. Met het verschil
dat de Amerikaanse student zich de
laatste twee jaar op een bepaald hoofd
vak instelt. Toen Mark en Elenor ge
durende de oorlog trouwden, was Mark
nog heel in het begin van zijn universi
taire studies. Ze kochten het hoognodi
ge huisraad, huurden een flat, Elenor
nam een baan als assistente aan een
bibliotheek, haar man liep college,
studeerde, en had bovendien nog een
halve baan. Het klinkt tegenwoordig
al niet meer zo onmogelijk voor Neder
landse oren, maar er zijn duizenden
jonge stellen die zo leven. Hun oudste
zoon werd geboren in 1948, en dat
maakte voorlopig een eind aan Elenor's
loopbaan als „career woman". Mark
eindigde de eerste etappe van zijn uni
versitaire studie in datzelfde jaar en
ontving zijn zogenaamde „Bachelor's
degree" in.onderwijs, met speciale
nadruk op de Engelse taal en dictie.
De Flanders verhuisden met baby en
bed naar een naburig stadje, waar
Mark docent in het Engels werd aan
een middelbare school. En Elenor?
Elenor waste en boende, kreeg een
tweede baby en was doodongelukkig.
Niet met de baby, maar met een
leven dat voor haar natuur geen be
vredigende stimulans had. Haar man
had zijn eigen goal veel hoger gezet
dan leraar zijn aan een middelbare
school, en studeerde in zijn vrije tijd
voor zijn tweede universitaire graad,
de zogenaamde „Masters degree",
wat ongeveer gelijk staat met een
Nederlands kandidaats. Elenor hielp
de onkosten bestrijden met het typen
van proefschriften, want een univer
sitaire studie is heel kostbaar. Mark
kreeg zijn tweede graad in 1952, en
ni was hij bevoegd om docent te wor
den aan een college. (Een college is
een beperkte universiteit, wat de
leergangen betreft.)
Er zijn duizenden colleges in de Ver
enigde Staten. Mark en Elenor hadden
hun hele leven in Iowa gewoond: één
van de kleinste staten in de Middle
Win ifflr if
West; een staat van rijke boeren en
arme professoren, en waar het culture
le leven zich hoofdzakelijk beperkt tot
universitaire kringen. Waarom de Flan
ders' keus op een college viel in de
staat Washington een afstand van Am
sterdam naar Moskou, weet ik niet
Maar met dat typische Amerikaanse
gemak van zich verplaatsen, en nieuwe
toestanden aanvaarden, verkochten de
Flanders hun huisraad, woven familie
en vrienden vaarwel en vertrokken
naai de stad Bellinghame, in het verre
Westen. Ze huurden een gemeubileerd
huis, Mark werd docent in dictie, dra
ma en toneeltechniek aan het college
ter plaatse.
En Elenor waste en boende nog har
der, want spoedig na hun verhuizing
werd de derde baby geboren. Ze druk
te haar neus tegen de ruiten en wenste
een anfler bestaan. Ze is niet het type
„huisvrouw", en om haar onrust beter
te kunnen begrijpen moet men het
Amerikaanse gezinsleven kennen. „Oost
West, thuis best," fg geen Ame
rikaans spreekwoord. Het is Neder
lands, en we voeden onze kinderen op
in die traditie. Geen betere plaats voor
de kinderen dan in de veilige huiselijke
sfeer, zegt de Nederlander, en de char
me van een normaal Nederlands gezin
is inderdaad ongeëvenaard. Maar de
Amerikaan heeft andere ideeën. „Geen
beter begin voor mijn kinderen, dan ze
al vroeg zelfstandig en verantwoorde
lijk te maken", zegt hij. en dat gebeurt
beter buitenshuis, dan thuis.
De makkelijke schooljaren met veel
sport en groep-acties, en weinig huis
werk, werken het in de hand, dat men
thuis eet en slaapt, en buitenshuis
werkt en speelt zelfstandig, en min
of meer verantwoordelijk. Er is een
ander Nederlands spreekwoord, waar
de Amerikaan het niet mee eens is:
Gezelligheid kent geen tijd! De Ameri
kaan heeft geen tijd voor gezelligheid.
Hoeveel vrije tijd gunt een Mark Flan
ders zich? Als man en kinderen veel
van huis weg zijn, wat blijft er voor
de huisvrouw over op het gebied van
variatie in haar bestaan?
Om op Edenor terug te komen: ze
voelde zich als een vogel in een
kooi. „Als Mark 's avonds thuis
kwam, ging ik dikwijls de stad in,
alleen maar om mensen te zien en
winkels te kijken. Dat had ik nodig
om mijn evenwicht te bewaren", ver
telde ze me. „Mijn man gaf les aan
het college, het was een beter gesa
larieerde baan dan aan de middelba
re school, maar we wilden ons eigen
huis hebben, en onze eigen meu
bels. Dat konden we van zijn sala
ris alleen niet doen, dus na twee
jaar nam ik een baan bij de tele
foonmaatschappij." Een paar jaar la
ter verwisselde ze van betrekking, en
kwam weer bij een bibliotheek te
recht. Het werk beviel haar beter,
maar ze was nog niet tevreden. Ele
nor had een middelbare-school-diplo-
ma, en iedere intelligente weetgierige
Amerikaan, die in een intellectuele
werkkring belandt, vindt al gauw uit,
dat hij te weinig algemene ontwikke
ling op school heeft gekregen. We
reldliteratuur, talen, aardrijkskunde
en algemene geschiedenis worden in
zo'n vogelvlucht behandeld, dat de
meeste leerlingen er weinig van over
houden.
Een jaar nadat ze in de bibliotheek
had gewerkt werd haar vierde kind
geboren. Ah! denkt de lezer, in de vol
gende zin hoop ik te lezen dat ze nu
eindelijk verstandig thuis bleef.
U vergist zich. In deze zin leest U
dat Elenor na de geboorte van haar
vierde kind niet alleen haar werk her
vatte, maar bovendien haar universi
taire studies begon. Dat was in 1959
Haar oudste zoon was twaalf jaar oud.
„Elenor", vroeg ik, „waar haalde je
de moed vandaan?" „Het is niet een
kwestie van moed,' zei ze; „het is een
combinatie van leergierigheid en van
geforceerde onverschilligheid tegenover
vuile vloeren en ongewassen vaat.
Wat het huiswerk betreft, doe je alleen
het hoognodige, en om de rest bekom-
mer je je niet. De kinderen hebben van
jongs af geleerd mee te helpen.
Mijn man geeft'mij zijn volle medewer
king; hij moedigt me aan, en hjj helpt
me met het huiswerk en de kinderen
zoveel als mij maar kan."
Verhuizen, reizen en trekken, en „het
er op wagen", schijnt een bijzondere
charme te hebben voor de Flanders.
In 1981 besloot Mark voor zijn doc
toraal te gaan studeren, en daar de
staats-universiteit van Iowa daar' de
ar gewezen inrichting voor was, keer
den de Flanders tijdelijk terug naar
Iowa, De universiteit heeft zijn eigen
woningkamp voor getrouwde studenten,
en de Flanders huurden een van deze
goedkope huisjes, die bestaan uit een
huiskamer-keuken, twee kleine slaap
kamers, en een badkamertje. Mark
loopt college in cinematography, en
heeft bovendien een halve baan als do
cent. Elenor heeft een volle baan als
assistente aan de bibliotheek, en loopt
bovendien ook college. Drie van de kin
deren gaan naar school, de jongste
wordt overdag verzorgd door een ba
bysitter. De kinderen zitten in aller
lei clubs; padvinderij, schoolsport, en
schoolmuziek, ik heb ze een paar maal
gezien: ze zien er uit alsof hun moeder
de hele dag waste en streek, kookte
en bakte.
Zijn de Flanders een typisch Ameri
kaans gezin? Nee, bepaald niet, maar
hun saamhorigheid en doorzettingsver
mogen zijn het vertellen wanrd. Ik hoop
dat U het daarmee eens bent.
CILIA AMIDON
(Advertentie)
1 blik nasl-goreng, 1 plak gekookte
ham (100 g per persoon)olie, peper.
Smeer de ham in met olie en strooi er
peper op. Bak de plak ham in een koekepan
goudbruin. Garneer met tomaten ketchup
Heerlijk met gebakken kroepoek.
U MAAKT ER MÉÉR VAN
MET CALVÉ
oveel hoofden, zoveel zinnen,
maar met een variatie kan men
zeggen: zoveel kappers zoveel
hoofden. Een nieuw kapsel is óók
iets wat elk half jaar geforceerd te
voorschijn moet komen en de Parijse
kappers hebben daar ieder hun eigen
kijk op, meestal in samenwerking met
de modeontwerper die zijn manne
quins hij het tonen van zijn collectie
de betreffende kapsels laat dragen.
Er zpn ook altijd fantasten die eens
even helemaal buiten hun boekje gaan,
zomaar, uit puur plezier om een vrouw
te versieren met haar „sieraad". Zo
ziet men op de foto's hiernaast hoe
kapper Antoine Salvador de jonge to
neelspeelster Jacqueline Perez een
kapsel 4 la Botticelli heeft gegeven
De lange koude winter heeft hem zo'n
groot heimwee naar het voorjaar ge
geven dat hij het lieflijke schüderij van
de Italiaanse schilder, „La Prima Ve
ra", als model heeft gebruikt voor zijn
creatie. Men moet eens letten op het
verschil in blik en gezichtsuitdrukking
van het poëtische origineal en de na
maak!
Overigens is Botticelli niet de enige
„Het voorjaar" van de schilder Botticelli geïmiteerd door de Parijse kapper Salvador.
die op het ogenblik inspireert tot het
imiteren van kapsels. In Amerika is
het een rage om het haar te dragen 4
la Mona Lisa sinds het beroemde schil
derij v»n Leonardo da Vinci in Was
hington en in New Vork is tentoonge
steld. Het Mona Lisa kapsel heeft een
scheiding in het midden en het haar
valt met een soepele golf langs de sla
pen en wangen.
Maar die „schilders" kapsels zijn
maar heel tijdelijke grapjes; waar de
Parijse kappers het voor deze zomer
op aan sturen is een leeuwinnehoofd.
De clou van dit kapsel is dat het heel
slap wordt gepermanent vlak aan de
wortels, maar dat de punten perma
nentloos blijven. Dat geeft hef effect
dat men op de foto beneden ziet. Alle
Parijse kappers willen weer zwaaien
met de schaar en het haar kort knip
pen. Ze willen dat er een eind konit
aan de hoge in elkaar gedraaide haar-
bouwsels, die de straatmode nog steeds
beheersen. Ze willen een haarmode,
zeggen ze, waarbij de man weer eens
prettig met zijn hand door het haar
van de vrouw kan woelen. Maar aan
de andere kant maken diezelfde kap
pers voor de avond kunstige bouwwer
ken van gelakt haar waarbij ze zich
lustig hebben laten inspireren door de
haardracht in China, in Japan en in
Egypte. Ook de kappers, net als de
mode-ontwerpers, eten van alle walle
tjes tegelijk.
A. Bgl.
„Leeuwin!" De punten zijn niet geper
manent, wel het haar vanaf de wortel.
let minder dan honderdduizend
Amerikaanse mannen dragen een
pruik, onthult het weekblad
„Time". Ze besluiten tot die me
tamorfose ofwel omdat ze kaal zijn of
omdat ze er jonger willen uitzien. De
genen die hun geheim zo veel mogelijk
willen wegmoffelen kunnen in het don
ker bij de kapper terecht. De prui
ken zijn van echt haar, veelal afkom
stig van Italiaanse landlieden. Het
„valse" haar wordt geverfd, precies in
de kleur van de paar sprieten die res
ten op het hoofd van mijnheer. En
de haren worden dan stuk voor stuk
gemonteerd op een tweede „huid"
van glasvezel, die de tint van de echte
huid getrouw imiteert.
Met een speciale lijm wordt de pruik
vastgeplakt en hij zit dan zo stevig dat
men er zelfs mee onder de douche kan.
Men kan er ook mee slapen als men
wil, maar dat is niet aanbevelenswaar
dig.
Het meest gevraagde kapsel is „en
brosse", zonder scheiding, want de
scheiding is verraderlijk. De man met
een pruik is een totaal ander wezen,
er is niets wat het gezicht zó veran
dert als een andere haardracht, dat
gaat heus niet alleen op voor de vrouw.
Er zijn nu zelfs mannen in de leeftijd
van 30 tot 35 die een pruik nemen.
Vroeger dacht een man onder de 50 er
eenvoudig niet aan. Men betaalt er tus
sen de driehonderd en de twaalfhonderd
gulden voor. Vorig jaar werd in Ameri
ka aan mannenpruiken omgezet voor
bijna een half miljoen gulden. Slimme
riken die zich een pruik hebben laten
aanmeten vertonen er zich voor het
eerst mee als ze van hun vakantie te
rugkomen.
T)
(Van een correspondent in Zweden)
STOCKHOLM, 5 maart Aan het
Zweedse hof zulleD er voortaan geen
speciale debutantenpresentaties meer
zijn voor vrouwelijke genodigden uit
vooraanstaande en aristocratische
kringen. Koningin Louise heeft name
lijk laten bekend maken, dat zij er de
voorkeur aan geelt kennis te kunnen
maken met vrouwen uit Alle kringen
van het Zweedse maatschappelijke le
ven, dus ook met die welke niet via
hun echtgenoot of varier in relatie met
het hof staan. Daartoe zullen op ge
zette tijden eenvoudige thee-middagen
worden georganiseerd ten paleize,
waarop allerlei vrouwen zullen worden
uitgenodigd, die een actief aandeel
hebben in Zwedens politieke, econo
mische, sociale en culturele leven. Op
de verschillende thee-middagen zullen
telkens andere gasten worden uitgeno
digd, zodat de koningin een zo groot
mogelijk overzicht krijgt van wat er
in de Zweedse vrouwenwereld leeft en
gebeurt. Ook wordt nu vermeden, dat
er weer een aparte klasse of kring
ontstaat van „gepresenteerden".
Die presentatie, ook wel „hof-cour"
geheten, is in zijn tot nu toe bestaande
vorm meer dan twee eeuwen oud. Het
gebruik begon onder de Frans-geïnspi
reerde koning Gustav III en heeft
sindsdien geen enkele wijziging onder
gaan. Alleen werd in 1952 de tot dan
toe voorgeschreven hofkleding gewij
zigd in avondtoilet. Op de „hof-cour"
(Advertentie)
METZ TOONT U DE VOLLEDIGE COLLECTIE
NIEUWE BINNENWEG I66-148-I70-172 NIEUWE BINNENWEG l-NIEUWE BINNENWEG 22
METZ
SINDS '.380
werden aLleen de echtgenoten en huw
bare dochters uitgenodigd van vooraan
staande bestuursambtenaren, hoge mi
litairen en dragers van hoge onder
scheidingen, zoals de Serafimerorde en
de Vasa-orde. Ook adeliiike dames
werden geïnviteerd. Aangezien een
reeds voorgestelde ongehuwde jonge-
vrouw door een huwelijk weer „on-
gepresenteerd" werd, kon hel voorko
men, dat sommigen meei dan een keer
aan de koningin werden voorgesteld:
eerst als dochter van een vooraan
staand ambteraar, later als echtgeno
te van een belangrijk man en dan
soms nog eens na een nieuw huwelijk.
Degenen die reeds waren gepresen
teerd, konden op hun beurt weer an
deren voordragen voor een uitnodiging
van het hof.
De gehele traditie van de hof-cour
was in een sterk gedemocratiseerd
land als Zweden, waar bovendien nog
tameliik sterke anti-monarchistische
stromingen bestaan, een volkomen
leeg verschijnsel geworden en het be
sluit van de koningin komt daarom be
slist niet te vroeg
Aan de traditionele „hof-cour"
mocht door geen enkele man wor
den deelgenomen, het was een eve
nement voor uitsluitend vrouwen.
Ook mochten er geen fotografen
verschijnen en daardoor is er geen
enkele foto of film van de „hof-cour"
beschikbaar. In sommige Zweedse
bladen, die het besluit van koningin
Louise overigens enthousiast toejui
chen, is dan ook gesuggereerd, dat
er nog één keer een ouderwetse pre
sentatie zal worden gehouden, die
dan als historisch evenement kan
worden vastgelegd op de filmband.
De koningin heeft hier niet op ge
reageerd.
Wel is aangekondigd, dat de eerste
„democratische" thee-middag nog voor
het eind van het seizoen za; zijn. De
voorgeschreven kleding wordt cock
tailjurk met hoed. Op de hof-cours was
compleet avondtoilet vereist.
Het Zweedse publiek vraagt zich af,
of nu ook de buiging voor de koningin
zal worden afgeschaft. Hierop is voor
al in sociaal-democratische kringen
veel kritiek. En ais de koningin nu
ook vrouwen uit het politieke leven
gaat inviteren, zou het we! eens kun
nen gebeuren, dat ze weigeren de
buiging te maken, zoals enige jaren
geleden minister Vila Ltndström deed
tegenover koningin Elizabeth van En
geland, toen deze op bezoek was ir
Stockholm,
