REIZEND ORKEST IN BEELD Haarlem op zicht
Muzikanten N.Ph.O. met bus
van Haarlem uit de provincie in
I
Enquête dankbaar benut
als grote vragenbus
183
TAXI 13000
Meeste vraag naar meer uitgaansgelegenheid
en beschutte wachthuisjes bij bushaltes
mÊmÊÈm
mMt
SLEUTEL WEG?
Laat de mensen
leven als mensen"
Koetshuis van „Leeuw en
Hooft" blijft behouden
ZATERDAG 23 MAART 1963
PAGINA
-
l
1
Tiet alle orkestleden stappen in bij het station. Sommigen worden
der-weg „opgepikt", zoals op de foto de violisten K. Ileri en J.
ttorvath (met hoed). Als „reisleider" treedt doorgaans de slag
werker van het orkest, de heer J. de Gelder op. Ook als hij zelf niet
r'ioet spelen, zoals vorige week toen het Noordhollands Philhar
monisch Orkest een concert gaf in Wieringerwerf (foto links).
h
~e tijd in de bus wordt „gedood met een praatje. Niet ieder orkest-
mi is daarom verlegen. Er 'zijn er, die hun tijd zoek brengen met het
Oen van een boek, zoals de violist J. Eggelte, die er zijn gemak van
heeft genomen. Als de reis wat lang duurt kunnen er heel wat hoofd
stukken worden uitgelezen.
HAARLEM, 23 maart Haar
lem mag dan de zetel zijn van het
Noordhollands Philharmonisch
Orkest, toch worden daar niet de
meeste concerten door het orkest
gegeven. Blijkens het verslag van
het vorige seizoen werden niet
minder clan 49 van de 92 concer
ten „elders" gespeeld. Onder
elders dient de „provincie" te
worden verstaan, want elke ge
meente in Noord-Holland, die het
orkest financiële steun verleent
dus subsidie geeft mag re
kenen op een muzikale tegen
prestatie.
MÊÈËÊËÊËÊÊÈÊËÊÈ
*1^1
Ti Wieringerwerf speelde het orkest voor het eerst in het raadhuis. De bezoekers waren nagenoeg
hllen leden van de muziekkring „Wieringermeer en omstreken". Zij waren zowel onder als op de
Zanderij gezeten. Lely, die een groot aandeel heeft gehad in de drooglegging van de Wieringermeer
stond. Stoer en onwrikbaar.
fohter in de bus hebben de kaarters van het orkkest hun vaste plaats. Op de viool, welke op de
.hning van twee stoelen is gelegd, wordt hartstocht telijk geklaverjast. Van links naar rechts de violisten
iesbersL. de Graaff, J. Lacourt en P. van Heusden, die er zijn hoed bij heeft opgehouden
HAARLEM, 23 maart. De
Haarlemmer blijkt onder zekere
voorwaarden van zijn hart be
paald geen moordkuil te maken.
Als er voorlopig één ding duide
lijk is geworden uit de tentoon
stelling „Haarlem op zicht", dan
is dat wel de mogelijkheid om
schriftelijk, via enquêteformulie
ren op het structuurplan te rea
geren, in een bestaande behoefte
voorziet. De velen die van deze
gelegenheid gebruik hebben ge
maakt en dat zijn er tot nu toe
reeds honderden reageren niet
alleen op het Structuurplan zelf,
maar ook op vele vermeende mis
standen in eigen omgeving. Kort
om, men beschouwt de enquête
als een soort openbare vragenbus,
hetgeen duidelijk in het licht stelt
dat men met de overheid praten
wil. Twee dingen springen uit het
voorlopig resultaat van deze en
quête bijzonder duidelijk naar
voren: vrijwel algemeen wordt
gevraagd naar méér uitgaans
gelegenheden in Haarlem en voor
wat het openbaar vervoer betreft
vraagt men vrijwel algemeen om
meer beschuttende bushaltes.
Wat vooral opvalt is, dat het niet
een bepaalde bevolkingscategorie is,
die de enquêteformulieren invult.
Men treft er fabrieksarbeiders, kleine
ambachtslieden, huismoeders, wer
kende vrouwen, artsen, kantoorbe
dienden en verpleegsters onder. Mis
schien zijn de nieuwe wijken, waar
dus vooral „nieuwe" of „niéuwere"
Haarlemmers wonen, het best verte
genwoordigd. De namen van bekende
Haarlemse families of van bijvoor
beeld lange tijd gevestigde midden
standers komt men slechts sporadisch
tegen. Natuurlijk leveren de scholie
ren, die de tentoonstelling in groeps
verband bezoeken, een belangrijk aan
deel. De ouderen vooral bejaarden
nemen rustig de tijd voor het in
vullen van hun formulier. De jonge
ren schrijven hun antwoorden bondi
ger op. Opmerkelijk groot is het per
centage van hen, die hun enquêtefor
mulier opsturenvan degenen dus die
het formulier mee naar huis hebben
genomen en over hun antwoord wat
langer hebben nagedacht.
„DE SLEUTELSPECIALIST"
Waterstanden
Haarlem
I \1 -I -I -I N I y V y I I I J I -I -I -I S inuiimmimimuillHmillimilHIHHWWIIWIMHimHIiminHHWWHimtWMHWHMmHIIHIIIIIIHIIimi IIHIHIIIIHIIHIHIHHHHHIHIHWHHHIHIHUHHHHIHIII1IIIHIII
tmmam
te'- -" C - NO
Vandaar dat het orkest vee) op reis
is in eigen streek. Kort geleden gingen
ongeveer dertig musici van het Noord-
ra - S
hollands Philharmonisch Orkest per bus
naar Wieringerwerf, een dorp in de kop
van Noord-Holland, dat deel uitmaakt
van de gemeente Wieringermeer. Van
deze reis vindt de lezer hiernaast een
beeldverslag. Het was de eerste keer,
dat het provinciale orkest in het raad
huis van deze gemeente speelde.
Het is een bijzonder sfeervol evene
ment geworden. Marinus Adam, die het
concert leidde, had een programma sa
mengesteld, dat op maat gesneden bleek
voor de ruimte, waarin gespeeld moest
worden. Dat was namelijk in de hal van
het raadhuis, waarvan de bouw in 1956
gereed kwam en dat duidelijk het stem
pel draagt van de welvarendheid van
de streek. In de hal staat een beeld
van Lely, een gipsen afgietsel van het
beeld, dat de Haarlemse beeldhouwer
Mari Andriessen van deze waterbedwin
ger maakte en dat op de Afsluitdijk
staat. Verder is in het raadhuis de
geschiedenis van de Wieringermeer in
grafito op de muren afgebeeld. De voor
stellingen zijn van de hand van de
Haagse kunstenaar Goeting.
Het concert was georganiseerd door
de muziekkring „Wieringermeer en om
streken". een instituut van louter mu
ziekliefhebbers, die elk jaar twee of
drie concerten in hun gemeente kunnen
beluisteren. Het publiek was zowel on
der als op de gaanderij van de raad
huishal gezeten. Degenen die boven za
ten keken vanaf hun zitplaats op de
partituur van de muzikanten en op de
vingers van de dirigent, hetgeen een
unieke belevenis genoemd mag wor
den.
Voor de musici is zo'n concert in
Wieringerwerf alles bij elkaar een
zwaar karwei, waaraan zp overigens
heel licht tillen. Spelen in de provincie
vindt men fijn, al laat de accommodatie
van sommige zalen nog al eens te wen
sen over. De dag van het concert was
begonnen met een repetitie. Om half
zeven werd er afgereden. De reis naar
Wieringerwerf duurde ongeveer een
uur. Na aankomst bracht iedereen zich
zelf met een kop koffie op verhaal. Om
acht uur begon het concert, waarop vijf
werken ten gehore werden gebracht.
Het was dan ook eerst om ongeveer
elf uur afgelopen.
De laatste noten waren nauwelijks
verstild of de bus met het orkest refed
al weer naar Haarlem. Dit snelle „op
breken" leek iets onvriendelijks te heb
ben. Maar die haast was harde nood
zaak, omdat sommige orkestleden in
Haarlem nog de trein naar huis moes
ten halen. De laatste.
HAARLEM, 23 maart Het keets
huis van „Leeuw en Hooft" aan de
Emauslaait blijft behouden. Het bestuur
van het Jacobs Godshuis en de archi
tect, die op de plaats van de afgebro
ken villa van „Leeuw en Hooft" tus
sen Zuiderhoutlaan en Emaushtan het
nieuwe bejaardentehuis Sitn Jacob
boutwt, zullen tenminste al het moge
lijke doen om het koetshuis te sauve
ren. Eventueel zal het, althans wat de
buitengevels betreft, met gebruimaking
van de oude stenen worden herbouwd
in de huidige vrom, wanneer er tech
nische redenen mochten zijn die tot af
braak nopen. Zulk een afbraak kan on
vermijdelijk zijn in verband met de
staat van het gebouw, de noodzaak dat
het inwendig geheel wordt herbouwd en
het nabije heien, dat het oude huis op
zijn grondvesten doet schudden.
Het koetshuis, dat de laatste jaren
als tuinmanswoning heeft dienst ge
daan, dateert uit de 18de eeuw. Het
staat niet op de monumentenlijst van
de gemeente. Aan de Emauslaan le
vert het oude huis met zijn prachtig
getinte muren echter een dergelijk wel
doend beeld van landelijkheid op, dat
velen naar ons uit reacties is ge
bleven het zouden betreuren als het
zou worden afgebroken. Van de zijde
van het bestuur van het Jacobs Gods
huis vernemen wij, dat zowel dit be
stuur als de architect van de nieuw
bouw juist veel oog heeft voor het
historisch schoon dat op dat punt aan
de Emauslaan sfeerbepalend is. Men
is ook van zins de deerlijk gehavende
oude tuinmuur te restaureren.
Het koetshuis zal, na in ieder ge
val inwendig geheel te zijn gewijzigd,
dienst doen als zustershuis en in een
vaste verbinding met de nieuwbouw ko
men. O mdie verbinding te zijner tijd
te kunnen tot stand brengen moest al
vast één van de gevels van het koets
huis (de kopgevel) worden weggebro
ken.
Zoals wij reeds hebben gemeld, is
de openbare behandeling van het struc
tuurplan in de gemeenteraad uitgesteld
om de raadsleden in de gelegenheid te
stellen tevoren kennis te nemen van de
resultaten van de enquête. Het is te
hopen, dat men daarbij niet alleen naai
de kwantiteit zal kijken: de hoeveel
heid van een bepaald soort verzoeken.
Tal van enquêteformulieren bevatten
belangwekkende individuele opmerkin
gen en suggesties. Iemand vertelt uit
een veeljarige ervaring over de bijzon
dere moeilijkheden, waarmee het am
bacht tegenwoordig te kampen heeft.
Die uiteenzetting geeft te denken wan
neer beslist moet worden over de ver
plaatsing van kleinere bedrijven uit
oude wijken. Een ander doet een hart
stochtelijk beroep op de overheid om
toch vooral niet te gemakkelijk te gaan
brekenherstel van verouderde buur
ten kan in bepaalde gevallen veel aan
trekkelijker zijn.
Zoals gezegd is de roep om meer uit
gaansgelegenheden vrijwel algemeen:
bij j°"g en oud, hij rijk en arm, bij
nieuweling en autochtoon. Natuurlijk
verschillen de wensen onderling, maar
vrijwel unaniem wordt er gevraagd
naar dansgelegenheden in Haarlem.
Voor de raadsleden moet dit toch wel
een teken aan de wand zijn. Voor wat
het gezelligheidsleven betreft voldoet de
stad bepaald niet aan de verwachtingen
van de eigen bewoners. En men is er
niet met de opmerking, dat dit een
kwestie is die alleen het particuliere
bedrijfsleven aangaat. In de eerste
plaats wordt op het enquêteformulier
uitdrukkelijk gevraagd naar eventuele
verlangens op het gebied van het uit
gaansleven, maar in de tweede plaats
heeft de overheid mogelijkheden te over
om een bepaalde ontwikkeling te sti
muleren. En juist op dat laatste punt
heeft het in Haarlem nogal eens ge
schort.
Opmerkelijk groot is ook de vraag
naar café's met muziek. Eigenlijk is
het te gek, dat een stad van de grootte
van Haarlem, op dit punt niets te bie
den heeft. Speciaal de dames blijken
terug te verlangen naar een gezellige
lunchroom, waarbij zelfs enkele malen
uitdrukkelijk wordt verwezen naar het
voormalige Franken. In Haarlem noord
blijkt nogal eens de behoefte gevoeld
te worden aan een eigen bioscoop, hoe-
Advertentie)
LANGE VEERSTRAA1 10 fEL 11493
IJMUIDEN
Zaterdag 23 maart
Hoog water: 2.10 en 14.28 u.
Laag water: 9.58 en 22.30 u.
Zondag 24 maart-
Hoog water: 2.45 en 15.11 u.
Laag water: 10.48 en 23.15 u.
Maandag 25 maart.
Hoog water: 3 35 en 15.52 u.
Laag water: 11.34 en 23.59 U.
Velen maken in de Vishal gebruik van
de „schrijfhoek" om aansluitend aan het
tentoonstellingsbezoek het enquêtefor
mulier in te vullen. Opmerkelijk is,
dat de inzenders uit alle lagen van de
bevolking komen en dat in het algemeen
heel serieus van de gelegenheid gebruik
is gemaakt om met het gemeentebestuur
„mee te denken".
lllilllillilillllllllliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiillllllllillliiiiillilit
wel anderen weer in het bijzonder om
een studiotheater vragen, waar gere
geld goede films vertoond worden. De
vraag naar cabarets en andere amu-
sementsgelegenheden is eveneens vrij
wel algemeen.
Het is te hopen, dat de enquêtefor
mulieren ook ter inzage worden gelegd
bij de directie van de NZH, want una
niem is de klacht, dat de wachthuisjes
bij de bushalten te tochtig zijn en dat
er in het algemeen te weinig wacht
huisjes zijn. Voorts wordt druk geklaagd
over de te geringe frequentie van de
busdiensten. Met name in Haarlem-oost
en in Schalkwijk is men in ernstige ma
te ontevreden. Natuurlijk heeft de bus
maatschappij te zorgen voor een lonen
de exploitatie, maar het moet mogelijk
zijn om verbeteringen aan te brengen
volgens de vingerwijzingen van deze
enquête.
Helaas hebben tevelen tezeer naar het
heden gekeken. Daarom wordt er nogal
wat geklaagd over een tekort aan speel-
gelegenheden voor de jeugd, een tekort
aan gymnastiekzalen, aan groen en par
keergelegenheid. De Structuurplanten
toonstelling geeft juist duidelijk aan
en vele inzenders herinneren daar ook
met waardering aan dat het ge
meentebestuur deze tekorten onderkent
en er zelfs bepaalde oplossingen voor
voorstelt. Daardoor wordt er in deze
enguête nogal eens naar de bekende
weg gevraagd. Daar staat tegenover dat
verschillende inzenders zeer positief
werk hebben geleverd en met andere
plannen komen, compleet met tekenin
gen toegelicht. Dat geldt vooral het
parkeervraagstuk, waarbij ook het zo
genaamde plan Holt weer wordt opge
haald. Menigeen wil pleinen en grachten
ondergraven om er parkeergarages te
vestigen.
Grapjassen blijken er gelukkig ook
onder de inzenders te schuilen. Ten
zij de man het serieus meende, dat
naar zijn oordeel in zijn omgeving
dringend behoefte bestond aan een
winkel in feestartikelen en aan een
begrafenisonderneming. Of een ander,
die pleit voor de vestiging van een
centraal verwarmd nudistenkamp.
Minder als grapje bedoeld leek ons
de opmerking, dat in de binnenstad
behoefte bestaat aan een groot pro
testants kledingmagazijn.
Over de woningbouw blijkt men niet
uitgesproken te raken. Algemeen wordt
opgemerkt, dat men ervoor moet oppas
sen niet zodanig te bouwen dat „we
over 25 jaar met nog veel meer krotten
zitten dan op het ogenblik". Dringend
is ook de vraag om meer aandacht
voor geluidsisolatie. Een enkeling wijst
erop, dat men niet zoveel glas moet ge
bruiken in de nieuwe woningen, omdat
dat de mogelijkheid van intimiteit bij
kans uitsluit.
En een duidelijk voorbeeld van
„eigentijds" denken in minder gunstige
zin is de veel voorkomende opmerking,
dat het Structuurplan versneld moet
worden uitgevoerd, aangezien men de
voltooiing ervan anders niet meer mee
maakt. De voltooiing van het structuur
plan zal deze generatie ongetwijfeld
niet meer meemaken, want het is juist
de bedoeling van het plan, dat het in
beweging blijft en voortdurend wordt
aangepast aan de telkens opduikende
behoefte. Wat alleen wordt vastgelegd,
is het complex van richtlijnen waar
naar men de stad van de toekomst
denkt te laten groeien. En over het
tijdstip van uitvoering kan alleen maar
gezegd worden, dat men reeds doende
is het structuurplan uit te voeren: tel
kens worden in saneringsgebieden hui
zen aangekocht. Er wordt een centraal
rioleringsstelsel aangelegd, dat over
enkele jaren zal worden afgesloten met
een rioolwater-zuiveringsinstallatie. Er
worden sportvelden en groenstroken
aangelegd. Er worden scholen en wo
ningen gebouwd en overal worden ver
keerssituaties verbeterd.
Maar juist deze opmerkingen maken
duidelijk, dat er op het gebied van
de voorlichting in het verleden nogal
wat ontbroken heeft. De belangstelling
van de lmrgerij blijkt er te zijn. De
tentoonstelling over het structuurplan
trekt onverwacht veel bezoek en van
de enquête wordt een onverwacht druk
gebruik gemaakt. Ook dat mag de
stadsbestuurders te denken geven. De
burgerij is bereid mee te denken, als
het om belangrijke onderwerpen gaat,
maar dan zal de overheid de burgerij
zelf bij haar werk moeten betrekken.
tt
Onder de enquêteformulieren
die zijn binnengekomen naar aan
leiding van de tentoonstelling
„Haarlem op zicht" in de Vishal,
is er één dat tot bezinning stemt
en dat wij daarom graag voor een
belangrijk gedeelte weergeven:
„Laat de mensen van Haarlem in
hun stad leven als mensen. Een
stad die het gevoel geeft een groot
huis, een grote kamer te zijn, waar
zij zich thuis kunnen voelen. Geen
produktiebedrijf. Is een mens ge
lukkiger in een flat dan in een
klein eigen huisje? Is een kind
vrijer in een flatgebouw dan in een
klein straatje? Wie zal dat zeg
gen? Ik heb bewondering voor de
architecten die scheppen voor la
ter. Maar ik heb medelijden als ik
weet, dat de mens zelf vaak, door
egoïsme en opgedrongen perfectie
in één klap alles teniet doet. Ver
ander gerust Haarlem, maar pro
beer en probeer altijd weer ook
Haarlemmers te kweken, die liefde
hebben voor hun stad."
■-0^
Een van de meest algemeen voorkomende klachten op de enquêteformulieren
naar aanleiding van de tentoonstelling „Haarlem op Zicht" is wel, dat men bij
de bushaltes zo onbeschermd staat. Algemeen is de vraag naar halte-huisjes, waar
men tegen wind en regen beveiligd is. De zogenaamde „abri's", die aan alle kanten
open zijn, ondervinden weinig waardering bij het publiek.
