Prestigeslag
in sfeer van IS
Europa Cup
Mill
k
A rie-D
weer hecht
Het
van
wGccn
onrecht
woorden, maar daden" niet
uit de wereld geholpen
NAC-PSV drijft steeds de
spot met voetballogica
„Zwerver" Kees Rijvers zet
kroon op „gekke" wedstrijd
VERVAARLIJK GEKRAAK IN VOLGEPROPT BE MEER
I 2^- T? 2
\m '«fig
APPEL MOET TEVREDEN ZIJN
I'
Vlaardings
Fortuna is
gewillig
slachtoffer
Ij de foto
Dundee laat het
jMggen
In
er
MAANDAG 25 MAART 1963
ft Vï mk* 4, j.
AMSTERDAM, 25 maart
Feijenoord is voor Ajax gebleven
Wat het was: een obsessie. Met
krakend geweld is gisteren de
klap aangekomen, waarmee
Feijenoord de schone dromen van
Zich meer en meer in de hoek
gedrukt wanende Ajacieden on
der de grasmat van De Meer, de
eigen grasmat nog wel, heeft be
graven. Ajax had met respect,
maar tegelijkertijd met enige af
gunst Feijenoords glanzende car
rière in het Europese voetbal
toernooi gevolgd. Ajax kreeg het
benauwende gevoel, dat het in de
hu al tientallen jaren durende
gigantische prestigeslag met Feij
enoord langzaam maar zeker aan
het verliezen was. Dat moest, zo
zwoeren de Ajacieden, zo snel
mogelijk worden recht gezet en
daarom gingen zü woensdagavond
met een juichend hart huiswaarts,
toen in het Olympisch Stadion de
schijnwerpers werden gedoofd bij
een score van 61 voor Ajax
tegen een formatie, die was aan
gekondigd als het voorlopig Ne
derlands elftal, maar die men in
de volksmond een versterkt Feij-
enoord had genoemd. Vier dagen
later, gisteren dus, zo was de
hoop die uit de 61 was gepuurd,
Zou bij AjaxFeijenoord de grote
slag worden geslagen, zou het
Nederlandse voetbalpubliek de er
kenning worden afgedwongen,
dat naast Feijenoord óók Ajax
Was b 1 ij v e n bestaan. En daarom
kraakte Ajax gisteren letterlijk
en figuurlijk in zijn voegen, toen
enkele minuten voor het eindsig
naal Kreijermaat met een loeien
de trap, uit een strafschop, Feij
enoord naar een glanzende over
winning met 13 schoot. Over
een lengte van zo'n veertig meter
stortte de omheining ineen! Tref
fender symboliek kon men zich
nauwelijks denken.
Parterre-acrobaat
Last van de Cup
Groot verschil
Routine geeft doorslag
Adem-loos
Nieuwe stijl
Zakelijk perspectief
i
FEIJENOORD blijft voor
mokkend Ajax een obsessie
(Van onze sportredacteur)
Ajax-Feijenoord is geworden yat
Uien er van had gehoopt: een prestige-
slag. Een strijd geladen met emoties,
gedragen door een enorme rivaliteit
en uitmondend in een wedstrijd, die
Weliswaar niets had van een kracht
meting in sierlijkheid en souplesse
hiaar wel volledig het karakter droeg
van de bikkelharde onverzettelijkheid,
die over teams vaardig kan wor
den als zij het gevoel hebben voor een
beslissend duel-met-hoge-inzet te staan.
Hoog boven de sleur van de competi
tie verheven stond dit duel. De inzet
Waren niet de twee punten, die voor
de rangslijst tellen. Hier werd op het
■cherp van de snede gestreden om de
eer en de glorie, die alleen voor de
Groten is weggelegd. Een wedstrijd
Zoals in België Anderlecht-Standaard,
in Spanje Barcelona^Iteal Madrid of in
Groot Brittannië Tottenham-Glasgow
m
«MSI
IWCO.vvqgféfPfllFMti li ii
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 25 maart. Arie de Oude en DWS liggen
weer in eikaars armen. En ze kunnen het samen zo goed vin
den, alsof er geen rebellie heeft plaatsgevonden, van moei
lijkheden rond zijn semi-profcontract geen sprake is ge
weest. In Enschede nam hij de vorige week voor DWS de
competitiedraad op met drie indrukwekkende doelpunten
en zondag keerde hij terug in de hem zo vertrouwde om
geving van het Olympisch stadion. Na een afwezigheid van
meer dan acht maanden „back in town", zoals dat heet.
Met twee van de drie treffers schoot hij zijn club naar een
overtuigende overwinning op het Vlaardingse Fortuna en
gaf daarmee op bijzondere wijze klank aan zijn woorden:
„DWS en ik zijn samen nog heel wat van plan. Wees er
van overtuigd dat we grote plannen hebben."
Deze woorden tekenden we op aan de morsige toog van
een typisch Amsterdams buurtcafé, waar Arie met vaardige
hand de pilsjes tapt en waar zijn baas „Ome Freek" hem
alle tijd en gelegenheid geeft om voor zijn conditie en DWS
alles te doen wat wenselijk is. En dat was al zo toen de
barsten in „DWS-Arie" niet meer te lijmen leken, Arie nog
sledhts een vage herinnering betekende aan rumoer en
deining op en rond de vaderlandse voetbalvelden. „Denk er
aan, jij komt terug bij DWS, DWS heeft je nodig", sprak
„Ome Freek" met de regelmaat van de klok. En daar begon
Arie tenslotte zelf weer in te geloven. Het smalle, stille
weggetje tussen Osdorp en Halfweg, even buiten Amster
dam, werd Arie's domein. Hij was er 's morgens en *s avonds
in de looppas, met zo af en toe de meest ingewikkelde
gymnastische oefeningen er tussen door. Een koprol bij
Halfweg, een tussen sprintje in Osdorp. En Arie kreeg de
koorts weer te pakken. Hij is inderdaad bij DWS terug
gekeerd. Na Jossie Vonhof ook voor hem het einde van een
rebellie, het categorisch weigeren om onder het nieuwe
eenheidscontract van DWS zijn handtekening te plaatsen.
Is Arie naar Canossa gegaan? We hebben het Arie zelf ge
vraagd, en hij gaf ons een knipoogje. We hebben het „Ome
Freek" gevraagd en hij lachte. We hebben het officieel bij
de clubsecretaris A. Luikinga geïnformeerd en hij glim
lachteToen hebben wij het voor ons dan maar op de
gulden middenweg gehouden en gedacht aan water in de
wijn.
Hangers is. En van weerskanten was
®r aanleiding om de ontmoeting zo op
te vatten. Ajax leefde al weken in de
foes van de revanche om het ,,on-
Jecht", aangedaan door de onmisken
bare populariteit van het „Geen woor
den, maar daden", weg te wissen.
"eUenoord was met name ln de laat-
»te dagen naar de juiste instelling ge-
ftoeid. Het was de reactie opde 6-1
*an Ajax in de wedstrijd van woens
dag j.L
Zit die rivaliteit dan zo hoog? Had
daarom Ajax zoveel „last" van
Feijenoords triomfen in het Europe
se bekertoernooi? Er is geen woord
Van overdreven. Of bekende nog niet
onlangs een oer-Ajacied, dat hij tra
nen in de ogen had gekregen, toen
hij zich aan zijn televisietoestel had
gezet om de reportage van Feijen-
oord-Reims te gaan zien en daar het
orkestje, dat voor de „warming-up"
van de huiskamers zou zorgen, onder
leiding van de Ajacied Harry de
Groot voorzichtig, maar duidelijk
herkenbaar preludeerde op het club
lied van Ajax alvorens het „Geen
Woorden, maar daden" in te zetten?
En wij herinneren ons ook nog hoe
een dag of tien geleden op de bij
eenkomst van hen, die Ajax in de
(oop aer jaren groot hebben gemaakt
®n waar wij een dankbare gast zijn
geweest, hoe op die bijeenkomst van
Wat men bij Ajax de „bordjesclub"
hoemt het gesprek van de avond
Ajax-Feijenoord is geweest van de
Wedstrijd uit de jaren, dat men el
kaar op het veld, tijdens het begin
Van de wedstrijd, de mop uitvertel
de waarmee in de kleedkamer een
begin was gemaakt tot de wedstrijd
van gisteren toe. Het noopte Ajax'
Praeses Melchers zelfs tot een ver
maning: „Wat Ajax-Feijenoord! Wij
moeten alle wedstrijden winnen als
Wij kampioen willen worden! En wij
willen kampioen worden" En wat
Jjjei woensdagavond Cor van der Gijp,
buiten het „versterkte Feijenoord"
an Elek Schwartz was gelaten,
maar toch naar het Olympisch Sta
dion was getrokken?: „Zondag spe
len we heel anders dan in de andere
competitiewedstrijden. Zondag, te
gen Ajax? Dan gaat het om het pres
tige".
Welaan, met dit alles ln het achter
hoofd, was het niet zo moeilijk het
Feijenoord, dat tegen Ajax in actie
was te herkennen. Frestige; van de
spelers dus; spelers van het team dat
in het Europese bekertoernooi Feijen
oords naam tot in alle voetbalstadions
van Europa een bekende klank heeft
gegeven. Feijenoord speelde tegen A-
jax met de inzet en de instelling, zo
als het zijn Cup-wedstrijden heeft ge
speeld. Met de strijdlust, concentratie
en wil om te winnen die het tot nu
toe heeft gereserveerd voor Europa's
Groten, maar die het, voor het eerst
in nationaal verband, ook Ajax waar
dig keurde. Dit dan weze Ajax tot, zij
het schrale, troost. Schraal, niet al
leen omdat Ajax in dit prestige-ge-
vecht ongetwijfeld het moeilijkst de
nederlaag kon verwerken, maar ook
omdat Ajax veel meer dan Feijenoord
waarde hechtte aan de punten voor de
ranglijst. Hoewei, de eerste reactie
van Feijenoords voorzitter Kieboom na
de wedstrijd „wij hadden dit no
dig" doet vermoeden, dat men in
het kamp van de Rotterdammers toch
ook nog „nationale illusies" heeft; de
grote achterstand op de koplopers ten
spijt.
Is het intussen niet logisch te veron
derstellen, dat Ajax dit voor het hui
dige seizoen ongewoon felle verweer
van Feijenoord op nationaal niveau
heeft uitgelokt met de eclatante 6-1
van woensdag j.l.? Is het bovendien
niet logisch om vast te stellen, dat
die 6-1 Ajax gisteren parten heeft ge
speeld? Het was woensdag zo gemak
kelijk gegaan. Zo vloeiend en soepel
waren de lijnen geweest van de aan-
valspatronen, waarmee Ajax zes keer
Pieters Graafland had verslagen. Zo
gemakkelijk en speels had Ajax'
Veldhoen in de sprint geklopt of de
verkeerde kant uitgestuurd. Nooiit, bo
vendien, was Jan Klaassens er in ge
slaagd Henk Groot dusdanig af te
schermen of de voet dwars te zet
ten, dat er een eind kon worden ge
maakt aan het bijna blindelings uit
gevoerde combinatiespel van Ajax'
rechtervleugel. Maar nu stond er een
andere Pieters Graafland. Woensdag
had hij ondanks de zes treffers tegen
hem nog enkele schitterende reddin
gen verricht. Nu echter was het bij
kans fabuleus, zoals hij, bijvoorbeeld in
de achtste minuut na een perfecte kop
bal van Kees Groot in de uiterste be
nedenhoek, doelpunten voorkwam. En
Sjaak Swart? Veldhoen week geen me
ter van zijn zijde en... Veldhoen liet
zich niet één keer passeren of ver
slaan in de sprint. En Henk Groot?
Jan Klaassens speelde nu als in Boe
dapest of Antwerpen tegen Vasas en
in Parijs of Rotterdam tegen Reims.
Jein Klaassens was aldus weer de held
van Feijenoords verdediging; de man
die bovendien voortdurend oog had
voor de aanval op de tegenstander. Zo
ervoer Ajax meer en meer, dat het
deze keer beslist niet zo soepel ging
als woensdag j.l. In de ,,oefen"wed-
strijd in het Olympisch Stadion, was
alles goed en liep alles goed. Nu ech
ter moest er met heel speciale wapens
worden gestreden; was de snelle, di
recte combinatie het slagvaardigste
wapen. Ajax, ongetwijfeld teleurge
steld dat het anders liep dan het na
woensdag had verondersteld, miste
echter de slagvaardigheid om van tac
tiek te veranderen. Het bleef doorgaan
met de vruchteloze pogingen om tot
diep in Feijenoords verdediging door
te dringen en zo bleef het storm lopen
op een defensie, die vraag het
Reims en Vasas maar heel precies
weet hoe zij zich in dergelijke omstan
digheden staande moet houden. Slechts
één keer, na zesendertig minuten spe
len, werd voor Feijenoord de pressie
te groot. Tot twee keer toe kwam de
bal uit een hoekschop van Prins in de
doelmond. De tweede keer gleed Henk
Groot de bal heel behendig langs drie
vertwijfeld toespringende Feijenoor-
riers: Pieters Graafland, Veldhoen en
Kreijermaat. Ajax kor. daardoor gaan
rusten met de gedachte, dat het Feije
noord toch weer, al ging het dan moei
zamer, op de knieën kreeg.
De routine gaf echter uiteindelijk de
doorslag. Feijenoord, gestaald in de
vaak bittere Europese duels en de
ze Ajax Feijenoord had wat betreft
de onverbiddelijkheid, waarmee werd
gestreden alles, tot de onvriendelijk
heden en de scheidsrechterlijke waar
schuwing (voor Prins) toe, van een
(Van onze speciale verslaggever)
BREDA, 25 maart. De krachtme
tingen tussen NAC en PSV zijn en
blijven „gekke" wedstrijden. Hoewel
missers en onbenulligheden schering
en inslag zijn, de simpelste kansen „hui
zenhoog over" worden afgewerkt en het
aantal taktische fouten de neutrale lief
hebber met afgrijzen vervult, heelt de
ze Brabantse „derby", een van de wei
nige, die de zo verwende voetbalpro
vincie van vroeger nog resten, iets
bijzonders. De ondefinieerbare attrac
tie van de botsingen tussen NAC en
PSV is, dat de eerste tot op de bodem
van zijn arsenaal tast om de betere
techniek van de ander te compenseren
en daartoe geen (sportieve) methode
onbeproefd laat. Gisteren beleefde men
daarvan weer een sterk staaltje. Bij
een achterstand van 2-3 gooide NAC
met nog een paar minuten te spelen
alle remmen los. En alsof het zo moest
rechtsbuiten Sjaak Swart zijn bewaker Europees bekergevecht kende de
Spelmomenten uit het grote duel
tussen Ajax en Feijenoord. Op de
bovenste joto links is alles nog
koek en ei in het Amsterdamse
kamp. Juichend steken de gebroeders
Groot de armen omhoog nadat doelman
Pieters Graafland, die Veldhoen ver
bijsterd in de ogen ziet, heeft moeten
„vissen". Rechts boven een pijnlijke er
varing voor Feijenoords rechtsback,
Kerkum, in drie beelden gevangen. Ker-
kum, die de bal had weggespeeld,
raakte beklemd tegen de paal, waardoor
Petersen, met het rugnummer 11, even
min een vin kon verroeren. Maar de
Ajacied krabbelde later weer op en
assisteerde bij de „eerste hulp", die
Kerkum wel nodig had. Het liep allemaal
nog met een sisser af. Op de onderste
foto een fraaie actie van Pieters Graaf
land, waarnaar Prins, die later een
waarschuwing opliep, met bewondering
keek.
iiiiiiiiiimimiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiii
tactiek, waarmee het Ajax op de knie-
en kon krijgen. Het rotsvaste zelfver
trouwen, dat tot nu toe de grootste
openbaring is geweest van Feijenoords
Europees voetbalavontuur, was ook
nu, ondanks de achterstand van 1-0
ongeschokt. Het groeide bovendien,
toen Cor van der Gijp met een waar
lijk schitterend doelpunt vijf minuten
na de rust de stand op 1-1 bracht.
En het was dan ook veel minder toe
val dan meer een demonstratie van de
voortreffelijke organisatie van de ver
dediging, dat Kraay eens met de knie
de bal boven de doellijn weg haalde
en dat Kerkum na een bliksemsnelle
sliding juist voor de paal bij de bal
was. Dat alles speelde zich af in het
eerste kwartier van de tweede helft,
in de periode dat Ajax nog bijzonder
gevaarlijk was en de beste winstkan
sen had. Maar in het laatste kwartier
was Feijenoord aan bod en hoe doel
treffend. Het smeekte eerst wel tever
geefs bij scheidsrechter Hom om een
strafschop omdat Muller de bal met
de arm had meegenomen dat was
een strafschop, zei na afloop Sjaak
Swart maar zes minuten voor het
einde kwam er dan toch het doelpunt,
een linkse ineens-op-de-schoen van
Kruiver, dat Ajax velde en drie minu
ten later was er dan toch een straf
schop, omdat Smit en Ouderland Mou-
lijn de pas afsneden in een snelle
sprint. Van die strafschop, door Kreij
ermaat ongenadig hard ingeschoten,
zei na afloop Sjaak Swart, toen hij
met Muiier, Moulijn en Kreijermaat
genoeglijk aan de toog van Ajax' res
taurant een flesje bmonade dronk
zó verbitterd en fel kon de strijd bin
nen de lijnen niet zijn of daarbuiten
was het weer „alles vergeten en ver
geven" „Coen, dat was geen straf
schop. Je wilde door een gat, dat er
niet was" En Moulijn glimlachte en
i protesteerde flauwtjes.
zijn kopte
overdonderd
Brusselers, verbijsterd en
door de Bredase storm,
de bal twintig seconden vóór het eind
signaal ln eigen doel. Een sensatie,
die volkomen paste in de reeks tradi
tionele toevalligheden, waarom deze
derby belaamd is, en die de spot drijft
met elke „deskundige" aanpak van de
toto.
Toch lijkt het er op, dat PSV
langzamerhand een tegengif begint
te vinden voor de vernietigende pro
cedure, waarop het juist tegen NAC
bedacht moet zijn. Heeft Bram Ap
pel zijn pupillen ingefluisterd hoe de
Bredase hamerslag kan worden ge-
brak zijn middenhandsbeentje, herstel
de tijdens de voorbije winterpauze,
maar bracht een paar dagen geleden
het nare bericht binnen, dat hij op
nieuw aan de breuk behandeld zou
worden. Voorlopig geen Van der Mer-
we nog maar kort geleden de doel
man van Oranje onder de lat bij
NAC. De sympathieke leraar in de li
chamelijke opvoeding, Stan de Rijk,
vervangt hem zo goed hij kan. Zijn in
grijpen is meestal nog attent, maar
net uittrappen vergaat hem minder
goed dan vroeger en de trouwe sup-
portersschare ziet, dat Stan echt niet
meer de oude is.
Maar Rijvers zorgt er voor, dat
zijn jongere ploegmakkers steeds
weer een injectie krijgen, wanneer
er een inzinking is. Hij, de „her
sens" van de aanval, laat midvoor
Visschers in de ruimte rennen en be
dient de pijlsnelle linksbuiten Van
pareerd? Is de in mentale kwesties
gespecialiseerde trainer, die bij Vo-
lendam met hetzelfde bijltje hakte,
achter het geheim van NAC geko
men, nadat zijn ploeg in het eerste
duel in Eindhoven weer eens was
verslagen?
Men zou het bijna gaan geloven,
want PSV toonde in het laatste kwar
tier van dit zenuwslopende duel een
nieuw „gezicht". Het ging niet accoord
met de achterstand van 2-1, die NAC
met een uitgebreid bewakingssysteem
omgaf en luidde de bel voor een on
stuimig offensief. Nu scheen de tech
niek te zegevieren. Twee identieke
aanvalsgolven met meesterlijke bij
dragen van Giesen en Louwers over
spoelden de burcht, waarin Pelkmans,
Kuys en de Rijk zich de heersers waan
den.
Was dit het einde? Neen, gromde
Kees Rijvers, NAC's dynamische
„zwerver" van vóór de rust, die ge
woontegetrouw toch weer te veel had
Ëedaan om volop te blijven meedoen.
Ie „kleine man", zoals de tribune
hem het liefst noemt, behalve wan
neer hij een keer heel slecht uit de
voeten komt, graaide als in zijn beste
dagen de bal naar zich toe. Heel NAC
wachtte op zijn voorzet, die Brusse
lers tot de gememoreerde panische
manoeuvre bracht. Weer werd het be
wijs geleverd, dat een elftal naar een
prestatie kan groeien die onbereikbaar
wordt geacht, wanneer het maar ver
trouwen heeft in de mogelijkheden. Na
tuurlijk is er geluk voor nodig om,
zoals NAC deed, op de valreep het net
te vinden, maar tel de teams, die be
rusten in wat zij met een trieste glim
lach het noodlot noemen. Het zijn er
tientallen.
is een woord, waar-
afgerekend. Het had
bijvoorbeeld redenen
worden na het
geliefde „mental
Berusten. Dat
mee NAC heeft
het vorig jaar
om onverschillig të
overlijden van zijn
trainer" Rat Verlegh. De club raakte
er wel duidelijk door van slag af, maar
toen het bergafwaarts bleef gaan, ver
manden spelers en leiders zich. In de
geest van Rat Verleghs bijzondere stijl
pakte men de zaken dit seizoen met
nieuwe veerkracht aan. Weer moesten
er klappen worden verwerkt. Canjels,
de midvoor met het kanonschot
wat zou hij PSV op de proef hebben
gesteld verdween, waarschijnlijk de
finitief, van het toneel met ernstige
rugklachten. Peter van der Merwe
GLASGOW, 25 maart Dundee, een
van de halve finalisten in het toernooi
om de Europese beker voor landskam
pioenen, heeft zaterdag in een wedstrijd
voor de Schotse competitie met 4-1 ver
loren van Celtic.
Gastel (100 meter in 11.4) van de
passes, waarop hij zich kan uitle
ven. Dat ondervond Roel Wiersma,
door PSV van de spilplaats afge
haald en nu weer rechtsback, zodra
hij meende even op adem te kunnen
komen.
Drie doelpunten tegen voor PSV.
Dat is ongekend veel. Gelukkig voor
de mannen van Appel verstonden Lou
wers en Giesen elkaar in het laatste
kwartier zo prachtig, dat Kerkhoffs en
Van der Kuil aan de weg konden tim
meren. Ook rechtsbinnen Hoenen on
derscheidde zich door een serie scher
pe centers, waardoor hij een sterkere
partij ten beste gaf dan rechtshalf
Fons van Wissen, die vooral verdedi
gend steken liet vallen en moeite had
zijn reputatie als Oranje-man kracht
bij te zetten.
Een iets te wilde actie van Arie de Oude.
Zijn rechtervoet suist omhoog en raakt
een speler van Fortuna Vlaardingen
tegen het hoofd. Gelukkig waren de
gevolgen niet ernstig.
Hoe het ook zij. mèt Arie is DWS
weer de oude, kan het in de aanval ten
minste een vuist vormen, die tegenstan
ders snel tot opgave dwingt. Na Ensche-
dese Boys heeft gisteren Fortuna Vlaar
dingen dat ondervonden. Niet dat DWS
nn zo briljant uit de voeten kwam, o
nee, zeker niet! Aan het plaatsen en af
werken van de aanvallen mankeerde
zelfs heel wat. Maar het zocht de aan
val met een tomeloze ijver en dan liefst
vla de spits, waarvan het weet dat daar
nn altijd een verrassing schuilt, zelfs in
de meest onmogelijke situaties. „Dolle
Arie" die schieten kan in alle standen,
koppen in houdingen die men eerder b(j
een parterre-acrobaat dan bij een voet
baller kan zien.
En Arie hééft weer geschoten in alle
standen. Zo ongeveer half onderste
boven, zwevend boven de grond trof hij
loeihard het hoofd van de Vlaardingse
stopperspil Jansen, maar dat was na
tuurlijk niet de bedoeling. Arie bleek de
eerste om de kreunende en steunende
Jansen daarvan te overtuigen. Nee, wat
Arie wel wilde was zijn eerste compe
titietreffer thuis, weer even dat moment
waarop heel de aanhang wachtte. En
kort voor rust was het zover. Een leep
tikje van Lenz en Arie snelde langs
back Brilleman (en niet „Billeman",
zoals de omroepster Allice Berger naar
aanleiding van een fout in het, pro
gramma had meegedeeld), wipte de bal
handig over de doelman Hoovmans
heen, om vervolgens ontstellend hard
in te schieten. Hij had kunnen volstaan
met hem er in te blazen, maar Arie gaf
terecht de voorkeur aan een superieur
slot. Arie savoureerde dit glorieuze
moment en de Amsterdamse aanhang
veerde van pure verrukking overeind.
Suizend sloeg de bal in het net en
Arie's karakteristieke houding daarbij,
de armen hoog ten hemel geheven en
het blozende hoofd triomfantelijk ach
terover in de nek.
Daarmee was het gedaan met For
tuna Vlaardingen. DWS speelde zich
na rust naar een gemakkelijke triomf.
De Vlaardingse afweer, tot dan toe
het enige deel van de ploeg dat be
hoorlijk partij gaf, stapelde fout op
fout en verloor zelfs alle moed toen
rechtsbuiten Hollander in vliegende
vaart op doelman Hooymans afstorm
de en hem kansloos passeerde. Hooy
mans moet zich in deze razende actie
behoorlijk pijn hebben gedaan. Hij
verliet „trekkebenend" het veld om
voor invaller Horik plaats te maken.
Deze weerstond de rustige en vaak
slordige langzaam-acties van DWS,
totdat Arie nog één keer toesloeg. De
grensrechter zwaaide driftig voor bui
tenspel toen Vonhof Arie in de der
tigste minuut de bal toeschoof.
Maar de arbiter H. C. v. d. Berg
maakte een gebaar van „Ben je nu hele
maalen liet Arie verder rustig
begaan. De verdedigers van Fortuna
Vlaardingen ook en dat betekende een
knappe schuiver in de hoek en de eind
stand van 30. Arie lachte, DWS was
blij en de stadiondirecteur Bessem glun
derde. Aan meer dan zevenduizend toe
schouwers was DWS dit seizoen thuis
nog niet toegekomen. In de benen van
Arie de Oude zit voldoende perspectief
om voor de komende thuiswedstrijden
van DWS in het stadion, met o.a. duels
tegen Go Ahead en RBC, ook zakelijk
bezien nog heel wat te verwachten.
