T evreden
Boude wijn H. herinnert
zich weinig van moord
Raadsels rond gegraven
gat in een Baarnse tuin
„Ik zag hem
slechts een
maal lachen
T
Andere executieprocedure
voor Landbouwschap?
Regering en Kamer achten
T.V.-reclame wenselijk
Meerderheid van Kamer
wil jOPEN BESTEL"
Prof. Rümke: „Hij simuleert
of geeft voor te simuleren"
Wh
MORGEN BEGINT OVERLEG
Senaat steunt
PBO-beginsel
Knutselaars lijmen met VELPON van Ceta-Bever grote
Mr. Scholten concludeert:
Mansholt naar
Kennedy
„Bezinning op
Europa'
Jonge pianiste vergaart roem
Gouverneur Debrot
Verleende eerste hulp
Reactie
Hongaarse filmpjes
GEEN SAMSON
Slordig
Congres voor studenten
van seminaria
Mariette van Wijk
WOENSDAG 21 MAART 1963
PAGINA 5
f)
Vaag
Simulant?
Onbegrijpe
NCRV!
AVRO
voordeligs
tube.
„Emigreren'
(Vervolg van pagina 1)
Geen wantrouwen
Open bestel
Reeds in het begin van de Ka
mervergadering van dinsdag
middag verdween de dreiging
van een kabir.ets- of ministers
crisis. Het debat van vorige week
oyer het eigen recht van de rege-
^bg een concessie te verlenen bleek
Eigenlijk overbodig te zijn geweest,
j^e regering, sprekende bij monde
*an staatssecretaris Scholten, had
«>en dat eigen recht zo eenzijdige
badruk gegeven, dat het de schijn
bad alsof zij ook tegen de gebleken
jhening van de meerderheid van de
tya.mer in van plan was van dat
b'gen recht gebruik te maken. Het
•eek een bijzonder halsstarrig stand-
Punt: waarom had zij dan de me-
bing van de Kamer gevraagd? Er
Zl)n vele kabinetsvergaderingen no-
d'g geweest om het kabinet tot de
^erklaring te brengen, dat het wel
öegelijk rekening zou houden met de
Sebleken mening van de Kamer. De
begering beriep zich ook nog op het
bijkomstige argument van de tijd
lood. Zij zou echter, ondanks die
bjdnood, die haar een verlening van
oen concessie onmogelijk zou ma-
*en, toch doorgaan met de voorbe
eldende maatregelen daartoe, ten-
bj) de Kamer de motie-Van Someren-
Downer zou verwerpen. Daarmee
^erd de Kamer met de paplepel in
gegeven, op welke wijze zij haar zin
kon krijgen. De motie-Aarden had
Been nut meer en werd ingetrokken.
De heer Oud probeerde nog tot
een motie van wantrouwen tegen de
begering uit te dagen, maar na de
Verklaring, dooi de staatssecretaris
bamens het kabinet afgelegd, had
biemand daar meer behoefte aan.
heer Vondeling trachtte nog de
Verwerping van de motie Va-n Some-
ben-Downer te vertalen als het aan
nemen van een motie van wantrou
wen, maar dr. De Kort legde hem
buchter uit, dat er bij verwerping
Van die motie niets anders aan de
band was dan dat de Kamer de re-
Bering antwoord gaf op een door
baar gestelde vraag. Er zat bepaald
Been crisis meer in.
De heer De Kort somde een aantal
Winstpunten voor de staatssecreta
rissen op: de voorkeur van de Ka-
bïer voor een open bestel en een
bjeerderheid voor reclame in de tele
visie (hetgeen iets anders is dan
cpmmerciële televisie). Hij had er
bij kunnen zeggen, dat de Kamer zich
Verheugt over de uitbreiding van de
keuzemogelijkheid, die geboden zal
Worden door het totstandkomen van
een tweede net.
-Staatssecretaris Scholten viel dr.
J?e Kort bij: verwerping van de mo-
he-Van Someren-Downer zou voor
bet kabinet niet dezelfde gevolgen
nebben als een motie van wantrou
wen. Minister-president De Quay
ueelde mede dat geen der ministers
z'jn portefeuille ter beschikking zou
bellen. De weg was nu vrij.
De motie-Kleijwegt, die wel sym-
Pathie had ondervonden, maar op
moment nog niet opportuun werd
Beacht, werd op verzoek van de in
diener niet in stemming gebracht.
De motie-Van Someren-Downer werd
Verworpen met 96 tegen 41 stem-
hien. Onder de 41 voorstemmers wa-
ben vijftien leden van de K.V.P.
Een overwinning van het gezond
verstand, ook aan de zijde van
de regering. Jarenlang hebben
wij in commentaren het denk
beeld van commerciële televisie, dat
is van een programmaverzorging op
kapitalistische basis, afgewezen. Wij
Zljn derhalve tevreden. Ook de om
roepverenigingen kunnen over de
bibslag van het Kamerdebat tevre
den zijn. Doch slechts voorlopig.
W'ant zij moeten hebben begrepen
dat de steun, die zij van de Kamer
meerderheid hebben ondervonden,
bieer voortkwam uit sympathie voor
be algemene grondslagen van het
bestaande omroepbestel, dan uit be
wondering voor de concrete gestalte
Wan het gevoerde programmabeleid,
b-r was een wijd verbreid onbehagen
°ver bepaalde monopolistische ver
schijnselen, er was ook onbehagen
?Ver de kwaliteit der programma's,
wu de kruitdamp gaat optrekken, is
wellicht gelegenheid voor de prin-
F'Piële voorstanders van ons levens
beschouwelijk gelede omroepbestel
baarover wat vrijmoediger hun kri
oelt te laten horen.
e politieke gevolgen, die de af-
|l gelopen week gevreesd werden,
zijn uitgebleven. Er is geen
staatssecretaris afgetreden, en
Been minister heengegaan. Met na-
£be het aanblijven van minister
r°xopeus, de toekomstige fractie
voorzitter van de VVD in de Tweede
^amer, is van betekenis. Zijn aftre
den zou hebben betekend, dat de VVD
yan de commerciële televisie een
hoofdpunt in de verkiezingsstrijd zou
Baan maken. De sensatiepers zal dit
Overigens toch ten bate van de VVD
7*1 blijven doen, maar het tafella
den tussen de VVD en de Kamer
meerderheid is niet helemaal door-
Besneden. Zelfs voor de VVD is com
merciële televisie blijkbaar, als het
m op aan komt, geen halszaak. Zou
minister Toxopeus zijn afgetreden,
?an zou de VVD niet meer in een ka
mnet hebben kunnen deelnemen zon
der afdoende toezeggingen op het
p>nt van de commerciële televisie,
»®tgeen er wel eens op zou kunnen
h*»erkomen dat de VVD zich als re
geringspartner zou hebben uitgescha-
Nu is dat net niet gebeurd. Dat
echter de VVD zich gisteren kandi
daat heeft gesteld voor deelname aan
kabinet „dat geacht kan wor
den de steun te genieten van de
meerderheid van de Kamer" kan
[hen nu ook weer niet zeggen. Een
Pandicap heeft zij zich op zijn minst
feit heeft begaan, daarom
crimineel hoeft te zijn.
nog niet
(Van onze speciale verslaggever)
UTRECHT, 27 maart. Dank zij
de messcherpe vraagstelling en de
eminente leiding van de president van
de rechtbank mr. J. Gijsman heeft
men gisteren op de tweede dag van
de behandeling van de Baarnse moord
zaak een scherper inzicht gekregen in
de figuur van de tweede verdachte:
de twintigjarige student in de sociolo
gie Frans Boudewijn H. Bleek en half
slaapwandelend was hij door twee par
ketwachten min of meer naar binnen
geduwd, waarna hij toestemming
vroeg om tijdens het verhoor te zit
ten. Al spoedig bleek met welk een ge
sloten, uiterst vage en verwarde figuur
de rechtbank te doen zou krijgen. Op
vallend was het verschil met zijn me
de-verdachte Henny W. die maandag
vlot en zeer openhartig vertellend (zij
het op een kille, gevoelsarme manier)
verslag van de afschrikwekkende ge
beurtenissen had uitgebracht. Het is
voor de rechtbank gisteren bepaald
geen gemakkelijke dag geworden.
Bovendien deed zich voor het eerst
tijdens deze marathonzitting een vrij
pijnlijk incident voor. Een fotograaf
die tussen de tekenaars schuin voor
de verdachte en zijn verdediger zat,
boog zich even naar voren en maak
te een opname van Boudewijn op
het moment dat deze dromerig voor
zich uitstaarde. De officier van jus
titie, mr. G. H. C. van Dijken deed
een ieder opschrikken door zijn uit
roep: „Meneer de president, er
wordt gefotografeerd De fotograaf
was gedwongen zijn toestel in te le
veren en vervolgens de zaal te ver
laten. Ook achter het raam bewo
gen zich schimmen. Maar toen de
parketwachten daar controleerden
was er niemand (meer) te zien.
Het is vooral de dag geweest van de
president mr. Gijsman. Op een rond
uit weergaloze manier slaagde hij er
enkele malen in de uiterst zwijgzame,
zich steeds achter zijn vriend en me
de-verdachte Henny W. verschuilende
Boudewijn tot spreken, tot zichzelf te-
enspreken, te dwingen. Alles wat
ewijn zei was belastend voor Hen-
Oi
gensp:
Boude
ny
als
W
p punten waarin Henny hem
be:
zorgd.
Willemstad (Curasao), 27
blaart Gouverneur mr. N. Debrot
de Nederlandse Antillen heeft gis
pen op Aruba eerste hulp verleend
een 65-jarige man, die na een
*ehtpartjj °P straat was blijven lig-
jfen. De gouverneur, die ter gelegen-
5id van de opening van een onderwijs-
stelling op Aruba verbleef, passeerde
6 plaats waar het slachtoffer op
z&at lag. De gouverneur, die in ge-
'schap was van zijn vrouw en de
^arnemend gezaghebber De Cuba,
dg te direct u't zijn auto en verleende
.man eerste hulp (gouverneur De-
Is namelijk ook medicus).
als de gangmaker, de dader had aan
gewezen, liet het geheugen van Bou
dewijn het plotseling afweten. Was dat
eens niet het geval dan werd prompt
de naam van Henny genoemd.
President: Bent u op het idee geko
men Theo Mastwijk uit de weg te rui
men?"
Boudewijn: „Nee, dat is Henny W.
geweest".
President: „Heeft u niet met het
hakmes op het hoofd van Theo Mast
wijk geslagen?"
Boudewijn: „1
daan"
„Dat heeft Henny ge-
President: „Henny W. vertelt dat hij
is weggelopen, nadat hij een teken
van jou had gekregen om het wur
gend koordje om de nek van Theo
Mastwijk te gooien. Is dat juist?"
Boudewijn: „Henny W. is niet weg
gelopen; ik ben weggelopen. Even la
ter hoorde ik achter mij: pats, pats,
pats. Ik kon het niet aanzien hoe Hen
ny de jongen neersloeg".
President: „Toch bent u teruggeko
men. Waarom?"
Boudewijn: „Dat heb ik Intuïtief Be
daar".
De antwoorden kunnen de presi
dent niet overtuigen. Enkele malen
roept hij uit: „Iemand staat hier te
liegen, jij of Henny". „Henny" ant
woordt Boudewijn onmiddellijk!
„Waarom zeg je niet ronduit dat jul
lie samen Theo Mastwijk hebben ge
dood". Maar Boudewijn schudt zijn
hoofd. Hij ontkent zelfs dat hij het
stoffelijk overschot samen met Hen
ny naar de put heeft gesleept. „Dat
heeft Henny W. gedaan", klinkt het
voor de zoveelste maal.
Opmerkelijk Is dat Boudewijn steeds
op punten die van weinig belang zijn
in de zaak, pasklare en uitvoerige ant
woorden geeft. Op de werkelijk be
langrijke feiten blijft zijn commentaar,
zijn beschrijving achterwege. Of er
klinken aarzelende woorden als: „Nee,
dat heb ik niet gedaan", „ik kan het
mij niet meer herinneren, het staat
wij maar vaag voor de geest".
Nieuw in de ontwikkeling van deze
zaak is de verklaring van Boudewijn
dat het driemanschap een jaar na de
moord de put heeft uitgegraven om
het lichaam van Theo Mastwijk te
verwijderen. „Na een tijdje zijn wij
ermee opgehouden. We konden nauwe
lijks nog iets van het lichaam ontdek
ken. We hebben het gat daarna maar
weer dichtgegooid".
In de middagzitting worden, even
als gisteren, de commissaris van de
rijkspolitie te Amsterdam, de heer IJ.
Taconis en de beide Baarnse recher
cheurs G. Smit en H. Pit gehoord.
Mr. Joh. K. Mathuizen, verdediger van
Boudewijn, vraagt commissaris Taco
nis te herhalen dat verdachte tijdens
het onderzoek een zeer labiele indruk
op hem heeft gemaakt.
klaarde rechercheur Smit dat Ewout
H. tijdens een verhoor ernstig schrok
toen hij van het graven in de Ferd.
Huycklaan hoorde. „Wij hebben in die
tuin gegraven, maar niets gevonden.
Het is goed mogelijk dat wij op een
andere plek moeten zijn. Maar die bos-
tuin is zo groot dat wij er maanden
zouden moeten graven".
Een nieuwe getuige geeft acte de
présence: de Amsterdamse recher
cheur D. Koops die tijdens de recon
structie van de moord achtereenvol
gens voor Boudewijn en voor Henny
heeft „gespeeld". Hij heeft een pop
ter langte van een meter achtenzestig
in de put gegooid. De pop had de leng
te en het gewicht van Theo Mastwijk.
De rol van Henny W. vertolkend had
hij verklaard dat deze zonder veeJ
moeite dit werkje had kunnen klaren.
Bij deze verklaring blijft hij.
Prof. dr. H. C. Rümke, de bekende
zenuwarts uit Utrecht, verschijnt ver
volgens voor de rechters. Hij heeft
Boudewijn evenals Henny W.
lange tijd geobserveerd in zijn kliniek.
„De gesprekken met Boudewijn waren
moeilijk, erg moeilijk", zegt hij. Door
de vele gesprekken met psychologen,
psychiaters en reclasseringsambtena-
ren was Boudewijn extra op zijn hoe
de".
„Heeft u de Indruk dat hij simuleer
de?" vraagt de president. „Het Is niet
uitgesloten", zegt de hoogleraar. „Het
is ook mogelijk dat hij zich in een
toestand brengt die aan simulatie doet
denken". Over de verhouding Boude-
wün-Henny W. zegt prof. Rümke: „Het
is niet te zeggen wie de leiding heeft
gehad. Eerst dachten wij dat Henny
W. de sterkste was in alle opzichten.
Maar na langere observatie hebben
wij geconcludeerd dat Henny W. „min
der sterk" en Boudewijn „minder
zwak" was. Boudewijn is een jongen die
zich eigenlijk voortdurend bedreigd
voelt. Als men over de zaak spreekt
wordt dat gevoel erger. Slechts een
enkele maal hebben wij Boudewijn
zien lachen. Het was alsof toen de zon
eindelijk voor hem doorbrak. Op dat
moment was hij een aardige, zelfs
charmante jongen."
Prof. Rümke is' van mening dat
Boudewijn grote, neurotische storingen
kent. Hij meent dat verdachte ver
minderd toerekeningsvatbaar is. In
zijn rapport dringt prof. Rümke bij de
rechtbank aan op een onvoorwaarde
lijke terbeschikkingstelling van de re
gering.
Op een vraag van de officier of hij
het gevaarlijk zou vinden als Boude
wijn in de maatschappij zou terugke
ren antwoordt de getui ge-deskundige
dat iemand die eenmaal een crimineel
Prof. Rümke verbaast zich verder
over het feit dat Boudewijn hoe
wel het goed mogelijk is dat hij be
paalde dingen werkelijk vergeten is
zich niets meer herinnert van de
gruwelijke generale repetitie van de
wurgingsscene in de huiskamer. Ook
vindt hij het onbegrijpelijk dat twee
maanden na de moord Boudewijn en
Henny W. weer aan het stelen zijn
gegaan.
Het is een van die mysteries in deze
zaak die wellicht nooit '.uilen worden
opgelost. Als Boudewijn na afloop van
de verklaringen van prof. Rümke weer
de rechtszaal wordt binnengeleid, geeft
de president een korte samenvatting
van hetgeen prof. Rümke heeft ver
klaard.
„De professor meent dat niemand
eigenlijk als de leider van de groep
kan worden gezien", herhaalt de pre
sident. Op dat moment draait Boude
wijn met een ruk het hoofd naar de
hoogleraar en kijkt hem een ogenblik
slechts onderzoekend aan. „Wilt u iets
vragen aan de getuige-deskundige? Ik
dacht een bepaalde reactie op uw ge
zicht te lezen", zegt mr. Gijsman.
Langzaam staat Boudewijn op. De
parketwachters schieten toe. Maar
Boudewijn zegt alleen maar: „Ik had
misschien wel iets willen vragen als
ik bij de bespreking was geweest. Nu
heeft het geen zin". „Maar ik geef u
toch een samenvatting", repliceert de
president. „Nee, dank u. Ik heb geen
vraag", antwoordt Boudewijn ver
moeid. Hij gaat weer zitten en staart
in het niet.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 27 maart Voor een
gezelschap uit voornamelijk diplomatie
ke kringen heeft de Hongaarse ambas
sade gisteravond in het Metropole-thea-
ter een aantal Hongaarse films ver
toond. Het was een gevarieerd pro
gramma bestaande uit een documentai
re, een romantisch filmpje over het die
renleven, een korte speelfilm en een
aantal tekenfilms. Het beste kwam uit
de bus een zeer geestig reclamefilmpje
voor een potlood en een stuk gum. Ge
slaagd was ook de tekenfilm met een
dankbaar en gemakkelijk onderwerp:
de op hol geslagen robot. De documen
taire gaf een beeld van de wederopbouw
van Hongarije na de tweede wereld
oorlog: een conventioneel en propagan
distisch stuk werk. Wèl zag men dat
de heer Khroesjtsjev luide werd toege
juicht maar over de opstand werd
hield men zich nadrukkelijk van pok
maar het geringste applausje. Alles bij
een was het een onduidelijke vertoning
waarbij alleen de tekenfilms het idee
gaven tenminste niet helemaal voor
niets te zijn gekomen.
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG, 27 maart Minister
Beerman (Justitie)staatssecretaris
Schmelzer (PBO) en de voorzitter van
het Landbouwschap, de heer Biewenga,
zullen donderdag de mogelijkheden be
spreken om relletjes te voorkomen,
wanneer in de toekomst beslag zou
moeten worden gelegd op bezittingen
van boeren, die weigeren de heffingen
van het landbouwschap te betalen. Men
wil zoeken naar een eenvoudiger pro
cedure zoals b.v. ook de belasting
dienst heeft zonder dat aan de rechts
bescherming van de betrokkenen wordt
getornd, zo deelde taatssecretaris
Schmelzer gisteren in de Eerste Ka
mer mee.
De staatssecretaris gaf een uitvoeri-
uiteraard niet gerept. Terecht ont- ge uiteenzetting (zoals destijds ook in
ons blad is gegeven) van de voorge
schiedenis, die tot de moeilijkheden in
Hollandsche Veld heeft geleid. Hij zei
dat het Landbouwschap een „roman
van geduld" heeft geschreven, maar uit
eindelijk wel moest ingrijpen toen de
(Advertentie)
Even later, als rechercheur Smit
verklaart dat hij tijdens het onder
zoek een tip heeft gekregen dat het
driemanschap ook in een tuin aan
de Ferdinand Huycklaan heeft ge
graven, wenst Boudewijn plotseling
het woord. „Wie heeft die tip gege
ven?" vraagt hij aan de wat ver
wonderde rechercheur, die vragend
naar de president kijkt. Mr. Gijs
man knikt goedkeurend. „Van de le
raar Hannema uit Baarn".
Overigens blijft het graven van het
drietal in de Ferd. Huycklaan een
vreemde gebeurtenis. Gisteren al ver-en
In het verdere verloop van het tele
visiedebat in de Tweede Kamer zei dr.
Bruins Slot (AR) dat het belangrijkste
resultaat van de verklaring van de re
gering is, dat het kabinet geen concessie
meer zal verlenen. Hij bleef wel iets
dubbelzinnigs zien in de argumentatie
van de staatssecretaris, dat de regering
rekening wil houden met de gevoelens
van de Kamer, terwijl zij anderzijds op
haar „eigen recht" blijft staan als het
om een beslissing gaat.
Mevr. Van Someren-Downer (WD)
zei te zien aankomen, dat de liberalen
met de beslissing over het verlenen van
een concessie tweemaal „genomen" zul
len worden. Er moet eerst een nieuwe
wettelijke regeling komen, waarop dus
gewacht zal moeten worden. Het zal
er dan op neer gaan komen, dat dan
toch de omroepverenigingen uitzenden.
Wanneer die er eenmaal mee bezig
zijn, wordt het natuurlijk een zogenaamd
„verkregen recht". Verwerping van haar
motie ziet zij als een duidelijk blijk
van wantrouwen in de regering.
Prof. Oud (WD) nodigde de Ka
mer zelfs uit om ter wille van zui
ver staatsrechtelijke verhoudingen een
echte motie van wantrouwen in te die
nen, omdat de meerderheid immers
vierkant tegenover het regeringsbe
leid staat. Volgens hem moet de Ka
mer consequent handelen. Op inter
rupties uit de socialistische hoek:
„Dat durven ze niet", reageerde prof.
Out. met de opmerking: „Ik begrijp
niet, dat de PvdA het niet doet. Die
heeft immers al sinds 1939 geen ver
trouwen meer in de regering".
Prof. Vondeling (PvdA) bestreed de
opvatting van prof. Oud en zei, dat de
re. 'ing alleen maar heeft willen vra-
fer hoe de Kamer over haar beleid
enku Bovendien is een verwerping van
de motie-Van Someren juist wat prof.
Oud wil: een afkeuring van het rege
ringsbeleid. Hij vond eenter wel, dat de
regering veel te slordig is opgetreden
i stelcte
de de met veel zorg voorbereide
behandeling van de aardgasnota daar
tegenover. Minister De Pous bestreed
de mening en zei dat beide zaken niet
vergelijkbaar zijn. Bjj de aardgasnota
ging het om enorme bedragen, die het
parlement moest voteren, hier gaat het
om een zaak waarbij tijdnood een grote
rol heeft gespeeld. Mr. Scholten zei, dat
de Kamer best mondeling overleg had
kunnen krijgen, wanneer zij daar maar
om gevraagd had.
Dr. De Kort (KVP) merkte op in
het toegeven van de regering twee oor
zaken te zien: het is een gevolg van
het „gemeen overleg" tussen regering
en Staten-Generaal en de feitelijke om
standigheden hebben de regering boven
dien daartoe gedrongen. Met deze ar
gumentatie, aldus de katholieke frac
tievoorzitter, kan de Kamer tevreden
zijn. Zij wordt niet onder druk gezet
door dreigen met aftreden. Er is geen
kabinetscrisis in het vooruitzicht, het
geen ook overdreven zon zijn.
Ook de liberalen overdrijven volgens
he wanneer zij het verwerpen van
de motie-Van Someren gelijk stellen
met het aanvaarden van een motie
van wantrouwen. Wanneer wantrou
wen moet worden uitgedrukt, dan
moet de tekst van een motie dat
zeer nadrukkelijk weergeven. Zo'n
motL zou hier echter geen meerder
heid krijgen, aldus dr. De Kort. Men
bedenke ook, dat het hier niet gaat
om een essentieel punt van regerings
beleid. Uit geen troonrede of regerings
verklaring valt dat af te leiden.
Dr. Veerman (AR) constateerde, dat
de regering nu duidelijk heeft laten we
ten, dat zij het overleg met de Kamer
wil honoreren.
Tenslotte zei dr. Tilanus (CH), dat
het hem duidelijk was geworden, dat
de behoefte bestaat aan een wettelijke
regeling en voorts dat het werken met
regeringsnota's vaak tot moeilijkheden
leidt. Wat het „eigen recht" van de
regering betreft om beslissingen te ne
men, herinnerde hij eraan dat ook minis
ter Marchant zich in 1934 daarop had
beroepen bij de behandeling van zijn nieu
we spelling. De heer Tilanus had toen
een interpellatie aangevraagd en een
motie ingediend, die de regering naast
zich neer legde. De spelling ging gewoon
door. Hjj vond, dat de regering toen ook
het recht had een afwijkende beslissing
te nemen.
Mr. Scholten heeft bij de dupliek de
conclusie getrokken, dat een meerder
heid in de Kamer in ieder geval een
„open bestel" wil en dat daarmede
ni bedoeld wordt een bestel dat zo
veel voorwaarden voor een nieuwe con
cessionaris inhoudt, dat het niet echt
„open" zou zijn.
Voorts stelde hij vast, dat de rege
ring en de Kamer beide reclamebood
schappen op zichzelf mogelijk en wense
lijk achten. Hij wees erop, dat de re
gering alle werkelijkheidszin zou mis
sen wanneer zij nu toph nog tegen de
zin van de Kamer zou onderhandelen.
Hij was het met dr. De Kort eens:
De regering kan het verwerpen van
de liberale motie niet gelijk stellen met
een motie van wantrouwen.
Prof. De Quay heeft tenslotte in
antwoord op de vraag van dr. Vonde
ling, öf het kabinet wel homogeen is
geweest in zijn beslissingen, medege
deeld, dat er inderdaad ernstig ge
twijfeld was over het antwoord op de
vraag, of de consequenties moesten
worden getrokken uit een duidelijke
uitspraak van de Kamer over een
zo belangrijk beleidspunt. Men is ech
ter tot de conclusie gekomen dat de
portefeuilles niet ter beschikking moes
ten worden gesteld. De periode waar
in ons land een demissionair kabinet
zou hebben, zou in dat geval met an
derhalve maand verlengd zijn. Dit nu
achtte men in verband met nationale
en internationale omstandigheden niet
verantwoord.
Uit de reacties zowel onder de
leden van regering en Kamer als
de aanwezigen die direct bij de om-
roep- en tv-zaken betrokken zijn, bleek
na afloop van het debat duidelijk, dat
er algemene tevredenheid heerst over
deze oplossing van het kabinet. „Er is
nu een reële mogelijkheid gescbapen.
om het moeilijke vraagstuk van de re
clame In de tv op de juiste manier te
gaan behandelen", zo zei ons mr. Schüt-
tenhelm, voorzitter van de NTS.
heffingen, die krachtens de wet wa
ren opgelegd, al sinds 1956 bij enkele
boeren oninbaar bleken...
De senaat behandelde gisteren de be
groting van Algemene Zaken, waaronder
ook de bezitsvorming en de publiekrech
telijke bedrijfsorganisatie ressorteren.
De staatssecretaris constateerde 1) dat
sprekers van alle pau*tijen het beginsel
van de PBO ondersteunen, 2) dat nie
mand een „paniekerige" behoefte bleek
de hebben aan tovermiddelen, waardoor
een spectaculaire vooruitgang in de
toch wel teleurstellende ontwikkeling
van de PBO zou kunnen worden ge
boekt, en 3) dat er geen wezenlijk ver
schil van opvatting tussen Kamer en
regering bestaat over het karakter van
het regeringsbeleid t.a.v. de PBO. dat
stimulerend en steunend moet zijn maar
niet mag forceren.
De begroting werd z.h.s. aangenomen.
BRUSSEL, 27 maart (UPI) De vi-
ce-voorzitter van de Europese commis
sie dr. L. Mansholt zal volgende maand
in Washington met president Kennedy
confereren over transatlantische land
bouwvraagstukken, aldus is in de Bel
gische hoofdstad vernomen.
Dr. Mansholt gaat op 3 april naar
de Verenigde Staten, om er een land-
bouwcongres aan de Cornell Universi
teit bij te wonen. Daarna zal hij in
Washington een ontmoeting hebben
met Kennedy en met de Amerikaan
se minister van landbouw, Orville L.
Freeman.
•)1
BREDA, 27 maart (KNP) Van 18
tot 21 april wordt in het grootsemina
rie Hoeven een congres georganiseerd
voor studenten van seminaria in on»
land en in België en voor leden van
de Unie van Katholieke Studentenver
enigingen en de K.S.S.F., een onderaf
deling hiervan. Voorts zijn hiervoor uit
genodigd Vlaamse studenten van de uni
versiteiten te Leuven en Gent.
Het thema van dit congres is „Be
zinning op Europa". De organisatie is
in handen van de sociale vereniging
Sint Paulus van het .grootseminarie
Hoeven, die een en ander heeft opge
zet bij gelegenheid van het zestigjarig
bestaan van de vereniging. Het is de
bedoeling dat het congres zich zeker
ook zal bezinnen op de taken buiten
het geloofsleven. Dat blijkt overigens
wel uit de onderwerpen die de diverse
inleiders zullen behandelen. Het pro
gramma is grotendeels opgezet in nauwe
samenwerking met prof. dr. J. Kerk-
hofs van het Jezuïetencollege te Leuven,
die zelf een inleiding zal houden over
„Europa als werkelijkheid in de Euro
pese zielzorg".
Voorts worden lezingen gehouden
door prof. dr. W. Asselbergs over „Euro
pa, mislukt experiment in christen
heid?" drs. A. van Heusden van de
Europese school te Luxemburg over
„Europa als werkelijkheid in opvoeding
en onderwijs"; drs. W. J. van Slobbe,
adjunct kabinetchef van dr. Mansholt
van de E.E.G., die de betekenis der
Europese gemeenschappen zal behan
delen en tenslotte Th. Kerstiens, Euro
pa-secretaris Uniapac, die de blijven
de taak van christelijk Europa ten aan
zien van de ontwikkelingslanden zal be
handelen.
(advertentie)
De OLVEH sluit uw zorgen uit.
mSMÊMM.
Mariette van Wijk uit
Noordwijk staat met bei
de benen op de grond.
Nuchter bekijkt ze haar
eclatante successen, die zij reeds
op internationale pianoconcour
sen boekte. Natuurlijk realiseert
zij zich niet zonder blijdschap,
dat na haar jarenlange piano
studie, waarvoor zij zich alles
ontzegd heeft, resultaten niet
zijn uitgebleven en dat er in
haar pianospel letterlijk en fi
guurlijk muziek schijnt te zitten.
Maar ze is verstandig genoeg
zich steeds voor te houden, dat
een carrière op het concertpo
dium slechts voor een enkeling
is weggelegd. Dat er in de strijd
om de top meer verliezers dan
winnaars zijn. Mariette, die pas
19 jaar geworden is, is kortgele
den teruggekeerd uit Barcelona,
waar zij een derde plaats en een
diploma d'honneur veroverde op
een internationaal pianocon
cours, waaraan negentig pianisten
uit 28 landen deelnamen. De dag
van de uitslag is een van haar
gelukkigste geweest. En vooral
het feit, dat de gevierde Spaanse
pianiste Maria Canal, naar wie
het concours is genoemd, na de
einduitslag liet doorschemeren,
dat haar vertolking de meest artistieke was, betekende een ongekend
compliment voor haar. „Ik vond het bijna te mooi om waar te zijn," vertelt
de blonde Noordwijkse.
Mariette werkt hard. Soms wel eens „te", vinden haar ouders. Alles
wat haar muzikale ontwikkeling kan afremmen, schakelt zij uit. Geen
vriendinnen dus, geen paardrijden of tennissen, wat zij graag doet, geen
fuifjes of andere uitjes. Enkele jaren geleden is zij op advies van de
wereldberoemde Franse pianist Robert Casadesus naar Parijs gegaan, waar
zij nu studeert onder leiding van de Parijse muziekpedagoog Perlemutter.
„De assistente van Perlemutter, Susanne Roche, zweept je op tot zo'n
hoog werktempo, dat je geen tijd overhoudt om aan andere dingen te denken,
dingen, die misschien veel pleizieriger zijn. Soms wordt het me wel eens
te erg. Dan vind ik het allemaal stom vervelend en zet ik op m'n kamer
een jazzplaat op. Dat geeft dan een opkikkering. Daarna begin ik weer vol
goede moed aan Beethoven of Schubert. Ik voel, dat ik het aan mezelf
verplicht ben, dat ik doorga en dat ik er uit haal, wat er in zit."
Op zevenjarige leeftijd begon Mariette te spelen. Na een paar maanden
al werd haar spel opgemerkt door een violist van het Londense Symfonie
Orkest, die in het hotel van haar vader in Noordwijk logeerde. Spoedig
daarna kreeg zij toen lessen van Daay Ouwens, leerling van Casadesus. De
laatste stond zo versteld van het talent van het meisje, dat hij haar bij elk
bezoek aan Nederland enkele lessen gaf en haar na een door haar gegeven
recital uit pure geestdrift omhelsde. Cassadesus was het ook, die absoluut
verbood dat Mariette op tienjarige leeftijd een concert zou geven met het
Rotterdams Philharmonisch Orkest. Op haar vijftiende en zestiende jaar
betrad Mariette voor het eerst als soliste het concertpodium. Zij concerteerde
onder meer het Noordhollands Philharmonisch Orkest te Haarlem en
het West-Nederlands Symfonie Orkest.
Mariette vindt het heerlijk thuis te zijn, in de comfortabel ingerichte
bungalow van haar ouders langs de zee. Maar de toetsen van haar vleugel
raakt zij niet aan. Zij wil het harde, urenlange studeren van het laatste jaar
even vergeten. Haar studeerkamer in Parijs en de volle concertzalen zijn
ver weg. Ze wandelt langs het strand en doet boodschappen. Thuis staat
radio Veronica aan. Ze gelooft ook, dat een tijdje niet-spelen haar techniek
en artistieke ontwikkeling ten goede komt. De eerste week van april ver
trekt zij weer naar Parijs Ze heeft al verschillende uitnodigingen voor het
geven van concerten en recitals. „Straks moet ik er weer bovenop zitten en
ploeteren. Zeven, acht uur per dag. Het is zelf-behoud. Er zijn méér jonge
pianisten en allen willen ze je voorbij streven."
