Om
V precies
W 8 uur
f vanmorgen
Spartaan Pim
DOESBURG
vergeet de
spelregels
Jeugd dwingt arbiter bijna
tot krasse maatregelen
VELDHEREN IN DE VUURLINIE
AJAX: Nederlands elftal
is een blok aan ons been
Triomf van 3 Volendamse
musketiersPelk-Kras-Tol
srswrisrff®
BENFICA is er; stormachtige
begroeting tot op de rijksweg
„Feijenoords
voorhoede
stelt niet
veel voor"
Nog even en DOS gaat serieus
denken aan de Europa Cup
Pechvogel Canjels
breekt enkel
Leicester gelijk
met Tottenham
Rillend
MAANDAG 8 APRIL 1963
Maniakaal
Taak voor Neville
Luxemburgs voetbal
Bordjes verhangen
„Kernachtig gesprek77
SCHIPHOL/ROTTERDAM, 8
april Achteraf, zo zeiden de
mannen van de Rijkspolitie op de
Amsterdamse luchthaven, was het
toch nog meegevallen. Inderdaad,
het interieur van de aankomsthal
was niet beschadigd en dat was
eigenlijk meer dan men had
mogen verwachten. Want zo'n
vijftig in Nederland wonende Por
tugezen hebben er gisteren om
streeks het middaguur een kabaal
ontketend, dat alles ontwrichtte.
Kelners, stewardessen, douane,
politie; niemand dacht ook maar
één ogenblik aan zijn dagtaak.
Men had alleen nog maar oog
voor het meest luidruchtige, bij
na hysterische welkom dat ooit
aan passagiers was bereid. Maar
die passagiers waren dan ook de
spelers van Benfica, tweevoudig
voetbalkampioen, dè trots van
Portugal en woensdagavond de
tegenstander van Feijenoord.
NAC-er pas hersteld
Overweldigd
Terughoudend
Stond ik daar maar
De wedstrijd was ten einde. Het
gezelschap van Benfica zonder
overjas of slechts met een dunne
regenjas op de tribune ging
rillend van de snerpende koude
wind de bus in. De Feijenoorders
kwamen een voor een uit de kleed
kamer naar het restaurant.
„Wat", zei Kruiver, „stelt onze
voorhoede niets voor? Wie weet
denken ze daar woensdag anders
over". Franz Fuchs, Feijenoords
trainer, was ook al in een onver
zettelijke stemming. „Wij winnen
twee keer. Hier en in Lissabon.
Ik heb de film van de finale Ben
ficaReal Madrid van het vorig
jaar. Die gaan we morgen drie
keer draaien en telkens zullen we
de belangrijke momenten drie,
vier keer terugdraaien".
(Van onze speciale verslaggever)
UTRECHT, 8 april. Mag men nog
steeds de schouders ophalen voor
DOS als „haantje de voorste" in de
Ere-Divisie? Mag dit elftal nog als een
„verstekeling" «orden beschouwd, die
voordat de thuishaven is bereikt, van
het toneel zal zijn verdwenen? Vraag
het Wiliy Kment. de tovenaar in trai
ningspak, die DOS gisteren Weer van
Sparta liet winnen. Hij verschuilt zich
glimlachend achter zijn beroeps
geheim. Vraag het mr. G. W. Kern
kamp, de trotse, maar niet overmoe
dige praeses, die het kapseizende schip
van een half jaar geleden weer zee
waardig heeft gemaakt. De eerste
man van DOS geeft nog altijd dit ant
woord: ,,In september dachten wij
slechts aan HANDHAVEN, in novem
ber aan het bereiken van de MIDDEN
MOOT, in de voorbije winterpauze aan
een plaats bij de EERSTE VIER en
de volgende week misschien na "e "ik
wedstrijd tegen Enschede aan de EU
ROPA CUP".
De meest voor de hand liggende mo
gelijkheid, een positie bij de vier kop
lopers, wordt thans in de Utrechtse
kringen zonder schroom getaxeerd.
Het zou eervol zijn, maar niet in de
eerste plaats, omdat er de deelname
aan de intertoto mee wordt verdiend".
Wij houden er rekening mee, dat men
daarvoor kan bedanken", zegt mr.
Kernkamp verontschuldigend. „Want
ik zou me kunnen voorstellen, dat er
bij zo'n competitie geld bij moet in
het geval van verre uitwedstrijden, die
voor eigen rekening zijn. En dat is
nu net iets, waarom DOS niet zit te
springen."
Aan de Europa Cup heeft DOS ove
rigens geen baste herinneringen. Vijf
jaar geleden trad het als de Neder
landse kampioen in de eerste ronde
aan tegen Sporting Lissabon met als
resultaat twee nederlagen: 1-2 en
1-3. Een goudmijntje betekende deze
thuiswedstrijd evenmin, want niet
meer dan 10.000 toeschouwers had
den het de moeite waard gevonden
naar de kleedkamer van scheidsrech
ter Van Oostrom. „Was het een indi
recte?", klonk zijn vraag als een pi
stoolschot". „Natuurlijk, m':i beste. Een
geval van obstructie, nietwaar. Ik ben
er zelfs voor naar Luiten gestapt, die
de vrije trap ging nemen. Luister, zei
ik, hij mag niet ineens. Weet ik, zei
Luiten, maar toch schiet ik op het
doel. Je kunt nooit weten." De heer
Van Oostrom drukte Dennis Neville
vol meegevoel de hand. „Ik maak het
zo vaak mee, dat de spelers, die veel
geld verdienen met hun werk, de sim
pelste regels niet eens kennen. Soms
verliezen ze er een wedstrijd door."
Doesburg moet zich in elk geval na
zijn taktische misslag gevoeld hebben
als een vis op het droge. De reactie
kwam kort vóór de rust. Weer be
stookte DOS hem van links. Weber
vuurde hard in de richting van Does-
burgs graaiende vingers. Opnieuw
kwam de bal even „los" en kreeg
Kruin, de schichtige, snelvoetige
rechtsbuiten de kans zijn club een
grotere voorsprong te geven.
De grote fout van Sparta's doelman Doesburg (met pet). Hij heeft de indirecte
vrije trap van Luiten van DOS (rechts) willen keren en er in samenwerking met
De Groot (in het doel) voor gezorgd, dat zijn club een achterstand krijgt.
naar het stadion van DOS te komen.
Dat zou nu wel anders zijn, mee
smuilt het bestuur. We hebben de
gunst van het publiek definitief ge
wonnen.
Het laatste was nog lang geen uit
gemaakte zaak, toen Willy Kment zijn
ploeg eenmaal in de buurt van de top
had gebracht. Behalve een winnend
elftal wil het kritische Utrecht ook
goed voetbal zien. Wat dat betreft
kreeg het zijn zin in de eerste helft
van het grote gevecht met Sparta,
waarin DOS op alle fronten superieur
was en met twee doelpunten feitelijk
al de 1 beslissing forceerde. Was het
vreemd, dat in de rust de namen van
Van der Linden, Luiten, Westphaal,
Ockhuizen en Visser met een speciale
klank werden uitgesproken? Dit vijf
tal behoorde namelijk ook tot de
ploeg, die in het seizoen '57- 58 de
landstitel veroverde, waarbijDe
Munck het doel verdedigde.
De bijna legendarische koelbloedig
heid van de „zwarte panter" De Munck
redde DOS in menige kritieke situatie.
Daarom was het zo opmerkelijk, dat
de gerenommeerde, internationaal al
ervaren (Jong Oranje) schildwacht In
het doel van Sparta, Pim Doesburg,
met de stoïcijnse wetten totaal over
hoop lag. Trillend als een espenblad
„vergreep" hij zich aan een vrije trap
binnen het strafschopgebied, die hij
als een „indirecte" gewoon in het doel
had moeten laten verdwijnen. Does
burg graaide naar de bal, miste half
en in samenwerking met zijn rechts
back De Groot werkte hij de bal tegen
het net.
Een krachtige verwensing ontsnapte
op hetzelfde moment aan Dennis Ne
ville, Sparta's manager, die zijn ogen
niet kon geloven. Zoals alle Engelsen
geschoold in de leer der zelfbeheer
sing was dit staaltje van voetbalblind
heid voor hem een onvergeeflijke blun
der. In de rust wilde hij Doesburg
nog niet een spelregelboekje onder de
neus duwen, maar na afloop rende hij
LUXEMBURG, 8 april Het natio
nale voetbalteam van Luxemburg, de
tegenstander van het Nederlandse elf
tal in de volgende ronde van het toer
nooi voor de Europese beker voor lan
denteams, heeft zondagmiddag in de
hoofdstad van het Groot Hertogdom
voor amper 6.000 toeschouwers met 2 0
verloren van een Italiaanse c-ploeg. De
ruststand was 1-0.
De Volendammers, die met de reputatie 'treffer ^oor^zün^ètenlna nam
die tweemaal scoorde, rechts Bond, die de derde treff J g nam.
AMSTERDAM, 8 april X?1®"?.'?,'»
heeft angst voor De Meer. Dodebke
angst mag men wel zeggen. Alleen al
bjj de gedachten aan een uitwedstrijd
tegen Ajax begint het te rillen en te
beven en dansen de twee verschrikke
lijke uitslagen van 9-0 en 9-1 iede'®
rechtgeaarde Waterlander voor
ogen. Die ban van de angst is nu door
broken. Met een daverende sensane
nog welAjax sneuvelde met 1-3 P
eigen grond en geen mens, die daarmj
het woord vergissing zal kunnen uil-
spreken. Want Ajax kreeg er van «"jS8
volgens het aloude recht van de stera-
ste. Volendam was en bleef de betere
ploeg en aan dit succes mag men ze
ker een grote psychologische wlnsi
koppelen. Een psychologische winst voor
Ie huidige ploeg en de jeugd, die in de
toekomst de Volendamse eer bij Ajax
in de Watergraafsmeer zal moeten hoog
houden. Want de vaste stelregel „bu
Ajax verliezen we altijd" is in scherven
uiteengevallen. En daarvoor zijn vooral
de snelle, flitsende voeten van Pelk,
Kras en Tol verantwoordelijk.
Dit drietal heeft de, door het ontbre
ken van de ernstig geblesseerde Ouder-
land, verzwakte Amsterdamse achter
hoede eenvoudig dolgedraaid. Was de
nationale stopperspil Tonnie Pronk niet
in zulk een goede vorm geweest, de
gevolgen waren voor Ajax niet te over
zien geweest. En hoe wonderlijk is het
eigenlijk niet gelopen, daar op het uit
stekend bespeelbare veld van De Meer.
De eerste de beste Amsterdamse aan
val op het doel van Kwakman resulteer
de al meteen in een gaaf doelpunt. Henk
Groot wilde eerst zijn broer Kees de
per laten, maar toen hij de bal terug
kreeg, schoot hij meteen hard en zui
ver in de hoek (10). We hebben toeii
even gekeken naar „Aaltje" Keizer,
eens Volendams vaste doelman, maar
®e laatste jaren vaste reserve van het
(Van onze speciale verslaggever)
den. „Dat nooit weer", moet hij toen
gezegd hebben. Maar het vorige serpen
moest hü bij Ajax invallen. Daar hielp
geen lieve moedertje aan, hoezeer „Aai
tje" zich ook verzette tegen het on
heil, dat hij als het ware voelde na
deren. En het onheil kwam, a s gold
het een vaste prik wanneer Volendam
bij Ajax moest spelen. Opnieuw een
verschrikking: 9-1. „Kwakman liever
dan ik" heeft „Aaltje" tussen de re-
serves op deze zonnige middag gedacht.
En zeker op het moment toen Kwak
man al in de eerste minuut kansloos
werd verslagen. Weer voelde „Aaltje"
een vreselijk onheil naderen. En met
hem vele Volendammers op de tribune.
Maar kennelijk niets voelden enkele
Volendammers in het veld, stopper
Janny Schilder bijvoorbeeld en dan ver
der midvoor Tol en de rechtervleugel
Pelk-Kras. Het optreden van deze drie
musketiers werd naarmate de strijd
vorderde steeds zelfverzekerder en ge
vaarlijker. En tenslotte kreeg het zelfs
allure. Ajax ging met de rug tegen de
muur en in de dertigste minuut sloegen
de drie toe via de zwakke plek in de
Amsterdamse achterhoede: back Olden-
ziel In het tweede elftal is deze jonge
sDeler een talentvolle en solide stop-
nersnil maar van het spel dat een back
Sing gaf een sublieme pass aan Kras,
die prompt Pelk in vrije positie speelde.
Het laee doeltreffende schot was de
°e' L van deze schitterende com-
binatie En Volendam herhaalde dit
samenspei enkele minuten later op
We6r VIZ en weer kSgeTdl dë
links.
6frste. „Aaltje" Keizer heeft eerst de IF.1"?* n,^ët5d^en*mët aen
sfgy^yj^jkq 94) aan den lijve ondorvon.» I kleine rechtsbum
cisie raak. Ditmaal klapte zelfs de
bondscoach Elek Schwartz op de tribu
ne (1-2). De bordjes waren verhangen.
En dat bleef zo.
Want al mocht Ajax nu feller ten
aanval trekken, na de rust zelfs het
tempo verhogen, het was duidelijk aan
geslagen. De aanval miste iedere over
tuiging en liep zich met een irriterende
regelmaat vast op de zeer hechte Vo
lendamse verdediging, waarin stopper
Schilder en linksback Klaas Zwarthoed
excelleerden. Ajax probeerde het met
afstandsschoten. Swart, Petersen en zelfs
Oldenziel, de zwakke stee, vuurden
hard en zuiver in de uiterste hoeken
van het doel. Maar daarin maakte de la-
konieke Kwakman „Aaltje" Keizer dui
delijk hoe je ook in De Meer de meest
fantastische reddingen kunt verrichten.
En ondertussen bleven de Volen
damse uitvallen uiterst gevaarlijk. De
opgewonden Volendammer achter ons
op de tribune kwam er zelfs door in
een hard, „kernachtig gesprek" met
de Allerhoogste. De Volendamse ka
pelaan naast hem moest dit „onge
zouten enthousiasme" met forse schou-
derduwen afremmen. Maar ja wat wil
je ook als rechtgeaard Volendammer
bij zulk een listig tik-tak-spel van
Pelk en Kras, zo'n stug doorzetten
van Tol en zo'n schitterend doelpunt
van Thijssie Bond in de twintigste
minuut. (1-3). Het grote Ajax op de
knieën in de eigen vertrouwde Meer.
Geen overwinning door geluk of an
dere factoren, maar gewoon bevochten
door fris en directer spel, waarbij de
Amsterdammers wel heel ver achter
gebleven. Ajax' praeses Jan Melchers
zat er diep door in de put. „Nu zie je
het" riep hij tegen ons na afloop.
„Ik heb het al zo vaak gezegd, maar
nooit wordt er over gepraat of ge
schreven. Dat Nederlands elftal is een
blok aan ons been. De KNVB moet het
maar van ons overnemen. Ajax als
zijn stiefkind adopteren. Onze trainer
kan regelmatig maar met een manne
tje of drie aan het werk, omdat de rest
in Zeist naar de bondstraining moet.
Op deze wijze kunnen wij niet meer
werken hoor! Worden we elke week van
het veld geveegd." En met deze woor
den dook hij boos en ontdaan weg in
de catacomben van het Ajax-stadion.
Dat was hét moment voor de
Utrechtse jeugd om zich te doen gel
den. De tot een manie geworden ge
woonte om het veld te overstromen,
zoals bij sommige televisie-wedstrij
den kan worden afgekeken, werd weer
eens uitgebreid gedemonstreerd, tot
ongerief van de spelers, uiteraard het
meest van de Spartanen. Tonmy van
Ede, de Rotterdamse aanvoerder, die
in het verleden echt wel heeft bewe
zen tegen zijn verlies te kunnen, was
dit toch te bar. „We voetballen zo niet
langer", deelde hij de scheidsrechter
verontwaardigd mee. „Een van die
overspannen supporters kan een rare
streek uithalen, zonder dat iemand er
erg in heeft." „Ik had de wedstrijd
gestaakt als het een halve minuut lan
ger had geduurd", legde de heer Van
Oostrom later uit. „Maar ik kon af
fluiten voor de rust." Het bestuur van
DOS is met de jeugdige stormlopen
geenszins gelukkig. „Maar ja, het ge
beurt dikwijls bij belangrijke wed
strijden, zelfs in Engeland." Desge
vraagd mompelde Dennis Neville in
stemmend. Hij was er met zijn ge
dachten niet bij. In de zak van zijn
overjas stak een spelregelboekje.
(Van onze speciale verslaggevers)
Meer dan een uur had het groepje op
het terras van „Aviorama" gestaan.
Het was gewapend met spandoeken en
vlaggen en het drentelde ner> eus op
en neer. Even na twaalf uur arriveerde
toen het speciale KLM-vliegtuig uit
Lissabon en wat er toen gebeurde
tartte alle beschrijvingen. De groep
GELEEN, 8 april. Leo Canjels,
de middenvoor van het Bredase NAC,
is de laatste tijd wel bijzonder onge
lukkig. Nog niet zo lang geleden her
steld van een knieblessure en onlangs
genezen van een hernia, heeft hij zon
dag tijdens de wedstrijd Fortuna-NAC
kort na het begin van de tweede helft
een enkel gebroken toen hij over een
oneffenheid in het veld kwam te val
len. De speler van NAC werd in een
ziekenhuis behandeld en kon 's avonds
naar huis terugkeren.
snelde naar beneden, nam stormender
hand de barrières van douane en rijks
politie en rukte op naar het platform
tot aan de vliegtuigtrap. „Ben-fi-ca,
Ben-fi-ca" klonk het van alle kanten,
terwijl wilde krijgsdansen werden uit-
gevoerd. En toen Benfica's voetbalhel
den de trap afdaalden, leek hun leven
nauwelijks veilig. Een voor een werden
ze tegen de borst geklemd, gestreeld
en bejubeld.
Feijenoords secretaris, de heer C.
Prins die de komende tegenstanders
met bloemen verwelkomde, raaikte
ernstig in de verdrukking. En toen
dan de ceremoniën op het vliegveld
achter de rug waren, volgde een
herhaling in de aankomsthal nog
luidruchtiger en een tweede re
prise buiten, waar de bus gereed
stond om het gezelschap in snelle
vaart naar het FeiJenoord-stadion te
brengen. Zelfs eenmaal op weg naar
de Maasstad, op de rijksweg, was
de storm van Portugees enthousias
me niet bedaard, Vóór, achter en
naast toeterende automobilisten
die wilden passeren ten spijt de
bus reden auto's met Nederlandse
Portugezen.
En Benfica's spelers zelf? Ze waren
even overweldigd door de ontvangst
hen bereid, maar in de bus reeds
bleek geen spoor meer van de luid
ruchtige scènes op Schiphol. Zij zaten
rustig bijeen, alsof ze aan een genoeg
lijk familiereisje waren begonnen; keu
velend over thuis, de kinderen en de
buren. Slechts moeizaam kwam het
gesprek op Feijenoord en de wedstrijd
van woensdagavond. Stug, bijna terug
houdend kwamen de antwoorden op de
vragen en dan nog bij mondjesmaat:
„Wij zijn hier om voor het derde ach
tereenvolgende jaar de finale voor de
Europa Cup te bereiken", zei Manuel
Alfonso, de directeur van de afdeling
voetbal van Benfica.
In Rotterdam, eenmaal in het sta
dion toen de wedstrijd Feijenoord-
Blauw Wit goed en wel op gang was,
kwamen de tongen iets meer los. Fer
nando Riera, eens speler van Reims,
het vorig jaar coach vim het Chileense
elftal dat zeer verrassend derde werd
in het toernooi om het wereldkam
pioenschap en nu als opvolger van de
fameuze Hongaar Bela Guttman trai
ner van Benfica, wilde dan wel iets
zeggen. Hoewel, veel lust had hij niet
en dat liet hij herhaaldelijk merken.
„Waarom zou hij zich bloot geven? Nu
ja, als u het wilt weten: ik heb Feijen
oord nooit zien spelen. Ik heb alleen
de t.v.-uitzending van de wedstrijd
tegen Reims gezien. Het lijkt me dat
Feijenoord een ontzaglijk sterke ver
dediging heeft, maar de voorhoede Is,
dacht ik, niet zo best. Maar luister,
het Feijenoord dat daar speelt en
hij wees naar wat er zich op het veld
afspeelde heeft niets te maken met
het Feijenoord van woensdagavond."
Over het Feijenoord, dat tegen
Blauw Wit speelde had men in het
kamp van Benfica weinig goeds te
zeggen. „Wat", zei Manuel Alfonso,
De O us mei nei eijiiu vun o&icj iiwcdt
stapvoets wegrijden van Schiphol door
dat dol-enthousiaste supporters, nog geen
afscheid konden nemen en zingend de
weg versperden. Op de foto daaronder
vertelt Kruiver (links) aan Eusebio,
hoe Feijenoord in de halve finales is
gekomen. Dit bijzondere gesprek vond
plaats in het restaurant van het
Feijenoordstadion.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiuiiiiiiHiiiiiHiiiiiiimtiiiHiiiiiiin
„speelt Feijenoord maar met drie in
vallers? Ik dacht dat het er wel zes
of zeven waren Dit Feijenoord zou
tegen ons geen schijn van kans heb
ben." En natuurlijk zaten de kleu
mende spelers zoveel mogelijk te
kijken naar hun directe tegenstanders.
De kleine linksbuiten Simoes hield
geen oog af van Kerkum: „Techniek
heeft hij niet, maar wat een onverzette
lijkheid".
Torres, de lange middenvoor, top
scorer in Portugal en zaterdag met
vier doelpunten weer de held van Ben
fica, volgde alle bewegingen van
Kraay: „Hij wint alle kopduels; onge
looflijk". Onderwijl poseerden Kruiver
en Moulijn met hun befaamde collega
Eusebio, die helemaal op de hand van
Blauw Wit was, toen hij in dat elftal
de Surinaamse rechtsbuiten Frankel
had ontdekt en die af en toe opveerde
als een lange bal in het hart van
Feijenoords verdediging alle ruimte
bracht voor ongehinderd oprukken
naar het doel: „O, stond ik daar
maar", riep hij uit. „Er zouden heel
wat doelpunten vallen."
rso>
LONDEN, 8 april Leicester City is
zaterdag weer wat dichter bjj de begeer
de „doublé" gekomen. Door een zege
met 2-0 op Manchester City is de ploeg,
die zich al plaatste in de halve finales
van het toernooi om 'e Engelse voet
balbeker, in punten gelijk gekomen
met de koploper Tottenham. De Londe-
naars kwamen op deze zonnige zater
dag niet in actie omdat zij zes spelers
moesten afstaan voor de wedstrijd En-
geland-Schotland.
De uitslagen in de eerste divisie wa
ren: ArsenalNottingham 00, Bir
minghamIpswich 01, BoltonBlack
pool 3—0, Burnley- -Aston Villa 31,
EvertonBlackburn 00, Fulham
Westham 20, Leicester CityMan
chester City 20, West Bromwich
Sheffield United 1—2.
(Advertentie)
