HELEN KELLER
Levensschets
van een
doofblinde
STUDIEBEURS
VROUWEN
Noodzaak tot vernieuwing
jaagt de mode steeds op
VROUW IS ELKE DAG
HAAR PAASBEST"
WANT WELVAART HEEFT DAAGSE
LEVEN FEESTELIJKER GEMAAKT
Fabrikanten dingen
om baby's gunst
De hele grote mode voor
de hele kleine wereld
M
Ij
D
Schommelen
W'
GEPLISSEERD ZOMERPAKJE
E
Spaanse
omelet
DELFIA
W d<
In bed
Business
academisch gevormde
XHEZOELFIA
ZATERDAG 13 APRIL 1963
.welvaart dwingt tot vernieuwing.
Tegen Pasen zou je met je kleren
willen doen wat de bomen doen
met hun blad. Die hebben het
oude weggegooid en alles nieuw ge
nomen. Het is vast en zeker een heel
oud verlangen in de mens om zich,
als ook de natuur weer nieuw wordt,
in het nieuw te steken en zich mooi
te maken. Het is een heel oud gezeg
de „op je Paasbest" te zijn. Met Pa
sen zette je een nieuwe voorjaarshoed
op en het is bijvoorbeeld in Amerika
de gewoonte op Paasochtend na de
kerkdiensten een Paasparade te hou
den om eikaars met bloemen opge
tuigde hoofddeksels te bewonderen.
Maar of het weer met Pasen ook
een beetje voorjaarsachtig wil zijn,
daarvan is men nooit zeker want het
voorjaar houdt zich nu eenmaal aan
geen enkele wet en bovendien heeft
Pasen geen vaste kalenderdag. Maar
dat komt misschien nog wel nu er
toch zoveel wordt afgebroken om
opnieuw opgebouwd te worden.
elvaart dwingt tot vernieuwing,
de noodzaak van vernieuwing
jaagt de mode op. Vroeger
werd een jas een „duur" stuk in
aanschaf jaar op jaar verlengd of
tfT elv
verkort, gekeerd, veranderd en een
kind kon naar school gestuurd woi\
den in een jas met een ingezet stuk
in de mouw. Kom daar nu eens om!
Kleutértjes in stad en dorp gaan naar
school met onberispelijke maillot
beentjes, in gave windjaks, waarvan
de meeste er uit zien of ze de week
tevoren zijn aangeschaft, als het re
gent de voetjes gestoken in allerlief
ste rode, witte of gele rubber-laars-
jes. En kijkt u eens hoe Ot en Sien
in de regen speelden
e stijgende uitgaven voor de kle
ding zullen ook wel in de hand
gewerkt worden door de vrije
zaterdag. Als mijnheer en mevrouw
samen boodschappen gaan doen, laat
op de ochtend, goed gehumeurd, als
mijnheer mee uitzoekt: „kind, dat is
foch veel mooier", als mijnheer be
taalt. De vrije zaterdag is een fees
telijke prelude op de zondag aan het
worden. Vroeger was het een dag
van zeepsop en stoepen schrobben in
oude, afgedragen kleren. Daarvan
rustte men dan uit „op zijn zondags!"
Schommelmeisje in een leuk handweefstof jurkje
van draion met Walt Disney figuurtjes.
at draagt de baby in 1963
eigenlijk des nachts? Een bed-
pak bestaande uit flanellen hes
je met tricotboorden en een
korte broek of een trappelpak: dat is
een trappelzak zonder banden met er
aan vast een hesje. Later kan de zak
worden opengeknipt en omgezoomd om
als nachtpon dienst te doen. Dan is de
en soepele donkerblauwe strik op een soepel zomerpakje
van heel fijn witte geplisseerde zij met orlon, is ken
merkend voor de mode 1963. Die beweeglijke ribbel" is
het bijzondere van dit pakje. De grote strik, lavallièrezeggen
de Fransen nog altijd, zit aan de blouse vast, die mouwloos is.
Dit makkelijke ontwerp voor jonge vrouwen is typisch voor de
stijl van Guy Laroche,
Per persoon: 2 losgeklopte eieren,
1 in plakken gesneden tomaat en 1
kleine ui eveneens in plakken go-
sneden, de inbond van 1 kwart blik
gemengde groente, 1 volle mespunt
paprikapoeder, evenveel kerriepoe
der, zout en peper naar smaak en 3
gekookte aardappelen, in blokjes
verdeeld.
Laat 25 g DELFIA in een koekepan
heet worden en bak alle groente met
zont peper en kroiden goudgeel.
Laat het vocht inkoken. Roer dn
eieren erdoorheen en laat stollen.
Serveer deze platte omelet op ^en
warm bord met geraspte kaas ea
warm stokbrood.
8T
•m
100% PLANTAARDIG
Het is onmogelijk, niet telkens
weer geboeid te zijn als men
leest over het leven van He
len Keiler, de nu meer dan
tachtigjarige vrouw, die blind en doof
door het leven is gegaan, maar des
ondanks haar universitaire studies
maakte en een ongelooflijk voorbeeld
is geweest voor iedere gehandicapte.
Zij was en is een hoogst begaafde en
zeer wilskrachtige en vooral een heel
levensblije natuur, die de wereld heeft
laten zien wat een mens met zjjn eigen
energie kan overwinnen. Maar dat zij
op zevenjarige leeftijd, toen ze nog
een kleine ongetemde wilde was, de
wanhoop van het gezin, onder leiding
is gekomen van Anne Sullivan, die
haar grote gaven van verstand en
hart onderkende en richtte, is beslis,
send geweest voor haar ontwikkeling.
Over dat leven van Helen Keiler,
samen met Anne Sullivan, die als
nauwelijks twintigjarige voor de on
gelooflijke opgaaf stond, met dat wild
vreemde kind dat niet zien, niet ho
ren en niet spreken kon, contact te
maken, gaat het pas verschenen boek
Moedige metgezellen". De twee moe
dige metgezellen zijn dan Helen Kei
ler en Anne Sullivan, later na haar
huwelijk Anne Macy. De schrijfster
van deze biografie, die oorspronkelijk
in het Engels is verschenen en hier
werd uitgegeven bij Gottmer, Haar
lem, is Helen E. Waite. De aandoen
lijke levensgeschiedenis van de doof
blinde Helen Keiler is ook algemeen
bekend geworden door de film De
wonderdoenster". Maar wie, hoe ook
kennis neemt van het leven van He
len Keiler, dat zich ontwikkelt als een
prachtige bloem uit een knop, door
toedoen van haar metgezellin Anne,
(lie weet niet, wie van de twee vrou
wen hij het meest bewondert. Anne
b.v. van origine een verwaarloosd
kind uit een doodarm gezin, zelf tot
haar veertiende jaar bijna blind, daar
na in korte tijd opgebloeid toen ze
in een instituut terecht kwam waar
ze vorming, leiding en lering kreeg,
wordt gezet voor een opdracht, die
onmogelijk lijkt: ze moet het doofblin
de meisje Keiler, ergens in het zuiden
van de States, een paar dagreizen ver,
ontmoeten en voor haar opvoeding
gaan zorgen.
Wat ons daarbij persoonlijk zozeer
treft, ook weer in deze levendige bio
grafie, is het feit, dat men de tame
lijk onervaren Anne, louter op haar
persoonlijke kwaliteiten maar die
waren dan ook niet mis en haar
toewijding, spontaan deze taak toever
trouwde. Zoiets zou nu, in onze geor
ganiseerde maatschappij ondenkbaar
zijn. Wat zou men niet allemaal aan
examens en diploma's en testen ver
wachten! Maar Anne Sullivan staat
voor de taak, zo maar, alleen en als
ze vanaf het eerste ogenblik zich tot
net zevenjarige ongetemde kind voelt
8?„n£etrokken, omdat ze hart en ver-
f,1» voelt achter het wanhopig on-
wrmogen ornzmh te uiten, zet ze zich
nrar-hfiL Ze improviseert op een
Sier zf v«wispect afdwingende ma-
ze contact hL«0e^ze Helen' met wie
LanT tl L door tekens in haar
M ppn mttt'i m°,et bespelen en ze
blijkt een uitstekGnde leraxps nnvnpH»
ster, psychologe te vol
gens haar naturlijke intuïtie en haar
bqzonder helder en gezond verstand
Niet minder ook door haar doorzet
tingsvermogen.
Wat zij bereikt heeft met haar leer
methode, die ze al improviserënd ont
wikkelde, blijft een aangrijpend ver
haal, hoe dikwijls men het ook leest
Het vertelt vooral hoe de sterke, nobe
le liefde van Anne, de liefde voor
haar opgaaf, de liefde voor deze ge
handicapte, die brandde om te we
ten, te leren, te begrijpen, te kennen,
hoe die liefde haar stap voor stap
de richting wees.
Aangrijpend is de trouw van Anne,
die ook na haar huwelijk bij Helen
bleef. Vijftig jaar lang zijn ze samen
geweest, Helen was ontroostbaar toen
ze „juf", zoals ze haar altijd ge
doemd heeft, verloor, in 1936. Helen
Tvas toen al zevenenvijftig jaar.
„Moedige metgezellen" is een boek
dat, zoals iedere biografie van Helen
Keiler, levensmoed uitstraalt. Het
stemt dankbaar dat er zulke mensen
bestaan en dat men ze, zij het uit de
verte, mag leren kennen.
A. Bgl.
Het Bestuur van de Stichting Fonds
Doctor Catharine van Tussen
broek maakt bekend, dat het
fl. voor het jaar 1963-1964 een stu-
juebeurs, groot maximaal 2000, be-
8chikbaar zal stellen.
-Deze Studiebeurs is bestemd voor
i 'deriandse Vrouwen, die haar aca
demische studie geheel of vrijwel ge-
deel hebben voltooid en die gespeciali-
i?erd wetenschappelijk onderzoek wil-
en verrichten, onverschillig op welk
pebied, hetzij in Nederland, hetzij in het
mutenland.
H Sollicitaties in zesvoud, die een uitvoe-
soif 'evensbeschrijving en een welom-
cnreven studieplan dienen te omvat
te»' worden onder vermelding van re
dt» des vd"r 20 mei a.s. verwacht bij
j» secretaresse van het fonds, mevrouw
dé.» V, Hogeweg-de Haart, Gerrit van
veenstraat 122, Amsterdam-Z.
Dat „Paasbest" stamt ook uit een an
dere tijd. Uit de tijd dat men zondags
en op een feestdag mooi aangekleed
was omdat men niets deed. Uit de tijd
dat men zijn kleren spaarde, er heel
zuinig op was. Uit de tijd dat men door
het leven ging op stevige schoenen die
heel veel malen verzoold werden voor
dat men de uitgave overwoog van een
nieuw paar. Nu, in het naaldhakken-
tijdperk zijn de schoentjes waarop vrou
wen op Paasochtend naar de kerk trip
pelen even sierlijk en frêle als die waar
op ze de dagen ervoor hun boodschap
pen deden.
De welvaart heeft het uiterlijk van de
menser. zo veranderd, dat ze er eigen
lijk altijd „op zijn zondags" uitzien, zo
als een confectie-fabrikant het eens heeft
uitgedrukt. De verluxing van het uiter
lijk blijft toenemen en de stijlen waarin
men zich kleedt voor werk, voor ont
spanning of voor een feestelijke ge
legenheid vloeien steeds meer in elkaar
over.
Kantoormeisjes en jonge moeders
achter haar kinderwagen bewegen zich
op schoentjes, waarop mannequins dood
moe worden volgens haar eerlijke be
kentenis. Het zijn, tussen haakjes, dan
ook de bekende fotomodellen die voor
de grote modebladen poseren, die de
schoenenmode nu beïnvloed hebben in
de richting van de makkelijke lage hak!
Maar goed, niemand vindt het vreemd
om op maandagochtend naar het post
kantoor te gaan op fijne open naaldhak
pumps. Zoals iedereen vanzelfsprekend
heeft geaccepteerd dat we hyperfijne
kousen dragen die qm de haverklap
sneuvelen. Ook wie is opgegroeid met
de benen in stevige kousen en de nare
eeuwige plicht van kousen stoppen en
alleen zijden kousen voor zondags, vindt
de luxe van de nylons, die hernieuwd
moeten worden aan de lopende band,
vanzelfsprekend.
En de manifeste welvaart aan 's men
sen uiterlijk is de vrouwen ook letterlijk
naar het hoofd gestegen. Wat een werk
wordt er gemaakt van de kapsels voor
elke dag, wat een geld verdwijnt er in
het modieus houden van het haar. En
wat een geld, wat een tijd, wat een
aandacht wordt er dagelijks gespendeerd
aan de opmaak. Hoe was dat een halve
eeuw geleden? Een jonge vrouw die
toch echt wel om haar uiterlijk gaf had
in haar toilettafel een klein boekje dat
bestond u^t fijne blaadjes papier, die
bestoven waren met fijn, zacht geurend
poeder Als ze in de spiegel zag dat
haar neus glom veegde ze er met zo'n
poeder-papiertje overheen! Meer werk
van haar teint maken zou ze te wuft ge
vonden hebben!
En wie vroeger een bril moest heb-
De welvaart is de vrouwen letterlijk naar het hoofd gestegen.
isschien rea.
liseert u z'icb
nooit dat de
ben, nam een doodgewone bril, uitslui
tend om door te kunnen kijken. Maar in
het welvaartstijdperk is het brilmontuur
een modieus attribuut geworden dat na
een jaar ook al weer verouderd is.
Hoe grauw was een regendag vroe
ger! Zwarte paraplu's, grauwe regen
jassen, volstrekt nuttige maar volstrekt
vreugdeloze artikelen, zwarte glimmen
de overschoenen. De welvaart en bijbe
horende verluxing hebben het natte
straatbeeld wel opgevrolijkt. Kortgeleden
zagen we een dametje lopen met een
koket ruiten regenhoedje op en dito pa
raplu boven het aardige hoedje. Het
druppelde volstrekt niet uit de hemel
maar ze hield het parapluutje toch
maar opgestoken omdat ze waarschijn
lijk zelf wist hoe aardig het er uit zag.
De welvaart heeft het dagelijks leven
in elk opzicht feestelijker, „zondagser"
gemaakt, vanaf de glinsterende kettin
gen en armbanden, waarmee de typis
tes op kantoor achter haar schrijfma
chine zitten tot de croquetten en zakjes
patates uit de automaat die daagse kost
zijn geworden en de lichtblauwe plastic
emmer en vrolijk bedrukte stofdoek,
waarmee we de schoonmaak te lijf zijn
gegaan. In een feestelijke en flatteren
de duster! Men kan de lijn doortrekken
naar de lingerie, modieus en voortdu
rend door nieuw vervangen, en de ver
fijnde bad- en strandkleding.
En de moderne luxe in lieve truitjes!
Vroeger zei een moeder als het koud
was: „Doe je trui vandaag maar aan"
De dochter had één trui. Dat was ge
noeg voor een seizoen winterkou. Nu
:ijn er truitjes, vesten, pullovers, in wol
n zij, in katoen, in ny-, dra-, or-, ban
en ontelbare andere „lons". Gecombi
neerd met het fijnste leer, doorweven
met gouddraad, bedrukt met de meest
geraffineerde motieven. Een Franse
meesterfabrikant in dit genre maakt
puur zijden „truitjes" in felle kleuren,
so fijn en licht en volstrekt onkreuk-
oaar dat hij ze ten verkoop aanbiedt
als een propje geduwd in een cylinder-
loosje dat men met de hand kan om
spannen. Ze zouden ook in een Paasei
passen, en daar ongekreukt uit te voor
schijn komen.
Maar trekt de
dat nu alleen a>p zondag aan?
...op paasbest eikaars hoeden bewonderen....
je vrouw die zoiets bezit
Welnee,
de vrouwen komen zoveel buitenshuis
en zijn tegenwoordig zozeer in het hele
maatschappelijke verkeer betrokken, dat
zij er elke dag zo goed mogelijk uit
willen zien. En de mogelijkheden die
haar daartoe geboden worden zijn onuit
puttelijk. Bovendien zal het begrip „in
huis iets afdragen" steeds meer worden
overgenomen door het willen bezitten
van vrijetijds-kleding. Een begrip dat
oorspronkelijk
waaid.
uit Zweden is overge-
A. Bgl.
Nederlandse
baby door het open
houden van zijn
mond tegelijk de
monden open houdt
van een heel leger
mensen die van
hem leven. Grote
volwassen mannen
die neer hurken
om te weten te
komen waarmee ze
de gunst van zijne
majesteit kunnen
winnen. Is het met
schommelen of door
lieve geluidjes te
maken met papie
ren luiers of met
felle kleuren, met
hoge of met lage
kinderwagens? Er
zijn van ieder der
genoemde mogelijk,
heden vóór- en
tegenstanders die
zich halfjaarlijks
meten in de arena
van de Expohal te
Hilversum op de
baby-vakbeurs.
„Natuurlijk papier"
zeggen de fabrikan
ten van papieren
luiers en ze voeren
de huisvrouw-zon
der-hulp aan, die
moet leven in een
kleine flat met wei
nig droogruimte.
Een gros rollen per
week is soms nog
te weinig voor de
winkeliers in de
nieuwe woonwij
ken. Maar dan gaan
ook de katoen-voorstanders werken met
getallen en ook zij schijnen zich te mo
gen verheugen in een groeiende ver
koop. „Een kind kan toch immers de
was doen" met de moderne apparaten,
zeggen ze en ze wijzen op de model-
luiers die dicht gaan met haak en oog.
De angst voor open sipelden hoeft dan
ook niet te gaan knagen. Dat de baby
echter wel een confectielijfje moet heb
ben is misschien een euvel dat bij de
volgende beurs kan worden verholpen
door aan één luier meerdere haken en
ogen te zetten.
„Schommelen is psychologisch ver
antwoord", roepen alle fabrikanten
van schommelwiegen en slechts een
enkele scepticus heeft vier gewone po
ten extra die er aangezet kunnen wor
den als baby genoeg heeft van dat ge-
schommel. „Dat heeft hij nooit" denkt
de man vam de „wip-wap": een soort
rubber corsetje aan een elastische band
waarin de baby op een zacht kussen
op en neer kan springen als op een
trampolino.
„Hoge wagen", propageren de leve
ranciers van de gouden koetsen, „dat
houdt de lucht rondom de baby zui
ver". „Maar daar moet zjjn moeder
helemaal op gekleed zjjn", zo zeggen
de makers van de vlotte ruiten trans
portmiddelen die dikwjjls nog zjjn voor
zien van wagentassen in dezelfde kleu
ren.
„Geef het kind meteen een fleurige
indruk van de wereld en omring het
met plasticfiguren" is een andere leus.
Ze zijn per vel of strook verkrijgbaar,
afwasbaar en later eventueel te verwjj-
dere/i.
„Begin al vroeg met vriendelijke ge
luiden" en hang boven de wieg een
mobile: dat zijn vogeltjes aan ijle dra
den die eenmaal opgewonden, subtiele
geluidjes laten horen. Bij iedere wind
vlaag deinen ze zacht heen en weer.
Geluid maakt ook het hond-kleedje:
een dikke vacht voor de slaapkamer in
dierenvorm. Gelukkig niet als men er
op loopt want dan zou de nachtronde
wel wat bezwaarlijk worden. De ronde
zal iedere moeder bljjven maken, ook
al weet ze haar kind warm in een trap-
pellaken en veilig op een ademend
kussen: poreus zodat de lucht vrije
toegang houdt, zelfs als het vochtig
wordt. Het kan met stretch hoes en
al in de wasmachine en in de
centrifuge.
HH
baby meteen in de mode want de ten
dens gaat meer naar ponnen dan naar
pyjama's, net als bij de grote mensen.
De grote mode druppelt altijd lang
zaam door naar de kleine wereld. Zo
ontmoet men veel teakbedjes en Fran
se stijl meubelen, en veel oomposes:
bijvoorbeeld een ruiten vestje op een
effen broek. Ook de perikelen van de
grote-mensenwereld zijn duidelijk
waarneembaar: de kleinbehuisdheid
bijvoorbeeld die de moderne ouders
„alles in één" doet wensen.
Zo is er het Deense wonderbed dat
jarenlang meegroeit. Eerst is het met
piek en sluier een aardige wieg en
overdag met witte hulpstukken een
royale box. Het kan uitgeschoven tot
135 cm en met rugkussen en gekleurde
matras een aardige bank vormen.
Voor de grotere kinderen zien we
steeds weer de kleur groen opduiken.
En daarnaast helder rood: liefst ge
combineerd met grijs, al dan niet ge
ruit.
Wat óók steeds terugkomt bjj het
rondgaan over zo'n vakbeurs is de ge
dachte dat het allemaal wel een kei
harde business aan het worden is, on
danks alle vriendelijke reclame-kreten
als „hét tere baby-huidje" en derge
lijke. En dat allemaal rondom een we
zen dat juist het minste eisen stelt van
de hele familie. Als hij maar op tijd
zijn natje krijgt en... zijn droogje. Ja,
maar wat voor een droogje' van tex
tiel of van papier! En zo zitten we
weer midden in de verwarring. Een
verwarring van keus die nog groter
zou zijn geweest als al de collecties
uit Frankrijk, die waren opgehouden
door de spoorwegstaking, ook nog op
tijd binnen waren geweest.
G.S.-de W.
Advertentie
100% PLAKTE VET
NETTO lp I» c
blTMUMEbt) *OOR 8AK«€N fN MAOf#
(Advertentie)
PARFUM
SCHOONHEIDS.PRE PA RAT EN
TRU11.9 0.5 5 KORTS LU N t AA II Z U I P P LE I M OUOEOVK WtJSSENBRUCH LAAN
