Havenarbeiders en matrozen
roofden bier en overhemden
uit de ROEPAT
Bus met lallende arbeiders
bracht politie op het spoor
Straffen van
f40 tot 20
dagen
In Gourna zijn de
nieuwe huizen
leeg gebleven
De gr af woningen zijn meer in trek
EXPEDITIE NAAR
EGYPTE EN DE
SOEDAN VII
Naast teleurstellingen
ook verrassingen
Veertig Egyptenaren laten
de boot te water
Vier jaar voor
Rotterdammer
SCHEEPSDIEVEN VOOR POLITIERECHTER
PROF. A. BRONKHORST MET
TUSSENBALANS VAN CONCILIE
Zestien ontslagen
officieren kunnen
weer in dienst
Baby getrapt: kind
vrijwel blind
Fa. B. ENGELENBERG
Chaos
Nederlands elftal
heeft nog geen
voorhoede
Examens
Kaperschip
mm
EêTfSt in Cöhwvr kijken
Zo goed als Sjeik Ali op de
hoogte is van de dalen der
graven, zo kent eigenlijk
iedere bewoner de streek. Sedert
Thebe zich rond 1500 u. Chr. tot
hoofdstad van de wereld ontwik
kelde, sedert de grote veroverings
tochten, die ongehoorde rijkdom
men naar Opper-Egypte deden
stromen, hebben er altijd mensen
bij, op en in de graven gewoond.
Nadat rond 1000 het verval van
de ongekende bloeiperiode was
ingetreden begon de beroving en
het mag nog een wonder heten,
dat er zoveel bewaard is gebleven.
Het is zelfs onverklaarbaar, dat
er na een speurtocht die nu al
dertig eeuwen voortduurt, nog
steeds nieuwe ontdekkingen ge
daan worden. Is het graf van
Toet-ancli-Amon niet pas in 1922
door Carter geopend, nadat hij de
ingang had gevonden onder de
hutten van een aantal arbeiders?
Dat van zijn schoonvader Ichna-
ton is verwoest teruggevonden
van zijn mummie ontbreekt elk
spoor. Deze filosoof - dichter -
koning werd door de priester
kaste van Amon zo gehaat, dat
men zelfs zijn beeltenissen in an
dere graven, na zijn dood liet stuk
slaan. Het is zeer wél mogelijk
dat zijn graf reeds kort na zijn
overlijden is vernietigd.
Bij een van de meest wélvaren-
de bewoners, een handige
jongen die een soort eethuis
drijft, ben ik eens te eten geno
digd. Hij had mij uitvoerig de
plaats van zijn woonhuis gewezen,
maar in het nachtelijk duister
was het moeilijk te vinden. Ten
slotte kwam Ibraim, zijn zoon, mij
r,.et een lantaarn zoeken.
VERFSPUITREVOLVERS
Maar ook aan het verblijf te
Gourne kwam een einde;
Nefertete, die nu al dagen
lang iti de brandende zon voor het
huis van Sjeik A i gestaan had,
moest te water. Dit moment ver
vulde ons met niet geringe zorg.
DONDERDAG 25 APRIL 1963 PAGINA 11
VRUMONA FABRIEKEN - BUNNIK
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM, 24 april De gehele
•Borgen neeit üe politierechter zich
J^anuaag beziggehouden inet de i>e-
haudeiing van een omvangrijke dief
stal van militaire overhemden, ilessen
oier, sigaretten, sardines, legerrant-
'oeneu, auguraen, vieesconserven, sok
ken eu anaere goederen, die eigendom
••'aren van de Staat der Nederlanden
gestolen waren uit de ruimen van
het schip „Koepat".
Lietst 26 havenarbeiders, matrozen,
teepsgasten eu andere lieden moesten
tich voor dieistal van deze goederen
erantwoorden. De politierechter, mr.
A. H. d. VV. 11. stradmeyer deeiue
Wratten uit variërend van veertig gul
den ooele tot twintig uagen onvoor
waardelijk. De meeste verdachten ga-
veu hun schuld ronduit toe, anderen
Ontkenden en beweerden zich op het
laatste moment te hebben bedacht.
Uit alle verklaringen bleea uat het
aan boord van de „rtoepat" een on-
beschruveiijke cnaos was geweest,
militaire overhemden, flessen bier
eu jenever lagen alom over de den
ken verspreid, toen lospioegen in de
hoofdsteuelijKe haven aan boord kwa
men. Voor de meesten was de ver
leiding te groot geweest. Zu hadden
zich tegoed gedaan aan het geest-
ryae vocnl ui wa.ua met een paar
overhemden nuisw aarts getogen. Met
lossen was een vronjke ooel ge
weest. Eens was zelfs een bus met
zingende, lallende en onvast op hun
benen slaanué havenaxoetders van
het wei'K gegaan. Dit was de groep
noodlottig geworden. De politie
kwam ue dieistal op het spoor. We
ken lang waren nodig geweest voor
het onderzoek. Als een kettingreac
tie volgden de arrestaties elkaar op.
Het is zeits onzeker gebleven oi
men met de 26 verdachten, die van
morgen moesten terecht staan, wel
de neie groep ladingdieven in de
kraag nad gevat.
De chaos aan boord van de Roepat
Was veroorzaakt door een overhaast
laden in Hollandia. Toen het schip na
melijk, dat militaire en burgergoederen
naar Nieuw Guinea moest brengen, In
Hollandia aankwam, was inmiddels de
beslissing over Nieuw Guinea gevallen
en stond het vertrek van de militairen
vast. De lading was gelost en de
burgergoederen waren er uitgepikt, de
militaire kleding en rantsoenen werden
daarna door een aantal Papoea's onder
\leiding van de Nederalndse bemanning
van het schip weer ingeladen. De offi
cier van justitie, mr. R. L. Heukels,
leverde felle kritiek op de manier van
laden en op de zgn. „leiding" die de
Nederlanders hierbij hadden gegeven.
„Men heeft de troep maar een beetje
chaotisch in het schip gesmeten en zich
er verder helemaal niet om bekom
merd".
„ja maar", zo klonk een zwak ver-
Weer van enkele bemanningsleden, die
ook wegens diefstal tijdens de reis ge
pleegd, terechtstonden, „sommige Pa
poea's waren anti-Nederlands gezind
en stonden direct klaar met een mes.
En daar stond je dan tussen
De 26 verdachten bestonden uit
twee groepen: havenarbeiders, die tij
dens het lossen in de Amsterdamse ha
ven gestolen hadden, en bemannings
leden van de Roepat, die zich in
Hollandia en tijdens de reis voorname-
(Van
DEN HAAG,
Haagse redactie)
24 april In de loop
„Ar* A»s a ff.
Van het vorige jaar is aan zestien offt
oieren eervol ontslag verleend, omdat
*jt) in verband met hun leeftijd vnf-
*'S jaar en ouder niet meer ten volle
Beschikt werden geacht voor de verde
re vervulling van de militaire dienst.
Dit was een wettelijke ontslaggrond.
Vier van hen hebben tegen dit eervol
ontslag beroep aangetekend bjj het
Ambtenarengerecht te 's Gravenhage.
Het besluit, waarbij hun eervol ontslag
Ja verleend is voor drie van hen door
Os ambtenarenrechter nietig verklaard.
Voor de minister van defensie is dit
aanleiding geweest de gronden, waarop
hst eervol ontslag is verleend, nader
•s onderzoeken.
Daarbij is hij tot de overtuiging ge
komen, dat de enig juiste beslissing
Been andere kan zijn dan die, waarbo
aan de zestien officieren de gelegen
heid wordt geboden weer in actieve
dienst terug te keren. Aan deze offi
cieren is daarom meegedeeld, dat, ais
«u dit wensen, de minister bereid is
aan de Koningin in overweging te ge-
*an de besluiten, waarbij hun eervol ont-
s'ag is geregeld, ongedaan te maken.
Een van de zestien officieren is de
reserve-majoor L. Verpalen, wiens be
roep door het Ambtenarengerecht in
i?sn Haag ongegrond werd verklaard,
jjegen deze uitspraak tekende hij hoger
heroep aan. Dit hoger beroep heeft hij
•hans ingetrokken.
AMSTERDAM, 25 april Universi
teit kand. econ. D. Hoek en J. Zanen,
Amsterdam.
lijk aan de eetbare lading hadden
vergrepen. Onder de eerste groep be
vonden zich een paar Inwoners uit
Spakenburg en Bunschoten. De meesten
hadden militaire overhemden en siga
retten gestolen.
„Hoe kwam u er toch toe? D wist
toch wat u als havenarbeider te wach-
iiiiiiimiiiiliiiuiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiifiiiiiwiiiiimilllllllilllin
iiiiiiiimiiimiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
ten stond, wanneer zoiets uit zou ko
men?" vroeg de president.
„Edelachtbare, je kon niet anders,
je moest wel, alles lag zo maar voor
het grjjpen", luidde het antwoord.
„De verleiding was dus te groot",
knikte de president nadenkend.
„Niet de hele lading lag door elkaar",
corrigeerde de officier van justitie.
Twee havenarbeiders ontkenden de
diefstal. Daar stonden weer de verkla
ringen van een getuige tegenover, die
hen met overhemden had zien rond
scharrelen. „Ja ik heb wei hemden in
m\jr> hand gehad en ik heb ze zelfs
klaargelegd om mee te nemen maar ik
ben later van het idee afgestapt", luid
de het verweer.
De politierechter sprak dit tweetal
vrjj. De overigen werden veroordeeld
tot straffen variërend van veertig gul
den subs, acht dagen tot twintig dagen
met aftrek. Omdat voor sommigen net
voorarrest gelfjk was aan de opgelegde
straf, was de zaak voor hen afgedaan.
Een enkeling stapte over naar de pu
blieke tribune om - vandaaruit het ver
loop van de gebeurtenissen nauwgezet
te volgen.
jgMgjgjaj
Het groepje bemanningsleden had zijn
dorst tijdens de reis rijkelijk met Staats-
bier gelest of was met platenspelers,
toiletzeep en lucifers van boord ge
stapt. „Het was zo warm" luidde het
excuus. „Geen excuus" meende de of
ficier van justitie.
„Als ik de feiten nog eens goed be
kijk, kan ik hier alleen maar het woord
„kaperschip" gebruiken". De havenar
beiders had de officier van justitie een
„sprinkhanenplaag" genoemd, die als
het ware op de goederen gesprongen
was.
De politierechter veroordeelde de be
manningsleden van de „Roepat" tot
tien dagen gevangenisstraf onvoorwaar
delijk, vier dagen minder dan de offi
cier van justitie had geëist.
Klossend verliet de lange rij verdach
ten het inmiddels benauwend warm ge
worden zaaltje van de politierechter.
(Advertentie)
UTRECHT, 24 april (ANP) Prof.
dr. A. J. Bronkhorst heeft vanmorgen
in Utrecht tijdens de jaarlijkse Her
vormde predikanten-vergadering een
tussenbalans opgemaakt van het Con
cilie. Hij zei, dat in technisch opzicht
velen ongetwijfeld teleurgesteld zijn
over de eerste periode van het Tweede r
Vaticaanse Concilie. Anderzijds moet pater Sebastiaan Tromp, de secretaris
Mag de „doorbraak" van de 20e no
vember als definitief worden be
schouwd? Of was zij slechts te danken
aan een samentreffen van toevallige
omstandigheden? Staat en valt zij met
de persoon van de huidige Paus? Bij
de behandeling van deze vragen legde
prof. Bronkhorst er de nadruk op dat
men, volgens hem, toegeven dat dank
zjj de leiding van de Paus, de onver
wachte openheid van vele bisschoppen
voor de niéuwere theologie en de oecu
menische problemen, deze eerste peri
ode toch tot zeer belangrijke verrassin
gen heeft geleid, die de stoutste ver
wachtingen hebben overtroffen.
De afwijzing van het schema over de
bronnen der Goddelijke Openbaring
heeft, volgens prof. Bronkhorst, een
dubbele betekenis. Enerzijds heeft men
gepoogd de weg open te houden voor
een nieuwe discussie met de reformatie
inzake de verhouding van Schrift en
traditie; anderzijds beoogde het verzet
tegen het bewuste schema de weg open
te houden voor het wetenschappelijk
bijbelonderzoek. De demonstratieve be
langstelling bij vele concilievaders voor
de galazitting van het pauselijk bijbel
instituut op 22 november noemde prof.
Bronkhorst in dit opzicht veelzeggend.
(Advertentie)
DAGBLAD COBOUW (Hit vakdagbiad voor do bouwwereld)
Vooreen gratis proefabonnement COBOUW, POSTBUS 1067, DEN HAAG
van de theologische voorbereidings
commissie, zich nog lang niet verslagen
voelt en geheel andere tragedies in de
tweede periode mogelijk acht dan die
op grond van de eerste periode te ver
wachten zouden zijn. Andere stemmen
verwachten continuïteit van beleid ook
bij een eventuele nieuwe pauskeuze. Zij
wijzen erop, dat de bisschoppen hun
eigen plaats en zelfstandigheid zijn
gaan ontdekken, bovendien zijn velen,
met name in theologisch opzicht, geheel
anders naar huis teruggekeerd als zij
in oktober naar Rome waren gekomen.
Niet zo zeer de reactie als wel het com
promis schijnt het grote gevaar van de
tweede periode, aldus prof. Bronkhorst.
Tijdens het Concilie zelf zijn de twee
belangrijkste punten, die de niet r.-k. 1
christenheid van het Concilie hoopte en
verlangde, nog niet aan de orde ge-
weest: de vragen rondom de tolerantie
en het probleem van het gemengde
huwelijk. Juist in de laatste maanden -
heeft zich, volgens prof. Bronkhorst,
ten aanzien van beide punten een ver
blijdende ontwikkeling gemanifesteerd.
In dit verband herinnerde hij aan de
rede van kardinaal Bea op de Agape
der broederheid inzake de erkenning der
gewetensvrijheid, alsmede aan recente I
berichten uit Spanje, die aldaar op een
zekere ontspanning voor de protestan
ten doen hopen. Ten aanzien van het
gemengde huwelijk blijkt aan alle kan
ten over mogelijke oplossingen te wor-
den nagedacht. i
Belangrijk noemde prof. Bronkhorst
tenslotte de reacties op het Concilie
in de r.-k. wereld zelf: enerz|1ds duide
lijke afwijzing, bijvoorbeeld in Italië,
onder andere om politieke en chauvi-
nistisehe redenen; anderzijds een
soms wei wat oppervlakkig enthousi
asme, daarnaast een derde stroming,
die de „stille revolutie", die zich aan
het voltrekken is, slechts met moeite
kan volgen.
Koptische heremieten hebben zich ge
kastijd in de graven en vat oorspron
kelijk een pralend dodenhuis was, werd
een kale cel. In de meeste graven
zijn dan ook kool- en beenderresten ge
vonden en aan het zwartgeblakerd pla
fond ziet men dadelijk dat er inten
sief gestookt is. Ook nu nog kan men
gerust veronderstellen, dat er zich on
der ieder huis in de woestijn van mr-
na een graf bevindt. Later zijn er wat
bouwseltjes, meestal van brokstenen,
die men er in grote hoeveelheden vindt,
of van ongebakken tichels, bij gekomen.
Om hieraan een einde te maken heeft
de Egyptische regering, tussen de Nïjl
en de woestijn in, een geheel nieuw
dorp gebouwd, dat heel wonderlijk van
architectuur is, omdat men de stijl van
de oude nederzettingen geheel heeft aan
gehouden. Er is een binnenplein met
een moskee, er zijn arcaden langs de
huizen met ronde bogen. De huizen zijn
aangestreken met een mengsel van ce
ment, leem en gemalen stro. Alles
heeft dezelfde oker-bruine kleur, die het
gehele landschap kenmerkt. Wie menen
zou, dat de mensen met graagte hun
hol zouden willen ruilen voor een plaats
in dit dorp, vergist zich deerlijk. Het
dorp staat leeg en de grafbewoners zijn
er met geen stok heen te krijgen. Zij
horen nu eemaal bij de graven; zij
moeten op de touristen letten, zij moe
ten op de opgravers letten en zij moe
ten op elkaar letten, want als er iets
gevonden wordt trekken zij bliksemsnel
hun conclusies. Trouwens, hoe zouden
zij er het eerste bij kunnen zijn, wan
neer het eens ging regenen. Er bestaat
namelijk reeds vele jaren een legende,
dat de eerste de beste regenbui heel
veel zand zou doen wegspoelen en dan
zijn de schatten, de sierraden en het
foud voor het oprapen. Helaas regent
et nooit in Gouma, absoluut niet, al
sinds eeuwen, en dat blijft zo tot ver
In de Soedan toe.
Ik werd in een kaal vertrek, waar
twer oude stoelen stonden, gelaten. Op
de witgekalkte lemen wanden waren
kindertekeningen gekrast, juist zoals
kinderen het bij ons doen, de vloer was
ook van leem. Ik meende met de ge
hele familie te kunnen eten, maar dat
bleek niet bij de gastvrijheid te zijn
begrepen. Na enige tijd kwam de heer
des huizes met een fles Egyptische wijn.
Hij sprak twee of drie woorden en liet
mij geruime tijd alleen. Daarna kwam
hij terug met een groot rond dienblad,
waarop gebraden en met rijstgevulde
duifjes lagen, er waren gekookte wor
telen, enkele gebakken aardappelen, en
kele bitterzoute stukken koolraap en wat
brood. Hij had voor mij een lepel en
een vork meegebracht maar zei, dat
het beter was met de handen te eten.
Aldus deden we, nadat hij een onbe
schrijflijk vieze handdoek met zorg over
mijn knieën had gespreid. Uit het ge
sprek bemerkte ik als spoedig, dat de
man ook Abd el Rasoel heette en de
rivaal van Sjeik Ali was. Hij had vier
volwassen zoons en enige dochters. Kort
geleden was zijn vrouw gestorven en
hij was hertrouwd met een meisje van
17 jaar, waarbij hij opnieuw vier zoons
hoopte te krijgen.
Bij hoge uitzondering en als teken
van grote vriendschap kreeg ik de
vrouw na de maaltijd te zien. Een gie
chelend wezentje, dat stierf van verle
genheid, kwam even om de deur glu
ren nadat haar man haar geroepen had.
Zij droeg een vuurrode zijden rok en
eer zwarte omslagdoek. „De Mohamme
daanse vrouw komt na haar huwelijk
nooit meer bu en", zei de man. „Haar
plaats is in huis en niemand krijgt haar
te zien. Hoogstens kan zij water halen
aan de rivier!" Later op de avond trok
ken wij hoger de bergen in, waar op
een klein platvorm, voor een vesting
achtig huis, een bruiloftsfeest gaande
was. Bij het licht van een petroleum
lamp zaten vier muzikanten, drie stie
ten op koperen fluiten zeer helle klan
ken uit en de vierde accompagneerde
op een trommeltje. Een grote groep
mannen zat er omheen en zo nu en
dan sprong er een op om solo-dansen
uit te voeren, waarbij hij steeds zijn
rechterheup op liet springen. Ook wa
ren er stokken-dansen. die enigszins de
den denken aan gefingeerde zwaard-
vecht-partijen. Na een uur naderde van
uit de verte over de bergen een stoet
van mensen te voet. Zij droegen klei
ne lampen bij zich a omstuwden een
paard, waarop de bruid gezeten was.
Langzaam, terwijl de muziek steeds hef
tiger werd, beklom de optocht het plat
form. Ook de dansen werden onstuimi
ger en oude mannen begonnen ouder
wetse tweeloopsgeweren af te schieten.
Voor de deur deed de bruid haar zwar
te doek af, haar gezicht bleef echter
verborgen. Zij droeg een scharlaken ge
waad en reed met paard en al naar bin
nen. Men zag hoe de bruidegom zijn
bruid van het paard tilde. DaArna kwam
er een stoet van vrouwen, die vruchten
en zoete koeken in manden op het hoofd
droegen. Tenslotte ging de deur dicht,
de bruid was binnen, zij kan er tot
haar dood blijven. Toen de vrouwen het
huis weer verlieten, verdwenen zij da
delijk van de plaats waar de mannen
nog druk aan het dansen waren. Er
ging nog een keer tïwt rond en een jo
chie liet mij nog een maal ruiken aan
een kruik, waaruit wierook opsteeg.
Toen was het feest gedaan, en op een
witte ezel werd ik huiswaarts gereden.
In Gouma zijn enige jonge Duitse
Egyptologen bezig met het ontgraven
van de tombeau van een veldheer.
Op een der spaarzaam overgebleven
wandschilderingen wordt de bestor
ming van een vesting weergegeven.
Men meende zich tot het schoonma
ken van deze schilderingen te kun
nen beperken maar tijdens de werk
zaamheden bleek dat slechts de ves
tibule was gevonden en dat de eigen
lijke grafkamer veel verder moest lig
gen. De verdere ontgraving moet nu
DEN HAAG, 24 april Het gerechts
hof in Den Haag heeft vanmorgen een
27-jarige havenarbeider uit Rotterdam
veroordeeld tot vier jaar gevangenis
straf met aftrek van voorarrest en ter
beschikkingstelling van de regering
wegens ernstige mishandeling van zijn
zeven weken oude zoontje Benny. De
rechtbank te Rotterdam had de man
oorspronkelijk veroordeeld tot twee
jaar gevangenisstraf met aftrek van
voorarrest en ter beschikkingstelling
van de regering.
In hoger beroep riste de procureur-
generaal verzwaring van deze straf
tot acht jaar met aftrek van voorar
rest en terbeschikkingstelling van de
regering. De veroordeelde had het kind
tegen het hoofd getrapt, waardoor het
een schedelbreuk kreeg en nu vrijwel
geheel blind is. De man verklaarde
dat hij geïrriteerd was door huilen van
het kind. Reeds eerder had hij z|jn
achtjarig dochtertje mishandeld, waar
bij hji acht ribben en een dijbeen van
het kind brak.
(Advertentie)
Doelstroat 39 - Haarlem - Tel. 13232
OFFICIËLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
DEN HAAG, 24 april Het Ne
derlands voetbalelftal, dat donderdag 2
mei in het Olympisch stadion te Am
sterdam tegen Brazllë speelt, is voor
wat betreft de achterhoede en de mid
denlinie reeds samengesteld. Deze linies
zijn gelijk aan die, welke tegen Frank
rijk op woensdag 17 april te Rotterdam
opereerden. De voorhoede daarentegen
wordt eerst zondag samengesteld. Er
z|jn zeven kandidaten voor v|jf plaat
sen. Dat zijn: de Fe|jenoorders Mou-
lijn, Kruiver, Bennaars en Bergholtz,
de Ajacieden Henk Groot en Petersen
en Van der Linden van DOS.
wachten omdat alles met de hand
moet worden losgewroet en daarna
moeten de kubieke meters puin met
mandjes worden weggedragen. Dit
werk kan men slechts aan geoefen
de Koefti's overgel ten en die zijn met
moeite te krijgen, nu heel de inspan
ning der archeologie op Nubië gecon
centreerd is. Ook m dit graf was zeer
lang een woonst geweest. Een van de
zijgangen bleek vol stukgebroken
mummies te liggen. De armen, be
nen en rompen zag men duidelijk tus
sen het puin. De bewoners hadder
blijkbaar hun huis schoongemaakt er
de nutteloze dingen aan de kant ge
daan. Verder moeten zij zich heel be
haaglijk hebben gevoeld in de aanwe
zigheid van zoveel grootouders.
De boot was immers geheel ver
bouwd tijdens de zware vorstperiode en
zelfs de Rijn zat toegevroren toen we
de koninklijke bark op waterdichtheid
hadden willen beproeven en aangezien
men niet met een schip door de tour-
nikets van een sportfondsenbad komt,
zat er niets anders op dan een en an
der van het goed gesternte te laten
afhangen. Daarbij kwam dat de boot
thans zo droog als een noot geworden
was en dat voorspelde niet veel goeds.
Toch bestelden we vast 200 liter ben
zine voor onze prinses, vier man om
te helpen sjorren en een politie-agent
om de anderen op een afstand te hou
den. Dit alles getuigde van een illusoir
optimisme want ieder die ons met dat
vreemde ding had zien rondrijden, wil
de nu ook wel eens zien, hoe zo'n bak
op wielen het zou doen in de Nijl,
waar slechts al eeuwerlang De-
proefde zeilschipmodellen met even
ervaren varensgasten het uithou
den. Een grote menigte, te voet
en op ezels, begeleidde ons dan
ook naar de rivier-oever en de agent
kon dreigen met z|jn geweer zoveel h|j
wilde, en de vier mannen konden nog
z overtuigend vertellen, dat alleen zij
betaald zouden worden; iedereen moest
en zou meehelpen en zo werd Nefer
tete tot ver in de rivier geduwd en
waarachtig, de bak begon te drijven en
de carrier kon worden teruggehaald.
Ik behoef niet te verhelen, dat we
wat katterig in de sl 3 v~n Estna ar
riveerden. Over de korte afstand van
zestig kilometer hadden we bijna twee
dagen gevaren. Omdat het aan de
woestijnrand zo gloeiend heet was, had
den we b|jna al onze warme kleding
achter gelaten. Op de rivier bleken de
ochtend en de avond echter zeer
koud te z|jn, waarbij ik soms een trui
en drie overhemden droeg. Ook de
nachten in de tent, die we over de
boot kunnen uitspannen, waren oor
spronkelijk een beproeving. De stroom
van de rivier was sterker dan men
ons had bericht, zeker meer van 4.5
km, en door de plotselinge windvlagen
uit de westelijke woestijn kon het kal
me water in een oogwenk worden tot
een woeste stroom, waarop de boot
voortreed als een kar op een weg
van kinderhoofdjes. Het zag er fraai
uit voor de 1000 km, die we nog voor
de boeg hadden. Als klap op de vuur-
peil kwam een nauwelijks voorkomen
aanvaring b|j de sluis, omdat er een
touw in de schroef kwam bij een plot
selinge zwenking van de boot toen de
sluisdeuren een geweldige stroom wa
ter doorlieten. Daar kwam nog b|j dat
we regelmatig moesten blijven hozen,
omdat Nefertete hardnekkig water
maakte.
Hiermee zfln nog niet alle kinderziek
ten van onze prinses, die overigens al
een naamloze, doch niet geringe staat
van dienst achter de rug heeft bij de
Britse pontonniers, opgesomd. We ver
loren onderweg ook nog de schroefkop
van een der motoren en als de ma
chinekamer van de suikerfabriek te
Armant ons niet met zoveel vriende-
l|jkhe d en technisch vernuft te hulp
was gekomen, zouden we Nubië wel
van zeer grote afstand af vaarwel
hebben kunnen wuiven.
MARIUS VAN BEEK
