Stembus
Trekvogelroute brengt hart
van Scandinavië dichterbij
Toeristenstroom spaart over
NIEUW TRAJECT 2 uur uit
Is gedwongen
huwelijk wel
geldig
V. d. Putten veroorzaakt
rumoer op verkiezings
bijeenkomst V.V.D.
Fractie zou zijn gezwicht voor
eis van minister Visser
Verrassende stap
Staat in hoger beroep
geding Zuidmolukkers
Houtsnip
Zilver voor gouden kaasdra «er
ANKLETS
Jxmgensmarkt
Vluchtgevaarlijke
gedetineerden
naar Winschoten
Kunststofplaat lijmen?.Ceta-Bever SNELFIX «T
Ir. Manusama nu
uit op opening
van zaken
Oorlogsinvaliden uit
Indonesië krijgen
twaalf procent meer
VORIG JAAR:
Anderhalf miljoen
reizigers en 200.000
per sonen wa gens
Dr. M. J. de Jong vraagt
duidelijker bepalingen
COTTON
STRETCH
MINISTER VISSER: „OUD OF IK"
Bertus Mak
DINSDAG 14 MEI 1963
PAGINA 5
elke woensdag
IJzeren gordijn
2 PAREN
VERKOOP
vrolijke kleuren
Speciaal verlaagde
J.M. prijs
PER PAAR
PER 2 PAAR Am*
Niet begrepen?
ft
W*'
Vandaag worden de stemlokalen
weer ingericht na een verkie-
t 21ngsstrijd die men wel de mat-
r_ j van na de oorlog heeft genoemd,
derdaad, de strijd was niet fel.
rijgen onze verkiezingen iets pro-
l™Cla^s naarmate wij op veel be-
ngrijke gebieden opgenomen wor-
vrefde grote verbanden van EEG,
Yerenigde Naties, enz.? Het
hJr, er iets mee te maken kunnen
an g. maar het verklaart toch niet
h>e matheid is eerder te wijten
an het gebrek aan tegenspel dat de
PPositiepartijen aan de partijen van
dcv, kahinet-De Quay te bieden had-
en. Men stemt niet op een kabinet,
nen stemt op partijen. Maar de so-
JS*en hebben in hun kritiek de
5 here partijen met de politiek van
e regeringsploeg vereenzelvigd en
rip afJen or|der die noemer bestre-
K» ,Pat bleek een ontmoedigende
ezigheid te zijn. De socialisten heb-
tp ,?ichzelf daarbij wat overschat,
erwiji zij bovendien met een schijn-
a=a exact toekomstplan kwamen
dragen, dat reeds onder de kri-
tr p rnoest bezwijken vóór het nog
nat+ -en- we* *n he publiciteit was. De
l die het zo bij uitstek van groot-
hoKK en toekomstvisies moet
ret bleek zich domweg ver-
ekend te hebben. Daarmee ontviel
aar een verkiezingswapen dat
jnachtig had kunnen zijn; alleen de
,egenpartijen hebben er nu plezier
kfn,^ehad. Geen wonder dat de
*acht over de lauwe verkiezings-
jhpagne vooral uit de socialisti
sche hoek te vernemen valt.
Hebben de socialisten zichzelf een
strop bezorgd met de befaamde re-
fwhfout van hun braintrust de
r*lardi Beekman Stichting ook in
nun kritiek op het kabinet-De Quay
hadden zij niet steeds een gelukkige
hand. Er waren niet zoveel punten
•h het kabinetsbeleid die ronduit fout
f «conservatief" te noemen waren.
sociaal terrein zijn veel maatre
sten tot stand gekomen en de ini
tiatieven die daarenboven nog ont
wikkeld zijn, kunnen de sociaal-econo-
husche adviesinstanties nog jaren
lang werk bezorgen. Het beleid-De
^Uay heeft voor de toekomst zoveel
Plaatsen gereserveerd, dat de oppo
sitie werkelijk een tekort aan alter
natieven heeft opgelopen. Het loon-
heleid, eertijds zulk een dankbaar on
derwerp van kritiek, bevindt zich nu
'h handen van de sociale ingenieurs
Van het overleggend bedrijfsleven,
^aar het zich ongehinderd door
de scheidslijnen van confessioneel en
hiet-confessioneel aan de pijlen
J'an de politieke kritiek onttrokken
heeft. Veel objecten van kritiek zijn
door de gunstige conjunctuur en door
aet onbetwistbaar goed inzicht van
het kabinet tot ondankbare onder
werpen geworden. Hoe machteloos
de oppositie in feite was, bleek uit de
overtrokken en weinig spectaculaire
shrij d over de vraag of het kabinet
hd wel of niet woord gehouden had
hiet zijn belofte van belastingverla
ging. Men moet al weinig argumen-
*6n hebben als men als partij, die
op dat punt niets te bieden heeft
h?ch wil hebben, zijn heil in derge-
PJk onvruchtbaar getwist moet zoe
ken.
Het was dus allemaal niet erg
groots. Daar kwam nog bij, dat de
brede basis haar schaduwen vooruit
wierp. De mogelijkheid van een her
nieuwd deelnemen van de socialisten
aan de regering heeft ertoe geleid
dat de partijen elkaar behandeld heb
ben als potentiële medestanders van
tnorgen. Er is dus veel met de fluwe
len handschoen gewerkt. Van een ac
tieve doorbraakgedachte is geen spra
ke meer geweest. De lauwigheden die
over de confessionele partijvorming
te berde zijn gebracht, waren slechts
nauwe echo's van al het heftigs dat
daarover vroeger wel is beweerd.
Wat staat ons na deze strijd te
wachten? Wat de KVP betreft zijn
de verwachtingen over het algemeen
dat zij haar positie wel zal kunnen
handhaven. De KVP-aanhang heeft
ook weinig reden zich bekocht te
Voelen. Belangrhk is hoe de VVD
Zlc'h zal houden onder de zuigkracht
van splinterformaties als bijvoor
beeld die van Ridder van Rappard.
Hen voordeel van deze ontwikkeling
bj.kt ons voor de VVD als partij te
fdlb. dat reactionaire splintervor-
ydig sanerend op de moederpartij
f-.an werken. Dat zou op het weder-
i]ds verkeer tussen de PvdA en de
van grote invloed kunnen zijn.
voor de PvdA wordt het nu dus des
belangrijker of zij ook na de wei-
succesvolle oppositieperiode nog
'"staat is aantrekkingskracht uit te
ooienen op de links denkende kie-
r;rs uit het confessionele reservoir
on °1 ziï nog voldoende greep heeft
-P de nog meer links georiënteer-
en, die gelokt worden door de PSP.
an belang is verder of met name
een partij als die der Anti-Revo-
uonairen de hoop op een toekom-
rj ge nauwere samenwerking tussen
het ebristen-democratische partijen
n 1 stemmen op de „eigen" partij
hpf-funstig kan beïnvloeden. De KVP
Wew de laatste tijd sterk op samen-
n hi-ung met anriere christelijke
ren -en aangedrongen. Helaas wa-
qtjt- ju dat opzicht de geluiden uit de
Anti DWeMg opbouwend, terwijl de
<jeRevolutionaire Partij zich min-
Voo escbietelijk getoond heeft dan
ftierï, een§roepering met een op sa-
Verifetking belust jongerenelement
chriJfndig lijkt- Het verlangen naar
kin» r"'democratische samenwer-
rinf t meer positieve waarde-
iïipntnodig te hebben dan het mo-
zou teel buiten de KVP krijgt. Het
de Jatnmer zijn als de uitslag van
schah zingen moest leren hoeveel
op Ir 8 en scbande nodig zijn om ook
te Punt tot de vereiste wijsheid
in ilaraken- Aan de KVP heeft het
eder geval niet gelegen.
Ty_,-iVan 01126 Haagse redactie)
Percent HAAG-14 mei Met twaalf
de awZU en de uitkeringen krachtens
bidon ;Wene 90rI°gs°ngevallenregelmg
bdnisfpr%-Tordei1 verhoogd. Dat deelt
Vracpn l°mPé mee in antwoord op
Hoekitrn -r meJuffrouw Ten Broecke
VVD n ^weede Kamerlid voor de
kracht i?okVK glng zal terugwerkende
bister til be? tot 1 januari 1963. Mi-
deze „er?1"1!6 ,s van mening, dat door
Sehmtafr voldoende rekening is
fovensAnll i gestegen kosten van
v*art? en de gestegen wel-
(Van een onzer verslaggevers)
HAMBURG, 14 mei Onder de ro
mantische naam „Trekvogelroute" zal
morgen een nieuwe verbinding officieel
geopend worden tussen Scandinavië en
de rest van westelijk Europa. Een hon
derd jaar oude gedachte zal dan einde
lijk gestalte krjjgen. Waarom de aanleg
van het Trekvogeltraject zo lang moest
duren, is eigenlijk een raadselachtige
zaak, want deze nieuwe route is duide
lijk de kortste verbinding tussen Duits
land en Denemarken die met gebruik
making van zoveel mogelijk (ei) land
mogeljjk is. De reis over water wordt
namelijk met niet minder dan twee uur
bekort. De treinreis van Hamburg naar
Kopenhagen neemt voortaan nog slechts
vijf uur in beslag, en automobilisten
zullen over de nieuwe verbinding, als
E 4 toegevoegd aan het Europese we
gennet, eveneens veel tijd uitsparen.
De Trekvogelroute is het resultaat ge
weest van een nauwe Deens-Duitse sa
menwerking. Beide landen hebben aan
dit project bijgedragen tot een totaal be
drag van 150 miljoen gulden, nodig voor
de aanleg van spoorbanen en verkeers
wegen, aanlegsteigers en bruggen, bij el
kaar een enorm karwei, dat, onder
hoogspanning uitgevoerd, gereed kwam
in minder dan vijf jaar. De nieuwe rou
te vervangt thans de oversteek van
Grossenbrode naar Gedser, op het zui
delijkste puntje van het Deense eiland
Falster. De veerboot doet over dit tra-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiinii
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiii
ject bijna drie uur, terwijl men nu in
minder dan één uur de overtocht tussen
de twee landen kan maken. Het zal
stil worden in Grossenbrode Kai, waar
de Duitsers na de oorlog de oude marine
basis in ijltempo ombouwden tot een
modem veerstation voor de dienst op
Gedser. De grote verkeersstroom, zo
wel per rail als op de weg, zal het plaats
je voortaan in volle vaart passeren om
zich over een splinternieuwe, één kilo
meter lange brug over de Fehmarnsont
in noordelijke richting voort te spoeden
tot in Puttgarden, waar auto's en trei
nen op de boot worden gereden en 55
minuten later op Deense bodem belan
den.
Als auctor intellectualis van de nieu
we communicatiemogelijkheid tussen de
Duitse Oostzeekust en de Deense ar
chipel, en daarmee met heel Scandi
navië, kan de Deense bankier C. F. Tiet
gen beschouwd worden, een man die om
streeks 1870 begreep welke nieuwe mo
gelijkheden de introductie van tram en
trein opende, en grote sommen inves
teerde in nieuwe verbindingen. De poli
tieke ontwikkelingen in Duitsland had
den tot gevolg, dat een goede verbin
ding tussen Berlijn en Kopenhagen prio
riteit kreeg boven alle overige trajec
ten. Daarom werd eerst de veerdienst
Warnemündegedser in gebruik geno
men, en de route over Lolland en het
Duitse eiland Fehmarn lie men voor
lopig over aan de trekvogels, wier in
stinct hun al zoveel eeuwen de korste
weg gewezen had tussen de broedplaat
sen in het hoge noorden en hun toe
vluchtsoorden in warmere streken.
Tot na de tweede wereldoorlog kwam
in de situatie geen wijziging. Toen ech
ter het ijzeren gordijn de veerhaven
Warnemünde van het westen isoleerde,
moest de verbinding Grossenbrode-Ged-
ser uitkomst brengen. Jarenlang voldeed
de nieuwe dienst aan alle verwachtin-
Advertentie)
gen, maar de opkomst van het massa
toerisme maakte andere maatregelen
noodzakelijk. Ondanks verbeteringen op
de verbinding via de Grote en Kleine
Belt bleef de belangstelling voor de
overvaart Grossenbrode-Gedser derma
te toenemen, dat grote stagnaties optra
den tot ergernis der passagiers. Ander
half miljoen reizigers en 200.000 per
sonenwagens maakten in 1962 van de
verbinding gebruik.
Zo rees opnieuw de gedachte aan de
(Van een onzer verslaggevers)
VUGHT, 14 mei Is in een geval
van een gedwongen huwelijk tussen
zeer jonge mensen wel sprake van een
werkelijk huwelijk? Geeft de formule
ring „moeten trouwen" al niet aan, dat
het huwelijk gedwongen is en dus on
geldig zou zijn? In hoeverre is zo
iemand in staat geweest om toe te
stemmen? Is het met de gemeenschap
pelijke werkdadigheid van ons allemaal
niet mogelijk duidelijker te gaan bepa
len, wat nu eigenlijk tot het wezenlijke
van het huwelijk behoort?" Deze vra
gen stelde maandagmiddag de ofliciaal
van het bisdom Rotterdam dr. M. J. de
Jong, in de kring van de pastores bjj
de inrichtingen van justitie, die hier
hun jaarlijkse studiedagen begonnen
zijn met de problematiek van het huwe
lijk als thema.
De vragen waren geïnspireerd door
een opmerking van mej. Vos, maat
schappelijk werkster bij het Bossche
huwelijksbureau, die zich bij de bespre
king van zo'n gedwongen huwelijk had
afgevraagd, of de Kerk hier niet met
nieuwe ideeën zou kunnen komen. Zij
had min of meer te kennen gegeven,
dat het huwelijksbureau in het geschet
ste geval een beëindiging van het huwe
lijk als de enige oplossing zag.
De inleidster gaf een overzicht van
de werkwijze van de katholieke huwe-
lijksbureaus-nieuwe-stijl, waarbij een
nauw samenwerkend team van arts,
zenuwarts, psycholoog en maatschappe
lijk werkster geleidelijk naar het doel
toewerkt. Mej. Vos is van mening, dat
veel mensen, die het bureau nodig heb
ben, er nog niet toe komen om er heen
te gaan. Zjj vroeg de priesters, zich te
verdiepen in de methodiek van het ver
wijzen, zodat zij in voorkomende geval
len de voorbereiding kunnen geven, die
veel mensen nodig hebben voor ze over
de drempel van het huwelijksbureau
willen stappen.
Een fraaie opname van de prachtige
brug, die een onderdeel is van de „trek
vogelroute". De brug, tussen de Deense
eilanden Falster en Zeeland, is de groot
ste van Europa, zeggen de mannen die
hem hebben gebouwd. De lengte is 3,6
kilometer en er lopen twee van elkaar
gescheiden rijbanen overheen.
De „trekvogelroute" van Duitsland over
Denemarken naar Zweden.
kortst mogelijke verbinding via de Fe-
mer Belt, en met grote voortvarend
heid werd ditmaal het project in prak
tijk gebracht. Wanneer morgen koning
Frederik van Denemarken en de Duitse
bondspresident dr. Heinrich Lübke de
Trekvogelroute officieel openen, zal het
hart van Scandinavië ook vijftig kilo
meter dichter tot ons land zijn gena
derd.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG, 14 mei De gevangenis
in Winschoten zal over enige tijd speci
aal worden ingericht voor vluchtgevaar
lijke gedetineerden, die onder strenge
bewaking en onder een streng regiem
moeten staan. Deze categorie is thans
ondergebracht in Breda.
In Veenhuizen zal een aparte afde
ling worden gemaakt voor zogenaamde
niet intentionele delinquenten, met na
me overtreders van de verkeerswet, die
op deze wijze gescheiden kunnen blij
ven van gevangenen met criminele in
slag. De gevangenis in Bergveen zal
de status krijgen van een semi-open ge
vangenis. Intussen is in Roermond een
open gevangenis in gebruik gekomen,
die de functie heeft overgenomen van
het vroegere open gesticht Nievelsteen.
Studiegroepen zijn intussen doende met
het maken van gedetailleerde plannen
voor het eerste regionale penitentiaire
centrum, dat de eerste grote stap zal
zijn naar de totale vernieuwing van het
gevangeniswezen.
(Advertentie)
maat 31-34
Kleine stijging per maat
(Van onze verslaggever)
AMSTERDAM, 14 mei. In de zeer
levendige verkiezingsbijeenkomst van
de V.V.D., gisteravond in Bellevue,
kwam vrijwel iedereen overeind toen
de heer J. H. van der Putten enkele
onverwachte opmerkingen plaatste. De
ex-ambtenaar van het ministerie van
Defensie zei van twee leden van de
V.V.D., die hij met name noemde, de
verkorte notulen te hebben ontvangen
van een vergadering, die op 29 sep
tember 1962 in Hotel Wittebrug in Den
Haag zou zijn gehouden. Op deze ver
gadering, van de Tweede-Kamerfrac
tie en de Kamercentrales van de WD,
zou met 45 tegen 3 stemmen zijn be
sloten prof. Oud niet kandidaat te stel
len voor de nieuwe Kamer. De frac
tie zou hierbij gezwicht zijn voor de
eis van minister Visser: „Oud of ik".
De twee door de heer Van der Put
ten genoemde V.V.D.-leden, die hem
de desbetreffende notulen zouden heb
ben overhandigd, waren in de zaal aan
wezig en ontkenden ten stelligste, wat
de heer Van der Putten naar voren
had gebracht. De secretaris van de ge
zamenlijke V.V.D.-Kamercentrales ver
klaarde, dat er vorig jaar 29 septem
ber wel een vergadering is geweest
overigens van de Kamercentrales zon
der de Kamerfracties en niet in Witte
brug maar in Esplanade in Utrecht
doch dat op deze vergadering alleen
organisatorische kwesties zijn behan
deld. Over minister Visser is niet ge
sproken, aldus de secretaris, die ver
der nog zei, dat als er een afschrift
van de notulen zou zijn gemaakt, dit
door hem moest zijn ondertekend.
De heer Van der Putten bleef bij
zijn bewering; hij zei zelfs de ont
kenning van de beide door hem ge
noemde V.V.D.-leden wel onder ede
voor de rechter te willen horen her
halen.
Toen de heer Van der Putten na
de vergadering een foto-kopie van
de notulen toonde, merkte de secreta
ris het stuk als vals aan. Inmiddels
had een van de twee beschuldigde
leden toegegeven het afschrift in
derdaad aan de heer Van der Putten
te hebben ter hand gesteld „om te
bewijzen, dat de WD achter de ex-
ambtenaar stond." „Je hebt woord
breuk gepleegd; je zou van het stuk
geen gebruik maken", zo riep deze
VVD-er uit. „Ze hebben een vals
spel met me gespeeld: ze hebben
me alleen maar koest willen hou
den", reageerde de heer Van der
Putten. Uiteindelijk bleek, dat drie
partijleden hem enige tijd geleden
hadden benaderd in de hoop een ein
de te kunnen maken aan alle moei-
Advertentie)
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 14 mei De staat der
Nederlanden zal hoger beroep aante
kenen tegen het vonnis van de presi
dent van de Haagse rechtbank in het
kort geding van de Zuidmolukkers. De
zaak zal pas in september bij het ge
rechtshof dienen, een tijdstip waarop
de uitslag voor de betrokkenen vrijwel
zeker van geen enkel belang meer zal
zijn. Reeds nu is de hoop dat zij nog
uit het vroegere Nieuw-Guinea naar
Nederland zullen kunnen uitwijken tot
een minimum geslonken.
Deze verrassende stap van de staat
zal vrijwel zeker een ander proces uit
lokken. Ir. Manusama, het hoofd van de
politieke missie van de Zuidmolukkers
in Nederland, die gemachtigde was voor
de eisers uit Sorong, wil nu ogenblik
kelijk aanspraak gaan maken op de
dwangsom in totaal 600.000 gulden
die de president de staat heeft op
gelegd wanneer niet alle pogingen in
het werk zouden worden gesteld de
Zuidmolukkers op het laatste ogenblik
nog naar Nederland te krijgen.
De president kwam tot deze uitspraak
omdat hij mét de Zuidmolukkers van
mening was dat zij lijfsgevaar zouden
lopen na de officiële overneming van
Ned. Nieuw-Guinea door Indonesië op
1 mei vanwege de door hun verrichte
spionagewerkzaamheden voor de Ne
derlanders tegen de Indonesiërs bij de
invasie. De staat meende dat dit ge
vaar niet aanwezig was en had daarom
geweigerd hen eerder naar ons land te
laten komen. Sinds het vonnis is in Ne
derland niets meer van de Zuidmoluk
kers vernomen.
Ir. Manusama ls hoogst verbolgen
over het feit dat de staat in hoger be
roep is gegaan. „Men wil het vonnis
van de rechtbank ontgaan", zo zegt hij.
Ir. Manusama zegt dat hij geen aan
spraak wil maken op de dwangsom om
het geld. Hij verwacht namelijk dat de
staat tegen de eis in verzet zal gaan,
wat betekent dat de staat voor de rech
ter zal moeten aantonen dat inderdaad
alles gedaan is om de Zuidmolukkers
tijdig te doen uitwijken. En dit nu, ope
ning van zaken dus. wil ir. Manusama
bereiken.
Zoals bekend is het rechterlijk von
nis om de Zuidmolukkers op uiterlijk
1 mei uit Ned. Nieuw-Guinea te doen
vervoeren niet tot uitvoering gebracht
omdat mr. Goedhart, de vertegen
woordiger van Nederland bij de Un-
tea, het regeringstelegram met de
daartoe strekkende opdracht volgens
Buitenlandse Zaken niet zou hebben
ontvangen. Naar thans verluidt zou de
zaak anders liggen. De heer Goed
hart zou het telegram wel hebben ont
vangen maar hij zou de inhoud niet
begrepen hebben.
De landsadvocaat, mr. E. Drooglee-
ver Fortuyn, heeft gisteravond tegen
over ons verklaard dat er twee rede
nen zijn voor het hoger beroep: men
wil principieel gelijk krijgen en boven
dien zou de staat dan de kosten van het
geding een paar honderd gulden
niet behoeven te betalen. De betrokken
Zuidmolukkers en niet hun gemach
tigde in Nederland is in een alge
mene aankondiging aangezegd dat de
staat in hoger beroep gaat. Deze aan
zegging is een theoretische en formele
zaak want zij zullen deze in Nederland
verschenen aankondiging nooit kunnen
lezen. In het deurwaardersexploit wordt
gezegd dat „allen zonder bekende woon-
of verblijfplaats binnen het koninkrijk
zijn, terwijl bekend is dat zij kortge
leden woonplaats hadden te Sorong,
West-Nieuw Guinea".
ljjkheden. Dit was echter een per
soonlijk initiatief geweest, waarvan
het WD-bestuur geen weet had.
Dit alles volgde op een aantal vra
gen, die de ex-Defensie-ambtenaar te
voren schriftelijk had ingeleverd bij
het Tweede-Kamerlid mevr. H. van
Son.eren-Downer. Deze diende de heer
Van der Putten zeer fel en geëmotio
neerd van repliek, maar toen de gehe
le zaal zich met de zaak ging bemoei
en, dreigde het debat een ogenblik uit
de hand te lopen.
Al eerder, aan het begin van de
bijeenkomst, was er rumoer. Enige
tientallen brandweerlieden, die het
kennelijk niet eens waren met de
V.V.D. en vooral niet met het sala-
risbeleid van minister Toxopeus,
staken hun mening niet onder stoelen
of banken en onderbraken de verkie
zingsrede van deze bewindsman her
haaldelijk met boe-geroep en inter
rupties. Mr. Toxopeus verdedigde
zich rustig en na een gesprek met
de woordvoerder van de brandweer
lieden bleef van deze zijde na de
pauze de rust bewaard.
Een vrij vruchteloze woordenwisse
ling tussen de minister van Binnen
landse Zaken en een der aanwezigen
ontstond naar aanleiding van de op
merking van de bewindsman, dat de
belastingdruk de afgelopen vier jaar
ten opzichte van het nationale inkomen
Het was een nogal sjiek
S restaurant. Op een gegeven
moment maakte de draai
deur een discreet suizend
geluid en wie kwamen er
binnen? Een jongeman met
zijn meisje. Zij bleven wat
beduusd bij de ingang staan,
want zoveel schittering van
welonderhouden tafellinnen, pas ge
poetst bestek en keurig gerokte obers
hadden zij nu ook weer niet verwacht
Na enig doelloos en ongewis rondslen
teren door de doolhof namen zij plaats
aan een tafeltje. En even later posteer
de een indrukwekkende kellner, met
het air van iemand die eigenlijk slechts
gewend is de Sjah van Perzië te be
dienen, zich aan hun zijde.
„Mevrouw, meneer?"
Het meisje begon gegeneerd te gie
chelen. Maar de jongeman mompelde
iets van „een hapje eten". En op
vrijwel hetzelfde moment zat hij dus
verward te staren in de kaart.
„Maar eerst willen wij iets drinken"
zei hij tussen de chaotische bedrijven
door.
Een sherry voor mevrouw, een whis-
ky-soda voor meneer. Waarschijnlijk
had hij diezelfde middag nog\zijn pols
horloge naar de lommerd gebracht,
maar de omstandigheden waren er
nu eenmaal naar dat men het breed
moest laten hangen.
De drankjes werden gebracht.
Proost. En zij waren verschrikkelijk
verliefd, maar moest het nu óóit echt
ernst worden? De jongen dacht van
wel, maar het meisje verkeerde dui
delijk nog in het onzekere. En het is
ook meteen zo'n hele stap.
„Hebben mevrouw en meneer al
besloten?"
De ober wilde eindelijk wel eens
weten waar hij aan toe was. En dat
werd weer jachtig bladeren door de
rijk gevarieerde kaart. De integere
lakei hield zich strikt en hoogstaand
neutraal en de jongen en het meisje
befluisterden het ene gerecht na het
andere. Maar tenslotte zei hij:
„Vooi mij een houtsnip"
„Voor mij ook", zei het meisje haas
tig-
De ober trok de wenkbrauwen op,
maar noteerde de bestelling nauw
gezet in zijn boekje. Twee hout.
„Maar eerst nog twee drankjes."
„Hetzelfde?"
„Hetzelfde."
De consumpties werden geserveerd
en het premature pa^r werd gaande
weg meer zeker van zichzelf en van
de overigens nauwelijks meer bestaan
de omgeving.
En toen hield die jongen op een
gegeven moment trouwens ook de met
stil spel manende ober staande en
riep:
„Zeg, hé, waar blijft dat vogeltje
nou?"
met een-tienae procent is gedaald. De
spreker in de zaal vroeg of mr. Toxo
peus hiermee wilde zeggen, dat de
president van de Nederlandsche Bank,
dr. M. W. Holtrop, zich in zijn jaar
verslag heeftvergist, toen hij schreef,
dat de belastingdruk juist is gestegen.
De minister antwoordde, dat hij twee
soorten belastingdruk kende, dat hij
het verslag van dr. Holtrop niet had
gelezen en dat hij de kwestie te tech
nisch vond om in een verkiezingsbij
eenkomst uitvoerig te behandelen.
De opmerking over de belastingdruk
had de bewindsman geplaatst in het
kader van zijn verdediging over een
enige tijd geleden door hem gedane
uitspraak, te weten dat de Partij van
de Arbeid streeft naar bestedingsbe
perking voor de ambtenaren. „Dat heb
ik uit een rapport van de Wiardi Beek
man Stichting", aldus de minister. „In
dat rapport staat, dat de stijging van
de particuliere inkomens de komende
acht jaar niet meer dan 15 a 18 pro
cent mag zijn. In de afgelopen vier
jaar bedroeg de reële stijging 22 pro
cent. De Wiardi Beekman Stichting
geeft toe, dat de inkomens veel meer
kunnen stijgen, maar dan zou dat ten
koste moeten gaan van het overheids
aandeel in de stijging van het natio-
n& inkomen. Welnu", zo stelde mi
nister Toxopeus. „dit betekent, dat de
W.B.S. en de Partij van de Arbeid
mét haar voor bestedingsbeperking is."
(Advertentie)
Elke OLV EH polis is winstdelend.
Fan de 75 levensjaren van de
Alkmaarder Bertus Mak
staan er vijftig in het teken
van de Alkmaarse kaas
markt. Als 25-jarige jongeman
werd Bertus in het van de mid
deleeuwen daterend gilde der
kaasdragers opgenomen. Hij be
gon, zoals het een jongeman be
taamt, als noodhulp-kaasdrager
en doorliep vervolgens alle ran
gen in het gilde hij kreeg het
zilveren schildje van de „voor
man" en werd tenslotte nu
drie jaar geleden tasman. Dat
betekent dat hij de zware ge
wichten hanteert in de waag,
waar de kaas op enorme schalen
gewogen wordt; twee berries
tegelijk. Bertus Mak kent de
Alkmaarse kaasmarkt nog van
voor vijftig jaar, toen er zo'n
miljoen kilo werd aangevoerd
en de vrijdag alleen niet vol
doende was om de kaas te ver
stouwen. Toen begon het werk
aan de kaasmarkt al op donder
dagavond en duurde het tot vrij
dagnacht. Er waren meer kazen
dan toeristen. Nu is dat anders
om; de aanvoer van kaas zweeft
zo elke week rond de 30.000 kg
en op drukke zomerse vrijdagen
zwermen er wel meer dan 30.000
toeristen door Alkmaar. Maar
dat zijn dan ook topdagen. Al die
toeristen althans de meeste
maken foto's op de kaasmarkt,
waar de kaasdragers graag
armpje-door met Miss Peterson
uit Oklahoma poseren voor
de camera. Zo werd de foto van
Bertus Mak in zijn hagelwitte
pak en met zijn blauwgelakte
hoed verspreid over heel de
wereld.
Kaasdragers worden door bur
gemeester en wethouders be
noemd en toen het dus vorige
week zover was, dat Bertus zijn
gouden jubileum als lid van het
beroemde kaasdragersgïlde vier
de een feit, dat maar weinig
kaasdragers beleven kwam de wethouder van het Marktwezen, de heer
K. Kirpensteijn hem namens het college huldigen. In het waagpand bij
de weegschalen werd hij in de bloemetjes gezet. Hij liet de hulde met
een glimlach van genoegen over zich heengaan. De wethouder sprak van
liefde en trouw, waarvan dit gouden jubileum getuigde en liet de dank
van het gemeentebestuur vergezeld gaan van een hoge onderscheidingde
zilveren legpenning van de gemeente, die alleen aan zeer verdienstelijke
burgers van de kaasstad wordt verleend.
Bertus Mak had een halve eeuw de glorie van de kaasmarkt hooggehou
den en daarom kwam ook de directeur van het Marktwezen, de heer G.
Wouters aan het woord. Hij prees de gouden jubilaris als voorbeeldig en
steeds goed gehumeurd; het zijn de oudjes, die de goede verstandhouding
in het gilde handhaven envan die oudjes toas de jubilaris nummer één.
Met een kist sigaren, waarvan de omvang de sympathie voor de jubilaris
moest symboliseren gaf de directeur aan zijn waardering een tastbare vorm.
Kaasvader W. Joosten mocht niet achterblijven om zijn 75-jarige pupil te
huldigen; weer hartelijke woorden en een bloemstuk. VVV-secretaris Van
de Poll mocht in het Waagpand ook nog wat zeggen en een geschenk aan
bieden. De intieme, officiële huldiging in het Waaggebouw werd op een
receptie in „Marktzicht" nog eens dunnetjes overgedaan; met veel bloemen
en geschenken.
