Brandende vragen op VLAGGETJESDAG J
HOODBAARS als sleutelvis in het dure
avontuur van de VERRE VISSERIJ
m
1
SS
R
Rumoer rond nieuw project
overstemt de zwanezang
van de LOGGERS
Man lost schot
op zijn vrouw
STANDBEELD VAN GOGH IN
JOODS JOURNALIST uit
Antwerpen bij de Paus
Studiecommissie Pax Christi
over atoombewapening
Twijfel, verontrusting en
ook gewetensnood
NV S LAVENBURG'S BANK
Heathoverleg
Gr. Brittannië-
EEG voortzetten
te.
Toestand slachtoffer
Haags drama ernstig
kantoormachines
Overleden
ZATERDAG 18 MEI 19*3
PAGINA 9
Duur gezegd heet hij: Sebas-
tus Marinus. Maar in de
omgang en het gebruik
oemen wij hem gewoon: rood-
aars. Een lijvige rondvis, die wat
syimmig en soms zelfs boosaardig
te e bolle ogen kijkt. Doch wie
0n*et voor terugdeinst, hem
f eerd en wel wast, zout, be-
oppelt met citroen en verder op
aak af maakt met geraspte
eras- eidooiers en kruiden, heeft
6611 formidabele vishap aan.
ren? Z.°u bit eens moeten probe-
aind Z'^n vissmaak' zoals bie hier
as jaar en dag in enige een-
nigheid bepaald wordt door
brr.lag> schol, gul en schelvis, uit
te^611 en meegaan in het nieuwe
Sf°te avontuur van onze verre
sserij. Voor de proevers van het
rste uur komt er dan de op-
'Pdende gedachte bij dat zij de
™°bbaars ontdekken met subsidie
de regering. Het rijk immers
maximaal een miljoen gul-
g b toegezegd voor het plan van
bkele reders dit jaar hun geluk
7\ns te beproeven in de onstui-
wateren rond IJsland. Een
~®rste, voorzichtige aanloop tot
j at men noemt de verre visserij,
b dit plan neemt de roodbaars
sleutelpositie in en mocht hij
®rib slagen massaal de weg naar
p ..moeilijke" Nederlandse tong
vinden, wel dan opent dat on
getwijfeld goede perspectieven
°°r onze zeevissers.
tem
lÉiilll
trawler buitengaats in een knobbelig zeetje. Weer of geen weer mannen uit de Engelse en Duitse schooi,
a yuaz aoor m dit vak der visserij, dat zo oud is als de wereld. en dUs ais „loodsmannetjes" fungeer-
Het gokje met de zee. Ditmaal
een buit om van te watertanden,
het net tot barstens toe gevuld
met zilte buit.
Van links naar rechts de beeldhouwer Zadkine, burgemeester Man'
ders, van Zundert, en ir. Van Gogh, de neef van de bekende schilder
bij het ontwerp voor het Van Gogh-standbeeld, dat volgend jaar in
de geboorteplaats van Van Gogh in Zundert zal worden opgericht.
Het monument symboliseert de verbondenheid tussen de broers
Vineent en Theo.
Dit schrijft Louis Davids, de
hoofdredacteur van het „Belgisch
Israëlietisch Weekblad", in de
jongste aflevering van deze pu-
fclikatie naar aanleiding van zijn
recent bezoek aan het Vaticaan.
WISKUNDE L.O. en M.O.A.
RESA - Hilversum
hangen de bonte vlaggen uit
vMmuiden. In heel de zilte bedryvig-
'd rond de vissersschepen wordt vol-
het aloude ritueel van vlaggetjes-
UP feest gevierd. We staan weer aan
P vooravond van het nieuwe haring*
0'z°en en dat is telkenmale een reden
j?? hoopvol te glimlachen naar de
°°rdzee-vriendelyk-wuivend. Wij zwe-
tna bÜ de Noordzee. Zij is onze vis-
by uitnemendheid, want wij jagen
V) °P de haring, het slanke, zilverig
visje dat wij adoreren als geen
"der.
a begrijpelijk. De haringvangst vormt
I? ruggegraat van onze visserij met
f"®er dan- 40 miljoen oftewel ruim
ifertig procent van de omzet in deze
■^drijfstak. Hollandse haring is het be
r
felri Voor een kwaliteitsprodukt. De we-
vte dat onmiddellijk toegeven. Onze
de J vaart er wel bij, 'n triomf voor
jjhiannen met zout in hun bloed die de
ben van bet vissen volledig door heb
dij en de jachtgronden van de Noord-
jfj.j m hun broekzak. Ooit was dit dé
Van van de l°ggers. be drijfnetvissers,
Stan oa^sber °P lacht met de vleet, het
Vnn i want. Vlaggetjesdag was ook
tilr Lban ^ees'> 3e bruisende ouver-
's \r-lot het aloude spel met de zee.
ten 1 dags de vleet, zo'n honderd net-
van dertig meter, in zee. „Schot-
H,j° te boord", en de ouwe met zijn
be| behaarde kop, hardop in zijn
het "Dat God 'm zegen. En dat
bar, j barmhartige wil mag zijn".
gipH ue ,uren van spanning en nieuws-
by het wachten aan het fluis-
»'t t want. Tot middernacht toe.
i.baii8. er van halen." Even nog een
tlanÜ j? doen", een kop sterke koffie
Venu bmnen, en dan kijken wat er in de
feojv. 9fal hangende netten is terecht ge-
fe6D "V- Bedrijvige handen grijpen de
bari Bet net komt binnenboord en de
"8 Wordt eruit geklopt...
De goede ouwe logger, jarenlang
het troetelkind van de passieve
visserij. Zijn dagen zijn ge
ren ite^d. Tot voor enkele jaren voe-
ZU er nog met zo'n tweehonderd
UitiS' Vori8 laar vertrokken er hoog-
«r a?n klei«e zestig en daarvan vielen
janal heel gauw nog enkele af. Dit
stuu "oudt men het er op zo'n dertig
Ooit s' $ie zee kiezen. Net zoals zij
schnte boisen, de hoekers en de bonk-
z« a'ten hebben verdreven, worden
tortri teans uitgevaren door de mo-
vatl awlers, de ijzersterke ploegers
zich ae actieve visserij met achter
een ,aa,n bet grote wapen: de trawl,
deni zakvormig net dat over de bo
biet Wtedt voortgesleept. Uitgerust
radio, radar, echolood, kortom
de allermodernste navigatiemiddelen
zijn dit bij uitstek de vissersschepen
van vandaag. Zij blijven het hele jaar
door actief. Want behalve in de jacht
op verse haring jagen zij ook achter
o.a. de schol, de tong, de schelvis,
de makreel en de kabeljauw aan. Van
Shetland in het noorden tot het Nauw
van Calais in het zuiden. En achter
elkaar door, want veel vaker dan bij
de passieve vleetvisserij, wordt de
trawl binnengehaald. Over stuurboord
of zoals bij het allernieuwste type via
de zogenaamde slip-away, het open
achterschip net als bij een walvis
vaarder. Hektrawlers noemen we de
ze type=. Dan zijn er voor de kust
visserij de sterke, moderne kotters
bijgekomen, kleine maar solide sche
pen, die ook van de haring een graat
je meepikken en verder met korte,
aantrekkelijke reisjes best aan hun
trekken komen. Urk kan er van mee
praten.
Zo voltrekken zich hier de verande
ringen in een vak, dat zo oud is als de
wereld. De Noordzee blijft een visrijke
zee. Maar zo langzamerhand wordt het
er wel héél erg druk. En op zich hoeft
een blik in een andere richting dan ook
echt niet iets bijzonders te zijn. Met na
me gedurende de periode van januari
t.m. april zijn er mogelijkheden zijn
heil eens elders te zoeken. In de eerste
jaren vijftig trokken we nog geregeld
naar de verre gronden bij IJsland, de
Lofodden en de Barenszee. Maar de
vangsten waren er niet best, de be-
sommigen slecht, kortom men stapte
er van af en de schippers van toen die
daar thuis waren, varen niet meer. De
Engelsen, de Duitsers en ook de Belgen
zijn er gebleven en hebben daar een
goede markt opgebouwd. Vooral de
Duitsers met hun formidabele afname
van de roodbaars, een vissoort die hier
in groten getale voorkomt. Wekelijks
i
brengen de Duitsers zo'n 40 a 50.000
kisten aan de markt en hun jaarpro-
duktie loopt in de miljoenen. De Duit
ser is ook dol op de roodbaars en wat hij
niet opeet vindt bij de vismeelfabrieken
een gretige afnemer, omdat de rood
baars zo'n aantrekkelijk vetgehalte heeft.
Een eigenaardig verschijnsel was dat
wij eerst schuchter, maar geleidelijk
aan meer vanuit Duitsland gefileerd
roodbaars-in-blik importeerden. „Wacht
eens," zeiden de reders toen, „wij kun
nen ook roodbaars vangen". Maar de
verre zeevisserij is geen kleinigheid. In
het noorden spookt de wind als een be
zetene en lopen zware stugge zeeën.
Het toch al prijzige vistuig moet hier
aan extra kwaliteiten voldoen en wordt
dus extra duur. Men nam contact op
met de regering, wees op het mee kun
nen doen in EEG-verband en vroeg
steun voor een plan om de verre zee
visserij nieuw leven in te blazen. De
regering beloofde steun bij voldoende
animo. Een steun die maximaal een
miljoen voor dit jaar zou bedragen. De
Kamer heeft dit onderwerp nog niet
behandeld, maar algemeen wordt op
een akkoord gerekend. Op een jaar al
leen wilde men overigens niet gokken.
Voorlopig is overeengekomen drie jaar
achtereen de proef op de som te ne
men, drie jaar ook met steun van de
regering.
Acht proefkonijnen verschenen aan
de start. De hektrawlers Maria
Elisabeth, de Rijnmond I en II,
motortrawlers Egmont, Delft, Wil-
helmina Johanna, Cornelia Maria en de
zware stoomtrawler Amsterdam. Elk
schip bond zich aan de afspraak om
vijf reizen naar de verre gronden te
maken, reizen die gemiddeld rond de
drie weken zouden komen te liggen. Een
week langer dan normaal voor de traw
lers. De Centrale voor Zeevarenden
kwam in het geweer en riep de leden
op niet te varen. De bond zag niets in
de opzet. Behalve over de onvoldoende
sociale voorzieningen, had men hier zo
zijn eigen mening over het plan. Ge
steld werd dat juist met het oog op de
grote risico's het beter ware een spe
ciale rederij voor de verre visserij op
te richten, waarin dan de verschil
lende reders konden meedoen. Met deze
rederij zou dan meteen het punt van de
werktijdregeling aan boord van vissers
schepen kunnen worden aangepakt. Al
geruime tijd een knijpend punt in de
visserijj waarvan de aard zich nu een
maal met gemakkelijk leent tot bijvoor
beeld een achturige werkdag en dan
stoppen maar. De reders wezen erop
dat de reis weliswaar drie weken duur
de, maar dat het varen naar en van de
verre visgronden ook langer was en dat
de bemanning dan echt niet veel te doen
had. wanneer men rekent dat een traw
ler, ter grootte van een coaster, het
dubbele aantal mensen aan boord heeft
vergeleken bjj die kustvaarder, valt het
wacht lopen echt wel mee, zo stelden
zij.
Tfr oe dan ook, tien schepen zouden
meedoen, het zijn er acht gewor
den. En deze hebben inmiddels
al verschillende reizen achter de
rug, waarbij gebruik gemaakt werd van
zogenaamde visschippers, geroutineerde
Ee« fv„. 7 i. zogenaamde visscnippers, geroutineerde
Spel aaat dnnr i» Ai+ „.„7, j™. - j j die daarboven de gronden goed kennen
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiimii
den. Onze schippers immers hebben de
band met de noordelijke wateren ver
loren. Alleen de schipper van de Eg
mont wilde er niet aan. „Ik zie het
zelf wel", sprak hij tot zijn reder Gou
da. „Geef mij maar een marconist
mee, om af te luisteren wat de Duitsers
en de Engelsen in m'n buurt tot elkaar
zeggen. Dan vind ik het ook". Zij heb
ben het (nog) niet gevonden, de acht
pioniers. Met of zonder „loodsmannetje"
niet. De vangsten waren teleurstellend,
de besommingen om over te huilen. En
als er eens een juichkreet over een aar
dig koolvistrekkie" te horen viel, werd
dit feestje direct overspoeld door de
Noordzee, waar dan juist koolvisexplo-
sies werden gemeld. Het zat ze ook alle
maal niet mee. De roodbaars kwa
men ze in groten getale tegen, vaak
zelfs, maar de acht maakten dan dat
ze haastig uit de voeten kwamen. Ne
derland kent de roodbaars immers niet.
Onbekend maakt onbemind. En de rood
achtige bolle zeebaars is hiér een vol
slagen onbekende. Wat had het dan voor
zin om deze in grote hoeveelheden naar
huis te brengen. Ijverig wordt thans
gepoogd daar verandering in te brengen.
En wanneer het nu lukt deze vis in de
kring der goede bekenden te schuiven,
zit er zonder twijfel muziek in de
verre visserij. Zover zijn we echter
nog lang niet. En voorlopig hebben
de deelnemende reders ondanks de
regeringssteun al diep in de eigen
beurs moeten tasten. De deelnemen
de bemanningen zijn danig teleurge
steld, omdat in de slechté besommin
gen hun winstpercentages ten onder
gingen. Pionieren is aardig, maar
wanneer je maat veel dichter bij huis
nog wel, de volle poet opstrijkt en
jij ver weg onder een grauwe wolken-,
hemel voor een „habbekrats" staat te
zwoegen, is de aardigheid er gauw
van af. In de geruchten over deze
zaak hoorden we de woorden „onwil"
en „sabotage" vallen. En onlangs was
er een dieptepunt met de Rijnmond
I, die brutaal de Noorse territoriale
wateren binnenvoer, in de Stavanger-
fjord een gokje waagde en prompt in
de kraag werd gegrepen. De borgtocht
voor de vrijheid was niet mals. Een
stroperijtje met regeringssteun is dan
ook echt niet je dat. Maar heeft ook
hier niet de teleurstelling meegedaan?
En hoe zit het, nu IJsland zijn ter
ritoriale wateren heeft verlegd tot
twaalf mijl uit de kust, waar
door het de meeste en de beste
visgronden naar zich toe trok? Nog ho
ger gaan, zou men kunnen zeggen.
Groenland en de Barendszee? De Duit
sers zitten er al. Het zijn allemaal vra
gen die op het feest van vlaggetjesdag,
het bijna klassieke trefpunt an al die
mannen met zout in het bloed; ter
sprake komen. „We gaan door. De tijd
is nog veel te kort om te oordelen", zei
ons de reder Polderman. „Een vistuig
voor de verre visserij kan je op een
ton per jaar komen. Maar het is de
moeite van het proberen waard. Met
de roodbaars hebben we een kans,"
hoorden we van de reder Gouda. Zij
hebben de lucht van een nieuwe kans
gesnoven. En zij bezitten de veerkracht
van een goed doorzettingsvermogen.
Maar hun bemanningen? De stoottroe
pen op een kille, verre zee? Hier zijn
de meningen sterk verdeeld, variëren
zij van „Ik zie er geen donder in" tot
„Je kunt nooit weten." Er is moed voor
nodig om daarboven in, balancerend op
het gladde, slingerende dek, va-ban-
que te spelen met de zee.
De roodbaars, ziltig en smeuïg op de
tong, zal het moeten doen. Dat is dui
delijk. Deze vis, zeer bewerkelijk voor
het fileren, heeft de kiemen van het
succes in zich. „Als de regering helpt,
krijgen we hier de fileermachine van
twee ton. En dan moet u eens zien hoe
fijn dat lopen kan. Hij gaat er in zijn
geheel in, en komt er keurig netjes ge
fileerd uit", vertelde de reder Gouda
opgewekt. Voor de roodbaars wordt de
loper uitgelegd. We begrijpen niet waar
om hij op vlaggetjesdag niet in triomf
door de straten van IJmuiden wordt
gedragen. Zo'n roodachtige knaap, die
wel een meter lang kan worden, hoog
op de schouders. Voor één keer kan de
haring daar wel tegen. Zijn positie is
hier immers onaantastbaar. _En als het
er nu om gaat onze visserij voor het
hele jaar door aan een sterke markt te
helpen, ons de weg naar de onvolprezen
roodbaars-soufflé te wijzen, het glim
mende visselijf rustend in een geraffi
neerd roux-sausje van boter, bloem en
melk, wel dan moet men toch geen
middel onbeproefd laten, zo dachten w\j
HAYE THOMAS
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 18 mei. In een ijs-
salon aan de drukke Kpningstraat is
gistermiddag een moordaanslag ge
pleegd op de 39-jarige vrouw Annie
M. Zij werd getroffen door een pis
toolschot, dat werd afgevuurd door
haar 38-jarige man, met wie zij al
enkele maanden in onmin leefde en
die in Delft woonachtig is.
Gisteravond was de dader nog
voortvluchtig. De vrouw is in zeer
ernstige toestand in het ziekenhuis
opgenomen. Er moest operatief wor
den ingegrepen.
De vrouw, die de ijssalon exploi
teert, zat gistermiddag met haar
zoontje van twaalf, en haar zuster in
een kamer achter de winkel, toen zij
iemand de salon hoorde binnen ko
men. Zij ging naar voren en zag haar
man. Zij vroeg effen, alsof hij een
klant was: „Wat wenst u?" De man
haalde daarop een pistool te voor
schijn en vuurde in haar richting. De
vrouw liep terug naar de kamer, waar
zij ineen zakte. De man had intussen
de vlucht genomen. Een chauffeur
ging de man achterna, maar toen hij
zag dat deze een pistool had gaf hij
de achtervolging op. Een andere voor
bijganger probeerde een auto te char
teren om de vluchtende te achtervol
ger maar het duurde zolang voor hij
een automobilist had duidelijk ge
maakt wat er aan de hand was dat
de dader inmiddels via het Oranje
plein was ontkomen. Het pistool, een
parabellum 9 min, werd later op dit
plein gevonden. Het signalement van
de man werd ogenblikkelijk verspreid.
(Advertentie)
RÜYS
DEVENTER, 18 mei Op de alge
mene begraafplaats te Gorssel is vrij
dagmiddag ter aarde besteld de 83-ja-
rige Marie Adrianus van Nieukerken,
de architect die met zijn broer Jan het
Koninklijk instituut voor de Tropen in
Amsterdam ontwierp.
Hij was voorts de bouwer van het
hoofdkantoor van de Bataafse Petro
leum Maatschappij en van het kantoor
van de Nederlandse Handel Mjj te Den
Haag. In Deventer restaureerde hij de
ramen van de Groote of St. Lebuïnus-
kerk en die van „Het huis met de
Hoofden" in de Assenstraat. Ook het
Huis Verwolde te Laren Gld. en het
Huis de Voorst nabij Zutphen werden
door hem gerestaureerd. Ruim 53 jaar
was hij doende met het herstellen van
de luister van de Grote Kerk te Breda.
(Van onze Brusselse correspondent)
BRUSSEL, mei „Het is niet
de traditie in bijzonderheden te
treden over een privé-audiëntie
bij de Paus. Ik kan echter niet
nalaten te schrijven hoezeer ik,
als gelovig Jood, diep onder de
indruk ben gekomen van de goed
heid, die op het reeds oud en ge
rimpeld gelaat van de Paus te
lezen staat, evenals over de hu
manitaire gevoelens en de liefde,
waarmede hij over het Joodse
volk sprak."
„Van mijn bezoek aan het Vati
caan," aldus de auteur van het ar
tikel, „is mij echter ook nog iets
anders, wellicht niet minder verheu
gend, bijgebleven: de nieuwe geest
van toenadering en vriendschap, die
er met betrekking tot het Joodse
volk waar te nemen is. Deze nieuwe
geest is geen utopie, nog minder fan
tasie. Ik kon het overal vaststellen:
hetzij tijdens mijn onderhoud met
kardinaal Bea, hoofd van het secre
tariaat voor de betrekkingen met de
Christenen en andere geloofsbelijde
nissen; bij mijn gesprek met zijn se
cretaris, mgr. Arrighi; met mgr.
Noots, het uit Limburg afkomstig
hoofd der Norbertijnen, en andere
hoogwaardigheidsbekleders van het
Vaticaan. Steeds kwam de wil tot
toenadering en vriendschap jegens
het Joodse volk tot uitdrukking. Ja,
men is er zich zelfs van bewust, en
men erkent het openlijk, dat de hou
ding van de Kerk tegenover de Jo
den niet altijd verheffend is geweest
en dat tegenover het oude volk iets
goed te maken is."
Door de woorden „trouweloze Jo
den", die oorspronkelijk overigens
geen pejoratieve betekenis hadden, uit
de liturgie van Goede Vrijdag te ver
wijderen hoopt en wenst het Vaticaan
de liefde en verzoening te bevorderen
en de verkeerde of valse voorstellin
gen betreffende Joden uit de wereld te
helpen, zo schrijft Louis Davids voorts.
„Geestelijk zijn wfl allen semieten".
(Advertentie)
zei paus Pius XI reeds. Hieraan herin
nerend vertelde mgr. Arrigh- aan de
hoofdredacteur van het „Belgisch Isra
ëlitisch Weekblad" dat de katholieken
nooit mogen vergeten dat zü iets hei
ligs met de Joden gemeen hebben,
met name het Oude Testament.
Ook sprak Louis Davids in het Va-
ticaar. over de werkzaamheden der
commissie, belast met het onderzoek
naar de vraag hoe de Joden te be
vrijder van het stigma Jezus te heb
ben gedood. Verwacht mag worden
dat deze kwestie zal worden voor
gelegd aan de concilievaders tijdens
de tweede zittingsperiode, die op 8
september a.s. zal beginnen.
De Joodse journalist uit Antwerpen
besluit zijn artikel, dat de titel draagt:
„Een nieuwe geest", met de volgende
opmerking: „Neen, ik betreur mijn be
zoek aan het Vaticaan geenszins. Het
heeft mij enerzijds toegelaten persoon
lijk kennis te maken met de Paus, die
door zijn verheven menslievende maat
regelen de grootste sympathie en
waardering bjj de Joodse bevolking
wist te verwerven, terwijl anderzijds
de hartelijkheid, waarmede ik overal
werd ontvangen, mij in de overtuiging
staafde dat in een nabije toekomst
de nieuwe verhouding tot de
Rooms-Katholieke Kerk en de Joden,
in een geest van wederzijdse achting
en eerbied, waarvan men de veran
kering vindt in de bijbelse openbaring,
vaste vorm zal krijgen."
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 18 mei, De Britse
onderminister van Buitenlandse Zaken
Edward Heath verwacht op korte ter
mijn geen wijziging in de bestaande
situatie met betrekking tot de aanslui
ting van Engeland bij de E.E.G. Hij
zei dit gisteren hier op een perscon
ferentie.
Minister Heath brengt enige dagen
in ons land door. De bewindsman, die
het antwoord op vele vragen ontweek
of met een grapje afdeed, legde er
de nadruk op, dat hij niet alleen bi
lateraal maar multilateraal overleg
tussen Groot Brittannië en de E.E.G.-
landen van belang acht. Hij deelde
mee dat er overeenstemming is be
reikt over een vorm van overleg tus
sen Groot Brittannië en de Benelux-
landen.
Gisteren was de minister de gast
van Prins Bemhard en van de En
gelse ambassadeur in ons land Sir
Andrew Noble. In Utrecht bezocht hij
de Dom en bespeelde het orgel van
deze kerk. 1
DEN HAAG, 18 mei In zyn kwali
teit van president van de Pax Christi-
beweging in Nederland heeft kardinaal
Alfrink een studiecommissie geïnstal
leerd die zich zal beraden over de
houding van de katholiek tegenove.- het
vraagstuk van de atoombewapening.
In een toelichting op het besluit
deze commissie te installeren wordt
opgemerkt, dat ook onder katholieken,
ernstige twyfel bestaat over de vraag
of, door de ontwikkeling van de mo
derne wapentechniek, de traditionele
opvattingen inzake oorlog en vrede
nog beantwoorden aan de geheel gé-
wijzigde kenmerken van deze tyd. Op
die grond heeft de bestuursraad van
de Pax Christi-beweging in Nederland
in januari 1963 het initiatief genomen
een commissie in te stellen die tot
taak zal hebben zich diepgaanc en al
zijdig te beraden over de houding der
katholieken in dit allesbeheersende
vraagstuk van deze tijd.
D' Pax Christi-beweging is van
mening, dat het juist is, dat ook in
de katholieke wereld dit vraagstuk in
toenemende mate in het middelpunt
van de belangstelling komt te staan.
Dit is onlangs nog bevestigd door de
jongste encycliek „vrede op aarde",
'terwijl het ook niet onmogelijk mag
worden geacht dat het Concilie in zijn
twee." zittingsperiode zich over deze
problematiek zal uitspreken. Niet al
leen echter de belangstelling is toege-
Advertentie)
Bekende Schriftelijke cursus Tel 45432
nomen, ook de twijfel, de verontrus
ting, in vele gevallen echter de ge
wetensnood. Dat heeft de behoefte doea
toenemen aan voorlichting, die is ge
baseerd op en opnieuw overdenken
van het vraagstuk en die als een lei
draad zou kunnen dienen voor het
denken en handelen. Als het waar is,
dat door Christus de wereld vervuld
blijft van hoop, dan moet de Christen
heid ook een constructieve bijdrage
leveren tot de oplossing van de knel
lende eigentijdse vraagstukken. Het ii
om die reden dat de bestuursraad van
de Pax Christi-beweging in Nederland
tot de instelling van een studiecom
missie is overgegaan.
Voorzitter van de commissie is ir.
J. B. G. M. Ridder de van der Schue-
rei-. Leden: jhr. dr. F. A. M. Alting
von Geuzau, dr. J. Th. C. Arntz OP,
mgr. B. Haanen, prof. dr. J. J. A. M.
Houben S.J., dr. Th. A. M. van Kleef,
prof. dr. R. C. Kwant, It. gen. T. E. E.
H. Mathon, vice-adm. EL C. M Moor
man, G J. N. M. Ruygers, prof mr.
L. J. A. Schlichting, prof. dr. ir. A. A.
T. M. van Trier, dr. J. M. M. de Valk.
mej. mr. J. C. H. H de Vink, P"®
dr. B. H. M. Vlekke. Het secretariaat
zal worden gevormd door mr. J. L.
Matti en jkvr. mr. J. J. M. Ss. ae
Wijkerslooth de Weerdesteyn.
