Engelse nozems:
Brood en spelen
is dat ook HET
leven voor ons?
GEDICHTEN
Een Rocker
is geen Mob
WAT ANDERS
JEUGD FE STIVALS"
slaan geweldig in!
Gehandicapten maker
heel weiniö brokken"
Volvo-Sportcoupé nu
„thuis" in produktie
Kleurenblindheid is geen bezwaar
G
DUBBELE
BUITEN- E
SPIECEL
Historische „Morris" heeft
verjongingskuur ondergaan
Austin met
rieten dak
Experiment van Chevrolet
Israëlische sportwagen
ZATERDAG 25 MEI 1963
PAGINA 17
Echt lang haar? Nee,
dat is die tegenwoordig zo
geliefde nylon staart voor
ongeveer 13 gulden in de
winkel), die iedere dag
anders of desnoods héle
maal niet gedragen kan
worden.
Als het regent verschij
nen vele meisjes tegen
woordig met een zwarte
herenparaplu, zelfs op de
fiets, al moet je daarvoor
wél even oefenen.
In de rage voor kleine
hoedjes duiken steeds weer
twee modéllen op die
Engeland als land van
herkomst hébben. Het ene
modél is de bolhoed en het
andere het jockeypetje
hier gefotografeerd)ver
vaardigd van linnen, stro
of vilt, in allerlei kleuren
en dessins.
Eén oog dicht
TUSSEN DE WIELEN
iiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Wil je rustig zijn
zachte stem
fluisterstem
in mijn hart?
Ik ben gelukkig en
wil even vergeten
de ellende
het verdriet
van anderen
INGRID RIJKOORT
BILTHOVEN
Het schemerlampje van Ne
derland ig een blauwig licht uit.
Jtralende toverlantaarn in de
®oek van de kamer, die 's
avOndg aangloeit en alle con-
versatie het zwijgen oplegt,
^ie niet kijkt naar de Teevee
^eet niet waar hij over moet
kwebbelen in de steeds kleiner
^ordende periodes tussen de
Uitzendingen.
„Big brother" woont als Si-
fhon de Pilaarheilige op de zui
len van Bussum en zijn groot
tyclopenoog straalt overal. Hij
blaakt van de mannen van
feyenoord nationale helden en
dwingt de pers uitvoerige be
richten te maken over wereld
schokkende gebeurtenissen als
het projecteren van een ver
keerde tekst of het huwelijk
Van omroepster Huppelepup met
•nijnheer Weetikveel. Hoe ver,
heeft een verontrust man uit
geroepen, zijn wij al verwij
derd van het „grote onbenul?"
Hoe lang duurt het nog voor
dat „brood en spelen" ae aan
dacht voor alle wezenlijke za-
*en van het leven zal hebben
°verwoekerd?
Zulke vragen brengen je met-
*en in het defensief. Die avond
van Feyenoord heb je ook met
J^mme handen voor het
~>?herm gezeten. En nu sta je
direct op één lijn met de Ro
meinen, die Christenen voor de
•eeuwen wilden werpen. Dat
hun voetbalsport.
Het is even gemakkelijk om
de „Untergang des Abendlan-
des" met luidruchtige fanfares
®an te kondigen als om te be
geren dat we nu aan het be-
fjh van de „Nieuwe Mensheid"
ra&n. Alle overdrijving heeft
?et voordeel dat je niet hoeft
Je nuanceren. En gevoel voor
•jdances is het eerste kenmerk
der volwassenheid.
Het verschijnsel Feyenoord
daarin nauwelijks van be-
ahg. Vijfendertig jaar geleden,
vertelt mijn vader nogal
J.ens, stond heel Nederland op
ï.'ln kop voor de match Argen-
i'niëUruguay in het Amster-
aahise Olympische Stadion. En
d°g langer geleden rukten de
?°®venierjagers Rossini het
al van zijn lichaam als
nij ergens verscheen; alsof hij
Vince Taylor of een John-
bai Halliday was. Sensaties be-
ralen nauwelijks de betekenis
ah een tijd. Ze zijn de rode
£6condentellers van een tijd.
5® jagen rond als een gek,
J?aar de uurwijzer verroert
Jph nauwelijks. De seconden-
a'Izer kondigt niet het eind van
Wereld aan. Hoogstens van
Volksuniversiteit en het Lof
rozenkrans. En vraag mij
"uniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiimiHi
ITV ij hebben nimmer de be-
Xy doeling gehad in deze ru
briek geregeld dichtproe-
v ven van jongeren te blij-
jjb publiceren. De hele pagina,
e», Vf'i er indertijd aan hebben
..^jd, heeft echter zulk een
s!:f0om van inzendingen losge-
HarCn' dat wii af en toe iets.
ons om een of andere re-
Ui! i?og van belang scheen, er
in» eLben opgevist. Zij, wier
bJtfnding niet geplaatst werd,
hoeven zich niet teleurgesteld
de Voelen. aangezien niet alleen
be Poëtische waarde onze keuze
dia e, een keuze trouwens
S1 uiteraard niet anders dan
on. ecVef kon zijn. Nu wij naar
btJ! oordeel voldoende kijk heb-
i.r gegeven op wat er onder de
pT,6 dichters-in-spe wordt
seoacht, gevoeld en beleefd,
JKt ons het moment gekomen
na dit nummer voorlopig
het publiceren van min of meer
geslaagde dichtproeven van jon
geren stop te zetten. Wij wen
sen hun, die werkelijk talent
bezitten, de tijd te gunnen om
door levenservaring te rijpen.
Het kan hun en hun werk al
leen maar ten goede komen
Wellicht, dat wij het thans de
finitief afgesloten experiment
ha verloop van tijd nog eens
zullen herhalen om kennis te
hemen van hun groeiproces.
nu niet of wij op weg zijn naar
het eind van het Christendom!
Dat is overigens het enige in
dit probleem dat onze aan
dacht verdient. Maar ik weet
het antwoord niet. Ik weet het
beslist niet.
De ouderen hebben de angst
gekend van de crisisjaren toen
alle zekerheden als los zand
door hun vingers wegstroom
den. Zij hebben zwarte honger
geleden in de oorlog, zij heb
ben Indonesië zien verdwijnen
en de atoombom zien komen.
Geef ze nou eens ongelijk dat
ze als kinderen hun welvaarts-
weelde genieten en als kinde
ren de zoete onschuld van het
leven op de TV inzuigen. Wel
vaart en TV, Feyenoord en
misschien de eigen auto zijn
het opium der ouderen, dat de
herinnering moet wegvagen
aan de angsten van voorheen.
De vraag is wat de jongeren
zullen doen. Zij hebben geen
angst gekend en zij zijn daar
om misschien wat objectiever.
Worden het even vervelende
burgermannetjes als de mees
te ouderen? Zullen ze verlan
gen naar nóg meer welvaart
of zal de nieuwe generatie
zich afwenden van dat klein
zielige gepeuter. Staat ons be
ters te wachten?
Het gaat natuurlijk niet om
de massa. Daar gaat het nooit
om. „Onze Lieve Heer wil van
alles zijn deel", zeggen ze in
Vlaanderen. Elke generatie be
staat in meerderheid uit het
„eerlijke onbenul". Dat is nooit
anders geweest. Maar de klei
ne kern, die straks zijn stem
pel zal drukken op de jaartal
len, hoe is die?
Vraag het niet aan mij. Maar
geef je ogen de kost. De oude
vormen deugen niet meer. Ze
worden verworpen. Het waren
de restanten van een oude cul
tuur, die hun zin verloren had
den. Het is dood tij, maar
straks komt de stroming terug.
In welke bedding zal zij zich
voegen? Wat wordt het „ge
zicht" van wat komen gaat. En
waar worden de nieuwe nor
men door de nieuwe generatie
gesteld. Hier in Nederland? Ik
denk het niet.
Waarschijnlijk zelfs niet in
Europa. Misschien bij de jon
ge Christenen van achter het
IJzeren Gordijn.
Laten wij ons echter niet ver
beelden dat ze er automatisch
zullen komen. Uit tonnen en
tonnen erts wordt een spelde-
knop radium gewonnen. Laten
we ons niet verbeelden dat we
er met een beetje zwammen
komen.
Kr.
Onder de nozemige jonge
lui- van Londen, de
„Teds", heeft een ver
slaggever van de Ob
server nu een duidelijk onder
scheid kunnen maken. Er blij
ken „Mobs" en „Rockers" te
bestaan, die elkaar hevig min
achten. Aangezien de „Mobs"
liever een geaffecteerde pi
rouette draaien dan hun vuisten
ballen, zijn vechtpartijen tus
sen de twee „stammen" zeer
zeldzaam, hoewel ze elkaar op
vrije dagen vaak ontmoeten.
„Mobs" kan men ontmoeten
in Throgmorton Street, dicht
bij de Effectenbeurs. Vele
Mobs zijn werkzaam op de
beurs, meestal jongste bediende
of als loper van een effecten
makelaarskantoor. Op hun ma
nier streven ze de gedistin
geerde manieren van hun ge-
bolhoede werkgevers na, waar
door zij tot de meest gecom
pliceerde nozems van de aard
bol gerekend moeten worden.
Hun haardossen hangen noncha
lant en weerbarstig tot vlak
boven hun ogen, vaak zonder
scheiding. Ze lopen met stijve
nek in een hard gesteven
boordje. De stijl van hun pan
talons noemen zij „St. Tropez"
en het betekent vooral dat de
pijpen van onderen wijd uit
waaien. Om hun colbertjes te
kopen, moeten zij naar een van
de bekendste sjieke winkels in
herenkleding. Voor ongeveer
300 gulden kopen zij een jasje,
genaamd „tonic", en dat is van
een stof met een veelkleurige
weerschijn. Er loopt vaak een
bescheiden streepje door, zo
dat het jasje sterk, lijkt op het
streepjescolbert van de effec
tenmakelaar.
Hoewel de „Mobs" in intel
lectueel opzicht ook niet zulke
hoogvliegers zijn, stellen zij
zich aan alsof zij willen lijken
op Oscar Wilde, de geestige,
fattige schrijver uit Londens
„fin de siècle". Ze vechten niet.
Door waardig optreden in mas
saal verband en hooghartig
woordenspel proberen zij in
druk te maken op de „Rockers",
maar „they play it cool".
Evenals de „Rockers" rijden
zij veel op driftige bromfietsen,
voorzien van zoveel mogelijk
accessoires, maar nog liever op
scooters.
De „Rockers" behoren tot de
meer traditionele nozems, zon
der intellectuele pretenties. Zij
dragen nog de al bijna ouder
wets geworden kachelpijpbroe
ken, de zwarte leren vesten, de
bakkebaarden en Italiaanse
puntschoenen.
mmminimummmiimmmimmmimmmimmmmi immmmmn
Veel mensen, óók jonge
mensen, denken dat,
zo gauw je over kunst en
kuituur gaat praten, je
minstens je zondagse pak moet
aantrekken om met een zwaar
wichtig gezicht „moeilijk te
gaan doen". Want kunst is iets
deftigs en ernstigs en niets
„voor ons soort mensen". En
in deze mening liggen dan al
le vooroordeel, onkunde en
drempelvrees
Het gaat ons goed in deze
tijd; er is meer brood voor de
jeugd dan er ooit is geweest.
AI is kunst dan niet iets def
tigs, voor de meeste jongeren
is het toch een soort room op
de koffie, niet helemaal be
stemd voor de „gewone man".
Maar kunstenaars bezweren
ons, dat kunst een stuk van
het dagelijks brood is, iets dat
toch wel een echt deel is van
dit leven. Maar om daar goed
de smaak van te pakken te
krijgen, hebben sommige kun
stenaars aan spelen gedacht.
Die heten festivallen, in onze
moderne wereld. „En nou gaan
we met z'n allen naar de bui
tenlandse festivallen zingt
men in het Haags Studenten
Cabaret!
Met de hoos van feestelijke
Europese toneel- muziek- en
songfestivals van onze dagen is
er een soort festival op de
markt verschenen, dat het ken
nelijk goed doet: Het Jeugdfes-
tival. Enkele jaren geleden be
gon men er in Velp mee.
WIKOR (Het Werk- en Infor
matie Centrum voor de stude
rende jeugd) en toneelgroep
Theater zetten een plan op met
het doel, de kloof te gaan over
bruggen tussen kunslenaars en
jeugd. Verleden jaar kwam
Wim Bary met een festival
„voor de werkende jeugd". Nog
maar een paar dagen geleden
werd een soortgelijk festival op
de „Waterman" te Rotterdam
gehouden. Op het ogenblik zijn
in Tilburg weer honderden jon
gens en meisjes bijeen om te
luisteren naar wat de kunste
naars nu allemaal te vertellen
hebben. Het zijn open gesprek
ken wanneer het ijs eenmaal
gebroken is. In Velp duurde
dat breken wel eens wat lan
ger dan men had verwacht;
maar de werkende jeugd blijkt
minder remmingen te hebben.
Zo is men in Rotterdam verle
den week tot werkelijke hevi
ge discussie gekomen. Er wa
ren festivalgangers bij die pas
hun mond hielden toen zij (ve
len voor de eerste keer) de
schouwburg betraden om De
Revisor van Gogol in een op
voering van het Nieuw Rotter
dams Toneel te gaan zien. De
avond tevoren woonden zij een
promenade-concert bij, na af
loop waarvan zij officieel wer
den ontvangen in de Burger
zaal van het Rotterdamse stad
huis, waar zij van alle kan
ten door vriendelijke boden
werden getracteerd op frisse
drankjes en hartige hapjes.
Dan staan vele jongelui toch
wel even te kijken. Deze vorm
van cultuur is voor de mees
ten ook nieuw.
Kunst is vreugde voor het
hele leven, zo formuleert men
steeds de basisgedachte van
elk jeugdfestival. Wim Bary,
die als eerste de aandacht ves
tigde op de „cultuur-honger"
van de werkende jeugd, krijgt
nog een tweede pluim op zijn
hoed. Enkele weken geleden
heeft hij ook een festival ge
organiseerd voor theologiestu
denten, zodat ook zij eens een
paar dagen lang konden luis
teren naar mensen, die getuig
den van hun artistieke levens
behoeften. Uiteraard spraken
de kunstenaars voor hen een
w'at zwaarwichtiger taal en
vooral is de aandacht gelegd
op de gedachte, dat de predi
kers van de blijde boodschap
ae kunst niet moeten bedillen,
integendeel, naar haar moeten
luisteren als de ideale tolk van
de wereld. Stelde eens de cle
rus de regels voor kunstuitin
gen vast, thans staat de cleri
cus tussen de andere mensen
in om te luisteren en te zien
naar de begenadigden onder
ons. De kunstenaar heeft de ga
ve onze tijdgeest te verbeelden
Hij wil en moet dan ook de ion-
geren weten te boeien en daar
om wil hij hun taal spreken
Vandaar de jeugdfestivals.
Wij hebben in de loop der
jaren al de bovengenoemde cul
turele feesten bijgewoond. Wat
komen die jongens en meisjes
daar zoeken? Komen zij uit
zichzelf of gaan zij naar zo'n
festival omdat vriend of vrien
din er heen gaat? Moeten zij
van hun baas erheen of heeft
de rector van het lyceum het
graag? Is het een uitje omdat
men voor niet al te veel cen
ten eens iets meemaakt waar
naar je later toch niet meer
omkijkt of willen zij werkelijk
iets te weten komen over wat
die meneer van het toneel, die
juffrouw van de televisie en
die danser, musicus of baardi-
ge beeldhouwer nu eigen doet?
ieze vragen komen over het
algemeen genomen breeduit
aan bod. De inleidingen tot het
programma zijn meestal hoog
gestemd; de praktijk wijst uit
dat de kunst nooit zo hoog te
paard zit als vaak lijkt. De
feestelijke verbroederingen aan
het slot van menig jeugdfesti
val wijzen dat uit.
Opmerkelijk is dat in het
begin vooral de meisjes met
drommen naar de festivals to
gen en dat de jongens verre
weg in de minderheid waren
In Rotterdam was dit voor hel
eerst anders. Daar waren var
de 450 deelnemers de meeste
jongens. Voorts hebben wij ge
constateerd dat de jongelui er
toch wel veel voor over hebben
Tenslotte kost het bijwonen van
het festival een paar snipper
dagen en ook enig geld. De
laatste keren zijn er ook vee
individuele aanmeldingen. Hel
rapport, dat verleden jaar ver
schenen is na het Tilburgse fes
tival, spreekt klare taal waar
om het een wel en het ander
niet fijn gevonden werd. Na
tuurlijk zat er ook een grappen
maker tussen die verklaarde
dat hij naar het festival geko
men was om naast de be
schermvrouwe, prinses Irene,
in de schouwburg te zitten.
Er is hartelijk om gelachen.
Zo'n opmerking geeft wel iet
van de open sfeer aan, dit
zo'n festival bepaalt. Het jagen
naar handtekeningen houdt
meestal na enkele gesprekker,
met kunstenaars al op. Dan
komt het werkelijke contact
met de kunstenaars, hetgeen
volgens een andere grappenma
ker zou betekenen (lat je ever.
aan zijn artistieke baard ma-
trekken. Dat is toch wel won
derlijk. Het op afstand bewon
deren van mensen met beken
de toneel- of televisienamei
maakt plaats voor een heeJ
ander inzicht, n.l. dat er geer
„ivoren torens" bestaan, dat
hetgeen de kunstenaar dwing
tot werken, uit dezelfde vra
gen en problemen voortkom!
die iedereen bezig houden. Die
wat vreemd geklede mevrouw
en die slonzige schilder, die
lummelige musicus en die on
verschillige bonk van een
beeldhouwer moeten wel dege-
u j,rart' Pezen voor het
„brood dat zij zelf onmis
baar vinden. Dat zij daarbij
in nauw contact met de eigen
lijke kunst zijn gekomen is een
kwestie van „zien".
Drie dagen of een week cul
tuur voor een heel leven is als
een slok vreugde op een kruik
verdriet. Men hoopt echter dat
de nasmaak tot meer slokken
zal inspireren, F. Du.
n Amerika heeft Chevro
let zojuist de nieuwste
experimentele versie van
de Corvair aan geïnte
resseerden getoond. Eén wa
gen vol ultra-moderne snuf
jes, zoals verstelbare pedalen
en stuurwiel, intrekbare vei
ligheidsgordels en verstelba
re hoofdkussens. Onder de
omvangrijke motorkap ligt
een zes-cylinder luchtgekoelde
boxermotor (met twee carbu
rateurs). De wielen zijn van
lichtmetaal en alle vier uit
gerust met schijfremmen. Op
vallend zijn de opklapbare
voor- en achtergedeelten van
de carrosserie, welke de bin
nenruimte en de motor toe
gankelijk maken. Er is ook
een roadstar-model gemaakt,
dat is uitgerust met vier
carburateurs.
liltiilfliiiiiilillliiiiiii.iiiiiiiuiiitilllKIlllllliuiliilUillllllllllllltlillllllliiilllliilltlllllIJlillliiillliltiii
ehandicapten maken
bijzonder weinig brok
ken in het verkeer. Zjj
zijn juist extra-voor
zichtig. De mensen, die de
ongelukken maken, zijn zij.
die honderd procent zijn."
Dit is de mening van de
Groningse hoogleraar, prof.
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllimillllllllllllllllll
dr. H. M. Dekking, die voor
het Rotterdams Natuurkundig
Genootschap een causerie
hield over „het oog en het
verkeer" en daarin tot enke
le interessante uitspraken
kwam.
„De gezichtsscherpte is in
het verkeer niet het aller-
oelangrijkste", zo zei hij.
Waarom? Nergens ter
wereld is kleurenblindheid
een reden tot afkeuring, er
is geen enkel verkeersonge
val bekend, waarbij kleuren
blindheid de mogelijke oor
zaak zou zr'n. En bovendien:
internationaal is vastgesteld
dat het rood van de verkeers-
lichten oranje-rood is er. he'
„Dat blijkt trouwens wel uit groen blauw-groen. zodat het
de keuringseisen. Iemand die ook door kieuren-blinden kan
aan één oog blind is en het worden waargenomen. De
andere oog nog maar voor golflengte van het licht is
de hèlft kan gebruiken, kan
nog worden goedgekeurd
voor het rybewys A en B.
Van veel meer belang is het,
dat het gezichtsveld intact is.
vastgelegd, evenals trouwens
de volgorde van de lichten.
Wèl een groot gevaar vindt
hjj storing in de aanpassing,
wanneer men van licht naar
De mens moet kunnen waar- donker komt. Past het oog
nemen, wat er om hem heen zich niet aan, dan is dat le
gebeurt. Afbraak van het ge- vensgevaarlijk. Wie hier last
De Volvofabrieken in voor met schijfremmen en
Zweden hebben beslo- achter met trommelremmen
ten de bijzon- zijn uitgerust, zjjn voorzien
der fraaie sport- van Pirelli Cinturato
coupé P. 1800 in eigen land banden. De Volvo sport cou-
in produktie te gaan nemen, pé P 1800 kost in Neder-
Tot dusverre werd de wagen land bijna twintig mille
in Engeland gebouwd bij
Jensen Motors Ltd. omdat
de productiemogelijkheden
„thuis", in Zweden, te be
perkt waren. Tegelijk met
de aanvang van de assem
blage in Goteburg heeft de
P 1800 een aantal wijzigin
gen ondergaan. Een andere
nokkenas en wijziging van
de compressieverhouding
hebben het motorvermogen
van 100 pk tot 108 pk ver
groot. De kunstleren bekle
ding van zitting en rugleu
ning is vervangen door echt
leer. De 15 inch wielen, die
zichtsveld en de patiënt
is zich hiervan meestal niet
bewust is ernstig en voor
de automohilist, ja zelfs voor
de wielrijder, levensgevaar
lijk in het verkeer.
Dat iemand met één oog
geen diepte zou kunnen zien,
acht hij overdreven. Boven
dien: er zijn verschillende
manieren om met één oog
zeer duidelijk diepte waar te
nemen, zoals door het heen
en weer bewegen van het
hoofd. In het verkeer acht
hjj dit gebrek geen bezwaar,
evenmin trouwens als kleu
renblindheid. „Vaak", zo zei
prof. Dekking, „krijg ik
briefjes van werknemers die
bang zijn een man die kleu
renblind is, aan te nemen
als reiziger of chauffeur.
iiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiimiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
iiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiiii
van heeft, wordt daarom
afgekeurd. Het is overigens
normaal, dat het een minuu!
of vijf duurt, voordat de ogen
zich op de duisternis hebben
ingesteld. Ook na verblin
ding door een tegenligger
kan het wel vijf minuten du
ren, vóórdat de ogen weer de
vroegere graad var gevoe
ligheid hebben bereikt.
oor wie véél last heeft
van verblinding bü
avond-rijden, had prof.
Dekking een eenvoudig
hulpmiddeltje in petto. Knijp,
indien het gevaar van ver
blinding dreigt, één oog ste
vig dicht. Open het, wan
neer de tegenligger voorbij
is. De gevoeligheid van dat
oog zal gehandhaafd zijn ge
bleven en ge zult normaal
kunnen blijven zien. „Pro
beer het eens, het is tóch
donker, niemand zal denken
lat u gek bent.aldus de
hoogleraar.
Enige kritiek had hjj op
de ontwerpers van auto's, die
tog steeds gevaarlijke fou
ten maken, zoals het plaat
sen van het achteruitkijk
spiegeltje cp zo'n wijze, dat
een goed deel van het uitzicht
naar rechts wordt weggeno
men. Voorspijlen aanvaardt
h\j als een noodzakelijk
kwaad: hij zag ook wel in,
dat de fraaie Chrysler met
de Pinin Farina carrosserie
een model dat we hier
nooit zullen zien, want het
werd met de Andrea Doria
verscheept en rust thans op
de bodem van de zee dié
aan de voorkant hel«ltrla&,
geen versteviging had vooi
het dak, bp een ongeval le
vensgevaarlijk zou kunnen
zjjn. Nóg een tip voor de
auto-ontwerpers; construeer
en Amsterdamse ga- de bouwers Autocars
rage is onlangs ge- Ltd in Haifa maken grif
start met het impor- gebruik van de ervaringen
teren van de Sabra, van buitenlandse toeleve-
een in Israël gebouwde ringsbedrijven en dat is
carrosserie. De wagen is niet. onverstandig voor de
uitgerust met een door een fabriek in een land, dat op de instrumenten zo, dat, in-
Engelse firma opgevoerde het gebied van de automo- dien alles in orde is, alle
Ford Zephyr vier cilinder bielbouw nog betrekkelijk wijzers in dezelfde stand
motor en beschikt over weinig ervaringen heeft, staan. Dan kan men het ge-
voortreffelijke rykwalitei- In ons land kost de Sabra hele instrumentenbord in een
ten. Stuurwiel, versnel- 73.490 in de cabnolet-uitvoe. oogopslag aflezen en behoeft
imgsbak. stoelen en ban- ring. Hardtop is op bestelling men niet elk metertje apart
aen zyn met zorg gekozen; tegen meerprijs leverbaar. te bekijken.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiH
/n Duitsland is een dubbele
buitenspiegel voor auto's
geïntroduceerd. Op de bo
venste spiegel is het ach
terop komende verkeer te
zien, in de onderste de wa
gens, welke passeren.
En van de weinige auto's
ter wereld met een rie
te.' dak rijdt op hei
ogenblik rond in Corn
wall (Eng.), waar een riet
dekker tot de ontdekking
kwam, dat het dak van zijn
bejaarde Austin „Seven" T~1 en staaltje van „his-
het had begeven. Hij |H torische" autobouw-
bouwde een mooi strodak i kunst werd onlangs
op zijn wagen, maar als opgediept in Enge-
consequentie van dit doe- land. Een zakenman slaag-
het-zelf karwei heeft de de erin de hand te leggen
verzekering hem wèl laten op een 36 jaar oude Mor-
weten, dat hij nu een ho- ris, die destijds werd ge-
gere premie moet betalen, bouwd voor het persoonlij-
vanwege het brandrisico. ke gebruik van Lord Nuf-
field. De zakenman, Jack kofferdeksel is van alumi-
Humphries, liet de auto nium en al het hout dat in
geheel restaureren een de wagen is verwerkt, is
werk, dat ruim twee jaar mahonie. De spectaculaire
in beslag nam en mag Morris rijdt, volgens de
zich nu gelukkig prijzen eigenaar, zeer soepel en
met een van de zeldzaam- haalt nog met gemak een
ste auto's ter wereld. De snelheid van 145 km per
zijpanelen van de wagen uur.
zjjn van massief koper, het
Even
heel even maar
vraag ik
stilte
vraag ik
volkomen geluk
Toe,
zwijg even
een paar minuten
dan kan ik
alleen maar
gelukkig
en egoïstisch
zijn
